| dbo:abstract
|
- L'arquitectura romana és probablement el testimoni més significatiu de la civilització romana. L'arquitectura romana va esdevenir una de les expressions més visibles del poder de l'imperi. A imatge romana, les ciutats provincials adopten un mateix model urbanístic i arquitectònic. Espais com el fòrum, edificis com el teatre o les termes públiques o la mateixa estructura urbana responen a les necessitats dels centres urbans que vertebraran l'imperi a través d'una extensa i ordenada xarxa viària. Els romans foren uns grans innovadors en el camp de l'arquitectura. La generalització de l'ús de nous materials com el formigó i el maó, juntament amb la introducció de l'arc i la volta, van permetre alçar edificis més sòlids i amplis. Només així es poden entendre edificis tan singulars com el Pantheon (Roma) on la combinació del maó i el formigó van permetre crear una amplitud inconcebible amb pedra. Basíliques, teatres, amfiteatres i altres equipaments públics van adquirir unes dimensions i proporcions adequades a les necessitats d'un Imperi eminentment urbà. Aquestes millores i models, a menor escala, es tradueixen, també, a l'arquitectura domèstica. Algunes domus i vil·les adquireixen en època imperial una monumentalitat que mostra el poder econòmic adquirit per les classes dirigents. (ca)
- امتدت الامبراطورية الرومانية على مساحة واسعة وكونت أحد أكبر الامبراطويات القديمة وكانت عاصمتهم روما، واعتمد الرومان اللغة الخارجية للعمارة اليونانية وناسبوها لاحتياجتهم كما في الإمبراطورية الرومانية الشرقية والتي كان مركزها سوريا.، مع ذلك رؤيتهم الفضائية، كانت مختلفة جذرياً عن العمارة اليونانية وشكل البناء عكس هذا الاختلاف تماما، الفرق الرئيسي هو الطابع السياسي والاجتماعي: الهيكل اليوناني كان مشكل من العديد من المدن - والدول التي إتضحت فيها فنون العمارة الرومانية، الرومان فتحوا العديد من البلاد وأخضعوها لسلطتم، لذلك كانوا بحاجه إلى عدد من المباني والمعابد والهياكل العامة والقلاع للمراقبة والتخطيط للطرق الرومانية، ترك الرومان عشرات المدن الرومانية ذات التخطيط المتقن والكثير جداً من المواقع الأثرية الهامة تنتشر من روما إلى آسيا الصغرى وسوريا وتمتد إلى مناطق في شمال أفريقيا وفي آسيا، وتمثلت العمارة الرومانية في المعابد والقلاع والكنائس والقنوات المائية والطرقات والقناطر والخزانات والمنازل والمباني الرسمية والكثير من المعالم التي تمثل أهم معالم الحضارات. تعتبر العمارة الرومانية كغيرها من النماذج المعمارية الأخرى، حصيلة الفنون والحضارات السابقة والمحيطه وأهمها الإغريقية، ولكن الرومان طبعوها بطابعهم الخاص الذي لا يمكن أن يخطئه أحد وكانت رابطته بالماضي قويه معبره في نماذج المعابد المختلفة التي تشهد بعظمتها في تاريخنا المعاصر. (ar)
- Architektura starověkého Říma je z velké části přejata z řecké architektury a upravena pro účely starověkého Říma, čímž vznikl nový architektonický styl. Oba styly, starověkého Řecka i Říma, jsou často považovány za jeden subjekt z klasické architektury. Tento přístup je občas[kdy?] považován za špatný a někdy brání schopnosti pochopit a posoudit rozdíl mezi římskými a řeckými stavbami a jejich funkcemi, zejména pokud se spoléhá pouze na vnější vzhled. Vliv řecké architektury na římskou je patrný v mnoha ohledech. Podobně tomu bylo i u etruských sousedů a předků, od kterých Římané převzali znalosti nezbytné pro budoucí římskou architekturu, jako byla hydraulika a konstrukce oblouků.[zdroj?] Bohatství a vysoká hustota zalidnění ve městech nutila Starověký Řím k objevování nových (architektonických) řešení. Velmi zásadní byl objev betonu, což umožnilo používání klenby a oblouků a společně s dobrou znalostí stavebních materiálů, jako byl mramor a kámen, Římanům umožnilo dosáhnout úspěchů v konstrukci převážně veřejných staveb. Známými příklady mohou být akvadukty, baziliky nebo Koloseum (amfiteátr římského typu). Podobné stavby byly stavěny v menším měřítku ve většině významných měst v římské říši a v mnoha případech se dochovaly až do dnešních dob. Architektura v římské říši fungovala jako propaganda a snaha ukázat světu velikost Říma, k čemuž sloužily třeba vítězné oblouky (Titův, Konstantinův...). Římské stavby se nacházejí i na vzdálených koncích Říše, jako je dnešní Sýrie, Vídeň, Velká Británie, severní Afrika a další. I v těchto vzdálených provinciích se nachází akvadukty, silnice, kanalizace a podobně. Na území samotného Říma, jakožto centra celé říše, se nacházely největší stavby, například Pantheon, Forum Romanum, Koloseum či Circus Maximus, jež se dochovaly dodnes. (cs)
- Als römische Architektur bezeichnet man die Baukunst der Römer zur Zeit der römischen Republik und der Kaiserzeit. Die römische Architekturgeschichte umfasst damit einen Zeitraum von etwa neun Jahrhunderten (500 v. Chr.–400 n. Chr.). Die Epochen der römischen Architektur werden nach einzelnen Herrschern, Dynastien oder retrospektiv formulierten historischen Zeitabschnitten benannt. Die seitens der Klassischen Archäologie geprägten Epochen- oder Stilbegriffe finden keine Entsprechungen in der schriftlichen antiken Überlieferung, entsprechen also nicht antiker Wahrnehmung und Einteilung. (de)
- Ancient Roman architecture adopted the external language of classical Greek architecture for the purposes of the ancient Romans, but was different from Greek buildings, becoming a new architectural style. The two styles are often considered one body of classical architecture. Roman architecture flourished in the Roman Republic and to even a greater extent under the Empire, when the great majority of surviving buildings were constructed. It used new materials, particularly Roman concrete, and newer technologies such as the arch and the dome to make buildings that were typically strong and well-engineered. Large numbers remain in some form across the former empire, sometimes complete and still in use to this day. Roman architecture covers the period from the establishment of the Roman Republic in 509 BC to about the 4th century AD, after which it becomes reclassified as Late Antique or Byzantine architecture. Few substantial examples survive from before about 100 BC, and most of the major survivals are from the later empire, after about 100 AD. Roman architectural style continued to influence building in the former empire for many centuries, and the style used in Western Europe beginning about 1000 is called Romanesque architecture to reflect this dependence on basic Roman forms. The Romans only began to achieve significant originality in architecture around the beginning of the Imperial period, after they had combined aspects of their originally Etruscan architecture with others taken from Greece, including most elements of the style we now call classical architecture. They moved from trabeated construction mostly based on columns and lintels to one based on massive walls, punctuated by arches, and later domes, both of which greatly developed under the Romans. The classical orders now became largely decorative rather than structural, except in colonnades. Stylistic developments included the Tuscan and Composite orders; the first being a shortened, simplified variant on the Doric order and the Composite being a tall order with the floral decoration of the Corinthian and the scrolls of the Ionic. The period from roughly 40 BC to about 230 AD saw most of the greatest achievements, before the Crisis of the Third Century and later troubles reduced the wealth and organizing power of the central governments. The Romans produced massive public buildings and works of civil engineering, and were responsible for significant developments in housing and public hygiene, for example their public and private baths and latrines, under-floor heating in the form of the hypocaust, mica glazing (examples in Ostia Antica), and piped hot and cold water (examples in Pompeii and Ostia). (en)
- La Antikvromia arkitekturo adoptis multajn diferencajn aspektojn disde la Antikv-greka arkitekturo, kreante novan arkitekturan stilon. La romianoj multe ŝuldis al siaj etruskaj najbaroj kaj prauloj kiuj havigis al ili riĉon de esenca kono por futuraj arkitekturaj solvoj, kiaj por hidraŭliko en la konstruo de arkoj. La romianoj absorbis la influon de la Greka Arkitekturo kaj rekte (ekz. Magna Graecia) kaj nerekte (ekz. etruska arkitekturo estis mem influita de la grekoj), influon kiu estas evidenta laŭ multaj vojoj; ekzemple, en la enkonduko kaj uzado de en romiaj vilaoj kiel manĝoloko. La romianoj estis konataj ankaŭ pro sia uzado de grekaj metiistoj kaj inĝenieroj por konstrui romiajn konstruaĵojn. La romia arkitekturo floris tra la Imperio dum la epoko de la Pax Romana. La romia arkitekturo kovras la periodon el establado de la Romia Respubliko en 509aK, al ĉirkaŭ la 4a jarcento, poxt kio ĝi reklasiĝis kiel aŭ Bizanca arkitekturo. Plej el multaj survivaĵoj estas el la fina imperia periodo. La Romia arkitektura stilo pluis ĝis influi konstruadon en la iama imperio dum multaj jarcentoj, kaj la stilo kiu komencis en Okcidenta Eŭropo ĉirkaŭ la jaro 1000 nome Romaniko respegulis tiun dependon el bazaj romiaj formoj. (eo)
- Erromatar arkitektura Antzinako Erromak eraikitako arkitektura da. Bere historiaren lehen mendeetan zehar, Toskanako eta Umbriako lurraldeetan bizi zen etruriar herri indoeuroparrak menperatu zuen Erroma politikan eta kulturan. Grezia Handia (Magna Graecia) konkistatu ondoren, zuzeneko harremanak izan zituzten erromatarrek Greziako kulturarekin, orduz gero gehiago baloratu zutelarik arte adierazpen oro. Greziarren eskutik ikasi zuten arkitektura-ordenen erabilera, ordena hauek egituran baino dekorazioan bideratu bazituzten ere. Inperioa Ekialderantz hedatzean ezagutu zituzten erromatarrek neurrigabetasuna eta aberastasuna. Halatan, berezko zituzten elementu tradizionalak greziarrengandik eta Ekialdeko herriengandik jasotakoekin batu eta Erromaren boterearen eta menpeko herrien aurrean zuen nagusitasunaren adierazpide izan zen Inperioko arkitektura. Ez zen, ordea, meritu hura horretara mugatu; pragmatismoa eta edertasuna batzen zituen joerak bultzaturik, eraikuntza moderno aurreratuenen moldeko obrak eraiki zituzten erromatarrek, eta artearen eta ingeniaritzaren eredu dira egun ere obra horiek. 5 euroko billeteetan ageri den arkitekturaren garaia da. (eu)
- La arquitectura de la Antigua Roma (en latín, Architectura Romana [antiquitas]) es probablemente uno de los testimonios más significativos de la cultura romana. Se caracteriza por haber adoptado el lenguaje externo de la arquitectura griega clásica, a la que le agregó varias innovaciones originales. Los dos estilos a menudo se consideran un cuerpo, lo que se conoce como arquitectura clásica. La arquitectura romana floreció en la República romana y más aún bajo el Imperio, cuando se construyó la gran mayoría de los edificios supervivientes. Usó nuevos materiales, particularmente el hormigón romano, y tecnologías como el arco de medio punto, la arcada, la bóveda y la cúpula para hacer edificios que normalmente eran fuertes y bien diseñados. La arquitectura romana abarca el período comprendido entre el establecimiento de la República romana en el año 509 a. C. hasta aproximadamente el siglo IV d. C., después de lo cual hace presencia la arquitectura tardía antigua o bizantina. Casi ningún ejemplo sustancial sobrevive desde antes del año V a. C., y la mayoría de las supervivencias más importantes provienen del Imperio posterior, después de aproximadamente el año C d. C. El estilo arquitectónico romano siguió influyendo en la construcción durante muchos siglos, y el estilo utilizado en Europa occidental a partir del año 1000 se llama arquitectura románica en referencia a la dependencia de las formas romanas básicas de aquel tiempo. Los romanos comenzaron a lograr una originalidad significativa en la arquitectura alrededor del comienzo del período imperial, después de que combinaron aspectos de su arquitectura original etrusca con otros tomados de Grecia, incluyendo la mayoría de los elementos del estilo que ahora llamamos arquitectura clásica. Pasaron de la construcción basada principalmente en columnas y dinteles a una basada en paredes masivas, puntuadas por arcos y cúpulas posteriores. Los órdenes clásicos ahora se volvieron más decorativos que estructurales, excepto en las columnatas. Desarrollos estilísticos incluyen el toscano y órdenes compuestos; el primero es una variante abreviada y simplificada del orden dórico, y el compuesto es un orden elevado con la decoración floral del corintio y las volutas del jónico. El período comprendido aproximadamente entre el 40 a. C. y el 230 d. C. tuvo los mayores logros, antes de la crisis del siglo III y los problemas posteriores que redujeron la riqueza y el poder organizador del gobierno central. Los romanos construyeron lugares públicos masivos, obras de ingeniería civil,y templos no públicos que fueron responsables de desarrollos significativos en la vivienda y la higiene pública, por ejemplo, sus baños y letrinas públicos y privados, calefacción por suelo radiante en forma de hipocausto, acristalamiento de mica (ejemplos en Ostia Antica), y agua caliente y fría entubada (ejemplos en Pompeya y Ostia)(etc). (es)
- Foirm ailtireachta clasaicí a tháinig in ionad úsáid shoiléir na gcolún is na gcothromán ag na Gréagaigh, inar forbraíodh úsáid phlaisteach le foirmeacha cruinne cosúil leis an áirse, an boghta is an cruinneachán. Ba mhó an iontaoibh as ballaí ná roimhe sin, agus ba mhó úsáid mhaisithe na n-oird ailtireachta. Forbraíodh an choincréit is a húsáid le brící sa tógáil agus scileanna ábhartha innealtóireachta. Mar thoradh bhí na Rómhánaigh in ann foirgnimh cosúil leis an gColasaem (72-80) is Paintéón na Róimhe le cruinneachán 43 m ar leithead (100-125) a thógáil. I measc na bhfoirgnimh teaghlaigh bhí an domus, teach cathrach aon stór, bunaithe timpeall ar aitriam, an insula, bloc tionóntáin cathrach ilstórach, agus an villa, teach cónaithe tuaithe a bhí sómasach go minic is a bhain a bharrchéim amach i villa Haidriain i dTivoli (123). Foirgnimh shamplacha Rómhánacha eile is ea an áirse caithréime, an pálás baislí is na folcadáin phoiblí (thermae) lena bpleanáil chasta ag cuimsiú a bpluiméireachta is a dtéamh. (ga)
- L'architecture romaine est l'art de concevoir des espaces et de bâtir des édifices qui se développe durant la Rome antique, du Ve siècle av. J.-C. au IVe siècle apr. J.-C. Elle adopte certains aspects de l'architecture de la Grèce antique de façons directe et indirecte à travers les contacts avec la Grande-Grèce et par l'utilisation des techniques de l'architecture étrusque qui trouve elle-même son origine dans l'architecture grecque. On retrouve ainsi dans les monuments romains l'esthétisme des bâtiments grecs avec l'utilisation des ordres architecturaux (dont l'ordre corinthien qui est le plus répandu) et du marbre qui se mélange aux techniques héritées des étrusques, comme leur savoir-faire en matière d'ingénierie hydraulique (systèmes d'égouts, fontaines, tunnels, ponts). La forte densité de population des cités romaines et les problèmes de santé publique ont poussé les Romains à explorer de nouvelles méthodes de construction et à créer une architecture originale qui se détache des influences hellénistiques. L'utilisation de la voûte et de l'arche, combinée avec l'émergence de nouveaux matériaux de construction, ont permis aux Romains de réaliser des édifices imposants et inédits pour un usage public : les aqueducs, les grands complexes thermaux, les basiliques ou encore les amphithéâtres. Selon les architectes romains, les édifices publics devaient être impressionnants pour frapper l'imagination du peuple mais ils devaient aussi être pratiques et adaptés à leurs fonctions. Ces nouveaux types de bâtiments sont construits dans des dimensions impressionnantes à Rome et reproduits à plus petite échelle dans les cités de l'Empire. (fr)
- Arsitektur Romawi Kuno mengadopsi unsur-unsur lahiriah arsitektur Yunani bagi kepentingan bangsa Romawi Kuno, tetapi berbeda dari bangunan-bangunan Yunani, sehingga menjadi suatu langgam arsitektur baru. langgam arsitektur Romawi dan Yunani Kuno sering kali dipandang sebagai satu rumpun langgam yang disebut arsitektur klasik. Arsitektur Romawi berkembang pada zaman Republik Romawi, bahkan semakin marak pada zaman Kekaisaran Romawi, zaman didirikannya sebagian besar bangunan yang masih dapat dijumpai saat ini. Arsitektur Romawi memanfaatkan material-material baru, khususnya beton Romawi, dan menerapkan teknologi-teknologi baru seperti pelengkung dan kubah dalam pendirian bangunan-bangunan yang biasanya kukuh dan direkayasa dengan baik. Banyak di antaranya masih membekas di berbagai tempat yang pernah dikuasai Kekaisaran Romawi, bahkan ada yang masih utuh dan dimanfaatkan sampai sekarang. Arsitektur Romawi berkembang sejak Republik Romawi terbentuk pada tahun 509 SM sampai sekitar abad ke-4 M. Sesudah jangka waktu tersebut, arsitektur Romawi direklasifikasi menjadi arsitektur Akhir Abad Kuno atau arsitektur Bizantin. Sejumlah kecil bangunan penting peninggalan Romawi Kuno yang masih ada saat ini berasal dari kurun waktu pra-sekitar tahun 100 M, sementara kebanyakan bangunan penting sintas dari penghujung zaman kekaisaran, yakni pasca-sekitar tahun 100 M. Langgam arsitektur Romawi terus mempengaruhi corak bangunan di bekas wilayah Kekaisaran Romawi sampai berabad-abad kemudian. Langgam arsitektur bangunan-bangunan bercorak Romawi yang didirikan di Eropa Barat sejak sekitar tahun 1000 M disebut langgam Romawian (bahasa Latin: Romanica, bahasa Prancis: Romanesque) karena didasari bentuk-bentuk pokok arsitektur Romawi. Bangsa Romawi baru mulai menghasilkan ciri-ciri khas mereka sendiri di bidang arsitektur pada permulaan zaman kekaisaran, sesudah berhasil memadukan unsur-unsur pribumi dengan unsur-unsur serapan dari Yunani, termasuk sebagian besar unsur langgam arsitektur yang sekarang disebut arsitektur klasik. Bangsa Romawi beralih dari konstruksi tiang-ambang yang berunsur pokok tiang-tiang dan ambang-ambang ke binaan yang berunsur pokok tembok-tembok masif, disemaraki pelengkung-pelengkung dan kemudian hari juga kubah-kubah, dua unsur yang sangat berkembang di tangan bangsa Romawi. Langgam-langgam klasik dewasa ini lebih bersifat dekoratif ketimbang struktural, kecuali pada bangunan-bangunan . Perkembangan langgam-langgam tatanan tiang klasik mencakup penciptaan dan . Langgam Toskana merupakan hasil pemendekan dan penyederhanaan tatanan tiang langgam Doria, sementara langgam Campuran adalah tatanan tiang tinggi yang dihiasi ukiran tumbuh-tumbuhan khas langgam Korintus dan ukiran gelung-gelungan khas langgam Yonia. Capaian-capaian hebat diraih pada rentang waktu sekitar tahun 40 SM sampai sekitar tahun 230 M, sebelum krisis abad ke-3 dan berbagai kemelut yang menyusul kemudian menguras kekayaan negara maupun keberdayaan pemerintah pusat dalam menata negara. Bangsa Romawi membangun banyak sekali gedung pemerintahan maupun prasarana umum, dan berjasa memprakarsai usaha penyelenggaraan perumahan rakyat maupun pemeliharaan kesehatan masyarakat. Sebagai contoh, rumah-rumah pemandian dan kakus-kakus bangsa Romawi, baik pribadi maupun untuk umum, dibuat nyaman dengan penghangat ruangan dalam bentuk hipokaus, dilapisi ubin-ubin berglasir mika (contohnya di Ostia Antica), dan dilengkapi pipa-pipa saluran air panas maupun dingin (contohnya di Pompeii dan Ostia). (in)
- ローマ建築（ローマけんちく、Roman Architecture）は、古代ローマの文化、芸術を代表する建築様式。 共和政ローマ、そしてローマ帝国の支配地域に広く残る遺跡と、ウィトルウィウスの残した『建築について』の存在により、ルネサンスに始まる古典主義建築の源泉となった。 ヨーロッパをはじめとする西方世界において、極めて重要な位置を占めるローマ建築は、、そしてギリシア建築の影響を受けつつ発展していった。古代ローマにおいてギリシア美術の影響は特に強いものとなったが、古典期のギリシア建築がほとんどひとつの彫刻のように捉えられ、自己完結的であるのに対し、ローマ建築では、建築物相互の関係性、社会的要求、美的要求、その他の要素が複合して成り立っていると考えられている。そのため、ギリシア建築といえばすぐに周囲から孤立した神殿を思い浮かべるが、ローマ建築では神殿でなく、神殿やバシリカなどを包含したフォルム、円形闘技場、公共浴場などの公共施設が想起される。 また、精密に構築されたローマ水道、水道を架けるためのアーチ、建築物の天井を覆うヴォールト、ドーム、橋などの優れた土木・建築工学は、古代ローマの文化水準の高さを物語っている。 (ja)
- L'architettura romana è probabilmente una delle testimonianze più gloriose della civiltà romana. I Romani adottarono il linguaggio esteriore dell'architettura greca, adattandolo ai propri scopi. La loro visione dello spazio era tuttavia radicalmente diversa da quella propria dei Greci e le forme architettoniche riflettono appieno queste differenze. La differenza principale è di carattere politico-sociale: la struttura greca era formata da una moltitudine di città-stato, spesso in conflitto tra loro; i Romani, invece, conquistavano i territori e li soggiogavano con il loro potere, per questo necessitavano di una serie di strutture pubbliche e di controllo (come le efficientissime strade romane o gli acquedotti). (it)
- De Romeinse architectuur wordt vooral gekenmerkt door technische hoogstandjes. Zoals zovele zaken in de Romeinse cultuur werd in de eerste plaats veel aandacht besteed aan de praktische kant van de zaak. De bouwtypen van de Romeinen vereisten een meer gevarieerde en flexibele architectuur dan de Griekse architectuur. De Romeinse architectuur stelde de muur weer centraal, wat in de Oud-Griekse architectuur de zuil was. Ook legden ze zich toe op boogconstructies. Verder waren de Romeinse architecten meesters in het scheppen van binnenruimten, met name koepels, apsides en gewelven. De Romeinen zochten naar de mogelijkheid om koepelbouw toe te passen voor hun thermen, paleizen, villa’s en het Pantheon. Ze ontdekten hierbij dat gietbeton een zeer bruikbaar materiaal was voor gewelven. Beton was tussen de derde en eerste eeuw v. Chr. voortgekomen uit het bouwen met breuksteen en kalk dat bij de Romeinen gebruikelijk was, die in hun directe omgeving geen marmergroeven hadden zoals de Grieken. De Romeinse architecten experimenteerden steeds meer met het nieuwe materiaal, met name bij het bouwen van gewelven, en slaagden er zo in een nieuwe ruimtelijke architectuur te scheppen. Dat deden ze met gebouwen die als het ware in een vorm waren gegoten. Het Romeinse beton was een mortel die met grove steenslag was versterkt en gewoonlijk in min of meer horizontale lagen werd aangebracht. De eerste betonmengsels waren een opvulsel van steenpuin voor bakstenen muren tot een volwaardig bouwmateriaal, geschikt om muren, bogen en gebouwen mee te bouwen. Zijn stevigheid dankte het in belangrijke mate aan de samenstelling van de mortel. Omdat beton grof is en het op den duur lelijk gaat vlekken, hebben de Romeinen het in hun interieurs altijd zorgvuldig weggewerkt achter stucwerk, marmer of mozaïek, en aan de buitenkant achter gemetselde schaalmuren van steen of baksteen. In Rome stond de architectuur rechtstreeks in dienst van de politiek. De politieke symboliek komt tot uitdrukking in de symmetrische plattegronden. De gebouwen die de Romeinen ontworpen konden alleen van de voorkant benaderd worden. Dit betekende dat de gebouwen verschilden van de Griekse gebouwen. Neem Maison Carrée in Nîmes in Zuid-Frankrijk. Het gebouw is op een zeer hoog podium geplaatst, dat bij de voorgevel onderbroken wordt door een brede trap. Na ca. 150 v.Chr. werd de Griekse architectuur door de Romeinse in grote mate geassimileerd. Voor de eigen Griekse architectuur typische bouwwerken worden dan nog maar sporadisch gebouwd. De Griekse architectuur heeft nog wel decennialang invloed op de Romeinse architectuur gehad, maar werd in de Keizertijd al spoedig door de superieure ingenieurskunst van de Romeinen (waaronder toepassing van de boogbouw en van een soort beton / opus caementicium) geheel verdrongen. (nl)
- 고대 로마 건축은 목적에 맞게 외부 그리스 건축 양식을 채택하여 새로운 건축 양식을 만들어냈다. (ko)
- A arquitetura da Roma Antiga é um legado da civilização romana para o mundo ocidental. Embora às vezes considerada como derivada da arquitetura grega, diferenciou-se por características próprias. Alguns autores agrupam ambos estilos designando-os por arquitetura clássica. Alguns tipos de edifícios característicos deste estilo propagaram-se por toda a Europa, nomeadamente o aqueduto, a basílica, uma grande rede de estradas, a domus (residência), arcos do triunfo e o Panteão. Os monumentos romanos se caracterizam pela solidez; aprenderam com os etruscos o emprego do arco, assim como a abóbada ou teto curvo, que os gregos e egípcios não conheceram. Construíram também catacumbas, fontes, obeliscos, pontes e templos. A longevidade e a extensão do Império Romano explicam o porquê de monumentos e edificações serem tão notáveis e numerosos em comparação com outras civilizações antigas. Construções importantes foram executadas na época da República e do Império. O Panteão, por exemplo, atravessou os séculos e chegou à atualidade em bom estado de conservação. O local, cujo diâmetro da planta baixa é igual à altura da cúpula, erguido para servir de morada dos deuses, representa um dos marcos da engenharia e arquitetura romanas. As estradas construídas pelos romanos também revelam técnicas sofisticadas de construção. É o caso da Via Ápia, a mais famosa das estradas que saíam de Roma. Outro ponto de destaque da arquitetura da época são os aquedutos, exemplo da associação entre construção e funcionalidade. Eles propiciaram o abastecimento das cidades antigas com a chegada de água originária de colinas e montanhas a mais de 80 quilômetros de distância. Algumas características da arquitetura da Roma antiga ainda hoje são usadas. Os aquedutos continuam a fornecer água para algumas vilas modernas. As abóbadas instaladas desde os tempos da Antiguidade Clássica pelos romanos ainda compõem alguns núcleos de casas. E o cimento, que começou a ser usado na época da República Romana, ainda é importante elemento de construção. (pt)
- Architektura starożytnego Rzymu – charakterystyczne budownictwo związane z kulturą starożytnego Rzymu i rzymską cywilizacją. Dzięki podbojom zasięg tego stylu architektonicznego objął niemal całą Europę Zachodnią, Bałkany, Grecję, Azję Mniejszą, Syrię, Palestynę i Afrykę Północną. Stopniowy rozwój tej architektury nastąpił pomiędzy VI w. p.n.e. a V w. n.e. i został podzielony na kilka ogólnych etapów historycznych:
* okres panowania królów (od VI w. p.n.e. do V w. p.n.e.)
* okres republiki (od V w. p.n.e. do 30 p.n.e.)
* okres cesarstwa (od 30 r. p.n.e. do połowy III w.)
* okres późnego antyku (od połowy III w. do końca V w.) (pl)
- Romersk arkitektur utvecklades ur den grekiska men fick tidigt en mer urban prägel än denna. Av grekerna ärvde romarna till exempel tempel-, teater-, palats-, privathus- och basilikaarkitekturen, av etruskerna valvet medan fusionen mellan dessa och till exempel termerna var egna bedrifter. Till de grekiska kolonnordningarna lade man sin egen kompositordning. En betydelsefull uppfinning var den naturliga cementen, puzzola, med vilken romarna kunde uppföra gigantiska kupoler och akvedukter. Romersk arkitektur koncentrerade sig mer på rummet än grekisk. (sv)
- Давньоримська архітектура запозичила зовнішні вирази класичної давньогрецької архітектури для цілей давніх римлян, які настільки сильно відрізнялись від грецьких будівель, що створили новий архітектурний стиль. Ці два стилі часто вважаються єдиним цілим класичної архітектури. Римська архітектура розквітла в часи Римської республіки та ще більше в часи імперії, коли була збудована більшість вцілілих будівель та споруд. Вона використовувала нові матеріали, зокрема бетон, та новіші технології, напр. арки та куполи, для створення будівель, що були міцними та добре-спроектованими. По всі території колишньої Римської імперії збереглася значна кількість будівель, деякі з них в цілому вигляді та досі використовуються. Давньоримська архітектура охоплює період від заснування Римської республіки 509 р.до н. е. до бл. 4 ст. н. е., після чого вона вже класифікується як Пізня Античність або архітектура Візантійської імперії відповідно. Майже не збереглося значущих зразків архітектури, створених раніше 100 р. до н. е., а переважна більшість з найбільш значущих зразків — з період пізньої імперії, після 100 р.н. е. Римський архітектурний стиль продовжував впливати на будівництво у колишній імперії протягом багатьох наступних століть, а західно-європейський стиль починаючи з бл. 1000 р.н. е. отримав назву романська архітектура для підкреслення його залежності від базових римських форм. Значуща оригінальність у давньоримській архітектурі з'явилася лише з початком імперського періоду, коли аспекти місцевої етруської архітектури почали поєднувати з запозиченнями з Греції, у тому числі більшість елементів стилю, тепер відомого як класична архітектура. Вони відійшли від стійково-балочної конструкції, що переважно спиралась на колони та перемички, до конструкції, яка спиралась на масивні стіни, що завершувались арками, а пізніше — куполами; обидва ці елементи за римлян суттєво розвинулись. Класичні архітектурні ордери стали переважно декоративними, а не структурними елементами, крім використання у колонадах. Стилістично новими ордерами стали тосканський та композитний ордер; перший — скорочених та спрощений варіант доричного ордера, а другий — високий ордер з квітковими прикрасами коринфського та сувоями іонічного ордерів. Найбільші досягнення переважно відбулись між 40 р. до н. е. до 230 р. до н. е., до початку кризи Римської імперії у III столітті; пізніші проблеми зменшили багатство та організаційні можливості центральної влади. Римляни створили величезні громадські будівлі та інженерні споруди, значно покращили умови проживання та громадської гігієни, наприклад їх публічні та приватні купальні та туалети, тепла підлога у вигляді гіпокауста, глазурування слюдою (приклади у Остія Антіка) та гаряче і холодне водопостачання по трубах (приклади у Помпеях та Остії). (uk)
- 古羅馬建築（英語：Ancient Roman architecture），是指由古羅馬人創造並且擴展到地中海沿岸其所控制疆域的一種新風格的建築藝術，經常簡稱為羅馬建築（英語：Roman architecture）。它直接繼承了古希臘晚期的建築成就，而且將其向前大大推進，使之在1到3世紀達到奴隸制時代全世界建築的頂峰。在西方學術界傳統上特指古羅馬共和國與帝國時期的建築，中文學術界定義較為寬泛，有時可以包括前期的伊特魯裡亞建築，也可以包括分裂之後的西羅馬帝國建築，但是一般不包含東羅馬帝國建築。 (zh)
- Первые крупные постройки производились по этрусскому примеру, возможно, даже этрусскими мастерами; поэтому Римская архитектура при самом своём зарождении усвоила в себе важнейшую форму этрусского зодчества — циркульную арку, то есть полукруглое каменное покрытие, перекинутое с одного устоя на другой, и сложенное так, что соприкасающиеся между собой стороны составляющих его отдельных камней расположены по направлению радиусов круга, удерживаются своим взаимным распором и передают общее давление тому и другому устою. Употребление этой архитектурной формы и происходящих от неё коробового свода, крестового свода и купола, неизвестных грекам, дало римлянам возможность придавать большое разнообразие их сооружениям, воздвигать огромные здания, сообщать крупный размер и простор внутренним помещениям и смело строить этаж над этажом. Однако в целом, римская архитектура испытала сильное влияние греческой архитектуры. В своих сооружениях римляне стремились подчеркнуть силу, мощь, величие, подавляющие человека. Для сооружений характерны монументальность, пышная отделка зданий, множество украшений, стремление к строгой симметрии, интерес к утилитарным сторонам архитектуры, к созданию преимущественно не храмовых комплексов, а зданий для практических нужд. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Als römische Architektur bezeichnet man die Baukunst der Römer zur Zeit der römischen Republik und der Kaiserzeit. Die römische Architekturgeschichte umfasst damit einen Zeitraum von etwa neun Jahrhunderten (500 v. Chr.–400 n. Chr.). Die Epochen der römischen Architektur werden nach einzelnen Herrschern, Dynastien oder retrospektiv formulierten historischen Zeitabschnitten benannt. Die seitens der Klassischen Archäologie geprägten Epochen- oder Stilbegriffe finden keine Entsprechungen in der schriftlichen antiken Überlieferung, entsprechen also nicht antiker Wahrnehmung und Einteilung. (de)
- ローマ建築（ローマけんちく、Roman Architecture）は、古代ローマの文化、芸術を代表する建築様式。 共和政ローマ、そしてローマ帝国の支配地域に広く残る遺跡と、ウィトルウィウスの残した『建築について』の存在により、ルネサンスに始まる古典主義建築の源泉となった。 ヨーロッパをはじめとする西方世界において、極めて重要な位置を占めるローマ建築は、、そしてギリシア建築の影響を受けつつ発展していった。古代ローマにおいてギリシア美術の影響は特に強いものとなったが、古典期のギリシア建築がほとんどひとつの彫刻のように捉えられ、自己完結的であるのに対し、ローマ建築では、建築物相互の関係性、社会的要求、美的要求、その他の要素が複合して成り立っていると考えられている。そのため、ギリシア建築といえばすぐに周囲から孤立した神殿を思い浮かべるが、ローマ建築では神殿でなく、神殿やバシリカなどを包含したフォルム、円形闘技場、公共浴場などの公共施設が想起される。 また、精密に構築されたローマ水道、水道を架けるためのアーチ、建築物の天井を覆うヴォールト、ドーム、橋などの優れた土木・建築工学は、古代ローマの文化水準の高さを物語っている。 (ja)
- L'architettura romana è probabilmente una delle testimonianze più gloriose della civiltà romana. I Romani adottarono il linguaggio esteriore dell'architettura greca, adattandolo ai propri scopi. La loro visione dello spazio era tuttavia radicalmente diversa da quella propria dei Greci e le forme architettoniche riflettono appieno queste differenze. La differenza principale è di carattere politico-sociale: la struttura greca era formata da una moltitudine di città-stato, spesso in conflitto tra loro; i Romani, invece, conquistavano i territori e li soggiogavano con il loro potere, per questo necessitavano di una serie di strutture pubbliche e di controllo (come le efficientissime strade romane o gli acquedotti). (it)
- 고대 로마 건축은 목적에 맞게 외부 그리스 건축 양식을 채택하여 새로운 건축 양식을 만들어냈다. (ko)
- Romersk arkitektur utvecklades ur den grekiska men fick tidigt en mer urban prägel än denna. Av grekerna ärvde romarna till exempel tempel-, teater-, palats-, privathus- och basilikaarkitekturen, av etruskerna valvet medan fusionen mellan dessa och till exempel termerna var egna bedrifter. Till de grekiska kolonnordningarna lade man sin egen kompositordning. En betydelsefull uppfinning var den naturliga cementen, puzzola, med vilken romarna kunde uppföra gigantiska kupoler och akvedukter. Romersk arkitektur koncentrerade sig mer på rummet än grekisk. (sv)
- 古羅馬建築（英語：Ancient Roman architecture），是指由古羅馬人創造並且擴展到地中海沿岸其所控制疆域的一種新風格的建築藝術，經常簡稱為羅馬建築（英語：Roman architecture）。它直接繼承了古希臘晚期的建築成就，而且將其向前大大推進，使之在1到3世紀達到奴隸制時代全世界建築的頂峰。在西方學術界傳統上特指古羅馬共和國與帝國時期的建築，中文學術界定義較為寬泛，有時可以包括前期的伊特魯裡亞建築，也可以包括分裂之後的西羅馬帝國建築，但是一般不包含東羅馬帝國建築。 (zh)
- امتدت الامبراطورية الرومانية على مساحة واسعة وكونت أحد أكبر الامبراطويات القديمة وكانت عاصمتهم روما، واعتمد الرومان اللغة الخارجية للعمارة اليونانية وناسبوها لاحتياجتهم كما في الإمبراطورية الرومانية الشرقية والتي كان مركزها سوريا.، مع ذلك رؤيتهم الفضائية، كانت مختلفة جذرياً عن العمارة اليونانية وشكل البناء عكس هذا الاختلاف تماما، الفرق الرئيسي هو الطابع السياسي والاجتماعي: الهيكل اليوناني كان مشكل من العديد من المدن - والدول التي إتضحت فيها فنون العمارة الرومانية، الرومان فتحوا العديد من البلاد وأخضعوها لسلطتم، لذلك كانوا بحاجه إلى عدد من المباني والمعابد والهياكل العامة والقلاع للمراقبة والتخطيط للطرق الرومانية، ترك الرومان عشرات المدن الرومانية ذات التخطيط المتقن والكثير جداً من المواقع الأثرية الهامة تنتشر من روما إلى آسيا الصغرى وسوريا وتمتد إلى مناطق في شمال أفريقيا وفي آسيا، وتمثلت ا (ar)
- L'arquitectura romana és probablement el testimoni més significatiu de la civilització romana. L'arquitectura romana va esdevenir una de les expressions més visibles del poder de l'imperi. A imatge romana, les ciutats provincials adopten un mateix model urbanístic i arquitectònic. Espais com el fòrum, edificis com el teatre o les termes públiques o la mateixa estructura urbana responen a les necessitats dels centres urbans que vertebraran l'imperi a través d'una extensa i ordenada xarxa viària. Els romans foren uns grans innovadors en el camp de l'arquitectura. La generalització de l'ús de nous materials com el formigó i el maó, juntament amb la introducció de l'arc i la volta, van permetre alçar edificis més sòlids i amplis. Només així es poden entendre edificis tan singulars com el Panth (ca)
- Architektura starověkého Říma je z velké části přejata z řecké architektury a upravena pro účely starověkého Říma, čímž vznikl nový architektonický styl. Oba styly, starověkého Řecka i Říma, jsou často považovány za jeden subjekt z klasické architektury. Tento přístup je občas[kdy?] považován za špatný a někdy brání schopnosti pochopit a posoudit rozdíl mezi římskými a řeckými stavbami a jejich funkcemi, zejména pokud se spoléhá pouze na vnější vzhled. Vliv řecké architektury na římskou je patrný v mnoha ohledech. Podobně tomu bylo i u etruských sousedů a předků, od kterých Římané převzali znalosti nezbytné pro budoucí římskou architekturu, jako byla hydraulika a konstrukce oblouků.[zdroj?] (cs)
- Ancient Roman architecture adopted the external language of classical Greek architecture for the purposes of the ancient Romans, but was different from Greek buildings, becoming a new architectural style. The two styles are often considered one body of classical architecture. Roman architecture flourished in the Roman Republic and to even a greater extent under the Empire, when the great majority of surviving buildings were constructed. It used new materials, particularly Roman concrete, and newer technologies such as the arch and the dome to make buildings that were typically strong and well-engineered. Large numbers remain in some form across the former empire, sometimes complete and still in use to this day. (en)
- La Antikvromia arkitekturo adoptis multajn diferencajn aspektojn disde la Antikv-greka arkitekturo, kreante novan arkitekturan stilon. La romianoj multe ŝuldis al siaj etruskaj najbaroj kaj prauloj kiuj havigis al ili riĉon de esenca kono por futuraj arkitekturaj solvoj, kiaj por hidraŭliko en la konstruo de arkoj. La romianoj absorbis la influon de la Greka Arkitekturo kaj rekte (ekz. Magna Graecia) kaj nerekte (ekz. etruska arkitekturo estis mem influita de la grekoj), influon kiu estas evidenta laŭ multaj vojoj; ekzemple, en la enkonduko kaj uzado de en romiaj vilaoj kiel manĝoloko. La romianoj estis konataj ankaŭ pro sia uzado de grekaj metiistoj kaj inĝenieroj por konstrui romiajn konstruaĵojn. La romia arkitekturo floris tra la Imperio dum la epoko de la Pax Romana. (eo)
- Erromatar arkitektura Antzinako Erromak eraikitako arkitektura da. Bere historiaren lehen mendeetan zehar, Toskanako eta Umbriako lurraldeetan bizi zen etruriar herri indoeuroparrak menperatu zuen Erroma politikan eta kulturan. Grezia Handia (Magna Graecia) konkistatu ondoren, zuzeneko harremanak izan zituzten erromatarrek Greziako kulturarekin, orduz gero gehiago baloratu zutelarik arte adierazpen oro. Greziarren eskutik ikasi zuten arkitektura-ordenen erabilera, ordena hauek egituran baino dekorazioan bideratu bazituzten ere. 5 euroko billeteetan ageri den arkitekturaren garaia da. (eu)
- La arquitectura de la Antigua Roma (en latín, Architectura Romana [antiquitas]) es probablemente uno de los testimonios más significativos de la cultura romana. Se caracteriza por haber adoptado el lenguaje externo de la arquitectura griega clásica, a la que le agregó varias innovaciones originales. Los dos estilos a menudo se consideran un cuerpo, lo que se conoce como arquitectura clásica. La arquitectura romana floreció en la República romana y más aún bajo el Imperio, cuando se construyó la gran mayoría de los edificios supervivientes. Usó nuevos materiales, particularmente el hormigón romano, y tecnologías como el arco de medio punto, la arcada, la bóveda y la cúpula para hacer edificios que normalmente eran fuertes y bien diseñados. (es)
- Foirm ailtireachta clasaicí a tháinig in ionad úsáid shoiléir na gcolún is na gcothromán ag na Gréagaigh, inar forbraíodh úsáid phlaisteach le foirmeacha cruinne cosúil leis an áirse, an boghta is an cruinneachán. Ba mhó an iontaoibh as ballaí ná roimhe sin, agus ba mhó úsáid mhaisithe na n-oird ailtireachta. Forbraíodh an choincréit is a húsáid le brící sa tógáil agus scileanna ábhartha innealtóireachta. Mar thoradh bhí na Rómhánaigh in ann foirgnimh cosúil leis an gColasaem (72-80) is Paintéón na Róimhe le cruinneachán 43 m ar leithead (100-125) a thógáil. I measc na bhfoirgnimh teaghlaigh bhí an domus, teach cathrach aon stór, bunaithe timpeall ar aitriam, an insula, bloc tionóntáin cathrach ilstórach, agus an villa, teach cónaithe tuaithe a bhí sómasach go minic is a bhain a bharrchéim (ga)
- L'architecture romaine est l'art de concevoir des espaces et de bâtir des édifices qui se développe durant la Rome antique, du Ve siècle av. J.-C. au IVe siècle apr. J.-C. Elle adopte certains aspects de l'architecture de la Grèce antique de façons directe et indirecte à travers les contacts avec la Grande-Grèce et par l'utilisation des techniques de l'architecture étrusque qui trouve elle-même son origine dans l'architecture grecque. On retrouve ainsi dans les monuments romains l'esthétisme des bâtiments grecs avec l'utilisation des ordres architecturaux (dont l'ordre corinthien qui est le plus répandu) et du marbre qui se mélange aux techniques héritées des étrusques, comme leur savoir-faire en matière d'ingénierie hydraulique (systèmes d'égouts, fontaines, tunnels, ponts). (fr)
- Arsitektur Romawi Kuno mengadopsi unsur-unsur lahiriah arsitektur Yunani bagi kepentingan bangsa Romawi Kuno, tetapi berbeda dari bangunan-bangunan Yunani, sehingga menjadi suatu langgam arsitektur baru. langgam arsitektur Romawi dan Yunani Kuno sering kali dipandang sebagai satu rumpun langgam yang disebut arsitektur klasik. Arsitektur Romawi berkembang pada zaman Republik Romawi, bahkan semakin marak pada zaman Kekaisaran Romawi, zaman didirikannya sebagian besar bangunan yang masih dapat dijumpai saat ini. Arsitektur Romawi memanfaatkan material-material baru, khususnya beton Romawi, dan menerapkan teknologi-teknologi baru seperti pelengkung dan kubah dalam pendirian bangunan-bangunan yang biasanya kukuh dan direkayasa dengan baik. Banyak di antaranya masih membekas di berbagai tempat y (in)
- De Romeinse architectuur wordt vooral gekenmerkt door technische hoogstandjes. Zoals zovele zaken in de Romeinse cultuur werd in de eerste plaats veel aandacht besteed aan de praktische kant van de zaak. (nl)
- A arquitetura da Roma Antiga é um legado da civilização romana para o mundo ocidental. Embora às vezes considerada como derivada da arquitetura grega, diferenciou-se por características próprias. Alguns autores agrupam ambos estilos designando-os por arquitetura clássica. (pt)
- Architektura starożytnego Rzymu – charakterystyczne budownictwo związane z kulturą starożytnego Rzymu i rzymską cywilizacją. Dzięki podbojom zasięg tego stylu architektonicznego objął niemal całą Europę Zachodnią, Bałkany, Grecję, Azję Mniejszą, Syrię, Palestynę i Afrykę Północną. Stopniowy rozwój tej architektury nastąpił pomiędzy VI w. p.n.e. a V w. n.e. i został podzielony na kilka ogólnych etapów historycznych: (pl)
- Давньоримська архітектура запозичила зовнішні вирази класичної давньогрецької архітектури для цілей давніх римлян, які настільки сильно відрізнялись від грецьких будівель, що створили новий архітектурний стиль. Ці два стилі часто вважаються єдиним цілим класичної архітектури. Римська архітектура розквітла в часи Римської республіки та ще більше в часи імперії, коли була збудована більшість вцілілих будівель та споруд. Вона використовувала нові матеріали, зокрема бетон, та новіші технології, напр. арки та куполи, для створення будівель, що були міцними та добре-спроектованими. По всі території колишньої Римської імперії збереглася значна кількість будівель, деякі з них в цілому вигляді та досі використовуються. (uk)
- Первые крупные постройки производились по этрусскому примеру, возможно, даже этрусскими мастерами; поэтому Римская архитектура при самом своём зарождении усвоила в себе важнейшую форму этрусского зодчества — циркульную арку, то есть полукруглое каменное покрытие, перекинутое с одного устоя на другой, и сложенное так, что соприкасающиеся между собой стороны составляющих его отдельных камней расположены по направлению радиусов круга, удерживаются своим взаимным распором и передают общее давление тому и другому устою. Употребление этой архитектурной формы и происходящих от неё коробового свода, крестового свода и купола, неизвестных грекам, дало римлянам возможность придавать большое разнообразие их сооружениям, воздвигать огромные здания, сообщать крупный размер и простор внутренним помещени (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
