An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

German mediatisation (English: /miːdiətaɪˈzeɪʃən/; German: deutsche Mediatisierung) was the major territorial restructuring that took place between 1802 and 1814 in Germany and the surrounding region by means of the mass mediatisation and secularisation of a large number of Imperial Estates. Most ecclesiastical principalities, free imperial cities, secular principalities, and other minor self-ruling entities of the Holy Roman Empire lost their independent status and were absorbed into the remaining states. By the end of the mediatisation process, the number of German states had been reduced from almost 300 to just 39.

Property Value
dbo:abstract
  • الوساطة الألمانية English ‎/‏miːdiətaɪˈzeɪʃən‎/‏ ، (بالألمانية: deutsche Mediatisierung)‏ كانت إعادة الهيكلة الإقليمية الرئيسية التي حدثت بين عامي 1802 و1814 في ألمانيا والمنطقة المحيطة بها عن طريق التوسط الشامل والعلمنة لعدد كبير من الدول الإمبراطورية. فقدت معظم إمارات الكنسية والمدن الإمبراطورية الحرة والإمارات العلمانية، وغيرها من كيانات الحكم الذاتي الصغرى في الإمبراطورية الرومانية المقدسة وضعها المستقل وتم استيعابها في الدول المتبقية. بحلول نهاية عملية الوساطة، انخفض عدد الولايات الألمانية من حوالي 300 إلى 39 فقط. يستخدم المؤرخون مصطلح mediatisation لكامل عملية إعادة الهيكلة التي حدثت في ذلك الوقت، سواء نجحت الدول التي تم التوسط فيها بشكل أو فقدت كل فردانية. وقعت علمنة الدول الكنسية بالتزامن مع وساطة المدن الإمبراطورية الحرة وغيرها من الدول العلمانية. إن الوساطة الجماعية والعلمنة للدول الألمانية التي حدثت في ذلك الوقت لم تكن من قبل الألمان. لقد تعرضت لضغوط عسكرية ودبلوماسية لا هوادة فيها من قبل فرنسا ونابليون الثورية. شكلت إعادة التوزيع الأكثر شمولية للممتلكات والأراضي في التاريخ الألماني قبل عام 1945. وكانت أهم نقطتين في العملية هما العلمنة / ضم الأراضي الكنسية والمدن الإمبراطورية الحرة في 1802–03، والتوسط في الأمارات والعلمانيات العلمانية في عام 1806. (ar)
  • Mediatització i secularització són dos processos que es van fer servir en els Estats Imperials del Sacre Imperi Romanogermànic entre 1795 i 1814, un període marcat pel final de la Revolució Francesa, el naixement i la desaparició del Primer Imperi Francès i la descomposició del Sacre Imperi Romanogermànic (causada per la victòria de l'Imperi Francès sobre Àustria), que va tenir com a conseqüència la creació i desaparició de la Confederació del Rin. La mediatizació es produeix amb l'annexió de les terres i la jurisdicció d'un estat sobirà per part d'un altre, sovint mantenint alguns drets (generalment la conservació del títol nobiliari) en els poders mediatitzats. Amb la secularització es produeix la redistribució a poders seculars dels territoris governats secularment por un representant del poder eclesiàstic, com ara un bisbe, un abat (o abadessa) o per un Gran Mestre. (ca)
  • Hlavní usnesení mimořádné říšské deputace německy Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation, často jen Reichsdeputationshauptschluss bylo rozhodnutí vynesené na sněmu Svaté říše římské v Řezně dne 25. února 1803 o likvidaci duchovních knížectví, sekularizaci katolických klášterů a mediatizaci svobodných říšských měst a přenesení jejich majetků na světská knížata. Mapa drobných německých a italských států po Reichsdeputationshauptschlussu 1803 (cs)
  • القرار الرئيس لمجلس المبعوثين الامبراطوري (بالألمانية: Reichsdeputationshauptschluss) كان آخر قانون مهم للامبراطورية الرومانية المقدسة. اعتمد القرار في الاجتماع الأخير للرايخستاغ الدائم في 25 شباط 1803 في ريجينسبرج ودخل حيز النفاذ مع التصديق القيصري بتاريخ 27 نيسان 1803 . اعتمد نص القرار هذا على خطة التعويض بين فرنسا والنمسا التي تعود إلى حزيران 1802 والتي تأسست على معاهدة ونفيل للسلام 1801 (المادة 7) . (ar)
  • In der Geschichte des Heiligen Römischen Reiches und des Deutschen Bundes war die Mediatisierung („Mittelbarmachung“) von 1803 und 1806 die Eingliederung der bisher reichsunmittelbaren Reichsstände und Adligen in die neuen deutschen Bundesstaaten. Im Reich gab es Fürsten und Grafen (die „wirklichen“ Fürsten und Reichsgrafen), die Anteil an der Souveränität des Heiligen Römischen Reichs hatten. Voraussetzung war meistens der Besitz eines reichsständischen Territoriums (Ausnahme: die sogenannten Personalisten). Mit der Mediatisierung verloren sie die meisten dieser Rechte und wurden standesherrlich größeren Territorien ein- und untergeordnet; als Standesherren blieb ihnen die Ebenbürtigkeit mit den weiterhin souveränen Häusern erhalten. Dagegen bedeutete die damalige Mediatisierung für die Gruppe der Reichsfreiherren den Verlust ihrer Reichsunmittelbarkeit, also des Vorrechts, erstinstanzlich bei Reichsgerichten klagen zu dürfen. Im Deutschen Bund war die Mediatisierung kleinerer Staaten zeitweise ein Thema. Vor allem in der Frankfurter Nationalversammlung 1848/1849 gab es eine solche Mediatisierungsfrage, bei der die kleinsten deutschen Staaten größeren zugeschlagen worden wären. Die betroffenen Staaten protestierten und es fand sich keine politische Mehrheit für ein Thema, das den Ärger nicht zu lohnen schien. Heute wird unter Mediatisierung im Völkerrecht die (Interessen-)Vertretung innerstaatlicher Akteure durch den Staat als völkerrechtliches Subjekt verstanden. (de)
  • La Regna deputacia fina akto (germane: Reichsdeputationshauptschluss) estis la lasta grava leĝo de la Sankta Romia Imperio. Oni decidis pri ĝi dum la lasta kunsido de la parlamenta kunveno (Immerwährender Reichstag) je la 25-a de februaro 1803 en Regensburgo. La teksto estis ellaborita de deputacio en la nomo de la regno. Bazo de la teksto estis plano inter Francio kaj Aŭstrio el junio 1802, bazita sur la traktato de Lunéville el 1801. La fina akto aranĝis la novorganizon de germanaj teritorioj, unuflanke pro la francaj aneksioj maldekstre de la Rejno, kaj pro la senpotencigo de la ekleziaj princoj. Multaj suverenaj landetoj kaj liberaj regnaj urboj estis subigitaj al pli altranga princo. La rezultoj de la fina akto komplete ŝanĝis la regnon, ĉar la potenco de la regna eklezio, kunliganta la regnon estis forigita. Nur tri jarojn poste, je la 6-a de aŭgusto 1806, la imperiestro demetis la kronon kaj proklamis la regnon dissolvita, ĉar en julio pluraj ŝtatoj eliris la regnon kaj fondis Rejnan Federacion sub la protekto de Napoleono. En la fina akto ankaŭ okazis granda reordigo de la princo-elektisto-sistemo. Tiu decido tamen ne havis praktikajn konsekvencojn, ĉar jam en 1806 la Sankta Romia Imperio ĉesis ekzisti, kaj en la tri interaj jaroj ne okazis iu elekto. (eo)
  • Der Reichsdeputationshauptschluss (genauer: Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation), gefasst am 25. Februar 1803 im Alten Rathaus von Regensburg, war die Grundlage für das letzte bedeutende Gesetz des Heiligen Römischen Reiches. Im Reichsdeputationshauptschluss (Hauptschluss = „grundlegender Beschluss“) wurde festgesetzt, dass die weltlichen Fürsten für ihre linksrheinischen Gebietsverluste an Frankreich abgefunden werden sollten. Dies geschah durch Säkularisation kirchlicher sowie durch Mediatisierung kleinerer weltlicher Herrschaften bisheriger Reichsstände rechts des Rheins. Insgesamt wurden 2 Kurfürstentümer, 9 Hochstifte, 44 Reichsabteien und 45 Reichsstädte aufgelöst. 45.000 km² Land und fast 5 Millionen Menschen erhielten neue Landesherren. (de)
  • La mediatización de muchos estados soberanos alemanes del Sacro Imperio Romano Germánico, así como la secularización de territorios soberanos pertenecientes a obispados, abadías y otras órdenes religiosas, fue un proceso que aconteció en Alemania entre 1795 y 1814, un periodo marcado por el final de la Revolución francesa, el nacimiento y la desaparición del Primer Imperio francés y por la subsiguiente descomposición (causada por la victoria de este sobre Austria) del Sacro Imperio Romano Germánico, que tuvo como consecuencia la creación y desaparición de su sustituta, títere de Napoleón Bonaparte, la Confederación del Rin. La mediatización se produce con la anexión de las tierras y la jurisdicción de un estado soberano por otro, a menudo manteniendo algunos derechos (generalmente, la conservación del título nobiliario) en los poderes mediatizados. Con la secularización se produce la redistribución a poderes seculares de los territorios gobernados secularmente por un mandatario eclesiástico, tal como un obispo, un abad (o abadesa) o un gran maestre. Con el colapso del Imperio carolingio y el ascenso del feudalismo, gran parte del espacio europeo se había reducido a un conjunto de minúsculos estados independientes. En Alemania, los sucesivos reyes y los emperadores del Sacro Imperio invistieron de autoridad terrenal a muchos obispados, abadías, órdenes religiosas militares y conventos, y también concedieron derechos y libertades a muchas ciudades y villas (ciudades imperiales libres). Al contrario que en España, Inglaterra o Francia, los príncipes alemanes fueron incapaces de unir sus dominios en una monarquía centralizada y, por lo tanto, con el paso de los siglos Alemania vino a estar compuesta por no menos de 300 estados independientes. (es)
  • German mediatisation (English: /miːdiətaɪˈzeɪʃən/; German: deutsche Mediatisierung) was the major territorial restructuring that took place between 1802 and 1814 in Germany and the surrounding region by means of the mass mediatisation and secularisation of a large number of Imperial Estates. Most ecclesiastical principalities, free imperial cities, secular principalities, and other minor self-ruling entities of the Holy Roman Empire lost their independent status and were absorbed into the remaining states. By the end of the mediatisation process, the number of German states had been reduced from almost 300 to just 39. In the strict sense of the word, mediatisation consists in the subsumption of an immediate (unmittelbar) state into another state, thus becoming mediate (mittelbar), while generally leaving the dispossessed ruler with his private estates and a number of privileges and feudal rights, such as low justice. For convenience, historians use the term mediatisation for the entire restructuring process that took place at the time, whether the mediatised states survived in some form or lost all individuality. The secularisation of ecclesiastical states took place concurrently with the mediatisation of free imperial cities and other secular states. The mass mediatisation and secularisation of German states that took place at the time was not initiated by Germans. It came under relentless military and diplomatic pressure from revolutionary France and Napoleon. It constituted the most extensive redistribution of property and territories in German history prior to 1945. (en)
  • Mediatisasi Jerman (bahasa Jerman: deutsche Mediatisierung) adalah proses restrukturisasi wilayah besar-besaran yang berlangsung dari tahun 1802 hingga 1814 di wilayah Jerman dan sekitarnya (pada saat itu disebut Kekaisaran Romawi Suci). Restrukturisasi dilakukan dengan pelaksanaan dan sekularisasi terhadap keuskupan, kota kekaisaran bebas, kepangeranan sekuler, dan entitas-entitas kecil lainnya yang kehilangan kemerdekaannya dan menjadi bagian dari negara-negara yang tersisa. Dalam arti sempit, mediatisasi merupakan proses dimasukannya suatu negara yang memiliki status Reichsfreiheit ke dalam negara lain, sehingga menjadi mediat (mittelbar), sementara penguasa yang kehilangan wilayahnya masih memegang kepemilikan pribadinya dan sejumlah keistimewaan dan hak feudal, seperti . Demi kemudahan penulisan, para sejarawan menggunakan istilah mediatisasi untuk seluruh proses restrukturisasi yang sedang terjadi pada masa itu tanpa memandang apakah negara yang dimediatisasi masih tetap bertahan atau dibubarkan sepenuhnya. Sekularisasi negara-negara keuskupan juga berlangsung pada saat yang sama dengan mediatisasi kota-kota kekaisaran bebas dan negara-negara sekuler lainnya. Mediatisasi dan sekulerisasi negara-negara Jerman pada masa ini tidak diprakarsai oleh orang Jerman. Proses ini berlangsung akibat tekanan militer dan diplomatik dari Prancis revolusioner dan Napoleon. Peristiwa ini merupakan peristiwa pembagian ulang properti dan wilayah terbesar dalam sejarah Jerman sebelum tahun 1945. (in)
  • Reichsdeputationshauptschluss (secara resmi bernama Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation atau "Kesimpulan Utama Delegasi Kekaisaran Luar Biasa") adalah resolusi yang dikeluarkan oleh (Dewan Kekaisaran) di Kekaisaran Romawi Suci pada tanggal 24 Maret 1803. Resolusi ini diratifikasi oleh Kaisar Franz II dan menjadi hukum pada tanggal 27 April. Hukum ini adalah hukum terakhir yang berdampak besar terhadap institusi Kekaisaran Romawi Suci sebelum institusi tersebut dibubarkan pada tahun 1806. Resolusi ini disetujui oleh Delegasi Kekaisaran (Reichsdeputation) pada tanggal 25 Februari dan diserahkan kepada Reichstag untuk disetujui. Resolusi ini didasarkan pada rencana yang disepakati oleh Prancis dan Rusia pada Juni 1802 dan asas-asas umum yang ditetapkan dalam Perjanjian Lunéville pada tahun 1801. Hukum ini menyekularisasi hampir 70 negara keuskupan dan membubarkan 45 kota kekaisaran untuk memberikan kompensasi kepada pangeran-pangeran Jerman yang kehilangan wilayahnya di sebelah barat Sungai Rhein karena telah dicaplok oleh Prancis. (in)
  • Le recès de la Diète d'Empire (en allemand : Reichsdeputationshauptschluss ou Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation) est une résolution (recès) de la dernière séance de la Diète d'Empire tenue le 25 février 1803 à Ratisbonne (électorat de Bavière). Le recès est le résultat des négociations de la députation extraordinaire de la Diète, conduites sous la médiation et sur les propositions de la France et de la Russie. La Diète l'approuve le 24 mars 1803 et l'empereur François II le ratifie le 27 avril suivant. Il est décidé, en vertu de l'accord entre la France et le Saint-Empire romain germanique de 1802 et en conséquence du traité de Lunéville, la sécularisation et la médiatisation afin de dédommager des princes allemands des terres au-delà du Rhin, perdues en faveur de la Première République française au cours des guerres de la Révolution française. D'autres princes, qui ne possèdent pourtant rien sur la rive gauche du Rhin, obtiennent des avantages territoriaux. Pour plaire au tsar de Russie, le Premier consul Napoléon Bonaparte obtient que le duc d'Oldenbourg reçoive le nord-est de la principauté épiscopale de Münster. L'électorat de Brunswick-Lunebourg, dont le titulaire est le roi Georges III du Royaume-Uni, s'agrandit de la principauté épiscopale d'Osnabrück. Le recès d'Empire bouleverse le Saint-Empire romain germanique dans la mesure où les principautés ecclésiastiques disparaissent, ainsi que 45 villes libres sur 51. Les princes sont indemnisés bien au-delà des pertes subies. Les souverains obtiennent l'autorisation de séculariser tous les biens d'Église se trouvant sur leur territoire. La puissance impériale s'en trouve fragilisée alors que la France renforce son influence dans le monde germanique en ayant joué la carte des États moyens et de la Prusse contre l'empereur. Le recès d'Empire mécontente gravement les chevaliers qui vont devenir de farouches opposants à Bonaparte. (fr)
  • ドイツの歴史における陪臣化(ばいしんか、独: Mediatisierung / Mittelbarmachung)とは、神聖ローマ帝国において帝国等族(Reichsstände)を構成していた封建領主などの諸権力が、皇帝直属の臣下(、Reichsunmittelbarkeit)の身分を剥奪されて他の大領主の臣下にされた事象を指す。彼らは神聖ローマ皇帝の直臣から、陪臣の身分に転落したことになる。 帝国の最終的な瓦解が始まる前から、大領主たちは近隣の中小規模の領主たちに対する囲い込みを進めており、彼らは次第に主従関係を深めていた。1803年2月25日の帝国代表者会議主要決議により、教会権力の統治権と財産権を没収する「世俗化(Säkularisation)」の動きとともに、陪臣化の動きも大々的に実行されることになった。フランスに割譲されたライン川左岸の諸地域を治めていた諸侯たちは、陪臣化や世俗化により統治権を失った諸地域を補償として与えられた。 同時に、45から51の帝国自由都市が陪臣化され、隣接する諸侯領に併合された。アウクスブルク、ニュルンベルク、フランクフルト・アム・マイン、ブレーメン、ハンブルクおよびリューベックの6都市のみが、権力を制限されつつも自治都市として生き残った。しかしアウクスブルクとニュルンベルクは1805年から1806年にかけてバイエルン王国により陪臣化されたため、残り4都市がドイツ連邦の下でも自治権を保った。 1803年以前の神聖ローマ帝国は約300の領邦に分かれており、帝国の諸身分は約1400人を数えていたが、陪臣化と世俗化により帝国は39の領邦国家に整理された。1806年のライン同盟法(Rheinbundakte)の制定に伴い、全ての(Reichsgraf)領とその他の貴族領、騎士領の独立は認められなくなった。1815年のドイツ連邦法(Deutsche Bundesakte)もライン同盟法の規定を引き継ぎ、陪臣化された諸侯たちをシュタンデスヘル(等族領主)として、彼らを下級裁判権などの特権を持つ国家の中間権力として扱った。もっとも、シュタンデスヘルに領主としての諸特権の行使が許されたのは1848年革命までであった。陪臣化された諸侯家は独立を保った諸侯家と(Ebenbürtigkeit)の家柄とされ、独立諸侯家門との通婚を許された。 陪臣化された諸権力を現在の国際法の世界に当てはめると、国家とは認められないものの国際連合などにおいて特定の利害を代表する集団に似ている。 (ja)
  • Il Reichsdeputationshauptschluss, ovvero Relazione conclusiva (Hauptschluss) della Deputazione imperiale (Reichsdeputation) fu l'ultima legge di rilievo del Sacro Romano Impero, promulgata nell'ultima seduta della Dieta perpetua il 25 febbraio 1803 a Ratisbona. Alla base di questo testo era il Trattato di Lunéville (1801), che nel suo art. 7 prevedeva una serie di risarcimenti territoriali da parte dell'Austria alla Francia. (it)
  • 帝国代表者会議主要決議(ていこくだいひょうしゃかいぎしゅようけつぎ、独: Reichsdeputationshauptschluss)は、神聖ローマ帝国の帝国議会、その特別小委員会である帝国代表者会議の1803年2月25日の決議である。この決議の結果として実施された「世俗化」と「陪臣化」によって、帝国は実態として崩壊した。 (ja)
  • Het Reichsdeputationshauptschluss, vollediger: Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation (Nederlands: Hoofdbesluit van de Buitengewone Rijksafvaardiging), was het laatste belangrijke besluit van de Rijksdag van het Heilige Roomse Rijk. Het werd genomen op de laatste zitting op 25 februari 1803 te Regensburg, in maart geratificeerd en in april onder voorbehoud door keizer Frans II aangenomen. In het Reichsdeputationshauptschluss werd het aantal soevereine staten in het Rijk teruggebracht van 1800 tot circa 60. De wereldlijke vorsten die bij de Vrede van Lunéville hun gebieden aan de linkerrijnoever hadden verloren aan Frankrijk werden schadeloos gesteld met gebied op de rechteroever. Dit geschiedde door secularisering van de kerkelijke gebieden (behalve Mainz) en mediatisering van de vrije rijkssteden (behalve Augsburg, Lübeck, Neurenberg, Frankfort, Bremen en Hamburg). De Duitse Orde en de Maltezer Orde bleven van secularisering gevrijwaard. De vorsten van Salzburg, Württemberg, Baden en Hessen-Kassel verkregen de keurvorstelijke waardigheid van de opgeheven keurvorstendommen Keulen, Trier en de Palts. Het Reichsdeputationshauptschluss had een zeer grote invloed op het Rijk. Daar de nieuwe keurvorstendommen Württemberg, Baden en Hessen-Kassel protestants waren kwam er een einde aan het traditionele katholieke overwicht in het college van keurvorsten. De keizer raakte met de geestelijke vorsten en de rijkssteden zijn belangrijkste steunpilaren kwijt. Na het ontstaan van de Rijnbond in 1806 legde keizer Frans II zijn kroon neer en werd het Rijk ontbonden. (nl)
  • A Mediatização Alemã foi uma série de mediatizações e secularizações que ocorreram na Alemanha entre 1795 e 1814, durante a última etapa da Revolução Francesa e o início da Era Napoleônica. Mediatização era o processo de anexação das terras de uma monarquia soberana por outra. Secularização era a redistribuição por estados seculares de territórios detidos por governantes eclesiásticos, tais como um bispo ou um abade. Com o colapso do Império Carolíngio e a afirmação do feudalismo, grande parte da Europa assistiu à criação de uma série de pequenos estados mais ou menos independentes. Os sucessivos reis da Germânia e imperadores do Sacro Império Romano-Germânico investiram também muitos bispos, abades e conventos de autoridade temporal, concedendo também direitos de Cidade Livre a muitas localidades em toda a Alemanha. Ao contrário do sucedido na França e na Inglaterra, os reis germânicos foram incapazes de consolidar os seus domínios num estado centralizado, de modo que a Alemanha, ao longo dos séculos, compreendeu cerca de 300 estados independentes. (pt)
  • Заключительное постановление Имперской депутации (нем. Reichsdeputationshauptschluss) — последний значимый закон Священной Римской империи, определивший условия медиатизации малых государств империи и создавший условия для окончательного роспуска империи. В частности, предусматривал секуляризацию 70 духовных государств и упразднение 45 имперских городов. Принят Имперской депутацией 25 февраля 1803 года и утверждён Имперским сеймом 24 марта того же года. Подписан императором Францем II и вступил в законную силу 27 апреля. Заключительное постановление было разработано на основе «компенсационного плана», согласованного представителями Франции и России в июне 1802 года, хотя основополагающие принципы компенсации / медиатизации были оговорены ещё при заключении Люневильского мира в 1801 году. (ru)
  • Медиатизация и секуляризация в Германии — реорганизация политических единиц, составлявших Священную Римскую империю, которая была осуществлена в 1801—1806 годах под руководством наполеоновского министра Талейрана. Под давлением наполеоновских армий Священная Римская империя трещала по швам. На повестку дня вставал вопрос о сокращении количества суверенных княжеств, напрямую подчинявшихся императору, с трёхсот до трёх десятков. Только одну часть из них составляли светские правители; вторую — имперские города, третью — владения епископов. В последнем случае медиатизация означала также и секуляризацию. Медиатизация была начата договором 1803 года и завершена три года спустя по акту Рейнского союза. Результаты реформы были подтверждены (с небольшими изменениями) при учреждении Германского союза в 1815 году. (ru)
  • 德意志采邑調解(德語:Mediatisierung),指十九世紀初德意志地區(原神聖羅馬帝國各邦)部分采邑、帝國政治體的「調解」(領地重劃)與天主教會世俗化的過程。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 1807702 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 84836 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1122215284 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • Hlavní usnesení mimořádné říšské deputace německy Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation, často jen Reichsdeputationshauptschluss bylo rozhodnutí vynesené na sněmu Svaté říše římské v Řezně dne 25. února 1803 o likvidaci duchovních knížectví, sekularizaci katolických klášterů a mediatizaci svobodných říšských měst a přenesení jejich majetků na světská knížata. Mapa drobných německých a italských států po Reichsdeputationshauptschlussu 1803 (cs)
  • القرار الرئيس لمجلس المبعوثين الامبراطوري (بالألمانية: Reichsdeputationshauptschluss) كان آخر قانون مهم للامبراطورية الرومانية المقدسة. اعتمد القرار في الاجتماع الأخير للرايخستاغ الدائم في 25 شباط 1803 في ريجينسبرج ودخل حيز النفاذ مع التصديق القيصري بتاريخ 27 نيسان 1803 . اعتمد نص القرار هذا على خطة التعويض بين فرنسا والنمسا التي تعود إلى حزيران 1802 والتي تأسست على معاهدة ونفيل للسلام 1801 (المادة 7) . (ar)
  • Der Reichsdeputationshauptschluss (genauer: Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation), gefasst am 25. Februar 1803 im Alten Rathaus von Regensburg, war die Grundlage für das letzte bedeutende Gesetz des Heiligen Römischen Reiches. Im Reichsdeputationshauptschluss (Hauptschluss = „grundlegender Beschluss“) wurde festgesetzt, dass die weltlichen Fürsten für ihre linksrheinischen Gebietsverluste an Frankreich abgefunden werden sollten. Dies geschah durch Säkularisation kirchlicher sowie durch Mediatisierung kleinerer weltlicher Herrschaften bisheriger Reichsstände rechts des Rheins. Insgesamt wurden 2 Kurfürstentümer, 9 Hochstifte, 44 Reichsabteien und 45 Reichsstädte aufgelöst. 45.000 km² Land und fast 5 Millionen Menschen erhielten neue Landesherren. (de)
  • Il Reichsdeputationshauptschluss, ovvero Relazione conclusiva (Hauptschluss) della Deputazione imperiale (Reichsdeputation) fu l'ultima legge di rilievo del Sacro Romano Impero, promulgata nell'ultima seduta della Dieta perpetua il 25 febbraio 1803 a Ratisbona. Alla base di questo testo era il Trattato di Lunéville (1801), che nel suo art. 7 prevedeva una serie di risarcimenti territoriali da parte dell'Austria alla Francia. (it)
  • 帝国代表者会議主要決議(ていこくだいひょうしゃかいぎしゅようけつぎ、独: Reichsdeputationshauptschluss)は、神聖ローマ帝国の帝国議会、その特別小委員会である帝国代表者会議の1803年2月25日の決議である。この決議の結果として実施された「世俗化」と「陪臣化」によって、帝国は実態として崩壊した。 (ja)
  • 德意志采邑調解(德語:Mediatisierung),指十九世紀初德意志地區(原神聖羅馬帝國各邦)部分采邑、帝國政治體的「調解」(領地重劃)與天主教會世俗化的過程。 (zh)
  • الوساطة الألمانية English ‎/‏miːdiətaɪˈzeɪʃən‎/‏ ، (بالألمانية: deutsche Mediatisierung)‏ كانت إعادة الهيكلة الإقليمية الرئيسية التي حدثت بين عامي 1802 و1814 في ألمانيا والمنطقة المحيطة بها عن طريق التوسط الشامل والعلمنة لعدد كبير من الدول الإمبراطورية. فقدت معظم إمارات الكنسية والمدن الإمبراطورية الحرة والإمارات العلمانية، وغيرها من كيانات الحكم الذاتي الصغرى في الإمبراطورية الرومانية المقدسة وضعها المستقل وتم استيعابها في الدول المتبقية. بحلول نهاية عملية الوساطة، انخفض عدد الولايات الألمانية من حوالي 300 إلى 39 فقط. (ar)
  • Mediatització i secularització són dos processos que es van fer servir en els Estats Imperials del Sacre Imperi Romanogermànic entre 1795 i 1814, un període marcat pel final de la Revolució Francesa, el naixement i la desaparició del Primer Imperi Francès i la descomposició del Sacre Imperi Romanogermànic (causada per la victòria de l'Imperi Francès sobre Àustria), que va tenir com a conseqüència la creació i desaparició de la Confederació del Rin. (ca)
  • La Regna deputacia fina akto (germane: Reichsdeputationshauptschluss) estis la lasta grava leĝo de la Sankta Romia Imperio. Oni decidis pri ĝi dum la lasta kunsido de la parlamenta kunveno (Immerwährender Reichstag) je la 25-a de februaro 1803 en Regensburgo. La teksto estis ellaborita de deputacio en la nomo de la regno. Bazo de la teksto estis plano inter Francio kaj Aŭstrio el junio 1802, bazita sur la traktato de Lunéville el 1801. (eo)
  • In der Geschichte des Heiligen Römischen Reiches und des Deutschen Bundes war die Mediatisierung („Mittelbarmachung“) von 1803 und 1806 die Eingliederung der bisher reichsunmittelbaren Reichsstände und Adligen in die neuen deutschen Bundesstaaten. Heute wird unter Mediatisierung im Völkerrecht die (Interessen-)Vertretung innerstaatlicher Akteure durch den Staat als völkerrechtliches Subjekt verstanden. (de)
  • German mediatisation (English: /miːdiətaɪˈzeɪʃən/; German: deutsche Mediatisierung) was the major territorial restructuring that took place between 1802 and 1814 in Germany and the surrounding region by means of the mass mediatisation and secularisation of a large number of Imperial Estates. Most ecclesiastical principalities, free imperial cities, secular principalities, and other minor self-ruling entities of the Holy Roman Empire lost their independent status and were absorbed into the remaining states. By the end of the mediatisation process, the number of German states had been reduced from almost 300 to just 39. (en)
  • La mediatización de muchos estados soberanos alemanes del Sacro Imperio Romano Germánico, así como la secularización de territorios soberanos pertenecientes a obispados, abadías y otras órdenes religiosas, fue un proceso que aconteció en Alemania entre 1795 y 1814, un periodo marcado por el final de la Revolución francesa, el nacimiento y la desaparición del Primer Imperio francés y por la subsiguiente descomposición (causada por la victoria de este sobre Austria) del Sacro Imperio Romano Germánico, que tuvo como consecuencia la creación y desaparición de su sustituta, títere de Napoleón Bonaparte, la Confederación del Rin. (es)
  • Le recès de la Diète d'Empire (en allemand : Reichsdeputationshauptschluss ou Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation) est une résolution (recès) de la dernière séance de la Diète d'Empire tenue le 25 février 1803 à Ratisbonne (électorat de Bavière). Le recès est le résultat des négociations de la députation extraordinaire de la Diète, conduites sous la médiation et sur les propositions de la France et de la Russie. La Diète l'approuve le 24 mars 1803 et l'empereur François II le ratifie le 27 avril suivant. Il est décidé, en vertu de l'accord entre la France et le Saint-Empire romain germanique de 1802 et en conséquence du traité de Lunéville, la sécularisation et la médiatisation afin de dédommager des princes allemands des terres au-delà du Rhin, perdues en faveur de la Prem (fr)
  • Reichsdeputationshauptschluss (secara resmi bernama Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation atau "Kesimpulan Utama Delegasi Kekaisaran Luar Biasa") adalah resolusi yang dikeluarkan oleh (Dewan Kekaisaran) di Kekaisaran Romawi Suci pada tanggal 24 Maret 1803. Resolusi ini diratifikasi oleh Kaisar Franz II dan menjadi hukum pada tanggal 27 April. Hukum ini adalah hukum terakhir yang berdampak besar terhadap institusi Kekaisaran Romawi Suci sebelum institusi tersebut dibubarkan pada tahun 1806. (in)
  • Mediatisasi Jerman (bahasa Jerman: deutsche Mediatisierung) adalah proses restrukturisasi wilayah besar-besaran yang berlangsung dari tahun 1802 hingga 1814 di wilayah Jerman dan sekitarnya (pada saat itu disebut Kekaisaran Romawi Suci). Restrukturisasi dilakukan dengan pelaksanaan dan sekularisasi terhadap keuskupan, kota kekaisaran bebas, kepangeranan sekuler, dan entitas-entitas kecil lainnya yang kehilangan kemerdekaannya dan menjadi bagian dari negara-negara yang tersisa. (in)
  • ドイツの歴史における陪臣化(ばいしんか、独: Mediatisierung / Mittelbarmachung)とは、神聖ローマ帝国において帝国等族(Reichsstände)を構成していた封建領主などの諸権力が、皇帝直属の臣下(、Reichsunmittelbarkeit)の身分を剥奪されて他の大領主の臣下にされた事象を指す。彼らは神聖ローマ皇帝の直臣から、陪臣の身分に転落したことになる。 帝国の最終的な瓦解が始まる前から、大領主たちは近隣の中小規模の領主たちに対する囲い込みを進めており、彼らは次第に主従関係を深めていた。1803年2月25日の帝国代表者会議主要決議により、教会権力の統治権と財産権を没収する「世俗化(Säkularisation)」の動きとともに、陪臣化の動きも大々的に実行されることになった。フランスに割譲されたライン川左岸の諸地域を治めていた諸侯たちは、陪臣化や世俗化により統治権を失った諸地域を補償として与えられた。 陪臣化された諸権力を現在の国際法の世界に当てはめると、国家とは認められないものの国際連合などにおいて特定の利害を代表する集団に似ている。 (ja)
  • Het Reichsdeputationshauptschluss, vollediger: Hauptschluss der außerordentlichen Reichsdeputation (Nederlands: Hoofdbesluit van de Buitengewone Rijksafvaardiging), was het laatste belangrijke besluit van de Rijksdag van het Heilige Roomse Rijk. Het werd genomen op de laatste zitting op 25 februari 1803 te Regensburg, in maart geratificeerd en in april onder voorbehoud door keizer Frans II aangenomen. (nl)
  • A Mediatização Alemã foi uma série de mediatizações e secularizações que ocorreram na Alemanha entre 1795 e 1814, durante a última etapa da Revolução Francesa e o início da Era Napoleônica. Mediatização era o processo de anexação das terras de uma monarquia soberana por outra. Secularização era a redistribuição por estados seculares de territórios detidos por governantes eclesiásticos, tais como um bispo ou um abade. (pt)
  • Заключительное постановление Имперской депутации (нем. Reichsdeputationshauptschluss) — последний значимый закон Священной Римской империи, определивший условия медиатизации малых государств империи и создавший условия для окончательного роспуска империи. В частности, предусматривал секуляризацию 70 духовных государств и упразднение 45 имперских городов. Принят Имперской депутацией 25 февраля 1803 года и утверждён Имперским сеймом 24 марта того же года. Подписан императором Францем II и вступил в законную силу 27 апреля. (ru)
  • Медиатизация и секуляризация в Германии — реорганизация политических единиц, составлявших Священную Римскую империю, которая была осуществлена в 1801—1806 годах под руководством наполеоновского министра Талейрана. (ru)
rdfs:label
  • الوساطة الألمانية (ar)
  • القرار الرئيس لمجلس المبعوثين الإمبراطوري (ar)
  • Mediatització i secularització (ca)
  • Hlavní usnesení mimořádné říšské deputace (cs)
  • Mediatisierung (de)
  • Reichsdeputationshauptschluss (de)
  • Regna deputacia fina akto (eo)
  • Mediatización y secularización (es)
  • Recès d'Empire (fr)
  • Reichsdeputationshauptschluss (in)
  • Mediatisasi Jerman (in)
  • German mediatisation (en)
  • Reichsdeputationshauptschluss (it)
  • 陪臣化 (ja)
  • 帝国代表者会議主要決議 (ja)
  • Reichsdeputationshauptschluss (nl)
  • Mediatização Alemã (pt)
  • Заключительное постановление Имперской депутации (ru)
  • Германская медиатизация (ru)
  • 德意志采邑調解與教會世俗化 (zh)
rdfs:seeAlso
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License