| dbo:abstract
|
- Un cavall de guerra és qualsevol cavall usat en operacions militars regulars o irregulars. Des dels inicis de la domesticació del cavall fou un auxiliar valuós en la guerra o les lluites tribals. A més d'augmentar la velocitat de desplaçament i el radi d'acció, el cavall constituïa una arma de xoc. Els cavalls de l'enemic eren cobejats i formaven part del botí en cas de victòria. Algunes races de cavalls foren desenvolupades especialment per a la guerra. I, en funció de l'armament i les tàctiques de l'època, s'afavorí la cria de tipus especialitzats. El concepte de cavall de guerra es pot ampliar a altres èquids. Mules, ases i, antigament, onagres han estat emprats com a auxiliars en les lluites entre humans. (ca)
- Als Schlachtross, auch Streit- oder Kampfross (mhd. kampfros, mar(c(h)), lat. dextrarius) genannt, wurden die Pferde bezeichnet, die bis in die Renaissance im Kampf geritten wurden. (de)
- الاستخدام الحربي للحصان: يرجع تاريخ أول استخدام للحصان في الحرب إلى أكثر من 5000 سنة، وأقدم دليل على الإستخدامات الحربية من للخيول في أوراسيا بين 4000 و 3000 قبل الميلاد، حيث وجدت رسوم سومرية تمثل مشهد الحرب المؤرخة في 2500 قبل الميلاد.-وتستخدم أنواع مختلفة من الخيول لأغراض عسكرية، وهذا يتوقف على طبيعة الصراع والمهام، كما أنها تستخدم للاستطلاع، والاتصالات، العرض أو النقل، على مر التاريخ كما تلعب البغال والحمير أيضا دورا حاسما في دعم الجيوش في الميدان، وكذلك الخيول.لكن الحصان بشكل خاص مناسبة تماما لحرب تكتيكية من البدو الرحل من سهوب آسيا الوسطى، مثل الغارات و«غارات خاطفة». المسلمون استخدموالخيول في فتوحات شمال أفريقيا وآسيا وأوروبا من القرون السابع والثامن خلال مرحلة التوسع. الأوروبيون استخدموا عدة أنواع من خيول الحرب في العصور الوسطى.اليوم اختفت الحصان من وحدات القتالية تقريبا، على الرغم من أن الخيول لا تزال تستخدم من قبل التنظيمات المسلحة في بلدان العالم الثالث .اليوم أصبحت تستخدم الخيول كوحدات عسكرية على ظهور الخيل أيضا لأغراض احتفالية والتعليمية. وتستخدم الخيول لإعادة تمثيل المعارك والبعثات الشرطة، والمسابقات، والمظاهرات رثة الفروسية التقاليد ولتدريب الجيش، مثل الإطار الأسود من سوموور في فرنسا. (ar)
- La unua uzado de ĉevaloj en milito okazis antaŭ ĉirkaŭ 5,000 jaroj. La plej frua pruvaro de rajditaj ĉevaloj en milito datiĝa el Eŭrazio inter 4000 kaj 3000 a.K. Sumera bildo de milito el 2500 a.K., priskribas ian tipon de ekvedoj pelantaj ĉarojn. Ĉirkaŭ 1600 a.K., plibonigitaj bildoj de jungilaro kaj de ĉaroj montras, ke ĉaroj jam oftis en milito dum la Antikva Proksima Oriento, kaj la plej frua verkita trejngvidilo pri militĉevaloj temis pri trejnado de ĉarĉevaloj verkita ĉirkaŭ 1350 a.K. Dum taktikoj de formala kavalerio anstataŭis la ĉaron, same faris la novaj trejnmetodoj, kaj ĉirkaŭ 360 a.K., la oficiro de greka kavalerio nome Ksenofono estis verkinta etendan traktadon pri ĉevalsoldatoj. La efikeco de ĉevaloj en batalo estis revoluciita ankaŭ de plibonigoj en teknologio, kiaj la inventado de la selo, la piedingo, kaj poste, de la ĉevalkolumo. Multaj diversaj tipoj kaj grandoj de ĉevaloj estis uzataj en milito, depende de la formo militi. La tipo uzita variis ĉu la ĉevalo estas rajdata aŭ kondukata, kaj ĉu ili estas uzata por esplorado, kavaleria atakoj, rajdado, komunikado aŭ proviziado. Tra historio, kaj muloj kaj azenoj same kudis gravan rolon en helpohavigo por armeoj en la batalkampo. Ĉevaloj bone taŭgis por milita taktiko de la nomadaj kulturoj el la stepoj de Centrazio. Kelkaj kulturoj de Orienta Azio faris etendan uzadon de kaj de kavalerio kaj de militĉaroj. Islamaj militistoj fidis je malpeza kavalerio en siaj kampanjoj tra Nordafriko, Azio, kaj eĉ en Eŭropo ekde la 7a kaj 8a jarcentoj. Eŭropanoj uzis kelkajn tipojn de militĉevaloj en la Mezepoko, kaj la plej bone konata militisto de peza kavalerio de la periodo estis la armaĵportanta kavaliro. Kun la malpligraviĝo de la kavaliro kaj apero de pafiloj en milito, malpeza kavalerio denove elstariĝis, uzita kaj en militoj en Eŭropo kaj en la konkero de Ameriko. Batala kavalerio disvolviĝis por ekhavi multajn rolojn fine de la 18a jarcento kaj komence de la 19a jarcento kaj estis ofte decidiga por venko en la Napoleonaj militoj. En Ameriko, la uzado de ĉevaloj kaj disvolvigo de rajdaj milittaktikoj estis lernitaj de kelkaj nacioj de indianoj kaj siavice, tre moviĝemaj ĉevalregimentoj estis decidigaj en la Usona Enlanda Milito. Kavalerio eksmodiĝis tuj post la Unua Mondmilito favore de tankomilito, kvankam oni uzis ankoraŭ kelkaj unuojn de kavalerio en la Dua Mondmilito, ĉefe kiel esploristoj. Ĉirkaŭ la fino de la Dua Mondmilito, apenaŭ oni vidis ĉevalojn en batalo, sed ili estis uzitaj etende por la transporto de trupoj kaj provizoj. Nuntempe formalaj batalkavaleriaj unuoj preskaŭ malaperis. Usonarmeaj Specialaj Fortoj uzis ĉevalojn en batalo dum la Milito en Afganio (2001-nuntempo), kaj la Marista infanterio de Usono ekde tiam komencis novajn ĉevalajn trejnprogramojn por Specialaj Fortoj. Ĉevaloj estas ankoraŭ vidataj uzataj de organizitaj armoluktantoj de landoj de la Tria Mondo. Multaj landoj ankoraŭ tenas malgrandajn unuojn de rajdantoj por patroli kaj esploradi, kaj militistaj ĉevalunuoj estas uzataj ankaŭ por ceremonia kaj eduka celaro. Ĉevaloj estas ankaŭ uzataj por historia rekonstruado de bataloj, leĝa plifortigo, kaj en konkurencoj de rajdado derivaj el rajdaj kaj trejn-kapabloj iam uzitaj de militistaro. (eo)
- El ser humano ha empleado durante milenios a los caballos para la guerra, probablemente desde su domesticación. El caballo ha sido entrenado especialmente para varios usos militares, incluyendo batallas, combates individuales, reconocimiento, transporte y abastecimiento. El término caballo de batalla hace alusión a los caballos que son utilizados para la lucha, ya sea como caballería en un enfrentamiento o en un combate individual. El caballo de batalla más conocido era el destrier, empleado por los caballeros de la Edad Media. No obstante, incluso los caballos utilizados para otros propósitos que no fueran el combate directo tenían un papel sumamente importante en el éxito de los enfrentamientos militares. En el mundo moderno, aún existen usos para los caballos dentro de la milicia. Un principio fundamental a lo largo de la historia de la bélica caballeresca ha sido el tipo de uso que se daba a los caballos. Partiendo de esto, la clase de caballo que se utilizaba a la hora de combatir dependía de las necesidades del momento. En el combate existía un equilibrio entre la velocidad y la protección, y la adición de peso llevaba consigo una reducción de la velocidad, tal como se puede observar hoy en día en la hípica. A pesar de ello, cada soldado requería un cierto grado de protección contra los enemigos, ya que una excesiva ligereza armamentística podría resultar fatal en situaciones de peligro. A la hora de combatir, a pesar de la consiguiente reducción de velocidad, se consideraba más importante la protección de los soldados. El caballo utilizado en la guerra varía de tamaño en función del empleo que se le dé, el tipo de soldado que porte y la distancia que tenía que cubrir. Un caballo medio puede transportar aproximadamente el 25 % de su peso corporal. El peso portado por el caballo también afecta a su resistencia. En algunas culturas, los guerreros iban a la guerra montados en caballos ligeros y a la hora de combatir, cuando vestían armaduras pesadas, pasaban a un caballo más pesado. El caballo empleado para arrastrar vehículos también ha variado de tamaño. Cuando los vehículos que portaban se empleaban para comerciar se potenciaban la velocidad, el peso y la potencia en detrimento de la protección que cuando se empleaban para guerrear. Un par de caballos podían conducir un carro ligero que portaba a un conductor y a un soldado. Por otra parte, los vagones de suministros y otros vehículos destinados al apoyo logístico requerían para su transporte un número superior de caballos, generalmente pesados. Aunque todo caballo puede arrastrar un peso superior al que puede llevar montado, este peso varía en función de la anatomía de la bestia y la estructura del vehículo. Se deben tener en cuenta además otros factores, como ver si el vehículo posee ruedas o va simplemente arrastrado, y si se debe transportar por una carretera bien acondicionada o por un terreno más difícil. En términos prácticos, un caballo pesado moderno que pese aproximadamente 910 kg puede tirar de entre 1,5 y 9 toneladas. De todas formas, estos cálculos pueden variar en razón de las condiciones del terreno y de otros factores. Una yunta de dos caballos de carga modernos puede arrastrar 1800 kg en competiciones de arrastrar peso. Sobre una carretera debidamente asfaltada un caballo puede arrastrar entre tres y ocho veces su peso. La forma en que los caballos se unían al vehículo que arrastraban también ha influido en la cantidad de peso que podían transportar: un caballo unido a un carro a través de un collar podía arrastrar más peso que un buey atado a un yugo. (es)
- The first evidence of horses in warfare dates from Eurasia between 4000 and 3000 BC. A Sumerian illustration of warfare from 2500 BC depicts some type of equine pulling wagons. By 1600 BC, improved harness and chariot designs made chariot warfare common throughout the Ancient Near East, and the earliest written training manual for war horses was a guide for training chariot horses written about 1350 BC. As formal cavalry tactics replaced the chariot, so did new training methods, and by 360 BC, the Greek cavalry officer Xenophon had written an extensive treatise on horsemanship. The effectiveness of horses in battle was also revolutionized by improvements in technology, such as the invention of the saddle, the stirrup, and the horse collar. Many different types and sizes of horse were used in war, depending on the form of warfare. The type used varied with whether the horse was being ridden or driven, and whether they were being used for reconnaissance, cavalry charges, raiding, communication, or supply. Throughout history, mules and donkeys as well as horses played a crucial role in providing support to armies in the field. Horses were well suited to the warfare tactics of the nomadic cultures from the steppes of Central Asia. Several cultures in East Asia made extensive use of cavalry and chariots. Muslim warriors relied upon light cavalry in their campaigns throughout Northern Africa, Asia, and Europe beginning in the 7th and 8th centuries AD. Europeans used several types of war horses in the Middle Ages, and the best-known heavy cavalry warrior of the period was the armoured knight. With the decline of the knight and rise of gunpowder in warfare, light cavalry again rose to prominence, used in both European warfare and in the conquest of the Americas. Battle cavalry developed to take on a multitude of roles in the late 18th century and early 19th century and was often crucial for victory in the Napoleonic Wars. In the Americas, the use of horses and development of mounted warfare tactics were learned by several tribes of indigenous people and in turn, highly mobile horse regiments were critical in the American Civil War. Horse cavalry began to be phased out after World War I in favour of tank warfare, though a few horse cavalry units were still used into World War II, especially as scouts. By the end of World War II, horses were seldom seen in battle, but were still used extensively for the transport of troops and supplies. Today, formal battle-ready horse cavalry units have almost disappeared, though the United States Army Special Forces used horses in battle during the 2001 invasion of Afghanistan. Horses are still seen in use by organized armed fighters in developing countries. Many nations still maintain small units of mounted riders for patrol and reconnaissance, and military horse units are also used for ceremonial and educational purposes. Horses are also used for historical reenactment of battles, law enforcement, and in equestrian competitions derived from the riding and training skills once used by the military. (en)
- La première utilisation du cheval dans la guerre remonte à plus de cinq mille ans, les plus anciennes preuves d'utilisation guerrière de chevaux en Eurasie datant d'entre 4000 et 3000 av. J.-C. Une illustration sumérienne d'une scène de guerre datée de 2500 av. J.-C. représente des équidés tirant des chariots. Vers 1600 av. J.-C., de nouveaux harnais et de nouveaux chars rendent leur utilisation guerrière plus fréquente à travers le Proche-Orient ancien. Le plus ancien traité sur l'entraînement des chevaux de guerre est rédigé vers 1350 av. J.-C. Quand les tactiques de cavalerie commencent à supplanter le char, de nouvelles méthodes d'entraînement apparaissent. En 360 av. J.-C., le général de cavalerie et philosophe grec Xénophon rédige un traité exhaustif sur l'équitation, et un autre sur l'usage de la cavalerie. L'efficacité des chevaux dans la bataille est révolutionnée par des améliorations technologiques, notamment l'invention de la selle, de l'étrier, et plus tard, du mors, du licol ou encore du collier d'épaule pour les chevaux de trait. Différents types de chevaux sont utilisés à des fins militaires, en fonction de la nature du conflit et des tâches. Ils varient selon que le cheval est monté ou conduit, ou selon qu'ils sont utilisés pour la reconnaissance, les charges de cavalerie, les raids, la communication, l'approvisionnement ou le transport. Des races sont développées spécifiquement pour assurer la remonte des cavaleries. Tout au long de l'Histoire, les mulets et les ânes jouent aussi un rôle crucial dans le soutien des armées en campagne, tout autant que les chevaux. Le cheval est particulièrement bien adapté aux tactiques guerrières des peuples nomades des steppes de l'Asie centrale, comme les razzias et les « raids éclairs ». Les guerriers musulmans utilisent la cavalerie légère dans leurs campagnes en Afrique du Nord, en Asie et en Europe à partir des VIIe et VIIIe siècles lors de la phase d'expansion de l'islam. Les Européens emploient plusieurs types de chevaux de guerre au Moyen Âge. La figure militaire de cavalerie lourde la plus représentative de la période restant le chevalier en armure. Avec l'introduction de la poudre à canon dans la guerre, la cavalerie légère s'impose sur les champs de bataille, tant dans les guerres européennes que lors de la conquête des Amériques. La « cavalerie de bataille » se développe pour assurer une multitude de missions à la fin du XVIIIe siècle et au début du XIXe siècle et se révèle décisive dans l'issue des affrontements lors des guerres napoléoniennes. Aux Amériques, de nombreuses tribus indigènes apprennent à se servir du cheval et à développer des tactiques de guerre montée. En dernier ressort, des régiments montés très mobiles jouent un rôle crucial lors de la guerre de Sécession. La cavalerie commence à être dépassée après la Première Guerre mondiale, avec le développement de la guerre mécanisée. Quelques unités de cavalerie sont encore utilisées lors de la Seconde Guerre mondiale, en particulier en éclaireurs. Les chevaux ne sont ensuite que rarement vus au combat, mais ils servent encore largement pour le transport des troupes et du ravitaillement. De nos jours, les unités à cheval destinées au combat ont quasiment disparu, bien que des chevaux soient encore utilisés par des organisations armées dans des pays en développement. De nombreux pays maintiennent encore en service de petites unités de cavaliers pour la patrouille et la reconnaissance. Des unités militaires à cheval sont également utilisées à des fins cérémonielles et éducatives. Les chevaux sont employés pour la reconstitution historique des batailles, les missions de maintien de l'ordre, les compétitions, les démonstrations équestres héritières des traditions et pour la formation professionnelle des militaires, comme le Cadre noir de Saumur en France. (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 군마 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 군마(軍馬)는 전쟁에 쓰기 위한 말이다. (ko)
- Het eerste gebruik van krijgspaarden dateert van meer dan vijfduizend jaar geleden. Het vroegste bewijs van het gebruik van paarden in de oorlogsvoering dateert uit het Eurazië van tussen 4000 en 3000 v.Chr. Een Sumerische illustratie uit 2500 v.Chr. toont paardachtige dieren, die wagens trekken in een oorlogssituatie. Rond 1600 v.Chr. maakte een verbeterd ontwerp van zowel de strijdwagen als de paardentuigage oorlog met strijdwagens in het gehele Oude Nabije Oosten een gewone zaak. De vroegste geschreven handleiding voor het trainen van krijgspaarden was een gids voor de opleiding van strijdwagenpaarden, die uit 1350 v.Chr. stamt. Toen formele cavalerie-tactieken de strijdwagen vervingen, ontstonden er nieuwe opleidingsmethoden voor krijgspaarden. Rond 360 v.Chr. schreef de Oud-Griekse cavalerie-officier Xenophon een uitgebreide verhandeling over de toenmalige paardensport. De doeltreffendheid van krijgspaarden beleefde in het midden van het eerste millennium n.Chr. een verdere revolutie door verbeteringen in de technologie, waaronder de uitvinding van het zadel, de stijgbeugel en later de borsttuigage. Het meest geroemde strijdpaard waarop middeleeuwse ridders ten strijde trokken was de destriër. Dit soort paard werd jarenlang opgeleid en kostte een klein vermogen. De destriër (uit het Volkslatijn voor 'rechtsgericht') beheerste bijvoorbeeld zijwaartse gangen. Het was een verhoudingsgewijs zeldzaam paard, dat in de late middeleeuwen ook gebruikt werd voor riddertoernooien. Door meer gewone lieden werden andere typen krijgspaarden gebruikt. Voor het gewonere werk werden de courser en de rouncey ingezet. In de renaissance kwam het barokpaard in de mode. Dit is een temperamentvol, wendbaar paard dat teruggaat op de Andalusiër. Deze paarden werden hogelijk gewaardeerd vanwege hun talent voor Hogeschool dressuur, waarbij de paarden oefeningen doen die typisch zijn voor krijgspaarden zoals: (steigeren op commando), (sprong met achterwaartse trap) en pirouette. Een bekend krijgspaard was Marengo, het lievelingspaard van Napoleon, dat hij bereed tijdens vele van zijn veldslagen. (nl)
- 軍馬（ぐんば、war horse,charger）とは、戦闘時の騎乗や輸送などを行うために軍隊で飼われた馬のことである。戦馬。 (ja)
- Лошади на войне — использование лошади (конница, кавалерия) на войне (в военных и боевых действиях) и в военном деле. (ru)
- Вперше кіннота з'явилась як нерегулярні війська в країнах Стародавнього Сходу. Маючи високу рухливість і маневреність у поєднанні зі стрімким і потужним ударом, кіннота у багатьох битвах грала вирішальну роль. Здатність вести самостійні дії в значному відриві від своїх військ, долати за короткий час великі відстані, раптово з'являтися на флангах і в тилу супротивника, швидко розгортатися для бою, переходити від одних дій до інших як у кінному, так і у пішому строю, забезпечувала кінноті можливість успішно вирішувати різноманітні тактичні та оперативно-стратегічні завдання. (uk)
- 戰馬是人類用於戰鬥的馬。人類使用馬匹戰鬥已有超過5000年的歷史。騎馬作戰的最早證據可追溯至公元前4000年至前3000年的歐亞大陸。到了前1600年，經改進的馬具及設計使得兩輪無篷馬車在古代近東地區常用於戰事中。關於戰馬訓練指南的最早文獻可追溯至一份在約前1350年寫成的訓練兩輪無篷馬車馬匹的指南。當騎兵取代戰車後，新的訓練方法也出現。 宋代戰馬多依靠進口，出自北部遼國境內牧場。宋真宗時期數量最多，不過二十萬匹。馬屬稀缺物，普通官宦人家、士大夫出行靠牛車、騎毛驢、乘轎子。 在21世紀仍有人使用馬匹戰鬥，例如在達爾富爾衝突中襲撃平民的金戈威德武裝分子。印度陸軍現在仍有一個騎兵團。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Un cavall de guerra és qualsevol cavall usat en operacions militars regulars o irregulars. Des dels inicis de la domesticació del cavall fou un auxiliar valuós en la guerra o les lluites tribals. A més d'augmentar la velocitat de desplaçament i el radi d'acció, el cavall constituïa una arma de xoc. Els cavalls de l'enemic eren cobejats i formaven part del botí en cas de victòria. Algunes races de cavalls foren desenvolupades especialment per a la guerra. I, en funció de l'armament i les tàctiques de l'època, s'afavorí la cria de tipus especialitzats. El concepte de cavall de guerra es pot ampliar a altres èquids. Mules, ases i, antigament, onagres han estat emprats com a auxiliars en les lluites entre humans. (ca)
- Als Schlachtross, auch Streit- oder Kampfross (mhd. kampfros, mar(c(h)), lat. dextrarius) genannt, wurden die Pferde bezeichnet, die bis in die Renaissance im Kampf geritten wurden. (de)
- ( 다른 뜻에 대해서는 군마 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 군마(軍馬)는 전쟁에 쓰기 위한 말이다. (ko)
- 軍馬（ぐんば、war horse,charger）とは、戦闘時の騎乗や輸送などを行うために軍隊で飼われた馬のことである。戦馬。 (ja)
- Лошади на войне — использование лошади (конница, кавалерия) на войне (в военных и боевых действиях) и в военном деле. (ru)
- Вперше кіннота з'явилась як нерегулярні війська в країнах Стародавнього Сходу. Маючи високу рухливість і маневреність у поєднанні зі стрімким і потужним ударом, кіннота у багатьох битвах грала вирішальну роль. Здатність вести самостійні дії в значному відриві від своїх військ, долати за короткий час великі відстані, раптово з'являтися на флангах і в тилу супротивника, швидко розгортатися для бою, переходити від одних дій до інших як у кінному, так і у пішому строю, забезпечувала кінноті можливість успішно вирішувати різноманітні тактичні та оперативно-стратегічні завдання. (uk)
- 戰馬是人類用於戰鬥的馬。人類使用馬匹戰鬥已有超過5000年的歷史。騎馬作戰的最早證據可追溯至公元前4000年至前3000年的歐亞大陸。到了前1600年，經改進的馬具及設計使得兩輪無篷馬車在古代近東地區常用於戰事中。關於戰馬訓練指南的最早文獻可追溯至一份在約前1350年寫成的訓練兩輪無篷馬車馬匹的指南。當騎兵取代戰車後，新的訓練方法也出現。 宋代戰馬多依靠進口，出自北部遼國境內牧場。宋真宗時期數量最多，不過二十萬匹。馬屬稀缺物，普通官宦人家、士大夫出行靠牛車、騎毛驢、乘轎子。 在21世紀仍有人使用馬匹戰鬥，例如在達爾富爾衝突中襲撃平民的金戈威德武裝分子。印度陸軍現在仍有一個騎兵團。 (zh)
- الاستخدام الحربي للحصان: يرجع تاريخ أول استخدام للحصان في الحرب إلى أكثر من 5000 سنة، وأقدم دليل على الإستخدامات الحربية من للخيول في أوراسيا بين 4000 و 3000 قبل الميلاد، حيث وجدت رسوم سومرية تمثل مشهد الحرب المؤرخة في 2500 قبل الميلاد.-وتستخدم أنواع مختلفة من الخيول لأغراض عسكرية، وهذا يتوقف على طبيعة الصراع والمهام، كما أنها تستخدم للاستطلاع، والاتصالات، العرض أو النقل، على مر التاريخ كما تلعب البغال والحمير أيضا دورا حاسما في دعم الجيوش في الميدان، وكذلك الخيول.لكن الحصان بشكل خاص مناسبة تماما لحرب تكتيكية من البدو الرحل من سهوب آسيا الوسطى، مثل الغارات و«غارات خاطفة». المسلمون استخدموالخيول في فتوحات شمال أفريقيا وآسيا وأوروبا من القرون السابع والثامن خلال مرحلة التوسع. الأوروبيون استخدموا عدة أنواع من خيول الحرب في العصور الوسطى.اليوم اختفت الحصان من وحدات القتالية تقريبا، على الرغم م (ar)
- La unua uzado de ĉevaloj en milito okazis antaŭ ĉirkaŭ 5,000 jaroj. La plej frua pruvaro de rajditaj ĉevaloj en milito datiĝa el Eŭrazio inter 4000 kaj 3000 a.K. Sumera bildo de milito el 2500 a.K., priskribas ian tipon de ekvedoj pelantaj ĉarojn. Ĉirkaŭ 1600 a.K., plibonigitaj bildoj de jungilaro kaj de ĉaroj montras, ke ĉaroj jam oftis en milito dum la Antikva Proksima Oriento, kaj la plej frua verkita trejngvidilo pri militĉevaloj temis pri trejnado de ĉarĉevaloj verkita ĉirkaŭ 1350 a.K. Dum taktikoj de formala kavalerio anstataŭis la ĉaron, same faris la novaj trejnmetodoj, kaj ĉirkaŭ 360 a.K., la oficiro de greka kavalerio nome Ksenofono estis verkinta etendan traktadon pri ĉevalsoldatoj. La efikeco de ĉevaloj en batalo estis revoluciita ankaŭ de plibonigoj en teknologio, kiaj la inve (eo)
- The first evidence of horses in warfare dates from Eurasia between 4000 and 3000 BC. A Sumerian illustration of warfare from 2500 BC depicts some type of equine pulling wagons. By 1600 BC, improved harness and chariot designs made chariot warfare common throughout the Ancient Near East, and the earliest written training manual for war horses was a guide for training chariot horses written about 1350 BC. As formal cavalry tactics replaced the chariot, so did new training methods, and by 360 BC, the Greek cavalry officer Xenophon had written an extensive treatise on horsemanship. The effectiveness of horses in battle was also revolutionized by improvements in technology, such as the invention of the saddle, the stirrup, and the horse collar. (en)
- El ser humano ha empleado durante milenios a los caballos para la guerra, probablemente desde su domesticación. El caballo ha sido entrenado especialmente para varios usos militares, incluyendo batallas, combates individuales, reconocimiento, transporte y abastecimiento. El término caballo de batalla hace alusión a los caballos que son utilizados para la lucha, ya sea como caballería en un enfrentamiento o en un combate individual. El caballo de batalla más conocido era el destrier, empleado por los caballeros de la Edad Media. No obstante, incluso los caballos utilizados para otros propósitos que no fueran el combate directo tenían un papel sumamente importante en el éxito de los enfrentamientos militares. En el mundo moderno, aún existen usos para los caballos dentro de la milicia. (es)
- La première utilisation du cheval dans la guerre remonte à plus de cinq mille ans, les plus anciennes preuves d'utilisation guerrière de chevaux en Eurasie datant d'entre 4000 et 3000 av. J.-C. Une illustration sumérienne d'une scène de guerre datée de 2500 av. J.-C. représente des équidés tirant des chariots. Vers 1600 av. J.-C., de nouveaux harnais et de nouveaux chars rendent leur utilisation guerrière plus fréquente à travers le Proche-Orient ancien. Le plus ancien traité sur l'entraînement des chevaux de guerre est rédigé vers 1350 av. J.-C. Quand les tactiques de cavalerie commencent à supplanter le char, de nouvelles méthodes d'entraînement apparaissent. En 360 av. J.-C., le général de cavalerie et philosophe grec Xénophon rédige un traité exhaustif sur l'équitation, et un autre sur (fr)
- Het eerste gebruik van krijgspaarden dateert van meer dan vijfduizend jaar geleden. Het vroegste bewijs van het gebruik van paarden in de oorlogsvoering dateert uit het Eurazië van tussen 4000 en 3000 v.Chr. In de renaissance kwam het barokpaard in de mode. Dit is een temperamentvol, wendbaar paard dat teruggaat op de Andalusiër. Deze paarden werden hogelijk gewaardeerd vanwege hun talent voor Hogeschool dressuur, waarbij de paarden oefeningen doen die typisch zijn voor krijgspaarden zoals: (steigeren op commando), (sprong met achterwaartse trap) en pirouette. (nl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
