| dbo:abstract
|
- La inscripció de Behistun o Bisutun (en persa: بیستون) és una inscripció en persa antic, elamita i babiloni, que es va trobar a Behistun, una muntanya a la província de Kermanxah, i que ha permès desxifrar l'escriptura cuneïforme. Fou transcrita per sir Henry Rawlinson, entre 1835 i 1843. Les inscripcions van ser declarades l'any 2006 Patrimoni de la Humanitat per la UNESCO. El contingut és un recull de notícies històriques aportades per Darios el Gran i fou escrita després del 520 aC. És a la paret de pedra i té uns 15 m d'alt i 25 m d'ample. Té 414 línies en 5 columnes per a l'antic persa, 593 línies i 8 columnes per a l'elamita, i 112 línies per al babiloni. La seva posició en un lloc poc accessible de la muntanya feia la inscripció més resistent al temps. Junt amb la inscripció, hi ha altres elements decoratius com les figures i l'al·legoria central. (ca)
- Behistunský nápis (persky سنگ نبشته بیستون, کتیبه بیستون, moderněji též Bísotúnský nápis) je epigrafická památka na vysoké skalní stěně mezi Kermánšáhem a Hamadánem v Íránu, kterou nechal krátce po roce 521 př. n. l. pořídit perský král Dareios I., aby oslavil vítězství nad rebely v prvních letech své vlády (poslední úpravy jsou asi z roku ). Dvacet metrů dlouhý a sedm metrů vysoký nápis je psán klínovým písmem ve třech jazycích – staroperštině, akkadštině a elamštině – a doplňuje ho obraz Ahuramazdy, pod nímž stojí král a devět spoutaných vzbouřenců – , , , , , , , Aracha a . Na desátém vzbouřenci Gaumátovi, který leží na zemi, má Dareios položenou levou nohu. V textových partiích se podává celá historie Dareiova nástupu na trůn, od převratu proti Gaumátovi až po boj se skythským knížetem Skunchou kolem roku 519 př. n. l. Poprvé byl nápis okopírován roku 1836 (některé detaily roku 1844 a 1847) a ve staroperské verzi zveřejněn roku 1847 (akkadská verze vyšla roku 1851). S pomocí nápisu se podařilo vyřešit poslední zásadní nejasnosti kolem klínového písma. (cs)
- Die Behistun-Inschrift hat ihren Namen vom Ort Bisutun (Behistan), der rund 30 Kilometer östlich von Kermānschāh im Iran liegt. Die große Inschrift und die Beischriften wurden zusammen mit dem Relief 2006 in die Liste des UNESCO-Welterbes aufgenommen. Die große Inschrift wird oftmals zusammen mit den Beischriften als DB bezeichnet, wobei die Beischriften noch mit einem zusätzlichen alphabetischen Index beginnend mit a präzisiert werden. In einem Felsmassiv in großer Höhe ließ der Achämenidenkönig Dareios I. die Abbildungen der Könige vor gefesselten Gefangenen einmeißeln. Über der Darstellung schwebt die Flügelsonne, ein assyrisches Erbe, das die göttliche Präsenz darstellt. Dazu ließ Dareios eine dreisprachige Tafel mit Beischriften anbringen. Die Trilingue wurde ab 1835 (Ergänzungen 1844 und 1847) erstmals von Henry Creswicke Rawlinson vollständig kopiert und 1846/1849 (altpersische Fassung) sowie 1851 (babylonische Fassung) veröffentlicht. Edwin Norris veröffentlichte 1855 die elamische Sprachversion. Was der Stein von Rosette für die Entzifferung der ägyptischen Hieroglyphen bedeutet, war die dreisprachige Behistun-Inschrift für die assyrische und elamische Keilschrift. Der Text beschreibt Dareios' Version seines Aufstieges: Als Verwandter seiner Vorgänger Kyros II. und Kambyses II. habe er sich gegen den Mager Gaumata, der sich als Bruder des Kambyses ausgegeben habe, erhoben; nach der Tötung Gaumatas sei er selbst zum neuen Großkönig geworden und habe sich in der Folgezeit gegen eine Reihe von „Lügenkönigen“ durchgesetzt. Die Inschrift dient der Legitimation des neuen Herrschers. Fragmente einer aramäischen Abschrift der Behistun-Inschrift wurden unter den aramäischen Papyri auf der Insel Elephantine (Ägypten) gefunden, wo eine jüdische Militärkolonie im 5. Jahrhundert v. Chr. im Dienste der Achämeniden stand. Darüber hinaus wurden Fragmente einer Stele mit der babylonischen Version der Behistun-Inschrift in der Hauptburg von Babylon gefunden. (de)
- نقش بيستون وأيضا (بيستون, بيستون أو بيستون), ((بالفارسية: بیستون), لغة فارسية قديمة: نقش بيستون, وهذا يعني «مكان الله») هو نقش متعدد اللغات يقع في جبل بيستون في محافظة كرمنشاه في إيران، بالقرب من مدينة كرمنشاه في غرب إيران. وكان حاسما في فك رموز النصوص المسمارية. قام بتوثيق النقش دارا الأول في وقت ما بين تتويجه ملكا ل الإمبراطورية الفارسية في صيف عام 522 قبل الميلاد ووفاته في خريف عام 486 قبل الميلاد، والنقش يبدأ مع سيرة ذاتية مختصرة لداريوس، بما في ذلك أجداده والنسب. في وقت لاحق في النقش، يوفر داريوس سلسلة طويلة من الأحداث التي أعقبت مقتل قورش العظيم وقمبيز الثاني الذي كان قد خاض تسعة عشر معركة في فترة سنة واحدة (المنتهية في ديسمبر 521 قبل الميلاد) لاخماد التمرد المتعدد في جميع أنحاء الإمبراطورية الفارسية. النقش يظهر التفاصيل التي تسرد حالة التمرد، مما أسفر عن مقتل كورش الكبير وابنه قمبيز الثاني، وقد كانت مدبرة من قبل العديد من المحتالين وعلى رأسهم المتآمرين في مختلف المدن في جميع أنحاء الإمبراطورية، كل واحد منهم كان يدعى زورا دماءا ملكية خلال الاضطرابات بعد وفاة .أعلن داريوس الكبير نفسه منتصرا في كل المعارك خلال فترة الاضطرابات، عازيا نجاحه إلى «نعمة أهورا مازدا». ويتضمن النقش ثلاث نسخ من النص نفسه، كتبت بثلاثة لغات مختلفة كتابة مسمارية: الفارسية القديمة، اللغة العيلامية، واللغة البابلية (شكل في وقت لاحق من الأكدية). في الواقع، إذن، النقش هو بالكتابة المسمارية مثل ما يمثله حجر رشيد إلى اللغة الهيرغليفية المصرية: الوثيقة الأكثر أهمية في نظم الكتابة النصية التي فقدت سابقا. (ar)
- Η επιγραφή του Μπεχιστάν είναι ανάγλυφο σε βράχο που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά του Κερμανσάχ στο Ιράν. Η επιγραφή προστέθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2006. Κατασκευάστηκε με εντολή του Αχαιμενίδη βασιλιά Δαρέιου Α´ και εικονίζει τους βασιλιάδες μαζί με δεσμώτες κρατουμένους. Ο Φραβαχάρι, το σύμβολο του Ζωροαστρισμού, αιωρείται πάνω από τους παριστάμενους. Επιπλέον, ο Δαρείος είχε μια τρίγλωωση πινακίδα, στην αρχαία Περσική, την Ελαμιτική και την Ακκαδική. Το τρίγλωσσο κείμενο αντιγράφηκε για πρώτη φορά πλήρως από τον Χένρι Ρόλινσον (Henry Creswicke Rawlinson) το 1835 και δημοσιεύθηκε δύο φορές, το 1847 (σε παλαιά περσική γλώσσα) και το 1851 (σε βαβυλωνιακή γλώσσα). (el)
- The Behistun Inscription (Persian: بیستون; Old Persian: Bāgastana; transl. "The Place of God") is a large rock-relief multilingual inscription carved at Mount Behistun, near the city of Kermanshah in Iran. It was authored by Darius I (r. 522–486 BC), the third ruler of the Achaemenid Persian Empire. The inscription was crucial to the decipherment of cuneiform as it includes three versions of the same text written in different cuneiform-based languages: Old Persian, Elamite, and the Babylonian variety of Akkadian. As such, the Behistun Inscription is to cuneiform what the Rosetta Stone is to Egyptian hieroglyphs: the document that proved most crucial in the deciphering of a previously-lost ancient writing system. The inscription begins with a brief autobiography of Darius I, including his ancestry and lineage. Later in the text, Darius writes about a lengthy sequence of events that followed the death of Cambyses II, during which he fought nineteen battles over a period of one year (ending in December 521 BC) to put down multiple rebellions throughout the Achaemenid Empire. It states in detail that the rebellions were orchestrated throughout various cities by several impostors and their co-conspirators, each of whom falsely proclaimed themselves as king during the upheaval. Darius proclaims himself as the decisive victor in all of the battles during the rebellion, citing the "grace of Ahura Mazda" as the driving force behind his success. The inscription is approximately 15 metres (49 ft) high, 25 metres (82 ft) wide, and 100 m (330 ft) above ground-level, on a limestone cliff up from an ancient road connecting the capitals of Babylonia and Media (Babylon and Ecbatana, respectively). The Old Persian text contains 414 lines in five columns, the Elamite text includes 593 lines in eight columns, and the Babylonian text is in 112 lines. The inscription was illustrated by a life-sized bas-relief of Darius I holding a bow as a sign of his kingship, with his left foot on top of the chest of a figure lying on his back before him; the supine figure is reputed to be the magus Gaumāta, who, according to Darius, was an imposter and impersonator of Bardiya (a son of Cyrus the Great). Darius is attended to the left by two servants, and nine one-metre figures stand to the right, with their hands tied and a rope around their necks, representing conquered peoples. A Faravahar floats above, giving its blessing to the king. One figure appears to have been added after the others were completed, as was Darius's beard, which is a separate block of stone attached with pins of iron and lead. (en)
- La Behistun-surskribo aŭ Behistun-inskripcio estas grava skribaĵo en tri praaj lingvoj ĉe piedo de la Zagros-montaro. Ĝi situis en la antikvo apud la praa vojo de Ekbatana – ĉefurbo de Medio – ĝis Babilono kaj prenis la nomon de la loko (Behistan), kiu situas je ĉ. 30 km oriente de urbo Kermanŝaĥo en Irano. La surskribon, bildojn pretigis sur rokmasivon en granda alto la Aĥemenida reĝo Dario la 1-a fare de kaptitoj. Super la prezentado ŝvebas la Dio Ahura Mazda, al kiu pretigis Dario la 1-a trilingvan tabulon en lingvoj altpersa, elama kaj babilona. La trilingvaĵo estis kopiita en 1835 - 1835 (kompletigoj en 1844 kaj 1847) unuafoje komplete de Henry Creswicke Rawlinson kaj publikigitaj en 1847/47 (altpersa teksto) en 1851 (babilona teksto). Tiel oni solvis la lastajn problemojn rilate al la deĉifrigo de la kojnoskribo. La teksto priskribas version de Dario la 1-a pri sia graviĝo: li estis parenco de la antaŭulo Kiro la 2-a kaj Kambizo la 1-a, li murdis Gaumata - kiu asertis esti frato de Kambyses - kaj iĝis nova grandreĝo. Li poste sukcese venkis diversajn "mensog-reĝojn". La surskribo servas okulfrape por sia legitimado. Laŭ propraj atestoj de Dario la 1-a, la altpersa kojnoskribo estis evoluigita nur por enĉifri tiun tekston. La surskribo iĝis en 2006 monda kulturheredaĵo de Unesko. (eo)
- Behistungo inskripzioa (persieraz بیستون) idazkera kuneiformearekiko Rosetta Harria Egiptoko hieroglifo idazkerarekiko den gauza bera da, hau da, galdutako idazkera bat deszifratzeko funtsezko agiria, testu berbera beste hizkuntza ezagun batean erakusten duena. Kermanshah probintzian dago, Irango mendebaldean. Persiako Dario I.a erregeak egin zuen. Inskripzioak, testu beraren hiru bertsio ditu, hiru idazkera eta hizkuntza ezberdinetan idatziak: antzinako persiera, eta babiloniera. Britainiar armadako ofiziala zen Sir Henry Rawlinsonek, inskripzioa bi unetan transkribatu zuen, 1835 eta 1843an. Rawlinsonek, antzinako persieraz idatzitako testu kuneiformea 1838an itzuli ahal izan zuen, eta elamdar eta babiloniar testuak, Rawlinsonek eta beste batzuek itzuli zituzten 1843 ondoren. Babiloniera, akadieraren forma berantiar bat zen, hizkuntza semitikoen taldekoa. Behistungo inskripzioa UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen 2006an. 187 hektareako babes gunea eta 361 hektareako errespetu gunea hartzen ditu. (eu)
- La inscripción de Behistún (en persa, بیستون) es una inscripción monumental en piedra de la época del imperio Aqueménida (siglo|VI|a|s}}). Está inscrita sobre la pared de un acantilado en la provincia de Kermanshah, al noroeste de Irán, a unos 100 metros de altura. Fue ordenada inscribir por Darío I de Persia en algún momento posterior a su accesión al trono del Imperio persa en 522 a. C. y antes de su muerte en 486 a. C. La inscripción incluye tres versiones del mismo texto, en tres lenguas diferentes, empleando escritura cuneiforme: persa antiguo, elamita y babilonio. Un oficial del ejército británico, Sir Henry Rawlinson, transcribió la inscripción en dos momentos, en 1835 y 1843. Rawlinson pudo traducir el texto cuneiforme en persa antiguo en 1838, y los textos elamitas y babilonios fueron traducidos por Rawlinson y otros después de 1843. Esta inscripción es a la escritura cuneiforme lo que la piedra de Rosetta a los jeroglíficos egipcios: el documento clave para el desciframiento de una escritura antigua desconocida que muestra el mismo texto en otro idioma conocido. La lengua babilonia era una forma tardía del acadio; ambas son lenguas semíticas. La inscripción de Behistún fue declarada Patrimonio de la Humanidad por la Unesco en 2006. Abarca una zona de protección de 187 ha y una zona de respeto de 361 ha. (es)
- L’inscription de Behistun (ou Béhistoun ou Bisistun) est une inscription monumentale décrivant les conquêtes de Darius Ier en trois langues : le vieux-persan, l’élamite et l’akkadien. Le texte est gravé dans un escarpement du mont Behistun, dans la province de Kermanshah de l’actuel Iran. Elle a été déchiffrée par Henry Rawlinson. Ce dernier commença ses recherches en 1835 et eut besoin de plus d'une décennie pour achever sa traduction, qui fut publiée à Londres en 1846. L’inscription de Behistun est à l’écriture cunéiforme ce que la pierre de Rosette est aux hiéroglyphes égyptiens : le document le plus crucial dans le déchiffrement de cette écriture. (fr)
- Prasasti Behistun (juga disebut Bisitun, Bistun, Bisotun, atau Bisutun, Persia Modern: بیستون ; Persia Kuno: Bhagasthana) adalah prasasti multibahasa yang terletak di Gunung Behistun, provinsi Kermanshah, Iran. Prasasti ini berkisah mengenai otobiografi Darius yang Agung, antara pengangkatannya sebagai raja tahun 522 SM, hingga kematiannya pada 486 SM. Dalam Prasasti Behistun, Darius menyatakan dirinya berjaya dalam semua pertempuran selama periode pergolakan, dan menghubungkan keberhasilannya dengan "rahmat Ahura Mazda". (in)
- 베히스툰 비문(비시툰 또는 비수툰, 현대 페르시아어: بیستون ; 고대 페르시아어: 바가스타나 "신의 땅")은 이란의 케르만샤 주의 베히스툰 산에 위치한 다리우스 1세 시대의 다국어 비문이다. 비문은 같은 글의 고대 페르시아어, 엘람어, 바빌로니아어의 세가지 설형 문자로 기록된 세가지 버전을 포함한다. 영국의 군장교 은 1835년과 1843년 두 부분으로 전사시켰다. 롤린슨은 1838년 고대 페르시아 설형문자를 번역할 수 있었다. 그리고 엘람어와 바빌로니아어 글은 롤린슨과 다른 이들에 의해 1843년 이후에 번역되었다. 바빌로니아어는 아카드어의 후기 형태로, 둘 다 셈어이다. 그 후 이 비문은 실질적으로 로제타석과 같은 가치를 지니게 되었다. 베히스툰 비문은 고대의 글 해독에 가장 중요한 자료 중 하나가 되었다. 비문은 거의 높이가 150미터에 폭이 100m의 석회암 절벽에 있다. 해당 절벽은 바빌로니아와 메디아의 수도 바빌론과 엑바타나를 잇는 고대 도로에 있다. 여기는 접근하기 어렵게 아래의 산측이 제거되었는데 완성 후 더 잘 보이게 하기 위해서였다. 고대 페르시아어 글은 5칼럼에 414줄로 되어있다. 엘람어 글은 8칼럼에 593줄 분량이며, 바빌로니아어 글은 112줄이다.
* 비문의 사진
* 페르시아의 베히스툰 산
* 칼럼1 (DB I 1-15), 스케치 프리드리히 폰 스피겔 (1881) (ko)
- Le Iscrizioni di Bisotun (note anche come Bisitun o Bisutun o Behistun; in persiano antico , Bagāstana, che significa "luogo degli dèi"; in persiano moderno بیستون) sono delle iscrizioni multi-lingue situate sul Monte Behistun nella provincia iraniana di Kermanshah, nello shahrestān di Harsin, tra le più importanti iscrizioni antiche di tutto il Vicino Oriente. Le iscrizioni, risalenti agli anni fra il 520 e il 518 a.C. durante il regno di Dario I, sono composte da tre versioni dello stesso testo, scritte in caratteri cuneiformi in tre diverse lingue: antico persiano, elamitico e babilonese. Un ufficiale del British Army, Sir Henry Creswicke Rawlinson, li trascrisse in due parti, nel 1835 e nel 1844. Egli riuscì poi a tradurre il testo in antico persiano nel 1838, mentre le versioni elamitica e babilonese vennero tradotte da Rawlinson ed altri dopo il 1844. Il babilonese era una forma evoluta della lingua accadica, entrambe facenti parte del ceppo semitico. Queste iscrizioni furono per la scrittura cuneiforme quello che fu la stele di Rosetta per i geroglifici egiziani: il documento cruciale per decifrare un sistema di scrittura che si credeva perduto. (it)
- ベヒストゥン碑文 （ベヒストゥンひぶん、英: The Behistun Inscription, ペルシア語: بیستون Bīsotūn）は、アケメネス朝（ハカーマニシュ朝）の王ダレイオス1世（ダーラヤワウ1世）が、自らの即位の経緯とその正統性を主張する文章とレリーフを刻んだ巨大な。イラン西部のケルマーンシャー州にある。 (ja)
- De Behistuninscriptie is een inscriptie met bijbehorende reliëfs in een rotswand nabij de Iraanse plaats Behistun. De inscriptie werd geschreven in opdracht van de Achamenidische koning Darius I en vermeldt diens overwinningen en daden. Met behulp van de tekst is het dat in de tijd van de Achaemeniden werd gebruikt ontcijferd. (nl)
- Beistum (Behistun), Bisitum (Bisitun) ou Bisutum (Bisutun; em persa: بیستون) é para a escrita cuneiforme o que a Pedra de Roseta é para os hieróglifos: o documento mais importante no deciframento de uma língua até então esquecida. Localiza-se na província de Quermanxá, no Irã, no monte Beistum. O texto é uma declaração de Dario I da Pérsia, e inclui três versões do mesmo texto, escrito em três línguas e alfabetos diferentes: Persa antigo, Elamita e . Um oficial do exército britânico, Sir Henry Rawlinson, transcreveu a inscrição em duas vezes, em 1835 e 1843. Rawlinson foi capaz de traduzir o texto cuneiforme em Persa antigo em 1838, e os textos em Elamita e Babilônio foram traduzidos pelo mesmo Rawlinson e outros depois de 1843. Babilônio foi uma antiga forma de Acadiano: ambas são línguas semíticas. (pt)
- Inskrypcja z Behistun (także Bistun lub Bisutun, perski: بیستون, ze staroperskiego Bagastana, oznaczającego „miejsce bogów”) – jedna z najsłynniejszych irańskich inskrypcji. Kazał ją wykuć Dariusz I Wielki, miała sławić jego imię. Tekst inskrypcji zapisano w trzech językach: akadyjskim, staroperskim oraz elamickim. To dzięki niej w XIX wieku zdołano odczytać pismo klinowe. Około tysiąc linii tekstu inskrypcji zostało wyrytych na skale około 100 metrów nad drogą. Inskrypcja behistuńska została wykonana pomiędzy końcem pierwszego roku panowania Dariusza (marzec 520 r. p.n.e.), a końcem trzeciego roku panowania (518 r. p.n.e.), kiedy to udało mu się stłumić rebelię maga Gaumaty, występującego przeciw poprzedniemu władcy, Kambyzesowi. Dariusz pokonał uzurpatora i stłumił inne rebelie, które ogarnęły jego imperium. Pomiędzy kolumnami trójjęzycznego napisu umieszczono relief. Przedstawia on władcę, towarzyszących mu dwóch żołnierzy, oraz dziesięciu pokonanych przez króla buntowników, w tym najważniejszego z nich, Gaumatę, którego Dariusz miażdży stopą. Nad sceną unosi się symbol przedstawiający dostojną postać wyłaniającą się ze skrzydlatego koła – obecnie uważaną za przedstawienie Farna, czyli królewskiej chwały. Już w 120 lat po śmierci Dariusza powstały legendy dotyczące inskrypcji i reliefu. Ktezjasz, grecki historyk, w swej Historii Persji pisze, że relief kazała wykuć królowa Semiramida dla Zeusa. W X wieku n.e. istnienie inskrypcji odnotował arabski podróżnik Ibn Haukal, interpretując relief jako przedstawiający nauczyciela karzącego swych uczniów. W nowożytnej historii do dotarli Europejczycy w 1598 roku. Byli to Anglik, dyplomata – Robert Sherley i Francuz – Abel Pinston, który uznał, że relief przedstawia wniebowstąpienie Chrystusa. W roku 1802 Georg Friedrich Grotefend odcyfrował 10 z 37 staroperskich symboli, odkrywając, że w przeciwieństwie do semickiego pisma klinowego, pismo staroperskie jest alfabetyczne, a każdy wyraz oddzielony jest pochyłym pionowym znakiem. Dopiero w 1836 roku oficer brytyjskiej armii – Henry Rawlinson, prowadzący szkolenie armii szacha, „odkrył dla świata” pełne znaczenie inskrypcji. Mając do dyspozycji efekty pracy Grotefenda, zauważył, że pierwszy fragment tekstu zawiera listę królów perskich, która odpowiada analogicznej liście dostępnej w dziełach Herodota, gdzie występowały one w greckiej transliteracji. Porównując imiona z symbolami graficznymi, Rawlinson odcyfrował całość staroperskiego tekstu. W ciągu ostatnich kilku lat dzięki irańskim naukowcom powstała pełna dokumentacja inskrypcji, jednak niektóre znaki zostały bezpowrotnie zatarte w wyniku działania natury.Samo Behistun to niewielka wieś leżąca u stóp Gór Zagros w irańskiej prowincji Kermanszah. W 2006 r. została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. (pl)
- Behistuninskriften (Behistãn, även Behistun, Bisotun, Bisitun eller Bisutun, nypersiska: بیستون Bisutun ; fornpersiska: Bagaçtana, vilket betyder "Gudarnas boning") är en samling kilinskrifter och skulpturarbeten på en klippvägg i byn Behistun, nära staden Kermanshah i västra Iran. Den är för kilskriften vad Rosettastenen är för de egyptiska hieroglyferna: det viktigaste dokumentet för att dechiffrera ett förlorat skriftsystem. Inskriptionerna omfattar tre versioner av samma text, skriven på tre olika kilskriftsspråk: fornpersiska, elamitiska och akkadiska (babylonisk-assyriska). En brittisk arméofficer, Sir Henry Rawlinson, var den första att översätta den fornpersiska kilskriften 1838. De elamitiska och babyloniska texterna översattes av Rawlinson och andra efter 1843. Babyloniskan var en senare form av akkadiska, ett semitiskt språk. Inskriptionens text är en berättelse om den forna persiske kungen Dareios I, skriven tre gånger på tre olika skriftspråk: två språk sida vid sida, fornpersiska och elamitiska, samt babyloniska ovanför dessa två. Dareios styrde det Persiska riket från år 521 f.Kr. till 486 f.Kr. Omkring år 515 f.Kr., ordnade han, för inskriptionerna, en lång berättelse om sitt tillträde, för att skrivas in i en klippa nära den dagens samhälle Behistan, vid foten av Zagrosbergen i Iran. (sv)
- Бехистунская надпись — трёхъязычный (древнеперсидский, эламский и аккадский) клинописный текст на скале Бехистун (Бисутун), юго-западнее Экбатан между Керманшахом и Хамаданом в Иране, высеченный по приказу царя Дария I о событиях 523—521 гг. до н. э. Самая важная по значению из надписей ахеменидских царей и один из крупнейших эпиграфических памятников древности. Прочтён (в основном) в 30—40-х гг. XIX века английским учёным Генри Роулинсоном, что положило начало дешифровке клинописного письма многих народов древнего Востока. (ru)
- 贝希斯敦铭文（波斯语：بیستون；古波斯語：Bagastana）是一个位于伊朗克爾曼沙汗省上的多语言铭文，該處近伊朗西部克爾曼沙赫。 这石刻是刻在山崖，由阿契美尼德帝國（又稱波斯第一帝國）国王大流士一世在位时所立，铭记他镇压高墨达政变和各地人民起义以及他取得王位的经过。 石刻上有描繪大流士一世腳踏高墨達的浮雕及其周圍的銘文。整篇銘文以三種不同的楔形文字寫成：古波斯語（有414行）、埃兰语（有593行）及（一種後期的阿卡德语，有112行）。巴比倫語不像古波斯語，屬閃米特語族。於是，此石刻有如羅塞塔石碑之於埃及象形文字一樣，大力幫助專家們破解楔形文字。 1835年，英国学者劳林森到達此遺跡及拓取古波斯文銘文摹本，1843年再來拓取石刻上其餘銘文的摹本。在他及其他學者的努力下，古波斯文銘文首先被成功解讀，其它兩語銘文隨後也被成功解讀。 (zh)
- Бегісту́нський на́пис — клинописний текст на 400 рядків, вирізьблений на скелі поблизу міста Керманшах у Західному Ірані за наказом перського царя Дарія І (522-486 до н. е.) давньоперською, вавилонською і еламською мовами. У Бегістунському написі перелічуються території, що входили до складу держави Ахеменідів, розповідається про повстання народів проти перського панування (522-521 до н. е.) в Еламі, Мідії, Ассирії, Єгипті, Вірменії, (Середня Азія) та про придушення цих повстань, а також про невдалий похід Дарія І у Скіфію. На значення Бегістунського напису для історичної науки вперше звернув увагу учений у 1842 році. Вивчення Бегістунського напису англійським ученим Г. К. Роулінсоном у 1845 році дало значний поштовх розвитку ассиріології. Бегістунський напис — важливе історичне джерело для вивчення стародавньої історії народів Ірану, Закавказзя і Середньої Азії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Η επιγραφή του Μπεχιστάν είναι ανάγλυφο σε βράχο που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά του Κερμανσάχ στο Ιράν. Η επιγραφή προστέθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2006. Κατασκευάστηκε με εντολή του Αχαιμενίδη βασιλιά Δαρέιου Α´ και εικονίζει τους βασιλιάδες μαζί με δεσμώτες κρατουμένους. Ο Φραβαχάρι, το σύμβολο του Ζωροαστρισμού, αιωρείται πάνω από τους παριστάμενους. Επιπλέον, ο Δαρείος είχε μια τρίγλωωση πινακίδα, στην αρχαία Περσική, την Ελαμιτική και την Ακκαδική. Το τρίγλωσσο κείμενο αντιγράφηκε για πρώτη φορά πλήρως από τον Χένρι Ρόλινσον (Henry Creswicke Rawlinson) το 1835 και δημοσιεύθηκε δύο φορές, το 1847 (σε παλαιά περσική γλώσσα) και το 1851 (σε βαβυλωνιακή γλώσσα). (el)
- L’inscription de Behistun (ou Béhistoun ou Bisistun) est une inscription monumentale décrivant les conquêtes de Darius Ier en trois langues : le vieux-persan, l’élamite et l’akkadien. Le texte est gravé dans un escarpement du mont Behistun, dans la province de Kermanshah de l’actuel Iran. Elle a été déchiffrée par Henry Rawlinson. Ce dernier commença ses recherches en 1835 et eut besoin de plus d'une décennie pour achever sa traduction, qui fut publiée à Londres en 1846. L’inscription de Behistun est à l’écriture cunéiforme ce que la pierre de Rosette est aux hiéroglyphes égyptiens : le document le plus crucial dans le déchiffrement de cette écriture. (fr)
- Prasasti Behistun (juga disebut Bisitun, Bistun, Bisotun, atau Bisutun, Persia Modern: بیستون ; Persia Kuno: Bhagasthana) adalah prasasti multibahasa yang terletak di Gunung Behistun, provinsi Kermanshah, Iran. Prasasti ini berkisah mengenai otobiografi Darius yang Agung, antara pengangkatannya sebagai raja tahun 522 SM, hingga kematiannya pada 486 SM. Dalam Prasasti Behistun, Darius menyatakan dirinya berjaya dalam semua pertempuran selama periode pergolakan, dan menghubungkan keberhasilannya dengan "rahmat Ahura Mazda". (in)
- ベヒストゥン碑文 （ベヒストゥンひぶん、英: The Behistun Inscription, ペルシア語: بیستون Bīsotūn）は、アケメネス朝（ハカーマニシュ朝）の王ダレイオス1世（ダーラヤワウ1世）が、自らの即位の経緯とその正統性を主張する文章とレリーフを刻んだ巨大な。イラン西部のケルマーンシャー州にある。 (ja)
- De Behistuninscriptie is een inscriptie met bijbehorende reliëfs in een rotswand nabij de Iraanse plaats Behistun. De inscriptie werd geschreven in opdracht van de Achamenidische koning Darius I en vermeldt diens overwinningen en daden. Met behulp van de tekst is het dat in de tijd van de Achaemeniden werd gebruikt ontcijferd. (nl)
- Бехистунская надпись — трёхъязычный (древнеперсидский, эламский и аккадский) клинописный текст на скале Бехистун (Бисутун), юго-западнее Экбатан между Керманшахом и Хамаданом в Иране, высеченный по приказу царя Дария I о событиях 523—521 гг. до н. э. Самая важная по значению из надписей ахеменидских царей и один из крупнейших эпиграфических памятников древности. Прочтён (в основном) в 30—40-х гг. XIX века английским учёным Генри Роулинсоном, что положило начало дешифровке клинописного письма многих народов древнего Востока. (ru)
- 贝希斯敦铭文（波斯语：بیستون；古波斯語：Bagastana）是一个位于伊朗克爾曼沙汗省上的多语言铭文，該處近伊朗西部克爾曼沙赫。 这石刻是刻在山崖，由阿契美尼德帝國（又稱波斯第一帝國）国王大流士一世在位时所立，铭记他镇压高墨达政变和各地人民起义以及他取得王位的经过。 石刻上有描繪大流士一世腳踏高墨達的浮雕及其周圍的銘文。整篇銘文以三種不同的楔形文字寫成：古波斯語（有414行）、埃兰语（有593行）及（一種後期的阿卡德语，有112行）。巴比倫語不像古波斯語，屬閃米特語族。於是，此石刻有如羅塞塔石碑之於埃及象形文字一樣，大力幫助專家們破解楔形文字。 1835年，英国学者劳林森到達此遺跡及拓取古波斯文銘文摹本，1843年再來拓取石刻上其餘銘文的摹本。在他及其他學者的努力下，古波斯文銘文首先被成功解讀，其它兩語銘文隨後也被成功解讀。 (zh)
- نقش بيستون وأيضا (بيستون, بيستون أو بيستون), ((بالفارسية: بیستون), لغة فارسية قديمة: نقش بيستون, وهذا يعني «مكان الله») هو نقش متعدد اللغات يقع في جبل بيستون في محافظة كرمنشاه في إيران، بالقرب من مدينة كرمنشاه في غرب إيران. وكان حاسما في فك رموز النصوص المسمارية. ويتضمن النقش ثلاث نسخ من النص نفسه، كتبت بثلاثة لغات مختلفة كتابة مسمارية: الفارسية القديمة، اللغة العيلامية، واللغة البابلية (شكل في وقت لاحق من الأكدية). في الواقع، إذن، النقش هو بالكتابة المسمارية مثل ما يمثله حجر رشيد إلى اللغة الهيرغليفية المصرية: الوثيقة الأكثر أهمية في نظم الكتابة النصية التي فقدت سابقا. (ar)
- La inscripció de Behistun o Bisutun (en persa: بیستون) és una inscripció en persa antic, elamita i babiloni, que es va trobar a Behistun, una muntanya a la província de Kermanxah, i que ha permès desxifrar l'escriptura cuneïforme. Fou transcrita per sir Henry Rawlinson, entre 1835 i 1843. Les inscripcions van ser declarades l'any 2006 Patrimoni de la Humanitat per la UNESCO. El contingut és un recull de notícies històriques aportades per Darios el Gran i fou escrita després del 520 aC. És a la paret de pedra i té uns 15 m d'alt i 25 m d'ample. Té 414 línies en 5 columnes per a l'antic persa, 593 línies i 8 columnes per a l'elamita, i 112 línies per al babiloni. La seva posició en un lloc poc accessible de la muntanya feia la inscripció més resistent al temps. Junt amb la inscripció, hi ha (ca)
- Behistunský nápis (persky سنگ نبشته بیستون, کتیبه بیستون, moderněji též Bísotúnský nápis) je epigrafická památka na vysoké skalní stěně mezi Kermánšáhem a Hamadánem v Íránu, kterou nechal krátce po roce 521 př. n. l. pořídit perský král Dareios I., aby oslavil vítězství nad rebely v prvních letech své vlády (poslední úpravy jsou asi z roku ). Dvacet metrů dlouhý a sedm metrů vysoký nápis je psán klínovým písmem ve třech jazycích – staroperštině, akkadštině a elamštině – a doplňuje ho obraz Ahuramazdy, pod nímž stojí král a devět spoutaných vzbouřenců – , , , , , , , Aracha a . Na desátém vzbouřenci Gaumátovi, který leží na zemi, má Dareios položenou levou nohu. V textových partiích se podává celá historie Dareiova nástupu na trůn, od převratu proti Gaumátovi až po boj se skythským knížet (cs)
- The Behistun Inscription (Persian: بیستون; Old Persian: Bāgastana; transl. "The Place of God") is a large rock-relief multilingual inscription carved at Mount Behistun, near the city of Kermanshah in Iran. It was authored by Darius I (r. 522–486 BC), the third ruler of the Achaemenid Persian Empire. The inscription was crucial to the decipherment of cuneiform as it includes three versions of the same text written in different cuneiform-based languages: Old Persian, Elamite, and the Babylonian variety of Akkadian. As such, the Behistun Inscription is to cuneiform what the Rosetta Stone is to Egyptian hieroglyphs: the document that proved most crucial in the deciphering of a previously-lost ancient writing system. (en)
- La Behistun-surskribo aŭ Behistun-inskripcio estas grava skribaĵo en tri praaj lingvoj ĉe piedo de la Zagros-montaro. Ĝi situis en la antikvo apud la praa vojo de Ekbatana – ĉefurbo de Medio – ĝis Babilono kaj prenis la nomon de la loko (Behistan), kiu situas je ĉ. 30 km oriente de urbo Kermanŝaĥo en Irano. La surskribon, bildojn pretigis sur rokmasivon en granda alto la Aĥemenida reĝo Dario la 1-a fare de kaptitoj. Super la prezentado ŝvebas la Dio Ahura Mazda, al kiu pretigis Dario la 1-a trilingvan tabulon en lingvoj altpersa, elama kaj babilona. La trilingvaĵo estis kopiita en 1835 - 1835 (kompletigoj en 1844 kaj 1847) unuafoje komplete de Henry Creswicke Rawlinson kaj publikigitaj en 1847/47 (altpersa teksto) en 1851 (babilona teksto). Tiel oni solvis la lastajn problemojn rilate al (eo)
- Die Behistun-Inschrift hat ihren Namen vom Ort Bisutun (Behistan), der rund 30 Kilometer östlich von Kermānschāh im Iran liegt. Die große Inschrift und die Beischriften wurden zusammen mit dem Relief 2006 in die Liste des UNESCO-Welterbes aufgenommen. Die große Inschrift wird oftmals zusammen mit den Beischriften als DB bezeichnet, wobei die Beischriften noch mit einem zusätzlichen alphabetischen Index beginnend mit a präzisiert werden. (de)
- La inscripción de Behistún (en persa, بیستون) es una inscripción monumental en piedra de la época del imperio Aqueménida (siglo|VI|a|s}}). Está inscrita sobre la pared de un acantilado en la provincia de Kermanshah, al noroeste de Irán, a unos 100 metros de altura. Fue ordenada inscribir por Darío I de Persia en algún momento posterior a su accesión al trono del Imperio persa en 522 a. C. y antes de su muerte en 486 a. C. (es)
- Behistungo inskripzioa (persieraz بیستون) idazkera kuneiformearekiko Rosetta Harria Egiptoko hieroglifo idazkerarekiko den gauza bera da, hau da, galdutako idazkera bat deszifratzeko funtsezko agiria, testu berbera beste hizkuntza ezagun batean erakusten duena. Kermanshah probintzian dago, Irango mendebaldean. Persiako Dario I.a erregeak egin zuen. Behistungo inskripzioa UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen 2006an. 187 hektareako babes gunea eta 361 hektareako errespetu gunea hartzen ditu. (eu)
- Le Iscrizioni di Bisotun (note anche come Bisitun o Bisutun o Behistun; in persiano antico , Bagāstana, che significa "luogo degli dèi"; in persiano moderno بیستون) sono delle iscrizioni multi-lingue situate sul Monte Behistun nella provincia iraniana di Kermanshah, nello shahrestān di Harsin, tra le più importanti iscrizioni antiche di tutto il Vicino Oriente. (it)
- 베히스툰 비문(비시툰 또는 비수툰, 현대 페르시아어: بیستون ; 고대 페르시아어: 바가스타나 "신의 땅")은 이란의 케르만샤 주의 베히스툰 산에 위치한 다리우스 1세 시대의 다국어 비문이다. 비문은 같은 글의 고대 페르시아어, 엘람어, 바빌로니아어의 세가지 설형 문자로 기록된 세가지 버전을 포함한다. 영국의 군장교 은 1835년과 1843년 두 부분으로 전사시켰다. 롤린슨은 1838년 고대 페르시아 설형문자를 번역할 수 있었다. 그리고 엘람어와 바빌로니아어 글은 롤린슨과 다른 이들에 의해 1843년 이후에 번역되었다. 바빌로니아어는 아카드어의 후기 형태로, 둘 다 셈어이다. 그 후 이 비문은 실질적으로 로제타석과 같은 가치를 지니게 되었다. 베히스툰 비문은 고대의 글 해독에 가장 중요한 자료 중 하나가 되었다.
* 비문의 사진
* 페르시아의 베히스툰 산
* 칼럼1 (DB I 1-15), 스케치 프리드리히 폰 스피겔 (1881) (ko)
- Inskrypcja z Behistun (także Bistun lub Bisutun, perski: بیستون, ze staroperskiego Bagastana, oznaczającego „miejsce bogów”) – jedna z najsłynniejszych irańskich inskrypcji. Kazał ją wykuć Dariusz I Wielki, miała sławić jego imię. Tekst inskrypcji zapisano w trzech językach: akadyjskim, staroperskim oraz elamickim. To dzięki niej w XIX wieku zdołano odczytać pismo klinowe. Około tysiąc linii tekstu inskrypcji zostało wyrytych na skale około 100 metrów nad drogą. (pl)
- Beistum (Behistun), Bisitum (Bisitun) ou Bisutum (Bisutun; em persa: بیستون) é para a escrita cuneiforme o que a Pedra de Roseta é para os hieróglifos: o documento mais importante no deciframento de uma língua até então esquecida. Localiza-se na província de Quermanxá, no Irã, no monte Beistum. (pt)
- Behistuninskriften (Behistãn, även Behistun, Bisotun, Bisitun eller Bisutun, nypersiska: بیستون Bisutun ; fornpersiska: Bagaçtana, vilket betyder "Gudarnas boning") är en samling kilinskrifter och skulpturarbeten på en klippvägg i byn Behistun, nära staden Kermanshah i västra Iran. Den är för kilskriften vad Rosettastenen är för de egyptiska hieroglyferna: det viktigaste dokumentet för att dechiffrera ett förlorat skriftsystem. (sv)
- Бегісту́нський на́пис — клинописний текст на 400 рядків, вирізьблений на скелі поблизу міста Керманшах у Західному Ірані за наказом перського царя Дарія І (522-486 до н. е.) давньоперською, вавилонською і еламською мовами. Бегістунський напис — важливе історичне джерело для вивчення стародавньої історії народів Ірану, Закавказзя і Середньої Азії. (uk)
|
