| dbo:abstract
|
- Říšský hrabě (německy Reichsgraf) bylo neoficiální stavovské označení udělované v rámci Svaté říše římské. Příležitostně se jím označovali vlastníci bezprostředního říšského hrabství (nazývali se někdy též ). Většina z nich na počátku 19. století svou suverenitu jako „rody“ po mediatizaci a status říšských hrabat ztratili, přičemž se však i nadále řadili mezi . Jiným případem byl příležitostně udělovaný titul hrabatům, přičemž tento titul byl propůjčován jako přímo Římskoněmeckým císařem, a tudíž platný v celé říši. (cs)
- Imperia grafo estis – neoficiala – statonomo en la Sankta Romia Imperio de Germana Nacio. Unuflanke oni distingis per tio nur la tenantojn de imperie senpereca graflando (kiujn oni ankaŭ nomis princigitaj grafoj) kaj kiuj plejparte je la komenco de la 19a jarcento perdis sian suverenecon kaj imperian staton, tamen plue apartenis al la altnobelaro; aliaflanke foje ankaŭ la ordinaraj grafo estis tiel nomataj, kondiĉe ke tiu ĉi titolo estis disdonita kiel nobeligo fare de la romia-germana imperiestro kaj per tio validis en la tuta imperio. Laŭ ĉi tiu formo tamen neniam temis pri oficiala titolo. (eo)
- Reichsgraf war eine Standesbezeichnung im Heiligen Römischen Reich. Es handelt sich jedoch eher um einen historisch definierten Rechtsbegriff von mehrschichtiger Bedeutung als um einen namensrelevanten Adelstitel. Ein solcher war hingegen der Titel Graf, von dem der Reichsgraf eine Unterkategorie mit besonderer Bedeutung darstellt. Die komplizierten Verfassungsstrukturen des Alten Reiches führten dazu, dass es zwei grundsätzlich zu unterscheidende Gruppen von „Reichsgrafen“ gibt:
* Die ursprünglich so bezeichneten gräflichen Inhaber reichsunmittelbarer Territorien, die Sitz und Stimme im Reichstag des Heiligen Römischen Reiches hatten und dadurch zu den sogenannten Reichsständen gehörten. Sie werden zum Hohen Adel gezählt. Nach 1803 verloren sie ihre halbsouveräne Stellung durch Mediatisierung (meist infolge des Reichsdeputationshauptschlusses), also durch Angliederung an benachbarte größere Territorien, und wurden danach als „Standesherren“ bezeichnet. Sie wurden also ihren früheren „Nachbarn“ (als neuen Landesherren) unterstellt. Allerdings behielten sie die Ebenbürtigkeit mit den weiter regierenden Fürstenhäusern und dürfen über ihren Wappen einen Fürstenhut führen. Im Alten Reich führten sie teilweise die Erlauchtkrone, denn es stand ihnen die Anrede Erlaucht zu. Im Gothaischen Genealogischen Hofkalender (heute im Gothaischen Genealogischen Handbuch) werden sie in der (roten) Bandreihe Fürstliche Häuser in der Zweiten Abteilung: Genealogie der deutschen Standesherren geführt; es besteht demnach nur ein geringer Rangunterschied zwischen Standesherren fürstlichen und reichsgräflichen Ranges.
* Die bloßen Titulargrafen, die ihren Grafentitel „vom Reich“ (das heißt vom Reichsoberhaupt, dem römisch-deutschen Kaiser oder vertretungsweise einem Reichsvikar) als Rangerhöhung erhalten haben, aber keine Territorien mit Sitz und Stimme im Reichstag regierten, wurden im Lauf der Zeit ebenfalls als Reichsgrafen bezeichnet. Sie zählen aber zum Niederen Adel und stehen im Rang auch nicht über solchen Grafen, die ihre Titel von anderen Monarchen erhalten haben. Im Gotha werden sie in der (grünen) Bandreihe Gräfliche Häuser geführt, ebenso wie die von anderen Souveränen erhobenen Grafen. Ihnen stand die Anrede Hochgeboren zu und über ihren Wappen führen sie die neunzackige Grafenkrone. (de)
- Imperial Count (German: Reichsgraf) was a title in the Holy Roman Empire. In the medieval era, it was used exclusively to designate the holder of an imperial county, that is, a fief held directly (immediately) from the emperor, rather than from a prince who was a vassal of the emperor or of another sovereign, such as a duke or prince-elector. These imperial counts sat on one of the four "benches" of Counts, whereat each exercised a fractional vote in the Imperial Diet until 1806. In the post–Middle Ages era, anyone granted the title of Count by the emperor in his specific capacity as ruler of the Holy Roman Empire (rather than, e.g. as ruler of Austria, Bohemia, Hungary, the Spanish Netherlands, etc.) became, ipso facto, an "Imperial Count" (Reichsgraf), whether he reigned over an immediate county or not. (en)
- Un comte du Saint-Empire (allemand : Reichsgraf) est un noble dont le titre de comte a été conféré ou confirmé par le Saint-Empereur romain. À partir de l'époque féodale, tout comte dont le fief se situe dans l'Empire, sous la juridiction immédiate de l'Empire, ou qui exerce conjointement un droit de vote au sein de la Diète d'Empire (Reichstag) est considéré comme comte du Saint-Empire. Les détenteurs du titre de comte du Saint-Empire appartiennent de plein droit à la haute noblesse germanique (Hohel Adle), de même que les princes (Fürsten), ducs (Herzöge), électeurs, et l'Empereur en personne. Dans le Saint-Empire, il existe également de nombreux comtes qui ne possèdent pas le titre de Reichsgraf, ceux-ci étant généralement détenteurs de fiefs ne relevant pas de l'autorité immédiate de l'Empire mais de celle d'un prince de l'Empire, duc ou électeur (Afterlehen). Néanmoins, l'Empereur peut parfaitement élever au titre de comte du Saint-Empire certains de ses sujets (ou des sujets étrangers) qui ne possèdent pas de fiefs directement placés sous l'autorité impériale, parfois même qui ne possèdent aucun fief. L'allemand utilise le terme gefürsteter Reichsgraf (comte princier du Saint-Empire) pour un comte auquel le titre de Reichsgraf est octroyé par décision impériale pour le différencier de ceux dont les ancêtres détiennent ce privilège depuis le Haut Moyen Âge. Ces titres honorifiques, personnels ou familiaux, donnent à leurs détenteurs la préséance sur tous les autres comtes. Cette pratique est conservée après la disparition du Saint-Empire romain germanique en 1806, notablement à la cour d'Autriche et à celle de Prusse (devenue d'Allemagne en 1871). (fr)
- Een rijksgraaf (Duits: Reichsgraf) was een graaf in het Heilige Roomse Rijk die alleen verantwoording schuldig was aan het Rijk en de keizer en dus rijksvrijheid genoot. De rijksgraven waren in colleges met een collectieve stem als rijksstanden vertegenwoordigd op de Rijksdag. Na de Reichsdeputationshauptschluss in 1803, waarin de meeste rijksgraven gemediatiseerd werden, en de opheffing van het Rijk in 1806 bleef een aantal geslachten van voormalige rijksgraven de titel "rijksgraaf" als adellijke titel voeren. (nl)
- Un conte del Sacro Romano Impero era, nel Sacro Romano Impero Germanico un conte che godeva della immediatezza imperiale, ovvero era vassallo diretto dell'Imperatore e titolare di un feudo sovrano (contea o signoria); egli poteva essere ammesso nel sub-collegio elettorale dei "Conti e Signori" (non tutti i conti dell'impero erano ammessi), appartenente al Consiglio dei Principi, e come tale aveva il diritto di votare alla Dieta imperiale. Armoriale del Sacro Romano Impero, aquila quaternioneRiunione della Dieta Imperiale Perpetua a Ratisbona nel 1640, dipinto di Matthäus Merian Il conte imperiale (Reichsgraf in tedesco) veniva allora iscritto in uno dei quattro collegi di Wetterau, Westfalia, Franconia o Svevia ed esprimeva il proprio voto in modo collettivo con gli altri membri. Tale diritto diveniva, salvo revoca imperiale, ereditario. Tuttavia, poteva essere ammesso nel collegio anche un conte imperiale a titolo personale, cioè senza avere diritto all'ereditarietà della carica, anche in assenza di feudi sovrani, ma solo per meriti personali verso l'impero.Per motivi ereditari potevano essere ammesse nel collegio anche famiglie titolari di feudi aventi essi stessi il diritto di voto.Un conte che non fosse un conte imperiale aveva solo un feudo secondario o mediato (Afterlehen) ed era soggetto ad un Principe o ad un Duca, quindi privo di sovranità effettiva. Infine, dalla seconda metà del XVII secolo molte famiglie comitali furono insignite del titolo di Principe del Sacro Romano Impero, o per meriti militari o politici dimostrati per la fedeltà verso la famiglia imperiale della Casa d'Asburgo; tali promozioni erano politicamente utili per la casa d'Austria che in tal modo faceva accedere queste famiglie, spesso fedeli alla sua politica, al voto nel collegio dei Principi, influenzandone così indirettamente le decisioni politiche adottate dal Reichstag. (it)
- Имперский граф, рейхсграф (нем. Reichsgraf) — титул в Священной Римской империи. В средневековую эпоху он использовался исключительно для обозначения держателя имперского графства, то есть феодального владения, находившегося в вассальной зависимости непосредственно от императора, а не от князя, который был вассалом императора или другого суверена. Имперские графы сидели на одной из четырёх «скамей» графов, где каждый до 1806 года имел дробный голос в имперском сейме. В эпоху после Средневековья любой, получивший титул графа от императора в его конкретном качестве правителя Священной Римской империи, становился имперским графом (нем. Reichsgraf), независимо от того, правил ли он непосредственным графством или нет. (ru)
- Riksgreve var en titel i Tysk-romerska riket för den som hade en riksomedelbar besittning. De hade rösträtt i riksdagen fram till 1806. (sv)
- Hrabia cesarstwa lub hrabia S. R. I. (łac. comes sacri Romani Imperii, niem. Reichsgraf, fr. comte d’Empire) – tytuł feudalny lub arystokratyczny nadawany przez władcę cesarstwa. (pl)
- Імпе́рський гра́ф (нім. Reichsgraf; фр. Comte d’Empire), або граф Свяще́нної Ри́мської імпе́рії (лат. comites Sacri Romani Imperii) — у XV — XIX ст. шляхетський титул у Священній Римській імперії. Один із імперських станів. У середньовіччі володар графства на території імперії, яке він отримував від імператора як прямий феод (тимчасове землеволодіння для служби). З ранньої модерної доби — почесний спадковий або індивідуальний титул шляхтичу, який не володів графством, але вислужився перед імперією або імператором. Імперські графи були найбільш чисельним імперським класом, утворюючи основну масу середньої німецької шляхти: якщо згідно імперського матрикулу 1521 року статус імперських графів мали 144 територіальних правителя, то до кінця XVIII століття їхня чисельність скоротилася до 99. У Рейхстазі імперські графи формували чотири групи за географічною ознакою: графи Вестфалії, Веттерау, Швабії і Франконії, кожна з яких мала по одному голосу в світській курії Ради імперських князів. Набагато значнішу роль імперські графи грали на рівні імперських округів: в органах управління округів кожен граф володів одним голосом, що зрівнювало їх в правах з набагато могутнішими імперськими князями. В результаті медіатизації 1806 року велика частина імперських графів втратила свій статус, перетворившись на аристократію німецьких князівств. Також — рейхсгра́ф, райхсгра́ф. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Říšský hrabě (německy Reichsgraf) bylo neoficiální stavovské označení udělované v rámci Svaté říše římské. Příležitostně se jím označovali vlastníci bezprostředního říšského hrabství (nazývali se někdy též ). Většina z nich na počátku 19. století svou suverenitu jako „rody“ po mediatizaci a status říšských hrabat ztratili, přičemž se však i nadále řadili mezi . Jiným případem byl příležitostně udělovaný titul hrabatům, přičemž tento titul byl propůjčován jako přímo Římskoněmeckým císařem, a tudíž platný v celé říši. (cs)
- Imperia grafo estis – neoficiala – statonomo en la Sankta Romia Imperio de Germana Nacio. Unuflanke oni distingis per tio nur la tenantojn de imperie senpereca graflando (kiujn oni ankaŭ nomis princigitaj grafoj) kaj kiuj plejparte je la komenco de la 19a jarcento perdis sian suverenecon kaj imperian staton, tamen plue apartenis al la altnobelaro; aliaflanke foje ankaŭ la ordinaraj grafo estis tiel nomataj, kondiĉe ke tiu ĉi titolo estis disdonita kiel nobeligo fare de la romia-germana imperiestro kaj per tio validis en la tuta imperio. Laŭ ĉi tiu formo tamen neniam temis pri oficiala titolo. (eo)
- Een rijksgraaf (Duits: Reichsgraf) was een graaf in het Heilige Roomse Rijk die alleen verantwoording schuldig was aan het Rijk en de keizer en dus rijksvrijheid genoot. De rijksgraven waren in colleges met een collectieve stem als rijksstanden vertegenwoordigd op de Rijksdag. Na de Reichsdeputationshauptschluss in 1803, waarin de meeste rijksgraven gemediatiseerd werden, en de opheffing van het Rijk in 1806 bleef een aantal geslachten van voormalige rijksgraven de titel "rijksgraaf" als adellijke titel voeren. (nl)
- Имперский граф, рейхсграф (нем. Reichsgraf) — титул в Священной Римской империи. В средневековую эпоху он использовался исключительно для обозначения держателя имперского графства, то есть феодального владения, находившегося в вассальной зависимости непосредственно от императора, а не от князя, который был вассалом императора или другого суверена. Имперские графы сидели на одной из четырёх «скамей» графов, где каждый до 1806 года имел дробный голос в имперском сейме. В эпоху после Средневековья любой, получивший титул графа от императора в его конкретном качестве правителя Священной Римской империи, становился имперским графом (нем. Reichsgraf), независимо от того, правил ли он непосредственным графством или нет. (ru)
- Riksgreve var en titel i Tysk-romerska riket för den som hade en riksomedelbar besittning. De hade rösträtt i riksdagen fram till 1806. (sv)
- Hrabia cesarstwa lub hrabia S. R. I. (łac. comes sacri Romani Imperii, niem. Reichsgraf, fr. comte d’Empire) – tytuł feudalny lub arystokratyczny nadawany przez władcę cesarstwa. (pl)
- Reichsgraf war eine Standesbezeichnung im Heiligen Römischen Reich. Es handelt sich jedoch eher um einen historisch definierten Rechtsbegriff von mehrschichtiger Bedeutung als um einen namensrelevanten Adelstitel. Ein solcher war hingegen der Titel Graf, von dem der Reichsgraf eine Unterkategorie mit besonderer Bedeutung darstellt. Die komplizierten Verfassungsstrukturen des Alten Reiches führten dazu, dass es zwei grundsätzlich zu unterscheidende Gruppen von „Reichsgrafen“ gibt: (de)
- Imperial Count (German: Reichsgraf) was a title in the Holy Roman Empire. In the medieval era, it was used exclusively to designate the holder of an imperial county, that is, a fief held directly (immediately) from the emperor, rather than from a prince who was a vassal of the emperor or of another sovereign, such as a duke or prince-elector. These imperial counts sat on one of the four "benches" of Counts, whereat each exercised a fractional vote in the Imperial Diet until 1806. (en)
- Un conte del Sacro Romano Impero era, nel Sacro Romano Impero Germanico un conte che godeva della immediatezza imperiale, ovvero era vassallo diretto dell'Imperatore e titolare di un feudo sovrano (contea o signoria); egli poteva essere ammesso nel sub-collegio elettorale dei "Conti e Signori" (non tutti i conti dell'impero erano ammessi), appartenente al Consiglio dei Principi, e come tale aveva il diritto di votare alla Dieta imperiale. Armoriale del Sacro Romano Impero, aquila quaternioneRiunione della Dieta Imperiale Perpetua a Ratisbona nel 1640, dipinto di Matthäus Merian (it)
- Un comte du Saint-Empire (allemand : Reichsgraf) est un noble dont le titre de comte a été conféré ou confirmé par le Saint-Empereur romain. À partir de l'époque féodale, tout comte dont le fief se situe dans l'Empire, sous la juridiction immédiate de l'Empire, ou qui exerce conjointement un droit de vote au sein de la Diète d'Empire (Reichstag) est considéré comme comte du Saint-Empire. Les détenteurs du titre de comte du Saint-Empire appartiennent de plein droit à la haute noblesse germanique (Hohel Adle), de même que les princes (Fürsten), ducs (Herzöge), électeurs, et l'Empereur en personne. (fr)
- Імпе́рський гра́ф (нім. Reichsgraf; фр. Comte d’Empire), або граф Свяще́нної Ри́мської імпе́рії (лат. comites Sacri Romani Imperii) — у XV — XIX ст. шляхетський титул у Священній Римській імперії. Один із імперських станів. У середньовіччі володар графства на території імперії, яке він отримував від імператора як прямий феод (тимчасове землеволодіння для служби). З ранньої модерної доби — почесний спадковий або індивідуальний титул шляхтичу, який не володів графством, але вислужився перед імперією або імператором. Імперські графи були найбільш чисельним імперським класом, утворюючи основну масу середньої німецької шляхти: якщо згідно імперського матрикулу 1521 року статус імперських графів мали 144 територіальних правителя, то до кінця XVIII століття їхня чисельність скоротилася до 99. У Р (uk)
|
