| dbo:abstract
|
- La digitació en música determina la ubicació i les posicions dels dits i mans que l'intèrpret ha d'adoptar per tocar una peça en un determinat instrument musical. Aquesta digitació sol aparèixer anotada a mode d'indicació en les partitures, el qual pot ser útil pel músic encara que no és estrictament necessari aplicar la digitació impresa. Les mans de cada persona son diferents i una digitació que resulta adequada per un executant pot no ser-ho per un altre. És habitual que la digitació variï durant el desenvolupament d'una obra. El repte de trobar una bona digitació consisteix en aconseguir que el moviment e les mans sigui el més confortable possible, evitant esforços innecessaris. Una vegada que s'ha trobat una bona digitació s'ha d'utilitzar sempre per interpretar la peça de la mateixa manera i que els dits “aprenguin on han d'anar”. Per exemple, en el piano les melodies i els acords poden interpretar-se amb distintes combinacions de dits. La digitació en aquest context consisteix en seleccionar quin dit s'ha d'utilitzar en cada tecla per a cada nota. En instruments de tecla, així com en els de vent i els de corda, la digitació és part fonamental de la tècnica de la interpretació. (ca)
- Der Fingersatz (auch Applikatur) gibt in der Notenschrift für Tasten-, Streich- und Zupfinstrumente eine Empfehlung, mit welchem Finger der Spieler die Taste drücken bzw. die Saite greifen oder zupfen soll. Dazu werden meist Zahlen unter oder über den Noten verwendet. Entsprechend gibt es auch einen Fußsatz für das Pedal der Orgel. Der Fingersatz soll in erster Linie einen zweckmäßigen Einsatz der Finger ermöglichen, also ein möglichst einfaches und ergonomisches Spielen des Instruments. Bei Saiteninstrumenten können die meisten Töne auf verschiedenen Saiten erzeugt werden; so hat der Fingersatz auch Einfluss auf den entstehenden Klang. Am Klavier lassen sich mit dem Daumen Akzente leichter hervorheben. Auch wenn durch geeignete Auswahl von Fingersätzen Musikstücke bzw. technisch schwierigere Teile daraus für den Spieler leichter zugänglich werden können, gelten doch im Allgemeinen die Worte von Emilio Pujol: „Der Fingersatz ist der Musik unterzuordnen“. (de)
- La fingrado (ankaŭ aplikaturo) estas nocio el la muziko. En notskribaĵoj, antaŭ ĉio por klavar-, blov-, arĉ- kaj plukinstrumentoj, foje ĝi rekomendas kiel nombro sub aŭ super la noto, per kiu fingro la ludanto premu aŭ frapu la klavon resp. prenu aŭ pluku la kordon. La fingradoj por klavarinstrumentoj la fingroj estas numerita ekde la dikfingro de 1 ĝis 5. La fingradoj por arĉ- kaj plukinstrumentoj numeras la fingrojn de la prena mano, je dekstromanulo do la fingroj de la maldekstra mano, ekde la montra fingro de 1 ĝis 4 nummeriert. Je blovinstrumentoj kaj basaj arĉinstrumentoj aldone 0 signifas dikfingran prenadon. Je la gitaro krome ekzistas fingradosignoj por la plukaj fingroj de la dekstra mano. En instrulibroj aldone aperas mallongigoj por la fingronomoj: La fingrado grave influas la sonajn eblecojn de la interpretisto precipe je malfacilaj pasaĝoj. (eo)
- In music, fingering, or on stringed instruments sometimes also called stopping, is the choice of which fingers and hand positions to use when playing certain musical instruments. Fingering typically changes throughout a piece; the challenge of choosing good fingering for a piece is to make the hand movements as comfortable as possible without changing hand position too often. A fingering can be the result of the working process of the composer, who puts it into the manuscript, an editor, who adds it into the printed score, or the performer, who puts his or her own fingering in the score or in performance. Fingering...also stopping...(1) A system of symbols (usually Arabic numbers) for the fingers of the hand (or some subset of them) used to associate specific notes with specific fingers....(2)Control of finger movements and position to achieve physiological efficiency, acoustical accuracy [frequency and amplitude] (or effect) and musical articulation. A substitute fingering is an alternative to the indicated fingering, not to be confused with finger substitution. Depending on the instrument, not all the fingers may be used. For example, saxophonists do not use the right thumb and string instruments (usually) only use the fingers. (en)
- La digitación en música determina la ubicación y las posiciones de dedos y manos que el intérprete ha de adoptar para tocar una pieza en un determinado instrumento musical. Esta digitación suele aparecer anotada a modo de indicación en las partituras, lo cual puede ser útil para el músico aunque no es estrictamente necesario aplicar la digitación impresa. Las manos de cada persona son diferentes y una digitación que resulta adecuada para un ejecutante puede no serlo para otro. Es habitual que la digitación varíe durante el desarrollo de una obra. El desafío de encontrar una buena digitación consiste en lograr que el movimiento de las manos sea lo más confortable posible, evitando esfuerzos innecesarios. Una vez que se ha encontrado una buena digitación se debe utilizar siempre para interpretar la pieza de la misma manera y que los dedos "aprendan a dónde deben ir". Por ejemplo en el piano las melodías y los acordes pueden interpretarse mediante distintas combinaciones de dedos. La digitación en este contexto consiste en seleccionar qué dedo se ha de utilizar en cada tecla para cada nota. En instrumentos de tecla, así como en los de viento y los de cuerda, la digitación es parte fundamental de la técnica de interpretación. La digitación se fundamenta en una cuestión anatómica y fisiomécánica. Para una buena digitación se han de tener en cuenta los aspectos técnicos generales de cada uno de los instrumentos, pero también entender las peculiaridades físicas de cada instrumentista. (es)
- En musique, le doigté est un code de chiffres qui indique les doigts à utiliser dans le jeu de certains instruments. Il peut être éventuellement indiqué par le compositeur dans la partition originale, par l'éditeur dans la version imprimée. En général, cependant, ce doigté est indiqué ou par l'interprète qui inscrit ainsi les positions qui correspondent le mieux à ce qu'il désire comme phrasé ou à sa morphologie. (fr)
- In musica, la diteggiatura è la scelta e l'indicazione di quali dita e di quali posizioni della mano vadano utilizzate per suonare un certo brano su un certo strumento. (it)
- 운지법(運指法, Fingering)은 악기 연주를 위해 손가락을 쓰는 방법을 말한다. 색소폰을 누르거나 오카리나의 구멍을 막는 등을 말한다. (ko)
- 音楽において、運指（うんし、英: Fingering、フィンガリング、指使い）は、特定の楽器を演奏する時にどの指と手のを使うかの選択である。運指は典型的には曲全体にわたって変化する。曲のためのよい運指の選択とは、手のポジションをあまり頻繁に変えることなく、できる限り手の動きを快適にすることである。運指は作曲者が考えて手稿譜に記載することもあれば、編集者が考えて印刷された楽譜に追加されることもあれば、演奏者が考えて楽譜に自身の運指を記入するまたは単に演奏することもある。 代用運指は指示された運指に代わるものである。楽器によっては、すべての指を使うわけではない。例えば、サクソフォーン奏者は右手の親指を使わず、弦楽器は（大抵は）人差し指から小指だけを使う。 (ja)
- Een vingerzetting is de keuze van vingers en handposities tijdens het bespelen van een muziekinstrument. Op een piano bijvoorbeeld kunnen akkoorden of melodieën vaak met verschillende vingers gespeeld worden. In deze context is vingerzetting de keuze voor welke vinger welke toets aanslaat. In de loop van een stuk kan de vingerzetting wijzigen afhankelijk van de context. De keus van een goede vingerzetting is essentieel om een comfortabele manier van spelen te realiseren, waarbij de hand zo veel mogelijk in natuurlijke posities kan blijven, en er balans is tussen de bewegingen en gebruikte vingers. Een vingerzetting kan zowel door de componist, uitgever of uitvoerende worden uitgedacht en worden aangegeven in de partituur. Vingerzettingen komen op veel instrumenten voor die middels vingerbewegingen bespeeld worden, zoals bij de meeste toets-, blaas- en strijkinstrumenten. Vingerzettingen worden doorgaans genoteerd met kleine getalletjes bij de noten in de partituur, waarbij elk getalletje correspondeert met een vinger. Op een piano geldt: de duim is 1, de wijsvinger 2, de middelvinger 3, de ringvinger 4 en de pink 5. Op een viool telt men vanaf de wijsvinger (1) tot de pink (4). Johann Sebastian Bach introduceerde een innovatie in de vingerzettingen voor toetsinstrumenten. (Een soortgelijke maar volgens Bachs zoon Carl Philipp Emanuel Bach minder radicale vernieuwing komt van François Couperin rond dezelfde tijd in 1717, in diens boek L'art de toucher le clavecin.) Voor Bach werd bij het spelen nauwelijks de duim gebruikt. Bachs nieuwe vingerzettingen kenden nog wel veel aspecten van de conventionele techniek, zoals het overzetten of onderdoorzetten van een vinger over of onder een andere vinger. Vaak wordt bijvoorbeeld de derde vinger over de vierde geplaatst en de vierde over de vijfde. Door meer van de duim gebruik te maken werd meer beweeglijkheid mogelijk, maar werd ook de noodzaak voor grotere toetsen groter. In moderne vingerzettingen wordt de duim ook gebruikt om onderdoor te zetten, maar komen onder- en overzettingen van andere vingers minder vaak voor. Voor het spelen van bepaalde passages en toonladders op klavierinstrumenten zijn in de loop der tijd zeer veel verschillende mogelijke vingerzettingen uitgewerkt. Zo zal men doorgaans duimen en pinken op zwarte toetsen vermijden, en liefst vingerzettingen spelen die het onderdoorzetten tot een noodzakelijk en efficiënt minimum beperken. Voor bijvoorbeeld tertsentoonladders of octavenpassages is vingerzetting ook belangrijk, om te kunnen blijven binden (legato). Sommige muziekpedagogen hebben diverse mogelijkheden in tabellen uitgewerkt met alle speelbare vingerzettingen voor bepaalde passages. Debussy had een hekel aan voorkauwen van vingerzettingen aan zijn leerlingen en riep in zijn Douze Etudes de leerling op om zijn eigen vingerzetting te ontdekken. Bij akkoordspel zal de vingerzetting zodanig gekozen moeten worden dat er een minimum aan zijwaartse spreiding der vingers nodig is.Sommige uitvoerende musici prefereren de oertekst (urtext) versies van muziekboeken, omdat die doorgaans enkel de vingerzettingen van de componist zelf bevatten, terwijl latere edities vaak door uitvoerders van die tijd zijn bedacht en bijgedrukt. Vaak bevatten die bewerkte versies niet de optimale vingerzettingen, en is dikwijls niet geconnoteerd van wie de vingerzettingen afkomstig zijn. (nl)
- Aplikatura - (z łac. applicare - przykładać, dołączać) - czyli technika palcowania na instrumentach muzycznych. Oznacza zapis kolejności palców dla instrumentalisty za pomocą cyfr. Dla instrumentów klawiszowych: 1 - kciuk2 - palec wskazujący3 - środkowy4 - serdeczny5 - mały palec W instrumentach smyczkowych oraz w gitarze kciuk nie jest wliczany, przez co pierwszym palcem staje się palec wskazujący. (pl)
- Grepp anger sättet att placera fingrarna för att åstadkomma olika toner (blåsinstrument) eller ackord (stränginstrument). När det gäller klaviaturinstrument talar man hellre om . Denna artikel om ett musikinstrument saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Digitação é a disposição dos dedos e mãos de um instrumentista ao tocar um instrumento musical. (pt)
- Аплікатура (від лат. applico — прикладаю, притискаю) — спосіб розташування й порядок чергування пальців при грі на музичному інструменті, а також позначення цього способу в нотах. Уміння знаходити природну і раціональну аплікатуру становить одну з найважливіших сторін виконавської майстерності інструменталіста. Добре підібрана аплікатура сприяє виразності виконання, полегшує подолання технічних труднощів, розвиває свободу орієнтування на грифі, клавіатурі, клапанах, у виконавців на струнних інструментах сприяє також чистоті інтонації. (uk)
- Аппликату́ра (нем. Applikatur ← лат. applico «прикладывать, прижимать») — порядок расположения и чередования пальцев при игре на музыкальном инструменте. Аппликатурой также называется указание пальцев в нотах с помощью цифр или, реже, иным способом. Аппликатура особенно важна для клавишных и струнных инструментов. Умение разрабатывать аппликатуру — важная составляющая мастерства исполнителя. В настоящее время в нотах для клавишных инструментов принято обозначать пальцы цифрами от 1 до 5 (от большого пальца к мизинцу каждой руки); в нотах для смычковых инструментов пальцы левой руки обозначаются цифрами от 1 до 4 (от указательного пальца к мизинцу), а большой палец обозначается специальным знаком, похожим на «0» или «Φ». Аппликатура часто пишется самим автором произведения и указывается в рукописи. Шопен, например, был пианистом и в своих фортепианных произведениях почти всегда указывал собственную аппликатуру, которая часто была настолько удобной, что последующим редакторам не было необходимости предлагать свой вариант. В других случаях в нотах печатается аппликатура, разработанная наиболее успешными исполнителями произведения или редакторами музыкального издательства. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- En musique, le doigté est un code de chiffres qui indique les doigts à utiliser dans le jeu de certains instruments. Il peut être éventuellement indiqué par le compositeur dans la partition originale, par l'éditeur dans la version imprimée. En général, cependant, ce doigté est indiqué ou par l'interprète qui inscrit ainsi les positions qui correspondent le mieux à ce qu'il désire comme phrasé ou à sa morphologie. (fr)
- In musica, la diteggiatura è la scelta e l'indicazione di quali dita e di quali posizioni della mano vadano utilizzate per suonare un certo brano su un certo strumento. (it)
- 운지법(運指法, Fingering)은 악기 연주를 위해 손가락을 쓰는 방법을 말한다. 색소폰을 누르거나 오카리나의 구멍을 막는 등을 말한다. (ko)
- 音楽において、運指（うんし、英: Fingering、フィンガリング、指使い）は、特定の楽器を演奏する時にどの指と手のを使うかの選択である。運指は典型的には曲全体にわたって変化する。曲のためのよい運指の選択とは、手のポジションをあまり頻繁に変えることなく、できる限り手の動きを快適にすることである。運指は作曲者が考えて手稿譜に記載することもあれば、編集者が考えて印刷された楽譜に追加されることもあれば、演奏者が考えて楽譜に自身の運指を記入するまたは単に演奏することもある。 代用運指は指示された運指に代わるものである。楽器によっては、すべての指を使うわけではない。例えば、サクソフォーン奏者は右手の親指を使わず、弦楽器は（大抵は）人差し指から小指だけを使う。 (ja)
- Aplikatura - (z łac. applicare - przykładać, dołączać) - czyli technika palcowania na instrumentach muzycznych. Oznacza zapis kolejności palców dla instrumentalisty za pomocą cyfr. Dla instrumentów klawiszowych: 1 - kciuk2 - palec wskazujący3 - środkowy4 - serdeczny5 - mały palec W instrumentach smyczkowych oraz w gitarze kciuk nie jest wliczany, przez co pierwszym palcem staje się palec wskazujący. (pl)
- Grepp anger sättet att placera fingrarna för att åstadkomma olika toner (blåsinstrument) eller ackord (stränginstrument). När det gäller klaviaturinstrument talar man hellre om . Denna artikel om ett musikinstrument saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Digitação é a disposição dos dedos e mãos de um instrumentista ao tocar um instrumento musical. (pt)
- Аплікатура (від лат. applico — прикладаю, притискаю) — спосіб розташування й порядок чергування пальців при грі на музичному інструменті, а також позначення цього способу в нотах. Уміння знаходити природну і раціональну аплікатуру становить одну з найважливіших сторін виконавської майстерності інструменталіста. Добре підібрана аплікатура сприяє виразності виконання, полегшує подолання технічних труднощів, розвиває свободу орієнтування на грифі, клавіатурі, клапанах, у виконавців на струнних інструментах сприяє також чистоті інтонації. (uk)
- La digitació en música determina la ubicació i les posicions dels dits i mans que l'intèrpret ha d'adoptar per tocar una peça en un determinat instrument musical. Aquesta digitació sol aparèixer anotada a mode d'indicació en les partitures, el qual pot ser útil pel músic encara que no és estrictament necessari aplicar la digitació impresa. Les mans de cada persona son diferents i una digitació que resulta adequada per un executant pot no ser-ho per un altre. És habitual que la digitació variï durant el desenvolupament d'una obra. El repte de trobar una bona digitació consisteix en aconseguir que el moviment e les mans sigui el més confortable possible, evitant esforços innecessaris. Una vegada que s'ha trobat una bona digitació s'ha d'utilitzar sempre per interpretar la peça de la mateixa (ca)
- La fingrado (ankaŭ aplikaturo) estas nocio el la muziko. En notskribaĵoj, antaŭ ĉio por klavar-, blov-, arĉ- kaj plukinstrumentoj, foje ĝi rekomendas kiel nombro sub aŭ super la noto, per kiu fingro la ludanto premu aŭ frapu la klavon resp. prenu aŭ pluku la kordon. La fingrado grave influas la sonajn eblecojn de la interpretisto precipe je malfacilaj pasaĝoj. (eo)
- La digitación en música determina la ubicación y las posiciones de dedos y manos que el intérprete ha de adoptar para tocar una pieza en un determinado instrumento musical. Esta digitación suele aparecer anotada a modo de indicación en las partituras, lo cual puede ser útil para el músico aunque no es estrictamente necesario aplicar la digitación impresa. Las manos de cada persona son diferentes y una digitación que resulta adecuada para un ejecutante puede no serlo para otro. Es habitual que la digitación varíe durante el desarrollo de una obra. El desafío de encontrar una buena digitación consiste en lograr que el movimiento de las manos sea lo más confortable posible, evitando esfuerzos innecesarios. Una vez que se ha encontrado una buena digitación se debe utilizar siempre para interpr (es)
- In music, fingering, or on stringed instruments sometimes also called stopping, is the choice of which fingers and hand positions to use when playing certain musical instruments. Fingering typically changes throughout a piece; the challenge of choosing good fingering for a piece is to make the hand movements as comfortable as possible without changing hand position too often. A fingering can be the result of the working process of the composer, who puts it into the manuscript, an editor, who adds it into the printed score, or the performer, who puts his or her own fingering in the score or in performance. (en)
- Der Fingersatz (auch Applikatur) gibt in der Notenschrift für Tasten-, Streich- und Zupfinstrumente eine Empfehlung, mit welchem Finger der Spieler die Taste drücken bzw. die Saite greifen oder zupfen soll. Dazu werden meist Zahlen unter oder über den Noten verwendet. Entsprechend gibt es auch einen Fußsatz für das Pedal der Orgel. (de)
- Een vingerzetting is de keuze van vingers en handposities tijdens het bespelen van een muziekinstrument. Op een piano bijvoorbeeld kunnen akkoorden of melodieën vaak met verschillende vingers gespeeld worden. In deze context is vingerzetting de keuze voor welke vinger welke toets aanslaat. In de loop van een stuk kan de vingerzetting wijzigen afhankelijk van de context. De keus van een goede vingerzetting is essentieel om een comfortabele manier van spelen te realiseren, waarbij de hand zo veel mogelijk in natuurlijke posities kan blijven, en er balans is tussen de bewegingen en gebruikte vingers. Een vingerzetting kan zowel door de componist, uitgever of uitvoerende worden uitgedacht en worden aangegeven in de partituur. (nl)
- Аппликату́ра (нем. Applikatur ← лат. applico «прикладывать, прижимать») — порядок расположения и чередования пальцев при игре на музыкальном инструменте. Аппликатурой также называется указание пальцев в нотах с помощью цифр или, реже, иным способом. Аппликатура особенно важна для клавишных и струнных инструментов. Умение разрабатывать аппликатуру — важная составляющая мастерства исполнителя. (ru)
|
