| dbo:abstract
|
- Nazireu (de l'hebreu nazir נזיר de l'arrel nazar נזר "consagrat", "separat"), a la Torà és el terme que designa una persona per al servei de Déu. Segons la Bíblia, la marca més comuna d'aquesta persona - que podia ser un home o una dona - era el cabell no tallat i l'abstinència del consum de vi o qualsevol altre aliment fet de raïm. (ca)
- Nazírství je v Bibli popsaný dočasný nebo celoživotní zvláštní slib zasvěcení se Bohu. Člověk, který takový slib učinil, byl označován jako nazír (hebrejsky נָזִיר, doslova „neobdělaný“) a zavazoval se:
* k zdržování se konzumace jakéhokoliv nápoje a jídla vyrobeného z plodů vinné révy,
* k nestříhání a neholení vlasů a vousů,
* k vyhýbaní se jakéhokoli dotyku s mrtvolou. Ve Starém zákoně jsou popsaní jako nazírové Samson a Samuel. Z postav Nového zákona byli za nazíry považováni Jan Křtitel a Jakub, „bratr Páně“. Nazírský slib ovšem mohla složit i žena. Minimální doba, po kterou bylo možné se zavázat k nazírství, bylo 30 dní. Po skončení nazírského závazku musela být přinesena posvátná oběť a nazír si musel oholit nazírské znamení. Zákon o nazírství se uplatňoval pouze do roku 70 n. l., kdy byl zničen Chrám. „Nazír“ je člověk, který na sebe přijal zvláštní pravidla způsobu života, která po něm Tora nevyžaduje. Je to především zákaz vína a také všech věcí, které jsou vyrobeny z hroznů (např. i rozinky). Jedno z vysvětlení, proč se pasáž „nazíra“ vyskytuje v Toře ihned po „sotě“ (nevěrné ženě) je ten, že to, co způsobilo její selhání, bylo opití se vínem. Lidé, kteří se bojí těchto následků, mohou zvolit cestu úplného se oddělení od vína. Tora však víno nezakazuje a jsou chvíle, kdy je povinnost ho pít – např. Pesach, kiduš. Druhou věcí, kterou na sebe „nazír“ přijímá je nestříhání se, třetí je zákaz znečištění se od mrtvoly (a to dokonce v případě vlastních rodičů). Běžný typ „nazírství“ je po dobu 30 dnů (ne natrvalo). Židovští Moudří neměli příliš pozitivní přístup k těmto slibům, protože se tím člověk vyřazuje z mnoha micvot, které nemůže jako „nazír“ plnit. Staví se tím jakoby mimo společnost a chce být „něco extra“. Tora to sice dovoluje, avšak říká, že po ukončení nazírské doby musí přinést oběti za hřích, což znamená, že jeho vydělení se ze společnosti je považováno, do určité míry, za hřích. Je to tudíž určitý druh elitářství, který se ani v Toře, ani u židovských učenců, netěší zvláštní oblibě. (cs)
- النذير (باللغة العبرية: נזיר وتنطق بالعبرية نَذير وتعني حرفياً: المُكرَّس أو المُخصَّص) كلمة النذير في اللغة العبرية مأخوذة عن الفعل العبري «نذر» أي «تكرَّس» أو «تخصَّص» وبحسب العهد القديم والكتاب المقدس العبري أن النذير هو المُكرًّس لـيهوه أو المُخصًّص ليهوه أي خادم الله فيمكن تعريف النذير في اللغة العربية علي أنه الشخص الذي يُكرَّسُ نفسه طوعاً منه لخدمة مبدأ أو شخص أو الإله. (ar)
- Ein Nasiräer (von hebräisch נָזִיר nasir zur Wurzel נזר ‚aussondern‘, ‚weihen‘, ‚geloben‘, etwa mit „Asket“ zu übersetzen) ist im Judentum ein Mensch, der Gott gegenüber freiwillig einen besonderen Eid leistet. Ursprünglich bestand das Nasiräat wahrscheinlich auf Dauer. In nachexilischer Zeit konnten sich sowohl Männer als auch Frauen durch ein Gelübde zu einem zeitweisen Nasiräat verpflichten. (de)
- Nazireato laŭbiblie estas la dediĉo al Dio per la konsekva religia vota promeso sekvi iujn rigidajn moralajn kaj asketajn preceptojn: pro tio la konsekrito estas nomata “nazireo” aŭ “separito”) La etimologia origino de la termino estas de la hebrea vorto Nazir, kiu signifas monaĥo kaj estas uzata en la Biblio, atribuata al Ŝimŝono, unu el la lastaj el la juĝistoj de la antikvaj Izraelidoj menciitaj en la Hebrea Biblio (Libro de la Juĝistoj, ĉapitroj 13a al 16a). La devoj koncernantaj tiun voton estas pli/malpli sugestitaj de la Biblio, en la, ekzemple, libro de Nombroj ( 6,1-2): nazireo ne trinku vinon, vinagron, likvoron, ne kontaktu kadavrojn, lasu kreski siajn harojn, ne kuniĝu kun virino... kaj fine zorgu pri la individua kaj publika akcepto de Dio. Kutime la nazirea voto estis portempa: ĉe la tempofiniĝo de sia voto, nazireo oferdonas al Dio kaj plenumas antaŭ la sacerdoto riton dum kiu al li estas razitaj la haroj kiuj poste estos bruligitaj. Okazis ankaŭ laŭtutviva konsekro kiel en la kazo de Ŝimŝon. Iuj bibliaj personuloj, fakte, estas nazireoj laŭ la tuta vivo “ekde la patrina sino”: Ŝimŝon (Juĝ , 2-7 ,13, 14, 15), Johano la Baptisto (Lk1,15). Ankaŭ Paŭlo el Tarso iĝis laŭtempa nazireo (Agoj 18,18). Kelkaj, sed kun iom malmulte da fundamento, opinias ke en la landeto Nazareto oni ne razis kapajn harojn kaj do tio eksplikus ke ankaŭ Jesuo estis foje en la evangelioj nomata nazireo kaj tio, eventuala trovus konfirmon el la bildoj de la torina mortotuko ([1] Pubblicazioni). Brila ekzemplo de nazireo prezentas la Biblio en la figuro de Ŝimŝon: liaj observo kaj praktiko de la nazireaj devoj donis al li tiom da forto kaj fideleco al la Eternulo ke li povis defendi sian popolon el ĝiaj malamikoj (Juĝ 13, 14, 15). Fakte laŭhistoria aŭ nure midraŝstila, la rakonto estis por izraelidoj instigo al rezisto kaj publika konfeso pri sia kredo. (eo)
- El nazireato o nazareato (en hebreo: נזיר, nazir, «segregado» o «apartados para Dios»), es en la Biblia una forma de consagración de una mujer o un hombre hebreo a Yahveh, mediante un voto de cumplir una serie de preceptos de vida. Al consagrado por medio de este voto se le llamaba nazireo o nazareo. Las prescripciones a seguir, narradas en el capítulo 6 del libro de los Números son: la abstención de vino u otras bebidas embriagantes, no cortarse el cabello y no acercarse a los muertos. Sansón es un ejemplo de nazareo, consagrado como tal desde su nacimiento. (es)
- In the Hebrew Bible, a nazirite or a nazarite (Hebrew: נָזִיר Nāzīr) is one who voluntarily took a vow which is described in Numbers 6:1–21. "Nazarite" comes from the Hebrew word nazir meaning "consecrated" or "separated". Those who put themselves under a Nazirite vow do so by adding unto themselves a degree of sanctity, as it says: "Until the time is completed, etc., he shall be holy." A person who puts himself under a Nazirite vow without designating how long he intends to remain as such, he is obligated in all that pertains to Nazirite strictures for a period of thirty days. This vow required the person to observe the following strictures:
* Abstain from all wine and anything else made from the grape vine plant, such as cream of tartar, grape seed oil, etc. (Traditional rabbinic authorities state that all other types of alcohol were permitted.)
* Refrain from cutting the hair on one's head; but to allow the locks of the head's hair to grow.
* Not to become ritually impure by contact with corpses or graves, even those of family members. After following these requirements for a designated interval (which would be specified in the individual's vow), the person would make three offerings: a lamb as a burnt offering (olah), a ewe as a sin offering (hatat), and a ram as a peace offering (shelamim), in addition to a basket of unleavened bread, grain offerings and drink offerings, which accompanied the peace offering. He would also shave his head in the outer courtyard of the Temple in Jerusalem and then he would place the hair on the same fire as the peace offering (Numbers 6:18). The word נזיר appears first in the Hebrew Bible in Genesis chapter 49, verse 26, which speaks of the blessings given to Joseph by his father Jacob. The word is translated in English as prince, which is inaccurate; Jacob used the term because Joseph spent time in forced isolation from his family to fulfill the will and plan of God, making Joseph a Nazirite before the laws of Moses and thereby implying that there was no sin attached to this status by Jacob, who was describing how blessed Joseph was of the God of his fathers. The nazirite is described as being "holy unto God"; yet at the same time, he or she must bring a sin offering. This has led to divergent approaches to the nazirite in the Talmud, and later authorities, with some viewing the nazirite as an ideal, and others viewing the Nazirite as a sinner. (en)
- Nazir, dalam Tanakh, adalah seseorang yang secara sukarela bernazar atau mengambil sumpah dijelaskan dalam Bilangan 6:1–21. "Nazir" berasal dari kata Ibrani נזיר nazir yang berarti "ditahbiskan" atau "terpisah". Berdasarkan sumpah ini seorang nazir harus:
* Menjauhkan diri dari anggur, cuka anggur, buah anggur, buah anggur kering, minuman keras yang memabukkan, cuka yang terbuat dari zat-zat tersebut, dan makan atau minum zat yang mengandung zat anggur.
* Menahan diri dari memotong rambut di kepala, tetapi mengizinkan orang menumbuhkan rambut.
* Tidak menjadi ritual yang tidak murni dengan menyentuh mayat atau kuburan, bahkan anggota keluarganya sendiri. Setelah mengikuti persyaratan untuk ditunjuk interval (yang akan ditentukan pada individu sumpah), orang akan membenamkan dalam mikveh dan membuat tiga persembahan: anak domba sebagai korban bakaran (olah), ewe sebagai korban penghapus dosa (hatat), dan seekor domba jantan sebagai korban keselamatan (shelamim), selain ke keranjang roti yang tidak beragi, korban sajian dan persembahan minuman, yang disertai damai. Mereka juga akan mencukur kepala mereka di halaman luar dari Kuil Yerusalem dan kemudian menempatkan rambut di api yang sama sebagai korban perdamaian. (Bilangan 6:18) Para nazir digambarkan sebagai "yang kudus kepada YHWH" (Bilangan 6:8), tetapi pada saat yang sama harus membawa korban penghapus dosa. Hal ini telah menyebabkan pendekatan yang berbeda untuk nazir dalam Talmud, dan kemudian berwenang, dengan melihat nazir sebagai pilihan, dan lain-lain melihat dia sebagai orang berdosa. (in)
- Le naziréat (en hébreu : נֶזֶר) est un phénomène religieux, attesté par les écritures bibliques, la littérature extra-biblique et l'archéologie, au sein de la religion ancienne d'Israël (pré-exilique) et du judaïsme ancien (587 avant J.-C. - 70 après J.-C.). Ce phénomène consiste pour un homme ou une femme à prendre ou recevoir le statut de « nazir » (en hébreu : נזיר) en s'abstenant de se couper les cheveux et de boire du vin. La recherche exégétique et historique distingue deux formes de naziréat :
* le naziréat guerrier : élection divine de jeunes hommes (בַּחוּרִֽים), peut-être en vue de la guerre ;
* le naziréat votif : vœu prononcé librement par un homme ou une femme afin d'obtenir un bienfait divin. (fr)
- Il nazireato (in ebraico: נזיר, Nazir, cioè "consacrato", "separato") è, nella Bibbia, la consacrazione di un ebreo a Dio con il conseguente voto di seguire alcuni rigidi precetti di vita; il consacrato è detto nazireo, ma anche nazareo, nazirita, nazarita. Gli obblighi inerenti a questo voto sono illustrati nella Bibbia, nel Libro dei Numeri (6,1-21) e nel Libro dei Giudici (Gc13,1-14): il nazireo non può mangiare cibi impuri né cibi provenienti dalla vigna. Sansone e Dalila, dipinto di Pieter Paul Rubens, 1609-1610 circa, National Gallery, Londra Nello specifico, questo voto di nazireato richiedeva che l'uomo o la donna seguissero le seguenti regole:
* Astenersi dal vino, aceto di vino, uva, uva passa, liquori intossicanti, aceto distillato da tali sostanze, e dal mangiare o bere qualsiasi sostanza che contenga traccia d'uva.
* Evitare di tagliarsi i capelli in testa, ma consentire alle ciocche di capelli di crescere.
* Non diventare impuro/a toccando cadaveri o tombe (quindi non può partecipare a funerali né entrare in un cimitero), anche di membri di famiglia e parenti stretti. Dopo aver seguito queste regole per un determinato lasso di tempo (specificato al momento del voto individuale), la persona si immergeva in un mikveh e faceva tre offerte: una come offerta d'olocausto (olah, bruciata sull'altare del Tempio), una coppia di tortore o di piccioni (uno come offerta del peccato e l'altro come Olocausto) e un giovanemontone come offerta per la colpa (shelamim), oltre ad un cesto di pane azzimo, grano e libagione, che accompagnavano l'offerta di pace. Il nazireo poi compiva davanti a un sacerdote il rito nel quale gli venivano rasati i capelli, che poi erano bruciati nello stesso fuoco come sacrificio di comunione (Numeri 6:18). Alcuni personaggi biblici, tuttavia, furono nazirei per tutta la vita "fin dal seno materno" (ab utero), come ad esempio l'eroe Sansone (Gc13,2-7), uno dei Giudici d'Israele, al quale Dio donò una forza sovrumana proprio per la sua iniziale obbedienza ed osservazione del voto di nazireato (13,1-16,31). Nell'ebraico moderno la parola "nazir" viene comunemente usata per i monaci, sia cristiani che buddhisti - questo significato ha infatti rimpiazzato quello biblico originale. Da notare comunque che la tradizione dei "capelli lunghi" viene tuttora osservata con l'uso dei "payot" da parte di alcuni uomini e ragazzi delle comunità religiose ebraiche ortodosse, secondo l'interpretazione dell'ingiunzione biblica contro la rasatura degli "angoli" (in tondo) della propria testa. (it)
- 나실인(Nazarite 또는 Nazirite)이란 히브리어 성경 민수기 6장 1절에서 21절까지 보면 서원을 자발적으로 한 사람을 말한다. 나실인이란 히브리어 단어 나지르(נזיר)인데 의미는 "거룩하게 되는" 또는 "분리된"이란 의미이다. 대표적으로 삼손과 같은 인물이다. 이 서원을 한사람에게 요구되는 것은:
* 포도주나 술, 독주를 , 마시지 않을 것이며,
* 머리카락을 자르지 말것이며,
* 시체, 무덤 등에 의해서 부정하게 있으면 안되는 것이다. (ko)
- ナジル人（ナジルびと）とは、聖書に登場する、自ら志願して、あるいは神の任命を受けることによって、特別な誓約を神に捧げた者のことである。実名で知られている者としてはサムソンが挙げられるが、他にも大勢のナジル人が存在したことを聖書は示している。また、サムエルもナジル人であったとする意見もある。 ヘブライ語のナジールは、「聖別された者」を意味する。この同じ語は、ヨセフが祝福されたことに関連しても用いられている。 (ja)
- Een Nazireeër (ook wel Nazireer, van het Hebreeuwse 'nazir' = gewijde) is een Bijbelse benaming voor een man of vrouw die zich speciaal aan God wilde toewijden. Een Nazireeër mocht geen wijn drinken en zijn haar niet laten knippen. Ook mocht hij niet in aanraking komen met een dode of zelfs maar met een overledene onder een dak verkeren. De regels waaraan een Nazireeër zich moest houden staan in het Bijbelboek Numeri 6:1-21 en worden verder uitgewerkt in de misjna, afdeling Nasjiem, in het traktaat Nazier. De gelofte die werd afgelegd kon gelden voor het hele leven of voor een bepaalde periode. In de Bijbel wordt één persoon uitdrukkelijk Nazireeër genoemd, namelijk Simson, in het boek Richteren (13:5). Verder wordt de richter Samuel (in I Samuel 1:11) als Nazireeër beschouwd. Ook in Amos 2 is sprake van Nazireeërs. Ook in het Nieuwe Testament, namelijk Handelingen 18:18 en 21:23-26, is waarschijnlijk sprake van Nazireeërschap. Handelingen 18: 18 betreft een passage over Paulus die na zijn vertrek uit Korinthe in de havenstad zijn hoofdhaar laat afknippen. Kort daarvoor had hij om onduidelijk gebleven redenen de gelofte van de Nazireeërs afgelegd. (nl)
- Nazireat (od hebr. נזיר, nazir, poświęcenie) – opisany w Biblii i oparty na prawie Mojżesza, czasowy lub wieczysty ślub pełnego poświęcenia się Bogu. Osoba składająca śluby, czyli nazirejczyk (nazyrejczyk), zobowiązywała się - na czas trwania ślubów - do:
* abstynencji od wszelkich napojów alkoholowych, włącznie z octem winnym oraz spożywania winogron (Lb 6,3),
* niestrzyżenia włosów i brody (Lb 6,5),
* niezbliżania się do zwłok (Lb 6,7). W przypadku naruszenia zasad nazireatu musi zostać on przerwany i unieważniony. Po złożeniu odpowiedniej ofiary i oczyszczeniu ślub nazireatu może zostać złożony na nowo. (pl)
- Nasaré, efter grekiskans nazoraios, är ett bibliskt ord med omstridd betydelse. Ordet förekommer bland annat i Matteusevangeliet och har vanligen översatts med "från Nasaret". Vissa vill tolka ordet som hänsyftande på profeten Jesajas ord om "ett skott som skjuter upp ur Jishajs avhuggna stam" (Jes. 11:1), eftersom skott på hebreiska heter neser. En annan teori om ordets betydelse är att det åsyftar hebreiskans nazir, som betyder nasir. (sv)
- Nazireu (do hebraico nazir נזיר da raiz nazar נזר "consagrado", "separado"), dentro da Torá é o termo que designa uma pessoa para serviços de Deus. Segundo a Bíblia, a marca mais comum da separação desta pessoa - que podia ser um homem ou uma mulher - era o uso do cabelo não cortado e a abstinência do consumo de vinho ou qualquer outro alimento feito de uva. (pt)
- Назоре́й (давньоєврейськ. «посвячений Богу») — це звання юдеї давали людині, котра відокремлювалась від інших та особливо присвячувалася єдиному Богу. Згадка про «назореїв» міститься у більш пізніх додатках Старого Заповіту Біблії (Числа, 6:21). Як вважається, людина могла стати «назореєм» на якийсь певний час або на усе життя. Допускалося навіть освячення батьками дітей у такий статус. До «назореїв» могли належати особи як чоловічої, так і жіночої статі, котрим після прийняття на себе обітниць заборонялося вживати вино, алкогольні напої та усі продукти виноградарства. Під час виконання обітниць «назорейства» не дозволялося також обрізати волосся на голові та наближуватись до будь-яких інших людей (навіть родичів), коли вони помруть. Основний зміст «назорейства» ймовірно полягав у аскетичних вправах та молитвах на самоті. Після закінчення часу випробування «назорей» мав принести у святилище юдейського Храму особливі дари та пройти символічну церемонію гоління голови та спалення волосся, після чого був відновлений у статусі звичайної вільної людини. Існування постійної групи «назореїв» підтверджується декількома згадками у Старому Заповіті, але подібні згадки виглядають скоріше випадковими та не дають повної інформації. Так Самсон зветься «Назореєм Божим від лона матері» (Книга Суддів, 13:5), пророк Самуїл вважається довічним «назореєм». Пророк Амос згадує «назореїв» у одному контексті з пророками як молодих людей, вихованих Богом. «Назореї» з'являються також і у Новому Заповіті, де найвідомішим є пророк Іван Хреститель, котрий не тільки не вживає вина, але й веде суворе аскетичне життя, подібне «назорейству».У Діяннях святих апостолів згадується про перших християн з числа євреїв, котрі брали на себе тимчасові обітниці «назорейства». Насамперед, як вважається, подібні обітниці брав Апостол Павло (Діяння, 18:18). Про існування «назореїв» також вказується у юдейського історика Йосипа Флавія та Талмуді. (uk)
- Назорей (ивр. נָזִיר [назир] «посвящённый Богу») — в иудаизме человек, принявший обет (на определённое время или навсегда) воздерживаться от употребления винограда и произведённых из него продуктов (в первую очередь, вина), не стричь волос и не прикасаться к умершим (Чис. 6:1-21). Степень святости назорея приближается к святости коэна и даже первосвященника. В случае нарушения обета назорей должен остричь голову, принести искупительную жертву в Храме и начать свой обет сначала. О назореях упоминают иудейский историк Иосиф Флавий и Талмуд. Термин используется также иногда в значении «назарянин» (житель города Назарета). В целом уже Талмуд не одобряет практики назорейства, так как аскетизм противоречит духу иудаизма (Нед. 77б; Наз. 19а и др.). Постепенно практика назорейства вышла из употребления, и в средние века не встречается упоминаний о назореях (а слово назир стало обозначать монаха в применении к другим религиям). (ru)
- 拿细耳人（希伯来语: נזיר，nazir，意为“神圣的”或“分开的”）是指根据《聖經》记载“归耶和华为圣”（民数记6章8节）的以色列男女。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Nazireu (de l'hebreu nazir נזיר de l'arrel nazar נזר "consagrat", "separat"), a la Torà és el terme que designa una persona per al servei de Déu. Segons la Bíblia, la marca més comuna d'aquesta persona - que podia ser un home o una dona - era el cabell no tallat i l'abstinència del consum de vi o qualsevol altre aliment fet de raïm. (ca)
- النذير (باللغة العبرية: נזיר وتنطق بالعبرية نَذير وتعني حرفياً: المُكرَّس أو المُخصَّص) كلمة النذير في اللغة العبرية مأخوذة عن الفعل العبري «نذر» أي «تكرَّس» أو «تخصَّص» وبحسب العهد القديم والكتاب المقدس العبري أن النذير هو المُكرًّس لـيهوه أو المُخصًّص ليهوه أي خادم الله فيمكن تعريف النذير في اللغة العربية علي أنه الشخص الذي يُكرَّسُ نفسه طوعاً منه لخدمة مبدأ أو شخص أو الإله. (ar)
- Ein Nasiräer (von hebräisch נָזִיר nasir zur Wurzel נזר ‚aussondern‘, ‚weihen‘, ‚geloben‘, etwa mit „Asket“ zu übersetzen) ist im Judentum ein Mensch, der Gott gegenüber freiwillig einen besonderen Eid leistet. Ursprünglich bestand das Nasiräat wahrscheinlich auf Dauer. In nachexilischer Zeit konnten sich sowohl Männer als auch Frauen durch ein Gelübde zu einem zeitweisen Nasiräat verpflichten. (de)
- El nazireato o nazareato (en hebreo: נזיר, nazir, «segregado» o «apartados para Dios»), es en la Biblia una forma de consagración de una mujer o un hombre hebreo a Yahveh, mediante un voto de cumplir una serie de preceptos de vida. Al consagrado por medio de este voto se le llamaba nazireo o nazareo. Las prescripciones a seguir, narradas en el capítulo 6 del libro de los Números son: la abstención de vino u otras bebidas embriagantes, no cortarse el cabello y no acercarse a los muertos. Sansón es un ejemplo de nazareo, consagrado como tal desde su nacimiento. (es)
- 나실인(Nazarite 또는 Nazirite)이란 히브리어 성경 민수기 6장 1절에서 21절까지 보면 서원을 자발적으로 한 사람을 말한다. 나실인이란 히브리어 단어 나지르(נזיר)인데 의미는 "거룩하게 되는" 또는 "분리된"이란 의미이다. 대표적으로 삼손과 같은 인물이다. 이 서원을 한사람에게 요구되는 것은:
* 포도주나 술, 독주를 , 마시지 않을 것이며,
* 머리카락을 자르지 말것이며,
* 시체, 무덤 등에 의해서 부정하게 있으면 안되는 것이다. (ko)
- ナジル人（ナジルびと）とは、聖書に登場する、自ら志願して、あるいは神の任命を受けることによって、特別な誓約を神に捧げた者のことである。実名で知られている者としてはサムソンが挙げられるが、他にも大勢のナジル人が存在したことを聖書は示している。また、サムエルもナジル人であったとする意見もある。 ヘブライ語のナジールは、「聖別された者」を意味する。この同じ語は、ヨセフが祝福されたことに関連しても用いられている。 (ja)
- Nasaré, efter grekiskans nazoraios, är ett bibliskt ord med omstridd betydelse. Ordet förekommer bland annat i Matteusevangeliet och har vanligen översatts med "från Nasaret". Vissa vill tolka ordet som hänsyftande på profeten Jesajas ord om "ett skott som skjuter upp ur Jishajs avhuggna stam" (Jes. 11:1), eftersom skott på hebreiska heter neser. En annan teori om ordets betydelse är att det åsyftar hebreiskans nazir, som betyder nasir. (sv)
- Nazireu (do hebraico nazir נזיר da raiz nazar נזר "consagrado", "separado"), dentro da Torá é o termo que designa uma pessoa para serviços de Deus. Segundo a Bíblia, a marca mais comum da separação desta pessoa - que podia ser um homem ou uma mulher - era o uso do cabelo não cortado e a abstinência do consumo de vinho ou qualquer outro alimento feito de uva. (pt)
- 拿细耳人（希伯来语: נזיר，nazir，意为“神圣的”或“分开的”）是指根据《聖經》记载“归耶和华为圣”（民数记6章8节）的以色列男女。 (zh)
- Nazírství je v Bibli popsaný dočasný nebo celoživotní zvláštní slib zasvěcení se Bohu. Člověk, který takový slib učinil, byl označován jako nazír (hebrejsky נָזִיר, doslova „neobdělaný“) a zavazoval se:
* k zdržování se konzumace jakéhokoliv nápoje a jídla vyrobeného z plodů vinné révy,
* k nestříhání a neholení vlasů a vousů,
* k vyhýbaní se jakéhokoli dotyku s mrtvolou. „Nazír“ je člověk, který na sebe přijal zvláštní pravidla způsobu života, která po něm Tora nevyžaduje. (cs)
- Nazireato laŭbiblie estas la dediĉo al Dio per la konsekva religia vota promeso sekvi iujn rigidajn moralajn kaj asketajn preceptojn: pro tio la konsekrito estas nomata “nazireo” aŭ “separito”) La etimologia origino de la termino estas de la hebrea vorto Nazir, kiu signifas monaĥo kaj estas uzata en la Biblio, atribuata al Ŝimŝono, unu el la lastaj el la juĝistoj de la antikvaj Izraelidoj menciitaj en la Hebrea Biblio (Libro de la Juĝistoj, ĉapitroj 13a al 16a). (eo)
- In the Hebrew Bible, a nazirite or a nazarite (Hebrew: נָזִיר Nāzīr) is one who voluntarily took a vow which is described in Numbers 6:1–21. "Nazarite" comes from the Hebrew word nazir meaning "consecrated" or "separated". Those who put themselves under a Nazirite vow do so by adding unto themselves a degree of sanctity, as it says: "Until the time is completed, etc., he shall be holy." A person who puts himself under a Nazirite vow without designating how long he intends to remain as such, he is obligated in all that pertains to Nazirite strictures for a period of thirty days. This vow required the person to observe the following strictures: (en)
- Nazir, dalam Tanakh, adalah seseorang yang secara sukarela bernazar atau mengambil sumpah dijelaskan dalam Bilangan 6:1–21. "Nazir" berasal dari kata Ibrani נזיר nazir yang berarti "ditahbiskan" atau "terpisah". Berdasarkan sumpah ini seorang nazir harus: Para nazir digambarkan sebagai "yang kudus kepada YHWH" (Bilangan 6:8), tetapi pada saat yang sama harus membawa korban penghapus dosa. Hal ini telah menyebabkan pendekatan yang berbeda untuk nazir dalam Talmud, dan kemudian berwenang, dengan melihat nazir sebagai pilihan, dan lain-lain melihat dia sebagai orang berdosa. (in)
- Le naziréat (en hébreu : נֶזֶר) est un phénomène religieux, attesté par les écritures bibliques, la littérature extra-biblique et l'archéologie, au sein de la religion ancienne d'Israël (pré-exilique) et du judaïsme ancien (587 avant J.-C. - 70 après J.-C.). Ce phénomène consiste pour un homme ou une femme à prendre ou recevoir le statut de « nazir » (en hébreu : נזיר) en s'abstenant de se couper les cheveux et de boire du vin. La recherche exégétique et historique distingue deux formes de naziréat : (fr)
- Il nazireato (in ebraico: נזיר, Nazir, cioè "consacrato", "separato") è, nella Bibbia, la consacrazione di un ebreo a Dio con il conseguente voto di seguire alcuni rigidi precetti di vita; il consacrato è detto nazireo, ma anche nazareo, nazirita, nazarita. Gli obblighi inerenti a questo voto sono illustrati nella Bibbia, nel Libro dei Numeri (6,1-21) e nel Libro dei Giudici (Gc13,1-14): il nazireo non può mangiare cibi impuri né cibi provenienti dalla vigna. Sansone e Dalila, dipinto di Pieter Paul Rubens, 1609-1610 circa, National Gallery, Londra (it)
- Nazireat (od hebr. נזיר, nazir, poświęcenie) – opisany w Biblii i oparty na prawie Mojżesza, czasowy lub wieczysty ślub pełnego poświęcenia się Bogu. Osoba składająca śluby, czyli nazirejczyk (nazyrejczyk), zobowiązywała się - na czas trwania ślubów - do:
* abstynencji od wszelkich napojów alkoholowych, włącznie z octem winnym oraz spożywania winogron (Lb 6,3),
* niestrzyżenia włosów i brody (Lb 6,5),
* niezbliżania się do zwłok (Lb 6,7). (pl)
- Een Nazireeër (ook wel Nazireer, van het Hebreeuwse 'nazir' = gewijde) is een Bijbelse benaming voor een man of vrouw die zich speciaal aan God wilde toewijden. Een Nazireeër mocht geen wijn drinken en zijn haar niet laten knippen. Ook mocht hij niet in aanraking komen met een dode of zelfs maar met een overledene onder een dak verkeren. (nl)
- Назорей (ивр. נָזִיר [назир] «посвящённый Богу») — в иудаизме человек, принявший обет (на определённое время или навсегда) воздерживаться от употребления винограда и произведённых из него продуктов (в первую очередь, вина), не стричь волос и не прикасаться к умершим (Чис. 6:1-21). Степень святости назорея приближается к святости коэна и даже первосвященника. В случае нарушения обета назорей должен остричь голову, принести искупительную жертву в Храме и начать свой обет сначала. О назореях упоминают иудейский историк Иосиф Флавий и Талмуд. (ru)
- Назоре́й (давньоєврейськ. «посвячений Богу») — це звання юдеї давали людині, котра відокремлювалась від інших та особливо присвячувалася єдиному Богу. Згадка про «назореїв» міститься у більш пізніх додатках Старого Заповіту Біблії (Числа, 6:21). Як вважається, людина могла стати «назореєм» на якийсь певний час або на усе життя. Допускалося навіть освячення батьками дітей у такий статус. Про існування «назореїв» також вказується у юдейського історика Йосипа Флавія та Талмуді. (uk)
|
