| dbo:abstract
|
- La latinaj liturgiaj ritoj uzitaj en la areoj de la katolika eklezio, kie la latino estis la dominanta lingvo, estis dum multaj jarcentoj pli multnombraj ol la liturgiaj ritoj de la orientaj katolikaj eklezioj. En la aktualo ties nombro estas multe pli malalta. Post la Koncilio de Trento, en 1568 kaj 1570, la papo Pio la 5-a nuligis la meslibrojn kiuj ne povis montri antikvecon de almenaŭ du jarcentoj. Multaj lokaj ritoj kiuj plue estis validaj eĉ post tiu dekreto estis volonte abandonitaj, speciale en la 19-a jarcento. La majoritato de la religiaj ordenoj kiuj ankoraŭ plutenis propran riton decidis, en la dua duono de la 20-a jarcento, adopti la roman riton reformitan kiel ĝi estis reviziita laŭ la dekretoj de la Dua Vatikana koncilio. Kelkaj malmultaj latinaj liturgiaj ritoj pluestas aktuale por la celebrado de la meso en reviziita formo ekde 1965-1970, sed la specifaj liturgiaj ritoj por celebri la aliajn sakramentojn estis praktike abandonitaj. (eo)
- Los ritos litúrgicos latinos usados en las áreas de la iglesia católica donde el latín fue el lenguaje dominante fueron durante muchos siglos no menos numerosos que los ritos litúrgicos de las iglesias orientales católicas. En la actualidad su número es mucho más reducido. Posteriormente al Concilio de Trento, en 1568 y 1570, el papa Pío V suprimió los breviarios y misales que no pudieron demostrar una antigüedad de por lo menos dos siglos. Muchos ritos locales que continuaban siendo legítimos incluso después de estos decretos fueron voluntariamente abandonados, especialmente en el siglo XIX. La mayoría de las órdenes religiosas que aún mantenían un rito propio decidieron, en la segunda mitad del siglo XX, adoptar el rito romano reformado tal como se revisó de acuerdo con los decretos del Concilio Vaticano II. Unos pocos ritos litúrgicos latinos persisten hoy día para la celebración de la misa en forma revisada desde 1965-1970, pero los ritos litúrgicos específicos para celebrar los demás sacramentos han sido prácticamente abandonados. (es)
- Latin liturgical rites, or Western liturgical rites, are Catholic rites of public worship employed by the Latin Church, the largest particular church sui iuris of the Catholic Church, that originated in Europe where the Latin language once dominated. Its language is now known as Ecclesiastical Latin. The most used rite is the Roman Rite. The Latin rites were for many centuries no less numerous than the liturgical rites of the Eastern autonomous particular churches. Their number is now much reduced. In the aftermath of the Council of Trent, in 1568 and 1570 Pope Pius V suppressed the breviaries and missals that could not be shown to have an antiquity of at least two centuries (see Tridentine Mass and Roman Missal). Many local rites that remained legitimate even after this decree were abandoned voluntarily, especially in the 19th century. In the second half of the 20th century, most of the religious orders that had a distinct liturgical rite chose to adopt in its place the Roman Rite as revised in accordance with the decrees of the Second Vatican Council (see Mass of Paul VI). A few such liturgical rites persist today for the celebration of Mass, since 1965–1970 in revised forms, but the distinct liturgical rites for celebrating the other sacraments have been almost completely abandoned. (en)
- Ritus liturgi Latin atau ritus liturgi Barat, sering disingkat ritus Latin, merupakan ritus liturgi Katolik yang digunakan oleh Gereja Latin sebagai gereja partikular sui iuris terbesar dalam Gereja Katolik Roma, yang berasal dari Eropa di mana bahasa Latin pernah mendominasi wilayah itu selama berabad-abad, sehingga ritus ini jauh lebih umum dibandingkan dengan seluruh dari Gereja-Gereja Ritus Timur otonom. Bahasa Latin yang dipergunakan dalam peribadatan tersebut sekarang dikenal sebagai bahasa Latin Gerejawi. Ritus Latin yang paling banyak digunakan adalah ritus Romawi. Saat ini jumlah ritus ini sudah jauh berkurang. Sebagai dampak dari Konsili Trento, pada tahun 1563 dan 1570, Paus Pius V menghentikan pelaksanaan bentuk liturgi misa dan brevir yang sudah tidak memiliki sejarah penggunaan selama setidaknya dua abad (lihat Misa Tridentina dan Misale Romawi). Banyak ritus lokal, yang tetap sah untuk digunakan setelah keputusan tersebut, berangsur-angsur ditinggalkan secara sukarela, terutama pada abad ke-19. Pada paruh akhir abad ke-20, sebagian besar tarekat keagamaan yang memiliki ritus liturgi yang berbeda memilih untuk mengadopsi Ritus Roma yang direvisi sesuai dekret-dekret Konsili Vatikan II (lihat Misa Paulus VI). Beberapa ritus liturgi lokal bertahan hingga sekarang untuk digunakan dalam perayaan Misa, sejak tahun 1965-1970 dalam bentuk yang sudah direvisi, tetapi ritus liturgi lainnya yang digunakan untuk perayaan sakramen lainnya telah hampir sepenuhnya ditinggalkan. (in)
- Les rites latins sont les rites liturgiques, manières de célébrer les mystères de la religion catholique, suivis par l'Église catholique latine (ou d'Occident). De ces rites latins, le plus répandu est le rite romain. Les rites non latins de l'Église catholique sont dits « orientaux » et sont suivis par les 23 Églises catholiques orientales. (fr)
- Per rito latino si intende propriamente l'insieme dei riti liturgici usati nella Chiesa latina, detta anche Occidentale. Originario delle aree appartenenti all'Impero Romano d'Occidente, nel tempo ha subìto molte variazioni, assumendo forma diverse in base all'area geografica. Caratteristica di tale rito è la lingua latina, a cui sono state accostate le lingue nazionali dal 1963 in seguito all'approvazione della costituzione Sacrosantum Concilium. Il canone 1109 Codice di Diritto Canonico tratta della valida assistenza dell'Ordinario o del parroco, entro i confini del proprio territorio, ai matrimoni anche dei non sudditi, "dummodo eorum alteruter sit ritus latini". Questa espressione alcuni la rendono non come "purché almeno uno di essi sia di (un) rito latino", ma come "purché almeno uno di essi sia del rito latino". I riti liturgici sono diversi, mentre la Chiesa latina è unica. (it)
- De Latijnse ritus is de verzamelnaam voor de liturgievormen van de Heilige Mis zoals die standaard worden gehanteerd in de Latijnse kerk oftewel de kerk van het Westen. Dit ter onderscheiding van de Oosterse ritus, de liturgievormen die gehanteerd worden in de met Rome geünieerde kerken in het Oosten. De Oosterse ritus is zeer divers en gebruikt veelal klassiek Grieks, Oud-Kerkslavisch, Aramees of klassieke volkstalen. Het gebruik van het Latijn was vanaf ongeveer het jaar 300 universeel in de Kerk van het Westen (westelijke Romeinse Rijk) die vandaar ook Latijnse Kerk ging heten; maar reeds vanaf 150 n.Chr. verving het Latijn in de westerse Kerk het Grieks langzaamaan. (nl)
- Västlig rit eller latinsk rit är en samlingsbenämning på den Latinska kyrkans (även kallad Västkyrkan) gudstjänstliv eller samtliga liturgiska riter. Man kan även tala om traditioner ifråga om gudstjänst. Utmärkande för västliga riter var länge latinet som liturgiskt språk (därav uttrycket "latinsk rit"), men sedan ett halvsekel firas de vanligtvis på folkspråket. Uppdelningen mellan öst- och västkristna, och därmed mellan grekisk/östlig och latinsk/västlig rit, går tillbaka på uppdelningen av det romerska riket i en östlig, grekisk del och en västlig latinsk. De västliga riterna skall dock inte förväxlas med romersk-katolska kyrkan, lika litet som de östliga riterna skall förväxlas med de ortodoxa kyrkorna. Frågan om den stora schismen 1054 är skild från frågan om de olika liturgiska riterna, och det finns östligt ortodoxa kyrkor som har underliggande jurisdiktioner med västlig rit. (sv)
- Латинські літургійні обряди, або Західні літургійні обряди (лат. ritus latinus; англ. latin rite) — літургійні обряди в християнстві, що виникли й традиційно використовувалися на території колишньої Західної Римської імперії до XI століття в неподіленій Церкві, а після — в Латинській церкві Католицької церкви. З XX століття практикуються також (зазвичай в модифікованій формі) в окремих парафіях та монастирях деяких православних юрисдикцій: Російської зарубіжної церкви та архієпископії Антіохійського патріархату в США. (uk)
- Латинские литургические обряды — литургические обряды в христианстве, возникшие и традиционно использовавшиеся на территории бывшей Западной римской империи до XI века в неразделённой Церкви, а после — в Католической. С XX века практикуют также (обычно в модифицированной форме) в отдельных приходах и монастырях некоторых Православных юрисдикций: Русской зарубежной церкви и архиепископии Антиохийского патриархата в США. (ru)
- O rito litúrgico latino, também chamado de rito litúrgico ocidental, é o rito litúrgico utilizado pela Igreja Católica de Rito Latino, a maior e a mais numerosa das 24 igrejas autónomas (sui iuris) da Igreja Católica Romana. Esta Igreja sui iuris conta com cerca de 98% dos fiéis católicos do mundo inteiro. Estes ritos desenvolveram-se numa zona da Europa ocidental e do norte da África onde o latim era a língua da educação e da cultura, e distinguem-se dos outros utilizados pelas Igrejas de rito oriental que se desenvolveram na Europa oriental e no Médio Oriente. Há vários ritos latinos, como por exemplo o rito romano (o mais utilizado), o rito ambrosiano, o rito bracarense, o rito galicano, o rito moçárabe, o dos Cartuxos e o Uso Anglicano. Antigamente havia muitos outros ritos litúrgicos ocidentais latinos, que foram substituídos pelo Rito Romano pelas reformas litúrgicas do Concílio de Trento e do Concílio Vaticano II. Atualmente, o rito litúrgico católico mais conhecido e utilizado na Igreja Católica de Rito Latino e mesmo na Igreja Católico-Romana universal é o rito romano, na Eucaristia a Missa do Vaticano II (isto é do Concílio Vaticano II. Por exceção, a forma 1962 deste rito litúrgico, chamada Missa tridentina, pode ser permitida pelo bispo diocesano ainda na sua diocese. Para além do rito romano normal, há também várias variantes deste rito litúrgico, destacando-se o Uso Anglicano. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Les rites latins sont les rites liturgiques, manières de célébrer les mystères de la religion catholique, suivis par l'Église catholique latine (ou d'Occident). De ces rites latins, le plus répandu est le rite romain. Les rites non latins de l'Église catholique sont dits « orientaux » et sont suivis par les 23 Églises catholiques orientales. (fr)
- De Latijnse ritus is de verzamelnaam voor de liturgievormen van de Heilige Mis zoals die standaard worden gehanteerd in de Latijnse kerk oftewel de kerk van het Westen. Dit ter onderscheiding van de Oosterse ritus, de liturgievormen die gehanteerd worden in de met Rome geünieerde kerken in het Oosten. De Oosterse ritus is zeer divers en gebruikt veelal klassiek Grieks, Oud-Kerkslavisch, Aramees of klassieke volkstalen. Het gebruik van het Latijn was vanaf ongeveer het jaar 300 universeel in de Kerk van het Westen (westelijke Romeinse Rijk) die vandaar ook Latijnse Kerk ging heten; maar reeds vanaf 150 n.Chr. verving het Latijn in de westerse Kerk het Grieks langzaamaan. (nl)
- Латинські літургійні обряди, або Західні літургійні обряди (лат. ritus latinus; англ. latin rite) — літургійні обряди в християнстві, що виникли й традиційно використовувалися на території колишньої Західної Римської імперії до XI століття в неподіленій Церкві, а після — в Латинській церкві Католицької церкви. З XX століття практикуються також (зазвичай в модифікованій формі) в окремих парафіях та монастирях деяких православних юрисдикцій: Російської зарубіжної церкви та архієпископії Антіохійського патріархату в США. (uk)
- Латинские литургические обряды — литургические обряды в христианстве, возникшие и традиционно использовавшиеся на территории бывшей Западной римской империи до XI века в неразделённой Церкви, а после — в Католической. С XX века практикуют также (обычно в модифицированной форме) в отдельных приходах и монастырях некоторых Православных юрисдикций: Русской зарубежной церкви и архиепископии Антиохийского патриархата в США. (ru)
- La latinaj liturgiaj ritoj uzitaj en la areoj de la katolika eklezio, kie la latino estis la dominanta lingvo, estis dum multaj jarcentoj pli multnombraj ol la liturgiaj ritoj de la orientaj katolikaj eklezioj. En la aktualo ties nombro estas multe pli malalta. Post la Koncilio de Trento, en 1568 kaj 1570, la papo Pio la 5-a nuligis la meslibrojn kiuj ne povis montri antikvecon de almenaŭ du jarcentoj. Multaj lokaj ritoj kiuj plue estis validaj eĉ post tiu dekreto estis volonte abandonitaj, speciale en la 19-a jarcento. La majoritato de la religiaj ordenoj kiuj ankoraŭ plutenis propran riton decidis, en la dua duono de la 20-a jarcento, adopti la roman riton reformitan kiel ĝi estis reviziita laŭ la dekretoj de la Dua Vatikana koncilio. Kelkaj malmultaj latinaj liturgiaj ritoj pluestas akt (eo)
- Los ritos litúrgicos latinos usados en las áreas de la iglesia católica donde el latín fue el lenguaje dominante fueron durante muchos siglos no menos numerosos que los ritos litúrgicos de las iglesias orientales católicas. En la actualidad su número es mucho más reducido. Posteriormente al Concilio de Trento, en 1568 y 1570, el papa Pío V suprimió los breviarios y misales que no pudieron demostrar una antigüedad de por lo menos dos siglos. Muchos ritos locales que continuaban siendo legítimos incluso después de estos decretos fueron voluntariamente abandonados, especialmente en el siglo XIX. La mayoría de las órdenes religiosas que aún mantenían un rito propio decidieron, en la segunda mitad del siglo XX, adoptar el rito romano reformado tal como se revisó de acuerdo con los decretos del (es)
- Latin liturgical rites, or Western liturgical rites, are Catholic rites of public worship employed by the Latin Church, the largest particular church sui iuris of the Catholic Church, that originated in Europe where the Latin language once dominated. Its language is now known as Ecclesiastical Latin. The most used rite is the Roman Rite. (en)
- Ritus liturgi Latin atau ritus liturgi Barat, sering disingkat ritus Latin, merupakan ritus liturgi Katolik yang digunakan oleh Gereja Latin sebagai gereja partikular sui iuris terbesar dalam Gereja Katolik Roma, yang berasal dari Eropa di mana bahasa Latin pernah mendominasi wilayah itu selama berabad-abad, sehingga ritus ini jauh lebih umum dibandingkan dengan seluruh dari Gereja-Gereja Ritus Timur otonom. Bahasa Latin yang dipergunakan dalam peribadatan tersebut sekarang dikenal sebagai bahasa Latin Gerejawi. Ritus Latin yang paling banyak digunakan adalah ritus Romawi. (in)
- Per rito latino si intende propriamente l'insieme dei riti liturgici usati nella Chiesa latina, detta anche Occidentale. Originario delle aree appartenenti all'Impero Romano d'Occidente, nel tempo ha subìto molte variazioni, assumendo forma diverse in base all'area geografica. Caratteristica di tale rito è la lingua latina, a cui sono state accostate le lingue nazionali dal 1963 in seguito all'approvazione della costituzione Sacrosantum Concilium. (it)
- O rito litúrgico latino, também chamado de rito litúrgico ocidental, é o rito litúrgico utilizado pela Igreja Católica de Rito Latino, a maior e a mais numerosa das 24 igrejas autónomas (sui iuris) da Igreja Católica Romana. Esta Igreja sui iuris conta com cerca de 98% dos fiéis católicos do mundo inteiro. (pt)
- Västlig rit eller latinsk rit är en samlingsbenämning på den Latinska kyrkans (även kallad Västkyrkan) gudstjänstliv eller samtliga liturgiska riter. Man kan även tala om traditioner ifråga om gudstjänst. Utmärkande för västliga riter var länge latinet som liturgiskt språk (därav uttrycket "latinsk rit"), men sedan ett halvsekel firas de vanligtvis på folkspråket. Uppdelningen mellan öst- och västkristna, och därmed mellan grekisk/östlig och latinsk/västlig rit, går tillbaka på uppdelningen av det romerska riket i en östlig, grekisk del och en västlig latinsk. De västliga riterna skall dock inte förväxlas med romersk-katolska kyrkan, lika litet som de östliga riterna skall förväxlas med de ortodoxa kyrkorna. Frågan om den stora schismen 1054 är skild från frågan om de olika liturgiska rite (sv)
|
.jpg?width=300)
.JPG){kind=link}
.jpg){kind=link}