| dbo:abstract
|
- برقلس (412 - 485 م) هو فيلسوف أفلاطوني محدث. ورد اسمه في المصادر العربية: برقليس وفرقلس وفرقليس وأبرقلس. ولد في القسطنطينية ودرس في الإسكندرية على يدي ألمفيودورس الشيخ وثم في مدرسة فلوطرخس وسوريانوس. أصبح ريئسا في أثينة خلفا ، ولقب «ديادوخس» أي «عقيب» أفلاطون على رياسة الأكاديمية. كان له أثر في انتشار الفكر الأفلاطوني المحدث في أوروبا والبلاد الإسلامية. وقد ذكر ابن تيمية أن أشهر أتباع أرسطو من الأولين هم: بُرقلس والإسكندر الأفروديسي وثامسطيوس. (ar)
- Procle (llatí: Proclus, grec antic: Πρόκλος) (Constantinoble, 412 - Atenes, 485), anomenat també el Successor o el Diàdoc (grec antic: Πρόκλος ὁ Διάδοχος Próklos ho Diádokhos; llatí: Proclus Lycaeus), va ser un filòsof neoplatònic, contemporani de Plutarc. Fou elcap de l'escola platònica d'Atenes, i un dels darrers representants de la filosofia grega i, alhora, del neoplatonisme. (ca)
- Proklos, latinsky Proclus, (kolem 410 Konstantinopol? – 17. dubna 485 Athény) byl helénistický řecky píšící filosof 5. století, jeden z nejvýznamnějších představitelů novoplatonismu.Je po něm pojmenován kráter Proclus na přivrácené straně Měsíce. (cs)
- Proklos (griechisch Πρόκλος Próklos mit dem Beinamen ὁ διάδοχος ho diádochos „der Nachfolger“, auch Proklos der Lykier genannt, lateinisch Proclus; * wahrscheinlich 7. oder 8. Februar 412 in Konstantinopel; † 17. April 485 in Athen) war ein spätantiker griechischer Philosoph und Universalgelehrter. Als einer der einflussreichsten Wortführer des Neuplatonismus spielte er in der Geschichte dieser philosophischen und religiösen Strömung eine herausragende Rolle. Er leitete fast ein halbes Jahrhundert lang die neuplatonische Schule von Athen, deren Arbeit er durch seine intensive Lehrtätigkeit und seine zahlreichen Schriften prägte. Das Kernelement der proklischen Philosophie ist die Theorie der Emanation, des stufenweisen Hervorgehens der Vielheit aus einer umfassenden, undifferenzierten Einheit, die als der Ursprung von allem gilt. Auf diesen ewig andauernden Entfaltungsprozess wird die Existenz einer hierarchisch aufgebauten, nach den Emanationsstufen gegliederten Weltordnung zurückgeführt. Da zwischen den unterschiedlichen Ebenen des so strukturierten Weltsystems vermittelnde Instanzen benötigt werden, die den Zusammenhalt der Welt ermöglichen, erhält das Ganze einen sehr komplexen Charakter. Als Gegenbewegung zur Emanation wird ein Zurückstreben des Hervorgegangenen zum Ausgangszustand angenommen. Daraus ergibt sich im proklischen Modell eine triadische (dreischrittige) Struktur des Weltprozesses: Bleiben in der Ursache, Hervortreten aus ihr und Rückwendung zu ihr. Proklos schrieb umfangreiche Kommentare zu Dialogen Platons sowie systematische Darstellungen seiner Philosophie und paganen Theologie, ferner Werke über Themen der Mathematik, Physik und Astronomie. Seine Hymnen an verschiedene Götter lassen sein starkes religiöses Engagement erkennen. Als begeisterter Anhänger der griechischen Religion stand er in Opposition zum Christentum, das damals bereits die Staatsreligion des Römischen Reichs war. Im Mittelalter wirkte das Weltbild des Proklos vielfältig nach, vor allem auf indirektem Weg. Außerordentlich wirkmächtig waren die von seiner Denkweise geprägten Schriften des spätantiken christlichen Theologen Pseudo-Dionysius Areopagita. Auch der auf seinem Emanationskonzept fußende Liber de causis (Buch über die Ursachen) fand viel Beachtung. Ab dem 13. Jahrhundert standen den west- und mitteleuropäischen Gelehrten auch lateinische Übersetzungen von Hauptwerken des Proklos zur Verfügung. Sie beeinflussten namhafte neuplatonisch orientierte Denker, darunter Nikolaus von Kues. In der arabischsprachigen Welt waren im Mittelalter ebenfalls Grundzüge der proklischen Philosophie bekannt. Im frühen 19. Jahrhundert erhielt Hegel vom triadischen Denken des Proklos einen wesentlichen Impuls für seine dialektische Geschichtsdeutung. Damit begann eine „Proklos-Renaissance“. Andererseits richteten Gegner der hegelschen Dialektik heftige Kritik gegen den antiken Neuplatoniker, der als Vorläufer Hegels wahrgenommen wurde. In der neueren Forschung steht das Bemühen um ein genaueres Verständnis des anspruchsvollen proklischen Weltmodells im Vordergrund, doch gehören auch Vergleiche mit Hegel weiterhin zu den aktuellen Themen. (de)
- Ο Πρόκλος ο Λύκιος, αποκαλούμενος και Πρόκλος ο Διάδοχος (Κωνσταντινούπολη, 8 Φεβρουαρίου 412 – Αθήνα, 17 Απριλίου 485) ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, ένας από τους τελευταίους, σημαντικότερους κλασικούς φιλοσόφους. Πρότεινε ένα από τα πιο ανεπτυγμένα συστήματα του νεοπλατωνισμού και επηρέασε σημαντικά την μετέπειτα δυτική φιλοσοφία καθώς και την ισλαμική σχολή σκέψης. Από το 450 μέχρι τον θάνατό του, διηύθυνε την Ακαδημία Πλάτωνος. (el)
- Proklo (412-485) (Greke: Πρόκλος ; naskiĝis la 8-an de februaro 412 en Bizanco, mortis la 17-an de aprilo 485 en Ateno) novplatonisma greka filozofo Li estas kromnomita "Proklo la Diadoko" (διάδοχος: postanto, subkomprenite, de Platono). Li naskiĝis en riĉa familio de Bizanco, kaj estis edukata en , en Likio. Lia naskiĝdato estas konata danke al horoskopo pri li, kiun faris lia disĉiplo . Li ekdecidis studi filozofion, vidinte Atenan en sonĝo. Li fariĝis, en filozofio, la disĉiplo de , kaj en matematiko, tiu de Herono (verŝajne ne estis Herono de Aleksandrio, sed samnomulo). 20 jar-aĝa, li iris al Ateno por sekvi kursojn de la , en 438 li iĝis la tria (rektoro) de tiu skolo. Li sindetenis manĝi karnon de bestoj, li gardis dum sia tuta vivo grandan piecon por la diino Atena (eble pro tio li restos fraŭlo). Kritikata fare de la kristanoj, li ekziliĝis dum unu jaro en Likio. Mortinta en 485 73 jar-aĝa, li estis entombigita proksime de monto Likabeto, apud la tombo de lia mastro Siriano. (eo)
- Proklo (412ko otsailaren 8a - 485eko apirilaren 17a) Antzinaro Berantiarreko filosofo nabarmenetakoa izan zen, eskola neoplatonikokoa. Hainbat urtetan Atenasko Akademiaren buru edo diadokos izan zen. Filosofia eta zientziei buruz idazlan asko burutzeaz gainera, erlijioaren baitan antzinako erlijio-tradizioak jaso zituen, pitagorismoarekin eta platonismoarekin uztartuz, Janbliko beste filosofo neoplatonikoak egin zuen bezala.
* Datuak: Q271809
* Multimedia: Proclus (eu)
- Proclo, llamado «el Sucesor» o «Diádoco» (griego Πρόκλος ὁ Διάδοχος Próklos ho Diádokhos) (Constantinopla, 8 de febrero de 412 - Atenas, 17 de abril de 485), fue un filósofo neoplatónico griego, el representante más importante de la , junto a Plutarco de Atenas, Siriano (sucesor de este último) y . Fue a su vez uno de los últimos grandes filósofos clásicos. (es)
- Proclus Lycius (/ˈprɒkləs laɪˈsiəs/; 8 February 412 – 17 April 485), called Proclus the Successor (Greek: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos), was a Greek Neoplatonist philosopher, one of the last major classical philosophers of late antiquity. He set forth one of the most elaborate and fully developed systems of Neoplatonism and, through later interpreters and translators, exerted an influence on Byzantine philosophy, Early Islamic philosophy, and Scholastic philosophy. (en)
- Proklos Diadokhos (8 Februari 412 – 17 April 485), yang disebut Sang Penerus (Bahasa Yunani: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos), adalah seorang filsuf Neoplatonis asal Yunani, salah satu filsuf klasik besar terakhir (lihat ). Dia memajukan salah satu sistem berkembang secara penuh dan paling diikuti dari Neoplatonisme. Ia berdiri menjelang akhir perkembangan filsafat klasik, dan sangat mempengaruhi filsafat abad pertengahan di dunia Barat (Yunani dan Latin). (in)
- Proclus (Proclus de Lycie ou Proclus de Byzance) ou Proclos, en grec ancien Πρόκλος / Próklos, né le 7 ou 8 février 412 à Byzance et mort le 17 avril 485 à Athènes, surnommé « le Diadoque » (διάδοχος, successeur), fut un philosophe néoplatonicien de l'école néoplatonicienne d'Athènes. La forme Proclus, très fréquemment utilisée en français, est la forme latinisée. (fr)
- プロクロス（古希: Πρόκλος, Proklos, 英: Proclus, 412年2月7日 - 485年4月17日）は、東ローマ帝国初期・古代末期の哲学者。代表的な新プラトン主義者。アテナイのアカデメイアの。 著作は哲学・神学・数学・天文学の諸分野に及び、そのうち『』『三つの小品』『ティマイオス註解』『ユークリッド原論第一巻註解』などが現存する。 非キリスト教徒（異教徒）だが、偽ディオニュシオスや『』への影響を通じて、後世のキリスト教神学にも影響を与えた。 リュキアのプロクロス、プロクロス・ディアドコス（後継者プロクロス）とも呼ばれる。 (ja)
- ( 비슷한 이름의 에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.)( 이 문서는 신플라톤주의 철학자 프로클로스 디아도쿠스에 관한 것입니다. 같은 이름을 가진 다른 사람에 대해서는 문서를 참고하십시오.)
프로클로스 리카이우스(고대 그리스어: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos, /ˈprɒkləs laɪˈsiːəs/; 412년 2월 8일 - 485년 4월 17일)는 계승자라고도 불린 고대 그리스 신플라톤주의자이고 마지막 주요 고전 철학자 중 한 명이다.(를 참고하자.) 아테네 학파의 마지막 영수(領袖)로, 그리스도교가 크게 득세하던 시기에 그리스 철학의 전통을 끝까지 수호하였다. (ko)
- Proklos zwany Diadochem (następcą), gr. Πρόκλος ὁ Διάδοχος (Próklos ho Diádochos), znany także jako Proklos Ateńczyk, Proklos z Licji lub Proklos z Konstantynopola (ur. 412, zm. 485) – grecki filozof neoplatoński, uczeń Plutarcha z Aten i Syriana, objął po tym ostatnim kierownictwo platońskiej Akademii i kierował nią do 485 roku. Starał się stworzyć syntezę systematyzującą całe życie duchowe Greków. Jest najbardziej wpływowym filozofem późnego antyku, który odegrał istotną rolę w przekazaniu filozofii platońskiej średniowieczu. Proklos urodził się w 412 roku w Konstantynopolu. Po studiach gramatyczno-retorycznych w ojczystej Licji i w Aleksandrii studiował filozofię u założyciela szkoły ateńskiej Plutarcha z Aten i jego następcy Syriana. Po jego śmierci w 437 roku objął kierownictwo szkoły i sprawował je do śmierci w 485 roku, przez blisko pięćdziesiąt lat. Był bardzo płodnym pisarzem. Pisał komentarze do Platona, Euklidesa i Arystotelesa, metafizyczne traktaty dotyczące wszystkich dziedzin ówczesnej filozofii (metafizyki, teologii, , fizyki, etyki, matematyki), prace egzegetyczne dotyczące pogańskiej religii na temat rytuałów orfickich i wyroczni chaldejskich oraz hymny. Proklos miał wielki wpływ na rozwój późnego neoplatonizmu w Atenach i w Aleksandrii, gdzie jego uczeń Amoniusz Hermiasz stanął na czele tamtejszej szkoły filozoficznej. W świecie rozwijającego się chrześcijaństwa i upadającego politeizmu bronił wyższości helleńskiej religii pogańskiej. Kontynuując ruch zapoczątkowany w IV wieku przez Jamblicha i charyzmatycznego cesarza Juliana, Proklos starał się za Syrianem połączyć objawienia starej religii (mitologię Homera i Hezjoda, teogonię orficką i wyrocznie chaldejskie) i uzgodnić je z tradycją filozoficzną pitagorejską i platońską. Jego Teologia platońska stanowi summę pogańskiej teologii, do której najlepszym wprowadzeniem są wcześniejsze Elementy teologii. (pl)
- Proclus Diadochus (Grieks: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos) (Constantinopel, 8 februari 412 – Athene, 17 april 485), was een Grieks neoplatonisch filosoof, wiskundige en commentator van Euclides van Alexandrië. (nl)
- Proclo Licio Diadoco (in greco antico: Πρόκλoς ὁ Διάδoχoς; in latino: Proclus Lycius Diadochus; Costantinopoli, 8 febbraio 412 – Atene, 17 aprile 485) è stato un filosofo e matematico bizantino, scolarca dell'Accademia di Atene. Ebbe il merito di sistematizzare e di portare ai più alti livelli speculativi il neoplatonismo. (it)
- Proclo Lício (em latim: Proclus Lycaeus; Constantinopla, 8 de fevereiro de 412 — 17 de abril de 485), chamado de Proclo Diádoco ("Sucessor"; em grego: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, transl. Próklos ho Diádokhos), foi um filósofo neoplatônico grego do século V. Teve o mérito de desenvolver a corrente de pensamento baseada em Platão, iniciada por Plotino e depois expandida por Porfírio e Jâmblico. Proclo combina os seus próprios pontos-de-vista com os de seus mestres - Plutarco, Siriano de Alexandria, Porfírio e Jâmblico. (pt)
- Прокл Диа́дох (др.-греч. Πρόκλος ὁ Διάδοχος, лат. Proclus; 8 февраля 412, Новый Рим — 17 апреля 485, Афины) — античный философ-неоплатоник, руководитель Платоновской Академии, при котором неоплатонизм достиг своего последнего расцвета. (ru)
- Proklos (latin Proclus, grekiska Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádochos), född 8 februari 412 i Konstantinopel, död 17 april 485 i Aten, var en grekisk filosof och den främste representanten för den senare nyplatonismen. Han studerade grammatik och filosofi i Alexandria innan han tog över ledningen av den platonska skolan där cirka år 450. Proklos lära var en sammansmältning av egyptiska och kaldeeiska element, medan hans filosofi var en kombination av formalism och djupsinnigt svärmeri, skarpsinnig dialektik och kritiklös vidskeplighet. Som en av nyplatonismens mest inflytelserika talesmän spelade han en central roll i historien om denna filosofiska och religiösa rörelse. Proklos ledde den nyplatonska skolan i Aten under nästan ett halvt sekel, och formade arbetet där genom sin intensiva undervisning och sina talrika skrifter. Förutom att skapa kommentarer till Platons skrifter, gjorde Proklos till sin huvuduppgift att systematisera alla religiösa föreställningar från senantiken. Han gjorde detta både genom filosofiska antydningar och genom att inordna dem i ett typiskt schema. Proklos tolkade Platon, Plotinos och Iamblichos, men skrev också en kaldeisk orakelbok. Kärnelementet i Proklos filosofi är teorin om emanation, det gradvisa uppkomsten av mångfalden från en omfattande, odifferentierad enhet som anses vara ursprunget till allt. Eftersom det krävs förmedlande instanser mellan de olika nivåerna i världssystemet, som möjliggör sammanhållning i världen, får det hela en mycket komplex karaktär. Proklos urskiljde tre utvecklingsstadier hos all verklighet: förblivandet, utvecklingen och återvändandet. Detta kan ses om en föregångare till Friedrich Hegels dialektiska process. Inom etiken hänvisade Proklos den behövande människan till alla möjliga övernaturliga medel, inklusive magi och astrologi, för att få hjälp med problemen i livet. Han menade att människan borde sträva efter att bli likgiltig inför materiella ting och istället fokusera på att nå den andliga världen. Han gav ut då bevarade kommentarer till flera bland Platons dialoger och en studie över Platons teologi. Vidare märks de filosofiska arbetena Om rörelsen, Om försynen och ödet med flera. Dessutom skrev han hymner till grekiska gudar och ett epigram i Antologien bär hans namn. Han var även astronom och matematiker. Bland annat lämnade han en kommentar till Euklides. Han var erfaren även inom det grammatiska området där han bland annat författade till Homeros och kommentarer till Hesiodos. (sv)
- 普罗克洛（希臘語：Πρόκλος，Próklos，412年2月8日－485年4月17日）也作普罗克洛斯、普洛克罗，最后一位主要的希腊哲学家，新柏拉图主义的集大成者。 (zh)
- Про́кл Діадо́х (*8 лютого 412, Константинополь — †17 квітня 485, Афіни) — давньогрецький філософ-неоплатонік. Він завершує розвиток неоплатонізму і всієї античної філософії. Про його життя відомо завдяки біографії, яку написав його учень Марін «Прокл, або про щастя». Навчався в Александрії, потім в Афінах у Плутарха Афінського і Сіріана. З 437 року очолював платонівську Академію замість Сіріана. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- برقلس (412 - 485 م) هو فيلسوف أفلاطوني محدث. ورد اسمه في المصادر العربية: برقليس وفرقلس وفرقليس وأبرقلس. ولد في القسطنطينية ودرس في الإسكندرية على يدي ألمفيودورس الشيخ وثم في مدرسة فلوطرخس وسوريانوس. أصبح ريئسا في أثينة خلفا ، ولقب «ديادوخس» أي «عقيب» أفلاطون على رياسة الأكاديمية. كان له أثر في انتشار الفكر الأفلاطوني المحدث في أوروبا والبلاد الإسلامية. وقد ذكر ابن تيمية أن أشهر أتباع أرسطو من الأولين هم: بُرقلس والإسكندر الأفروديسي وثامسطيوس. (ar)
- Procle (llatí: Proclus, grec antic: Πρόκλος) (Constantinoble, 412 - Atenes, 485), anomenat també el Successor o el Diàdoc (grec antic: Πρόκλος ὁ Διάδοχος Próklos ho Diádokhos; llatí: Proclus Lycaeus), va ser un filòsof neoplatònic, contemporani de Plutarc. Fou elcap de l'escola platònica d'Atenes, i un dels darrers representants de la filosofia grega i, alhora, del neoplatonisme. (ca)
- Proklos, latinsky Proclus, (kolem 410 Konstantinopol? – 17. dubna 485 Athény) byl helénistický řecky píšící filosof 5. století, jeden z nejvýznamnějších představitelů novoplatonismu.Je po něm pojmenován kráter Proclus na přivrácené straně Měsíce. (cs)
- Ο Πρόκλος ο Λύκιος, αποκαλούμενος και Πρόκλος ο Διάδοχος (Κωνσταντινούπολη, 8 Φεβρουαρίου 412 – Αθήνα, 17 Απριλίου 485) ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, ένας από τους τελευταίους, σημαντικότερους κλασικούς φιλοσόφους. Πρότεινε ένα από τα πιο ανεπτυγμένα συστήματα του νεοπλατωνισμού και επηρέασε σημαντικά την μετέπειτα δυτική φιλοσοφία καθώς και την ισλαμική σχολή σκέψης. Από το 450 μέχρι τον θάνατό του, διηύθυνε την Ακαδημία Πλάτωνος. (el)
- Proklo (412ko otsailaren 8a - 485eko apirilaren 17a) Antzinaro Berantiarreko filosofo nabarmenetakoa izan zen, eskola neoplatonikokoa. Hainbat urtetan Atenasko Akademiaren buru edo diadokos izan zen. Filosofia eta zientziei buruz idazlan asko burutzeaz gainera, erlijioaren baitan antzinako erlijio-tradizioak jaso zituen, pitagorismoarekin eta platonismoarekin uztartuz, Janbliko beste filosofo neoplatonikoak egin zuen bezala.
* Datuak: Q271809
* Multimedia: Proclus (eu)
- Proclo, llamado «el Sucesor» o «Diádoco» (griego Πρόκλος ὁ Διάδοχος Próklos ho Diádokhos) (Constantinopla, 8 de febrero de 412 - Atenas, 17 de abril de 485), fue un filósofo neoplatónico griego, el representante más importante de la , junto a Plutarco de Atenas, Siriano (sucesor de este último) y . Fue a su vez uno de los últimos grandes filósofos clásicos. (es)
- Proclus Lycius (/ˈprɒkləs laɪˈsiəs/; 8 February 412 – 17 April 485), called Proclus the Successor (Greek: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos), was a Greek Neoplatonist philosopher, one of the last major classical philosophers of late antiquity. He set forth one of the most elaborate and fully developed systems of Neoplatonism and, through later interpreters and translators, exerted an influence on Byzantine philosophy, Early Islamic philosophy, and Scholastic philosophy. (en)
- Proklos Diadokhos (8 Februari 412 – 17 April 485), yang disebut Sang Penerus (Bahasa Yunani: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos), adalah seorang filsuf Neoplatonis asal Yunani, salah satu filsuf klasik besar terakhir (lihat ). Dia memajukan salah satu sistem berkembang secara penuh dan paling diikuti dari Neoplatonisme. Ia berdiri menjelang akhir perkembangan filsafat klasik, dan sangat mempengaruhi filsafat abad pertengahan di dunia Barat (Yunani dan Latin). (in)
- Proclus (Proclus de Lycie ou Proclus de Byzance) ou Proclos, en grec ancien Πρόκλος / Próklos, né le 7 ou 8 février 412 à Byzance et mort le 17 avril 485 à Athènes, surnommé « le Diadoque » (διάδοχος, successeur), fut un philosophe néoplatonicien de l'école néoplatonicienne d'Athènes. La forme Proclus, très fréquemment utilisée en français, est la forme latinisée. (fr)
- プロクロス（古希: Πρόκλος, Proklos, 英: Proclus, 412年2月7日 - 485年4月17日）は、東ローマ帝国初期・古代末期の哲学者。代表的な新プラトン主義者。アテナイのアカデメイアの。 著作は哲学・神学・数学・天文学の諸分野に及び、そのうち『』『三つの小品』『ティマイオス註解』『ユークリッド原論第一巻註解』などが現存する。 非キリスト教徒（異教徒）だが、偽ディオニュシオスや『』への影響を通じて、後世のキリスト教神学にも影響を与えた。 リュキアのプロクロス、プロクロス・ディアドコス（後継者プロクロス）とも呼ばれる。 (ja)
- ( 비슷한 이름의 에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.)( 이 문서는 신플라톤주의 철학자 프로클로스 디아도쿠스에 관한 것입니다. 같은 이름을 가진 다른 사람에 대해서는 문서를 참고하십시오.)
프로클로스 리카이우스(고대 그리스어: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos, /ˈprɒkləs laɪˈsiːəs/; 412년 2월 8일 - 485년 4월 17일)는 계승자라고도 불린 고대 그리스 신플라톤주의자이고 마지막 주요 고전 철학자 중 한 명이다.(를 참고하자.) 아테네 학파의 마지막 영수(領袖)로, 그리스도교가 크게 득세하던 시기에 그리스 철학의 전통을 끝까지 수호하였다. (ko)
- Proclus Diadochus (Grieks: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádokhos) (Constantinopel, 8 februari 412 – Athene, 17 april 485), was een Grieks neoplatonisch filosoof, wiskundige en commentator van Euclides van Alexandrië. (nl)
- Proclo Licio Diadoco (in greco antico: Πρόκλoς ὁ Διάδoχoς; in latino: Proclus Lycius Diadochus; Costantinopoli, 8 febbraio 412 – Atene, 17 aprile 485) è stato un filosofo e matematico bizantino, scolarca dell'Accademia di Atene. Ebbe il merito di sistematizzare e di portare ai più alti livelli speculativi il neoplatonismo. (it)
- Proclo Lício (em latim: Proclus Lycaeus; Constantinopla, 8 de fevereiro de 412 — 17 de abril de 485), chamado de Proclo Diádoco ("Sucessor"; em grego: Πρόκλος ὁ Διάδοχος, transl. Próklos ho Diádokhos), foi um filósofo neoplatônico grego do século V. Teve o mérito de desenvolver a corrente de pensamento baseada em Platão, iniciada por Plotino e depois expandida por Porfírio e Jâmblico. Proclo combina os seus próprios pontos-de-vista com os de seus mestres - Plutarco, Siriano de Alexandria, Porfírio e Jâmblico. (pt)
- Прокл Диа́дох (др.-греч. Πρόκλος ὁ Διάδοχος, лат. Proclus; 8 февраля 412, Новый Рим — 17 апреля 485, Афины) — античный философ-неоплатоник, руководитель Платоновской Академии, при котором неоплатонизм достиг своего последнего расцвета. (ru)
- 普罗克洛（希臘語：Πρόκλος，Próklos，412年2月8日－485年4月17日）也作普罗克洛斯、普洛克罗，最后一位主要的希腊哲学家，新柏拉图主义的集大成者。 (zh)
- Про́кл Діадо́х (*8 лютого 412, Константинополь — †17 квітня 485, Афіни) — давньогрецький філософ-неоплатонік. Він завершує розвиток неоплатонізму і всієї античної філософії. Про його життя відомо завдяки біографії, яку написав його учень Марін «Прокл, або про щастя». Навчався в Александрії, потім в Афінах у Плутарха Афінського і Сіріана. З 437 року очолював платонівську Академію замість Сіріана. (uk)
- Proklo (412-485) (Greke: Πρόκλος ; naskiĝis la 8-an de februaro 412 en Bizanco, mortis la 17-an de aprilo 485 en Ateno) novplatonisma greka filozofo Li estas kromnomita "Proklo la Diadoko" (διάδοχος: postanto, subkomprenite, de Platono). Li naskiĝis en riĉa familio de Bizanco, kaj estis edukata en , en Likio. Lia naskiĝdato estas konata danke al horoskopo pri li, kiun faris lia disĉiplo . Li ekdecidis studi filozofion, vidinte Atenan en sonĝo. Li fariĝis, en filozofio, la disĉiplo de , kaj en matematiko, tiu de Herono (verŝajne ne estis Herono de Aleksandrio, sed samnomulo). (eo)
- Proklos (griechisch Πρόκλος Próklos mit dem Beinamen ὁ διάδοχος ho diádochos „der Nachfolger“, auch Proklos der Lykier genannt, lateinisch Proclus; * wahrscheinlich 7. oder 8. Februar 412 in Konstantinopel; † 17. April 485 in Athen) war ein spätantiker griechischer Philosoph und Universalgelehrter. Als einer der einflussreichsten Wortführer des Neuplatonismus spielte er in der Geschichte dieser philosophischen und religiösen Strömung eine herausragende Rolle. Er leitete fast ein halbes Jahrhundert lang die neuplatonische Schule von Athen, deren Arbeit er durch seine intensive Lehrtätigkeit und seine zahlreichen Schriften prägte. (de)
- Proklos zwany Diadochem (następcą), gr. Πρόκλος ὁ Διάδοχος (Próklos ho Diádochos), znany także jako Proklos Ateńczyk, Proklos z Licji lub Proklos z Konstantynopola (ur. 412, zm. 485) – grecki filozof neoplatoński, uczeń Plutarcha z Aten i Syriana, objął po tym ostatnim kierownictwo platońskiej Akademii i kierował nią do 485 roku. Starał się stworzyć syntezę systematyzującą całe życie duchowe Greków. Jest najbardziej wpływowym filozofem późnego antyku, który odegrał istotną rolę w przekazaniu filozofii platońskiej średniowieczu. (pl)
- Proklos (latin Proclus, grekiska Πρόκλος ὁ Διάδοχος, Próklos ho Diádochos), född 8 februari 412 i Konstantinopel, död 17 april 485 i Aten, var en grekisk filosof och den främste representanten för den senare nyplatonismen. Inom etiken hänvisade Proklos den behövande människan till alla möjliga övernaturliga medel, inklusive magi och astrologi, för att få hjälp med problemen i livet. Han menade att människan borde sträva efter att bli likgiltig inför materiella ting och istället fokusera på att nå den andliga världen. (sv)
|
