| dbo:abstract
|
- Les guerres otomanes a Europa són les guerres de l'Imperi Otomà a Europa també conegudes com a guerres turques, particularment en textos antics europeus. (ca)
- Expanze Osmanské říše na Balkán představuje významnou etapu v dějinách Turecka i národů Balkánského poloostrova. Expanze na Balkáně předcházela osmanskému vpádu do střední Evropy a na několik staletí významně společensky, kulturně i nábožensky ovlivnila národy Balkánského poloostrova. Na Balkáně získali Osmané první území již roku 1354, když do jejich rukou přešla pevnost v Dardanelách. O pár let později získali Osmané Drinopol a začali se stále více prosazovat. Po bitvě na Kosově poli se dostalo Srbsko do závislosti na Osmanské říši a Osmané poté také připojili k říši zbytky Bulharské říše. Další směr expanze vedl do Řecka a také na Konstantinopol, hlavní město tehdy již upadající Byzantské říše, která roku 1453 padla. Poté se Osmanská říše několikrát střetla s Uherským královstvím, osmanské útoky však byly až do 16. století odráženy. Až po bitvě u Moháče roku 1526, ve které zemřel český a uherský král Ludvík Jagellonský, a po smrti uherského krále Jana Zápolského o dvacet let později se podařilo Osmanům získat centrální oblasti Uher, přičemž zde byl vytvořen takzvaný Budínský pašalik. Území Uherského království tak bylo rozděleno mezi Habsburky, Osmanskou říši a Sedmihradské knížectví. Ve druhé polovině 16. století již byla většina Balkánského poloostrova pod kontrolou Osmanů. Osmané ve své expanzi do Evropy dále pokračovali a dvakrát se neúspěšně pokusili oblehnout i Vídeň, a to v roce 1529 a znovu 1683. Druhé obléhání skončilo osmanskou porážkou v bitvě u Vídně, která předznamenala další zisky Habsburků v Uhrách a zároveň konec expanze Osmanské říše do střední Evropy. (cs)
- الحروب العثمانية في أوروبا هي سلسلة من الصراعات العسكرية بين الإمبراطورية العثمانية ودول أوروبية مختلفة، يعود تاريخها إلى العصور الوسطى المتأخرة واستمرت حتى أوائل القرن العشرين. بدأت النزاعات الأولى خلال الحروب البيزنطية العثمانية، والتي دارت في الأناضول خلال أواخر القرن الثالث عشر، ووصلت أوروبا في منتصف القرن الرابع عشر. تبعتها سلسلة من الحروب البلغارية العثمانية والحروب الصربية العثمانية التي اندلعت منذ منتصف القرن الرابع عشر. اتسمت معظم تلك الفترة بالتوسع العثماني في البلقان. توسعت الإمبراطورية العثمانية حتى وصل جنودها إلى أوروبا الوسطى خلال القرنين الخامس عشر والسادس عشر، وكانت التوسع العثماني داخل الأراضي الأوروبية في ذروته خلال تلك الفترة. استمرت الحروب بين الإمبراطورية العثمانية والبندقية لأربعة قرون، وبدأت عام 1423 واستمرت حتى عام 1718. شهدت تلك الفترة سقوط نيغروبونت عام 1470 وسقوط فاماغوستا (قبرص) عام 1571، ثم هزيمة الأسطول العثماني في معركة ليبانت عام 1571 (كانت حينها أضخم معركة بحرية في التاريخ) وسقوط كانديا (كريت) عام 1669، ثم إعادة الفتح البندقي لموريا (بيلوبونيز) في ثمانينيات القرن السابع عشر، ثم سقوطها مجددًا في أيدي العثمانيين عام 1715. ظلّت جزيرة كورفو تحت حكم البندقية، وكانت الجزيرة الإغريقية الوحيدة التي لم يفتحها العثمانيون. في أواخر القرن السابع عشر، بدأت القوى الأوروبية التحالف مع بعضها ضد العثمانيين، وشكلت الحلف المقدس، فاستعادت خلال الحرب التركية العظمى (1683–1699) عددًا من الممتلكات والأراضي التي فتحها العثمانيون. بصرف النظر عن ذلك، استطاعت الجيوش العثمانية الصمود أمام خصومها الأوروبيين في النصف الثاني من القرن الثامن عشر. في القرن التاسع عشر، واجه العثمانيون تمردات وثورات في صربيا (1804–1817) واليونان (1821–1832) اللتين خضعتا للحكم العثماني. اندلعت أعمال التمرد تلك بالتزامن مع الحروب الروسية التركية، ما أدى إلى زيادة عدم الاستقرار في الإمبراطورية. كان الانسحاب للأخير للعثمانيين من أوروبا خلال حرب البلقان الأولى (1912–1913)، وتبعها توقيع معاهدة سيفر في نهاية الحرب العالمية الأولى. (ar)
- Las guerras del Imperio otomano en Europa también son conocidas como las guerras otomanas o las guerras turcas, en particular en antiguos textos europeos. (es)
- Unter den Türkenkriegen oder zutreffender Osmanenkriegen versteht man die Kriege zwischen dem Osmanischen Reich, das nach dem Untergang des Byzantinischen Reichs im Jahre 1453 eine Ausdehnung nach Norden und Westen in Europa anstrebte, und europäischen Staaten. Die wichtigsten Gegner der Osmanen waren dabei anfangs die Republik Venedig, das Königreich Ungarn, die Habsburgermonarchie mit dem Heiligen Römischen Reich und Polen-Litauen, ab dem späten 17. Jahrhundert kam als Gegner Russland hinzu. Mehrmals verbündete sich Frankreich mit den Osmanen gegen gemeinsame Feinde. Auch Schweden führte Kriege gegen Nachbarländer, wenn diese sich bereits mit der Pforte im Krieg befanden. Polen-Litauen war im 17. Jahrhundert zwischenzeitlich mit dem Khanat der Krimtataren verbündet. Polnische Patrioten suchten im 18. und 19. Jahrhundert Bündnisse mit den Osmanen. Im Heiligen Römischen Reich wurden zeitweise erhebliche finanzielle und organisatorische Aufwendungen (vgl. Reichstürkenhilfe) unternommen, um der nach Erfindung des Buchdrucks zunehmend auch publizistisch herausgestellten Türkengefahr zu begegnen. Die orthodoxen Staaten durchliefen im 15. und 16. Jahrhundert schwere Kämpfe, bei denen Konfliktparteien die Osmanen zu Hilfe riefen. Die Mehrzahl der „Türken“ im Sultansheer waren jedoch nicht die turksprachigen Muslime aus Anatolien, sondern von Beginn an Angehörige der regionalen Bevölkerung (Griechen, Bulgaren, Albaner, Serben, Bosniaken, Walachen). Es war nicht notwendig, zum Islam zu konvertieren, um im Osmanischen Reich Karriere zu machen. Die Hilfsvölker der Osmanen waren überwiegend orthodoxe Christen. Die Eroberung Südosteuropas war demnach keine reine Invasion aus Asien, sondern auch eine Art von „Bürgerkrieg“ zwischen Anhängern und Gegnern der Osmanen. (de)
- Les guerres ottomanes en Europe sont les guerres qui, après la chute de Constantinople (1453), ont opposé l’Empire ottoman en expansion au nord et à l'ouest, à l’Europe chrétienne du XIVe siècle au XVIIIe siècle. Les principaux adversaires des Ottomans furent d'abord la République de Venise, le Saint-Empire romain germanique, et la Pologne-Lituanie ; s'y ajouta la Russie vers la fin du XVIIe siècle. Même les principautés chrétiennes tributaires de la « Sublime Porte » (Transylvanie hongroise et principautés roumaines de Moldavie et Valachie) se dressèrent parfois contre leur suzeraine. Au contraire, des puissances comme la France, la Suède et la Prusse s'alliaient sporadiquement avec la Sublime Porte, et au cours du XVIIe siècle, la Pologne-Lituanie fut temporairement alliée au Khanat des Tatars de Crimée. Enfin au XVIIIe siècle, des patriotes polonais cherchèrent à faire alliance avec les Ottomans. (fr)
- A series of military conflicts between the Ottoman Empire and various European states took place from the Late Middle Ages up through the early 20th century. The earliest conflicts began during the Byzantine–Ottoman wars, waged in Anatolia in the late 13th century before entering Europe in the mid 14th century with the Bulgarian–Ottoman wars. In the mid 15th century, the Serbian–Ottoman wars and the Albanian-Turkish wars were waged by Serbia and Albania respectively against the Ottoman Turks. Much of this period was characterized by Ottoman expansion into the Balkans. The Ottoman Empire made further inroads into Central Europe in the 15th and 16th centuries, culminating in the peak of Ottoman territorial claims in Europe. The Ottoman–Venetian wars spanned four centuries, starting in 1423 and lasting until 1718. This period witnessed the fall of Negroponte in 1470, the fall of Famagusta (Cyprus) in 1571, the defeat of the Ottoman fleet at the Battle of Lepanto in 1571 (at that time the largest naval battle in history), the fall of Candia (Crete) in 1669, the Venetian reconquest of Morea (Peloponnese) in the 1680s and its loss again in 1715. The island of Corfu under Venetian rule remained the only Greek island not conquered by the Ottomans. In the late seventeenth century, European powers began to consolidate against the Ottomans and formed the Holy League, reversing a number of Ottoman land gains during the Great Turkish War of 1683–99. Nevertheless, Ottoman armies were able to hold their own against their European rivals until the second half of the eighteenth century. In the nineteenth century the Ottomans were confronted with insurrection from their Serbian (1804–1817) and Greek (1821–1832) subjects. This occurred in tandem with the Russo-Turkish wars, which further destabilized the empire. The final retreat of Ottoman rule came with the First Balkan War (1912–1913), followed by the signing of the Treaty of Sèvres at the close of World War I. (en)
- Perang Utsmaniyah di Eropa, dikenal pula sebagai Perang Utsmaniyah atau Perang Turki, adalah serangkaian konflik militer antara Kekaisaran Utsmaniyah melawan sejumlah negara Eropa dari periode Abad Pertengahan Akhir hingga abad ke-20. Aktivitas militer dimulai dengan Perang Bizantium-Utsmaniyah pada akhir abad ke-13, ditambah dengan Perang Bulgaria-Utsmaniyah dan pada abad ke-14, di mana Kesultanan Utsmaniyah dengan cepat menaklukan Balkan. Perang Serbia-Utsmaniyah awal, dan Perang Utsmaniyah-Hongaria memungkinkan ekspansi lanjutan Utsmaniyah ke Eropa Tengah pada abad ke-15 dan ke-16. Namun dominasi politik Utsmaniyah kemudian tertahan setelah (1529) yang gagal, dan . Liga Suci negara-negara Kristen yang terkenal berhasil membalikkan sebagian penaklukan Utsmaniyah melalui pada akhir abad ke-17. Utsmaniyah lalu perlahan memodernkan militernya di sepanjang perbatasan Eropa. Pemberontakan dalam negeri seperti Pemberontakan Serbia Kedua (1815–1817) dan Perang Kemerdekaan Yunani (1821–1832), ditambah dengan seringnya perang dengan Rusia dan , melemahkan kesultanan, yang runtuh pada akhir Perang Dunia I dengan disepakatinya Perjanjian Sèvres. (in)
- De Ottomaanse oorlogen in Europa zijn de oorlogen die er zijn gevoerd tussen het Ottomaanse Rijk en de staten van Midden-, Zuid- en Oost-Europa van de 14e tot de 20e eeuw. (nl)
- Османские войны в Европе — серия военных конфликтов между Османской империей и европейскими государствами. (ru)
- 鄂圖曼帝国在欧洲的战争是指从中世紀後期到20世纪初，鄂圖曼帝国与欧洲各国之间发生了一系列军事冲突。鄂圖曼帝国與歐洲國家的衝突始于13世纪末的拜占庭－鄂圖曼戰爭，戰爭地點位於安纳托利亚。14世纪中叶，保加利亚-鄂圖曼战争爆發。1423年，鄂圖曼-威尼斯战争爆發。15世纪中叶，鄂圖曼帝國向魯米利亞擴張，同時和 爆發。15世纪和16世纪，鄂圖曼帝國多次進攻中欧國家。1571年，勒班陀戰役爆發，鄂圖曼帝國舰队戰敗。 17世纪后期，欧洲各國开始联合起来对抗鄂圖曼帝国，并且在此基礎上成立了神圣同盟，同時奪回了一些在大土耳其战争期间被鄂圖曼帝國佔領的土地。18世纪下半叶，鄂圖曼帝國的軍事實力依然不遜於欧洲國家。 19世纪，希腊独立战争以及俄土战争爆發。20世紀初，第一次巴尔干战争（1912-1913）爆發，鄂圖曼帝國又失去了其位於歐洲的一些領土。隨後鄂圖曼帝國又加入第一次世界大战並戰敗，最終签署了塞夫尔条约。 (zh)
- Османські війни в Європі — війни, що велись від 1352 року до Першої світової війни поміж зростаючою Османською імперією і християнськими державами Європи. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Les guerres otomanes a Europa són les guerres de l'Imperi Otomà a Europa també conegudes com a guerres turques, particularment en textos antics europeus. (ca)
- Las guerras del Imperio otomano en Europa también son conocidas como las guerras otomanas o las guerras turcas, en particular en antiguos textos europeos. (es)
- De Ottomaanse oorlogen in Europa zijn de oorlogen die er zijn gevoerd tussen het Ottomaanse Rijk en de staten van Midden-, Zuid- en Oost-Europa van de 14e tot de 20e eeuw. (nl)
- Османские войны в Европе — серия военных конфликтов между Османской империей и европейскими государствами. (ru)
- 鄂圖曼帝国在欧洲的战争是指从中世紀後期到20世纪初，鄂圖曼帝国与欧洲各国之间发生了一系列军事冲突。鄂圖曼帝国與歐洲國家的衝突始于13世纪末的拜占庭－鄂圖曼戰爭，戰爭地點位於安纳托利亚。14世纪中叶，保加利亚-鄂圖曼战争爆發。1423年，鄂圖曼-威尼斯战争爆發。15世纪中叶，鄂圖曼帝國向魯米利亞擴張，同時和 爆發。15世纪和16世纪，鄂圖曼帝國多次進攻中欧國家。1571年，勒班陀戰役爆發，鄂圖曼帝國舰队戰敗。 17世纪后期，欧洲各國开始联合起来对抗鄂圖曼帝国，并且在此基礎上成立了神圣同盟，同時奪回了一些在大土耳其战争期间被鄂圖曼帝國佔領的土地。18世纪下半叶，鄂圖曼帝國的軍事實力依然不遜於欧洲國家。 19世纪，希腊独立战争以及俄土战争爆發。20世紀初，第一次巴尔干战争（1912-1913）爆發，鄂圖曼帝國又失去了其位於歐洲的一些領土。隨後鄂圖曼帝國又加入第一次世界大战並戰敗，最終签署了塞夫尔条约。 (zh)
- Османські війни в Європі — війни, що велись від 1352 року до Першої світової війни поміж зростаючою Османською імперією і християнськими державами Європи. (uk)
- الحروب العثمانية في أوروبا هي سلسلة من الصراعات العسكرية بين الإمبراطورية العثمانية ودول أوروبية مختلفة، يعود تاريخها إلى العصور الوسطى المتأخرة واستمرت حتى أوائل القرن العشرين. بدأت النزاعات الأولى خلال الحروب البيزنطية العثمانية، والتي دارت في الأناضول خلال أواخر القرن الثالث عشر، ووصلت أوروبا في منتصف القرن الرابع عشر. تبعتها سلسلة من الحروب البلغارية العثمانية والحروب الصربية العثمانية التي اندلعت منذ منتصف القرن الرابع عشر. اتسمت معظم تلك الفترة بالتوسع العثماني في البلقان. توسعت الإمبراطورية العثمانية حتى وصل جنودها إلى أوروبا الوسطى خلال القرنين الخامس عشر والسادس عشر، وكانت التوسع العثماني داخل الأراضي الأوروبية في ذروته خلال تلك الفترة. (ar)
- Expanze Osmanské říše na Balkán představuje významnou etapu v dějinách Turecka i národů Balkánského poloostrova. Expanze na Balkáně předcházela osmanskému vpádu do střední Evropy a na několik staletí významně společensky, kulturně i nábožensky ovlivnila národy Balkánského poloostrova. Na Balkáně získali Osmané první území již roku 1354, když do jejich rukou přešla pevnost v Dardanelách. O pár let později získali Osmané Drinopol a začali se stále více prosazovat. Po bitvě na Kosově poli se dostalo Srbsko do závislosti na Osmanské říši a Osmané poté také připojili k říši zbytky Bulharské říše. (cs)
- Unter den Türkenkriegen oder zutreffender Osmanenkriegen versteht man die Kriege zwischen dem Osmanischen Reich, das nach dem Untergang des Byzantinischen Reichs im Jahre 1453 eine Ausdehnung nach Norden und Westen in Europa anstrebte, und europäischen Staaten. Die wichtigsten Gegner der Osmanen waren dabei anfangs die Republik Venedig, das Königreich Ungarn, die Habsburgermonarchie mit dem Heiligen Römischen Reich und Polen-Litauen, ab dem späten 17. Jahrhundert kam als Gegner Russland hinzu. (de)
- Les guerres ottomanes en Europe sont les guerres qui, après la chute de Constantinople (1453), ont opposé l’Empire ottoman en expansion au nord et à l'ouest, à l’Europe chrétienne du XIVe siècle au XVIIIe siècle. (fr)
- A series of military conflicts between the Ottoman Empire and various European states took place from the Late Middle Ages up through the early 20th century. The earliest conflicts began during the Byzantine–Ottoman wars, waged in Anatolia in the late 13th century before entering Europe in the mid 14th century with the Bulgarian–Ottoman wars. In the mid 15th century, the Serbian–Ottoman wars and the Albanian-Turkish wars were waged by Serbia and Albania respectively against the Ottoman Turks. Much of this period was characterized by Ottoman expansion into the Balkans. The Ottoman Empire made further inroads into Central Europe in the 15th and 16th centuries, culminating in the peak of Ottoman territorial claims in Europe. (en)
- Perang Utsmaniyah di Eropa, dikenal pula sebagai Perang Utsmaniyah atau Perang Turki, adalah serangkaian konflik militer antara Kekaisaran Utsmaniyah melawan sejumlah negara Eropa dari periode Abad Pertengahan Akhir hingga abad ke-20. Aktivitas militer dimulai dengan Perang Bizantium-Utsmaniyah pada akhir abad ke-13, ditambah dengan Perang Bulgaria-Utsmaniyah dan pada abad ke-14, di mana Kesultanan Utsmaniyah dengan cepat menaklukan Balkan. Perang Serbia-Utsmaniyah awal, dan Perang Utsmaniyah-Hongaria memungkinkan ekspansi lanjutan Utsmaniyah ke Eropa Tengah pada abad ke-15 dan ke-16. Namun dominasi politik Utsmaniyah kemudian tertahan setelah (1529) yang gagal, dan . Liga Suci negara-negara Kristen yang terkenal berhasil membalikkan sebagian penaklukan Utsmaniyah melalui pada akhir ab (in)
|
