| dbo:abstract
|
- إليانور آكيتاين (بالفرنسية: Aliénor d’Aquitaine) ولدت حوالي عام 1122 أو 1124 للميلاد · وتوفيت في 31 مارس أو الأول من أبريل عام 1204 للميلاد في بواتييه وليس في · ، كانت بالتناوب ملكة فرنسا، ثم ملكة إنجلترا. كانت أغنى وأشهر وأقوى امرأة في أوروبا الغربية خلال العصور الوسطى المتوسطة.بالإضافة إلى كونها دوقة أكيتانيا حسب حقها الشرعي فقد كانت ملكة فرنسا قرينة بين العامين 1137–1152 بزواجها من لويس السابع وبعدها ملكة إنجلترا قرينة بين العامين 1154–1189 من خلال زواجها من هنري الثاني.كانت راعية للشخصيات الأدبية مثل روبير واس وكريتيان دي تروا. (ar)
- Eleonora Akvitánská (francouzsky Aliénor d'Aquitaine, anglicky Eleanor of Aquitaine; asi 1122/1124? Bordeaux – 31. března/1. dubna 1204? Poitiers) byla akvitánská vévodkyně, francouzská a anglická královna. Byla dědičkou rozsáhlého akvitánského vévodství na jihozápadě Francie, které se na tři staletí stalo jedním z hlavních předmětů sporů mezi Francií a Anglií. Eleonora se vévodkyní akvitánskou a stala roku 1137 smrtí svého otce Viléma X. Akvitánského. Sňatkem s Ludvíkem VII. se stala nejprve královnou Francie (1137–1152), s manželem se zúčastnila druhé křížové výpravy do Svaté země a poté došlo k rozluce manželství. Záhy se vdala za vévodu normandského Jindřicha Plantageneta, který roku 1154 získal anglickou korunu a Eleonora se stala anglickou královnou. Později podněcovala své syny z druhého manželství ke vzpouře proti jejich otci. Proto ji Jindřich II. držel řadu let v domácím vězení. Po smrti manžela r. 1189 je propuštěna svým synem, novým králem Richardem Lvím srdcem, kterého pak v jeho nepřítomnosti zastupovala. Ve vysokém věku se dočkala vlády dalšího svého syna Jana Bezzemka (1199) a poslední léta strávila v klášteře Fontevrault. Současníky pohoršovala svým jednáním a byla terčem mnoha pomluv i obdivu. Dochoval se její bohatě ilustrovaný , kde je zpodobněna v pozici pokorné donátorky. (cs)
- Elionor d'Aquitània (Bordeus, 1122 - abadia de Fontevrault, 1204), duquessa d'Aquitània (1137-1204) i reina consort de França (1137-1152) i d'Anglaterra (1154-1189). (ca)
- Η Ελεονώρα της Ακουιτανίας (Aliénor d'Aquitaine, περ. 1124 – 31 Μαρτίου 1204) ήταν λόγω των γάμων της πρώτα βασίλισσα της Γαλλίας (1137-1152) και μετά της Αγγλίας (1154-1189). Ως κληρονόμος του πατέρα της έγινε δούκισσα της Ακουιτανίας (1137-1204). Ήταν μία από τις πλουσιότερες και πιο ισχυρές γυναίκες στη Δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Υπήρξε σύζυγος διαδοχικά δύο βασιλέων, του Λουδοβίκου Ζ΄ της Γαλλίας και του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, μητέρα δύο Άγγλων βασιλέων, του Ριχάρδου Α΄ και του Ιωάννη. (el)
- Eleonora de Akvitanio (ĉ. 1122 en Poitiers en Akvitanio – 1-a de aprilo 1204 en monaĥejo Fontevrault, Francio), estis franca kaj angla reĝino kaj unu el la plej potencaj virinoj en la mezepoko. Ŝia nomo estas okcitane Aleonòr d'Aquitània, france Aliénor aŭ Éléonore d'Aquitanie. Origine ŝia nomo estis Aenòr, sed por distingi ŝin de ŝia patrino oni nomis ŝin (en ŝia okcitana gepatra lingvo) Aliénor ("la alia Aenòr"). Ŝi havis tre viglan, entrepreneman karakteron, ampleksan edukon, amis muzikon, arton, literaturon kaj potencon. Ŝiaj gepatroj estis (1099–1137) kaj Aenòr de (1105–1130), filino de , (aŭ Châtellerault). Ŝia naskiĝdato ne estas certa, oni supozas la jaron 1122. (eo)
- Eleonore von Aquitanien (okzitanisch Aleonòr d’Aquitània, französisch Aliénor oder Éléonore d’Aquitaine; auch Éléonore de Guyenne; * um 1124 in Poitiers im Poitou; † 1. April 1204 in Poitiers in Frankreich) aus dem Haus Poitiers war Herzogin von Aquitanien, durch Heirat erst Königin von Frankreich (1137–1152), dann Königin von England (1154–1189) und eine der einflussreichsten Frauen des Mittelalters. Eleonore entstammte der Dynastie der Herzöge von Aquitanien, Nachfolger karolingischer Könige von Aquitanien und Herrscher über das größte Herzogtum auf französischem Boden. Durch die Ehe Eleonores mit dem französischen Thronfolger Ludwig gelang es der französischen Krone, Territorialherrschaften wieder enger an sich zu binden, die seit der Karolingerzeit zunehmend selbständiger und autonomer geworden waren. Die Auflösung der Ehe mit Ludwig VII. gilt als eine der folgenreichsten Trennungen der Geschichte, da sie eine Entwicklung in Gang setzte, die zu einem mehr als 300 Jahre währenden Konflikt zwischen dem englischen und französischen Königreich führte. Kurz nach der Annullierung der Ehe mit dem französischen König heiratete Eleonore den jungen Heinrich Plantagenet, den Herzog von Anjou und der Normandie, der gleichzeitig Anwärter auf die englische Krone war. Zwei Jahre später wurden Heinrich und Eleonore als englische Monarchen gekrönt. Heinrichs Politik zielte auf eine Konsolidierung der im Besitz der Familie befindlichen Territorien zu einem Herrschaftsgebiet ab, das heute als angevinisches Reich bezeichnet wird. Dabei kam erneut den Territorialherrschaften, die Eleonore in die Ehe einbrachte, eine Schlüsselfunktion zu. Ihr Biograf Ralph V. Turner weist jedoch darauf hin, dass Eleonores Handlungen belegen, dass sie sich als Erbin des Throns von Aquitanien berufen und berechtigt fühlte, ihr eigenes Herzogtum zu regieren und entschlossen war zu verhindern, dass es seiner eigenen Identität beraubt und in das Reich ihres Mannes eingegliedert würde. Die Ehe zwischen Eleonore und Heinrich war nicht zuletzt wegen Eleonores Anspruch auf eigenständige Machtausübung konfliktreich. Nachdem Eleonore sich in den Jahren 1173/1174 der Rebellion dreier ihrer Söhne gegen den Vater angeschlossen hatte, stellte Heinrich sie 15 Jahre lang unter Hausarrest. Nach dem Tode ihres Ehemannes im Jahr 1189, während der Herrschaft ihrer beiden überlebenden Söhne Richard Löwenherz und Johann Ohneland, nahm sie erneut eine bedeutende politische Rolle wahr. Um die Person Eleonores begannen sich bereits zu ihren Lebzeiten Mythen und Legenden zu bilden. So wurde sie des Ehebruchs mit ihrem Onkel bezichtigt. Über viele Jahrhunderte galt sie als das Beispiel einer machthungrigen, intriganten Herrscherin. Dieses Bild hat sich in den letzten Jahrzehnten stark gewandelt. Nicht zuletzt nachdem sie durch den Film Der Löwe im Winter Einzug in die Populärkultur hielt, wurde sie zur Hauptfigur zahlreicher belletristischer Werke, die sie zu einer Gönnerin von Dichtern und Minnesängern stilisierten, für die die historischen Quellen aber in diesem Maße keinen Anhalt bieten. Die insgesamt dürftige Quellenlage macht es allerdings schwer, der historischen Person Eleonore gerecht zu werden. Historiker wie Ralph V. Turner sehen als Leitmotiv ihres Lebens ihren Willen, ihre Rolle als Königin wahrzunehmen und ihre Entschlossenheit, die Integrität ihres Herzogtums Aquitanien zu wahren. (de)
- Eleanor (c. 1122 – 1 April 1204; French: Aliénor d'Aquitaine, pronounced [aljenɔʁ dakitɛn]) was Queen of France from 1137 to 1152 as the wife of King Louis VII, Queen of England from 1154 to 1189 as the wife of King Henry II, and Duchess of Aquitaine in her own right from 1137 until her death in 1204. As the heiress of the House of Poitiers, which controlled much of southwestern France, she was one of the wealthiest and most powerful women in western Europe during the High Middle Ages. She was a patron of poets such as Wace, Benoît de Sainte-Maure, and Bernart de Ventadorn. She was a key leading figure in the unsuccessful Second Crusade. Eleanor was the daughter of William X, Duke of Aquitaine, and Aénor de Châtellerault. She became duchess upon her father's death in April 1137, and three months later she married Louis, son of her guardian King Louis VI of France. A few weeks later, Eleanor's father-in-law died and her husband succeeded him as King Louis VII. Eleanor and Louis VII had two daughters, Marie and Alix. As queen of France, Eleanor participated in the unsuccessful Second Crusade. Soon afterwards, she sought an annulment of her marriage, but her request was rejected by Pope Eugene III. Eventually, Louis agreed to an annulment, as fifteen years of marriage had not produced a son. The marriage was annulled on 21 March 1152 on the grounds of consanguinity within the fourth degree. Their daughters were declared legitimate, custody was awarded to Louis, and Eleanor's lands were restored to her. As soon as the annulment was granted, Eleanor became engaged to her third cousin Henry, Duke of Normandy. The couple married on Whitsun, 18 May 1152. Henry and Eleanor became king and queen of England in 1154. They had five sons and three daughters. However, Henry and Eleanor eventually became estranged. Henry imprisoned her in 1173 for supporting the revolt of their eldest son, Henry the Young King, against him. She was not released until 6 July 1189, when her husband died and their third son, Richard I, ascended the throne. As queen dowager, Eleanor acted as regent while Richard went on the Third Crusade. She lived well into the reign of her youngest son, John. (en)
- Leonor Akitaniakoa (Poitiers, Akitania, gaur egungo Frantzia, 1122 inguruan - Fontevraudeko abade-etxea, Anjou, 1204ko apirilaren 1ean) Frantzia eta Ingalaterrako erregina eta Erdi Aro osoko emakumerik boteretsuenetakoa izan zen. Gilen X.a Akitaniakoa dukearen eta Châtelleraulteko Aenor dukesaren alaba zaharrena izan zen. Leonor izena bere amaren omenez jarri zioten (Alia Aenor, hau da, Beste Aenorren nolabaiteko laburdura gisa), nahiz eta modu askotara idatzi izan den (Leonor, Aliénor, Éléonore, etab.). Hala ere, ez da historian ezagutzen den lehendabiziko Leonor, Normandiako Leonor bera baino mende bat lehenago bizi izan baitzen. Erdi Aroko ohitura nagusien aurka, bere aitak ahalegin berezia egin zuen alabak hezkuntza garatua jaso zezan. Latinez irakurtzen eta idazten ikasi zuen, baita musika eta literatura bezalako arteak ere. Harrigarriago dena, emakume izan arren, zaldi gainean ibiltzen, salerosketan eta ehizan ere ikasi zuen. 1130ean, zortzi urte zituela, ama eta anaia txikia hil zitzaizkion eta, ondorioz, bere aitaren oinordeko bihurtu zen. Akitaniako dukerriaren lurrak garai hartako Frantziako aberatsenak ziren. 1137ko uztailaren 25an Frantziako oinordeko Luisekin (geroago Luis VII.a Frantziakoa izango zenarekin) ezkondu zen. Luisek Frantziako tronua eskuratu zuenean ez zuen Akitaniako dukerria hartu, bi tronuak bereizita jarraitu baitzuten. Leonorrek, beraz, Akitaniako agintea beretzat gorde zuen. Frantziako gortean ez zuten Leonorren izaera liberal eta aurrerakoia ontzat hartzen, bereziki kleroko zenbait kargudunek. Senar-emazteen artean maitasun harremana zegoen arren, berehala hasi ziren tirabira politikoak, Vermandoiseko konderriari buruzko gatazkan, besteak beste. Luis VII.ak Bigarren Gurutzadan parte hartu zuenean, Leonorrek gogor egin zuen senarraren iritziaren aurka eta parte hartzeko gogoa erakutsi zuen. Beraz, Akitaniako ordezkari gisa joan zen bertara. Antiokian zeudela, bere osaba Poitiersko Raimundorekin harremanetan egon zela zabaldu zen eta bikotearen arteko harremana krisi sakonean murgildu zen. Hala ere, Luisek berarekin berriz bueltatzera behartu zuen eta, itzuleran, Erroman zeudela, Aita Santuak bultzatuta harremana konpontze bidean jartzeko ahalegina egin zuten. Hala ere, 1152an ezkontza baliogabetzat jo zuen Aita Santuak, beraien arteko familia harremana (hirugarren lehengusuak ziren) aintzat hartuz. Familiako alaba biak, Maria eta Alix, Luisen zaintzapean gelditu ziren eta Leonorri bere familiako lur guztiak itzuli zitzaizkion. 1152ko maiatzaren 18an Ingalaterrako Henrike II.arekin ezkondu zen. Ezkontza horren ondorioz, Akitaniako eta Ingalaterrako lurraldeak batu egin ziren eta Luis VII.aren lurraldeak halako zortzi zituen inperioa osatu zen, Plantagenet dinastiari hasiera emanez. Senar-emazte biek bost seme eta hiru alaba izan zituzten. Bere senarraren desleialtasunak bultzatuta, hiru semeren errebolta bultzatu zuen beraien aitaren kontra. Altxamendu hori garaitu ostean, Henrike II.ak Leonor atxilotu egin zuen eta giltzapean egon zen 1189ra arte. Henrike II.a hil ondoren, bere seme Rikardo Lehoi Bihotz jarri zen agintean. Hau gurutzadetan zela, Leonorrek izan ohi zuen Akitaniako eta Ingalaterrako agintaritza. Gurutzadak amaitu ondoren, Fountevraudeko abade-etxera erretiratu zen, baina 1199an berriz atera zen Rikardo hil ondoren erregetza azken honen anaiak (Joan Lurgabea) har zezan. Hurrengo urtean, 80 urte zituela, Gaztelara jo zuen Alfontso VIII.aren eta Leonorren alaben artean Frantziako erregina izango zena aukeratzera (Luis VIII.aren emazte izango zena, alegia). 1204ko apirilaren 1ean hil zen eta bere senar Henrike II.aren eta seme Rikardo I.aren ondoan hilobiratu zuten Fontevraudeko abade-etxean (Anjou). (eu)
- Aliénor d'Aquitaine, aussi connue sous le nom d’Éléonore d'Aquitaine ou de Guyenne, née vers 1122 et morte le 31 mars ou le 1er avril 1204 à Poitiers, et non à l'abbaye de Fontevraud, a été tour à tour reine de France, puis reine d'Angleterre. Duchesse d'Aquitaine et comtesse de Poitiers, elle occupa une place centrale dans les relations entre les royaumes de France et d'Angleterre au XIIe siècle : elle épousa successivement le roi de France Louis VII (1137), puis Henri Plantagenêt (1152), futur roi d'Angleterre Henri II, renversant ainsi le rapport de force en apportant ses terres à l'un puis à l'autre des deux souverains. À la cour fastueuse qu'elle tenait en Aquitaine, elle favorisa l'expression poétique des troubadours en langue d'oc. À compter de son premier mariage (pendant lequel elle a participé à la deuxième croisade), elle joua un rôle politique important dans l'Europe médiévale. (fr)
- Leonor de Aquitania o Leonor de Poitou (en francés: Aliénor d’Aquitaine o Éléonore de Poitiers, en inglés: Eleanor of Aquitaine; Poitiers, 1122-Fontevraud-l'Abbaye, 1 de abril de 1204) fue una noble medieval francesa miembro de la casa de Poitiers, desde 1137 por derecho propio duquesa de Aquitania y Guyena y condesa de Gascuña, y que por matrimonio llegaría a ser reina consorte de Francia (1137-1152) y luego reina consorte de Inglaterra (1154-1189). (es)
- Aliénor dari Aquitaine (bahasa Prancis: Aliénor/Éléonore; 1122 atau 1124 – 1 April 1204) merupakan salah satu wanita terkaya dan berkuasa pada masa Abad Pertengahan, ia adalah seorang anggota keluarga yang memerintah di Prancis barat daya. Ia menjadi dengan haknya sendiri ketika ia masih kecil, kemudian Permaisuri Prancis (1137–1152) dan Inggris (1154–1189). Ia adalah pelindung dari tokoh-tokoh sastra seperti , Benoît de Sainte-Maure, dan . Suksesi Aliénor atas kabupaten Aquitaine pada tahun 1137 membuatnya sebagai seorang pendamping ideal di Eropa. Tiga bulan setelah ia menjadi adipati, ia menikah dengan Raja Louis VII dari Prancis, putra Raja Louis VI. Sebagai Ratu Prancis, ia ikut serta di dalam Perang Salib Kedua. Tak lama kemudian, Aliénor berupaya untuk membatalkan pernikahannya, namun permohonannya ditolak oleh Paus Eugenius III. Namun setelah kelahiran putri keduanya , Louis menyetujui pembatalan mengingat kegagalannya untuk hamil setelah lima belas tahun menikah. Pernikahan itu dibatalkan pada tanggal 11 Maret 1152 dengan alasan hubungan kekerabatan di antara tingkat keempat. Putri-putri mereka disahkan dan perwalian diberikan kepada Louis dan wilayah-wilayah Aliénor dikembalikan kepadanya. Segera setelah pembatalan diberikan, Aliénor bertunangan dengan Henry, Adipati Normandia, yang menjadi raja Henry II dari Inggris pada tahun 1154. Henry adalah sepupu ketiga (sepupu tingkat ketiga), dan sembilan tahun lebih muda. Pasangan tersebut menikah pada tanggal 18 Mei 1152, delapan minggu setelah pembatalan pernikahan pertama Aliénor, di dalam sebuah katedral di Poitiers, Prancis. Tiga belas tahun berikutnya, ia memberikan Henry delapan orang anak: lima putra, tiga di antaranya menjadi raja; dan tiga orang putri. Namun Henry dan Aliénor akhirnya menjadi musuh. Henry memenjarakannya pada tahun 1173 karena mendukung pemberontakan putranya Henry, dan ia tidak dibebaskan sampai dengan tahun 1189 ketika Henry meninggal (pada tanggal 6 Juli), dan putra mereka naik takhta Inggris sebagai Richard I. Sekarang Ibu Suri Aliénor bertindak sebagai wali ketika Richard pergi ke Perang Salib Ketiga di mana ia ditangkap dan ditawan. Aliénor hidup dengan baik samapi pemerintahan putra bungsunya John. Ketika ia meninggal, ia hidup lebih lama dari seluruh anak-anaknya kecuali Raja John dan . (in)
- 엘레아노르(영어: Eleanor of Aquitaine, 오크어: Alienòr d'Aquitània, 프랑스어: Aliénor d'Aquitaine,1122년~1204년 4월 1일)은 아키텐의 여공작으로 프랑스 왕 루이 7세의 왕비였으나 이혼한후 잉글랜드 왕 헨리 2세의 왕비가 되었다. 헨리 2세의 아들 잉글랜드의 리처드 1세와 존왕의 모후이기도 하다. 12세기 낭만문학의 중심지 푸아티에 지방의 영향을 받아 음유시인과 문학자들의 후원자였고, 남프랑스의 화려하고 세련된 궁정 문화를 프랑스와 잉글랜드에 전파한 사람으로도 알려져있다. 엘레아노르는 아버지로부터 아키텐 공국과 의 광대한 영지를 15세에 계승했다. 아키텐 지방의 영주들의 충성서약에도 불구하고 훗날이 걱정된 기욤 10세는 영지를 지켜줄 유력한 사윗감으로 상위 주군인 프랑스 왕 루이 6세의 아들 루이 7세를 점찍고는 루이 6세를 후견인으로 지명했다. 아버지가 죽은 지 3개월 후 루이 7세와 결혼한 엘레아노르는 루이와 함께 파리로 이동하던 중 루이 6세의 죽음과 함께 프랑스의 왕비에 올랐다. 프랑스의 왕비 시절에 제2차 십자군에 참가했으나 그 원정은 가장 실패한 원정 중의 하나로 일컬어지는 결과로 끝났고, 이전부터 쌓여왔던 둘 간의 불화가 표면화되기에 이르렀다. 엘레아노르는 루이와의 결혼을 무효화하려고 했으나 교황 에우제니오 3세에게 거절당했다. 그러나 둘째딸 가 태어나자 더 이상 엘레아노르에게서 아들을 얻을 희망이 없다고 생각한 루이는 이혼에 합의한다. 1152년 3월 11일 10촌의 근친이라는 이유로 결혼이 무효화된다. 결혼 무효에도 불구하고 둘 사이의 딸들은 적녀로 인정받았고 양육권은 루이 7세에게 넘어간 반면에 결혼 전의 영지를 되돌려받기로 했다. 결혼 취소가 승인되자마자 엘레아노르는 이자 노르망디 공작이며 자신의 친척인 9세 연하의 헨리 플랜태저넷과 약혼했다. 엘레아노르의 결혼 취소가 된 지 8주만인 1152년 5월 18일 둘은 결혼했다. 1154년 10월 25일 헨리는 잉글랜드의 왕이 되었고, 엘레아노르는 왕비가 되었다. 이후 13년 동안 헨리와의 사이에서 5명의 아들과 2명의 딸을 낳았는데, 이중 아들 둘은 훗날 잉글랜드의 왕이 되었다. 그러나 헨리와 엘레아노르의 사이는 결국 파탄났고, 심지어는 아들 헨리가 헨리 2세에게 일으킨 반란을 지원하다 1173년부터 헨리 2세가 죽는 1189년까지 유폐되었다. 1189년 헨리 2세가 죽자 뒤를 이은 아들 리처드 1세가 곧 해방시켜주었고, 왕태후가 되자 아들이 제3차 십자군에 참전하면서 자리를 비우는 동안 섭정으로 통치했다. 리처드가 죽은 이후에도 막내 아들 존의 치세까지 살았다. 자식 중에서 오래 산 사람은 존과 딸 밖에 없었다. (ko)
- Eleonora d'Aquitania (Bordeaux, 1122 – Fontevrault, 1º aprile 1204) fu duchessa d'Aquitania e Guascogna e contessa di Poitiers dal 1137 alla sua morte, regina consorte di Francia dal 1137 al 1152 e poi d'Inghilterra dal 1154 al 1189. In quanto erede della casata dei Poitiers, governanti nella Francia sud-occidentale, era una delle donne più ricche e potenti dell'Europa occidentale durante il Basso medioevo. Era mecenate di importanti letterati come Robert Wace, Benoît de Sainte-Maure e Bernart de Ventadorn. Guidò gli eserciti più volte nella sua vita e fu una leader della Seconda crociata. (it)
- アリエノール・ダキテーヌ（Aliénor d'Aquitaine, オック語: Alienòr d'Aquitània, 1122年 - 1204年4月1日）は、中世フランス王国の女性貴族でアキテーヌ女公（在位：1137年 - 1204年）。フランス王妃、イングランド王妃でもあった。アキテーヌ公ギヨーム10世とアエノール・ド・シャテルローの娘でギヨーム9世の孫。はじめフランス王ルイ7世の王妃、後にイングランド王ヘンリー2世の王妃。 ベルナール・ド・ヴァンタドゥールら吟遊詩人を庇護して多くの文芸作品を誕生させ、洗練された宮廷文化をフランス、イングランドに広めた存在として知られる。子孫が各地の君主及び妃となったことから「ヨーロッパの祖母」と呼ばれる。中世盛期の西欧において、最も裕福で地位の高い女性の一人であった。 (ja)
- Eleonora van Aquitanië (Occitaans: Aleonòr d'Aquitània, Frans: Aliénor of Éléonore d'Aquitaine; ook Éléonore de Guyenne; Belin of Bordeaux, ca. 1122/1124 – Poitiers of abdij van Fontevraud, 31 maart of 1 april 1204) was hertogin van Aquitanië, door haar eerste huwelijk koningin van Frankrijk (1137–1152) en door haar tweede huwelijk koningin van Engeland (1154–1189). Ze was een van de invloedrijkste vrouwen van de middeleeuwen in West-Europa. Eleonora stamde af van de dynastie van de hertogen van Aquitanië, opvolgers van de Karolingische koningen van Aquitanië en heersers over het grootste hertogdom op Franse bodem. Ze huwde met de Franse troonopvolger Lodewijk, die kort na het huwelijk werd gekroond. Voor de Franse kroon was het huwelijk een kans om de lenen opnieuw nauwer aan zich te binden. De ontbinding van het huwelijk wordt beschouwd als een van de meest gevolgrijke echtscheidingen in de geschiedenis, omdat ze een ontwikkeling in gang zette die leidde tot een meer dan 300 jaren durend conflict tussen het koninkrijk Engeland en Frankrijk (Honderdjarige Oorlog). Na de ontbinding van haar huwelijk met de Franse koning trouwde Eleonora met de jonge Hendrik Plantagenet, de hertog van Anjou en Normandië, die op dat moment Engelse troonpretendent was. Twee jaar later werden Hendrik en Eleonora tot Engelse monarchen gekroond. Hendriks politiek beoogde een consolidering van de in het bezit van de familie zijnde territoria tot één gebied, dat in de moderne geschiedschrijving als het Angevijnse Rijk wordt aangeduid. Daarbij namen de gebieden die Eleonora in het huwelijk inbracht een sleutelpositie in. Eleonora voelde zich als erfgename van Aquitanië geroepen en gerechtigd om haar hertogdom zelfstandig te besturen en verzette zich tegen de inlijving ervan in het rijk van haar echtgenoot. Mede hierdoor was het huwelijk conflictrijk. Nadat Eleonora zich in 1173/1174 bij de opstand van haar drie oudste zonen tegen hun vader had aangesloten, plaatste Hendrik haar vijftien jaar lang onder huisarrest. Eleonora nam pas na de dood van haar echtgenoot in 1189 onder de regeringen van haar zonen Richard Leeuwenhart en Jan zonder Land opnieuw een beduidende politieke rol op zich. Rond Eleonora's persoon begonnen tijdens haar leven mythen en legendes te ontstaan. In de loop der eeuwen gold ze als het voorbeeld van een heerseres met een honger naar macht die continu intrigeerde. Dat beeld is in de laatste decennia echter veranderd. Niet in de laatste plaats nadat ze door de verfilming van The Lion in Winter zich een plaatsje in de populaire cultuur had weten te verwerven, werd ze het hoofdpersonage van talrijke literaire werken, die van haar een beschermvrouwe van dichters en minnezangers maakten, hoewel historische bronnen geen houvast bieden voor zo'n mecenaat. De beschikbare bronnen zijn vaak gekleurd en bemoeilijken een correcte beeldvorming van de historische figuur. Dat Eleonora haar rol als koningin ten volle wilde waarmaken en vastberaden was om haar hertogdom Aquitanië te beschermen, beschouwen historici als Ralph Turner als de leidmotieven van haar leven. (nl)
- Eleonora Akwitańska (fr. Aliénor d'Aquitaine) (ur. ok. 1122, zm. 1 kwietnia 1204 w Fontevraud) – królowa Francji i Anglii. Brała udział w drugiej krucjacie. Była jedną z najmożniejszych i najbardziej wpływowych kobiet Europy w średniowieczu, jedyną kobietą, która była zarówno królową Francji, jak i królową Anglii. (pl)
- Leonor da Aquitânia (1122 – 1 de abril de 1204) foi uma das mulheres mais ricas e poderosas da Idade Média, tendo sido Duquesa da Aquitânia e Condessa de Poitiers (1137-1204) por seu próprio direito (suo jure). Ela foi ainda rainha consorte da França (1137-1152), como esposa de Luís VII, e depois da Inglaterra (1154-1189), como esposa de Henrique II, além de ter sido matriarca da dinastia plantageneta, que governou a Inglaterra entre 1154 e 1485. Era a filha mais velha de Guilherme X da Aquitânia, a quem sucedeu em 1137, e de Aenor de Châtellerault. Leonor foi patrona de figuras literárias importantes como Bernart de Ventadorn, Wace e Benoît de Sainte-Maure, assim como de várias ordens e congregações religiosas católicas como a Abadia de Fontevraud. Liderou exércitos várias vezes durante sua vida e foi uma das líderes da Segunda Cruzada. Ao se tornar duquesa de Aquitânia aos quatorze anos, Leonor tornou-se a noiva mais cobiçada da Europa, tendo-se casado, três meses após se tornar duquesa, com o rei Luís VII de França, com quem teve duas filhas. Como Rainha da França, Leonor participou da Segunda Cruzada, viajando até à Palestina na liderança do exército da Aquitânia e do Poitou contra as forças do Islã. Após quinze anos como rainha da França, pediu a anulação do seu casamento ao papa Eugênio III, anulação concedida em 21 de março de 1152, com base na consanguinidade do casal (eram primos em 4.º grau). As suas duas filhas foram declaradas legítimas e a sua custódia foi concedida a Luís, enquanto as terras de Leonor lhe foram devolvidas. Logo após a anulação, Leonor casou-se com Henrique, Duque da Normandia e Conde de Anjou em 18 de maio de 1152 na Catedral de Poitiers. Dois anos depois, no Natal de 1154, ela e seu marido, agora Henrique II, foram coroados rei e rainha da Inglaterra na Abadia de Westminster, em Londres. Durante os treze primeiros anos de casados, Henrique e Leonor tiveram oito filhos. Contudo, em 1171 se desentenderam por conta dos casos extraconjugais dele, que acabou por prendê-la em 1173 por ela ter apoiado a revolta de seus filhos Henrique, Ricardo e Godofredo contra ele. Leonor só foi libertada em 6 de julho de 1189, quando o seu marido morreu e seu segundo filho Ricardo Coração de Leão subiu ao trono da Inglaterra. Como rainha-mãe, Leonor atuou como regente da Inglaterra e Normandia quando Ricardo partiu para a Terceira Cruzada, tendo negociado o resgate deste quando ele foi preso na Áustria. Quando da ascensão de seu filho João em 1199, Leonor participou de suas últimas batalhas para garantir a sua permanência no trono. E após uma intensa vida de oitenta e dois anos, sendo consecutivamente rainha da França e da Inglaterra, tomou o véu na Abadia de Fontevraud, onde morreu como monja em 1 de abril de 1204. (pt)
- Алиено́ра Аквита́нская (фр. Aliénor d'Aquitaine; ок. 1124 — 1 апреля 1204, Фонтевро) — герцогиня Аквитании и Гаскони, графиня Пуатье с 1137 года, королева Франции в 1137—1152 годах, королева Англии в 1154—1189 годах, одна из богатейших и наиболее влиятельных женщин Европы Высокого средневековья, дочь герцога Аквитании Гильома X и Аэноры де Шательро. Алиенора была супругой двух королей — сначала короля Франции Людовика VII, а затем короля Англии Генриха II Плантагенета, матерью двух английских королей — Ричарда I Львиное Сердце и Иоанна Безземельного. Женщина удивительной красоты, характера и нравов, выделяющих её не только в ряду женщин-правителей своего времени, но и всей истории. (ru)
- Eleonora av Akvitanien (Aliénor d'Aquitaine), född mellan 1122 och 1124 (det senare årtalet är idag vedertaget), död 1 april 1204, var genom giftermål drottning av Frankrike från 1137 till 1152, och drottning av England från 1154 till 1189; hon var även regerande vasallhertiginna av Akvitanien från 1137 till 1204. Hon var ställföreträdande regent i England för sin make Henrik II av Englands många perioder av frånvaro, styrde Normandie 1167 på uppdrag av Henrik, och höll en kungs makt som ställföreträdare för sonen Rickard I av England, när denne var på korståg 1189–1194. Hon kom att ha stor betydelse för freden i England och Akvitanien under den senare perioden. Eleonora är den enda kvinnan i historien som varit drottning av både England och Frankrike. Som en medlem av släkten Ramnulfids (huset Poitiers) och sedermera släktens företrädare blev hon en av de rikaste och mäktigaste kvinnorna i Europa under medeltiden. I Eleonoras livshistoria har många legender länge rest med och då särskilt svärtande rykten. Exempel är hennes påstådda affär med Saladin, hennes påstådda mord på Rosamund Clifford och "kärlekshovet". Alla exemplen är logiskt motbevisade eller har ingen grund. Hon var först gift med den franske kungen Ludvig VII och sedan med den engelske kungen Henrik II. I det senare äktenskapet blev hon mor till bland annat Rikard Lejonhjärta och Johan. Hon var även mormor till Blanche av Kastilien. Eleonora levde ett för tiden mycket långt liv och kom att överleva alla sina 10 barn som nådde vuxen ålder utom två, Johan och Eleonora. (sv)
- 阿基坦的埃莉诺（Eleanor of Aquitaine，1122年－1204年），阿基坦女公爵暨，阿基坦公爵威廉十世之女。 埃莉诺先嫁給法国国王路易七世，後，和英格兰国王亨利二世結婚。她是幼王亨利、理查一世、布列塔尼公爵若弗鲁瓦二世及无地王约翰的母亲。 (zh)
- Елеонора Аквітанська (Алієнор) (1122 / 1124 ? — 1204) — правляча королева (королева-консорт) Франції, згодом королева-консорт Англії. Дочка герцога Аквітанського Гійома де Пуатьє, онучка першого трубадура Провансу Гійома IX Аквітанського, дружина французького короля Людовіка VII (1137—1152), дружина англійського короля Генріха II Плантагенета (1133—1189). Мати трьох англійських королів — Генріха Молодого Короля, що правив разом з батьком Генріхом II, Річарда I Левове Серце та Іоанна Безземельного. Вважається «куртуазною королевою», що сприяла поширенню куртуазної культури із рідного Провансу на північ — у Франції та Англії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- إليانور آكيتاين (بالفرنسية: Aliénor d’Aquitaine) ولدت حوالي عام 1122 أو 1124 للميلاد · وتوفيت في 31 مارس أو الأول من أبريل عام 1204 للميلاد في بواتييه وليس في · ، كانت بالتناوب ملكة فرنسا، ثم ملكة إنجلترا. كانت أغنى وأشهر وأقوى امرأة في أوروبا الغربية خلال العصور الوسطى المتوسطة.بالإضافة إلى كونها دوقة أكيتانيا حسب حقها الشرعي فقد كانت ملكة فرنسا قرينة بين العامين 1137–1152 بزواجها من لويس السابع وبعدها ملكة إنجلترا قرينة بين العامين 1154–1189 من خلال زواجها من هنري الثاني.كانت راعية للشخصيات الأدبية مثل روبير واس وكريتيان دي تروا. (ar)
- Elionor d'Aquitània (Bordeus, 1122 - abadia de Fontevrault, 1204), duquessa d'Aquitània (1137-1204) i reina consort de França (1137-1152) i d'Anglaterra (1154-1189). (ca)
- Η Ελεονώρα της Ακουιτανίας (Aliénor d'Aquitaine, περ. 1124 – 31 Μαρτίου 1204) ήταν λόγω των γάμων της πρώτα βασίλισσα της Γαλλίας (1137-1152) και μετά της Αγγλίας (1154-1189). Ως κληρονόμος του πατέρα της έγινε δούκισσα της Ακουιτανίας (1137-1204). Ήταν μία από τις πλουσιότερες και πιο ισχυρές γυναίκες στη Δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Υπήρξε σύζυγος διαδοχικά δύο βασιλέων, του Λουδοβίκου Ζ΄ της Γαλλίας και του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, μητέρα δύο Άγγλων βασιλέων, του Ριχάρδου Α΄ και του Ιωάννη. (el)
- Leonor de Aquitania o Leonor de Poitou (en francés: Aliénor d’Aquitaine o Éléonore de Poitiers, en inglés: Eleanor of Aquitaine; Poitiers, 1122-Fontevraud-l'Abbaye, 1 de abril de 1204) fue una noble medieval francesa miembro de la casa de Poitiers, desde 1137 por derecho propio duquesa de Aquitania y Guyena y condesa de Gascuña, y que por matrimonio llegaría a ser reina consorte de Francia (1137-1152) y luego reina consorte de Inglaterra (1154-1189). (es)
- Eleonora d'Aquitania (Bordeaux, 1122 – Fontevrault, 1º aprile 1204) fu duchessa d'Aquitania e Guascogna e contessa di Poitiers dal 1137 alla sua morte, regina consorte di Francia dal 1137 al 1152 e poi d'Inghilterra dal 1154 al 1189. In quanto erede della casata dei Poitiers, governanti nella Francia sud-occidentale, era una delle donne più ricche e potenti dell'Europa occidentale durante il Basso medioevo. Era mecenate di importanti letterati come Robert Wace, Benoît de Sainte-Maure e Bernart de Ventadorn. Guidò gli eserciti più volte nella sua vita e fu una leader della Seconda crociata. (it)
- アリエノール・ダキテーヌ（Aliénor d'Aquitaine, オック語: Alienòr d'Aquitània, 1122年 - 1204年4月1日）は、中世フランス王国の女性貴族でアキテーヌ女公（在位：1137年 - 1204年）。フランス王妃、イングランド王妃でもあった。アキテーヌ公ギヨーム10世とアエノール・ド・シャテルローの娘でギヨーム9世の孫。はじめフランス王ルイ7世の王妃、後にイングランド王ヘンリー2世の王妃。 ベルナール・ド・ヴァンタドゥールら吟遊詩人を庇護して多くの文芸作品を誕生させ、洗練された宮廷文化をフランス、イングランドに広めた存在として知られる。子孫が各地の君主及び妃となったことから「ヨーロッパの祖母」と呼ばれる。中世盛期の西欧において、最も裕福で地位の高い女性の一人であった。 (ja)
- Eleonora Akwitańska (fr. Aliénor d'Aquitaine) (ur. ok. 1122, zm. 1 kwietnia 1204 w Fontevraud) – królowa Francji i Anglii. Brała udział w drugiej krucjacie. Była jedną z najmożniejszych i najbardziej wpływowych kobiet Europy w średniowieczu, jedyną kobietą, która była zarówno królową Francji, jak i królową Anglii. (pl)
- 阿基坦的埃莉诺（Eleanor of Aquitaine，1122年－1204年），阿基坦女公爵暨，阿基坦公爵威廉十世之女。 埃莉诺先嫁給法国国王路易七世，後，和英格兰国王亨利二世結婚。她是幼王亨利、理查一世、布列塔尼公爵若弗鲁瓦二世及无地王约翰的母亲。 (zh)
- Елеонора Аквітанська (Алієнор) (1122 / 1124 ? — 1204) — правляча королева (королева-консорт) Франції, згодом королева-консорт Англії. Дочка герцога Аквітанського Гійома де Пуатьє, онучка першого трубадура Провансу Гійома IX Аквітанського, дружина французького короля Людовіка VII (1137—1152), дружина англійського короля Генріха II Плантагенета (1133—1189). Мати трьох англійських королів — Генріха Молодого Короля, що правив разом з батьком Генріхом II, Річарда I Левове Серце та Іоанна Безземельного. Вважається «куртуазною королевою», що сприяла поширенню куртуазної культури із рідного Провансу на північ — у Франції та Англії. (uk)
- Eleonora Akvitánská (francouzsky Aliénor d'Aquitaine, anglicky Eleanor of Aquitaine; asi 1122/1124? Bordeaux – 31. března/1. dubna 1204? Poitiers) byla akvitánská vévodkyně, francouzská a anglická královna. Byla dědičkou rozsáhlého akvitánského vévodství na jihozápadě Francie, které se na tři staletí stalo jedním z hlavních předmětů sporů mezi Francií a Anglií. Současníky pohoršovala svým jednáním a byla terčem mnoha pomluv i obdivu. Dochoval se její bohatě ilustrovaný , kde je zpodobněna v pozici pokorné donátorky. (cs)
- Eleonore von Aquitanien (okzitanisch Aleonòr d’Aquitània, französisch Aliénor oder Éléonore d’Aquitaine; auch Éléonore de Guyenne; * um 1124 in Poitiers im Poitou; † 1. April 1204 in Poitiers in Frankreich) aus dem Haus Poitiers war Herzogin von Aquitanien, durch Heirat erst Königin von Frankreich (1137–1152), dann Königin von England (1154–1189) und eine der einflussreichsten Frauen des Mittelalters. (de)
- Eleonora de Akvitanio (ĉ. 1122 en Poitiers en Akvitanio – 1-a de aprilo 1204 en monaĥejo Fontevrault, Francio), estis franca kaj angla reĝino kaj unu el la plej potencaj virinoj en la mezepoko. Ŝia nomo estas okcitane Aleonòr d'Aquitània, france Aliénor aŭ Éléonore d'Aquitanie. Origine ŝia nomo estis Aenòr, sed por distingi ŝin de ŝia patrino oni nomis ŝin (en ŝia okcitana gepatra lingvo) Aliénor ("la alia Aenòr"). Ŝi havis tre viglan, entrepreneman karakteron, ampleksan edukon, amis muzikon, arton, literaturon kaj potencon. (eo)
- Eleanor (c. 1122 – 1 April 1204; French: Aliénor d'Aquitaine, pronounced [aljenɔʁ dakitɛn]) was Queen of France from 1137 to 1152 as the wife of King Louis VII, Queen of England from 1154 to 1189 as the wife of King Henry II, and Duchess of Aquitaine in her own right from 1137 until her death in 1204. As the heiress of the House of Poitiers, which controlled much of southwestern France, she was one of the wealthiest and most powerful women in western Europe during the High Middle Ages. She was a patron of poets such as Wace, Benoît de Sainte-Maure, and Bernart de Ventadorn. She was a key leading figure in the unsuccessful Second Crusade. (en)
- Leonor Akitaniakoa (Poitiers, Akitania, gaur egungo Frantzia, 1122 inguruan - Fontevraudeko abade-etxea, Anjou, 1204ko apirilaren 1ean) Frantzia eta Ingalaterrako erregina eta Erdi Aro osoko emakumerik boteretsuenetakoa izan zen. 1204ko apirilaren 1ean hil zen eta bere senar Henrike II.aren eta seme Rikardo I.aren ondoan hilobiratu zuten Fontevraudeko abade-etxean (Anjou). (eu)
- Aliénor dari Aquitaine (bahasa Prancis: Aliénor/Éléonore; 1122 atau 1124 – 1 April 1204) merupakan salah satu wanita terkaya dan berkuasa pada masa Abad Pertengahan, ia adalah seorang anggota keluarga yang memerintah di Prancis barat daya. Ia menjadi dengan haknya sendiri ketika ia masih kecil, kemudian Permaisuri Prancis (1137–1152) dan Inggris (1154–1189). Ia adalah pelindung dari tokoh-tokoh sastra seperti , Benoît de Sainte-Maure, dan . (in)
- Aliénor d'Aquitaine, aussi connue sous le nom d’Éléonore d'Aquitaine ou de Guyenne, née vers 1122 et morte le 31 mars ou le 1er avril 1204 à Poitiers, et non à l'abbaye de Fontevraud, a été tour à tour reine de France, puis reine d'Angleterre. (fr)
- 엘레아노르(영어: Eleanor of Aquitaine, 오크어: Alienòr d'Aquitània, 프랑스어: Aliénor d'Aquitaine,1122년~1204년 4월 1일)은 아키텐의 여공작으로 프랑스 왕 루이 7세의 왕비였으나 이혼한후 잉글랜드 왕 헨리 2세의 왕비가 되었다. 헨리 2세의 아들 잉글랜드의 리처드 1세와 존왕의 모후이기도 하다. 12세기 낭만문학의 중심지 푸아티에 지방의 영향을 받아 음유시인과 문학자들의 후원자였고, 남프랑스의 화려하고 세련된 궁정 문화를 프랑스와 잉글랜드에 전파한 사람으로도 알려져있다. 엘레아노르는 아버지로부터 아키텐 공국과 의 광대한 영지를 15세에 계승했다. 아키텐 지방의 영주들의 충성서약에도 불구하고 훗날이 걱정된 기욤 10세는 영지를 지켜줄 유력한 사윗감으로 상위 주군인 프랑스 왕 루이 6세의 아들 루이 7세를 점찍고는 루이 6세를 후견인으로 지명했다. 아버지가 죽은 지 3개월 후 루이 7세와 결혼한 엘레아노르는 루이와 함께 파리로 이동하던 중 루이 6세의 죽음과 함께 프랑스의 왕비에 올랐다. (ko)
- Eleonora van Aquitanië (Occitaans: Aleonòr d'Aquitània, Frans: Aliénor of Éléonore d'Aquitaine; ook Éléonore de Guyenne; Belin of Bordeaux, ca. 1122/1124 – Poitiers of abdij van Fontevraud, 31 maart of 1 april 1204) was hertogin van Aquitanië, door haar eerste huwelijk koningin van Frankrijk (1137–1152) en door haar tweede huwelijk koningin van Engeland (1154–1189). Ze was een van de invloedrijkste vrouwen van de middeleeuwen in West-Europa. (nl)
- Leonor da Aquitânia (1122 – 1 de abril de 1204) foi uma das mulheres mais ricas e poderosas da Idade Média, tendo sido Duquesa da Aquitânia e Condessa de Poitiers (1137-1204) por seu próprio direito (suo jure). Ela foi ainda rainha consorte da França (1137-1152), como esposa de Luís VII, e depois da Inglaterra (1154-1189), como esposa de Henrique II, além de ter sido matriarca da dinastia plantageneta, que governou a Inglaterra entre 1154 e 1485. Era a filha mais velha de Guilherme X da Aquitânia, a quem sucedeu em 1137, e de Aenor de Châtellerault. (pt)
- Eleonora av Akvitanien (Aliénor d'Aquitaine), född mellan 1122 och 1124 (det senare årtalet är idag vedertaget), död 1 april 1204, var genom giftermål drottning av Frankrike från 1137 till 1152, och drottning av England från 1154 till 1189; hon var även regerande vasallhertiginna av Akvitanien från 1137 till 1204. Hon var ställföreträdande regent i England för sin make Henrik II av Englands många perioder av frånvaro, styrde Normandie 1167 på uppdrag av Henrik, och höll en kungs makt som ställföreträdare för sonen Rickard I av England, när denne var på korståg 1189–1194. Hon kom att ha stor betydelse för freden i England och Akvitanien under den senare perioden. Eleonora är den enda kvinnan i historien som varit drottning av både England och Frankrike. Som en medlem av släkten Ramnulfids ( (sv)
- Алиено́ра Аквита́нская (фр. Aliénor d'Aquitaine; ок. 1124 — 1 апреля 1204, Фонтевро) — герцогиня Аквитании и Гаскони, графиня Пуатье с 1137 года, королева Франции в 1137—1152 годах, королева Англии в 1154—1189 годах, одна из богатейших и наиболее влиятельных женщин Европы Высокого средневековья, дочь герцога Аквитании Гильома X и Аэноры де Шательро. Алиенора была супругой двух королей — сначала короля Франции Людовика VII, а затем короля Англии Генриха II Плантагенета, матерью двух английских королей — Ричарда I Львиное Сердце и Иоанна Безземельного. (ru)
|
_-_KB_76_F_13,_folium_028v.jpg){kind=link}
