| dbo:abstract
|
- Guillem II de Sicília (en francès: Guillaume II) (1155 - 11 de novembre de 1189), dit el Bo, va ser rei del Regne de Sicília de 1166 fins a la seva mort. (ca)
- Vilém II. zvaný Dobrý (1155 – 18. listopadu 1189 Palermo) byl králem Sicílie v letech 1166 až 1189. (cs)
- وليم الثاني أو غُلْيَالِم الثَّانِي (إذ كُتب على عملته «الخروبة»: غليالم المعظم) (بالإيطالية: Guglielmo II) (1155 - 11 نوفمبر 1189) ملك صقلية عرف باسم «ويليام الطيب» حكم صقلية بعد وفاة والده «ويليام الأول» حينها لم يتجاوز عمره الحادية عشر سنة لذا وضع تحت وصاية والدته «مارغريت النفارية». (ar)
- Wilhelm II. von Sizilien (auch Wilhelm der Gute, nicht zeitgenössisch; * um 1153; † 18. November 1189 in Palermo) war von 1166 (selbst regierend von 1171) bis 1189 normannischer König von Sizilien. Begraben ist er in seiner Gründung Monreale. (de)
- Ο Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας ή Γουλιέλμος ο Καλός (Guglielmo II di Sicilia, Δεκέμβριος 1153 - 18 Νοεμβρίου 1189) ήταν Βασιλιάς της Σικελίας (1166 - 1189) και Πρίγκιπας του Τάραντα (1157 - 1189). Ο Γουλιέλμος πήρε το προσωνύμιο "Καλός" μετά τον θάνατο του επειδή σταμάτησε τις εσωτερικές συγκρούσεις που είχαν ξεσπάσει την εποχή του πατέρα του, η βασιλεία του χαρακτηρίζεται σαν χρυσή εποχή ειρήνης και δικαιοσύνης.. Στη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης τον τοποθετεί στον παράδεισο. (el)
- Vilhelmo la 2-a (Palermo, 1153 - Palermo, la 11-an de novembro 1189), nomata "la Bona", estis reĝo de Sicilio kaj Napolo de 1166 ĝis 1189. Vilhelmo havis nur dek tri jarojn kiam lia patro Vilhelmo la 1-a mortis, do li estis sub la regenteco de sia patrino Margarita de Navaro ĝis 1171. La reĝlando Sicilio venis al malĝoja periodo de internaj luktoj pro serio de disputoj inter la nobelaro, la pastraro kaj la popolo, probable akcentita de la karaktero de Vilhelmo la 1-a, ankaŭ nomata "la Malbona". Tuj kiam li plenkreskis, Vilhelmo la 2-a estis kronita Reĝo de Sicilio kun la subteno de Walter of the Will (italigita kiel Gualtiero Offamilio), ĉefepiskopo de Palermo, la pastraro kaj la aristokrataro. De Vilhelmo la 2-a, koncerne al lia patro, la kronikistoj tiuepokaj akcentis, krom la beleco, la korekto en la ekzerco de liaj funkcioj kaj la respekto por la leĝoj kaj la personoj, pro kio li ricevis la kromnomon La Bona. Dum lia regado estiĝis periodo de relativa stabileco kaj ĉesigo de internaj problemoj. Vilhelmo geedziĝis en Palermo, la 13an de februaro 1177, kun Johana Plantagenet (1165-1199), filino de Henriko la 2-a de Anglio kaj Eleonora de Akvitanio kaj fratino de Rikardo la 1-a. De ĉi tiu kuniĝo naskiĝis Boemondo, Duko de Apulio, kiu mortis tre junaĝe. Dum lia regado, krom interna stabileco, elstaras ekstera eksterlanda politiko kaj forta diplomatio. Havante en lia favoro la Papon kaj sekrete aliancon kun la lombardaj urboj li povis defendi sin kontraŭ la komuna malamiko, Frederiko Barbarosa. En 1174 kaj 1175 li faris traktatojn kun Ĝenovo kaj Venecio kaj lia geedziĝo kun Johana de Anglio igis lin havi bonan pozicion en eŭropa politiko. En julio de 1177, li sendis delegacion al la ĉefepiskopo Romualdo de Salerno kaj grafo Roĝero de Andrio subskribi la Traktaton de Venecio kun la imperiestro. Por certigi pacon, li sankciis la geedziĝon de sia onklino Konstanca, filino de Roĝero la 2-a, kun Henriko, filo de Frederiko. La regado de Vilhelmo estis speciale fekunda pri arto en Sicilio. Inter la projektoj kiujn li efektivigis meritas mencii: la katedralo de la benediktana monaĥejo de Monrealo (farita kun la konsento de papo Lucio la 3-a) kaj la abatejo de Sankta Maria de Maniace (laŭ peto de sia patrino Margareta). Ankaŭ la grandioza konstruado de la palaco Zisa, kiun komencis lia antaŭulo kaj finiĝis sub lia regado. Kiam li estis mortonta, ne havis rektan idaron, li heredigis sian onklinon Konstanca la 1-a de Sicilio kaj devigis la kavalirojn ĵuri lojalecon, akceptante surprizite la geedziĝon de tiu kun Henriko la 6-a de la Sankta Roma Imperio, filo de Frederiko Barbarosa. Vilhelmo estas enterigita en maŭzoleo en la Katedralo de Monrealo. (eo)
- Guillermo II (Palermo, 1153 – Palermo, 11 de noviembre de 1189), llamado el Bueno, fue rey de Sicilia y Nápoles desde 1166 a 1189. Guillermo tenía solo trece años cuando murió su padre Guillermo I de Sicilia, así que estuvo bajo la regencia de su madre, Margarita de Navarra, hasta 1171. El reino de Sicilia venía de un triste periodo de luchas internas debidas a una serie de disputas entre la nobleza, el clero y el pueblo, probablemente acentuado por el carácter de Guillermo I de Sicilia, llamado también "el Malo". En cuanto llegó a la mayoría de edad, Guillermo II fue coronado Rey de Sicilia con el apoyo de Walter of the Mill (italianizado Gualtiero Offamilio), arzobispo de Palermo, del clero y de la aristocracia. De Guillermo II, respecto a su padre, los cronistas de la época acentuaban, además de la belleza, la corrección en el ejercicio de sus funciones y el respeto por las leyes y la gente, lo que le valió el apelativo de "el Bueno". Hizo que se llegara a un periodo de relativa estabilidad y que cesaran los problemas internos. Guillermo se casó en Palermo, el 13 de febrero de 1177, con Juana Plantagenet (1165-1199), hija de Enrique II de Inglaterra y Leonor de Aquitania y hermana de Ricardo Corazón de León. De esta unión nació Boemondo, duque de Apulia, que murió muy joven. Durante su reinado destacan, además de la estabilidad interna, una ambiciosa política externa y una vigorosa diplomacia. Teniendo a su favor al papa y en secreta alianza con las ciudades lombardas fue capaz de defederse del enemigo común, Federico Barbarroja. En 1174 y 1175 hizo tratados con Génova y Venecia y su matrimonio con Juana de Inglaterra le hizo tener buena posición en la política europea. En julio de 1177, mandó una delegación al arzobispo Romualdo de Salerno y al conde Roger de Andria para que firmaran el con el emperador. Para asegurar la paz, sancionó el matrimonio de su tía Constanza, hija de Roger II, con Enrique, hijo de Federico. El reinado de Guillermo fue particularmente prolífico en cuanto al arte en Sicilia. Entre los proyectos que llevó a cabo merecen ser mencionados: la catedral del monasterio benedictino de (realizado con el consentimiento del papa Lucio III) y la (a petición de su madre Margarita). También la espléndida construcción del Palacio de Zisa, que había comenzado su predecesor, fue terminada bajo su reinado. Cuando estaba a punto de morir, al no tener descendencia directa, nombró como heredera a su tía Constanza I de Sicilia y obligó a los caballeros a jurarle lealtad, aceptando por sorpresa la boda de esta con Enrique VI del Sacro Imperio Romano Germánico, hijo de Federico Barbarroja. Guillermo está enterrado en un mausoleo en la Catedral de Monreale. (es)
- Guillaume II de Sicile (Palerme, décembre 1153 – Palerme, 18 novembre 1189), aussi nommé Guillaume le Bon, est le fils de Guillaume le Mauvais, de la dynastie des Hauteville, et de Marguerite de Navarre. Roi de Sicile de 1166 à 1189, Guillaume II est surnommé « le Bon » en raison de sa politique de clémence et de justice envers les communes et les barons de Sicile, en opposition avec le règne de son père. (fr)
- Gugghiermu II (1155 – 11 November 1189), disebut yang Baik (bahasa Sisilia: lu Bonu), merupakan seorang Raja Sisilia dari tahun 1166 sampai 1189. Karakter Gugghiermu sangat tidak jelas. Karena tidak memiliki bakat militer, ia terpencil dan menyukai kesenangan, dan jarang muncul dari kehidupan istananya di Palermo. Namun pemerintahannya ditandai oleh kebijakan luar negeri yang ambisius dan diplomasi yang kuat. Juara kepausan dan liga rahasia dengan kota-kota Lombardia ia mampu melawan musuh yang sama, Friedrich I Barbarossa. Di dalam Divine Comedy, Dante menempatkan Gugghiermu II di Surga. Ia juga muncul di dalam Boccaccio, Decameron (tale IV.4, di mana ia konon memiliki dua orang anak, dan tale V.7). Gugghiermu dijuluki "yang Baik" hanya beberapa dasawarsa setelah kematiannya. Hal ini disebabkan oleh sifatnya yang tidak acuh di dalam menghentikan masalah internal yang melanda pemerintahan ayahandanya dan peperangan yang meletus di bawah penggantinya. Di bawah Wangsa Hohenstaufen, pemerintahannya ditandai sebagai zaman keemasan perdamaian dan keadilan. Angkanya kontemporer dan ia sendiri yang menggunakannya. (in)
- William II (December 1153 – 11 November 1189), called the Good, was king of Sicily from 1166 to 1189. From surviving sources William's character is indistinct. Lacking in military enterprise, secluded and pleasure-loving, he seldom emerged from his palace life at Palermo. Yet his reign is marked by an ambitious foreign policy and a vigorous diplomacy. Champion of the papacy and in secret league with the Lombard cities, he was able to defy the common enemy, Frederick Barbarossa. In the Divine Comedy, Dante places William II in Paradise. He is also referred to in Boccaccio's Decameron (tale IV.4, where he reportedly has two children, and tale V.7). William was nicknamed "the Good" only in the decades following his death. It is due less to his character than to the cessation of the internal troubles that plagued his father's reign and the wars that erupted under his successor. Under the Staufer dynasty his reign was characterised as a golden age of peace and justice. His numeral is contemporary and he himself used it. (en)
- グリエルモ2世（Guglielmo II il Buono, 1153年? - 1189年11月18日）はシチリア王国ノルマン朝の第3代国王（在位：1166年 - 1189年）。第2代国王グリエルモ1世の息子。ギヨーム2世（フランス語：Guillaume II）、ウィレルムス2世（ラテン語風）とも呼ばれる。 (ja)
- Willem II van Sicilië (1154 - Palermo, 18 november 1189), bijgenaamd de Goede, was een zoon van Willem I van Sicilië en van Margaretha van Navarra. (nl)
- 구기에르무 2세 디 시칠리아(시칠리아어: Gugghiermu II di Sicilia, 1155년 ~ 1189년 11월 11일)는 시칠리아 왕국의 왕(재위: 1166년 ~ 1189년)이다. 별명은 선한왕(lu Bonu). 외조부는 나바라 왕국의 왕 이다. (ko)
- Guglielmo II di Sicilia, detto il Buono (Palermo, dicembre 1153 – Palermo, 18 novembre 1189), discendente della famiglia degli Altavilla, fu Re di Sicilia dal 1166 alla morte; era figlio di Guglielmo I il Malo e di Margherita di Navarra. Viene ricordato come uno dei monarchi siciliani che godette di maggiore popolarità. (it)
- Wilhelm II Dobry (ur. w 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189. Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i . W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka. Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie. W lutym 1177 poślubił , córkę króla Anglii Henryka II Plantageneta, co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Traktat został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki Konstancji z Henrykiem, synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego. W lipcu 1174 wojska Wilhelma II zaatakowały Aleksandrię, jednak szybka odsiecz ze strony Saladyna zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci Manuela I w 1180. 11 czerwca 1185 wojska sycylijskie zdobyły Durazzo. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do Salonik, natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała Wyspy Jońskie. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz Izaak II Angelos pokonał najeźdźców nad Strymonem (7 września 1185). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W 1189 Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny. Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188. Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI. Wilhelm II ufundował katedrę w Monreale. Dante w Boskiej komedii umieścił króla w raju. (pl)
- Guilherme II da Sicília, dito o Bom, foi um rei da Sicília entre 1166 e 1189. Sem talento para aventuras militares, recluso e amante dos prazeres da vida, ele raramente deixou sua vida palaciana em Palermo. Ainda assim, seu reinado foi marcado por uma ambiciosa política externa e uma vigorosa diplomacia. Campeão da causa papal e aliado em segredo das cidades lombardas, ele conseguiu derrotar o grande adversário da aliança, Frederico I. Na Divina Comédia, Dante Alighieri o coloca no Paraíso. Ele também foi citado por Boccaccio no Decamerão (conto V.7). (pt)
- Vilhelm II av Sicilien, född 1155, död 1189, var en monark (kung) av Sicilien från 1166 till 1189. Wikimedia Commons har media relaterad till Vilhelm II av Sicilien. (sv)
- 古列尔莫二世（Guglielmo Ⅱ，1153年12月－1189年11月11日），绰号「好人」（The Good），1166年—1189年间为西西里王国国王。他的性格很矛盾，缺乏军事进取心，孤僻且好享乐，他在帕勒莫的宫廷生活中很少露面。但他的统治以雄心勃勃的对外政策和有力的外交闻名。作为教宗的拥护者，他秘密与伦巴第诸城结盟，成功抵抗了他们的共同敌人神圣罗马帝国皇帝红胡子腓特烈一世。但丁在《神曲》中将他安排在天堂，薄伽丘的《十日谈》也对他有所提及（称他有两个孩子的第四部分，以及第七部分）。 古列尔莫仅在死后数十年被称为“好人”。这更多是因为他在任内中止了困扰其父任期和在他的继任者任内爆发的战争的内乱而非人品。在霍亨斯陶芬王朝，他的任期被描述为和平和正义的黄金时期。他的数字“二世”是当时就使用的，他本人就使用了。 (zh)
- Вильгельм II Добрый (итал. Guglielmo II, Guglielmo il Buono; 1153 — 18 ноября 1189, Палермо) — третий король Сицилийского королевства из династии Отвилей. Второй сын Вильгельма I Злого (1126 — 7 мая 1166) и Маргариты Наваррской (ум. 1182). После трагической гибели старшего брата Рожера (1152—11 марта 1161) стал потенциальным наследником престола, хотя не получил традиционного титула герцога Апулии. Наследовал отцу 7 мая 1166 года. Правление Вильгельма II осталось в памяти сицилийцев как своеобразный золотой век. (ru)
- Вільгельм ІІ Добрий (італ. Guglielmo II, Guglielmo il Buono, Gulielmus Bonus; 1155 — 18 листопада 1189, Палермо) — третій король Сицилійського королівства . Другий син Вільгельма I Злого (1126 — 7 травня 1166) і (пом. 1182). Після трагічної загибелі старшого брата Рожера (1152-11 березня 1161) став потенційним спадкоємцем престолу, хоча не отримав традиційного титулу герцога Апулії. Успадкував трон 7 травня 1166. Царювання Вільгельма II залишилося в пам'яті сицилійців як своєрідна «золота доба». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Guillem II de Sicília (en francès: Guillaume II) (1155 - 11 de novembre de 1189), dit el Bo, va ser rei del Regne de Sicília de 1166 fins a la seva mort. (ca)
- Vilém II. zvaný Dobrý (1155 – 18. listopadu 1189 Palermo) byl králem Sicílie v letech 1166 až 1189. (cs)
- وليم الثاني أو غُلْيَالِم الثَّانِي (إذ كُتب على عملته «الخروبة»: غليالم المعظم) (بالإيطالية: Guglielmo II) (1155 - 11 نوفمبر 1189) ملك صقلية عرف باسم «ويليام الطيب» حكم صقلية بعد وفاة والده «ويليام الأول» حينها لم يتجاوز عمره الحادية عشر سنة لذا وضع تحت وصاية والدته «مارغريت النفارية». (ar)
- Wilhelm II. von Sizilien (auch Wilhelm der Gute, nicht zeitgenössisch; * um 1153; † 18. November 1189 in Palermo) war von 1166 (selbst regierend von 1171) bis 1189 normannischer König von Sizilien. Begraben ist er in seiner Gründung Monreale. (de)
- Ο Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας ή Γουλιέλμος ο Καλός (Guglielmo II di Sicilia, Δεκέμβριος 1153 - 18 Νοεμβρίου 1189) ήταν Βασιλιάς της Σικελίας (1166 - 1189) και Πρίγκιπας του Τάραντα (1157 - 1189). Ο Γουλιέλμος πήρε το προσωνύμιο "Καλός" μετά τον θάνατο του επειδή σταμάτησε τις εσωτερικές συγκρούσεις που είχαν ξεσπάσει την εποχή του πατέρα του, η βασιλεία του χαρακτηρίζεται σαν χρυσή εποχή ειρήνης και δικαιοσύνης.. Στη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης τον τοποθετεί στον παράδεισο. (el)
- Guillaume II de Sicile (Palerme, décembre 1153 – Palerme, 18 novembre 1189), aussi nommé Guillaume le Bon, est le fils de Guillaume le Mauvais, de la dynastie des Hauteville, et de Marguerite de Navarre. Roi de Sicile de 1166 à 1189, Guillaume II est surnommé « le Bon » en raison de sa politique de clémence et de justice envers les communes et les barons de Sicile, en opposition avec le règne de son père. (fr)
- グリエルモ2世（Guglielmo II il Buono, 1153年? - 1189年11月18日）はシチリア王国ノルマン朝の第3代国王（在位：1166年 - 1189年）。第2代国王グリエルモ1世の息子。ギヨーム2世（フランス語：Guillaume II）、ウィレルムス2世（ラテン語風）とも呼ばれる。 (ja)
- Willem II van Sicilië (1154 - Palermo, 18 november 1189), bijgenaamd de Goede, was een zoon van Willem I van Sicilië en van Margaretha van Navarra. (nl)
- 구기에르무 2세 디 시칠리아(시칠리아어: Gugghiermu II di Sicilia, 1155년 ~ 1189년 11월 11일)는 시칠리아 왕국의 왕(재위: 1166년 ~ 1189년)이다. 별명은 선한왕(lu Bonu). 외조부는 나바라 왕국의 왕 이다. (ko)
- Guglielmo II di Sicilia, detto il Buono (Palermo, dicembre 1153 – Palermo, 18 novembre 1189), discendente della famiglia degli Altavilla, fu Re di Sicilia dal 1166 alla morte; era figlio di Guglielmo I il Malo e di Margherita di Navarra. Viene ricordato come uno dei monarchi siciliani che godette di maggiore popolarità. (it)
- Guilherme II da Sicília, dito o Bom, foi um rei da Sicília entre 1166 e 1189. Sem talento para aventuras militares, recluso e amante dos prazeres da vida, ele raramente deixou sua vida palaciana em Palermo. Ainda assim, seu reinado foi marcado por uma ambiciosa política externa e uma vigorosa diplomacia. Campeão da causa papal e aliado em segredo das cidades lombardas, ele conseguiu derrotar o grande adversário da aliança, Frederico I. Na Divina Comédia, Dante Alighieri o coloca no Paraíso. Ele também foi citado por Boccaccio no Decamerão (conto V.7). (pt)
- Vilhelm II av Sicilien, född 1155, död 1189, var en monark (kung) av Sicilien från 1166 till 1189. Wikimedia Commons har media relaterad till Vilhelm II av Sicilien. (sv)
- 古列尔莫二世（Guglielmo Ⅱ，1153年12月－1189年11月11日），绰号「好人」（The Good），1166年—1189年间为西西里王国国王。他的性格很矛盾，缺乏军事进取心，孤僻且好享乐，他在帕勒莫的宫廷生活中很少露面。但他的统治以雄心勃勃的对外政策和有力的外交闻名。作为教宗的拥护者，他秘密与伦巴第诸城结盟，成功抵抗了他们的共同敌人神圣罗马帝国皇帝红胡子腓特烈一世。但丁在《神曲》中将他安排在天堂，薄伽丘的《十日谈》也对他有所提及（称他有两个孩子的第四部分，以及第七部分）。 古列尔莫仅在死后数十年被称为“好人”。这更多是因为他在任内中止了困扰其父任期和在他的继任者任内爆发的战争的内乱而非人品。在霍亨斯陶芬王朝，他的任期被描述为和平和正义的黄金时期。他的数字“二世”是当时就使用的，他本人就使用了。 (zh)
- Вильгельм II Добрый (итал. Guglielmo II, Guglielmo il Buono; 1153 — 18 ноября 1189, Палермо) — третий король Сицилийского королевства из династии Отвилей. Второй сын Вильгельма I Злого (1126 — 7 мая 1166) и Маргариты Наваррской (ум. 1182). После трагической гибели старшего брата Рожера (1152—11 марта 1161) стал потенциальным наследником престола, хотя не получил традиционного титула герцога Апулии. Наследовал отцу 7 мая 1166 года. Правление Вильгельма II осталось в памяти сицилийцев как своеобразный золотой век. (ru)
- Вільгельм ІІ Добрий (італ. Guglielmo II, Guglielmo il Buono, Gulielmus Bonus; 1155 — 18 листопада 1189, Палермо) — третій король Сицилійського королівства . Другий син Вільгельма I Злого (1126 — 7 травня 1166) і (пом. 1182). Після трагічної загибелі старшого брата Рожера (1152-11 березня 1161) став потенційним спадкоємцем престолу, хоча не отримав традиційного титулу герцога Апулії. Успадкував трон 7 травня 1166. Царювання Вільгельма II залишилося в пам'яті сицилійців як своєрідна «золота доба». (uk)
- Vilhelmo la 2-a (Palermo, 1153 - Palermo, la 11-an de novembro 1189), nomata "la Bona", estis reĝo de Sicilio kaj Napolo de 1166 ĝis 1189. Vilhelmo havis nur dek tri jarojn kiam lia patro Vilhelmo la 1-a mortis, do li estis sub la regenteco de sia patrino Margarita de Navaro ĝis 1171. La reĝlando Sicilio venis al malĝoja periodo de internaj luktoj pro serio de disputoj inter la nobelaro, la pastraro kaj la popolo, probable akcentita de la karaktero de Vilhelmo la 1-a, ankaŭ nomata "la Malbona". Tuj kiam li plenkreskis, Vilhelmo la 2-a estis kronita Reĝo de Sicilio kun la subteno de Walter of the Will (italigita kiel Gualtiero Offamilio), ĉefepiskopo de Palermo, la pastraro kaj la aristokrataro. De Vilhelmo la 2-a, koncerne al lia patro, la kronikistoj tiuepokaj akcentis, krom la beleco, la (eo)
- Guillermo II (Palermo, 1153 – Palermo, 11 de noviembre de 1189), llamado el Bueno, fue rey de Sicilia y Nápoles desde 1166 a 1189. Guillermo tenía solo trece años cuando murió su padre Guillermo I de Sicilia, así que estuvo bajo la regencia de su madre, Margarita de Navarra, hasta 1171. El reino de Sicilia venía de un triste periodo de luchas internas debidas a una serie de disputas entre la nobleza, el clero y el pueblo, probablemente acentuado por el carácter de Guillermo I de Sicilia, llamado también "el Malo". En cuanto llegó a la mayoría de edad, Guillermo II fue coronado Rey de Sicilia con el apoyo de Walter of the Mill (italianizado Gualtiero Offamilio), arzobispo de Palermo, del clero y de la aristocracia. De Guillermo II, respecto a su padre, los cronistas de la época acentuaban, (es)
- Gugghiermu II (1155 – 11 November 1189), disebut yang Baik (bahasa Sisilia: lu Bonu), merupakan seorang Raja Sisilia dari tahun 1166 sampai 1189. Karakter Gugghiermu sangat tidak jelas. Karena tidak memiliki bakat militer, ia terpencil dan menyukai kesenangan, dan jarang muncul dari kehidupan istananya di Palermo. Namun pemerintahannya ditandai oleh kebijakan luar negeri yang ambisius dan diplomasi yang kuat. Juara kepausan dan liga rahasia dengan kota-kota Lombardia ia mampu melawan musuh yang sama, Friedrich I Barbarossa. Di dalam Divine Comedy, Dante menempatkan Gugghiermu II di Surga. Ia juga muncul di dalam Boccaccio, Decameron (tale IV.4, di mana ia konon memiliki dua orang anak, dan tale V.7). (in)
- William II (December 1153 – 11 November 1189), called the Good, was king of Sicily from 1166 to 1189. From surviving sources William's character is indistinct. Lacking in military enterprise, secluded and pleasure-loving, he seldom emerged from his palace life at Palermo. Yet his reign is marked by an ambitious foreign policy and a vigorous diplomacy. Champion of the papacy and in secret league with the Lombard cities, he was able to defy the common enemy, Frederick Barbarossa. In the Divine Comedy, Dante places William II in Paradise. He is also referred to in Boccaccio's Decameron (tale IV.4, where he reportedly has two children, and tale V.7). (en)
- Wilhelm II Dobry (ur. w 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189. Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i . W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka. Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188. Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI. (pl)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
