| dbo:abstract
|
- Sprache Kanaans ist eine selbstkritisch-ironisierende Bezeichnung für eine christliche Gruppensprache (Jargon), die – meist unbewusst – häufig in den Zusammenkünften freikirchlicher und pietistischer Kreise verwendet wird. Die Bezeichnung geht zurück auf Jesaja 19,18 („Zu der Zeit werden fünf Städte in Ägyptenland die Sprache Kanaans sprechen …“) und bezeichnet eine Sprachform, die deutlich von der Alltagssprache abweicht und durch den Satzbau sowie das Vokabular traditioneller Bibelübersetzungen geprägt ist, etwa durch die Sprache der Luther-Bibel (1912). Für andere Kreise, zum Beispiel die Brüdergemeinden, war der Sprachstil der Elberfelder Bibel formend. (de)
- This is a glossary of terms used in Christianity. (en)
- Le patois de Canaan est un type de sociolecte employé communément dans les Églises protestantes et désigné comme tel par autodérision. L'allusion à Canaan est une référence à la Terre promise au père des croyants, Abraham, par Dieu, dans la Genèse, premier livre de la Bible. Il se caractérise par une série d'expressions ou de termes décalés par rapport à leur champ sémantique contemporain ou habituel, figés par les traductions du canon de la Bible. L'identification comme « patois » est due au fait que les lexèmes et expressions employés dans ce langage, bien que relevant la plupart du temps de langues bien parlées, ont une signification théologique particulière que recouvrent une série de concepts, d'images ou d'idées que l'on retrouve dans le texte de la Bible. Comme pour l'apparition des jargons en général, les termes sont conservés tels quels parce qu'ils font sens dans le discours religieux et que les changer pourrait affecter la compréhension qu'on en a. (fr)
- 이 문서는 기독교에 쓰이는 용어들의 목록이다. (ko)
- De uitdrukking tale Kanaäns wordt gebruikt voor de aanduiding voor een taaleigen dat in behoudende orthodox-calvinistische kringen (tegenwoordig veelal bij de bevindelijk gereformeerden, vroeger ook bij de Gereformeerde Kerken in Nederland) wordt gebruikt. Het is sterk verwant met de taal van de Statenbijbel. Het draagt een enigszins verouderd karakter en is sterk gestempeld door oorspronkelijk Hebreeuwse uitdrukkingen.De benaming slaat ook op zichzelf: in hedendaags Nederlands zou men taal van Kanaän zeggen. In overdrachtelijke zin wordt de term wel gebruikt voor een speciaal taalgebruik dat door een bepaalde groep wordt gehanteerd, en dat voor buitenstaanders moeilijk te volgen is. Deze uitdrukkingswijze ontstond door de behoefte die er in kringen van de Nadere Reformatie bestond om de religieuze ervaringen te beschrijven, die als herkenningstekens van de geloofsontwikkeling moesten fungeren. Het gereformeerd piëtisme heeft daartoe allerlei uitdrukkingen ontleend aan de Bijbel en de mystiek. Het binnen enkele decennia ontstane eigenaardige jargon werd door hen bij voorkeur als de tale Kanaäns aangeduid. Deze taal werd gebruikt om geestelijke ervaringen te duiden. In dit taaleigen spelen verkleinwoordjes vaak een grote rol (zoals wegje, plaatsje, hoopje, hartje, geloofje, zuchtje, enzovoort). Enkele typische uitdrukkingen zijn:
* een klein weinig (een klein beetje)
* zien is nog geen hebben (een openbaring van Christus in het Woord is nog geen toe-eigenen van Christus als persoonlijke Zaligmaker)
* een klein almachtigje (een duiding voor de kracht van het ware geloof)
* onderwerpelijk (subjectief)
* verstandelijk (de loutere Bijbeltekst; zonder ervaring en beleving) Naderhand werd de term ook gebruikt als een enigszins spottende benaming voor overdreven sentimenteel vrome taal. Deze taal is wetenschappelijk in kaart gebracht door Dr. C. van de Ketterij in zijn dissertatie De weg in woorden (1972). In orthodox-gereformeerde kring wordt de uitdrukking tale Kanaäns gebruikt voor de persoonlijke weergave van het werk van God in de ziel, gewerkt door de Heilige Geest. Dit kan derhalve ook plaatsvinden zonder bovengemelde terminologie. In deze orthodox-gereformeerde kring vindt men de verklaring dat de uitdrukking tale Kanaäns betrekking zou hebben op een bepaalde terminologie te oppervlakkig. De taal of spraak van Kanaän wordt genoemd Jesaja: Te dien dage zullen er vijf steden in Egypteland zijn, sprekende de spraak van Kanaan, en zwerende den Heere der heirscharen; een zal genoemd zijn een stad der verstoring. — Statenvertaling, Jesaja 19:18 Hiermee wordt een Semitische taal bedoeld, de taal die toentertijd door Israël gesproken werd. (nl)
- Kanaans tungomål betecknar det från majoritetssamhället avvikande språkbruk som kan förekomma inom kristna grupperingar, inte minst inom frikyrkorörelsen. Uttrycket kan användas dels beskrivande, dels polemiskt med en nedsätande bibetydelse av svårbegriplighet. Begreppet är hämtat från Gamla testamentet, Jesaja 19:18, och har i Bibel 2000 ersatts med Kanaans språk. Det betecknar där det språk som Guds folk Israel talar. I sin moderna användning har uttrycket överförts från det forna Israel till den kristna församlingen. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- This is a glossary of terms used in Christianity. (en)
- 이 문서는 기독교에 쓰이는 용어들의 목록이다. (ko)
- Kanaans tungomål betecknar det från majoritetssamhället avvikande språkbruk som kan förekomma inom kristna grupperingar, inte minst inom frikyrkorörelsen. Uttrycket kan användas dels beskrivande, dels polemiskt med en nedsätande bibetydelse av svårbegriplighet. Begreppet är hämtat från Gamla testamentet, Jesaja 19:18, och har i Bibel 2000 ersatts med Kanaans språk. Det betecknar där det språk som Guds folk Israel talar. I sin moderna användning har uttrycket överförts från det forna Israel till den kristna församlingen. (sv)
- Sprache Kanaans ist eine selbstkritisch-ironisierende Bezeichnung für eine christliche Gruppensprache (Jargon), die – meist unbewusst – häufig in den Zusammenkünften freikirchlicher und pietistischer Kreise verwendet wird. (de)
- Le patois de Canaan est un type de sociolecte employé communément dans les Églises protestantes et désigné comme tel par autodérision. L'allusion à Canaan est une référence à la Terre promise au père des croyants, Abraham, par Dieu, dans la Genèse, premier livre de la Bible. Il se caractérise par une série d'expressions ou de termes décalés par rapport à leur champ sémantique contemporain ou habituel, figés par les traductions du canon de la Bible. L'identification comme « patois » est due au fait que les lexèmes et expressions employés dans ce langage, bien que relevant la plupart du temps de langues bien parlées, ont une signification théologique particulière que recouvrent une série de concepts, d'images ou d'idées que l'on retrouve dans le texte de la Bible. Comme pour l'apparition des (fr)
- De uitdrukking tale Kanaäns wordt gebruikt voor de aanduiding voor een taaleigen dat in behoudende orthodox-calvinistische kringen (tegenwoordig veelal bij de bevindelijk gereformeerden, vroeger ook bij de Gereformeerde Kerken in Nederland) wordt gebruikt. Het is sterk verwant met de taal van de Statenbijbel. Het draagt een enigszins verouderd karakter en is sterk gestempeld door oorspronkelijk Hebreeuwse uitdrukkingen.De benaming slaat ook op zichzelf: in hedendaags Nederlands zou men taal van Kanaän zeggen. Enkele typische uitdrukkingen zijn: De taal of spraak van Kanaän wordt genoemd Jesaja: (nl)
|
