| dbo:abstract
|
- Temporäre Architektur, auch Ephemere Architektur, bezeichnet Architekturkonzepte, die sich mit temporären baulichen Strukturen und Bauwerken beschäftigen. Diese haben eine beschränkte Lebens- und Nutzungsdauer und sind oft nur eine Übergangslösung, um einen akuten Bedarf zu stillen. Häufig handelt es sich um mobile Architekturen – also um Anlagen, die für eine gewisse Zeit an einem Standort aufgebaut, später wieder demontiert und in der Folge woanders wiederaufgebaut werden. Temporäre Bauten entstehen in verschiedenen Kontexten, so als vorübergehende Behelfsbauten in Not- oder Krisensituationen (z. B. Baracken, Behelfsbrücken, Flüchtlingslager), als Veranstaltungs- und Festarchitektur (z. B. Marktstände, Buden, Festzelte, Fahrgeschäfte, Zirkuszelte, Messestände), als Objekte der Baustelleneinrichtung (z. B. Baucontainer, Gerüste etc.), als Filmkulissen und Bühnenarchitektur, als temporäre Erdbauten (Leitungsgraben, Baugrube etc.), als temporäre Unterkunft auf Reisen oder auf Expeditionen (z. B. Camping) etc. Temporäre Architekturen finden sich – aus Anlass größerer Festlichkeiten – bereits im Barock, beispielsweise Ehrenpforten u. Ä., die entlang der Routen zeremonieller Ein- und Umzüge aufgestellt wurden. Als temporär konzipiert wurden und werden auch viele Bauten für zeitlich begrenzte Ausstellungen. Temporäre Bauwerke dienen zuweilen auch als Platzhalter für spätere, dann solider ausgeführte Versionen desselben Projektes. Der in den deutschen Bauordnungen verwendete juristische Terminus Fliegender Bau umfasst nicht alle Arten temporärer Bauten. (de)
- Efemeraj aparatoj, uzitaj laŭlonge de jarcentoj en medio kaj civila kaj religia (certe kreitaj ankaŭ hodiaŭ, aparte por teatro, operoj kaj kinarto), estis ornamaĵoj, je detruiĝema materialo (ligno, pajlo, ŝtofo, gipso, papermaĉaĵo kaj kartono), finpretigitaj en apartaj okazaĵoj: vizito al la urbo de grava personulo, reĝa funebro, geedziĝo aŭ bapto princa, aŭ religiaj festoj konsiderinde signifaj. Ili reproduktis celebrajn arkitekturaĵojn je kostoj rilative malaltaj, kaj pretigeblajn per malmulta laboro: triumfaj arkoj, portikoj, katafalkoj, skulptaĵoj kaj pentraĵoj, preĝejaj kaj palacaj fasadoj. Eminentaj arkitektoj, skulptistoj kaj pentristoj, laŭ jarcentoj engaĝiĝis en la kreado de tiuj ormamaĵoj. Bedaŭrinde, ĝuste pro ilia efemereco, tiuj artaj kreaĵoj grandparte pereis. Hodiaŭ kreskis la atento pri tiaĵoj ĉar per ili eblas kompreni stilojn, aspirojn, kondutojn kaj morojn de la antaŭuloj. Kaj diversaj muzeoj zorgas pri ili, aparte tiuj diocezaj. (eo)
- Ephemeral architecture is the art or technique of designing and building structures that are transient, that last only a short time. Ephemeral art has been a constant in the history of architecture, although a distinction must be made between constructions conceived for temporary use and those that, despite being built with durability in mind, have a brief expiration due to various factors, especially the poor quality of the materials (wood, adobe, plaster, cardboard, textiles), in cultures that would not have sufficiently developed solid construction systems. Ephemeral architecture was usually used for celebrations and festivals of all kinds, as scenography or theatrical scenery for a specific event, which was dismantled after the event. It has existed since ancient art—it is at the origin of forms such as the triumphal arch, whose ephemeral model was fixed in permanent constructions during the Roman Empire—and it was very common in European courts during the Renaissance and especially in the Baroque. Despite its circumstantial character, the ephemeral has been a recurrent and relevant architecture. From Baroque scenographies to contemporary installations, each ephemeral period has given shape to its idea of celebration and has materialized it with the technique available at the time. Today the ephemeral continues to fulfill these playful and experimental functions, but it also aspires to channel new ideas about public space and social participation, halfway between the city and nature. (en)
- Se conoce como arquitectura efímera aquel arte o técnica de proyectar y construir edificios que son pasajeros, que duran poco. Lo efímero ha sido una constante en la historia de la arquitectura, si bien hay que distinguir entre las construcciones concebidas para un uso temporal y las que, pese a ser realizadas pensando en su durabilidad, presentan una breve caducidad debido a diversos factores, especialmente la poca calidad de los materiales (madera, adobe, yeso, cartón, textiles), en culturas que no habrían desarrollado suficientemente sistemas sólidos de construcción. La arquitectura efímera se utilizaba habitualmente para celebraciones y fiestas de todo tipo, como escenografía o decorado para un acto concreto, que se desmontaba después de efectuado este. Existe desde el arte antiguo (está en el origen de formas como el arco de triunfo, cuyo modelo efímero se fijó en construcciones permanentes durante el Imperio romano); y fue muy usual en las cortes europeas durante el Renacimiento y sobre todo en el Barroco. Pese a su carácter circunstancial, la efímera ha sido una arquitectura recurrente y relevante. Desde las escenografías barrocas hasta las instalaciones contemporáneas, en lo efímero cada época ha dado forma a su idea de celebración, y la ha materializado con la técnica disponible en ese momento. Hoy lo efímero sigue cumpliendo con estas funciones lúdicas y experimentales, pero también aspira a canalizar las nuevas ideas sobre el espacio público y la participación social, a medio camino entre la ciudad y la naturaleza. (es)
|
| rdfs:comment
|
- Efemeraj aparatoj, uzitaj laŭlonge de jarcentoj en medio kaj civila kaj religia (certe kreitaj ankaŭ hodiaŭ, aparte por teatro, operoj kaj kinarto), estis ornamaĵoj, je detruiĝema materialo (ligno, pajlo, ŝtofo, gipso, papermaĉaĵo kaj kartono), finpretigitaj en apartaj okazaĵoj: vizito al la urbo de grava personulo, reĝa funebro, geedziĝo aŭ bapto princa, aŭ religiaj festoj konsiderinde signifaj. Ili reproduktis celebrajn arkitekturaĵojn je kostoj rilative malaltaj, kaj pretigeblajn per malmulta laboro: triumfaj arkoj, portikoj, katafalkoj, skulptaĵoj kaj pentraĵoj, preĝejaj kaj palacaj fasadoj. (eo)
- Ephemeral architecture is the art or technique of designing and building structures that are transient, that last only a short time. Ephemeral art has been a constant in the history of architecture, although a distinction must be made between constructions conceived for temporary use and those that, despite being built with durability in mind, have a brief expiration due to various factors, especially the poor quality of the materials (wood, adobe, plaster, cardboard, textiles), in cultures that would not have sufficiently developed solid construction systems. (en)
- Temporäre Architektur, auch Ephemere Architektur, bezeichnet Architekturkonzepte, die sich mit temporären baulichen Strukturen und Bauwerken beschäftigen. Diese haben eine beschränkte Lebens- und Nutzungsdauer und sind oft nur eine Übergangslösung, um einen akuten Bedarf zu stillen. Häufig handelt es sich um mobile Architekturen – also um Anlagen, die für eine gewisse Zeit an einem Standort aufgebaut, später wieder demontiert und in der Folge woanders wiederaufgebaut werden. (de)
- Se conoce como arquitectura efímera aquel arte o técnica de proyectar y construir edificios que son pasajeros, que duran poco. Lo efímero ha sido una constante en la historia de la arquitectura, si bien hay que distinguir entre las construcciones concebidas para un uso temporal y las que, pese a ser realizadas pensando en su durabilidad, presentan una breve caducidad debido a diversos factores, especialmente la poca calidad de los materiales (madera, adobe, yeso, cartón, textiles), en culturas que no habrían desarrollado suficientemente sistemas sólidos de construcción. (es)
|
_(4936016394).jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
_(7899627842).jpg){kind=link}
_(4936016394).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_(4936016394).jpg){kind=link}
_(7899627842).jpg){kind=link}
