| dbo:abstract
|
- Els natzarens eren una secta cristiana del segle iv.Epifani de Salamina esmenta una secta de cristians judaïtzants a Síria. Es tracta de distingir el seu nom del nom usat pels Jueus sobre tots els cristians. Creien en el seu messianisme però refusant, igual que els Ebionites, de trencar amb el judaisme. Sant Jeroni els confon amb els Ebonites i Ignasi d'Antioquia els condemne en les seves cartes apostòliques. L'arqueologia a Síria corrobora la presència d'aquesta comunitat. La toponímia amb el nom de nasara, és molt freqüent, testimonia la presència de grups d'ideologies semblants, parlaríem més aviat d'un moviment plural que no d'una secta pròpiament dita. Els jueus-natzarens alimentaren durant molts segles l'esperit de revolta messiànica i apocalíptica. (ca)
- الناصريون هم طائفة مسيحية يهودية قديمة، ورد ذكرها للمرة الأولى في سفر أعمال الرسل في العهد الجديد حين اتُهم بولس الطرسوسي بأنه زعيم طائفة الناصريين. بعدئذ، استخدم الاسم للإشارة إلى أتباع يسوع الناصري كما لا يزال يطلق عليهم في العبرية נוֹצְרִי. ولكن خلال القرون الأربعة الميلادية الأولى، أطلق هذا المصطلح على طائفة من أتباع يسوع كانوا أقرب لليهودية من باقي المسيحيين، حسبما سمّاهم إبيفانيوس السلاميسي، وكذلك فعل جيروم وأوغسطينوس من بعده. ميّز هؤلاء بين الناصريين الذين تواجدوا في زمانهم وبين أولئك الذين ذكروا في سفر أعمال الرسل، حين وجّه تيرتولوس إتهامه لبولس الطرطوسي في قيصرية عاصمة مقاطعة يهوذا الرومانية أمام أنطونيوس فيلكس بزعامته لطائفة الناصريين. (ar)
- Nazarener bzw. Nazoräer ist ein neutestamentliches Synonym und oft verwendeter Beiname Jesu von Nazaret und der Name religiöser, zumeist christlicher Gruppen. Zwischen den beiden Formen des Wortes wird in den etlichen Übersetzungen der christlichen Bibel und vielfach auch in christlicher Literatur und dem allgemeinen Sprachgebrauch nicht unterschieden, wobei „Nazarener“ die in den westeuropäischen Sprachen am häufigsten vorkommende Form ist. (de)
- Nazareo, el kiu "Nazareoj", estas la termino, eble el Nazareto en kiu pasigis la plejparton de sia vivo Jesuo, estis nomita la sekvantaro de Jesuo en la komencaj tempo de kristanismo en la juda medio de Palestino. La difina vorto troviĝas precipe en la apokrifa literaturo. Tamen, kiam la disĉiploj iris al Antiokio (Agoj de la Apostoloj, 11,26) ekvenkis la ternimo “kristano” por idiki le sekvantaron de Jesuo. Kaj “Nazareo” ekmalaperis. Foje “nazareo” identiĝis kun nazoreo kiu restis uzita ĝis la fino de kvara jarcento kaj indikadis la judo-kristanan komunumon ankoraŭ multe impregnitan je hebreaj tradicioj kaj fidelan al eksteraĵoj de la hebrea Leĝo, kontraŭ kiu Sankta Paŭlo “batalis” sian batalon por la misia malfermiĝo al la paganoj. Ĝuste tiujn nazoreojn difinis Paŭlo (Galatoj 2,4) “falsaj profetoj” ĉar ili volis kondiĉi la savon liveritan de Kristo al la observo de la hebrea religi-mora leĝaro. Tamen foje la du terminoj, en la kristana literaturo, sence ne distingiĝis. (eo)
- Los nazarenos (o nazoreanos; griego: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) fueron una de las primeras sectas cristianas judías del judaísmo del primer siglo. El primer uso del término se encuentra en los Hechos de los Apóstoles (Hechos 24:5) del Nuevo Testamento, donde se acusa al Apóstol Pablo de ser cabecilla de la secta de los nazarenos ("πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεω") ante el procurador romano Marco Antonio Félix en Cesarea Marítima por . En ese momento, el término simplemente designaba a los seguidores de Jesús de Nazaret, como el término hebreo נוֹצְרִי (nôṣrî), y el término árabe نَصَارَى (naṣārā), todavía lo hacen. A medida que pasó el tiempo, el término llegó a referirse a una secta de cristianos judíos que continuaron observando la Torá junto con los gentiles que fueron injertados en el pacto, en contraste con los cristianos gentiles que evitaron la observancia de la Torá. Son descritos por Epifanio de Salamina y son mencionados más tarde por Jerónimo y Agustín de Hipona.. Estos escritores hicieron una distinción entre los nazarenos de su tiempo y los "nazarenos" previos mencionados en Hechos 24:5. (es)
- The Nazarenes (or Nazoreans; Greek: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) were an early Jewish Christian sect in first-century Judaism. The first use of the term is found in the Acts of the Apostles (Acts 24:5) of the New Testament, where Paul the Apostle is accused of being a ringleader of the sect of the Nazarenes ("πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως") before the Roman procurator Antonius Felix at Caesarea Maritima by Tertullus. At that time, the term simply designated followers of Jesus of Nazareth, as the Hebrew term נוֹצְרִי (nôṣrî), and the Arabic term نَصَارَى (naṣārā), still do. As time passed, the term came to refer to a sect of Jewish Christians who continued to observe the Torah along with Noachide gentiles who were grafted in to the covenant, in contrast to gentile Christians who eschewed Torah observance. They are described by Epiphanius of Salamis and are mentioned later by Jerome and Augustine of Hippo. The writers made a distinction between the Nazarenes of their time and the "Nazarenes" mentioned in Acts 24:5. (en)
- Sekte Nasrani (dari bahasa Ibrani Notzrim נוצרים, Inggris: Nazarene, Aramaik: nāṣrāyā), digunakan dalam Alkitab, Sebutan "Nasrani" diterapkan pada pengikut ajaran-ajaran Yesus Kristus yang diambil dari kata Nazaret, dikarenakan Yesus berasal dari kota Nazaret maka pengikutnya dinamakan Nasrani. Kata "ia" di ayat 5 di atas itu merujuk kepada Rasul Paulus. Konteks kisahnya dia sedang didakwa di dalam sebuah pengadilan Romawi. Jadi sang pendakwa, meyakini bahwa Rasul Paulus adalah salah satu pemimpin sekte Yahudi Kristen ini. Kata "Nasrani" ini melekat pada awalnya hanya untuk komunitas Yahudi pengikut Yesus, baru di kemudian hari banyak diadopsi oleh komunitas non Yahudi. Selain Nasrani, diyakini oleh para sarjana dan Bapa Gereja bahwa masih ada satu lagi komunitas Yahudi pengikut Yesus, yaitu Ebionit. Yang membedakan di antara keduanya adalah Kaum Ebionit ini menolak Keilahian Yesus, sementara Nasrani mengimani hal ini. Perhatikan pernyataan Paulus di ayat berikut ini yang direkam di dalam naskah Aramaik: ܘܟܠ ܠܫܢ ܢܘܕܐ ܕܡܪܝܐ ܗܘ ܝܫܘܥ ܡܫܝܚܐ ܠܫܘܒܚܐ ܕܐܠܗܐ ܐܒܘܗܝ (Filipi 2:11 Pesyita, terjemahan: dan semua lidah akan mengaku bahwa Yesus adalah Marya, untuk kemuliaan Alaha Bapa). Dari referensi Pesyita ini akan didapati tentang keilahian Yesus sebab nama YHWH atau Tettragramaton itu disalin jelas menjadi Marya. Kata Marya adalah kependekan dari Mar (Tuan/Pemilik/Tuhan) dan Ya(h), Yah atau Yahweh adalah Nama suci-Nya. Sedangkan kata "Alaha" artinya adalah Tuhan (Inggris: God, Ibrani: Eloah/Elohim, Yunani: Theos). Nama YHWH ini tidak disalin di dalam naskah PB Yunani, oleh karena itulah catatan tertulis tentang Yesus adalah YHWH hanya didapati melalui tafisran.Inilah mengapa Umat Kristen saat ini suah banyak yang mempelajari naskah Pesyita untuk meneropong pengajaran Nasrani awal. Banyak yang meyakni bawha Para Rasul adalah bagian dari Sekte Nasrani ini karena mereka berdarah Yahudi juga. Seperti Paulus, mereka mengimani Yesus adalah YHWH atau Tuhan yang menjelma menjadi manusia. Namun demikian, tidak akan kesepakatan bahwa nama komunitas pengikut Yesus itu hanya satu dan harus Nasrani. Paska pengikut Nasrani atau Para Rasul awal ini semua wafat, nama komunitas Yesus yang tersebar di banyak daerah sejak abad 1 baik yang ada di wilayah Romawi, maupun yang berada di luarnya. Dari banyaknya jemaat yang didirikan oleh Para Rasul, terbilang hanya ada 1 komunitas yang memiliki tradisi menyebut dirinya adalah Nasrani, yaitu jemaat Nasrani di India yang didirikan oleh Rasul Thomas. Pada umumnya komunitas-komunitas pengikut Yesus menyebut dirinya Kristen (Aramaik: Mshikaye, Ibrani: Mshikiyim, Yunani: Kristianos) yang pertama kali dipelopori oleh komunitas di Antiokia. (in)
- Les nazôréens ou nazaréens (en grec, au singulier : ναζωραῖος, nazôraios) sont un groupe religieux judéo-chrétien mal connu, attesté de manière indirecte à partir du IVe siècle. Ce mouvement interne au christianisme primitif a la particularité de reconnaître la messianité de Jésus de Nazareth ainsi que sa divinité, tout en continuant à pratiquer la Loi juive. Ces judéo-chrétiens qui refusaient de renoncer aux préceptes juifs vivaient sans doute à l'écart du reste de la chrétienté. Pendant longtemps, ils ont été considérés comme des chrétiens irréprochables, mais Épiphane de Salamine, qui ne sait pas grand-chose d’eux, les classe parmi les « hérétiques ». Les raisons de ce jugement ne sont pas claires, car le principal reproche qu'il leur adresse est de « judaïser ». En raison du nombre de mouvements judéo-chrétiens à cette époque, il est difficile de les distinguer d'autres courants. Ils ont probablement été absorbés au cours du Ve siècle, en partie par le judaïsme et en partie par le christianisme. (fr)
- I Nazareni o Nazarei o Nazorei erano un gruppo di religione giudaica-cristiana citato per la prima volta dal Padre della Chiesa Epifanio (IV secolo d.C. ca.) che nel suo Panarion adversus omnes haereses (Il contravveleno per tutte le eresie) li giudica eretici e sembra fare una distinzione tra due gruppi principali all'interno degli Esseni: «Coloro che vennero prima di lui [Elxai, un profeta Esseno], gli Ossaeni e i Nazareni.» . All'inizio della predicazione cristiana in Palestina alcuni ebrei convertiti che si ispiravano al Vangelo di Matteo scritto in ebraico, detto perciò Vangelo degli Ebrei o dei Nazareni predicavano che per la salvezza eterna non fosse sufficiente seguire la dottrina cristiana ma si dovesse osservare anche la Legge Mosaica secondo la quale anche i convertiti dovessero essere circoncisi ed osservare il sabato. La comunità cristiana di Gerusalemme negò che questo fosse necessario ma che bastasse astenersi dalle carni soffocate e dalla fornicazione ma non stabilì che gli ebrei cristiani non dovessero seguire la Legge tant'è vero che gli apostoli e lo stesso San Paolo usarono riti giudaici non perché pensassero che fossero indispensabili per la salvezza ma per rafforzare la Chiesa cristiano-giudaica. Questi riti giudaici non smisero di essere praticati con la distruzione di Gerusalemme e del Tempio nell'anno 70 d.C. ad opera dei Romani ma quando l'imperatore Adriano alla conclusione della Terza guerra giudaica nel 135 d.C., nata anche per il divieto imperiale della circoncisione, scatenò una persecuzione degli ebrei, i giudei convertiti cercarono di non attirare l'attenzione su di loro e cessarono le pratiche giudaiche fatta eccezione per alcuni che continuarono nelle cerimonie organizzandosi in una setta che prese il nome di Nazareni sia perché con questo nome erano conosciuti i giudei convertiti sia perché si volesse indicare la loro appartenenza a una setta scismatica (Nazareni dall'ebreo nazar separare). La setta successivamente si divise in due: i nazareni e gli ebioniti che a differenza dei primi negavano la divinità e la nascita verginale di Cristo ma anche loro predicavano l'osservanza della legge giudaica, consideravano Paolo di Tarso un apostata e usavano solo un proprio Vangelo detto appunto degli Ebioniti, vangelo apocrifo ma del tutto analogo al Vangelo di Matteo. Le loro dottrine venivano similarmente descritte da Ippolito e Tertulliano,. (it)
- De Nazoreeërs (ook wel Nazareners) worden in de geschriften van enkele kerkvaders beschreven als een georganiseerde joods-christelijke groepering met eigen specifieke opvattingen. Epiphanius (ca. 310/315 - 403) en Hiëronymus (ca. 347-420) beschreven hen als een sekte die vasthield aan een joodse leefwijze en de Mozaïsche wet handhaafde. De Nazoreeërs verschijnen in tegenstelling tot andere joods-christelijke groepen binnen het vroegchristelijk jodendom pas laat in de geschriften van de kerkvaders. Dat is aan het eind van de vierde eeuw en tweehonderd jaar later dan bijvoorbeeld de eerste beschrijving van de Ebionieten. Het is onder meer die vaststelling die op het vakgebied tot verschillende opvattingen over de Nazoreeërs heeft geleid. Een daarvan is de hypothese dat de Nazoreeërs als georganiseerde ketterse groepering niet bestaan hebben maar slechts de benaming was voor Aramees/Syrisch sprekende christenen met een joodse achtergrond en opvattingen die niet wezenlijk verschillen van andere Aramees/Syrisch sprekende christenen. Hiëronymus schrijft meerdere malen dat hij van de Nazoreeërs een evangelie dat zij gebruikten heeft mogen inzien of ontvangen. Hij benoemt dat als een evangelie van de Hebreeën dat door de Nazoreeërs wordt gebruikt. Meer in het algemeen waren de kerkvaders van mening dat het evangelie van de Hebreeën, zij het in verschillende versies, het enige joods-christelijke evangelie zou zijn. Op het vakgebied zijn er meerdere opvattingen of het evangelie van de Nazoreeërs als een onafhankelijk evangelie kan worden beschouwd. (nl)
- Nazarejczycy (nazorejczycy) – nazwa nadana pierwszym chrześcijanom w Dziejach Apostolskich; później, w IV wieku, także jedna z sekt chrześcijańskich wywodzących się z Jerozolimy, zachowująca prawo mojżeszowe i żydowskie tradycje obrzędowe jak na przykład obrzezanie; podobna do sekt ebionickich, z tą różnicą, że nie odrzucała wiary w Jezusa. Obecnie nazwą tą określani są chrześcijanie należący do protestanckiego Kościoła Nazarejczyka. (pl)
- Os nazarenos (ou nazorianos; grego: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) era uma designação dada aos cristãos primitivos no século I d.C., bem como atualmente o termo hebraico נוֹצְרִי (nôṣrî) e o termo árabe نصارى ainda são utilizados para designar os cristãos. No século IV d.C. é registrado o uso desse termo para referir a um grupo marginal sectário dentro do cristianismo. (pt)
- Nasaréerna (grekiska: nazoraioi Ναζωραῖοί; hebreiska: notzrim נוצרים) är plural av adjektivet Nasaret, som används i singular i namn, Jesus från Nasaret (Iesous Nazoraios Ιησούς Ναζωραίος). Singularformen är ett vedertaget begrepp för "en kristen" på hebreiska (notzri), arameiska (natsar) och arabiska (nasrani). (sv)
- Назо́реи или наза́реи (др.-греч. ναζωραῖος от Назарет (др.-греч. Ναζαρὲθ); лат. nazoræi) — название первых иудействующих христиан; иудеи, принявшие христианство, признавшие Христа Мессией, допускавшие Его сверхъестественное рождение, распятие, воскресение и вознесение, но также считавшие необходимым соблюдение Моисеева закона. Существовали до V века; к концу V века исчезли, частично поглощённые христианами и частично иудеями. Христианская церковь долгое время не считала назореев еретиками и относилась к ним снисходительно. Епифаний Кипрский в «Панарионе» описал назореев как 29-ую в числе 80 ересей. Позднее, Августин в книге «De Haeresibus ad Quodvultdeum Liber Unus» («Ереси, попущением Бога, в одной книге») и Иоанн Дамаскин в книге «О ста ересях вкратце», использовавшие сочинение Епифания, писали о назореях как о еретиках; у первого автора это 9-я ересь, у второго автора это 29-я ересь. Епифаний объясняет происхождение назореев. Первые последователи Христа, как пишет Епифаний, не назывались христианами, они назывались «иессеи». Это название от имени отца Давида — Иессея, поскольку Христос происходит от рода Давида. Иессеи назывались по-другому «назореи», так как Иисус Христос прожил бо́льшую часть своей жизни в городе Назарете. В дальнейшем, в Антиохии иессеи стали называться христианами (Деян. 11:26), название «христиане» распространилось на всех последователей учения Христа. Иудеи же верующие в Христа как в Бога и Спасителя, но соблюдающие закон Моисея, стали называться «назореи» (др.-греч. ναζωραῖος). Их не следует путать с иудеями, принявшими обет и носящими название «назареи» (др.-греч. νασσαριαῖοι). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Els natzarens eren una secta cristiana del segle iv.Epifani de Salamina esmenta una secta de cristians judaïtzants a Síria. Es tracta de distingir el seu nom del nom usat pels Jueus sobre tots els cristians. Creien en el seu messianisme però refusant, igual que els Ebionites, de trencar amb el judaisme. Sant Jeroni els confon amb els Ebonites i Ignasi d'Antioquia els condemne en les seves cartes apostòliques. L'arqueologia a Síria corrobora la presència d'aquesta comunitat. La toponímia amb el nom de nasara, és molt freqüent, testimonia la presència de grups d'ideologies semblants, parlaríem més aviat d'un moviment plural que no d'una secta pròpiament dita. Els jueus-natzarens alimentaren durant molts segles l'esperit de revolta messiànica i apocalíptica. (ca)
- الناصريون هم طائفة مسيحية يهودية قديمة، ورد ذكرها للمرة الأولى في سفر أعمال الرسل في العهد الجديد حين اتُهم بولس الطرسوسي بأنه زعيم طائفة الناصريين. بعدئذ، استخدم الاسم للإشارة إلى أتباع يسوع الناصري كما لا يزال يطلق عليهم في العبرية נוֹצְרִי. ولكن خلال القرون الأربعة الميلادية الأولى، أطلق هذا المصطلح على طائفة من أتباع يسوع كانوا أقرب لليهودية من باقي المسيحيين، حسبما سمّاهم إبيفانيوس السلاميسي، وكذلك فعل جيروم وأوغسطينوس من بعده. ميّز هؤلاء بين الناصريين الذين تواجدوا في زمانهم وبين أولئك الذين ذكروا في سفر أعمال الرسل، حين وجّه تيرتولوس إتهامه لبولس الطرطوسي في قيصرية عاصمة مقاطعة يهوذا الرومانية أمام أنطونيوس فيلكس بزعامته لطائفة الناصريين. (ar)
- Nazarener bzw. Nazoräer ist ein neutestamentliches Synonym und oft verwendeter Beiname Jesu von Nazaret und der Name religiöser, zumeist christlicher Gruppen. Zwischen den beiden Formen des Wortes wird in den etlichen Übersetzungen der christlichen Bibel und vielfach auch in christlicher Literatur und dem allgemeinen Sprachgebrauch nicht unterschieden, wobei „Nazarener“ die in den westeuropäischen Sprachen am häufigsten vorkommende Form ist. (de)
- Nazarejczycy (nazorejczycy) – nazwa nadana pierwszym chrześcijanom w Dziejach Apostolskich; później, w IV wieku, także jedna z sekt chrześcijańskich wywodzących się z Jerozolimy, zachowująca prawo mojżeszowe i żydowskie tradycje obrzędowe jak na przykład obrzezanie; podobna do sekt ebionickich, z tą różnicą, że nie odrzucała wiary w Jezusa. Obecnie nazwą tą określani są chrześcijanie należący do protestanckiego Kościoła Nazarejczyka. (pl)
- Os nazarenos (ou nazorianos; grego: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) era uma designação dada aos cristãos primitivos no século I d.C., bem como atualmente o termo hebraico נוֹצְרִי (nôṣrî) e o termo árabe نصارى ainda são utilizados para designar os cristãos. No século IV d.C. é registrado o uso desse termo para referir a um grupo marginal sectário dentro do cristianismo. (pt)
- Nasaréerna (grekiska: nazoraioi Ναζωραῖοί; hebreiska: notzrim נוצרים) är plural av adjektivet Nasaret, som används i singular i namn, Jesus från Nasaret (Iesous Nazoraios Ιησούς Ναζωραίος). Singularformen är ett vedertaget begrepp för "en kristen" på hebreiska (notzri), arameiska (natsar) och arabiska (nasrani). (sv)
- Nazareo, el kiu "Nazareoj", estas la termino, eble el Nazareto en kiu pasigis la plejparton de sia vivo Jesuo, estis nomita la sekvantaro de Jesuo en la komencaj tempo de kristanismo en la juda medio de Palestino. La difina vorto troviĝas precipe en la apokrifa literaturo. Tamen, kiam la disĉiploj iris al Antiokio (Agoj de la Apostoloj, 11,26) ekvenkis la ternimo “kristano” por idiki le sekvantaron de Jesuo. Kaj “Nazareo” ekmalaperis. Tamen foje la du terminoj, en la kristana literaturo, sence ne distingiĝis. (eo)
- Los nazarenos (o nazoreanos; griego: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) fueron una de las primeras sectas cristianas judías del judaísmo del primer siglo. El primer uso del término se encuentra en los Hechos de los Apóstoles (Hechos 24:5) del Nuevo Testamento, donde se acusa al Apóstol Pablo de ser cabecilla de la secta de los nazarenos ("πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεω") ante el procurador romano Marco Antonio Félix en Cesarea Marítima por . En ese momento, el término simplemente designaba a los seguidores de Jesús de Nazaret, como el término hebreo נוֹצְרִי (nôṣrî), y el término árabe نَصَارَى (naṣārā), todavía lo hacen. (es)
- The Nazarenes (or Nazoreans; Greek: Ναζωραῖοι, Nazōraioi) were an early Jewish Christian sect in first-century Judaism. The first use of the term is found in the Acts of the Apostles (Acts 24:5) of the New Testament, where Paul the Apostle is accused of being a ringleader of the sect of the Nazarenes ("πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως") before the Roman procurator Antonius Felix at Caesarea Maritima by Tertullus. At that time, the term simply designated followers of Jesus of Nazareth, as the Hebrew term נוֹצְרִי (nôṣrî), and the Arabic term نَصَارَى (naṣārā), still do. (en)
- Les nazôréens ou nazaréens (en grec, au singulier : ναζωραῖος, nazôraios) sont un groupe religieux judéo-chrétien mal connu, attesté de manière indirecte à partir du IVe siècle. Ce mouvement interne au christianisme primitif a la particularité de reconnaître la messianité de Jésus de Nazareth ainsi que sa divinité, tout en continuant à pratiquer la Loi juive. En raison du nombre de mouvements judéo-chrétiens à cette époque, il est difficile de les distinguer d'autres courants. Ils ont probablement été absorbés au cours du Ve siècle, en partie par le judaïsme et en partie par le christianisme. (fr)
- Sekte Nasrani (dari bahasa Ibrani Notzrim נוצרים, Inggris: Nazarene, Aramaik: nāṣrāyā), digunakan dalam Alkitab, Sebutan "Nasrani" diterapkan pada pengikut ajaran-ajaran Yesus Kristus yang diambil dari kata Nazaret, dikarenakan Yesus berasal dari kota Nazaret maka pengikutnya dinamakan Nasrani. Kata "ia" di ayat 5 di atas itu merujuk kepada Rasul Paulus. Konteks kisahnya dia sedang didakwa di dalam sebuah pengadilan Romawi. Jadi sang pendakwa, meyakini bahwa Rasul Paulus adalah salah satu pemimpin sekte Yahudi Kristen ini. Kata "Nasrani" ini melekat pada awalnya hanya untuk komunitas Yahudi pengikut Yesus, baru di kemudian hari banyak diadopsi oleh komunitas non Yahudi. Selain Nasrani, diyakini oleh para sarjana dan Bapa Gereja bahwa masih ada satu lagi komunitas Yahudi pengikut Yesus, yai (in)
- I Nazareni o Nazarei o Nazorei erano un gruppo di religione giudaica-cristiana citato per la prima volta dal Padre della Chiesa Epifanio (IV secolo d.C. ca.) che nel suo Panarion adversus omnes haereses (Il contravveleno per tutte le eresie) li giudica eretici e sembra fare una distinzione tra due gruppi principali all'interno degli Esseni: «Coloro che vennero prima di lui [Elxai, un profeta Esseno], gli Ossaeni e i Nazareni.» . (it)
- De Nazoreeërs (ook wel Nazareners) worden in de geschriften van enkele kerkvaders beschreven als een georganiseerde joods-christelijke groepering met eigen specifieke opvattingen. Epiphanius (ca. 310/315 - 403) en Hiëronymus (ca. 347-420) beschreven hen als een sekte die vasthield aan een joodse leefwijze en de Mozaïsche wet handhaafde. De Nazoreeërs verschijnen in tegenstelling tot andere joods-christelijke groepen binnen het vroegchristelijk jodendom pas laat in de geschriften van de kerkvaders. Dat is aan het eind van de vierde eeuw en tweehonderd jaar later dan bijvoorbeeld de eerste beschrijving van de Ebionieten. (nl)
- Назо́реи или наза́реи (др.-греч. ναζωραῖος от Назарет (др.-греч. Ναζαρὲθ); лат. nazoræi) — название первых иудействующих христиан; иудеи, принявшие христианство, признавшие Христа Мессией, допускавшие Его сверхъестественное рождение, распятие, воскресение и вознесение, но также считавшие необходимым соблюдение Моисеева закона. Существовали до V века; к концу V века исчезли, частично поглощённые христианами и частично иудеями. (ru)
|
