| dbo:abstract
|
- Les llengües d'oïl (llengua en què oïl vol dir 'sí') és una família de llengües romàniques originades en territoris de l'actual França septentrional, part de Bèlgica, de Suïssa, i les illes Anglonormandes, al canal de la Mànega. Cal distingir entre dos usos del terme: 1.
* Langue d'oïl és una expressió del francès antic que es tradueix com a 'llengua d'oíl' (oïl significa 'sí' en francès antic). En aquest sentit, seria una llengua del grup de llengües romàniques parlades al nord de França. A partir de la segona meitat del segle xx, hi ha una tendència a usar l'expressió en plural per a distingir una llengua concreta aïllada del grup lingüístic com un tot. 2.
* El terme langue d'oïl també es pot usar en un sentit històric per referir-se a l'antic francès, per diferenciar-lo de l'altra gran llengua gal·loromànica, l'occità o llengua d'oc, ja que oïl i oc són les paraules per a sí en les respectives llengües. El llatí vulgar va desenvolupar diferents mètodes per assentir: hoc ille per la langue d'oïl i hoc per la langue d'oc. El subsegüent desenvolupament d'"oïl" a "oui" es va realitzar en el francès modern. (ca)
- Oïlské jazyky jsou podskupinou románských jazyků, rozšířenou v severní části . Zahrnují francouzštinu a příbuzné jazyky. (cs)
- Oni nomas «lingvoj de Oïl» [oil] (langues d'Oïl en la franca), la latinidaj lingvoj kiuj disvolviĝis norde de Gaŭlio, kaj poste norde de Francio, sude de Belgio kaj en la Manikinsuloj. Tiu lingvaro ricevis pli da influo de ĝermanaj kaj keltaj lingvoj ol la lingvo de Oc, kie la romianoj pli frue kaj pli longe instaliĝis. La esprimo estis aŭdebla jam en la 13-a jarcento dank'al Dante Alighieri, kiu nome diferencigis lingvaron depende de la vorto por «jes»: oïl ("ojl" por norda gaŭlio), oc ("ok" en suda gaŭlio) kaj si ("si" en Italio). La franca lingvo, nun ĉefa kaj oficiala lingvo de la tuta areo devenas de tiu lingvaro. Sed aliaj lingvoj vivtenas sin ie kaj tie kiel la burgunda-morvanda, ŝampanja, franĉ-kontea, galoa, lorena, majena, normanda, pikarda, puatua, santonĝa, valona, kiu posedas pli malpli fiksan alfabeton. Oni ankaŭ nomas tiun lingvaron norda malnovfranca lingvo, kio estas laŭ aliaj troa, ĉar iliaopinie la franca estis unu el la lingvoj de oïl, kiu estis agnoskita de la ŝtato kaj preferita al la aliaj. (eo)
- Als langues d’oïl (heutige Aussprache: [lãɡdɔj(l)]) wird eine Gruppe galloromanischer Sprachen und Dialekte des in der Hauptsache nördlich der Loire liegenden Gebietes von Frankreich und im frankophonen Teil Belgiens und Luxemburgs bezeichnet. Im Gegensatz dazu stehen die südlichen langues d’oc (aus lateinisch hŏc), die als okzitanische Sprache bezeichnet werden. Benannt sind beide nach dem jeweiligen Wort für „Ja“ (im heutigen Französisch oui). Die langues d’oïl waren mehr dem Einfluss der Franken und deren Sprache ausgesetzt als die langues d’oc. Verbreitungsgebiet der langues d’oïl sind Nordfrankreich, die Inseln im Ärmelkanal, Belgien (wallonische Sprache) und der Nordwesten der Schweiz. Das moderne Französisch hat sich aus einer Variante der langue d’oïl des Raumes Paris, dem französischen Dialekt (französisch francien) entwickelt. (de)
- Oïl hizkuntzak (Langues d'oïl) galo-erromantze hizkuntza taldearen izendapen linguistiko eta historikoa da. Horren bidez zenaren hizkuntza eremua izendatzen da, hau da, gaur egungo Frantzia iparraldea, Belgikaren parte bat (Valonia) eta Kanaleko uharteak (Erresuma Batua). Oïl hizkuntzen lekua frantsesak hartu zuen (zeina, halaber, oïl hizkuntzetako bat den) hizkuntza ofizial eta nagusi gisa, Kanaleko uharteetan izan ezik, non ingelesa nagusi baita. (eu)
- La langue d'oïl (prononciation : /ɔjl/) est une langue romane qui regroupe la plupart des parlers romans d'une moitié Nord de la France, ainsi que ceux du sud de la Belgique (Belgique romane), des îles Anglo-Normandes, et ceux parlés dans une toute petite partie de la Suisse romande (Canton du Jura) du Moyen Âge avec ses différentes variantes. Il peut aussi être utilisé pour désigner la famille linguistique proche du français avec ses langues-sœurs locales actuelles (berrichon, bourguignon, champenois, normand, picard, wallon, etc.). L'appellation au pluriel langues d'oïl est celle enregistrée et employée en France pour ces parlers considérés comme des langues régionales. Cet ensemble de parlers est très rarement appelé oïlitan. Ce groupe du nord a conservé un substrat celtique plus important et a subi une plus grande influence du germanique que sa sœur occitano-romane du sud, la langue d'oc, dont les locuteurs étaient plus proches de Rome. À partir du XIIe siècle, la langue d'oïl est identique à ce qu'on appelle l’ancien français et englobe ses différents dialectes. Par la suite les langues d'oïl vont évoluer indépendamment les unes des autres. L'ensemble de ces parlers peut être considéré comme un groupe des langues gallo-romanes. (fr)
- The langues d'oïl (/ˈdɔɪ(l), dɔːˈiːl/; French: [lɑ̃ɡ d‿ɔjl]) are a dialect continuum that includes standard French and its closest autochthonous relatives historically spoken in the northern half of France, southern Belgium, and the Channel Islands. These belong to the larger category of Gallo-Romance languages, which also include the historical languages of east-central France and western Switzerland, southern France, portions of northern Italy, and the Val d'Aran in Spain. Linguists divide the Romance languages of France, and especially of Medieval France, into two main geographical subgroups: the langues d'oïl to the North, and the langues d'oc in the Southern half of France. Both groups are named after the word for "yes" in them or their recent ancestral languages. The most common modern langue d'oïl is standard French, in which the ancestral "oïl" has become "oui." (en)
- Las lenguas de oíl (en francés langues d'oïl) son una familia de lenguas romances originadas en territorios de la actual Francia septentrional, parte de Bélgica, Suiza y las islas Anglonormandas del canal de la Mancha. Las lenguas de oil son un continuo de dialectos que incluyen el francés estándar y sus lenguas autóctonas emparentadas habladas históricamente en el norte de Francia, el sur de Bélgica y las Islas del Canal. Estas pertenecen a la categoría más amplia de lenguas galorromances, que incluyen también las lenguas históricas del centro-oriente de Francia y Suiza occidental, el sur de Francia, porciones de Italia del norte y el valle de Arán en España. Los lingüistas dividen las lenguas romances de Francia, y especialmente las de la Francia Medieval, en dos subgrupos geográficos principales: las lenguas de oil al norte, y las lenguas de oc en el sur de Francia. Ambos grupos reciben sus nombres en referencia a cómo se pronuncia la palabra «sí» en ellas o en sus lenguas ancestrales recientes. La lengua de oil moderna más común es el francés estándar, en el que la palabra ancestral «oïl» se ha convertido en «oui». Hay que distinguir entre dos usos del término: 1.
* Langue d'oïl es una expresión del francés antiguo que se traduce como lengua de oíl (oïl significa 'sí' en francés antiguo). En este sentido, sería una lengua del grupo de lenguas romances habladas en el norte de Francia. A partir de la segunda mitad del siglo xx hay una tendencia a usar la expresión en plural para distinguir una lengua concreta aislada del grupo lingüístico como un todo. 2.
* El término langue d'oïl también se puede emplear en un sentido histórico para referirse al francés antiguo. El subsiguiente desarrollo de oïl a oui se realizó en el francés moderno. (es)
- Bahasa Oïl atau Langues d'oïl (dibaca: o-il [ɔ.il], ou-il [u.il], oui [wi], o-ille [ɔj] bahasa Prancis: [lɑ̃ɡdɔjl]}) merupakan sebuah kesinambungan dialek yang mencakup bahasa Prancis standar dan kerabat asli yang terdekat secara historis autokton digunakan di bagian utara Prancis, Belgia selatan, dan kepulauan Channel. Bahasa ini termasuk ke dalam yang lebih besar, yang juga termasuk bahasa-bahasa bersejarah dari Prancis timur-tengah dan Swiss barat (Arpitania), Prancis selatan (Ositania), bagian-bagian dari Italia utara, dan Val d'Aran di Spanyol. Ahli bahasa membagi rumpun bahasa Roman Prancis, dan terutama Prancis Abad Pertengahan, menjadi tiga subkelompok geografis: dua yang pertama adalah Langues d'oïl dan Oksitan, keduanya dinamai menurut kata-kata mereka untuk 'ya' (masing-masing oïl dan òc), dan yang ketiga adalah bahasa Franco-Provençal (Arpitan). (in)
- Le lingue d'oïl costituiscono una famiglia linguistica all'interno delle lingue galloromanze, la più diffusa delle quali è il francese. Queste lingue derivano dal francese antico di epoca medievale (X-XIII secolo), spesso chiamato appunto "lingua d'oïl", derivante dal gallo-romano e poi sviluppatosi soprattutto nel centro-nord della Francia. La denominazione "d'oïl" nacque come metodo per distinguere le varietà linguistiche della Francia settentrionale e meridionale basandosi sulle differenti modalità di esprimere un'affermazione (il "sì"), in ciascuna varietà: Ed ecco, quindi, rispettivamente:
* la lingua "d'oil" (da cui oui, in francese), parlata nel centro-nord della Francia;
* la lingua "d'oc", parlata nel centro-sud della Francia (Occitania) e utilizzata soprattutto dai poeti trovatori;
* la lingua del sì (cioè la nascente lingua italiana). Molti sostengono che questa distinzione sia di origine dantesca, mentre altri riportano che le due espressioni furono in uso già qualche tempo prima, nel XIII secolo e Dante Alighieri avrebbe solamente aggiunto l'espressione lingua di sì, per riferirsi al toscano ed alle lingue oggi classificate come "italo-dalmate". Con la denominazione della lingua d'oil, si raggruppano diversi dialetti di un'unica derivazione, chiamate anche lingue regionali di Francia, il cui elenco è stabilito sulla base del rapporto, dell'aprile 1999, del Professor Bernard Cerquiglini:
* borgognone
*
* champenois
* francese (franciano)
* francoconteese
* gallo
* lorenese
*
* normanno
* piccardo
* pittavino-santongese
* vallone Alcune varietà di normanno (normand) (p.es. jersiais, guernesiais e sercquiais) sono parlate nelle Isole anglo-normanne e riconosciute come lingue regionali dai governi delle isole (il jersiais e il guernesiais sono riconosciuti come lingue regionali delle isole britanniche dal Regno Unito e la Repubblica d'Irlanda e dalla cattedra del Consiglio britannico-irlandese). Il vallone (wallon), il piccardo (picard), il lorenese (lorrain, detto ) ed il champenois sono riconosciuti in Vallonia (Belgio) e si trovano collegamenti con altre lingue autoctone. (it)
- 오일어(langues d'oïl)는 표준 프랑스어 및 그와 가까운 지역 방언들을 포함하는 방언 연속체로, 오늘날의 프랑스의 북반부, 벨기에 남부, 채널 제도의 고유 방언들로 이루어진다. 더 넓게는 남부 프랑스(오시타니아), 이탈리아 북부, 스페인 동부 (카탈루냐)의 대부분 지역에서 쓰이는 언어들을 묶은 분류인 갈리아 로망스어군에 속한다. 프랑스 지역의 로망스 언어를 크게 프랑스 북부의 오일어와 프랑스 남부의 오크어(langues d'oc)로 나누는 분류에 따른 것이다. 둘의 구분은 중세 프랑스 시기에 형성된 것으로 추정된다. 단순히 프랑스어의 방언들로 지칭하는 경우도 있다. (ko)
- オイル語（フランス語: langue d'oïl）、または「オイル諸語」（langues d'oïl）は、中世時代の北フランスで話されていた俗ラテン語の末裔たる諸言語の総称。 現代のいわゆるフランス語が、イル・ド・フランスで使われていたオイル語の一種（フランシア語）から発達したものであるがゆえに、「古フランス語」と同義のごとくに扱われることもあるが、実際には、フランシア語はオイル諸語の中の一言語（もしくは一方言）に過ぎなかった。 ワロン語などのバリエーションは近世・近代においてフランス語の方言として処理されたが、その言語的差異は明らかに独立言語としての特徴を有している。未だ続けられるフランスの強圧的な言語政策によって危機に瀕するこれらの言語は、地方で母語として使われている。 なお、「オイル（諸）語」（langue(s) d'oïl）という名称は本来、南フランスの諸言語を指す呼称「オック（諸）語」（langue(s) d'oc）と対を成して使われてきたものである。両者諸言語の間にはさまざまな違いが見てとれるが、とくに目をひく単語、すなわち日本語の「はい」・英語の yes に相当する北仏の oïl、南仏の oc に着目して、「oïl の言葉」「oc の言葉」というように大ざっぱな区別としたものであった。オイル語の流れをひく現代フランス語の oui 「はい、yes」は、この oïl の転訛、もしくは変異形であるということになる。 (ja)
- Langues d’oïl (języki oïl) – podgrupadialektów romańskich, występujących w północnej Francji, na Wyspach Normandzkich oraz w Walonii (Belgia). (pl)
- De langues d'oïl zijn een dialectcontinuüm van de Gallo-Romaanse talen waaronder gestandaardiseerd Frans en de verwante traditionele dialecten van Noord-Frankrijk, het zuiden van België en de Kanaaleilanden vallen. Van de 8e eeuw tot de 12e eeuw zijn er uit dat dialectcontinuüm diverse nieuwe Romaanse talen afgesplitst, zoals het Oudfrans. Daarvan worden onder andere het Frans, Waals, Picardisch en Normandisch nog steeds gesproken. Vanwege de vroege afsplitsing kunnen deze talen niet beschouwd worden als varianten van dezelfde taal. In sommige grammatica's worden de termen "langue d'oïl" en "Oudfrans" door elkaar gebruikt, als benaming voor dezelfde taal die de voorloper is geweest van het moderne, gestandaardiseerde Frans. De benaming "langue d'oïl" schijnt al sinds het eind van de 13e eeuw in gebruik te zijn, en komt voort uit de wijze talen te onderscheiden naar de toenmalige uitspraak voor "ja". Van "oïl" is afgeleid het hedendaags Franse "oui" voor "ja". Het Provençaals of Occitaans gebruikte "oc" voor "ja", en is dus een "langue d'oc". Deze zuidelijke tegenhanger van de langue d'oïl had in de middeleeuwen een hoger ontwikkelde literaire cultuur dan de langue d'oïl. Beide talen behoren tot de Gallo-Romaanse tak van de Romaanse talen die via het Latijn zijn voortgekomen uit de Italische talen, een grotendeels uitgestorven taalgroep die een westelijke tak was van de Indo-Europese taalfamilie. (nl)
- Línguas de oïl (em francês, langues d'oïl) é a designação linguística e histórica das línguas galo-românicas originadas nos territórios setentrionais da Gália romana, agora ocupados pela França setentrional, parte da Bélgica e as Ilhas do Canal. Há alguma discussão sobre se devem ser considerados como dialetos de um único idioma (francês) ou línguas separadas. As línguas de oïl são:
* angevino, (a incluir o maienês);
* berrichão, (a incluir o borbonês);
* borgonhês;
* champanhês;
* francês, (a incluir o parisino);
* franco-condês;
* galo;
* loreno;
* normando, (a incluir o guernesês e o jersês);
* orleanês;
* picardo;
* píctavo-sântone;
* valão. (pt)
- Мови ойль (фр. Langues d'oïl) — група мов і/або діалектів, що включає у себе стандартну французьку та її автохтонні варіанти, якими розмовляють у північній частині Франції, південній Бельгії та на островах Ла-Маншу. Вони належать до галло-романської групи мов, яка також покриває південну Францію (uk)
- Langues d'oïl betecknar den franska eller snarare de dialekter som talades i norra halvan av Frankrike under medeltiden. Dessa är grunden för modern franska. Termen betyder "ja-språket" och betecknade ursprungligen sättet att bejaka (hoc ille), vilket skiljde sig åt mellan norra och södra Frankrike. Språket i den södra landshalvan benämndes langue d'oc och är ursprunget till occitanskan. Det var Dante som var den första som nämnde dessa termer i sitt författarskap. Det gjorde han i sin där han talade om tre språk: oïl, oc och si. (sv)
- Язык ойль (также ланг д’ойль фр. Langues d'oïl) — общее название романских идиомов северной Франции в Средние века в противовес всем южнофранцузским идиомам, получившим название языки ок. Приблизительная географическая граница между этими языковыми ареалами изначально сложилась ещё в позднеантичной Галлии III—V веков и проходила по среднему и нижнему течению реки Луара и далее до городов Лион и Женева (Нейстрия). На основе диалектов ланг д’ойль сложился старофранцузский язык, а затем — на основе парижского говора — и современный французский язык. (ru)
- 奥依语（法語：langue d'oïl，法语发音：[lɑ̃ɡ dɔjl]）是罗曼语族的一支，源自现在法国卢瓦尔河以北、一部分比利时和海峡群岛的地区。 奥依语通常是指整个奥依语支的语言，而奥依语中使用最多的變體是法语。但是有时，奥依语又用来指除法语外的所有奥依语言。自从20世纪中叶之后，在法语中若指整个语支的语言，改用了复数形式的“langues d'oïl”来表示。 在历史角度上，奥依语指旧法语，以便区分高卢-罗曼语支，如奥克语。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Oïlské jazyky jsou podskupinou románských jazyků, rozšířenou v severní části . Zahrnují francouzštinu a příbuzné jazyky. (cs)
- Oïl hizkuntzak (Langues d'oïl) galo-erromantze hizkuntza taldearen izendapen linguistiko eta historikoa da. Horren bidez zenaren hizkuntza eremua izendatzen da, hau da, gaur egungo Frantzia iparraldea, Belgikaren parte bat (Valonia) eta Kanaleko uharteak (Erresuma Batua). Oïl hizkuntzen lekua frantsesak hartu zuen (zeina, halaber, oïl hizkuntzetako bat den) hizkuntza ofizial eta nagusi gisa, Kanaleko uharteetan izan ezik, non ingelesa nagusi baita. (eu)
- 오일어(langues d'oïl)는 표준 프랑스어 및 그와 가까운 지역 방언들을 포함하는 방언 연속체로, 오늘날의 프랑스의 북반부, 벨기에 남부, 채널 제도의 고유 방언들로 이루어진다. 더 넓게는 남부 프랑스(오시타니아), 이탈리아 북부, 스페인 동부 (카탈루냐)의 대부분 지역에서 쓰이는 언어들을 묶은 분류인 갈리아 로망스어군에 속한다. 프랑스 지역의 로망스 언어를 크게 프랑스 북부의 오일어와 프랑스 남부의 오크어(langues d'oc)로 나누는 분류에 따른 것이다. 둘의 구분은 중세 프랑스 시기에 형성된 것으로 추정된다. 단순히 프랑스어의 방언들로 지칭하는 경우도 있다. (ko)
- Langues d’oïl (języki oïl) – podgrupadialektów romańskich, występujących w północnej Francji, na Wyspach Normandzkich oraz w Walonii (Belgia). (pl)
- Мови ойль (фр. Langues d'oïl) — група мов і/або діалектів, що включає у себе стандартну французьку та її автохтонні варіанти, якими розмовляють у північній частині Франції, південній Бельгії та на островах Ла-Маншу. Вони належать до галло-романської групи мов, яка також покриває південну Францію (uk)
- Langues d'oïl betecknar den franska eller snarare de dialekter som talades i norra halvan av Frankrike under medeltiden. Dessa är grunden för modern franska. Termen betyder "ja-språket" och betecknade ursprungligen sättet att bejaka (hoc ille), vilket skiljde sig åt mellan norra och södra Frankrike. Språket i den södra landshalvan benämndes langue d'oc och är ursprunget till occitanskan. Det var Dante som var den första som nämnde dessa termer i sitt författarskap. Det gjorde han i sin där han talade om tre språk: oïl, oc och si. (sv)
- Язык ойль (также ланг д’ойль фр. Langues d'oïl) — общее название романских идиомов северной Франции в Средние века в противовес всем южнофранцузским идиомам, получившим название языки ок. Приблизительная географическая граница между этими языковыми ареалами изначально сложилась ещё в позднеантичной Галлии III—V веков и проходила по среднему и нижнему течению реки Луара и далее до городов Лион и Женева (Нейстрия). На основе диалектов ланг д’ойль сложился старофранцузский язык, а затем — на основе парижского говора — и современный французский язык. (ru)
- 奥依语（法語：langue d'oïl，法语发音：[lɑ̃ɡ dɔjl]）是罗曼语族的一支，源自现在法国卢瓦尔河以北、一部分比利时和海峡群岛的地区。 奥依语通常是指整个奥依语支的语言，而奥依语中使用最多的變體是法语。但是有时，奥依语又用来指除法语外的所有奥依语言。自从20世纪中叶之后，在法语中若指整个语支的语言，改用了复数形式的“langues d'oïl”来表示。 在历史角度上，奥依语指旧法语，以便区分高卢-罗曼语支，如奥克语。 (zh)
- Les llengües d'oïl (llengua en què oïl vol dir 'sí') és una família de llengües romàniques originades en territoris de l'actual França septentrional, part de Bèlgica, de Suïssa, i les illes Anglonormandes, al canal de la Mànega. Cal distingir entre dos usos del terme: (ca)
- Oni nomas «lingvoj de Oïl» [oil] (langues d'Oïl en la franca), la latinidaj lingvoj kiuj disvolviĝis norde de Gaŭlio, kaj poste norde de Francio, sude de Belgio kaj en la Manikinsuloj. Tiu lingvaro ricevis pli da influo de ĝermanaj kaj keltaj lingvoj ol la lingvo de Oc, kie la romianoj pli frue kaj pli longe instaliĝis. La esprimo estis aŭdebla jam en la 13-a jarcento dank'al Dante Alighieri, kiu nome diferencigis lingvaron depende de la vorto por «jes»: oïl ("ojl" por norda gaŭlio), oc ("ok" en suda gaŭlio) kaj si ("si" en Italio). (eo)
- Las lenguas de oíl (en francés langues d'oïl) son una familia de lenguas romances originadas en territorios de la actual Francia septentrional, parte de Bélgica, Suiza y las islas Anglonormandas del canal de la Mancha. Las lenguas de oil son un continuo de dialectos que incluyen el francés estándar y sus lenguas autóctonas emparentadas habladas históricamente en el norte de Francia, el sur de Bélgica y las Islas del Canal. Estas pertenecen a la categoría más amplia de lenguas galorromances, que incluyen también las lenguas históricas del centro-oriente de Francia y Suiza occidental, el sur de Francia, porciones de Italia del norte y el valle de Arán en España. (es)
- Als langues d’oïl (heutige Aussprache: [lãɡdɔj(l)]) wird eine Gruppe galloromanischer Sprachen und Dialekte des in der Hauptsache nördlich der Loire liegenden Gebietes von Frankreich und im frankophonen Teil Belgiens und Luxemburgs bezeichnet. (de)
- The langues d'oïl (/ˈdɔɪ(l), dɔːˈiːl/; French: [lɑ̃ɡ d‿ɔjl]) are a dialect continuum that includes standard French and its closest autochthonous relatives historically spoken in the northern half of France, southern Belgium, and the Channel Islands. These belong to the larger category of Gallo-Romance languages, which also include the historical languages of east-central France and western Switzerland, southern France, portions of northern Italy, and the Val d'Aran in Spain. (en)
- Bahasa Oïl atau Langues d'oïl (dibaca: o-il [ɔ.il], ou-il [u.il], oui [wi], o-ille [ɔj] bahasa Prancis: [lɑ̃ɡdɔjl]}) merupakan sebuah kesinambungan dialek yang mencakup bahasa Prancis standar dan kerabat asli yang terdekat secara historis autokton digunakan di bagian utara Prancis, Belgia selatan, dan kepulauan Channel. Bahasa ini termasuk ke dalam yang lebih besar, yang juga termasuk bahasa-bahasa bersejarah dari Prancis timur-tengah dan Swiss barat (Arpitania), Prancis selatan (Ositania), bagian-bagian dari Italia utara, dan Val d'Aran di Spanyol. (in)
- La langue d'oïl (prononciation : /ɔjl/) est une langue romane qui regroupe la plupart des parlers romans d'une moitié Nord de la France, ainsi que ceux du sud de la Belgique (Belgique romane), des îles Anglo-Normandes, et ceux parlés dans une toute petite partie de la Suisse romande (Canton du Jura) du Moyen Âge avec ses différentes variantes. Il peut aussi être utilisé pour désigner la famille linguistique proche du français avec ses langues-sœurs locales actuelles (berrichon, bourguignon, champenois, normand, picard, wallon, etc.). (fr)
- Le lingue d'oïl costituiscono una famiglia linguistica all'interno delle lingue galloromanze, la più diffusa delle quali è il francese. Queste lingue derivano dal francese antico di epoca medievale (X-XIII secolo), spesso chiamato appunto "lingua d'oïl", derivante dal gallo-romano e poi sviluppatosi soprattutto nel centro-nord della Francia. La denominazione "d'oïl" nacque come metodo per distinguere le varietà linguistiche della Francia settentrionale e meridionale basandosi sulle differenti modalità di esprimere un'affermazione (il "sì"), in ciascuna varietà: Ed ecco, quindi, rispettivamente: (it)
- オイル語（フランス語: langue d'oïl）、または「オイル諸語」（langues d'oïl）は、中世時代の北フランスで話されていた俗ラテン語の末裔たる諸言語の総称。 現代のいわゆるフランス語が、イル・ド・フランスで使われていたオイル語の一種（フランシア語）から発達したものであるがゆえに、「古フランス語」と同義のごとくに扱われることもあるが、実際には、フランシア語はオイル諸語の中の一言語（もしくは一方言）に過ぎなかった。 ワロン語などのバリエーションは近世・近代においてフランス語の方言として処理されたが、その言語的差異は明らかに独立言語としての特徴を有している。未だ続けられるフランスの強圧的な言語政策によって危機に瀕するこれらの言語は、地方で母語として使われている。 (ja)
- De langues d'oïl zijn een dialectcontinuüm van de Gallo-Romaanse talen waaronder gestandaardiseerd Frans en de verwante traditionele dialecten van Noord-Frankrijk, het zuiden van België en de Kanaaleilanden vallen. Van de 8e eeuw tot de 12e eeuw zijn er uit dat dialectcontinuüm diverse nieuwe Romaanse talen afgesplitst, zoals het Oudfrans. Daarvan worden onder andere het Frans, Waals, Picardisch en Normandisch nog steeds gesproken. Vanwege de vroege afsplitsing kunnen deze talen niet beschouwd worden als varianten van dezelfde taal. In sommige grammatica's worden de termen "langue d'oïl" en "Oudfrans" door elkaar gebruikt, als benaming voor dezelfde taal die de voorloper is geweest van het moderne, gestandaardiseerde Frans. (nl)
- Línguas de oïl (em francês, langues d'oïl) é a designação linguística e histórica das línguas galo-românicas originadas nos territórios setentrionais da Gália romana, agora ocupados pela França setentrional, parte da Bélgica e as Ilhas do Canal. Há alguma discussão sobre se devem ser considerados como dialetos de um único idioma (francês) ou línguas separadas. As línguas de oïl são: (pt)
|
