| dbo:abstract
|
- La guerra russo-turca de 1768-1774 va ser un conflicte decisiu que va establir el control rus de facto sobre el sud d'Ucraïna, fins llavors dominada per l'Imperi Otomà a través del seu estat titella, el Kanat de Crimea. La guerra va ser una conseqüència inesperada de la tensa relació que es vivia al Regne de Polònia, on diversos nobles es van revoltar contra el govern del rei Estanislau II de Polònia, antic amant i titella de l'emperadriu Caterina II de Rússia. Aquests nobles, reunits en l'anomenada Confederació de Bar, atacaven les tropes russes desplegades a Polònia en suport d'Estanislau II i després es retiraven a països veïns per protegir-se de les represàlies russes. (ca)
- Rusko-turecká válka z let 1768 až 1774 byl klíčový válečný konflikt z řady válek mezi Ruským impériem a Osmanskou říší, jehož výsledkem bylo definitivní připojení jižní Ukrajiny, Krymu a severozápadní části Předkavkazska k Rusku. Záminkou k válce na straně Ruska bylo získání přístupu k Černému moři, zatímco Turecko chtělo získat vliv na území Volyně a Podolí. Válce předcházela složitá mezinárodní situace v Evropě, kdy spolu vedly diplomatické spory Francie a Rusko a vnitropolitická krize v Polsku. Na základě francouzského popudu a pod požadavkem, aby se Rusko vzdalo svých zásahů do polských záležitostí, vyhlásil osmanský sultán Mustafa III. Rusku válku. Na stranu Turecka se přidaly Krymský chanát a Dubrovnická republika. Kromě toho Turecko vojensky podporovalo polské povstalce. Na straně Ruska vedle pravidelné armády a námořnictva bojovali donští a záporožští kozáci. Ruská vojska dosáhla řady velkých vítězství, když obsadila Azov, dobyla Krym a Besarábii. Roku 1769 podnikli Tataři z Krymského chanátu nájezd na území Nového Srbska, při kterém bylo odvlečeno do otroctví několik tisíc lidí. Během války v roce 1770 vypuklo protiturecké povstání Řeků na Peloponésu a v roce 1771 v Egyptě a Sýrii. Ruská armáda pod Rumjancevovým a Suvorovovým vedením prošla Moldávií a porazila Turky v Bulharsku. Postupně zvítězila v bitvě u Largy, u Kahulu a . Ruské středomořské loďstvo pod Orlovovým a vedením porazila turecké námořnictvo v bitvě u ostrova Chios. Výsledkem války bylo vítězství Ruska, definitivní přístup k Černému moři, územní zisky na severním Kavkaze a protektorát nad Krymským chanátem. Mírová smlouva podepsaná 21. července 1774 potvrdila Rusku obrovské územní zisky – celé severní pobřeží Černého moře od Azova po Dněpr a Jižní Bug. Rusko bylo prohlášeno „ochráncem křesťanů na Balkáně“. Turecko také uznalo ruskou suverenitu nad Kabardou. (cs)
- الحرب الروسية التركية 1768-1774 هي حرب بين الدولة العثمانية وروسيا انتصرت فيها روسيا، وانتهت بتوقيع معاهدة كيتشوك كاينارجي في بلغاريا. سادت فترة من السلام بين الدولة العثمانية وروسيا في النصف الثاني من القرن الثامن عشر الميلادي بعد حروب طاحنة واشتباكات دامية أثقلت كاهل الدولتين، وكان وراء هذه السياسة السلمية الصدر الأعظم ، بعقده معاهدة صلح مع روسيا العدو اللدود لبلاده. غير أن هذه السياسة لم تستمر طويلاً، واشتعلت العداوة من جديد، وتربص كل واحد بالآخر، ولم يكن هناك من ينزع فتيل الأزمة بين الدولتين بعد وفاة «» الصدر الأعظم السياسي المحنك، ولم تكن الدولة العثمانية مستعدة لتحمل تبعات حرب بعد فترة سلام طويلة دامت نحو 29 سنة، لم يقم الجنود العثمانيون خلالها بأي عمليات عسكرية، ففترت همتهم، وضعفت كفاءتهم العسكرية، في الوقت الذي كانت فيه «كاترين الثانية» إمبراطورة روسيا تعد جيشها وتجهّزه للحرب والقتال. (ar)
- Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1768-1774 είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ρωσοτουρκικούς πολέμους. Άρχισε το 1768 και τελείωσε το 1774, με την υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, από την Οθωμανική και την Ρωσική Αυτοκρατορία. Τμήμα του πολέμου αυτού ήταν και η εξέγερση των Ορλωφικών, μια εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που απέτυχε και είχε σαν αποτέλεσμα πολιτικές διώξεις των εξεγερμένων, οι περισσότεροι απ' τους οποίους διέφυγαν κυρίως στα Επτάνησα. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1768-1774 είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση του χανάτου της Κριμαίας, της Νέας Ρωσίας και του Βόρειου Καύκασου στην επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. (el)
- Der Russisch-Osmanische Krieg von 1768 bis 1774 (auch 6. Russischer Türkenkrieg) war eine entscheidende Auseinandersetzung, als deren Ergebnis die südliche Ukraine, der Nordkaukasus und die Krim unter die Herrschaft Russlands kamen. Er führte indirekt auch zur Ersten Polnischen Teilung 1772, um einen Kriegseintritt Österreichs gegen Russland zu verhindern und damit die Internationalisierung des Konflikts, aufgrund des drohenden „Bündnisautomatismus“, abzuwenden. (de)
- La 6-a rusa-turka milito daŭris de 1768 ĝis 1774. La Rusia Imperio oponis la Otomanan Imperion, kiu cetere alianciĝis kun la Krimea Ĥanlando. Rusio celis akiri maraliron ĉe la Nigra Maro. (eo)
- La Guerra ruso-turca de 1768-1774 fue un conflicto decisivo que estableció el control ruso de facto sobre el sur de Ucrania, hasta entonces dominada por el Imperio otomano a través de su Estado títere, el Kanato de Crimea. (es)
- La guerre russo-turque de 1768-1774 opposa la Russie à l'Empire ottoman, allié du khanat de Crimée. La Russie désirait obtenir un débouché sur la mer Noire. (fr)
- The Russo-Turkish War of 1768–1774 was a major armed conflict that saw Russian arms largely victorious against the Ottoman Empire. Russia's victory brought parts of Moldavia, the Yedisan between the rivers Bug and Dnieper, and Crimea into the Russian sphere of influence. Though a series of victories accrued by the Russian Empire led to substantial territorial conquests, including direct conquest over much of the Pontic–Caspian steppe, less Ottoman territory was directly annexed than might otherwise be expected due to a complex struggle within the European diplomatic system to maintain a balance of power that was acceptable to other European states and avoided direct Russian hegemony over Eastern Europe. Nonetheless, Russia was able to take advantage of the weakened Ottoman Empire, the end of the Seven Years' War, and the withdrawal of France from Polish affairs to assert itself as one of the continent's primary military powers. The war left the Russian Empire in a strengthened position to expand its territory and maintain hegemony over the Polish–Lithuanian Commonwealth, eventually leading to the First Partition of Poland. Turkish losses included diplomatic defeats that saw its decline as a threat to Europe, loss over its exclusive control over the Orthodox millet, and the beginning of European bickering over the Eastern Question that would feature in European diplomacy until the collapse of the Ottoman Empire in the aftermath of World War I. (en)
- Perang Rusia-Turki 1768–1774 adalah sebuah konflik bersenjata yang berlangsung antara Kekaisaran Rusia melawan Kesultanan Utsmaniyah. Rusia mencoba memanfaatkan kelemahan Kesultanan Utsmaniyah dan melancarkan serangan ke wilayah Kekhanan Krimea dan juga mengirim pasukan ke wilayah Kaukasus. Selain itu, di bawah kepemimpinan laksamana Alexei Grigoryevich Orlov, armada Rusia memasuki Laut Tengah untuk pertama kalinya dalam sejarah. Armada ini datang dari Laut Baltik dan dikirim untuk mengusir Utsmaniyah dari Laut Hitam. Di Yunani, kedatangan Orlov memicu pemberontakan, tetapi pada tahun 1771 Rusia meninggalkan Yunani dan pemberontakan ini dipadamkan. Pada tahun yang sama, armada Orlov juga mulai membantu pemberontakan dari Mesir dan Zahir al-Umar yang merupakan penguasa kota Akko. Armada Rusia memberikan bantuan kepada para pemberontakan selama dan mereka juga membombardir dan kemudian menduduki kota Beirut. Rusia menyerahkan Beirut kepada amir Lebanon yang pro-Utsmaniyah, , setelah mendapat tebusan dalam jumlah yang besar. Pada tahun 1773, kota ini kembali diduduki oleh Rusia. Dalam perang ini, Rusia berhasil memperoleh kemenangan yang gemilang dan kawasan (wilayah Yedisan yang terletak di antara Sungai Bug dan Dnieper) dan Krimea masuk ke dalam lingkup pengaruh Rusia. Walaupun Rusia berhasil memperoleh kendali atas wilayah yang strategis, mereka tidak mendapat wilayah sebanyak yang mereka inginkan. Penyebabnya adalah sistem diplomasi Eropa yang ingin mempertahankan keseimbangan kekuatan yang dapat diterima oleh negara-negara Eropa lain. Sementara itu, kekalahan besar Utsmaniyah membuat Eropa merasa bahwa Utsmaniyah tidak lagi menjadi ancaman bagi Eropa, dan Permasalahan Timur mulai muncul hingga kesultanan tersebut bubar pada abad ke-20. (in)
- 第一次露土戦争（ろとせんそう）は、1768年から1774年にかけて、ロシア帝国とオスマン帝国との間で行われた戦争である。 (ja)
- 러시아-튀르크 전쟁 (1768년–1774년)은 러시아 제국과 오스만 제국 사이의 분쟁으로, 드네프르강과 남부크강 사이에 위치한 예디잔 지역과 크림반도, 그리고 일대가 이 전쟁 이후 러시아 제국의 영향권에 들어가게 되었다. 러시아 제국은 전투에서 승리를 거두었으나, 그들이 예상했던 것보다 획득한 영토는 상당히 적었다. 이러한 이유는 러시아의 헤게모니보다는 유럽 내부의 정치적 구조가 변동했기 때문이었다. 러시아 제국은 오스만 제국을 충분히 약화시킬 수 있었고, 유럽은 이 때 당시 7년 전쟁이 끝난 상황이었으며, 유럽 내에서 주도권을 쥐고 있던 프랑스 왕국의 쇠퇴 덕분에 러시아 제국은 오스만 제국과 전쟁을 벌일 수 있었다. 이 전쟁 덕분에 러시아 제국은 영토를 확장하는 데 성공했지만, 당시 분권화되고 있던 폴란드에서는 영향력을 행사할 수 없었다. 이 전쟁 이후 오스만 제국에서는 동방 문제가 제기되기 시작했다. 1768년 9월 25일, 전쟁은 오스만 제국이 바르 동맹의 회원국들과 조약을 맺은 이후 러시아 제국에 선전포고하면서 시작되었다. (ko)
- De Russisch-Turkse Oorlog van 1768 tot 1774 was de vijfde van elf oorlogen tussen het Russische en het Ottomaanse Rijk. Het vormde een beslissend conflict waarbij het Russische Rijk zuidelijk Oekraïne, de Noordelijke Kaukasus en de Krim in handen kreeg. (nl)
- La guerra russo-turca 1768–1774 (o anche quinta guerra russo-turca) fu un conflitto decisivo il cui risultato fu di portare definitivamente l'Ucraina meridionale, il Caucaso settentrionale e la Crimea sotto il dominio dell'Impero russo. La guerra fu scatenata a seguito dei disordini verificatisi in Polonia, ove gli szlachcici si erano sollevati contro il re Stanislao Augusto Poniatowski, il favorito della zarina Caterina II, che si era insediato con il sostegno delle truppe russe. L'influenza russa in Polonia era già da lungo tempo considerata dai turchi una spina nel fianco ed essi vollero sostenere i rivoltosi. La guerra scoppiò quando un reggimento cosacco al servizio della Russia, nell'inseguire un reggimento di oppositori polacchi entrò nel territorio sotto la sovranità dell'impero ottomano presso Balta. I turchi accusarono i cosacchi di aver perpetrato un massacro ai danni della popolazione locale, senza tuttavia fornire prove dei fatti. A seguito degli eventi di Balta il sultano Mustafa III il 25 settembre 1768 dichiarò guerra alla Russia. I turchi imbastirono un'alleanza con le forze di opposizione della Confederazione di Bar in Polonia, mentre la Russia era appoggiata dall'Inghilterra, che forniva la propria consulenza alla marina imperiale russa. L'armata della Confederazione di Bar fu rapidamente annientata dal generale russo Suvorov, che si trasferì poi sul fronte russo-turco ove nel 1773 e nel 1774 ottenne grandi vittorie dopo che già il feldmaresciallo Rumjancev-Zadunajskij aveva sconfitto le preponderanti forze turche nelle battaglie del Larga e di e Pëtr Panin aveva espugnato la fortezza di Bender. Nel 1770 intanto era riuscito a conquistare la zecca di , nel principato di Moldavia, grazie alla quale poté pagare il soldo alle truppe russe. Le operazioni navali della flotta baltica russa nel mare Mediterraneo sotto la guida del conte Aleksej Orlov furono parimenti coronate da successo. Mentre i russi organizzavano in Siria ed Egitto rivolte contro l'Impero ottomano, la loro flotta annientò gran parte di quella turca nel 1770 nella battaglia di Çeşme. Il 21 luglio 1774 l'Impero ottomano sottoscrisse la pace di Küçük Kaynarca, in base alla quale il Khanato di Crimea perse il suo stato di signoria vassalla della Sublime porta e divenne formalmente uno stato indipendente, ma di fatto entrò nell'orbita dell'influenza della Russia alla quale fu presto annesso. La Russia ricevette inoltre un indennizzo di guerra di 4 milioni di rubli e due importanti porti strategici sul Mar Nero. La guerra russo-turca dal 1768 al 1774 fu solamente un episodio del lungo processo di espansione dell'impero russo verso sud e verso ovest nel corso dei secoli XVIII e XIX: una delle dodici guerre russo-turche; ma fu la prima in cui la marina russa svolse un ruolo importante e notato da tutte le potenze occidentali. (it)
- Wojna rosyjsko-turecka 1768–1774 – wojna pomiędzy Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim, doprowadziła do zdobycia przez Rosję południowej Ukrainy, Krymu i północnego Kaukazu. Bezpośrednim pretekstem do wypowiedzenia wojny przez Turcję, stało sięnaruszenie terytorium tureckiego przez oddział Kozaków, ścigających konfederatów barskich i spalenie Bałty. Powołując się na ten casus belli sułtan Mustafa III wypowiedział wojnę Rosji 25 września 1768.Rzeczywistym celem Turcji było w tej wojnie wsparcie konfederacji barskiej i wypędzenie wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej. 16 grudnia 1768 pod gwarancją Francji konfederaci barscy zawarli nieformalny traktat przymierza polsko-tatarsko-tureckiego, którego artykuł 4. zobowiązywał Turcję i Chanat Krymski do niezawierania pokoju z Rosją aż do czasu przywrócenia poprzedniego systemu rządów w Rzeczypospolitej. Państwa te miały też zagwarantować niepodległość Polski zgodnie z klauzulami traktatu pruckiego z 1711. Rosja wspierana była nieformalnie przez Wielką Brytanię, która przysłała swoich wojskowych doradców dla rosyjskiej floty wojennej. Turcja rozpoczęła działania wojenne, początkowo z powodzeniem, a jej terytorium było bazą logistyczną dla konfederatów barskich, skąd przeprowadzali oni niespodziewane ataki na wojska rosyjskie, okupujące Rzeczpospolitą. Jednak wkrótce wojska rosyjskie zajęły Azow i Taganrog. Główne siły rosyjskie wkroczyły do Mołdawii. Potem Rosjanie opanowali Chocim i Jassy. W 1770 Rosjanie pobili Turków pod Largą i Kagułem, docierając do Dunaju. W celu destabilizacji imperium osmańskiego Rosjanie wywołali antytureckie powstania Arabów w Syrii i Egipcie i szczególnie okrutnie stłumione powstanie w Grecji. Dla poparcia tych dywersji na Morze Śródziemne wpłynęła rosyjska flota bałtycka pod wodzą Aleksieja Orłowa, pokonując flotę turecką w wielkiej bitwie pod Czesmą u wybrzeży Azji Mniejszej. W 1771 Rosjanie zajęli Krym. 19 maja 1772 zawarto rozejm, jednak w kwietniu 1773 po klęsce konfederacji barskiej wojna znów się zaczęła. Pogromca konfederatów generał Aleksandr Suworow przeniósł działania wojenne do Turcji. W 1774 Rosjanie wkroczyli do Bułgarii. Aleksandr Suworow 20 czerwca 1774 pobił Turków pod Kozłudżą. Pobita na lądzie i morzu Turcja zmuszona była podpisać 21 lipca 1774 niekorzystny dla niej pokój w Küczük Kajnardży, mocą którego musiała zagwarantować niepodległość Chanatu Krymskiego, oddając Rosji twierdze Azow, Kercz, Kinburn i Jenikale wraz z ziemiami między Dnieprem a Bohem, a także na Kaukazie Północnym. Mołdawia i Wołoszczyzna miały uzyskać autonomię pod protektoratem rosyjskim, a flota rosyjska miała prawo przepływania przez cieśniny tureckie. Przyłączenie Chanatu do Rosji w roku 1783 wywołało później kolejną wojnę rosyjsko-turecką. (pl)
- Rysk-turkiska kriget (1768–1774) utkämpades mellan Kejsardömet Ryssland och Osmanska riket. Kriget avslutades genom fredsavtalet i Küçük Kaynarca den 21 juli 1774 och ledde till att det ryska väldet utvidgades söderut och österut i norra Kaukasus och de södra delarna av nuvarande Ukraina. Krimkhanatet förklarades självständigt men blev i verkligheten beroende av Ryssland. Ryssland tillerkändes ett stort krigsskadestånd och tillgång till två hamnar vid Svarta havet. Katarina den Stora inbjöd därefter mennoniter att komma till de erövrade områdena och odla upp den karga stäppen, mot löften om religionsfrihet. (sv)
- Русско-турецкая война 1768—1774 годов (современное турецкое название: 1768—1774 Osmanlı-Rus Savaşı) — одна из ключевых по значению войн между Российской и Османской империями. Основной целью войны со стороны России являлось получение выхода к Чёрному морю, Турция рассчитывала получить обещанные ей Барской конфедерацией Подолию и Волынь, расширить свои владения в Северном Причерноморье и на Кавказе, и установить протекторат над Речью Посполитой. В ходе войны русская армия под командованием Петра Румянцева и Александра Суворова разгромила турецкие войска в битвах при Ларге, Кагуле и Козлуджи, а средиземноморская эскадра русского флота под командованием Алексея Орлова и Григория Спиридова нанесла поражение турецкому флоту в Чесменском и Патрасском сражениях. Войне предшествовали сложная европейская дипломатическая игра, которую вели друг против друга Россия и Франция, а также политический кризис в Речи Посполитой. В результате французских и польских интриг османский султан Мустафа III объявил войну России, воспользовавшись как предлогом действиями повстанцев-колиев и вводом русской армии в пограничные местности Речи Посполитой. На стороне Турции воевало вассальное от неё Крымское ханство, включая некрасовцев. Кроме того, турецкое правительство заручилось поддержкой польских повстанцев-конфедератов. Со стороны России, кроме регулярной армии и флота, боевые действия вели отряды донских, терских, малороссийских и запорожских казаков, в том числе флотилии запорожцев, а также калмыки. В ходе войны на территории Османской империи в 1770 году при поддержке русского флота подняли восстание греки Пелопоннесса, а в 1771 году взбунтовались Египет и Сирия. 10 (21) июля 1774 года Османская империя вынуждена была подписать с Россией Кючук-Кайнарджийский договор. В результате войны, закончившейся победой Российской империи, в её состав вошли первые земли в Крыму — крепости Керчь и Еникале (остальной Крым был присоединён к России на 9 лет позже — в 1783 году), на северном побережье Чёрного моря — Кинбурн с прилегающими территориями, а также территории, прилегающие к Азову (сам город принадлежал России с 1739 года) и Кабарда. Была признана полная независимость Крымского ханства как от России, так и от Турции: «Все татарские народы: крымские, буджатские, кубанские, едисанцы, жамбуйлуки и едичкулы, без изъятия от обеих империй имеют быть признаны вольными и совершенно независимыми от всякой посторонней власти, но пребывающими под самодержавной властью собственного их хана чингисского поколения». Россия получила право вести торговлю и обладать военным флотом на Чёрном море. (ru)
- A Guerra Russo-Turca de 1768–1774 foi um conflito que colocou o sul da Ucrânia, o norte do Cáucaso e a Crimeia sob a órbita do Império Russo. Durante a guerra, os turcos contaram com o apoio da Confederação de Bar, enquanto que a Rússia recebeu suporte do Reino Unido, através principalmente de conselheiros navais. (pt)
- Росі́йсько-туре́цька війна́ 1768—1774 рокі́в (також Російсько-османська війна 1768-1774 років) — одна з ключових за значенням воєн між Російською й Османською імперією, унаслідок якої до складу Російської імперії увійшли Південна Україна, Північний Кавказ і Крим. (uk)
- 第五次俄土战争（1768-1774年）是发生在沙皇俄国和奥斯曼帝国之间的一场影响重大的战争，其主要结果是南乌克兰、北高加索地区和克里米亚从此被沙皇俄国控制。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La guerra russo-turca de 1768-1774 va ser un conflicte decisiu que va establir el control rus de facto sobre el sud d'Ucraïna, fins llavors dominada per l'Imperi Otomà a través del seu estat titella, el Kanat de Crimea. La guerra va ser una conseqüència inesperada de la tensa relació que es vivia al Regne de Polònia, on diversos nobles es van revoltar contra el govern del rei Estanislau II de Polònia, antic amant i titella de l'emperadriu Caterina II de Rússia. Aquests nobles, reunits en l'anomenada Confederació de Bar, atacaven les tropes russes desplegades a Polònia en suport d'Estanislau II i després es retiraven a països veïns per protegir-se de les represàlies russes. (ca)
- Der Russisch-Osmanische Krieg von 1768 bis 1774 (auch 6. Russischer Türkenkrieg) war eine entscheidende Auseinandersetzung, als deren Ergebnis die südliche Ukraine, der Nordkaukasus und die Krim unter die Herrschaft Russlands kamen. Er führte indirekt auch zur Ersten Polnischen Teilung 1772, um einen Kriegseintritt Österreichs gegen Russland zu verhindern und damit die Internationalisierung des Konflikts, aufgrund des drohenden „Bündnisautomatismus“, abzuwenden. (de)
- La 6-a rusa-turka milito daŭris de 1768 ĝis 1774. La Rusia Imperio oponis la Otomanan Imperion, kiu cetere alianciĝis kun la Krimea Ĥanlando. Rusio celis akiri maraliron ĉe la Nigra Maro. (eo)
- La Guerra ruso-turca de 1768-1774 fue un conflicto decisivo que estableció el control ruso de facto sobre el sur de Ucrania, hasta entonces dominada por el Imperio otomano a través de su Estado títere, el Kanato de Crimea. (es)
- La guerre russo-turque de 1768-1774 opposa la Russie à l'Empire ottoman, allié du khanat de Crimée. La Russie désirait obtenir un débouché sur la mer Noire. (fr)
- 第一次露土戦争（ろとせんそう）は、1768年から1774年にかけて、ロシア帝国とオスマン帝国との間で行われた戦争である。 (ja)
- 러시아-튀르크 전쟁 (1768년–1774년)은 러시아 제국과 오스만 제국 사이의 분쟁으로, 드네프르강과 남부크강 사이에 위치한 예디잔 지역과 크림반도, 그리고 일대가 이 전쟁 이후 러시아 제국의 영향권에 들어가게 되었다. 러시아 제국은 전투에서 승리를 거두었으나, 그들이 예상했던 것보다 획득한 영토는 상당히 적었다. 이러한 이유는 러시아의 헤게모니보다는 유럽 내부의 정치적 구조가 변동했기 때문이었다. 러시아 제국은 오스만 제국을 충분히 약화시킬 수 있었고, 유럽은 이 때 당시 7년 전쟁이 끝난 상황이었으며, 유럽 내에서 주도권을 쥐고 있던 프랑스 왕국의 쇠퇴 덕분에 러시아 제국은 오스만 제국과 전쟁을 벌일 수 있었다. 이 전쟁 덕분에 러시아 제국은 영토를 확장하는 데 성공했지만, 당시 분권화되고 있던 폴란드에서는 영향력을 행사할 수 없었다. 이 전쟁 이후 오스만 제국에서는 동방 문제가 제기되기 시작했다. 1768년 9월 25일, 전쟁은 오스만 제국이 바르 동맹의 회원국들과 조약을 맺은 이후 러시아 제국에 선전포고하면서 시작되었다. (ko)
- De Russisch-Turkse Oorlog van 1768 tot 1774 was de vijfde van elf oorlogen tussen het Russische en het Ottomaanse Rijk. Het vormde een beslissend conflict waarbij het Russische Rijk zuidelijk Oekraïne, de Noordelijke Kaukasus en de Krim in handen kreeg. (nl)
- Rysk-turkiska kriget (1768–1774) utkämpades mellan Kejsardömet Ryssland och Osmanska riket. Kriget avslutades genom fredsavtalet i Küçük Kaynarca den 21 juli 1774 och ledde till att det ryska väldet utvidgades söderut och österut i norra Kaukasus och de södra delarna av nuvarande Ukraina. Krimkhanatet förklarades självständigt men blev i verkligheten beroende av Ryssland. Ryssland tillerkändes ett stort krigsskadestånd och tillgång till två hamnar vid Svarta havet. Katarina den Stora inbjöd därefter mennoniter att komma till de erövrade områdena och odla upp den karga stäppen, mot löften om religionsfrihet. (sv)
- A Guerra Russo-Turca de 1768–1774 foi um conflito que colocou o sul da Ucrânia, o norte do Cáucaso e a Crimeia sob a órbita do Império Russo. Durante a guerra, os turcos contaram com o apoio da Confederação de Bar, enquanto que a Rússia recebeu suporte do Reino Unido, através principalmente de conselheiros navais. (pt)
- Росі́йсько-туре́цька війна́ 1768—1774 рокі́в (також Російсько-османська війна 1768-1774 років) — одна з ключових за значенням воєн між Російською й Османською імперією, унаслідок якої до складу Російської імперії увійшли Південна Україна, Північний Кавказ і Крим. (uk)
- 第五次俄土战争（1768-1774年）是发生在沙皇俄国和奥斯曼帝国之间的一场影响重大的战争，其主要结果是南乌克兰、北高加索地区和克里米亚从此被沙皇俄国控制。 (zh)
- الحرب الروسية التركية 1768-1774 هي حرب بين الدولة العثمانية وروسيا انتصرت فيها روسيا، وانتهت بتوقيع معاهدة كيتشوك كاينارجي في بلغاريا. سادت فترة من السلام بين الدولة العثمانية وروسيا في النصف الثاني من القرن الثامن عشر الميلادي بعد حروب طاحنة واشتباكات دامية أثقلت كاهل الدولتين، وكان وراء هذه السياسة السلمية الصدر الأعظم ، بعقده معاهدة صلح مع روسيا العدو اللدود لبلاده. (ar)
- Rusko-turecká válka z let 1768 až 1774 byl klíčový válečný konflikt z řady válek mezi Ruským impériem a Osmanskou říší, jehož výsledkem bylo definitivní připojení jižní Ukrajiny, Krymu a severozápadní části Předkavkazska k Rusku. Záminkou k válce na straně Ruska bylo získání přístupu k Černému moři, zatímco Turecko chtělo získat vliv na území Volyně a Podolí. Válce předcházela složitá mezinárodní situace v Evropě, kdy spolu vedly diplomatické spory Francie a Rusko a vnitropolitická krize v Polsku. (cs)
- Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1768-1774 είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ρωσοτουρκικούς πολέμους. Άρχισε το 1768 και τελείωσε το 1774, με την υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, από την Οθωμανική και την Ρωσική Αυτοκρατορία. Τμήμα του πολέμου αυτού ήταν και η εξέγερση των Ορλωφικών, μια εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που απέτυχε και είχε σαν αποτέλεσμα πολιτικές διώξεις των εξεγερμένων, οι περισσότεροι απ' τους οποίους διέφυγαν κυρίως στα Επτάνησα. (el)
- Perang Rusia-Turki 1768–1774 adalah sebuah konflik bersenjata yang berlangsung antara Kekaisaran Rusia melawan Kesultanan Utsmaniyah. Rusia mencoba memanfaatkan kelemahan Kesultanan Utsmaniyah dan melancarkan serangan ke wilayah Kekhanan Krimea dan juga mengirim pasukan ke wilayah Kaukasus. Selain itu, di bawah kepemimpinan laksamana Alexei Grigoryevich Orlov, armada Rusia memasuki Laut Tengah untuk pertama kalinya dalam sejarah. Armada ini datang dari Laut Baltik dan dikirim untuk mengusir Utsmaniyah dari Laut Hitam. Di Yunani, kedatangan Orlov memicu pemberontakan, tetapi pada tahun 1771 Rusia meninggalkan Yunani dan pemberontakan ini dipadamkan. Pada tahun yang sama, armada Orlov juga mulai membantu pemberontakan dari Mesir dan Zahir al-Umar yang merupakan penguasa kota Akko. Armada Ru (in)
- The Russo-Turkish War of 1768–1774 was a major armed conflict that saw Russian arms largely victorious against the Ottoman Empire. Russia's victory brought parts of Moldavia, the Yedisan between the rivers Bug and Dnieper, and Crimea into the Russian sphere of influence. Though a series of victories accrued by the Russian Empire led to substantial territorial conquests, including direct conquest over much of the Pontic–Caspian steppe, less Ottoman territory was directly annexed than might otherwise be expected due to a complex struggle within the European diplomatic system to maintain a balance of power that was acceptable to other European states and avoided direct Russian hegemony over Eastern Europe. (en)
- La guerra russo-turca 1768–1774 (o anche quinta guerra russo-turca) fu un conflitto decisivo il cui risultato fu di portare definitivamente l'Ucraina meridionale, il Caucaso settentrionale e la Crimea sotto il dominio dell'Impero russo. A seguito degli eventi di Balta il sultano Mustafa III il 25 settembre 1768 dichiarò guerra alla Russia. I turchi imbastirono un'alleanza con le forze di opposizione della Confederazione di Bar in Polonia, mentre la Russia era appoggiata dall'Inghilterra, che forniva la propria consulenza alla marina imperiale russa. (it)
- Wojna rosyjsko-turecka 1768–1774 – wojna pomiędzy Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim, doprowadziła do zdobycia przez Rosję południowej Ukrainy, Krymu i północnego Kaukazu. Bezpośrednim pretekstem do wypowiedzenia wojny przez Turcję, stało sięnaruszenie terytorium tureckiego przez oddział Kozaków, ścigających konfederatów barskich i spalenie Bałty. Powołując się na ten casus belli sułtan Mustafa III wypowiedział wojnę Rosji 25 września 1768.Rzeczywistym celem Turcji było w tej wojnie wsparcie konfederacji barskiej i wypędzenie wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej. 16 grudnia 1768 pod gwarancją Francji konfederaci barscy zawarli nieformalny traktat przymierza polsko-tatarsko-tureckiego, którego artykuł 4. zobowiązywał Turcję i Chanat Krymski do niezawierania pokoju z Rosją aż do czasu pr (pl)
- Русско-турецкая война 1768—1774 годов (современное турецкое название: 1768—1774 Osmanlı-Rus Savaşı) — одна из ключевых по значению войн между Российской и Османской империями. Основной целью войны со стороны России являлось получение выхода к Чёрному морю, Турция рассчитывала получить обещанные ей Барской конфедерацией Подолию и Волынь, расширить свои владения в Северном Причерноморье и на Кавказе, и установить протекторат над Речью Посполитой. (ru)
|
