| dbo:abstract
|
- Titul vévodů z Akvitánie se sporadicky objevuje již v druhé polovině 7. století, kdy se akvitánské šlechtě dařilo v době oslabení Franské říše za posledních Merovejovců prosadit určitý stupeň nezávislosti až k titulu krále v osobě Ody (†735), který musel odolávat muslimskému vpádu i stále posilujícímu rodu Karolingů, kteří zastávali prestižní funkci franských majordomů. Jejich úsilí o omezení suverenity Akvitánie skončilo až za císaře Karla Velikého, který domácí vládnoucí rod definitivně porazil a kdy bylo ponecháno územní rozdělení na hrabství, královský titul zůstával v rodě Karlovců a titul akvitánských vévodů byl obnoven jen příležitostně a jako prestižní přecházel střídavě do rukou několika západofranských rodů. Před polovinou 10. století ho dědičně získali Ramnulfidové, hrabata z Poitou (někdy uváděni jako rod z Poitiers), kteří od poloviny 11. století drželi dědičně i titul vévodů gaskoňských Sňatkem Eleonory Akvitánské roku 1152 s Jindřichem II. z rodu Planagenetů a pozdějším králem Anglie přešlo toto území pod tento rod a došlo k vytvoření personální a rodové unie tvořené anglickou korunou, vévodstvím Akvitánie, Normandie a hrabstvím Anjou, moderně zvané též Anjouovská říše. Rozpad tohoto panství nastal počátkem 13. století, kdy anglický král Jan Bezzemek přišel o značnou část severního teritoria ve Francii, které mu francouzský král Filip II. August jako svému vazalovi odebral a obsadil. Po porážce u Bouvines roku 1216, kterou zde obdržel od francouzského krále jeho spojenec Ota IV. Brunšvický, přišel i o další provincie a jeho nástupce Jindřich III. Plantagenet již ovládal pouze jihovýchodní části Akvitánie a Gaskoňska. Titul akvitánských vévodů se v anglickém královském rodě udržel až do konce Stoleté války, ve Francii se od poloviny 13. století vžil pro toto území název Guyenne. (cs)
- Ο Δούκας της Ακουιτανίας ήταν ο κυβερνήτης της αρχαίας περιοχή της Ακουιτανίας υπό την κυριαρχία των Φράγκων, των Άγγλων και των μετέπειτα Γάλλων βασιλέων, δεν πρέπει να συγχέεται με την σύγχρονη. Τα διαδοχικά κράτη της Ακουιτανίας που δημιουργήθηκαν με την διάλυση του Βησιγοτθικού βασιλείου της Ισπανίας ήταν η Οξιτανία που αντιστοιχούσε στην Ακουιτανία και η Λανγκντόκ που αντιστοιχούσε στην Τουλούζη. Κληρονόμησαν τους Βησιγοτθικούς νόμους και το Ρωμαϊκό Δίκαιο σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είχαν την ψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο κράτος στην Ευρώπη μέχρι τον 20ο αιώνα. Ο Βησιγοτθικός Κώδικας κωδικοποιήθηκε το 642 και επεκτάθηκε με τον "Κώδικα του Ρέκεσβιντ" (653), οι γυναίκες μπορούσαν να κληρονομήσουν γη και τίτλο και να το διαχειριστούν ανεξάρτητα από τους συζύγους τους ή τις αρσενικές σχέσεις, να διαθέσουν την περιουσία τους σε νόμιμες διαθήκες εάν δεν είχαν κληρονόμους, να εκπροσωπούνται και να καταθέτουν ως μάρτυρες στο δικαστήριο από την ηλικία των 14 ετών και να φροντίζουν για τους δικούς τους γάμους μετά την ηλικία των 20. Ως εκ τούτου, η προτίμηση των πρωτότοκων αντρών ήταν ο εφαρμοσμένος νόμος διαδοχής για την ευγένεια. Την εποχή που κυβερνούσαν το Δουκάτο της Ακουιτανίας οι Μεροβίγγειοι οι δούκες είχαν έδρα την Τουλούζη, η Δυναστεία των Καρολιδών χρησιμοποίησε πολλές διαφορετικές πρωτεύουσες στα βόρεια. Ο Πεπίνος ο Βραχύς παραχώρησε το χρυσό έμβλημα του δουκάτου της Ακουιτανίας στον Ουάιφερ στο Αβαείο του Αγίου Μάρσιαλ στην Λιμόζ. Ο Καρολίδης βασιλιάς Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας τάφηκε στο Πουατιέ. Ο Κάρολος το Παιδί στέφτηκε στην Λιμόζ και τάφηκε στην Μπουρζ. Η Ακουιτανία ανεξαρτητοποιήθηκε όταν πέθανε ο Κάρολος ο Παχύς, ο Ρανούλφος Β΄ του Πουατιέ ήταν ο πρώτος που πήρε τον βασιλικό τίτλο. Ο Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας στέφτηκε στα τέλη του 10ου αιώνα στην Μπριούντ.Η στέψη του δούκα της Ακουιτανίας μετακινήθηκε σύμφωνα με μια "φόρμουλα" στα τέλη του 12ου αιώνα από την Σαιντ-Ετιέν στην Λιμόζ, με την ίδια "φόρμουλα" η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα στην Λιμόζ. Ο βασιλιάς θα δεχόταν στην διάρκεια της στέψης του μεταξωτό μανδύα, κορώνα, εμβλήματα, σπαθί και το δαχτυλίδι του Αγίου Βαλερίου. Ο Βησιγότθος δούκας Συετρίες αιχμαλωτίστηκε από τον Κλόβις Α΄ όταν ξέσπασε ο Α΄ Φραγκο-Βησιγοτθικός πόλεμος. (el)
- Tio estas listo de princoj, reĝoj kaj dukoj de duklando Akvitanio. (eo)
- The Duke of Aquitaine (Occitan: Duc d'Aquitània, French: Duc d'Aquitaine, IPA: [dyk dakitɛn]) was the ruler of the medieval region of Aquitaine (not to be confused with modern-day Aquitaine) under the supremacy of Frankish, English, and later French kings. As successor states of the Visigothic Kingdom (418–721), Aquitania (Aquitaine) and Languedoc (Toulouse) inherited both Visigothic law and Roman Law, which together allowed women more rights than their contemporaries would enjoy until the 20th century. Particularly under the Liber Judiciorum as codified 642/643 and expanded by the Code of Recceswinth in 653, women could inherit land and title and manage it independently from their husbands or male relations, dispose of their property in legal wills if they had no heirs, represent themselves and bear witness in court from the age of 14, and arrange for their own marriages after the age of 20. As a consequence, male-preference primogeniture was the practiced succession law for the nobility. (en)
- Rialaigh Diúc na hAcatáine (Ocsatáinis: Duc d'Aquitània, Fraincis: Duc d'Aquitaine) an réigiún stairiúil Gallia Aquitania (gan a bheith mheascadh leis an Acatáin sa lá atá inniu ann) faoi ardcheannas na bhFranc, na Sasanach agus níos déanaí rithe na Fraince. Mar stáit chomharbacha de chuid Ríocht na Viseagotach (418-721), fuair an Acatáin agus Languedoc (Toulouse) an Dlí Visigothic agus an Dlí Rómhánach trí oidhreach, a thug le chéile, deis do mhná níos mó cearta a bheith acu ná ag mná a bhí comhaimseartha leo, go dtí an 20ú haois. (ga)
- Ceci est une liste des princes, rois et ducs d'Aquitaine. (fr)
- I Duchi d'Aquitania (in francese: Duc d'Aquitaine) dal 584 al 1449 furono i seguenti. (it)
- アキテーヌ公（フランス語: duc d’Aquitaine）は、フランスのアキテーヌ地方の君主。首城はボルドーのトロンペット城だった。アキテーヌ公の所領を表す語として、アキテーヌ、ギュイエンヌ、ガスコーニュの語が使われるが、この3つは厳密な使い分けが必ずしもなされていない。ギュイエンヌはアキテーヌのうちポワトゥーを除く北西部を、ガスコーニュは南西部を示すことが多い。 (ja)
- Dit is een lijst van heersers van Aquitanië, een gebied dat in 1449 bij Frankrijk kwam. (nl)
- 아키텐의 군주는 아키텐의 역대 군주이다. 481년 프랑크 왕국의 통일 이후 프랑크의 영토였으나 클로비스 1세 사후 독자적인 군주를 선출하기도 하였고 프랑크 왕국과는 다소 분리된 직할 자치령을 형성하기도 했다. 717년 카를 마르텔에게 정벌당한 이후 프랑크의 왕이 아키텐의 군주를 겸하기도 했다. 이후 형식적인 독립과 자치를 유지하던 은 986년 위그 카페가 차지하면서 프랑스 왕국의 속령으로 통합되었다. (ko)
- Poniższa lista przedstawia władców, którzy rządzili w Akwitanii (księstwie i ). Region ten do 1339 roku był stosunkowo niezależnym księstwem, kiedy stał się częścią Francji wcielony do tego królestwa przez Filipa VI, który odebrał prawa lenne do niej Edwardowi III. (pl)
- Герцоги Аквітанії (фр. Duc d'Aquitaine) правили герцогством Аквітанія, яке, в основному, збігалося за територією з історичною областю Аквітанія, під сюзеренітетом спочатку королів Франків, а згодом королів Франції. (uk)
- Герцоги Аквитании (фр. Duc d'Aquitaine) правили герцогством Аквитания, в основном совпадавшим по территории с исторической областью Аквитания, при сюзеренитете сначала королей Франков, а позже королей Франции. (ru)
- 阿基坦公爵（奧克語：Duc d'Aquitània，法语：Duc d'Aquitaine）是古代阿基坦地区的统治者（不要与现代阿基坦混淆），居于至高无上的法兰克、英格兰和后来的法国国王之下。 作为西哥特王国（418-721）的继承国，奥克西塔尼亚（阿基坦）和隆格多克（图卢兹）继承了西哥特法律和罗马法，罗马法允许妇女在20世纪之前享有比同时代人更多的权利。特别是在“自由裁判会”第642/643号编纂并在653年被“再起义法”扩大之后，妇女可以继承土地和所有权，独立于丈夫或男性关系进行管理，如果没有继承人， 代表自己，从14岁起在法庭上见证，20岁以后安排自己的婚姻。因此，男性偏好长子继承是贵族实践的继承法。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Tio estas listo de princoj, reĝoj kaj dukoj de duklando Akvitanio. (eo)
- Rialaigh Diúc na hAcatáine (Ocsatáinis: Duc d'Aquitània, Fraincis: Duc d'Aquitaine) an réigiún stairiúil Gallia Aquitania (gan a bheith mheascadh leis an Acatáin sa lá atá inniu ann) faoi ardcheannas na bhFranc, na Sasanach agus níos déanaí rithe na Fraince. Mar stáit chomharbacha de chuid Ríocht na Viseagotach (418-721), fuair an Acatáin agus Languedoc (Toulouse) an Dlí Visigothic agus an Dlí Rómhánach trí oidhreach, a thug le chéile, deis do mhná níos mó cearta a bheith acu ná ag mná a bhí comhaimseartha leo, go dtí an 20ú haois. (ga)
- Ceci est une liste des princes, rois et ducs d'Aquitaine. (fr)
- I Duchi d'Aquitania (in francese: Duc d'Aquitaine) dal 584 al 1449 furono i seguenti. (it)
- アキテーヌ公（フランス語: duc d’Aquitaine）は、フランスのアキテーヌ地方の君主。首城はボルドーのトロンペット城だった。アキテーヌ公の所領を表す語として、アキテーヌ、ギュイエンヌ、ガスコーニュの語が使われるが、この3つは厳密な使い分けが必ずしもなされていない。ギュイエンヌはアキテーヌのうちポワトゥーを除く北西部を、ガスコーニュは南西部を示すことが多い。 (ja)
- Dit is een lijst van heersers van Aquitanië, een gebied dat in 1449 bij Frankrijk kwam. (nl)
- 아키텐의 군주는 아키텐의 역대 군주이다. 481년 프랑크 왕국의 통일 이후 프랑크의 영토였으나 클로비스 1세 사후 독자적인 군주를 선출하기도 하였고 프랑크 왕국과는 다소 분리된 직할 자치령을 형성하기도 했다. 717년 카를 마르텔에게 정벌당한 이후 프랑크의 왕이 아키텐의 군주를 겸하기도 했다. 이후 형식적인 독립과 자치를 유지하던 은 986년 위그 카페가 차지하면서 프랑스 왕국의 속령으로 통합되었다. (ko)
- Poniższa lista przedstawia władców, którzy rządzili w Akwitanii (księstwie i ). Region ten do 1339 roku był stosunkowo niezależnym księstwem, kiedy stał się częścią Francji wcielony do tego królestwa przez Filipa VI, który odebrał prawa lenne do niej Edwardowi III. (pl)
- Герцоги Аквітанії (фр. Duc d'Aquitaine) правили герцогством Аквітанія, яке, в основному, збігалося за територією з історичною областю Аквітанія, під сюзеренітетом спочатку королів Франків, а згодом королів Франції. (uk)
- Герцоги Аквитании (фр. Duc d'Aquitaine) правили герцогством Аквитания, в основном совпадавшим по территории с исторической областью Аквитания, при сюзеренитете сначала королей Франков, а позже королей Франции. (ru)
- 阿基坦公爵（奧克語：Duc d'Aquitània，法语：Duc d'Aquitaine）是古代阿基坦地区的统治者（不要与现代阿基坦混淆），居于至高无上的法兰克、英格兰和后来的法国国王之下。 作为西哥特王国（418-721）的继承国，奥克西塔尼亚（阿基坦）和隆格多克（图卢兹）继承了西哥特法律和罗马法，罗马法允许妇女在20世纪之前享有比同时代人更多的权利。特别是在“自由裁判会”第642/643号编纂并在653年被“再起义法”扩大之后，妇女可以继承土地和所有权，独立于丈夫或男性关系进行管理，如果没有继承人， 代表自己，从14岁起在法庭上见证，20岁以后安排自己的婚姻。因此，男性偏好长子继承是贵族实践的继承法。 (zh)
- Titul vévodů z Akvitánie se sporadicky objevuje již v druhé polovině 7. století, kdy se akvitánské šlechtě dařilo v době oslabení Franské říše za posledních Merovejovců prosadit určitý stupeň nezávislosti až k titulu krále v osobě Ody (†735), který musel odolávat muslimskému vpádu i stále posilujícímu rodu Karolingů, kteří zastávali prestižní funkci franských majordomů. Jejich úsilí o omezení suverenity Akvitánie skončilo až za císaře Karla Velikého, který domácí vládnoucí rod definitivně porazil a kdy bylo ponecháno územní rozdělení na hrabství, královský titul zůstával v rodě Karlovců a titul akvitánských vévodů byl obnoven jen příležitostně a jako prestižní přecházel střídavě do rukou několika západofranských rodů. Před polovinou 10. století ho dědičně získali Ramnulfidové, hrabata z Po (cs)
- Ο Δούκας της Ακουιτανίας ήταν ο κυβερνήτης της αρχαίας περιοχή της Ακουιτανίας υπό την κυριαρχία των Φράγκων, των Άγγλων και των μετέπειτα Γάλλων βασιλέων, δεν πρέπει να συγχέεται με την σύγχρονη. Τα διαδοχικά κράτη της Ακουιτανίας που δημιουργήθηκαν με την διάλυση του Βησιγοτθικού βασιλείου της Ισπανίας ήταν η Οξιτανία που αντιστοιχούσε στην Ακουιτανία και η Λανγκντόκ που αντιστοιχούσε στην Τουλούζη. Κληρονόμησαν τους Βησιγοτθικούς νόμους και το Ρωμαϊκό Δίκαιο σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είχαν την ψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο κράτος στην Ευρώπη μέχρι τον 20ο αιώνα. Ο Βησιγοτθικός Κώδικας κωδικοποιήθηκε το 642 και επεκτάθηκε με τον "Κώδικα του Ρέκεσβιντ" (653), οι γυναίκες μπορούσαν να κληρονομήσουν γη και τίτλο και να το διαχειριστούν ανεξάρτητα από τους συζύγους τους ή τις αρσε (el)
- The Duke of Aquitaine (Occitan: Duc d'Aquitània, French: Duc d'Aquitaine, IPA: [dyk dakitɛn]) was the ruler of the medieval region of Aquitaine (not to be confused with modern-day Aquitaine) under the supremacy of Frankish, English, and later French kings. (en)
|
