| dbo:abstract
|
- L'Església llatina o d'Occident (llatí: Ecclesia Latina i a l'Anuari Pontifici: Chiesa Latina) és la més gran de les vint esglésies sui iuris integrants de l'Església catòlica. Està presidida pel bisbe de Roma, el Papa, i es regula pel Codi de Dret Canònic. Segueix la tradició litúrgica llatina, en la qual la forma ordinària de la missa és el ritu romà, celebrat en llengua vernacla a partir del 7 de març de 1965. Altres ritus i usos rituals, com el ritu ambrosià i el mossàrab, són també utilitzats. Va sorgir a l'Imperi Romà d'Occident, on dominava el llatí. Es diferencia de les Esglésies Catòliques Orientals, les quals utilitzen alguna de les cinc tradicions litúrgiques orientals. Per tant, no tots els catòlics són de denominació llatina. En el primer mil·lenni, principalment, fou també coneguda com a Patriarcat d'Occident, però el papa Benet XVI abrogà aquest títol el 2006. Tot i que sol ser coneguda com a «Església de Roma», aquest nom s'aplica a la diòcesi de Roma. (ca)
- الكنيسة اللاتينية، التي تسمى أحياناً الكنيسة الغربية، هي أكبر كنيسة خاصة في شراكة كاملة مع البابا وبقية الكنيسة الكاثوليكية، يعود تاريخها إلى أول أيام المسيحية. استخدام الطقوس الليتورجية اللاتينية، مع 1.197 مليار معتنق (2011)، والكنيسة اللاتينية هي الجزء الأصلي وما زال جزءاً كبيراً من المسيحية الغربية. ويقع مقرها الرئيسي في مدينة الفاتيكان، المحصورة في روما، إيطاليا. (ar)
- Římskokatolická církev, označovaná také jako latinská církev, nebo také jako katolická (všeobecná, univerzální) církev, je největší z třiadvaceti autonomních katolických církví a jedinou západní katolickou církví. Asi 1,13 miliardy pokřtěných římských katolíků činí římskokatolickou církev největší křesťanskou církví (zahrnující polovinu všech křesťanů) a největší náboženskou organizací na světě. V Česku, kde je zdaleka největší organizovanou náboženskou skupinou, se k této církvi podle posledního sčítání lidu z roku 2011 hlásí 1 083 899 lidí (10,26 % obyvatel Česka, 18,7 % z odpovídajících respondentů). V absolutních číslech poklesl počet lidí preferujících tuto církev na 40 % stavu oproti roku 2001. K římskokatolické církvi se hlásí 49,83% lidí z celkového počtu všech věřících v Česku. Počátky římskokatolické církve jakožto samostatné organizace oddělené od většiny východních církví souvisejí s Velkým schizmatem kolem roku 1054, kdy si papež, římský patriarcha, nárokoval moc nad čtyřmi východními patriarcháty, ty se odmítly podrobit a církevní představitelé Říma a Konstantinopole se po řadě teologických i mocenských sporů vzájemně exkomunikovali a prokleli. Tato exkomunikace byla zrušena teprve ve 20. století, a to v závěru 2. vatikánského koncilu, roku 1965. Metaforicky se říká, že církev opět dýchá oběma plícemi. Katolická církev se považuje za přímou pokračovatelku prvotní církve založené Kristem, římského biskupa označuje za přímého následníka sv. Petra, jehož Kristus dle ní učinil hlavou církve, a biskupy těch církví, které dodržují při svěcení apoštolskou posloupnost, za přímé následníky dvanácti apoštolů. (cs)
- La latina eklezio estas la plej granda de la 24 proprajuraj katolikaj eklezioj, kiuj konsistigas la Katolikan Eklezion. Kiel proprajura eklezio, la latina eklezio estas fidelularo jure kunigita per hierarkio, kiun la plej alta aŭtoritato de la Eklezio agnoskas kiel apartajuran. Samkiel la aliaj proprajuraj eklezioj, la latina eklezio havas sian propran heredaĵon liturgian, teologian, spiritan kaj disciplinan, kiun diferencigas la kulturo kaj la historiaj cirkonstancoj de la popoloj, kaj kiun ĉiu proprajura eklezio esprimas per sia maniero vivi la kredon. Inter la eroj de la liturgia heredaĵo estas la latinaj liturgiaj ritoj. La plej vaste konata kaj uzata estas la roma rito. Al la teologia heredaĵo de la latina eklezio multe kontribuis grandaj intelektuloj kiaj Aŭgusteno de Hipono kaj Tomaso de Akvino. Grava faktoro estas Skolastikismo. La latina lingvo estis kaj ankoraŭ restas kaj perilo kaj trezorejo. Sennombraj estas la sanktuloj de la latina eklezio, ekde la antikva periodo ĝis personoj kiaj Patrino Teresa. Por distingi la apartajn erojn de la disciplina heredaĵo latina, sufiĉas kompari la jurkodon latinan, Codex Iuris Canonici, kun la kodo por la orientaj katolikaj eklezioj, . La plimulto de la katolikoj estas latinoj, sed ne ĉiuj. Estas 23 orientaj katolikaj eklezioj. La latina eklezio originis en okcidenta Eŭropo kaj en latinlingva Nordafriko, la aliaj pli oriente. Tial oni foje parolas pri la latina eklezio kiel "la okcidenta eklezio". Tamen hodiaŭ troviĝas kaj latinoj kaj membroj de la orientaj katolikaj eklezioj en ĉiuj kontinentoj. Iuj uzas la terminon "romkatoliko" aŭ "roma katoliko" por indiki latinan katolikon. En dokumentoj de la Sankta Seĝo tiu uzo ne troviĝas. En la encikliko Humani generis papo Pio la 12-a deklaris ke "la mistika korpo de Kristo kaj la roma katolika Eklezio estas unusamo".. Papo Benedikto la 16-a nomis la Katolikan Eklezion (tutan) la Romkatolika Eklezio, ekzemple, la 25-an de majo, la 23-an de novembro kaj la 30-an de novembro 2006. (eo)
- Die lateinische Kirche oder römische Kirche, auch Westkirche oder westliche Kirche genannt, ist die größte und bedeutendste Kirche eigenen Rechts innerhalb der römisch-katholischen Kirche. Lateinisch bezieht sich hierbei auf den Ritus oder die Gruppe von Riten, deren dominierender der römische Ritus ist, und auf die traditionelle Kirchensprache Latein, die in dieser Teilkirche verwendet wird. Die 23 katholischen Ostkirchen, die orthodoxe oder orientalische Riten sowie andere Liturgiesprachen benutzen, sind wie die lateinische Kirche Bestandteil der römisch-katholischen Kirche als ganzer, dem Papst unterstehenden Kirche. In einem engeren Sprachgebrauch wird der Begriff römisch-katholische Kirche allerdings manchmal auch eingeschränkt nur auf die lateinische Kirche bezogen und so etwa in Abgrenzung zur griechisch-katholischen Kirche (im Sinne griechischsprachiger Teilkirchen der Papstkirche) benutzt. In einem weiteren Verständnis lassen sich alle westlichen christlichen Kirchen, die aus der vorreformatorischen lateinischen Westkirche hervorgegangen sind, zu den Kirchen lateinischer Tradition rechnen, auch wenn sie heute nicht mehr dem Papst unterstehen. Die lateinische Kirche umfasst die Diözesen des Patriarchats von Rom, die seit dem 2. Jahrhundert von der griechischen zur lateinischen Liturgiesprache übergegangen waren und diese auch in ihren Missionsgebieten beibehielten. Dieser westliche Teil der alten Kirche, eben die Westkirche, trennte sich in einem historischen Spaltungsprozess, der im Großen Schisma im Jahre 1054 kulminierte, vom östlichen Teil der Kirche, den Ostkirchen. Später schlossen sich Teile der verschiedenen Ostkirchen der römischen Kirche an, indem sie insbesondere den Primat des Papstes anerkannten und dabei Parallelhierarchien zu ihren orthodoxen Stammkirchen bildeten; dabei behielten sie jedoch weitgehend ihre rechtliche Eigenständigkeit und ihren Ritus. Diese katholischen Ostkirchen bezeichnet man als uniert. Das Gesetzbuch der lateinischen Kirche ist dabei der Codex Iuris Canonici; in den unierten Kirchen gilt der Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium. Der Papst ist als Bischof von Rom sowohl Oberhaupt der gesamten katholischen Kirche als auch Oberhaupt der lateinischen Teilkirche. Seit dem Konzil von Chalzedon 451 nannten sich die Päpste auch Patriarch des Westens bzw. des Abendlandes innerhalb der Iustinianischen Pentarchie. Nach dem 2. Vatikanum wurden 1964 die Lateinischen Patriarchate des Ostens, die in der Kreuzzugszeit eingerichtet worden waren, im Dienste der Wiederaussöhnung mit der Ostkirche und der Ökumene mit der Orthodoxie wieder abgeschafft und Papst Benedikt XVI. legte 2006 den Titel des Patriarchen des Westens nieder. Vieles von dem, was gemeinhin als „typisch katholisch“ angesehen wird, so der Zölibat der Priester, die Ernennung von Bischöfen durch den Papst und zahlreiche Eigenheiten der Liturgie und des Kirchenrechts, trifft nur auf die lateinische Kirche zu. Die meisten katholischen Teilkirchen östlicher Prägung erlauben dagegen beispielsweise die Weihe verheirateter Männer zu Priestern, wählen in vielen Fällen ihre eigenen Bischöfe, die vom Papst nur bestätigt werden, und lehnen sich in ihrem kirchlichen und liturgischen Leben auch sonst eng an die Tradition ihrer orthodoxen Herkunftskirchen an. Nach wie vor ist für die Liturgie der lateinischen Kirche Latein als Kirchensprache von grundlegender Bedeutung, auch wenn die Liturgie heute meistens in der Landessprache gefeiert wird. Kirchliche Verlautbarungen und Dokumente, die für die ganze lateinische Kirche bestimmt sind, werden in der Regel auf Latein verfasst und in andere Sprachen übersetzt. Sogar Verhandlungen vor den päpstlichen Gerichten finden noch auf Latein statt. Allerdings hat der Einfluss, die völkerverbindende Wirkung und nicht zuletzt auch die Kenntnis des Lateinischen in der katholischen Kirche in den letzten Jahrzehnten nachgelassen. Der Lateinische Patriarch von Jerusalem hat neben dem Papst eine eigene patriarchale Jurisdiktion über Palästina und Zypern und ist seither der einzige amtierende lateinische Patriarch mit einer eigenen Jurisdiktion. (de)
- La Iglesia latina (en latín, Ecclesia Latina, en el Anuario Pontificio en italiano, Chiesa latina) o Iglesia de Occidente (en latín, Ecclesia Occidentalis) es la más grande de las veinticuatro Iglesias sui iuris que conforman la Iglesia católica. Está presidida por el papa, obispo de Roma, y se regula por el Código de Derecho Canónico. En su liturgia sigue los ritos latinos, de los cuales el más extendido es el rito romano, en el que, a partir del 7 de marzo de 1965, se celebra la misa prevalentemente en lengua vernácula. Los otros ritos litúrgicos latinos incluyen, entre otros, el rito ambrosiano, el mozárabe y el bracarense. La Iglesia latina se desarrolló en el Imperio romano de Occidente —donde dominaba el latín— y se distingue de las Iglesias católicas orientales, que surgieron en otros contextos culturales y desarrollaron diferentes ritos litúrgicos y disciplina eclesiástica, así que no todos los católicos son latinos (o católicos romanos). Históricamente, llegó a ser conocida como patriarcado de Occidente (también patriarcado latino o romano), principalmente en Oriente; sin embargo, el papa Benedicto XVI abrogó el título de patriarca de Occidente en 2006, entre otras razones, porque Occidente no podría definir un territorio patriarcal, a diferencia de los antiguos patriarcados de Oriente que tenían un territorio claramente circunscrito. (es)
- The Latin Church (Latin: Ecclesia Latina) is the largest autonomous (Sui iuris) particular church within the Catholic Church, whose members constitute the vast majority of the 1.3 billion Christians in communion with the Pope in Rome. The Latin Church is one of 24 churches sui iuris in communion with the pope; the other 23 are referred to as the Eastern Catholic Churches, and have approximately 18 million members combined. The Latin Church traditionally employs the Latin liturgical rites, which since the mid-twentieth century are very often translated into the vernacular language. The predominant liturgical rite is the Roman Rite, elements of which have been practiced since the fourth century. The Latin Church is directly headed by the Pope in his role as the Bishop of Rome, whose cathedra as a bishop is located in the Archbasilica of Saint John Lateran in Rome, Italy. The Latin Church historically developed within, and has strongly influenced Western culture; as such, it is also known as the Western Church (Latin: Ecclesia Occidentalis). It is also known as the Roman Church (Latin: Ecclesia Romana), and in some contexts as the Roman Catholic Church (though this name can also refer to the Catholic Church as a whole). One of the pope's traditional titles in some eras and contexts has been the Patriarch of the West. The Catholic Church teaches that its bishops are the successors of Jesus' apostles, and that the Pope is the successor to Saint Peter upon whom primacy was conferred by Jesus Christ. Within the substantial cultural and theological unity of the Latin Church, local traditions flourished in ancient times as is exemplified by the different theological methodologies of four major figures known as the Latin Doctors of the Church who lived in the 2nd–7th centuries in territories which included Roman north Africa and Palestine. As regards liturgical forms, there exist and have existed since ancient times differing traditions of Latin liturgical rites, of which the predominant has been the Roman Rite. Of other liturgical families, the main survivors are what is now referred to officially as the Hispano-Mozarabic Rite, still in restricted use in Spain; the Ambrosian Rite, centred geographically on the Archdiocese of Milan, in Italy, and much closer in form, though not specific content, to the Roman Rite; and the Carthusian Rite, practised within the strict Carthusian monastic Order, which also employs in general terms forms similar to the Roman Rite, but with a number of significant divergences which have adapted it to the distinctive way of life of the Carthusians. There once existed what is referred to as the Gallican Rite, used in Gaulish or Frankish territories. This was a conglomeration of varying forms, not unlike the present Hispano-Mozarabic Rite in its general structures, but never strictly codified and which from at least the seventh century was gradually infiltrated, and then eventually for the most part replaced, by liturgical texts and forms which had their origin in the diocese of Rome. Other former "Rites" in past times practised in certain religious orders and important cities were in truth usually partial variants upon the Roman Rite and have almost entirely disappeared from current use, despite limited nostalgic efforts at revival of some of them and a certain indulgence by the Roman authorities. The Latin Church was in full communion with what is referred to as the Eastern Orthodox Church until the East-West schism of Rome and Constantinople in 1054. From that time, but also before it, it became common to refer to Western Christians as Latins in contrast to Byzantines or Greeks. Following the Islamic conquests, the Crusades were launched by the West from 1095 to 1291 in order to defend Christians and their properties in the Holy Land against persecution. In the long term the Crusaders did not succeed in re-establishing political and military control of Israel and Judaea, which like former Christian North Africa and the rest of the Middle East remained under Islamic domination. The names of many former Christian dioceses of this vast area are still used by the Catholic Church as the names of Catholic titular sees, irrespective of liturgical families. The division between "Latins" and "Greeks" does not cover the whole panoply of traditional Christian churches, since it leaves seriously out of reckoning the sizeable Eastern Catholic Churches, some of which follow the Byzantine liturgical tradition, but others, along with various ancient churches outside the Chalcedonian Christianity jointly known as the Oriental Orthodoxy, and outside the Pentarchical state church of Roman Empire, known as the Church of the East, and follow the greatly varying cultural, spiritual and liturgical traditions of Syro-Oriental, Syro-Antiochene, Armenian and Coptic Christianity. In the early modern period and subsequently, the Latin Church carried out evangelizing missions to America, and from the late modern period to Sub-Saharan Africa and East Asia. The Protestant Reformation in the 16th century resulted in Protestantism breaking away, resulting in the fragmentation of Western Christianity, including not only Protestant offshoots of the Latin Church, but also smaller groups of 19th-century break-away Independent Catholic denominations. (en)
- Gereja Latin (bahasa Latin: Ecclesia Latina), yang juga disebut Gereja Katolik Roma (bahasa Latin: Ecclesia Catholica Romana) atau Gereja Barat (bahasa Latin: Ecclesia Occidentalis), adalah Gereja partikular sui iuris terbesar di dalam Gereja Katolik. Dari generasi ke generasi, Gereja ini menggunakan berbagai macam ritus liturgi Latin, yang pada praktiknya kerap diterjemahkan ke dalam bahasa sehari-hari sejak pertengahan abad ke-20. Gereja Latin hanyalah salah satu di antara dua puluh empat Gereja partikular sui iuris di dalam Gereja Katolik. Dua puluh tiga Gereja partikular sui iuris lainnya jamak disebut Gereja-Gereja Katolik Timur. Kepala Gereja Latin adalah Uskup Roma, yakni Sri Paus, yang pernah dan dalam konteks tertentu masih digelari Batrik Barat, dan yang ber- selaku uskup di Basilika Agung Santo Yohanes Lateran di kota Roma, Italia. Gereja Katolik mengajarkan bahwa uskup-uskupnya adalah para pengganti rasul-rasul Yesus Kristus, dan bahwasanya Sri Paus adalah pengganti Petrus, rasul yang beroleh anugerah keutamaan dari Yesus Kristus. Di dalam keesaan hakiki budaya dan teologi Gereja Latin, berkembang tradisi-tradisi lokal pada Abad Kuno, seperti yang dicontohkan oleh keberagaman metodologi teologis dari keempat Pujangga Gereja Latin, tokoh-tokoh besar yang hidup pada kurun waktu antara abad ke-2 sampai abad ke-7 di kawasan yang mencakup Afrika Utara dan Palestina. Sehubungan dengan bentuk liturgi, ada bermacam-macam tradisi ritus liturgi Latin. Beberapa di antaranya sudah diamalkan sejak Abad Kuno, dan yang paling menonjol adalah Ritus Romawi. Ritus-ritus lain di dalam rumpun ritus liturgi Latin yang juga cukup menonjol dan masih diamalkan sampai sekarang adalah , Ritus Ambrosian, dan Ritus Kartusian. Ritus Muzarabi masih diamalkan secara terbatas di Spanyol, Ritus Ambrosian berpusat di Keuskupan Agung Milan dan secara lahiriah sangat mirip dengan Ritus Romawi kendati tidak sama muatannya, sementara Ritus Kartusian yang hanya diamalkan di lingkungan tarekat Kartusian juga sepintas mirip dengan Ritus Romawi tetapi mengandung unsur-unsur khusus yang erat kaitannya dengan cara hidup tarekat Kartusian. Dulu pernah ada ritus liturgi Latin yang dinamakan Ritus Galikan karena diamalkan di Galia atau negeri orang Peranggi. Ritus Galikan merupakan hasil perpaduan beragam bentuk tata ibadat, dan struktur umumnya tidak jauh berbeda dengan Ritus Muzarabi. Meskipun demikian, Ritus Galikan tidak pernah dikodifikasi menjadi sebuah tatanan baku, akibatnya sejak abad ke-7 ritus ini perlahan-lahan terinfiltrasi sehingga banyak unsur aslinya tergantikan dengan teks-teks dan bentuk-bentuk liturgis yang bersumber dari Keuskupan Roma. Sejumlah "ritus" lain yang dulu diamalkan di lingkungan tarekat-tarekat religius dan di kota-kota penting sesungguhnya adalah varian-varian dari Ritus Romawi. Hampir semuanya tidak lagi diamalkan sekarang ini, kendati ada usaha-usaha untuk menghidupkan kembali beberapa di antaranya. Gereja Latin bersatu secara paripurna dengan golongan umat Kristen yang kini disebut Gereja Ortodoks Timur sampai dengan terjadinya skisma Timur-Barat antara Roma dan Konstantinopel pada tahun 1054. Sejak saat itu, tetapi juga sebelum itu, umat Kristen Barat lazim disebut , kebalikan dari umat Yunani. Sebagai reaksi terhadap perang-perang penaklukan yang dilancarkan bangsa Arab Islam, umat Kristen Barat melancarkan perang-perang Salib sejak tahun 1095 sampai 1291 demi melindungi umat Kristen di Tanah Suci berikut harta benda mereka dari kezaliman. Dalam jangka panjang, para pejuang Perang Salib tidak berhasil menegakkan kembali kedaulatan politik maupun kedaulatan militer Kristen di Palestina yang tak kunjung merdeka dari daulat Islam, sama seperti bekas kawasan Kristen Afrika Utara dan seantero Timur Tengah. Nama keuskupan-keuskupan yang dulu eksis di kawasan-kawasan tersebut masih dipakai Gereja Katolik sebagai nama keuskupan-keuskupan tituler tanpa pandang ritus. Perpecahan di antara "umat Latin" dan "umat Yunani" tidak merembet ke seluruh Gereja tradisional, karena menyisakan kelompok-kelompok umat Kristen Timur yang disebut Gereja-Gereja Katolik Timur. Beberapa di antaranya menganut tradisi liturgis Bizantin, sementara selebihnya menganut tradisi-tradisi liturgis yang sama dengan tradisi-tradisi liturgis Gereja-Gereja Ortodoks Oriental, yakni tradisi liturgis Suryani, tradisi liturgis Armenia, dan tradisi liturgis Koptik. Gereja Latin mulai melancarkan misi pewartaan Injil ke Amerika Latin pada paruh awal Zaman Modern, dan ke Afrika Sub-Sahara serta Asia Timur pada paruh akhir Zaman Modern. Gerakan Reformasi Protestan pada abad ke-16 melahirkan Protestantisme yang memecah-belah umat Kristen Barat. Kelompok-kelompok pecahan tidak hanya terdiri atas golongan-golongan Kristen Protestan yang menyempal dari Gereja Latin, tetapi juga golongan-golongan kecil yang baru menyempal pada abad ke-19. (in)
- L'Église latine (en latin : Ecclesia latina) est la composante de tradition occidentale de l'Église catholique, la composante orientale étant constituée par les vingt-trois Églises dites catholiques orientales. (fr)
- 라틴 교회(라틴어: Ecclesia Latina)는 사전적으로 라틴 전례를 따르는 기독교를 의미하나, 사실상 로마 가톨릭교회를 상징적으로 가리키던 말이다. 특히 동방 가톨릭교회와 구분되는 전례 양식을 지닌 교회를 가리킬 때 사용된다. 라틴 교회는 로마 제국의 에서 처음으로 발전하여, 훗날 로마와 기타 로마 제국의 라틴어 사용 지역들(서유럽과 북아프리카)로 진출하였다. 라틴어는 고전 고대 시대부터 르네상스 시대까지 유럽의 교육과 문화 등에서 주요 언어였다. 라틴어를 사용하거나 사용했었던 지역들에서는 다양한 종류의 라틴 전례들이 발전하였다. (ko)
- La Chiesa latina è l'insieme di quelle chiese particolari − "nelle quali e dalle quali sussiste la sola e unica Chiesa cattolica" − sorte nelle parti occidentali dell'Impero romano, dove il latino era la lingua di studio e cultura, e che oggi usano nella propria liturgia i riti liturgici latini, quali quello romano e quello ambrosiano. (it)
- De Latijnse Kerk, waartoe 98% van de katholieken behoort, is een van de 24 autonome kerken van de Katholieke Kerk. De 23 andere zijn de oosters-katholieke kerken die zich vooral in Oost-Europa, noordoostelijk Afrika en het Midden-Oosten bevinden. Deze met de bisschop van Rome verbonden christelijke kerken met hun eigen liturgie en beeldentaal verschillen vooral uiterlijk van de Latijnse Kerk en lijken wat dat betreft meer op de andere oosterse kerken. De geünieerde Kerken gehoorzamen aan het gezag van de paus in Rome en hebben in de meeste gevallen ook een eigen hiërarchie. (nl)
- Лати́нская це́рковь (лат. Ecclesia Latina, также Римско-католическая церковь, Западная церковь) — крупнейшая из автономных поместных церквей своего права (лат. sui iuris) в Католической церкви, применяющая латинский литургический обряд. Совокупность 24 церквей своего права, к числу которых принадлежат Латинская церковь и 23 восточнокатолические церкви, составляет Католическую церковь. Они отличаются друг от друга литургическими обрядами (обряды, облачения, песнопения, язык), молитвенными традициями, богословием, каноническим правом, и пасторством, но все они имеют одну и ту же веру, и все имеют евхаристическое общение с римским папой, как епископом Рима, как важный критерий для звания себя католиком. В обиходе, чаще всего, когда речь идет о католичестве вообще, в действительности подразумевается лишь его латинская, или западная, часть. (ru)
- A Igreja Católica Latina ou Igreja Católica Ocidental é a mais numerosa das 24 Igrejas particulares autónomas (sui iuris) da Igreja Católica. Ela conta com cerca de 98% dos fiéis católicos do mundo inteiro. Nesta Igreja é do Papa, o Bispo de Roma, a função que nas Igrejas Católicas Patriarcais pertence ao Patriarca. (pt)
- Kościół łaciński, Kościół rzymskokatolicki – największa liczebnie część Kościoła katolickiego, mająca własną, odrębną tradycję liturgiczną oraz własną i odrębną strukturę; widzialną głową Kościoła rzymskokatolickiego jest biskup Rzymu, czyli papież. Z danych opublikowanych w „Annuario Pontificio” w 2010 wynika, że do Kościoła łacińskiego należy ok. 1 mld 130 mln ludzi, czyli ok. 98,5% katolików. (pl)
- Лати́нська Це́рква (лат. Ecclesia Latina), також Ри́мська Католи́цька Це́рква (лат. Ecclesia Catholica Romana) або За́хідна Це́рква (лат. Ecclesia Occidentalis) — найбільша церква sui iuris Католицької церкви та західного християнства, яка використовує римський обряд. Є однією з 24 таких церков, адже інші 23 утворюють східні католицькі церкви, які є частиною східного християнства. Цю церкву, як і всю Католицьку церкву, очолює єпископ Риму, Папа Римський, якого традиційно ще називають патріархом Заходу, зі своїми катедрами в цій ролі в архібазиліці Святого Івана Латеранського в Римі, Італія. Латинська церква веде свою історію з найдавніших днів християнства через своє безпосереднє керівництво під Святим Престолом, яке згідно з католицькою традицією було засновано Петром і Павлом. Використовує у своїй літургії римський обряд, латинську і рідні мови, григоріанський календар, вона є частиною Західного християнства. Католицька церква вчить, що її єпископи є спадкоємцями апостолів Ісуса, а папа є наступником святого Петра, якому Ісус Христос надав першість. З дванадцяти апостолів Ісуса четверо пов’язані з апостольськими престолами Західної Церкви: Петро, який заснував Рим (разом з Павлом) та Сіракузи; Павло, який заснував Рим (разом з Петром) та Мальту; Варнава, який заснував Мілан; та Яків, син Зеведея, який заснував Сантьяго де Компостела. З іншого боку, істотні відмінності між богословськими акцентами, літургійними традиціями, рисами та ідентичністю латинського католицизму можна простежити від батьків-латиноамериканських церков, найголовніше — латинських докторів Церкви з 2-го до 7-го століть, у тому числі ранню Африканську церкву. Латинська церква була в повному євхаристійному спілкуванні зі Константинопільським, Александрійським, Антіохійським і Єрусалимським патріархати до Великої схизми 1054 році. Тим не менш, патріарх Заходу, тобто Папа Римський, мав статус Primus inter pares "перший серед рівних" у Пентархії згідно з давнім тисячолітнім порядком: Рим, Константинополь, Александрія, Антіохія та Єрусалим. Після ісламських завоювань хрестові походи були розпочаті з 1095 по 1291 рік з метою захисту християн та їх маєтків у Святій Землі від переслідувань. був створений в 1099 році для їх піклування, залишившись донині. Інші латинські єпархії, такі як Архієпархія Карфагена, де розвинулась значна частина тринітарного богослов'я та церковна латина, були розгромлені та перетворені на титульні престоли. Латинська церква виконувала католицькі місії в Латинській Америці на початку Нового часу, а також в Африці на південь від Сахари та Східній Азії з пізнього Нового часу. Протестантська реформація в 16 столітті призвела до відриву протестантизму, що призвело до орієнтації західного християнства, що включає відгалуження від Латинської Церкви, включаючи також менші групи незалежних католицьких конфесій XIX століття. (uk)
- Latinska kyrkan är den största delkyrkan i katolska kyrkan. Den följer den latinska riten och utgick i territoriell omfattning ursprungligen från Västeuropa, men täcker i dag genom mission i princip hela världen, med undantag för katolska östkyrkor i Mellanöstern och Östeuropa. (sv)
- 拉丁禮教會（英語：Latin Church）或稱西方教會，是天主教會內最大的個別教會。它不是在個別教會中的地方個別教會層面內，即教區或東方禮教區。而是在自治個別教會層面內。另外有22個東方禮自治教會組成東儀天主教會。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الكنيسة اللاتينية، التي تسمى أحياناً الكنيسة الغربية، هي أكبر كنيسة خاصة في شراكة كاملة مع البابا وبقية الكنيسة الكاثوليكية، يعود تاريخها إلى أول أيام المسيحية. استخدام الطقوس الليتورجية اللاتينية، مع 1.197 مليار معتنق (2011)، والكنيسة اللاتينية هي الجزء الأصلي وما زال جزءاً كبيراً من المسيحية الغربية. ويقع مقرها الرئيسي في مدينة الفاتيكان، المحصورة في روما، إيطاليا. (ar)
- L'Église latine (en latin : Ecclesia latina) est la composante de tradition occidentale de l'Église catholique, la composante orientale étant constituée par les vingt-trois Églises dites catholiques orientales. (fr)
- 라틴 교회(라틴어: Ecclesia Latina)는 사전적으로 라틴 전례를 따르는 기독교를 의미하나, 사실상 로마 가톨릭교회를 상징적으로 가리키던 말이다. 특히 동방 가톨릭교회와 구분되는 전례 양식을 지닌 교회를 가리킬 때 사용된다. 라틴 교회는 로마 제국의 에서 처음으로 발전하여, 훗날 로마와 기타 로마 제국의 라틴어 사용 지역들(서유럽과 북아프리카)로 진출하였다. 라틴어는 고전 고대 시대부터 르네상스 시대까지 유럽의 교육과 문화 등에서 주요 언어였다. 라틴어를 사용하거나 사용했었던 지역들에서는 다양한 종류의 라틴 전례들이 발전하였다. (ko)
- La Chiesa latina è l'insieme di quelle chiese particolari − "nelle quali e dalle quali sussiste la sola e unica Chiesa cattolica" − sorte nelle parti occidentali dell'Impero romano, dove il latino era la lingua di studio e cultura, e che oggi usano nella propria liturgia i riti liturgici latini, quali quello romano e quello ambrosiano. (it)
- De Latijnse Kerk, waartoe 98% van de katholieken behoort, is een van de 24 autonome kerken van de Katholieke Kerk. De 23 andere zijn de oosters-katholieke kerken die zich vooral in Oost-Europa, noordoostelijk Afrika en het Midden-Oosten bevinden. Deze met de bisschop van Rome verbonden christelijke kerken met hun eigen liturgie en beeldentaal verschillen vooral uiterlijk van de Latijnse Kerk en lijken wat dat betreft meer op de andere oosterse kerken. De geünieerde Kerken gehoorzamen aan het gezag van de paus in Rome en hebben in de meeste gevallen ook een eigen hiërarchie. (nl)
- A Igreja Católica Latina ou Igreja Católica Ocidental é a mais numerosa das 24 Igrejas particulares autónomas (sui iuris) da Igreja Católica. Ela conta com cerca de 98% dos fiéis católicos do mundo inteiro. Nesta Igreja é do Papa, o Bispo de Roma, a função que nas Igrejas Católicas Patriarcais pertence ao Patriarca. (pt)
- Kościół łaciński, Kościół rzymskokatolicki – największa liczebnie część Kościoła katolickiego, mająca własną, odrębną tradycję liturgiczną oraz własną i odrębną strukturę; widzialną głową Kościoła rzymskokatolickiego jest biskup Rzymu, czyli papież. Z danych opublikowanych w „Annuario Pontificio” w 2010 wynika, że do Kościoła łacińskiego należy ok. 1 mld 130 mln ludzi, czyli ok. 98,5% katolików. (pl)
- Latinska kyrkan är den största delkyrkan i katolska kyrkan. Den följer den latinska riten och utgick i territoriell omfattning ursprungligen från Västeuropa, men täcker i dag genom mission i princip hela världen, med undantag för katolska östkyrkor i Mellanöstern och Östeuropa. (sv)
- 拉丁禮教會（英語：Latin Church）或稱西方教會，是天主教會內最大的個別教會。它不是在個別教會中的地方個別教會層面內，即教區或東方禮教區。而是在自治個別教會層面內。另外有22個東方禮自治教會組成東儀天主教會。 (zh)
- L'Església llatina o d'Occident (llatí: Ecclesia Latina i a l'Anuari Pontifici: Chiesa Latina) és la més gran de les vint esglésies sui iuris integrants de l'Església catòlica. Està presidida pel bisbe de Roma, el Papa, i es regula pel Codi de Dret Canònic. Segueix la tradició litúrgica llatina, en la qual la forma ordinària de la missa és el ritu romà, celebrat en llengua vernacla a partir del 7 de març de 1965. Altres ritus i usos rituals, com el ritu ambrosià i el mossàrab, són també utilitzats. (ca)
- Římskokatolická církev, označovaná také jako latinská církev, nebo také jako katolická (všeobecná, univerzální) církev, je největší z třiadvaceti autonomních katolických církví a jedinou západní katolickou církví. Asi 1,13 miliardy pokřtěných římských katolíků činí římskokatolickou církev největší křesťanskou církví (zahrnující polovinu všech křesťanů) a největší náboženskou organizací na světě. V Česku, kde je zdaleka největší organizovanou náboženskou skupinou, se k této církvi podle posledního sčítání lidu z roku 2011 hlásí 1 083 899 lidí (10,26 % obyvatel Česka, 18,7 % z odpovídajících respondentů). V absolutních číslech poklesl počet lidí preferujících tuto církev na 40 % stavu oproti roku 2001. K římskokatolické církvi se hlásí 49,83% lidí z celkového počtu všech věřících v Česku. (cs)
- La latina eklezio estas la plej granda de la 24 proprajuraj katolikaj eklezioj, kiuj konsistigas la Katolikan Eklezion. Kiel proprajura eklezio, la latina eklezio estas fidelularo jure kunigita per hierarkio, kiun la plej alta aŭtoritato de la Eklezio agnoskas kiel apartajuran. Samkiel la aliaj proprajuraj eklezioj, la latina eklezio havas sian propran heredaĵon liturgian, teologian, spiritan kaj disciplinan, kiun diferencigas la kulturo kaj la historiaj cirkonstancoj de la popoloj, kaj kiun ĉiu proprajura eklezio esprimas per sia maniero vivi la kredon. (eo)
- Die lateinische Kirche oder römische Kirche, auch Westkirche oder westliche Kirche genannt, ist die größte und bedeutendste Kirche eigenen Rechts innerhalb der römisch-katholischen Kirche. Lateinisch bezieht sich hierbei auf den Ritus oder die Gruppe von Riten, deren dominierender der römische Ritus ist, und auf die traditionelle Kirchensprache Latein, die in dieser Teilkirche verwendet wird. Die 23 katholischen Ostkirchen, die orthodoxe oder orientalische Riten sowie andere Liturgiesprachen benutzen, sind wie die lateinische Kirche Bestandteil der römisch-katholischen Kirche als ganzer, dem Papst unterstehenden Kirche. In einem engeren Sprachgebrauch wird der Begriff römisch-katholische Kirche allerdings manchmal auch eingeschränkt nur auf die lateinische Kirche bezogen und so etwa in Abg (de)
- La Iglesia latina (en latín, Ecclesia Latina, en el Anuario Pontificio en italiano, Chiesa latina) o Iglesia de Occidente (en latín, Ecclesia Occidentalis) es la más grande de las veinticuatro Iglesias sui iuris que conforman la Iglesia católica. Está presidida por el papa, obispo de Roma, y se regula por el Código de Derecho Canónico. En su liturgia sigue los ritos latinos, de los cuales el más extendido es el rito romano, en el que, a partir del 7 de marzo de 1965, se celebra la misa prevalentemente en lengua vernácula. Los otros ritos litúrgicos latinos incluyen, entre otros, el rito ambrosiano, el mozárabe y el bracarense. (es)
- The Latin Church (Latin: Ecclesia Latina) is the largest autonomous (Sui iuris) particular church within the Catholic Church, whose members constitute the vast majority of the 1.3 billion Christians in communion with the Pope in Rome. The Latin Church is one of 24 churches sui iuris in communion with the pope; the other 23 are referred to as the Eastern Catholic Churches, and have approximately 18 million members combined. The Latin Church traditionally employs the Latin liturgical rites, which since the mid-twentieth century are very often translated into the vernacular language. The predominant liturgical rite is the Roman Rite, elements of which have been practiced since the fourth century. (en)
- Gereja Latin (bahasa Latin: Ecclesia Latina), yang juga disebut Gereja Katolik Roma (bahasa Latin: Ecclesia Catholica Romana) atau Gereja Barat (bahasa Latin: Ecclesia Occidentalis), adalah Gereja partikular sui iuris terbesar di dalam Gereja Katolik. Dari generasi ke generasi, Gereja ini menggunakan berbagai macam ritus liturgi Latin, yang pada praktiknya kerap diterjemahkan ke dalam bahasa sehari-hari sejak pertengahan abad ke-20. Gereja Latin hanyalah salah satu di antara dua puluh empat Gereja partikular sui iuris di dalam Gereja Katolik. Dua puluh tiga Gereja partikular sui iuris lainnya jamak disebut Gereja-Gereja Katolik Timur. Kepala Gereja Latin adalah Uskup Roma, yakni Sri Paus, yang pernah dan dalam konteks tertentu masih digelari Batrik Barat, dan yang ber- selaku uskup di Basi (in)
- Лати́нская це́рковь (лат. Ecclesia Latina, также Римско-католическая церковь, Западная церковь) — крупнейшая из автономных поместных церквей своего права (лат. sui iuris) в Католической церкви, применяющая латинский литургический обряд. Совокупность 24 церквей своего права, к числу которых принадлежат Латинская церковь и 23 восточнокатолические церкви, составляет Католическую церковь. Они отличаются друг от друга литургическими обрядами (обряды, облачения, песнопения, язык), молитвенными традициями, богословием, каноническим правом, и пасторством, но все они имеют одну и ту же веру, и все имеют евхаристическое общение с римским папой, как епископом Рима, как важный критерий для звания себя католиком. В обиходе, чаще всего, когда речь идет о католичестве вообще, в действительности подразуме (ru)
- Лати́нська Це́рква (лат. Ecclesia Latina), також Ри́мська Католи́цька Це́рква (лат. Ecclesia Catholica Romana) або За́хідна Це́рква (лат. Ecclesia Occidentalis) — найбільша церква sui iuris Католицької церкви та західного християнства, яка використовує римський обряд. Є однією з 24 таких церков, адже інші 23 утворюють східні католицькі церкви, які є частиною східного християнства. Цю церкву, як і всю Католицьку церкву, очолює єпископ Риму, Папа Римський, якого традиційно ще називають патріархом Заходу, зі своїми катедрами в цій ролі в архібазиліці Святого Івана Латеранського в Римі, Італія. Латинська церква веде свою історію з найдавніших днів християнства через своє безпосереднє керівництво під Святим Престолом, яке згідно з католицькою традицією було засновано Петром і Павлом. Використов (uk)
|
.jpg){kind=link}
_British_Museum.jpg){kind=link}
_-_The_Four_Doctors_of_the_Western_Church,_Saint_Augustine_of_Hippo_(354–430).jpg){kind=link}
