| dbo:abstract
|
- Xahanxà (persa: شاهَنشاه, ‘rei de reis’), fou un títol principalment persa originat durant la dinastia aquemènida. Va continuar amb els arsàcides i el sassànides; sota aquestos el príncep hereu es titulava Kuixan Xah, rei de Kuixan. Les reines eren les bambixnan bambixn (‘reina de reines’). Després dels sassànides, amb la conquesta àrab, el títol de xahanxà va desaparèixer per un temps sent adoptat pel buwàyhida Àdud-ad-Dawla (949-983) i els seus successors, però desaparegué altre cop a la caiguda de la dinastia. El títol simple xa va passar a ser nom, que fou molt comú sota els seljúcides i per exemple «Màlik-Xah» és una combinació de la paraula «rei» en àrab i persa, per tant el seu nom era «Rei-Rei». El títol de xahanxà fou readoptat par la dinastia Pahlavi. Reza I de l'Iran i Muhammad Reza Pahlevi el van portar fins a la proclamació de la república islàmica a l'Iran. (ca)
- Šáhanšáh či šáhinšáh (staropersky 𐎧𐏁𐎠𐎩𐎰𐎡𐎩𐏐𐎧𐏁𐎠𐎩𐎰𐎡𐎩𐎠𐎴𐎠𐎶 [chšájathija chšájathijánám], středopersky a parthsky [šáhán šáh], novopersky شاهنشاه [šáhanšáh]) byl tradiční titul íránských vládců ve starověku s významem král králů. Užívali ho jak perští Achaimenovci a Sásánovci, tak vládcové parthské dynastie Arsakovců. Slovo chšájathija (šáh), překládané do češtiny jako král, je patrně médského původu a doslova označuje muže „vyznamenaného vládou“. Titul jako takový převzali Peršané z Urartu, jeho počátky jsou však patrně mezopotámské. Soudí se, že výrazem král králů se původně zdůrazňovala příslušnost panovníka k vládnoucí dynastii, zhruba ve smyslu „král, jehož předkové byli králi“, nikoli vláda nad podřízenými (lokálními) králi. V případě Achaimenovců lze rovněž uvažovat o tom, že se jím měla demonstrovat vláda perských králů nad starými říšemi v oblasti Předního východu (nad Médií, Babylonií atd.). Od Peršanů a Parthů převzali titul král králů i jiní monarchové, ať už v oblasti dnešní Indie či např. v Palmýře na území římské říše, přesto je však výraz spojen především s oblastí jazykově íránskou. V moderní době jej v Íránu oživila dynastie Safíovců, ovládající od roku 1501 jádro někdejší starověké perské říše. (cs)
- ملك الملوك هو لقب استخدمته العديد من الممالك والإمبراطوريات على مر التاريخ. وكانت بداية ظهور هذا اللقب في منطقة الشرق الأدنى القديم. ويكافئ هذا اللقب على نطاق واسع لقب إمبراطور الذي كان يستخدم في وقت لاحق. (ar)
- Ein Großkönig (griechisch: ὁ μέγας βασιλεύς ho megas basileus bzw. häufiger βασιλεύς, ohne Artikel; lateinisch rex regum ‚König der Könige‘) ist ein König, der über mehrere andere Könige gebietet. Schon die Herrscher von Akkad ließen sich als „Großkönig“ oder König der Könige titulieren, wie auch die Könige der Hethiter und von Assyrien (Šarru rabû šarru). Selbst die Herrscher kleinerer Königreiche, wie des neohethitischen Tabal oder von Urartu, nannten sich Großkönig, wenn sie über mehrere andere Fürsten geboten. Unter den Achämeniden wurde der Titel „König der Könige“ (Schahanschah) für die Herrscher des Perserreichs gebräuchlich. Auf einer dreisprachigen, in Persepolis gefundenen Inschrift des 5. Jahrhunderts v. Chr. findet sich etwa (übersetzt): „Ich Dareios, der große König, König der Könige, König der Länder, König dieser Welt, […]“. Dementsprechend bezeichneten sich auch die Herrscher der parthischen Arsakiden sowie ihre sassanidischen Nachfolger als „König der Könige“. Daher ist es in der althistorischen Forschung üblich, auch den sassanidischen Herrscher als „Großkönig“ zu bezeichnen. Möglicherweise besteht auch ein Bezug zwischen dem vom Seleukidenkönig Antiochos III. geführten, auf Inschriften belegten Titel „der Große“ bzw. „der große König“ und dem orientalischen Großkönigstitel. Auch die Herrscher von Armenien und Pontos führten zeitweilig diesen Herrschertitel. Im Römischen Reich nannten sich der Fürst von Palmyra Odaenathus und dessen Söhne Herodianus und Vaballathus rex regum. Später soll Konstantin der Große diesen Titel seinem Neffen Hannibalianus verliehen haben (der auf Münzen allerdings nur als rex erscheint). In beiden Fällen dürfte die Titulatur symbolisch gegen Territorialansprüche des sassanidischen Großkönigs an der Ostgrenze des Imperiums in Syrien bzw. Armenien gerichtet gewesen sein. Der Kaiser von Äthiopien führte ebenfalls den Titel eines „Königs der Könige“, amharisch Neguse Negest. Muammar al-Gaddafi wurde 2008 von über 200 afrikanischen Königen und traditionellen Stammesherrschern zum König der Könige von Afrika ausgerufen. (de)
- Ŝahanŝaho (malnovperse ĥŝájathija ĥŝájathijánam, mezperse kaj parthe Ŝáhán ŝáh, novperse شاهنشاه) aŭ grandreĝo estis tradicia titolo de iranaj regantoj en antikva epoko kun signifo de reĝo de reĝoj. Uzis ĝin kaj la persaj aĥemenidoj kaj sasanidoj, kaj regantoj de parta dinastio de arzakidoj. La esprimo reĝo de reĝoj estas uzitaj en multaj aliaj kulturoj kaj civilizoj kiaj ĉe la Imperio Malio. (eo)
- Xahanxah (persieraz: شاهنشاه, Shāhanshāh, «Erregeen errege» ) persiar titulu monarkikoa da. Batzuetan Xah-rekin nahasten da, persiar gobernariek erabilitako antzerako titulua, Errege esan nahi duena. Bambixnan bambixn («Erreginen erregina») zen erreginen izendapena. Akemenestar Inperioan erabiltzen hasia, arsazidarrek eta sasandarrek ere baliatu zuten. (eu)
- King of Kings was a ruling title employed primarily by monarchs based in the Middle East. Though most commonly associated with Iran (historically known as Persia in the West), especially the Achaemenid and Sasanian Empires, the title was originally introduced during the Middle Assyrian Empire by king Tukulti-Ninurta I (reigned 1233–1197 BC) and was subsequently used in a number of different kingdoms and empires, including the aforementioned Persia, various Hellenic kingdoms, Armenia, Georgia, and Ethiopia. The title is commonly seen as equivalent to that of Emperor, both titles outranking that of king in prestige, stemming from the medieval Byzantine emperors who saw the Shahanshahs of the Sasanian Empire as their equals. The last reigning monarchs to use the title of Shahanshah, those of the Pahlavi dynasty in Iran (1925–1979), also equated the title with "Emperor". The rulers of the Ethiopian Empire used the title of Nəgusä Nägäst (literally "King of Kings"), which was officially translated as "Emperor". The female variant of the title, as used by the Ethiopian Zewditu, was Queen of Kings (Ge'ez: Nəgəstä Nägäst). In the Sasanian Empire, the female variant used was Queen of Queens (Middle Persian: bānbishnān bānbishn). In Judaism, Melech Malchei HaMelachim ("the King of Kings of Kings") came to be used as a name of God. "King of Kings" (βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων) is also used in reference to Jesus Christ several times in the Bible, notably in the First Epistle to Timothy and twice in the Book of Revelation. In Islam, both the terms King of Kings and the Persian variant Shahanshah are condemned, particularly in Sunni hadith. (en)
- Le titre de roi des rois (ou « grand roi ») est un titre honorifique qui fut utilisé par de nombreux souverains au cours de l'histoire. Il trouve son origine dans le Proche-Orient ancien, et il équivaut peu ou prou au terme empereur. Le premier souverain à faire usage de ce titre (sous la forme : « šar šarrāni ») est Tukulti-Ninurta Ier, roi d'Assyrie au XIIIe siècle av. J.-C. Ce titre est à prendre littéralement, et s'explique par la division de la région en nombreuses cités-États, chacune ayant à sa tête un roi (« šar »). Lors de la formation de l'empire assyrien, le roi se place au-dessus de toutes les cités-États, devenant dès lors « roi des rois ». Le titre est repris en Perse (sous la forme : « shahanshah ») sous la dynastie achéménide (Ve – IVe siècles av. J.-C.). Il exprime la prééminence de l'empereur sur les nombreux États vassaux, tributaires ou « protégés ». Le titre « shahanshah » (شاه شاهان) est de nouveau porté officiellement par les souverains iraniens de la dynastie Pahlavi jusqu'au renversement de la monarchie en 1979. Le terme « roi des rois » est également mentionné dans la bible hébraïque (sous la forme : מלך המלכים - « Melech ha-M'lachim »), appliqué à Nabuchodonosor II et Artaxerxès (Daniel, 2:37). Il est repris dans le Nouveau Testament (sous la forme : βασιλεὺς βασιλέων - « Basileus basileōn »), appliqué cette fois à Jésus-Christ (Première épître à Timothée, 6:15, et Apocalypse, 17:14, 19:16). Ce titre de « roi des rois » était également un de ceux portés par l'empereur (négus) d'Éthiopie (sous la forme : ንጉሠ ነገሥት - « Nəgusä nägäst » ou « Négus négusti »). En 2009, le dirigeant libyen Mouammar Kadhafi se fait proclamer « roi des rois traditionnels d'Afrique » par un groupe de sept « rois » après son élection à la présidence de l'Union africaine et demande alors aux autres chefs d'État africains de le désigner sous ce titre. (fr)
- Šâhanšâh (persa: شاهنشاه; Rey de Reyes) es un título monárquico persa utilizado por primera vez por los gobernantes del Imperio aqueménida. Su primer titular fue Ciro el Grande (r. 559-530 a. C.) y es una derivación del título Sah, traducido literalmente como rey. Ambos títulos fueron utilizados por las diversas dinastías iraníes, aunque también fueron adoptados por algunos gobernantes extranjeros. La mayoría de los historiadores creen que Alejandro Magno adoptó el título real persa de Sahansah. El último Sah, Mohammad Reza Pahleví, usó el título cuando se autocoronó en 1967, siendo así el último gobernante en usarlo. (es)
- Rajadiraja atau Raja di atas segala raja (bahasa Sanskerta: राजाधिराज, rajadhiraja; Asiria šar šarrāni; bahasa Ibrani: מֶלֶךְ מְלָכִים, melek mĕlakîm; bahasa Persia: شاهنشاه, syāhansyāh; bahasa Yunani: Βασιλεὺς Βασιλέων, Basileus Basileōn; Aksara Ge'ez: ንጉሠ ነገሥት, Nəgusä Nägäst; Bahasa Turk Kuno: 𐰴𐰍𐰣, Qaghan) adalah sebuah ekspresi untuk "raja agung" atau . Kata tersebut diyakini berasal dari rumpun bahasa Semitik (berbanding dengan superlatif-superlatif Kitab Kidung Agung dan Ruang Mahakudus), namun kata tersebut juga diadopsi dalam tradisi Persia (Shahanshah), dan Kristen. (in)
- Re dei re o gran re (in persiano antico , xšāyaθiya) era il nome usato dai Greci per chiamare lo scià dell'impero persiano, in quanto figura di comando che gode di assoluti poteri in campo politico, ma che può vantare anche una notevole caratura spirituale, ergendosi anche al di sopra della classe sacerdotale. Il titolo di re dei re era già stato utilizzato da popolazioni più antiche come gli Accadi, gli Assiri e i Babilonesi, ma fu solo con il vastissimo impero medo di Persia e il suo successore, l'impero achemenide, che raggiunse il suo massimo sviluppo. Storicamente i re dei re si autoproclamavano con titoli molto prestigiosi con dagli Accadi, ad esempio "Re dei quattro angoli del mondo", "Re del mondo", "Re dell'universo", "Re delle terre / di tutte le terre", "Re del cielo e della terra", "Re degli dèi", "Re del paradiso e degli inferi", ... Questo era legato al fatto che ritenessero di dominare tutto il mondo conosciuto (ad esempio Dario I dopo la conquista di Babilonia) o avanzassero su di esso le loro pretese di dominio. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 왕중왕 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 왕중왕(王中王, 아카드어: 𒈗𒊭𒈗𒈨𒌍 샤르 샤라니, 페르시아어: شاهنشاه 샤한샤, 산스크리트어: महाराजाधिराज 마하라자디라자, 히브리어: המלך של המלכים, 그으즈어: ንጉሠ ነገሥት 느구서 너거스트)은 고대 서아시아와 남아시아 문화권에서 쓰이던 군주의 호칭으로, 황제에 버금가는 칭호이다. 기독교에서는 예수 그리스도를 일컫는 말로 쓰이기도 한다. (ko)
- Koning der Koningen (Perzisch: شاهنشاه) is een titel die gebruikt werd door verschillende monarchieën en rijken doorheen de geschiedenis. De titel komt uit het Midden-Oosten. Het is in grote lijnen het equivalent van de latere titel keizer. De eerste koning waarvan bekend is dat hij de titel "koning der koningen" (šar šarrāni) gebruikte, was Tukulti-Ninurta I van Assyrië (13e eeuw v.Chr.). De titel werd min of meer letterlijk bedoeld, omdat een šar de titel was voor een koning van een stadstaat, en met de vorming van een rijk in de Late Bronstijd, plaatsten de Assyrische heersers zichzelf aan het hoofd van de bestaande structuur van heersers (koningen) van stadstaten. De Perzische titel voor een koning der koningen is sjahansjah, waar het vooral gebruikt werd door het Perzische Achaemenidische Rijk maar ook andere Perzische Rijken zoals de Sassaniden Safawieden en voor het laatst de Pahlavi dynastie, waar het verwees naar een vorst die heerste over andere vorsten die een schatplichtige of een beschermende positie hadden. De keizers van Ethiopië hadden de titel "koning der koningen" (nəgusä nägäst). (nl)
- Król królów – tradycyjny tytuł używany przez monarchów aspirujących do władzy uniwersalnej lub zwierzchnictwa nad innymi władcami. Stosowany głównie na Bliskim Wschodzie. Po raz pierwszy formuła ta pojawiła się w starożytnej Mezopotamii, gdzie jeden z władców dynastii akadyjskiej nosił imię Šar-kali-šarrī, co w języku akadyjskim oznacza król wszystkich królów. (pl)
- Shahanshah (persiska: شاهنشاه, "Shâhanshâh", även "Shah-in-shah") var en persisk härskartitel, betydande "konungarnas konung". Det motsvarar ungefärligen titeln kejsare då båda har en värdighet högre än kungar. (sv)
- Цар Царів або Шахиншах — титул, який використовувався в кількох монархіях та імперіях в античні часи, та, згодом, за часів середньовіччя використовувався у тюркських об'єднаннях (каган — хан ханів, який у тогочасному світі дорівнював титулу імператор). Титул вперше було запроваджено на Близькому Сході. Спочатку титул сару (šarru) був титулом правителів міст-держав чи очильників окремих племен. Різновидом цього титулу був титул шах. З утворенням великих державних об'єднань в пізній бронзовій ері, лідери племен чи об'єднань, підкорюючи інші групи, вибудовуючи ієрархічну структуру управління (зберігали як правило місцеву родо-племінну верхівку чи панівний прошарок певних громад) запровадили новий титул — шах шахів, який визначав їх виключне, панівне становище. Перший з відомих правителів, що використав титул шах шахів (šarru šarrāni) був асирійський Тукульті-Нінурта I (13 століття до н. е.). Від ассирійців титул шах шахів запозичили мідійські правителі, а, згодом, й перси, від яких, в свою чергу, його було запозичено кушанами та тюркськими народами. Назва згадується в Єврейській Біблії (מלך מלכיא), застосована до Навуходоносора (Набу-кудуррі-уцур) і Артаксеркса. У Данила 2:37, Данило тлумачить сон Навуходоносора, про те, що «Тобі, царю, цар царів, якому Бог небесний дарував царство, владу, і силу, і славу» У християнстві цар царів (βασιλευς των βασιλευοντων) є одним з назв Ісуса, застосованих в 1-му посланні Тимофію 6:15 і Книзі Одкровення 17:14, 19:16. Імператори Ефіопії мали титул «король королів» (nəgusä nägäst). У ІІ тис. до Р.Х. на Близькому Сході існувала традиція взаємно використовувати титули, які перекладались як «Великий король» між державами, як спосіб дипломатичного визнання одне одного рівним. Тільки правителі держав, які не підлягали жодному іншому правителю і були досить потужні, щоб викликати повагу у своїх сусідів, мали право використовувати титул «великого короля». Це були монархи Єгипту, Ямхаду, Хеттів, Вавилонії, Мітанні (до її розпаду в XIV столітті до Р.Х.), Ассирії (лише після розпаду Мітанні) і недовгий час держава Мікенів. (uk)
- Rei dos Reis ou Rei de Reis (em persa médio: šāhān šāh, em latim: Rex Regum ou Rex autem regibus; em grego: Βασιλιά των βασιλιάδων; em farsi: شاهنشاه, Šâhanšâh ou Shahanshah, xainxá) é uma posição monárquica soberana (de chefe-de-estado que ocupa um sólio) que foi utilizado ao longo da história por diversas monarquias e por um império, o Otomano. Teve sua origem no antigo Oriente Médio; Antes mesmo de Roma, que foi o primeiro império a existir. Quem era rei dos reis, tinha a importância política igual à do título nobiliárquico de imperador, surgido posteriormente em Roma, na antiguidade clássica. Seu adjetivo é o real, ainda que rei e rei dos reis, não sejam a mesma coisa; e seu adjetivo jamais foi o imperial, que é o adjetivo exclusivo de um imperador. Ser rei dos reis, era tido como ser superior politicamente a um rei, igual ao que é um imperador. O rei dos reis, mais famoso da história, foi Nabucodonosor II (r. 605–562 a.C.) da Babilônia. (pt)
- Шахинша́х или шаханша́х (др.-перс. 𐎧𐏁𐎠𐎹𐎰𐎡𐎹 𐏐 𐎧𐏁𐎠𐎹𐎰𐎡𐎹𐎴𐎠𐎶 xšāyaθiya xšāyaθiyānām, пехл. šāhān šāh, перс. شاهنشاه [shāhanshāh] — «царь царей») — древний персидский (мидийского происхождения, заимствованный Ахеменидами), позже иранский монархический титул, приблизительно соответствующий европейскому титулу императора. Титулование — Его Императорское Величество. (ru)
- 王中之王（古希臘語：βασιλευς των βασιλευοντων；英語：King of Kings），又譯為諸王之王、萬王之王、众王之王，源自古代近東地區的帝國統治者稱號，大致相當於皇帝。在基督教中，也以這個稱號來稱呼耶穌基督。埃塞俄比亚帝國的佐迪图女皇帝，曾使用這個稱號的變體「眾王之女王」（Queen of Kings）。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- ملك الملوك هو لقب استخدمته العديد من الممالك والإمبراطوريات على مر التاريخ. وكانت بداية ظهور هذا اللقب في منطقة الشرق الأدنى القديم. ويكافئ هذا اللقب على نطاق واسع لقب إمبراطور الذي كان يستخدم في وقت لاحق. (ar)
- Ŝahanŝaho (malnovperse ĥŝájathija ĥŝájathijánam, mezperse kaj parthe Ŝáhán ŝáh, novperse شاهنشاه) aŭ grandreĝo estis tradicia titolo de iranaj regantoj en antikva epoko kun signifo de reĝo de reĝoj. Uzis ĝin kaj la persaj aĥemenidoj kaj sasanidoj, kaj regantoj de parta dinastio de arzakidoj. La esprimo reĝo de reĝoj estas uzitaj en multaj aliaj kulturoj kaj civilizoj kiaj ĉe la Imperio Malio. (eo)
- Xahanxah (persieraz: شاهنشاه, Shāhanshāh, «Erregeen errege» ) persiar titulu monarkikoa da. Batzuetan Xah-rekin nahasten da, persiar gobernariek erabilitako antzerako titulua, Errege esan nahi duena. Bambixnan bambixn («Erreginen erregina») zen erreginen izendapena. Akemenestar Inperioan erabiltzen hasia, arsazidarrek eta sasandarrek ere baliatu zuten. (eu)
- Rajadiraja atau Raja di atas segala raja (bahasa Sanskerta: राजाधिराज, rajadhiraja; Asiria šar šarrāni; bahasa Ibrani: מֶלֶךְ מְלָכִים, melek mĕlakîm; bahasa Persia: شاهنشاه, syāhansyāh; bahasa Yunani: Βασιλεὺς Βασιλέων, Basileus Basileōn; Aksara Ge'ez: ንጉሠ ነገሥት, Nəgusä Nägäst; Bahasa Turk Kuno: 𐰴𐰍𐰣, Qaghan) adalah sebuah ekspresi untuk "raja agung" atau . Kata tersebut diyakini berasal dari rumpun bahasa Semitik (berbanding dengan superlatif-superlatif Kitab Kidung Agung dan Ruang Mahakudus), namun kata tersebut juga diadopsi dalam tradisi Persia (Shahanshah), dan Kristen. (in)
- ( 다른 뜻에 대해서는 왕중왕 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 왕중왕(王中王, 아카드어: 𒈗𒊭𒈗𒈨𒌍 샤르 샤라니, 페르시아어: شاهنشاه 샤한샤, 산스크리트어: महाराजाधिराज 마하라자디라자, 히브리어: המלך של המלכים, 그으즈어: ንጉሠ ነገሥት 느구서 너거스트)은 고대 서아시아와 남아시아 문화권에서 쓰이던 군주의 호칭으로, 황제에 버금가는 칭호이다. 기독교에서는 예수 그리스도를 일컫는 말로 쓰이기도 한다. (ko)
- Król królów – tradycyjny tytuł używany przez monarchów aspirujących do władzy uniwersalnej lub zwierzchnictwa nad innymi władcami. Stosowany głównie na Bliskim Wschodzie. Po raz pierwszy formuła ta pojawiła się w starożytnej Mezopotamii, gdzie jeden z władców dynastii akadyjskiej nosił imię Šar-kali-šarrī, co w języku akadyjskim oznacza król wszystkich królów. (pl)
- Shahanshah (persiska: شاهنشاه, "Shâhanshâh", även "Shah-in-shah") var en persisk härskartitel, betydande "konungarnas konung". Det motsvarar ungefärligen titeln kejsare då båda har en värdighet högre än kungar. (sv)
- Шахинша́х или шаханша́х (др.-перс. 𐎧𐏁𐎠𐎹𐎰𐎡𐎹 𐏐 𐎧𐏁𐎠𐎹𐎰𐎡𐎹𐎴𐎠𐎶 xšāyaθiya xšāyaθiyānām, пехл. šāhān šāh, перс. شاهنشاه [shāhanshāh] — «царь царей») — древний персидский (мидийского происхождения, заимствованный Ахеменидами), позже иранский монархический титул, приблизительно соответствующий европейскому титулу императора. Титулование — Его Императорское Величество. (ru)
- 王中之王（古希臘語：βασιλευς των βασιλευοντων；英語：King of Kings），又譯為諸王之王、萬王之王、众王之王，源自古代近東地區的帝國統治者稱號，大致相當於皇帝。在基督教中，也以這個稱號來稱呼耶穌基督。埃塞俄比亚帝國的佐迪图女皇帝，曾使用這個稱號的變體「眾王之女王」（Queen of Kings）。 (zh)
- Xahanxà (persa: شاهَنشاه, ‘rei de reis’), fou un títol principalment persa originat durant la dinastia aquemènida. Va continuar amb els arsàcides i el sassànides; sota aquestos el príncep hereu es titulava Kuixan Xah, rei de Kuixan. Les reines eren les bambixnan bambixn (‘reina de reines’). El títol de xahanxà fou readoptat par la dinastia Pahlavi. Reza I de l'Iran i Muhammad Reza Pahlevi el van portar fins a la proclamació de la república islàmica a l'Iran. (ca)
- Šáhanšáh či šáhinšáh (staropersky 𐎧𐏁𐎠𐎩𐎰𐎡𐎩𐏐𐎧𐏁𐎠𐎩𐎰𐎡𐎩𐎠𐎴𐎠𐎶 [chšájathija chšájathijánám], středopersky a parthsky [šáhán šáh], novopersky شاهنشاه [šáhanšáh]) byl tradiční titul íránských vládců ve starověku s významem král králů. Užívali ho jak perští Achaimenovci a Sásánovci, tak vládcové parthské dynastie Arsakovců. Slovo chšájathija (šáh), překládané do češtiny jako král, je patrně médského původu a doslova označuje muže „vyznamenaného vládou“. Titul jako takový převzali Peršané z Urartu, jeho počátky jsou však patrně mezopotámské. (cs)
- Ein Großkönig (griechisch: ὁ μέγας βασιλεύς ho megas basileus bzw. häufiger βασιλεύς, ohne Artikel; lateinisch rex regum ‚König der Könige‘) ist ein König, der über mehrere andere Könige gebietet. Schon die Herrscher von Akkad ließen sich als „Großkönig“ oder König der Könige titulieren, wie auch die Könige der Hethiter und von Assyrien (Šarru rabû šarru). Selbst die Herrscher kleinerer Königreiche, wie des neohethitischen Tabal oder von Urartu, nannten sich Großkönig, wenn sie über mehrere andere Fürsten geboten. (de)
- Šâhanšâh (persa: شاهنشاه; Rey de Reyes) es un título monárquico persa utilizado por primera vez por los gobernantes del Imperio aqueménida. Su primer titular fue Ciro el Grande (r. 559-530 a. C.) y es una derivación del título Sah, traducido literalmente como rey. Ambos títulos fueron utilizados por las diversas dinastías iraníes, aunque también fueron adoptados por algunos gobernantes extranjeros. La mayoría de los historiadores creen que Alejandro Magno adoptó el título real persa de Sahansah. (es)
- King of Kings was a ruling title employed primarily by monarchs based in the Middle East. Though most commonly associated with Iran (historically known as Persia in the West), especially the Achaemenid and Sasanian Empires, the title was originally introduced during the Middle Assyrian Empire by king Tukulti-Ninurta I (reigned 1233–1197 BC) and was subsequently used in a number of different kingdoms and empires, including the aforementioned Persia, various Hellenic kingdoms, Armenia, Georgia, and Ethiopia. (en)
- Le titre de roi des rois (ou « grand roi ») est un titre honorifique qui fut utilisé par de nombreux souverains au cours de l'histoire. Il trouve son origine dans le Proche-Orient ancien, et il équivaut peu ou prou au terme empereur. (fr)
- Re dei re o gran re (in persiano antico , xšāyaθiya) era il nome usato dai Greci per chiamare lo scià dell'impero persiano, in quanto figura di comando che gode di assoluti poteri in campo politico, ma che può vantare anche una notevole caratura spirituale, ergendosi anche al di sopra della classe sacerdotale. Il titolo di re dei re era già stato utilizzato da popolazioni più antiche come gli Accadi, gli Assiri e i Babilonesi, ma fu solo con il vastissimo impero medo di Persia e il suo successore, l'impero achemenide, che raggiunse il suo massimo sviluppo. Storicamente i re dei re si autoproclamavano con titoli molto prestigiosi con dagli Accadi, ad esempio "Re dei quattro angoli del mondo", "Re del mondo", "Re dell'universo", "Re delle terre / di tutte le terre", "Re del cielo e della ter (it)
- Koning der Koningen (Perzisch: شاهنشاه) is een titel die gebruikt werd door verschillende monarchieën en rijken doorheen de geschiedenis. De titel komt uit het Midden-Oosten. Het is in grote lijnen het equivalent van de latere titel keizer. De Perzische titel voor een koning der koningen is sjahansjah, waar het vooral gebruikt werd door het Perzische Achaemenidische Rijk maar ook andere Perzische Rijken zoals de Sassaniden Safawieden en voor het laatst de Pahlavi dynastie, waar het verwees naar een vorst die heerste over andere vorsten die een schatplichtige of een beschermende positie hadden. (nl)
- Rei dos Reis ou Rei de Reis (em persa médio: šāhān šāh, em latim: Rex Regum ou Rex autem regibus; em grego: Βασιλιά των βασιλιάδων; em farsi: شاهنشاه, Šâhanšâh ou Shahanshah, xainxá) é uma posição monárquica soberana (de chefe-de-estado que ocupa um sólio) que foi utilizado ao longo da história por diversas monarquias e por um império, o Otomano. Teve sua origem no antigo Oriente Médio; Antes mesmo de Roma, que foi o primeiro império a existir. Quem era rei dos reis, tinha a importância política igual à do título nobiliárquico de imperador, surgido posteriormente em Roma, na antiguidade clássica. Seu adjetivo é o real, ainda que rei e rei dos reis, não sejam a mesma coisa; e seu adjetivo jamais foi o imperial, que é o adjetivo exclusivo de um imperador. Ser rei dos reis, era tido como ser (pt)
- Цар Царів або Шахиншах — титул, який використовувався в кількох монархіях та імперіях в античні часи, та, згодом, за часів середньовіччя використовувався у тюркських об'єднаннях (каган — хан ханів, який у тогочасному світі дорівнював титулу імператор). Титул вперше було запроваджено на Близькому Сході. Назва згадується в Єврейській Біблії (מלך מלכיא), застосована до Навуходоносора (Набу-кудуррі-уцур) і Артаксеркса. У Данила 2:37, Данило тлумачить сон Навуходоносора, про те, що «Тобі, царю, цар царів, якому Бог небесний дарував царство, владу, і силу, і славу» (uk)
|
,_c._645-635_BC,_British_Museum_(16722368932).jpg){kind=link}
,_c._645-635_BC,_British_Museum_(16722368932).jpg){kind=link}
