| dbo:abstract
|
- Apostolicae curae is the title of a papal bull, issued in 1896 by Pope Leo XIII, declaring all Anglican ordinations to be "absolutely null and utterly void". The Anglican Communion made no official reply, but the archbishops of Canterbury and York of the Church of England published a response known by its Latin title Saepius officio in 1897. Leo XIII deemed Anglican ordinations invalid because he found the Anglican Edwardine Ordinals deficient in intention and form. He declared that the rites expressed an intention to create a priesthood different from the sacrificing priesthood of the Catholic Church and to reduce ordination to a mere ecclesiastical institution instead of a sacramental conferral of actual grace by the action itself, thereby invalidating any sacramental Holy Orders. He raised similar objection to the Anglican rite for the consecration of bishops, thus dismissing the entire subject of the apostolic succession of Anglican priests and bishops from validly ordained 16th-century bishops. The view of many Anglican bishops and defenders was that the required references to the sacrificial priesthood at the heart of the Roman argument never existed in many of the ancient Latin liturgical rites' ordination liturgies, or in certain Eastern Catholic ordination liturgies that the Catholic Church considered to be valid. In the Catholic view, the differences between these rites are a matter of tradition or custom, and indicate no intention to exclude a sacrificing priesthood. (en)
- Der Briefwechsel über die Gültigkeit der anglikanischen Weihen in den Jahren 1896/1897 besteht aus dem in Form einer päpstlichen Bulle erlassenen apostolischen Schreiben Apostolicae curae vom 13. September 1896, mit dem Papst Leo XIII. die anglikanischen Weihen von Bischöfen und Priestern aus römisch-katholischer Sicht wegen Formmangels und fehlender Intention für ungültig und unwirksam erklärte, und dem Schreiben Saepius officio vom 19. Februar 1897 der Erzbischöfe von Canterbury und York, Frederick Temple und William Dalrymple Maclagan, an den Papst, das die offizielle Antwort der anglikanischen Kirche enthält. (de)
- Apostolicae Curae adalah nama sebuah Bulla kepausan yang diterbitkan pada tahun 1896 oleh Paus Leo XIII yang menyatakan bahwa semua pentahbisan Anglikan adalah "secara mutlak tidak sah dan sama sekali tidak bermakna apapun". Uskup Agung Anglikan dari Canterbury dan York dari Gereja Inggris menjawab keputusan Sri Paus ini dengan ensiklik Saepius Officio pada tahun 1897. Permasalahan utama tatanan Anglikan menjadi resmi di mata Gereja Katolik Roma, menurut Paus Leo XIII adalah dugaan keras kurangnya niat dan bentuk ritus pentahbisan Anglikan. Dalam kasus kurangnya niat, Sri Paus menyatakan bahwa ritus-ritus tersebut menampakkan sebuah niat untuk menciptakan suatu bentuk imam yang berbeda dengan keimamatan yang berkurban dari Gereja Katolik Roma, dan menjadikan pentahbisan hanya suatu institusi gerejawi, suatu penunjukan atau pemberkatan, serta bukannya suatu penganugerahan yang penuh dengan upacara suci dari rahmat nyata melalui tindakan itu sendiri. Pandangan banyak uskup dan apologetik Anglilkan adalah bahwa rujukan yang diharuskan bagi keimamatan yang berkurban tidak pernah ada di banyak liturgi pentahbisan Ritus Latin kuno atau di dalam liturgi pentahbisan beberapa Gereja Katolik Timur (Ritus Timur) yang dinyatakan sah oleh Gereja Katolik Roma. Banyak apologetik Katolik Roma, termasuk beberapa uskup Inggris, menegaskan bahwa ritus-ritus Timur tersebut sudah cukup menjelaskan kekuasaan yang wajar bagi seorang uskup, termasuk keimamatan agung dan pentahbisan imam, diakon dan subdiakonnya, sehingga mengukuhkan niat dan arti sebenarnya dari ritus tersebut. (in)
- Apostolicae curae est une bulle papale du pape Léon XIII qui affirme la nullité des ordinations anglicanes. Elle a été promulguée le 13 septembre 1896. Le texte affirme : "Les ordinations faites selon le rite anglican ont été et sont absolument nulles et sans valeur." (fr)
- Apostolicae curae (in italiano Con cura apostolica) è una lettera apostolica in forma bolla pontificia emanata da papa Leone XIII il 13 settembre 1896. (it)
- Apostolicae curae – list apostolski Leona XIII z 13 września 1896 r. w którym uznał i ogłosił święcenia wyższe udzielone w Kościele anglikańskim za nieważne, a sukcesję apostolską za przerwaną. Angielski parlament w 1534 r. uchwalił akt supremacji. Dokument ten przyznał władcy Anglii tytuł głowy Kościoła anglikańskiego. Poza odrzuceniem władzy papieża, ustawa ta nie ingerowała w zakres dogmatów i ceremonii kościelnych. W 1559 r. uchwalono Akt uniformizacji, który ponownie wprowadzał w Anglii obowiązywanie Aktu Supremacji. Elżbieta I Tudor przywróciła niezależność Kościoła Anglii. Ogłosiła 39 artykułów wiary. Stanowią one do dziś kanon dogmatyczny anglikanizmu, który łączy w sobie elementy katolicyzmu i protestantyzmu. Mocne akcenty protestantyzmu spowodowały fakt, że wielu teologów święcenia udzielone w Kościele anglikańskim uważało za nieważne. Gdy Elżbieta I mianowała Mateusza Parkera arcybiskupem Canterbury biskupi katoliccy odmówili udziału w konsekracji biskupiej. Mateusz Parker został konsekrowany przez czterech protestanckich biskupów (Barlowa, Scorcy'a, Corerdale'a i Hodgkinsa). Za nieważnością święceń opowiedział się m.in. kardynał Reginald Pole – dawny nuncjusz papieski w Anglii. Jako powody nieuznawania ważności konsekracji Mateusza Parkera, a następnie przerwanie sukcesji apostolskiej to następujące argumenty: 1) Nie jest rzeczą pewną, czy konsekrator Barlow posiadał charakter biskupi; 2) Sądząc z zasad, jakie wyznawał i jego życia, zachodzi wątpliwość, czy miał potrzebną intencję; 3) za czasów Edwarda VI forma konsekracyjna uległa istotnej zmianie tak, że na zebraniu duchowieństwa anglikańskiego w roku 1662 uznano za konieczne takową uporządkować. Leon XIII polecił w 1895 r. kardynałowi Vaughanowi przedstawić memoriał w sprawie święceń. Kardynał Vaughan powołał komisję teologiczną, której sam przewodniczył. Rezultat tych badań, zredagowany przez kanonika Moyes'a, Gasquet'a i Dawida przedstawiono Leonowi XIII. Wyżej wymienieni z wielu teologami rzymskimi, pod przewodnictwem kardynała Mazelli przygotowywali materiał do tej zawiłej sprawy. Wreszcie po należytym zbadaniu Leon XIII 13 września 1896 r. listem apostolskim Apostolicae curae święcenia w kościele anglikańskim uznał za nieważne, a sukcesję apostolską za przerwaną. Mimo że od 1931 roku pomiędzy Kościołami Starokatolickimi Unii Utrechckiej a Kościołami anglikańskimi istnieje pełna interkomunia, polegająca m.in. na obustronnym uznaniu ważności święceń wyższych, to jednak wśród teologów katolickich i części środowiska anglokatolików nadal panuje wątpliwość co do ważności święceń. Łączenie w doktrynie anglikanizmu cech katolicyzmu z protestantyzmu rodzi wątpliwość co do sposobu rozumienia święceń wyższych a także intencji szafarza. W nurcie protestanckim święcenia nie są uważane za sakrament a jedynie za ordynowanie do spełniania urzędu zwierzchnika wspólnoty religijnej. Nie wiadomo zatem jak postrzega je przyjmujący i jaka jest intencja szafarza. Mimo prowadzonej dyskusji wśród teologów katolickich i anglikańskich nauczanie Leona XIII wyrażone w Liście apostolskim Apostolicae curae w Kościele katolickim jest nadal obowiązujące. Papież Paweł IV w liście Praeclara carissimi, co do święceń anglikańskich zarządził: „qui ad ordines ecclesiasticos ab alio, quam ab episcopo rite et recte ordinato promoti fuerunt, eosdem ordines de novo suscipere teneantur (ci którzy otrzymali święcenia duchowne od kogoś innego niż od biskupa konsekrowanego zgodnie z rytem kościelnym i należycie, mają je ponownie otrzymać)”. W związku z tym wszystkim duchownym wyświęconym przez biskupów anglikańskich, a powracających do jedności z Kościołem katolickim i pragnącym pozostać kapłanami, Kościół nakazywał powtórne święcenia z rąk katolickiego biskupa. Zgodnie z tym zaleceniem po swojej konwersji na katolicyzm ponownie święcenia kapłańskie przyjął m.in. John Henry Newman. (pl)
- In de apostolische brief Apostolicae Curae van 13 september 1896 analyseert paus Leo XIII de ritussen van de Anglicaanse Kerk voor bisschop- en priesterwijding. In zijn besluit verklaart hij dat de wijding vanuit een rooms-katholiek standpunt ongeldig is. Deze brief werd beantwoord door de aartsbisschop van Canterbury en de aartsbisschop van York met de brief van 19 februari 1897. (nl)
- Apostolicæ Curæ (em português: Com Cuidado Apostólico) é uma Constituição Apostólica em forma de Bula Papal emitida por Leão XIII aos 13 de setembro de 1896. Tal bula fecha a questão das Ordens Anglicanas declarando "que as ordenações feitas segundo o rito anglicanos são totalmente inválidas e inteiramente vãs". Foi respondida, no ano seguinte, pelos Arcebispos de Cantuária e Iorque com a encíclica , cuja origem (anglicana) não implica nada ao conceito católico. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Der Briefwechsel über die Gültigkeit der anglikanischen Weihen in den Jahren 1896/1897 besteht aus dem in Form einer päpstlichen Bulle erlassenen apostolischen Schreiben Apostolicae curae vom 13. September 1896, mit dem Papst Leo XIII. die anglikanischen Weihen von Bischöfen und Priestern aus römisch-katholischer Sicht wegen Formmangels und fehlender Intention für ungültig und unwirksam erklärte, und dem Schreiben Saepius officio vom 19. Februar 1897 der Erzbischöfe von Canterbury und York, Frederick Temple und William Dalrymple Maclagan, an den Papst, das die offizielle Antwort der anglikanischen Kirche enthält. (de)
- Apostolicae curae est une bulle papale du pape Léon XIII qui affirme la nullité des ordinations anglicanes. Elle a été promulguée le 13 septembre 1896. Le texte affirme : "Les ordinations faites selon le rite anglican ont été et sont absolument nulles et sans valeur." (fr)
- Apostolicae curae (in italiano Con cura apostolica) è una lettera apostolica in forma bolla pontificia emanata da papa Leone XIII il 13 settembre 1896. (it)
- In de apostolische brief Apostolicae Curae van 13 september 1896 analyseert paus Leo XIII de ritussen van de Anglicaanse Kerk voor bisschop- en priesterwijding. In zijn besluit verklaart hij dat de wijding vanuit een rooms-katholiek standpunt ongeldig is. Deze brief werd beantwoord door de aartsbisschop van Canterbury en de aartsbisschop van York met de brief van 19 februari 1897. (nl)
- Apostolicæ Curæ (em português: Com Cuidado Apostólico) é uma Constituição Apostólica em forma de Bula Papal emitida por Leão XIII aos 13 de setembro de 1896. Tal bula fecha a questão das Ordens Anglicanas declarando "que as ordenações feitas segundo o rito anglicanos são totalmente inválidas e inteiramente vãs". Foi respondida, no ano seguinte, pelos Arcebispos de Cantuária e Iorque com a encíclica , cuja origem (anglicana) não implica nada ao conceito católico. (pt)
- Apostolicae curae is the title of a papal bull, issued in 1896 by Pope Leo XIII, declaring all Anglican ordinations to be "absolutely null and utterly void". The Anglican Communion made no official reply, but the archbishops of Canterbury and York of the Church of England published a response known by its Latin title Saepius officio in 1897. (en)
- Apostolicae Curae adalah nama sebuah Bulla kepausan yang diterbitkan pada tahun 1896 oleh Paus Leo XIII yang menyatakan bahwa semua pentahbisan Anglikan adalah "secara mutlak tidak sah dan sama sekali tidak bermakna apapun". Uskup Agung Anglikan dari Canterbury dan York dari Gereja Inggris menjawab keputusan Sri Paus ini dengan ensiklik Saepius Officio pada tahun 1897. (in)
- Apostolicae curae – list apostolski Leona XIII z 13 września 1896 r. w którym uznał i ogłosił święcenia wyższe udzielone w Kościele anglikańskim za nieważne, a sukcesję apostolską za przerwaną. Angielski parlament w 1534 r. uchwalił akt supremacji. Dokument ten przyznał władcy Anglii tytuł głowy Kościoła anglikańskiego. Poza odrzuceniem władzy papieża, ustawa ta nie ingerowała w zakres dogmatów i ceremonii kościelnych. W 1559 r. uchwalono Akt uniformizacji, który ponownie wprowadzał w Anglii obowiązywanie Aktu Supremacji. Elżbieta I Tudor przywróciła niezależność Kościoła Anglii. Ogłosiła 39 artykułów wiary. Stanowią one do dziś kanon dogmatyczny anglikanizmu, który łączy w sobie elementy katolicyzmu i protestantyzmu. (pl)
|
