| dbo:abstract
|
- El contrafagot és un aeròfon, un instrument de vent de fusta, de la família de l'oboè. És similar al fagot, però força més gran. El seu ús en l'orquestra sempre ha estat excepcional. Està construït totalment de fusta, exceptuant-ne el tudell i el pavelló. Té un tub de més 5,90 m de longitud i pesa uns 10 kg. Com que el tub és tan llarg es doblega tres vegades sobre si mateix, i d'aquesta manera l'instrument només assoleix una altura d'1,60 m. A causa del seu excessiu pes, per tocar-lo cal recolzar-lo en una pica de ferro. Aquest instrument que es troba en totes les grans orquestres modernes, només es diferencia del fagot per la seva mida, aproximadament el doble, i pel seu diapasó que és una octava més greu. El tub d'aquest instrument és de la categoria dels anomenats instruments de 32 peus, com el contrabaix, i com aquest, sona l'octava greu del so indicat en el pentagrama. El so més greu de l'instrument és un Si bemoll. Tot i així, els models més moderns de l'instrument són capaços de generar notes encara més greus. (ca)
- Kontrafagot je dvouplátkový dechový dřevěný nástroj; má dvakrát delší trubici než fagot, proto zní o oktávu níže (od této jeho vlastnosti je odvozeno jedno z anglických pojmenování kontrafagotu: double bassoon, neboli dvojitý fagot). V symfonickém orchestru je nejnižším dechovým nástrojem, používá se také ve větších dechových orchestrech. (cs)
- Το κόντρα φαγκότο ανήκει στην οικογένεια των πνευστών.Παίζει μία οκτάβα χαμηλότερα από το φαγκότο και έχει συνολικό μήκος περί τα 5,9 μέτρα. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα χρησιμοποιείτο συνήθως σε στρατιωτικές μπάντες. Οι συνθέτες της κλασικής εποχής το χρησιμοποίησαν σε έργα με πολλά όργανα (Χάυντν στη Δημιουργία, Μπετόβεν στην 9η Συμφωνία). Τα κόντρα φαγκότα της εποχής εκείνης ήταν τόσο "δυσκίνητα" ώστε να μην μπορούν να εκτελεστούν με αυτά κομμάτια που είχαν γραφτεί γι' αυτό το όργανο. To 19o αιώνα κατασκευάστηκαν διάφορα μοντέλα, τα οποία κρίθηκαν ανεπαρκή και δεν επιβίωσαν. Καλύτερη τύχη είχε μία κατασκευή του 1876 (Heckel), του οποίου ο ήχος θεωρήθηκε εφάμιλλος εκείνου του κανονικού φαγκότου. Μία βελτιωμένη εκδοχή του 1879 χρησιμοποιήθηκε από τον Βάγκνερ στον και απετέλεσε το πρότυπο για όλα τα μεταγενέστερα κόντρα φαγκότο. (el)
- La kontrafagoto - itale contrafagotto - estas ligna blovinstrumento parenca al fagoto. Samkiel fagoto, la muzikilo karakteriziĝas per duopa anĉo kaj klapoj, kaj produktas tre malakutajn sonojn. La nomo venas de la kontra-oktavo, kies profundajn sonojn la instrumento povas produkti. Principe temas pri duoble plilongigita fagoto (anglalingve ekzistas la nomo double bassoon, do "duobla fagoto"). La sono estas ekzakte unu oktavon pli malalta ol ĉe fagoto. En orkestro iuj fagotistoj havas kontrafagoton apud si kaj fojfoje ludas ĝin, dum tiu tempo flankenmetante la "normalan fagoton. (eo)
- Das Kontrafagott ist ein Musikinstrument mit Doppelrohrblatt, der tiefste Vertreter der Holzblasinstrumente im Orchester. Der Name kommt von der Kontra-Oktave, deren profunde Töne es erzeugen kann, baulich ist es im Prinzip ein auf das Doppelte verlängertes Fagott (früher auch Quart-Fagott und italienisch Fagotto doppio genannt; im Englischen gibt es auch die Bezeichnung double bassoon). Im Orchester wird es als Nebeninstrument von Fagottisten gespielt, die das Instrument auch abgekürzt „Kontra“ nennen. (de)
- The contrabassoon, also known as the double bassoon, is a larger version of the bassoon, sounding an octave lower. Its technique is similar to its smaller cousin, with a few notable differences. (en)
- El contrafagot es un instrumento musical aerófono de la familia de viento-madera y de lengüeta doble. (es)
- Kontrafagota zurezko haize-instrumentua da, mihi bikoitzekoa. Kontrafagotaren erregistroa fagotarena baino zortzidun bat beheragokoa da. Tutu koniko luzea du, eta, jotzeko, lurrean bermatzen da hagatxo batez. Heckelek hobetutako kontrafagotak 5 metro inguruko hodia du, lau aldiz tolestua eta muturra beherantz zuzendua du, fagotak ez bezala. Soinu baxu ederrak ditu. Esan ohi denez, Georg Friedrich Händelek sartu zuen lehenengoz Ingalaterran. XIX. mendean hasi zen orkestran erabiltzen. Beethovenek sarritan erabili zuen. (eu)
- Le contrebasson est un instrument de musique à vent de la famille des bois, de perce conique et à anche double, parent du basson et sonnant à l'octave inférieure de celui-ci. Son étendue est toutefois moins importante, de trois octaves et une seconde environ. Le tuyau comporte quatre coudes contre un seul pour le basson et sa colonne d'air d'environ 5 mètres est double de celle du basson. Son anche est également de 10 % à 20 % plus longue et plus large que celle du basson. C'est l'instrument le plus grave de l'orchestre. Joué par des bassonistes, il constitue néanmoins une spécialisation au sein d'un pupitre de bassons, au même titre que le cor anglais pour les hautboïstes ou la clarinette basse pour les clarinettistes. (fr)
- コントラファゴットは、木管楽器の一つで、ファゴット同様、上下に組み合わされた2枚のリードによって音を出すダブルリード（複簧）式の管楽器である。コントラバスーン、ダブルバスーンともいう。「コントラバスファゴット」と呼ばれることもある。 (ja)
- Il controfagotto è uno strumento musicale ad ancia doppia che rappresenta la tessitura contrabbassa dei legni. (it)
- 콘트라바순(Contrabassoon) 또는 콘트라파곳(독일어: Kontrafagott) 또는 더블바순은 바순보다 음이 낮은 악기이다. 관의 전길이는 약 6m나 되며, 바순보다 음넓이가 전체적으로 1옥타브 낮다. 무겁게 울리는 낮은음넓이는 콘트라베이스를 강화하기도 하며, 다른 관악기 무리의 낮은음으로 쓰인다. 그리하여 오늘날의 오케스트라에서는 극히 중요한 악기로 되어 있다. 이탈리아어의 파곳에는 '묶음'이라는 뜻이 있으며, 2개의 관을 묶은 꼴에서 이 이름이 생겼다고 하지만 그 발전한 역사는 확실하지 않다. 겹서(double reed)이며 굽은 관악기는 16세기에는 이미 있었으며 '파곳' 또는 '바순'이라고 불렸다. 17세기에는 현재의 파곳을 닮은 것이 있어서 베네치아 악파의 G.가브리엘 등에 의하여 오케스트라에 쓰였다. 고전파의 시대에는 다만 낮은음을 보강하는 역할을 벗어나 모차르트, 베토벤 등에 의하여 독자적 기능을 가진 악기로서 쓰였고, 오케스트라에서도 그 지위가 확립되었다. 앞서 말한 바와 같이 음빛깔과 구조가 불가분하기 때문에 개량의 시도는 거듭 실패하였고, 따라서 큰 혁신적인 발명 없이 오늘에 이르렀다. 그러나 키의 수는 점차 늘어나 19세기 초엽에는 15개의 키를 가진 것이 제작되었다. 바순은 양손 10손가락을 모두 써서 키와 구멍을 조작한다. 즉 이면에도 7개의 키와 구멍이 있고, 대부분의 목관 악기에서 악기를 받치는 데 쓰이는 오른손의 엄지손가락도 그 조작에 쓰인다. 트크는 원칙적으로 싱글로서, 스타카토는 특히 우수한 효과를 발휘한다. 음빛깔은 낮은음, 중간음역에서 특히 아름답고 높음음역은 일반적으로 쓰이지 않는다. (ko)
- De contrafagot is een houten blaasinstrument dat als contrabas groter en een octaaf lager is dan de 'gewone' fagot. Het is een transponerend instrument: de contrafagot klinkt een octaaf lager dan genoteerd. De laagste toon die een contrafagot kan voortbrengen is de B0 (subcontra-B, soms tot A0, de laagste noot op een piano) en het is daarmee het laagste houten blaasinstrument. De totale buislengte bedraagt 5,96 m en is enkele malen 'dubbelgevouwen' ten behoeve van de hanteerbaarheid. De contrafagot staat op een verstelbare punt voor de bespeler. Het dubbelriet is een slag groter dan dat van de 'gewone' fagot. In het klassieke symfonieorkest worden nauwelijks contrafagotten voorgeschreven. Een van de oudste partituurvermeldingen is te vinden in de Johannes-Passion van Johann Sebastian Bach. In de partituur staat de vermelding pro bassono grosso; ook bestaat er een speciale partij voor een lage fagot van Bachs hand. Het is echter de vraag of hiermee een instrument met de huidige ambitus werd bedoeld. In 1784 werd de Messiah van Händel uitgevoerd met een contrafagot, nota bene voor de rest van het orkest geplaatst. Wolfgang Amadeus Mozart schrijft het instrument ook voor in zijn en Joseph Haydn in zijn oratoria Die Schöpfung en Die Jahreszeiten. Het was echter Ludwig van Beethoven die als een van de eersten gebruik maakte van een contrafagot in moderne zin, in zijn vijfde symfonie. In grote symfonische werken, zoals van Gustav Mahler, Dmitri Sjostakovitsj en Maurice Ravel treffen we sindsdien vaker een contrafagotpartij aan. In de door Deryck Cooke afgemaakte tiende symfonie van Gustav Mahler horen we zelfs twee contrafagotten (in de Finale – zoals Mahler aanduidde in zijn schetsen). Ook in Stravinsky's "Le Sacre du Printemps" zijn er twee voorgeschreven. Vaak speelt de tweede of derde fagottist afwisselend fagot en contrafagot in één werk. Een experiment vond plaats in de 19e eeuw. Men maakte kortstondig een zogenaamde klaviatuur-contrafagot. In plaats van kleppen werden toetsen gebruikt. Het instrument sloeg niet aan en verdween weer. Een andere variant kwam rond 1855, de zogenaamde Müllerfoon (vernoemd naar de fabrikant), ook die haalde het niet. (nl)
- O baixão ou contrafagote é um instrumento musical de sopro de palheta dupla, considerado como variante do fagote. É na verdade uma versão maior do fagote, tocando uma oitava abaixo e pesando cerca de 10 kg. As técnicas para ambos os instrumentos são muito semelhantes. É um dos instrumentos de som mais grave da orquestra, e escreve-se para ele normalmente na clave de fá. Tem um tubo de mais de 5,90 m de comprimento, dobrado três vezes sobre si mesmo, e altura de 1,60 m. É construído totalmente de madeira, excetuando poucas peças. Para o tocar é necessário apoiar-se numa peça de ferro que assenta no chão, devido ao seu peso. A palheta do contrafagote é feita com madeira de Arundo donax de modo similar à do fagote. (pt)
- Kontrafagot – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych. (pl)
- Kontrafagott är träblåsfamiljens djupaste musikinstrument. Kontrafagottens omfång är en oktav lägre än den vanliga fagottens, och klangkaraktären kan betecknas som något knarrig. Ett känt exempel på kontrafagott som soloinstrument finns i Maurice Ravels Gåsmors sagor, där den gestaltar Odjuret i "Samtal mellan Skönheten och Odjuret". Moderna kontrafagotter har vanligen ett register ner till BBb (subkontra-bb), en halv ton över pianots lägsta ton. Det förekommer också kontrafagotter som går ytterligare en halvton ner, vilket utnyttjas i en del orkesterlitteratur. Kända tillverkare som erbjuder fagotter ner till AA är Heckel och Oscar Adler. Enstaka exemplar finns som går ytterligare någon halvton ner. Liksom hos den vanliga fagotten finns det två olika system för borrning och grepp, dels det tyska eller Heckel-systemet, dels det franska systemet. Instrumentet tillverkas numera i trä, lönn för tyskt system och rosenträ för franskt, även om de första rören och klockstycket alltid är i metall. Kända tillverkare av kontrafagotter med tyskt system idag är till exempel (inom parentes en uppskattning av antal kontrafagotter de gör varje år) Heckel (10), Oscar Adler (knappt 20), Mollenhaur (15), Fox (18), Amati (okänt), Schreiber (okänt) samt ett antal tillverkare som kan tillverka enstaka instrument. I orkestern spelas kontrafagotten vanligen av tredje eller i förekommande fall fjärde fagottisten, som ibland förväntas byta mellan kontra- och vanlig fagott när vederbörande har paus i noterna. Kontrafagotten i sin nuvarande form härrör till stor del från mitten av 1800-talet. Under 1900-talet har det tillkommit några utvecklingar som inte fått så stor spridning. En av dessa är framtagen av Arlen Fast och finns tillgänglig från Fox. En mer radikal omformning är Contraforte, framtagen av Guntram Wolf. En äldre granne i instrumentfamiljen träblås är sarrusofon som härrör från mitten av 1800-talet. I dagens orkester spelas sarrusofonens stämmor ofta på kontrafagott, bland annat i Trollkarlens lärling av Paul Dukas. (sv)
- Контрафаго́т (неверно: контрфагот; итал. controfagotto, фр. contrebasson, нем. Kontrafagott, англ. contrabassoon) — деревянный духовой музыкальный инструмент, разновидность фагота, инструмент такого же типа и устройства, но с вдвое бо́льшим столбом заключённого в нём воздуха, отчего звучит на октаву ниже фагота. Единственная разновидность фагота, утвердившаяся в современном симфоническом оркестре. Диапазон по действительному звучанию — от B0 (си-бемоль субконтроктавы), реже A0 до g (соль малой октавы); ноты пишутся в басовом ключе на октаву выше действительного звучания. Тембр — как у фагота, но более мрачный, в верхнем регистре — несколько гнусавый и сдавленный. Контрафагот был сконструирован в конце XVII — начале XVIII века (самый ранний из сохранившихся инструментов датируется 1714 годом) и усовершенствован в XIX веке, когда стал часто применяться в симфоническом оркестре в дополнение к двум или трём фаготам (первым отдельную партию для контрафагота написал [Гендель] в [Music for the royal fireworks]). Гектор Берлиоз писал о возможностях контрафагота: «Hет надoбности дoбавлять, чтo этoт чрезвычайно неповоротливый инструмент пригоден лишь для бoльших гармонических эффектов и для басoвыx гoлoсoв в умеренном движении. Бетхoвен применил его в финале своей Симфонии до минор и в финале Симфонии с хорами». Контрафагот является самым низким (наряду с контрабасовым кларнетом и субконтрабасовым саксофоном) по звучанию инструментом группы деревянных духовых и исполняет в ней контрабасовый голос. В симфонической партитуре партия контрафагота пишется под партией фаготов, над партиями валторн. Впервые к контрафаготу обратились Гендель в «Королевских фейерверках», Й. Гайдн в оратории и Л. ван Бетховен в опере «Фиделио» и в 5-й и 9-й симфониях. Самые известные примеры использования контрафагота это опера «Руслан и Людмила» М. И. Глинки и «Сказание о невидимом граде Китеже и деве Февронии» Н. А. Римского-Корсакова. (ru)
- 倍低音管（英文: Contrabassoon, double bassoon）是低音管的變形樂器，屬於雙簧樂器，音域較低音管低1個八度，是交響樂隊木管樂器組中音域最低的樂器。演奏技巧除了少部份的指法外，大致和低音管相近。在現代的交響樂團中，一般都有至少一位低音管手同時演奏低音管及倍低音管。而演奏現代作品或者需運用較大樂隊規模的樂曲（如馬勒、理察·史特勞斯、蕭斯塔科維奇等）時，更需要一位獨立的倍低音管樂手。 (zh)
- Контрафаго́т — музичний інструмент сімейства дерев'яних духових, різновид фаготу. Найнижчий за теситурою інструмент симфонічного оркестру. Перший контрафагот сконструйовано 1620 року, проте лише після суттєвого вдосконалення в кінці 19 ст. він увійшов в музичну практику. Стовбур контрфаготу складений втричі, має сумарну довжину 5 м 93 см. В оркестрі контрфагот використовується переважно для дублювання басової лінії, проте іноді трапляються і сольні епізоди (наприклад, у «бесіді красуні і чудовиська» з балету «Моя мати гусиня» Моріса Равеля контрафагот зображає голос чудовиська). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Kontrafagot je dvouplátkový dechový dřevěný nástroj; má dvakrát delší trubici než fagot, proto zní o oktávu níže (od této jeho vlastnosti je odvozeno jedno z anglických pojmenování kontrafagotu: double bassoon, neboli dvojitý fagot). V symfonickém orchestru je nejnižším dechovým nástrojem, používá se také ve větších dechových orchestrech. (cs)
- La kontrafagoto - itale contrafagotto - estas ligna blovinstrumento parenca al fagoto. Samkiel fagoto, la muzikilo karakteriziĝas per duopa anĉo kaj klapoj, kaj produktas tre malakutajn sonojn. La nomo venas de la kontra-oktavo, kies profundajn sonojn la instrumento povas produkti. Principe temas pri duoble plilongigita fagoto (anglalingve ekzistas la nomo double bassoon, do "duobla fagoto"). La sono estas ekzakte unu oktavon pli malalta ol ĉe fagoto. En orkestro iuj fagotistoj havas kontrafagoton apud si kaj fojfoje ludas ĝin, dum tiu tempo flankenmetante la "normalan fagoton. (eo)
- Das Kontrafagott ist ein Musikinstrument mit Doppelrohrblatt, der tiefste Vertreter der Holzblasinstrumente im Orchester. Der Name kommt von der Kontra-Oktave, deren profunde Töne es erzeugen kann, baulich ist es im Prinzip ein auf das Doppelte verlängertes Fagott (früher auch Quart-Fagott und italienisch Fagotto doppio genannt; im Englischen gibt es auch die Bezeichnung double bassoon). Im Orchester wird es als Nebeninstrument von Fagottisten gespielt, die das Instrument auch abgekürzt „Kontra“ nennen. (de)
- The contrabassoon, also known as the double bassoon, is a larger version of the bassoon, sounding an octave lower. Its technique is similar to its smaller cousin, with a few notable differences. (en)
- El contrafagot es un instrumento musical aerófono de la familia de viento-madera y de lengüeta doble. (es)
- Kontrafagota zurezko haize-instrumentua da, mihi bikoitzekoa. Kontrafagotaren erregistroa fagotarena baino zortzidun bat beheragokoa da. Tutu koniko luzea du, eta, jotzeko, lurrean bermatzen da hagatxo batez. Heckelek hobetutako kontrafagotak 5 metro inguruko hodia du, lau aldiz tolestua eta muturra beherantz zuzendua du, fagotak ez bezala. Soinu baxu ederrak ditu. Esan ohi denez, Georg Friedrich Händelek sartu zuen lehenengoz Ingalaterran. XIX. mendean hasi zen orkestran erabiltzen. Beethovenek sarritan erabili zuen. (eu)
- Le contrebasson est un instrument de musique à vent de la famille des bois, de perce conique et à anche double, parent du basson et sonnant à l'octave inférieure de celui-ci. Son étendue est toutefois moins importante, de trois octaves et une seconde environ. Le tuyau comporte quatre coudes contre un seul pour le basson et sa colonne d'air d'environ 5 mètres est double de celle du basson. Son anche est également de 10 % à 20 % plus longue et plus large que celle du basson. C'est l'instrument le plus grave de l'orchestre. Joué par des bassonistes, il constitue néanmoins une spécialisation au sein d'un pupitre de bassons, au même titre que le cor anglais pour les hautboïstes ou la clarinette basse pour les clarinettistes. (fr)
- コントラファゴットは、木管楽器の一つで、ファゴット同様、上下に組み合わされた2枚のリードによって音を出すダブルリード（複簧）式の管楽器である。コントラバスーン、ダブルバスーンともいう。「コントラバスファゴット」と呼ばれることもある。 (ja)
- Il controfagotto è uno strumento musicale ad ancia doppia che rappresenta la tessitura contrabbassa dei legni. (it)
- Kontrafagot – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych. (pl)
- 倍低音管（英文: Contrabassoon, double bassoon）是低音管的變形樂器，屬於雙簧樂器，音域較低音管低1個八度，是交響樂隊木管樂器組中音域最低的樂器。演奏技巧除了少部份的指法外，大致和低音管相近。在現代的交響樂團中，一般都有至少一位低音管手同時演奏低音管及倍低音管。而演奏現代作品或者需運用較大樂隊規模的樂曲（如馬勒、理察·史特勞斯、蕭斯塔科維奇等）時，更需要一位獨立的倍低音管樂手。 (zh)
- Контрафаго́т — музичний інструмент сімейства дерев'яних духових, різновид фаготу. Найнижчий за теситурою інструмент симфонічного оркестру. Перший контрафагот сконструйовано 1620 року, проте лише після суттєвого вдосконалення в кінці 19 ст. він увійшов в музичну практику. Стовбур контрфаготу складений втричі, має сумарну довжину 5 м 93 см. В оркестрі контрфагот використовується переважно для дублювання басової лінії, проте іноді трапляються і сольні епізоди (наприклад, у «бесіді красуні і чудовиська» з балету «Моя мати гусиня» Моріса Равеля контрафагот зображає голос чудовиська). (uk)
- El contrafagot és un aeròfon, un instrument de vent de fusta, de la família de l'oboè. És similar al fagot, però força més gran. El seu ús en l'orquestra sempre ha estat excepcional. Està construït totalment de fusta, exceptuant-ne el tudell i el pavelló. Té un tub de més 5,90 m de longitud i pesa uns 10 kg. Com que el tub és tan llarg es doblega tres vegades sobre si mateix, i d'aquesta manera l'instrument només assoleix una altura d'1,60 m. A causa del seu excessiu pes, per tocar-lo cal recolzar-lo en una pica de ferro. (ca)
- Το κόντρα φαγκότο ανήκει στην οικογένεια των πνευστών.Παίζει μία οκτάβα χαμηλότερα από το φαγκότο και έχει συνολικό μήκος περί τα 5,9 μέτρα. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα χρησιμοποιείτο συνήθως σε στρατιωτικές μπάντες. (el)
- 콘트라바순(Contrabassoon) 또는 콘트라파곳(독일어: Kontrafagott) 또는 더블바순은 바순보다 음이 낮은 악기이다. 관의 전길이는 약 6m나 되며, 바순보다 음넓이가 전체적으로 1옥타브 낮다. 무겁게 울리는 낮은음넓이는 콘트라베이스를 강화하기도 하며, 다른 관악기 무리의 낮은음으로 쓰인다. 그리하여 오늘날의 오케스트라에서는 극히 중요한 악기로 되어 있다. 이탈리아어의 파곳에는 '묶음'이라는 뜻이 있으며, 2개의 관을 묶은 꼴에서 이 이름이 생겼다고 하지만 그 발전한 역사는 확실하지 않다. 겹서(double reed)이며 굽은 관악기는 16세기에는 이미 있었으며 '파곳' 또는 '바순'이라고 불렸다. 17세기에는 현재의 파곳을 닮은 것이 있어서 베네치아 악파의 G.가브리엘 등에 의하여 오케스트라에 쓰였다. 고전파의 시대에는 다만 낮은음을 보강하는 역할을 벗어나 모차르트, 베토벤 등에 의하여 독자적 기능을 가진 악기로서 쓰였고, 오케스트라에서도 그 지위가 확립되었다. 앞서 말한 바와 같이 음빛깔과 구조가 불가분하기 때문에 개량의 시도는 거듭 실패하였고, 따라서 큰 혁신적인 발명 없이 오늘에 이르렀다. 그러나 키의 수는 점차 늘어나 19세기 초엽에는 15개의 키를 가진 것이 제작되었다. 바순은 양손 10손가락을 모두 써서 키와 구멍을 조작한다. 즉 이면에도 7개의 키와 구멍이 있고, 대부분의 목관 악기에서 악기를 받치는 데 쓰이는 오른손의 엄지손가락도 그 조작에 쓰인다. 트크는 원칙적으로 싱글로서, 스타카토는 특히 우수한 효과를 발휘한다. 음빛깔은 낮은음, 중간음역에서 특히 아름답고 높음음역은 일반 (ko)
- De contrafagot is een houten blaasinstrument dat als contrabas groter en een octaaf lager is dan de 'gewone' fagot. Het is een transponerend instrument: de contrafagot klinkt een octaaf lager dan genoteerd. De laagste toon die een contrafagot kan voortbrengen is de B0 (subcontra-B, soms tot A0, de laagste noot op een piano) en het is daarmee het laagste houten blaasinstrument. De totale buislengte bedraagt 5,96 m en is enkele malen 'dubbelgevouwen' ten behoeve van de hanteerbaarheid. De contrafagot staat op een verstelbare punt voor de bespeler. Het dubbelriet is een slag groter dan dat van de 'gewone' fagot. (nl)
- O baixão ou contrafagote é um instrumento musical de sopro de palheta dupla, considerado como variante do fagote. É na verdade uma versão maior do fagote, tocando uma oitava abaixo e pesando cerca de 10 kg. As técnicas para ambos os instrumentos são muito semelhantes. É um dos instrumentos de som mais grave da orquestra, e escreve-se para ele normalmente na clave de fá. Tem um tubo de mais de 5,90 m de comprimento, dobrado três vezes sobre si mesmo, e altura de 1,60 m. É construído totalmente de madeira, excetuando poucas peças. (pt)
- Контрафаго́т (неверно: контрфагот; итал. controfagotto, фр. contrebasson, нем. Kontrafagott, англ. contrabassoon) — деревянный духовой музыкальный инструмент, разновидность фагота, инструмент такого же типа и устройства, но с вдвое бо́льшим столбом заключённого в нём воздуха, отчего звучит на октаву ниже фагота. Единственная разновидность фагота, утвердившаяся в современном симфоническом оркестре. Впервые к контрафаготу обратились Гендель в «Королевских фейерверках», Й. Гайдн в оратории и Л. ван Бетховен в опере «Фиделио» и в 5-й и 9-й симфониях. (ru)
- Kontrafagott är träblåsfamiljens djupaste musikinstrument. Kontrafagottens omfång är en oktav lägre än den vanliga fagottens, och klangkaraktären kan betecknas som något knarrig. Ett känt exempel på kontrafagott som soloinstrument finns i Maurice Ravels Gåsmors sagor, där den gestaltar Odjuret i "Samtal mellan Skönheten och Odjuret". I orkestern spelas kontrafagotten vanligen av tredje eller i förekommande fall fjärde fagottisten, som ibland förväntas byta mellan kontra- och vanlig fagott när vederbörande har paus i noterna. (sv)
|
