| dbo:abstract
|
- Una llengua estàndard (també estàndard lingüístic) és una elaboració artificial i planificada a partir del diasistema d'una llengua, per tal d'obtenir un model de llengua unitari per a l'ensenyament, els usos oficials i els usos escrits i formals, que alhora permeti cohesionar, des del punt de vista polític i social, el territori on és oficial. Un altre terme sinònim de llengua estàndard és varietat estàndard. El procés d'estandardització s'inclou a la part de la política lingüística relativa a la modelació formal d'una llengua, a l'adscripció d'un estatus jurídic i administratiu, i al foment de la seva adquisició, conegut en sociolingüística com a planificació lingüística. (ca)
- معيرة لغة (بالإنجليزية: Language standardisation) هي اخضاع لغة لعمليات تهيئة وتنميط استجابة لحاجات المجتمع والمؤسسات الرسمية، في سياق تاريخي معين، وهي العمليات التي تنتقل بهذه اللغة من وضعية اللهجة أو اللهجات التي تتداول في إطار التقليد الشفوي، إلى مستوى والمدرسة والمؤسسات. (ar)
- Norma lingvo, normlingvo (ankaŭ norma dialekto aŭ normigita dialekto) estas difinita vario de lingvo, akceptata kiel ĝusta kaj plej taŭga por uzo, kaj de la respondeca establo kaj de la publiko, inkluzive de tiuj, kiuj ne parolas aŭ verkas ĝin. Post tiu decido pri akcepto de tiu vario de la lingvo per la establo, tiam ĝi ricevas leĝan aŭ preskaŭleĝan statuson. Ĉar ĝi estas kutime la formo subtenata de la lernejoj kaj amaskomunikiloj, ĝin la lingvanoj ofte konsideras iamaniere pli "ĝusta" ol aliaj varioj. Do tiel estas formo de fermitcikla regilo pri la akcepto de tiu vario de la lingvo. Kelkaj normaj lingvoj estas konstruitaj lingvoj, kiuj fontas el malsamaj dialektoj. La norma lingvo estas konsiderata pli prestiĝa, pro kaj por la fakto ke ĝi estas uzata por oficialaj celoj kiel kompili literaturon aŭ administrajn formojn kaj la kleraj tavoloj de la loĝantaro supozas regi ĝin. Ĝi karakteriziĝas per la ekzisto de unuformaj reguloj pri gramatiko, literumado kaj prononco kaj ĝi estas antaŭ ĉio skribita lingvo, kontraste al parolataj versioj de ĉiu lingvo, kiuj spontanee disvolviĝas inter la homoj kaj havas tre diversan enhavon kaj malordon en ĉi tiuj aspektoj. Normaj lingvoj estas ĉiam produkto de lingvoplanado, kaj kutime estas daŭre kontrolataj de oficialaj instancoj, kiuj estas konfiditaj al ĝi, kiel la Franca Akademio; Ĝia vortprovizo kaj gramatiko estas publikigitaj en prestiĝaj vortaroj, kiel ekzemple la Germana Duden-Vortaro, kaj per ĉiutaga komunikado estas transdonitaj al studentoj en la eduka sistemo kaj per la kosumado de la amaskomunikiloj. Ankaŭ, kiel multaj fakuloj rimarkis, la koncepto mem de "norma lingvo" ĉiam esprimis ideologion pli ol ĝi estis donita realaĵo, ĉar ĉiam estas streĉo inter la parolataj kaj ĉiutagaj formoj efektive prenitaj kaj la formala versio. Nur morta lingvo povas esti tute norma. La kreado de normaj lingvoj el diversaj neuniformaj kaj interplektitaj dialektoj estis longa kaj komplika procezo, implikanta politikajn kaj ideologiajn konsiderojn. Jam en 1302, Dante distingis en sia eseo De vulgari eloquentia inter la natura parola lingvo, kiun homoj akiras de sia ĉirkaŭaĵo, kaj la "gramatika lingvo" (siatempe latina) uzata por formalaj celoj. Male al ĉiuj liaj samtempuloj, li konsideris la unuan kiel preferatan laborlingvon sed konsentis, ke la multnombraj italaj dialektoj ne taŭgas por literatura verkado. Li kaj liaj posteuloj diskutis pri kiu versio de la itala estu elektita por esti norma. La Reformacio, kies traduko de la Biblio al la lokaj lingvoj estis unu el ĝiaj grandaj entreprenoj, donis grandan impeton al la unuiĝo de dialektoj. Tra la 19-a jarcento, lingva regulado de la popularaj dialektoj estis proksime ligita al la kresko de naciismo; La establo de unuforma normo por norma lingvo kaj rafini la popularajn dialektojn por produkti ĝin, finfine estas grava ero por levi aserton pri rekono de disigitaj etnaj grupoj kiel politika nacio. (eo)
- Eine Standardsprache ist eine standardisierte Einzelsprache, also eine Sprache, die über mindestens eine Standardvarietät neben ihren weiteren Varietäten verfügt. (de)
- Una lengua estándar es una variedad lingüística ampliamente difundida, y en general entendida por todos los hablantes de un mismo idioma, siendo frecuentemente la forma usada en la educación formal y la más usada ampliamente por los medios de comunicación. También se llama estándar lingüístico o variedad estándar. No se debe confundir con norma lingüística, lengua escrita ni lengua literaria. En muchos casos, aunque no siempre, la forma estándar puede ser una lengua planificada a partir del diasistema de una lengua, con el objeto de obtener un modelo de lengua unitario para la enseñanza, los usos oficiales y los usos escritos y formales, que a su vez permita cohesionar política y socialmente el territorio donde es lengua oficial. El proceso de estandarización está incluido en la parte de la política lingüística relativa a la modelación formal de una lengua, a la adscripción de un estatus jurídico y administrativo, y al fomento de su adquisición, conocido en sociolingüística como planificación lingüística. (es)
- Hizkuntza estandarra komunitate batean aski zabaldua eta era formalean nagusia den hizkuntzaren aldaera edo hizkera da, hezkuntzan, hedabideetan eta administrazioan gehien erabiltzen dena. Normalean, hizkuntza estandarrak ortografia eta gramatika arau finkatuak ditu, nolabaiteko autoritate batek proposatuak eta hiztun gehienek egoera formaletan bederen jarraitu ohi dituztenak. Hizkuntza estandarra tokiko hizkerari kontrajartzen zaion arren, aipatu beharrekoa da askotan hizkuntza estandarrek tokiko hizkeretan dutela jatorria, hau da, estandarizazio prozesu bat burutu duten tokiko hizkuntzak direla, askotan merkatal eta administrazio zentruetan mintzatuak zirenak. Hala ere, tokiko hizkerak ez bezala, hizkuntza estandarra soziolekto bat da. Bestela esanda, gune geografiko bati lotu ordez, egoera sozial bati lotzen zaio. Zenbait hizkuntzak forma estandarizatu bakarra du, japonierak adibidez. Beste zenbaitek, ordea, forma estandar bat baino gehiago dituzte, gune eta administrazio ezberdinetan garatuak izan direnak. Ingelesaren kasua da. Euskarari dagokionean, hizkuntza estandarra euskara batua da. (eu)
- Une langue standard résulte de l'élaboration planifiée pour une langue d'une variété de référence unitaire, à partir d'un de ses dialectes ou d'un diasystème. Cette variété est utilisée pour l'enseignement, l'usage officiel et l'écrit soutenu. Ces éléments visent à donner une cohérence culturelle, politique et sociale à un territoire où la langue standardisée est officielle ou nationale. Une langue standard est une variété de langue ayant des normes non seulement implicites, mais aussi explicites, c’est-à-dire codifiées, « légalisées » par une instance de régulation officielle, à travers des dictionnaires monolingues, une orthographe, des grammaires et d’autres ouvrages linguistiques. Elle est principalement utilisée sous la forme d'une langue écrite (d'où la dénomination couramment employée de langue littéraire pour désigner une langue standard), mais aussi oralement par les locuteurs natifs et les néolocuteurs ayant un certain niveau de scolarité. C’est cette variété qui est enseignée dans les écoles en tant que langue maternelle ainsi qu'à ceux qui l’apprennent en tant que langue étrangère. En général, les dialectes qui servent de base à l'élaboration d'un standard sont ceux parlés dans les centres économiques et administratifs, où le besoin se fait sentir d'employer une variété de langue dépassant le cadre local. Une peut parfois être préférée, qu'elle soit d'origine littéraire ou religieuse (par exemple dans les cas de l'allemand, l'arabe, l'italien). L'usage d'une koinè peut constituer une étape intermédiaire de standardisation. (fr)
- Bahasa baku, bahasa standar atau standar kebahasaan adalah varietas bahasa yang berkontras dengan bentuk-bentuk vernakular (termasuk dialek geografis dan sosiolek). Bahasa baku diterima di masyarakat sebagai peranti komunikasi publik dan formal, seperti dalam perundang-undangan, surat-menyurat, dan rapat resmi. Varietas tersebut dianggap isolek netral yang digunakan oleh keseluruhan masyarakat yang bersangkutan, terlepas dari asal geografis atau sosial mereka. Dalam pengertian lain, bahasa baku adalah bentuk bahasa yang telah mengalami proses standardisasi, yaitu tahap menegakkan tata bahasa dan kamus normatif. Penetapan bahasa baku biasanya melibatkan kodifikasi norma kebahasaan dan sistem ejaan, serta penerimaan konvensi ini oleh khalayak umum. Selain dua tersebut ada juga pengertian bahwa bahasa baku adalah bahasa yang mempunyai setidaknya satu varietas standar. Menurut definisi ini, istilah bahasa baku merujuk kepada keseluruhan bahasa itu, bukan kepada bentuk bakunya sendiri. Di Indonesia, varietas baku tidak cocok digunakan untuk segala keperluan, tetapi hanya untuk komunikasi resmi, wacana teknis, pembicaraan di depan umum, dan pembicaraan dengan orang yang dihormati. Di luar keempat penggunaan itu, umumnya dipakai bahasa tak baku. (in)
- A standard language (also standard variety, standard dialect, and standard) is a language variety that has undergone substantial codification of grammar and usage, although occasionally the term refers to the entirety of a language that includes a standardized form as one of its varieties. Typically, the language varieties that undergo substantive standardization are the dialects associated with centers of commerce and government. By processes that linguistic anthropologists call "referential displacement" and that sociolinguists call "elaboration of function", these varieties acquire the social prestige associated with commerce and government. As a sociological effect of these processes, most users of this language come to believe that the standard language is inherently superior or consider it the linguistic baseline against which to judge other varieties of language. The standardization of a language is a continual process, because a language-in-use cannot be permanently standardized like the parts of a machine. Typically, standardization processes include efforts to stabilize the spelling of the prestige dialect, to codify usages and particular (denotative) meanings through formal grammars and dictionaries, and to encourage public acceptance of the codifications as intrinsically correct. In that vein, a pluricentric language has interacting standard varieties; examples are English, French, and Portuguese, German, Korean, and Serbo-Croatian, Spanish and Swedish, Armenian and Mandarin Chinese; whereas monocentric languages, such as Russian and Japanese, have one standardized idiom. In Europe, a standardized written language is sometimes identified with the German word Schriftsprache (written language). The term literary language is occasionally used as a synonym for standard language, a naming convention still prevalent in the linguistic traditions of eastern Europe. In contemporary linguistic usage, the terms standard dialect and standard variety are neutral synonyms for the term standard language, usages which indicate that the standard language is one of many dialects and varieties of a language, rather than the totality of the language, whilst minimizing the negative implication of social subordination that the standard is the only idiom worthy of the appellation "language". (en)
- Een standaardtaal is een taalvariëteit waarvoor een zogenaamde 'papieren norm' geldt; wat nog binnen de grenzen van een dergelijke variëteit geldt, is niet alleen afhankelijk van het taalgevoel van de sprekers, maar staat ook in woordenboeken, grammaticaboeken, stijlgidsen en dergelijke beschreven. Een standaardtaal wordt ook wel de cultuurtaal genoemd. Alle talen die een wereldtaal zijn, zijn gestandaardiseerd. (nl)
- ( 이 문서는 일반적인 언어에 관한 것입니다. 대한민국 표준어에 대해서는 대한민국 표준어 문서를 참고하십시오.) 표준어(표준말, 標準語, 영어: standard language, standard dialect)는 한 나라에서 언어의 통일을 위해 공용어로 사용하는 규범 또는 표준으로서의 언어이다. 어떠한 언어의 공식적인 방언을 의미한다. 대개 그 나라의 수도에서 쓰는 말이다. (ko)
- Język standardowy, standard językowy, dialekt standardowy (ang. standard language, standard dialect) – odmiana języka przyjęta przez dane społeczeństwo do celów komunikacji publicznej i oficjalnej, stawiana w opozycji do pozostałych odmian (w tym zarówno terytorialnych, jak i środowiskowych). Jest świadomie rozwijana w drodze działań normatywnych, które zabiegają o stworzenie wspólnego narzędzia komunikacji, łączącego różnych użytkowników języka. W pierwszej kolejności języki standardowe pełnią funkcję unifikacyjną. Są bowiem pozbawione charakteru lokalnego, tj. posługują się nimi mieszkańcy większego obszaru geograficznego. Wśród charakterystycznych cech standardu, odróżniających go od innych form języka, wymienia się m.in.: szeroki zasięg geograficzny, podległość kodyfikacji, lepsze wypracowanie stylistyczne. Język standardowy spełnia szereg funkcji w różnych sferach życia społecznego, gdzie przybiera różne formy ukształtowania. W przeciwieństwie do postawy nowoczesnego językoznawstwa, które stroni od sądów wartościujących na temat różnych odmian języka, w ujęciu tradycyjnym odmiana standardowa jest uważana za bardziej poprawną i dopuszczalną niż inne odmiany bądź za formę prestiżową, której stosowanie sygnalizuje poziom kultury danej osoby. Według idealistycznego ujęcia język standardowy stanowi „neutralną” odmianę, w której porozumiewa się ogół użytkowników języka, bez względu na pochodzenie regionalne lub społeczne, choć bywa także pojmowany jako socjolekt kojarzony z warstwami wykształconymi. Badaniem języków standardowych zajmuje się dyscyplina zwana standardologią. (pl)
- 標準語（ひょうじゅんご、英: standard language、独: Standardssprache）とは、公共の言説において人々の集団（民族、共同体、国家、組織など）によって用いられる言語変種である。あるいは、言語変種は文法や辞書における記述のために整理され、こういった参考文献において記号化される際に起こる標準化の過程を経ることによって標準となる。典型的には、商業や政治の中心で話されている方言が標準化される言語変種となる。標準語は複数中心地言語（例えばアラビア語、英語、標準ドイツ語、ペルシア語、セルボ・クロアチア語、フランス語、ポルトガル語、スペイン語圏）にも単一中心地言語（例えばアイスランド語、イタリア語、日本語、ロシア語）のいずれもが選ばれる事例である。標準書記言語は「シュリフトシュプラーヘ」（Schriftsprache、ドイツ語で文章語の意）と呼ばれることがある。 (ja)
- La lingua standard è la varietà di una lingua considerata più prestigiosa, solitamente per motivi storico-politici.Come tale, si oppone in primo luogo ai dialetti delle varie lingue locali, ma anche alle varianti regionali di una determinata lingua come ad esempio l'italiano regionale.Le varietà linguistiche che non corrispondono alla sua norma vengono raccolte sotto il termine di substandard. (it)
- Standardspråk, riksspråk eller högspråk är den form av ett språk som är allmänt accepterad och stiliskt neutral, till skillnad från till exempel olika dialekter. Det är standardspråket som skolorna har till uppgift att undervisa, med andra ord den form av språket som barnen lär sig att skriva och läsa. Detta standardspråk, som även kallas nationalspråk, ger maximal möjlighet till språklig kommunikation. Med detta menas ett språk, exempelvis svenska, som varje svensktalande förstår. (sv)
- Norma-padrão é a construção abstrata e idealizada de uma determinada língua, encontrada nas gramáticas tradicionais (derivando-se daí regras a serem seguidas), com o objetivo de servir de referência a “projetos políticos de uniformização linguística”, como pontua Faraco (2007, p. 75). Tem como objeto de representação, principalmente, a modalidade escrita presente em textos de escritores portugueses e brasileiros consagrados. A norma padrão não deve ser confundida com a norma culta, que, segundo Faraco (2007, p.73), “designa o conjunto de fenômenos linguísticos que ocorrem habitualmente no uso dos falantes letrados em situações mais monitoradas de fala e escrita”. (pt)
- 標準方言（英語：standard dialect）、標準化方言（standardized dialect）或標準語（standard language），是由政府為一種語言訂立的官方規範，尤其是審訂發音和語法。這種規範通常與實際上人們講的地域方言不一樣。有時標準方言在實際上很少人懂得或願意講，例如現代標準阿拉伯語在阿拉伯國家。 常見標準方言：德語的標準德語，阿拉伯語有現代標準阿拉伯語，漢語官話有中華民國國語、普通話等等。 (zh)
- Литературный язык (также стандартный язык) — обработанная часть общенародного языка, обладающая в большей или меньшей степени письменно закреплёнными нормами; язык всех проявлений культуры, выражающихся в словесной форме. Изучение литературного языка осуществляется в рамках лингвистики. (ru)
- Стандартизована мова або стандартизований різновид можуть бути визначені як різновид мовлення, який використовується населенням у суспільних цілях або як різновид, який зазнав стандартизації.Зазвичай різновиди, що стають стандартизованими, — це місцеві діалекти, якими розмовляють у центрах комерції та в уряді, де виникає потреба у різноманітті, що обслуговуватиме більше місцевих потреб. Стандартизація зазвичай передбачає фіксовану орфографію, кодифікацію в авторитетних граматиках і словниках та загальне визнання цих стандартів. Стандартизована письмова мова іноді називається німецьким словом Schriftsprache — «письмова мова». Плюрицентрична мова має кілька взаємодіючих стандартних різновидів.Наприклад, англійська, французька, португальська, німецька, корейська, іспанська, шведська, вірменська та китайська.Моноцентричні мови, такі як російська та японська, мають лише одну стандартизовану версію. У східноєвропейській лінгвістичній традиції синонімом терміна «стандартна мова» є термін «літературна мова». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- معيرة لغة (بالإنجليزية: Language standardisation) هي اخضاع لغة لعمليات تهيئة وتنميط استجابة لحاجات المجتمع والمؤسسات الرسمية، في سياق تاريخي معين، وهي العمليات التي تنتقل بهذه اللغة من وضعية اللهجة أو اللهجات التي تتداول في إطار التقليد الشفوي، إلى مستوى والمدرسة والمؤسسات. (ar)
- Eine Standardsprache ist eine standardisierte Einzelsprache, also eine Sprache, die über mindestens eine Standardvarietät neben ihren weiteren Varietäten verfügt. (de)
- Een standaardtaal is een taalvariëteit waarvoor een zogenaamde 'papieren norm' geldt; wat nog binnen de grenzen van een dergelijke variëteit geldt, is niet alleen afhankelijk van het taalgevoel van de sprekers, maar staat ook in woordenboeken, grammaticaboeken, stijlgidsen en dergelijke beschreven. Een standaardtaal wordt ook wel de cultuurtaal genoemd. Alle talen die een wereldtaal zijn, zijn gestandaardiseerd. (nl)
- ( 이 문서는 일반적인 언어에 관한 것입니다. 대한민국 표준어에 대해서는 대한민국 표준어 문서를 참고하십시오.) 표준어(표준말, 標準語, 영어: standard language, standard dialect)는 한 나라에서 언어의 통일을 위해 공용어로 사용하는 규범 또는 표준으로서의 언어이다. 어떠한 언어의 공식적인 방언을 의미한다. 대개 그 나라의 수도에서 쓰는 말이다. (ko)
- 標準語（ひょうじゅんご、英: standard language、独: Standardssprache）とは、公共の言説において人々の集団（民族、共同体、国家、組織など）によって用いられる言語変種である。あるいは、言語変種は文法や辞書における記述のために整理され、こういった参考文献において記号化される際に起こる標準化の過程を経ることによって標準となる。典型的には、商業や政治の中心で話されている方言が標準化される言語変種となる。標準語は複数中心地言語（例えばアラビア語、英語、標準ドイツ語、ペルシア語、セルボ・クロアチア語、フランス語、ポルトガル語、スペイン語圏）にも単一中心地言語（例えばアイスランド語、イタリア語、日本語、ロシア語）のいずれもが選ばれる事例である。標準書記言語は「シュリフトシュプラーヘ」（Schriftsprache、ドイツ語で文章語の意）と呼ばれることがある。 (ja)
- La lingua standard è la varietà di una lingua considerata più prestigiosa, solitamente per motivi storico-politici.Come tale, si oppone in primo luogo ai dialetti delle varie lingue locali, ma anche alle varianti regionali di una determinata lingua come ad esempio l'italiano regionale.Le varietà linguistiche che non corrispondono alla sua norma vengono raccolte sotto il termine di substandard. (it)
- Standardspråk, riksspråk eller högspråk är den form av ett språk som är allmänt accepterad och stiliskt neutral, till skillnad från till exempel olika dialekter. Det är standardspråket som skolorna har till uppgift att undervisa, med andra ord den form av språket som barnen lär sig att skriva och läsa. Detta standardspråk, som även kallas nationalspråk, ger maximal möjlighet till språklig kommunikation. Med detta menas ett språk, exempelvis svenska, som varje svensktalande förstår. (sv)
- 標準方言（英語：standard dialect）、標準化方言（standardized dialect）或標準語（standard language），是由政府為一種語言訂立的官方規範，尤其是審訂發音和語法。這種規範通常與實際上人們講的地域方言不一樣。有時標準方言在實際上很少人懂得或願意講，例如現代標準阿拉伯語在阿拉伯國家。 常見標準方言：德語的標準德語，阿拉伯語有現代標準阿拉伯語，漢語官話有中華民國國語、普通話等等。 (zh)
- Литературный язык (также стандартный язык) — обработанная часть общенародного языка, обладающая в большей или меньшей степени письменно закреплёнными нормами; язык всех проявлений культуры, выражающихся в словесной форме. Изучение литературного языка осуществляется в рамках лингвистики. (ru)
- Una llengua estàndard (també estàndard lingüístic) és una elaboració artificial i planificada a partir del diasistema d'una llengua, per tal d'obtenir un model de llengua unitari per a l'ensenyament, els usos oficials i els usos escrits i formals, que alhora permeti cohesionar, des del punt de vista polític i social, el territori on és oficial. Un altre terme sinònim de llengua estàndard és varietat estàndard. (ca)
- Norma lingvo, normlingvo (ankaŭ norma dialekto aŭ normigita dialekto) estas difinita vario de lingvo, akceptata kiel ĝusta kaj plej taŭga por uzo, kaj de la respondeca establo kaj de la publiko, inkluzive de tiuj, kiuj ne parolas aŭ verkas ĝin. Post tiu decido pri akcepto de tiu vario de la lingvo per la establo, tiam ĝi ricevas leĝan aŭ preskaŭleĝan statuson. Ĉar ĝi estas kutime la formo subtenata de la lernejoj kaj amaskomunikiloj, ĝin la lingvanoj ofte konsideras iamaniere pli "ĝusta" ol aliaj varioj. Do tiel estas formo de fermitcikla regilo pri la akcepto de tiu vario de la lingvo. Kelkaj normaj lingvoj estas konstruitaj lingvoj, kiuj fontas el malsamaj dialektoj. (eo)
- Hizkuntza estandarra komunitate batean aski zabaldua eta era formalean nagusia den hizkuntzaren aldaera edo hizkera da, hezkuntzan, hedabideetan eta administrazioan gehien erabiltzen dena. Normalean, hizkuntza estandarrak ortografia eta gramatika arau finkatuak ditu, nolabaiteko autoritate batek proposatuak eta hiztun gehienek egoera formaletan bederen jarraitu ohi dituztenak. Zenbait hizkuntzak forma estandarizatu bakarra du, japonierak adibidez. Beste zenbaitek, ordea, forma estandar bat baino gehiago dituzte, gune eta administrazio ezberdinetan garatuak izan direnak. Ingelesaren kasua da. (eu)
- Una lengua estándar es una variedad lingüística ampliamente difundida, y en general entendida por todos los hablantes de un mismo idioma, siendo frecuentemente la forma usada en la educación formal y la más usada ampliamente por los medios de comunicación. También se llama estándar lingüístico o variedad estándar. No se debe confundir con norma lingüística, lengua escrita ni lengua literaria. (es)
- Bahasa baku, bahasa standar atau standar kebahasaan adalah varietas bahasa yang berkontras dengan bentuk-bentuk vernakular (termasuk dialek geografis dan sosiolek). Bahasa baku diterima di masyarakat sebagai peranti komunikasi publik dan formal, seperti dalam perundang-undangan, surat-menyurat, dan rapat resmi. Varietas tersebut dianggap isolek netral yang digunakan oleh keseluruhan masyarakat yang bersangkutan, terlepas dari asal geografis atau sosial mereka. (in)
- A standard language (also standard variety, standard dialect, and standard) is a language variety that has undergone substantial codification of grammar and usage, although occasionally the term refers to the entirety of a language that includes a standardized form as one of its varieties. Typically, the language varieties that undergo substantive standardization are the dialects associated with centers of commerce and government. By processes that linguistic anthropologists call "referential displacement" and that sociolinguists call "elaboration of function", these varieties acquire the social prestige associated with commerce and government. As a sociological effect of these processes, most users of this language come to believe that the standard language is inherently superior or consi (en)
- Une langue standard résulte de l'élaboration planifiée pour une langue d'une variété de référence unitaire, à partir d'un de ses dialectes ou d'un diasystème. Cette variété est utilisée pour l'enseignement, l'usage officiel et l'écrit soutenu. Ces éléments visent à donner une cohérence culturelle, politique et sociale à un territoire où la langue standardisée est officielle ou nationale. (fr)
- Język standardowy, standard językowy, dialekt standardowy (ang. standard language, standard dialect) – odmiana języka przyjęta przez dane społeczeństwo do celów komunikacji publicznej i oficjalnej, stawiana w opozycji do pozostałych odmian (w tym zarówno terytorialnych, jak i środowiskowych). Jest świadomie rozwijana w drodze działań normatywnych, które zabiegają o stworzenie wspólnego narzędzia komunikacji, łączącego różnych użytkowników języka. W pierwszej kolejności języki standardowe pełnią funkcję unifikacyjną. Są bowiem pozbawione charakteru lokalnego, tj. posługują się nimi mieszkańcy większego obszaru geograficznego. (pl)
- Norma-padrão é a construção abstrata e idealizada de uma determinada língua, encontrada nas gramáticas tradicionais (derivando-se daí regras a serem seguidas), com o objetivo de servir de referência a “projetos políticos de uniformização linguística”, como pontua Faraco (2007, p. 75). Tem como objeto de representação, principalmente, a modalidade escrita presente em textos de escritores portugueses e brasileiros consagrados. (pt)
- Стандартизована мова або стандартизований різновид можуть бути визначені як різновид мовлення, який використовується населенням у суспільних цілях або як різновид, який зазнав стандартизації.Зазвичай різновиди, що стають стандартизованими, — це місцеві діалекти, якими розмовляють у центрах комерції та в уряді, де виникає потреба у різноманітті, що обслуговуватиме більше місцевих потреб. Стандартизація зазвичай передбачає фіксовану орфографію, кодифікацію в авторитетних граматиках і словниках та загальне визнання цих стандартів. (uk)
|
