| dbo:abstract
|
- The Ambrosian hymns are a collection of early hymns of the Latin liturgical rites, whose core of four hymns were by Ambrose of Milan in the 4th century. The hymns of this core were enriched with another eleven to form the Old Hymnal, which spread from the Ambrosian Rite of Milan throughout Lombard Italy, Visigothic Spain, Anglo-Saxon England and the Frankish Empire during the early medieval period (6th to 8th centuries); in this context, therefore, the term “Ambrosian” does not imply authorship by Ambrose himself, to whom only four hymns are attributed with certainty, but includes all Latin hymns composed in the style of the Old Hymnal. The Frankish Hymnal, and to a lesser extent the “Mozarabic (Spanish) Hymnal” represent a reorganisation of the Old Hymnal undertaken in the 8th century. In the 9th century, the Frankish Hymnal was in turn re-organised and expanded, resulting in the high medieval New Hymnal of the Benedictine order, which spread rapidly throughout Europe in the 10th century, containing on the order of 150 hymns in total. (en)
- 암브로시우스의 찬가(Ambrosian hymns)는 라틴 예배식 초기 찬가들의 모음이다. 초기 기독교 시대, 그레고리오 성가가 로마 교회의 전례음악으로 제도화되기 이전에는 각 지역마다 독자적인 방언적 성가가 있었다. 그 대표적인 것이 밀라노 교회에서 쓰고 있던 '암브로시우스의 성가'이다. 밀라노 교회의 주교 암브로시우스의 이름을 따서 이렇게 부른다. 그레고리오 성가와 같이 단선율(무반주)이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 "암브로시우스의 찬가" 항목을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Hymny ambrozjańskie − starożytne pieśni łacińskie, tradycyjnie uważane za ułożone i wprowadzone do liturgii w Kościele zachodnim przez św. Ambrożego z Mediolanu. W powstałych w IV w. hymnach Ambroży ubrał teologię chrześcijańską w formę klasycznej wypowiedzi lirycznej, która odpowiadała ówczesnym gustom. Czyniąc to, znalazł nowy dla chrześcijaństwa sposób wypowiedzi i odegrał pierwszoplanową rolę w powstaniu nowej szkoły hymnodycznej. Św. Hilary z Poitiers, którego św. Izydor z Sewilli uznał za pierwszego autora łacińskiego hymnu kościelnego, są wraz z Ambrożym z Mediolanu uważani za pionierów zachodniej hymnodii eklezjalnej. Lebrecht Blücher Dreves, XIX-wieczny poeta niemiecki i tłumacz hymnów liturgicznych, nazwał Ambrożego „ojcem pieśni kościelnej”. Św. Izydor, który zmarł w 636, potwierdza tradycję znaną w Kościele, iż hymnarz ambrozjański rozprzestrzenił się z Mediolanu na cały zachodni świat. Powstałe w starożytności i średniowieczu hymny metryczne, jak i te o niekonsekwentnej metryce, nawiązujące jednak w formie do pieśni przypisywanych św. Ambrożemu, uznawane były powszechnie za jego autorstwa, aż do momentu, w którym przeprowadzono właściwe badania naukowe nad ich pochodzeniem i historią użycia. Hymny te zwykło się nazywać amborozjańskimi. Obecnie termin ten nie jest odniesieniem do autorstwa jako takiego, lecz oznacza zbieżność formy lub przeznaczenie do użytku podczas liturgii kościelnej. Muzykolodzy uznają czternaście hymnów za rzeczywiste dzieło Ambrożego, trzy jako bardzo możliwe i jeden jako możliwie należący do spuścizny doktora miodopłynnego. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- 암브로시우스의 찬가(Ambrosian hymns)는 라틴 예배식 초기 찬가들의 모음이다. 초기 기독교 시대, 그레고리오 성가가 로마 교회의 전례음악으로 제도화되기 이전에는 각 지역마다 독자적인 방언적 성가가 있었다. 그 대표적인 것이 밀라노 교회에서 쓰고 있던 '암브로시우스의 성가'이다. 밀라노 교회의 주교 암브로시우스의 이름을 따서 이렇게 부른다. 그레고리오 성가와 같이 단선율(무반주)이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 "암브로시우스의 찬가" 항목을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- The Ambrosian hymns are a collection of early hymns of the Latin liturgical rites, whose core of four hymns were by Ambrose of Milan in the 4th century. The hymns of this core were enriched with another eleven to form the Old Hymnal, which spread from the Ambrosian Rite of Milan throughout Lombard Italy, Visigothic Spain, Anglo-Saxon England and the Frankish Empire during the early medieval period (6th to 8th centuries); in this context, therefore, the term “Ambrosian” does not imply authorship by Ambrose himself, to whom only four hymns are attributed with certainty, but includes all Latin hymns composed in the style of the Old Hymnal. (en)
- Hymny ambrozjańskie − starożytne pieśni łacińskie, tradycyjnie uważane za ułożone i wprowadzone do liturgii w Kościele zachodnim przez św. Ambrożego z Mediolanu. W powstałych w IV w. hymnach Ambroży ubrał teologię chrześcijańską w formę klasycznej wypowiedzi lirycznej, która odpowiadała ówczesnym gustom. Czyniąc to, znalazł nowy dla chrześcijaństwa sposób wypowiedzi i odegrał pierwszoplanową rolę w powstaniu nowej szkoły hymnodycznej. Św. Hilary z Poitiers, którego św. Izydor z Sewilli uznał za pierwszego autora łacińskiego hymnu kościelnego, są wraz z Ambrożym z Mediolanu uważani za pionierów zachodniej hymnodii eklezjalnej. Lebrecht Blücher Dreves, XIX-wieczny poeta niemiecki i tłumacz hymnów liturgicznych, nazwał Ambrożego „ojcem pieśni kościelnej”. Św. Izydor, który zmarł w 636, potwie (pl)
|
