| dbo:abstract
|
- La República Popular de la Xina és la tercera economia més gran del món després dels Estats Units i del Japó. De les economies més grans del món és l'economia amb un creixement més ràpid, amb durant els últims 30 anys. Xina és també el més gran exportador i el segon més gran importador de mercaderies en el món. La Xina va esdevenir el principal productor del món el 2011, superant als Estats Units. La renda per capita del país (PPP) era de 7.518$ (FMI, 93a en el món) en el 2010. Les províncies en les costaneres tals com Zhejiang, Jiangsu, Fujian i, principalment, Guangdong tendeixen a ser més industrialitzades, mentre que les regions de l'interior són menys desenvolupades. A mesura que la importància econòmica de la Xina ha crescut, també ho ha fet l'atenció a l'estructura i la salut d'aquesta economia. (ca)
- Ekonomika Čínské lidové republiky je největší průmyslová ekonomika na světě. Čínský ekonomický model známý jako „socialismus s čínskými rysy“ zahrnuje jak prvky plánované ekonomiky skrze strategické pětileté plány a vysokou míru státních podniků, tak relativně velké množství domácích i zahraničních soukromě vlastněných firem. Čínská ekonomika se stále řadí jako rozvojová, nově industrializovaná země, zejména kvůli značným rozdílům mezi vyspělými průmyslovými oblastmi ve východní části Číny a zaostalými zemědělskými oblastmi ve vnitrozemí. Státem vlastněné podniky představovaly v roce 2019 více než 60 % čínské tržní kapitalizace a v roce 2020 vytvářely 40 % čínského HDP ve výši 15,98 bil. USD, přičemž zbývající část tvořily domácí a zahraniční soukromé podniky. V roce 2014 čínská ekonomika předstihla Spojené státy americké ve výši HDP podle parity kupní síly, v roce 2021 předstihla Evropskou unii v nominální hodnotě HDP a prognózy ukazují, že Čína do roku 2028 předstihne USA i v nominálním HDP. Bohužel jsou ale údaje o čínské ekonomice, zejména o vývoji HDP trvale podávány zavádějícím způsobem. Údaj o HDP/p.c. je uváděn v částce 14096 USD. Jenže s tím je v hrubém nepoměru průměrný měsíční příjem 31100 RMB, což v přepočtu na USD je 4665 USD/měsíc. Takže při přepočtu celkového počtu pracovních sil, po odečtení nezaměstnaných vůči celkovému počtu obyvatel vychází, že 52% obyvatelstva má v průměru příjem výše uvedený, takže v nominálu pouze hrubých mezd vychází HDP p.c. 29109 USD, aniž by byly započteny příjmy z podnikání, vývozu a z investic (přičemž tyto příjmy v případě Číny představují vyšší položku než úhrn mezd). Úspěchy čínské ekonomiky začínají v roce 1978, kdy Komunistická strana Číny pod vedením Teng Siao-pchinga zahájila rozsáhlou ekonomickou transformaci země známou jako otevření Číny světu. Od zahájení reforem má Čína nejrychleji rostoucí ekonomiku na světě s růsty až 10 % ročně za posledních 30 let. Čína má 4 z 10 nejkonkurenceschopnějších finančních center na světě (Šanghaj, Hongkong, Peking a Šen-čen), což je více než kterákoli jiná země. Dále má 3 z 10 největších světových burz (Šanghaj, Hongkong a Šen-čen), a to jak podle tržní kapitalizace, tak podle celkového objemu obchodu. K roku 2020 celková tržní kapitalizace akciových trhů v Číně přesáhla 10 bil. USD, při započítání burzy v Hongkongu dohromady přes 15,9 bil. USD. V červnu roku 2020 zahraniční investoři nakoupili celkem 440 mld. USD v čínských akciích, což představuje asi 2,9 % celkové hodnoty, zahraniční investoři tedy skoupili celkem 156,6 mld. USD v akciích jen v první polovině roku 2020. Celková hodnota čínského dluhopisového trhu dosáhla na začátku září 2020 výše 15,4 bil. USD a je tak na druhém místě hned po USA s více než 40 bil. USD. Ke konci září 2020 dosáhla drželi zahraniční investoři čínské dluhopisy ve výši 388 mld. USD, neboli 2,5 % z celkové hodnoty, což je meziroční nárůst o 44,66 %. Čínský HDP činil v roce 2021 17,7 bil. USD , což je o 8,1 % více než v předchozím roce. Čína se v roce 2020 umístila na 59. místě podle HDP (nominální) na obyvatele a 73. podle HDP (PPP) na obyvatele. Země má přírodní zdroje v odhadované hodnotě 23 bil. dolarů, z nichž 90 % tvoří uhlí a vzácné zeminy. Čína má také největší světová aktiva bankovního sektoru ve výši přibližně 45 bil. USD s vklady a jinými závazky ve výši 42 bil. USD. Celková zahraniční finanční aktiva vlastněná Čínou dosáhla 7,8 bil. USD a její zahraniční finanční závazky 5,7 bil. USD, což z Číny dělá druhou největší věřitelskou zemi hned po Japonsku na světě. V roce 2020 byla Čína největším příjemcem přímých zahraničních investic na světě ve výši 163 mil. USD ročně. V roce 2018 byla Čína první na světě v celkovém počtu dolarových miliardářů a druhá v počtu milionářů, čínských miliardářů bylo 658 a 3,5 mil. bylo milionářů. Čína je domovem největších společností ve Fortune 500, ze kterých 135 sídlí v Číně. Více než 200 technologických startupů má hodnotu přes 1 mld. dolarů, což je nejvyšší číslo na světě. Čína má největší devizové rezervy na světě v hodnotě 3,1 bil. dolarů. Čína je největší světovou zpracovatelskou ekonomikou a vývozcem zboží na světě. Je to také nejrychleji rostoucí spotřebitelský trh a druhý největší dovozce zboží. Čína je největším světovým spotřebitelem mnoha komodit a představuje asi polovinu celosvětové spotřeby kovů. Je největší obchodní země na světě a hraje čím dál významnější roli v mezinárodním obchodu. Čína se stala členem Světové obchodní organizace v roce 2001. Má také dohody o volném obchodu s většinou států, mimo jiné s ASEAN, Austrálií, Novým Zélandem, Pákistánem, Jižní Koreou a Švýcarskem. Největšími obchodními partnery Číny jsou Spojené státy americké, Evropská unie, Japonsko, Hongkong, Jižní Korea, Indie, Tchaj-wan, Austrálie, Vietnam, Malajsie a Brazílie. Více než 778 mil. produktivních obyvatel Číny v roce 2020 tvoří největší pracovní sílu na světě. V indexu snadnosti podnikání za rok 2020 se Čína řadí na 31. místo a na 28. místo v indexu konkurenceschopnosti. Podle se v roce 2021 Čína umístila na 12. místo, 3. místě v oblasti Asie a na 2. místě v zemích s více než 100 miliony obyvatel. Čína patří na první příčky v množství patentů, ochranných známek a průmyslových vzorů. Má také 2 z 5 nejlepších světových vědeckých a technologických pracovišť, což je více než kterákoli jiná země. K březnu roku 2022 má Čína více než půl miliardy uživatelů 5G internetu. (cs)
- اقتصاد جمهورية الصين الشعبية هو ثاني أكبر اقتصاد عالمي بعد اقتصاد الولايات المتحدة وقد سبق اقتصاد اليابان في عام (2010) بناتج محلي بسيط يقدر ب 4.91 تريليون[؟]دولار أمريكي (2009) حسب مقياس سعر الصرف وثاني أكبر اقتصاد بعد اقتصاد الولايات المتحدة بناتج إجمالي يقدر ب 8.8 تريليون دولار (2009) حسب مقياس تعادل القدرة الشرائية. تعدّ الصين بذلك أسرع اقتصاد كبير نامي والأسرع في الثلاثين سنة الماضية بمعدل نمو سنوي يتخطى ال 10 %. قلص نمو الناتج القومي للفرد الفقر بمعدل 8% سنويا في العقود الثلاثة الأخيرة لكن نموه السريع صاحبه تفاوت في نصيب الفرد. تندرج الصين ضمن الفئة المتوسطة الدنيا في العالم حسب نصيب الفرد من الناتج المحلي البسيط وقدره 3180 $ وتحتل المرتبة 104 من أصل 178 دولة والمرتبة 97 من أصل 178 دولة حسب نصيب الفرد من الناتج المحلي الإجمالي وقدره 5943 في 2008 تبعا لتصنيف صندوق النقد الدولي. لذلك الصين هي أكبر دولة تجارية وأكبر مصدر وثاني أكبر مستورد في العالم. (ar)
- Η σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο ανά ονομαστικό ΑΕΠ και η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο ανά ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Μέχρι το 2015, η Κίνα ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη οικονομία στον κόσμο, με ρυθμούς ανάπτυξης κατά μέσο όρο 10% για πάνω από 30 χρόνια. Λόγω των ιστορικών και πολιτικών γεγονότων της αναπτυσσόμενης οικονομίας της Κίνας, ο δημόσιος τομέας αντιπροσωπεύει μεγαλύτερο μερίδιο της εθνικής οικονομίας σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, σε κατά κεφαλήν εισόδημα βάση Κίνα κατατάσσεται 71ο ανά ΑΕΠ (ονομαστικό) και 78ο κατά ΑΕΠ (ΜΑΔ) κατά κεφαλήν το 2016. Η χώρα έχει υπολογιζόμενη αξία φυσικών πόρων που φτάνει τα 23 τρισεκατομμύρια δολάρια, το 90% των οποίων είναι άνθρακας και μέταλλα σπανίων γαιών. Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα συνολικά περιουσιακά στοιχεία στο τραπεζικό τομέα, με σύνολο 39.9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (252 τρισεκατομμύρια γουάν) με 26.54 τρισεκατομμύρια δολάρια σε συνολικές καταθέσεις. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών. Είναι επίσης η ταχύτερα αναπτυσσόμενη καταναλωτική αγορά και δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας αγαθών. Η Κίνα είναι καθαρός εισαγωγέας προϊόντων υπηρεσιών. Είναι το μεγαλύτερο εμπορικό έθνος στον κόσμο και παίζει σημαντικό ρόλο στο διεθνές εμπόριο και ασχολείται όλο και περισσότερο με εμπορικούς οργανισμούς και συνθήκες τα τελευταία χρόνια. Έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 2001. Έχε συνάψει συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΧΝΑ, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, του Πακιστάν, της Νότιας Κορέας και της Ελβετίας. Οι επαρχίες στις παράκτιες περιοχές της Κίνας τείνουν να είναι πιο βιομηχανικές περιοχές, ενώ η ενδοχώρα είναι λιγότερο ανεπτυγμένη. Καθώς η οικονομική σημασία της Κίνας έχει αυξηθεί, δίνεται προσοχή στη δομή και την υγεία της οικονομίας. Για να αποφευχθεί το μακροπρόθεσμο κοινωνικοοικονομικό κόστος της περιβαλλοντικής ρύπανσης στην Κίνα, οι Νίκολας Στερν και ο Φέργκους Γκριν του Ινστιτούτου Ερευνών Γκράθαμ για την Κλιματική Αλλαγή και το Περιβάλλον προτείνουν την στροφή της οικονομίας της Κίνας σε πιο προηγμένη βιομηχανική ανάπτυξη με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και καλύτερη κατανομή εθνικών πόρων για την καινοτομία και την Ε&Α για τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, προκειμένου να μειώσει τον αντίκτυπο της βαριάς βιομηχανίας της Κίνας. Αυτό βρίσκεται σε συμφωνία με τον προγραμματισμό της κεντρικής κυβέρνησης. Το Κινεζικό Όνειρο του Σι Τζινπίνγκ περιγράφεται ως η επίτευξη των "Δύο 100", δηλαδή ο υλικός στόχος της Κίνας να γίνει μια "μέτρια καλή κοινωνία" μέχρι το 2021, στην επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του στόχου εκσυγχρονισμού της Κίνας να γίνει μια πλήρως ανεπτυγμένη χώρα μέχρι το 2049, την 100ή επέτειο από την ίδρυση της λαϊκής Δημοκρατίας. Η διεθνοποίηση της Κινεζικής οικονομίας εξακολουθεί να επηρεάζει τις τυποποιημένες οικονομικές προβλέψεις που ξεκίνησαν επίσημα στη Κίνα από το Δείκτη Υπευθύνων Προμηθειών το 2005. Καθώς η οικονομία της Κίνας μεγαλώνει, το ίδιο κάνει και το νόμισμα της χώρας Ρενμίνμπι, το οποίο υφίσταται η διαδικασία που απαιτείται για τη διεθνοποίηση του. Η Κίνα ξεκίνησε την ίδρυση της Τράπεζας Επενδύσεων Ασιατικών Υποδομών το 2015. Η οικονομική ανάπτυξη του Σεντσέν βαπτίζεται ως η επόμενη Σίλικον Βάλλεϋ του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ανάπτυξη έχει αυξηθεί, με κινέζους και ξένους χρηματοπιστωτικούς και οικονομικούς παρατηρητές, καθώς και Κινέζους αξιωματούχους της κυβέρνησης, να υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση έχει υπερεκτιμά την οικονομική παραγωγή. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την δημόσια παραδοχή της κυβέρνησης του Λιαονίνγκ ότι η κυβέρνηση υπερεκτιμούσε το ΑΕΠ κατά 20% κατά τη δημοσίευση των οικονομικών στοιχείων από το 2011 έως το 2014. Η αξίωση για ΑΕΠ 1 τρισεκατομμυρίου γουάν στη Τιεντσίν ήταν στην πραγματικότητα ένα τρίτο χαμηλότερη, δηλαδή 665 δισ. γιουάν (103 δισεκατομμύρια δολάρια). Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι η Κίνα αυξάνει τα επίσημα στοιχεία για το ΑΕΠ τουλάχιστον κατά 50%. Η The Wall Street journal ερεύνησε 64 επιλεγμένους οικονομολόγους και διαπίστωσε ότι το 96% των ερωτηθέντων πίστευαν ότι οι εκτιμήσεις του ΑΕΠ της Κίνας δεν "αντανακλούν με ακρίβεια την κατάσταση της Κινεζικής οικονομίας". Ωστόσο, ένα έγγραφο από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών με ημερομηνία το 2017 υποστηρίζει την αντίθετη κατεύθυνση. Σχετικά με την αξιοπιστία των επίσημων στοιχείων, ο πρωθυπουργός της Κίνας (τότε Γραμματέας του Κόμματος της Επαρχίας Λιαονίνγκ) ανέφερε ότι οι αριθμοί του ΑΕΠ είναι "τεχνητοί" και αναξιόπιστοι και πρέπει να χρησιμοποιηθούν "μόνο για αναφορά". (el)
- La socialisma merkata ekonomio de Ĉinio estas la dua plej granda ekonomio laŭ la malneta enlanda produkto, kaj la dua plej granda ekonomio en la mondo laŭ la aĉetopovo laŭ informoj de IMF, kvankam la Ĉina Nacia Servo pri Statistiko malakceptas tiun postulon. Ĝis 2015 Ĉinio estis la plej rapide kreskanta ĉefa ekonomio, kun kreskindicoj averaĝaj de 10% super 30 jaroj, ĝis ĝi estis superpasitaj de la najbara Barato. Pro historiaj kaj politikaj faktoj de la disvolviĝanta ekonomio de Ĉinio, la publika sektoro de Ĉinio respondecas pro pli granda proporcio de la enlanda ekonomio ol la burĝonanta privata sektoro. Ĉinio estas tutmonda kerno de fabrikado, kaj estas la plej grandaa fabrikanta ekonomio en la mondo same kiel la plej granda eksportanto de varoj en la mondo. Ĉinio estas ankaŭ la plej rapida kreskanta konsumanta merkato kaj la dua plej granda importanto de varoj en la mondo. Ĉinio estas neta importanto de servoproduktoj. (eo)
- The People's Republic of China has an upper middle income developing mixed socialist market economy that incorporates economic planning through industrial policies and strategic five-year plans. Historically, China was one of the world's foremost economic powers for most of the two millennia from the 1st until the 19th century. Many analysts assert that the Chinese economic model is one of the main examples of state capitalism in the 21st century. The economy consists of state-owned enterprises (SOEs) and mixed-ownership enterprises, as well as a large domestic private sector and openness to foreign businesses in a system. China is one of the fastest-growing major economies since the 1978 economic reforms. It has the world's second largest economy when measured by nominal GDP, totaling around US$17.7 trillion (114.4 trillion yuan) in 2021, and the world's largest economy since 2016 when measured by Purchasing Power Parity (PPP). It has been the second largest by nominal GDP since 2010, with data relying on fluctuating market exchange rates. It recently overtook the economy of the European Union in 2021. A forecast states that China will become the world's largest economy in nominal GDP by 2028. China account for 18.79% share of global economy in 2022 in PPP terms China is the world's largest manufacturing economy and exporter of goods. It is also the world's fastest-growing consumer market and second-largest importer of goods. China is also the world's largest consumer of numerous commodities, and accounts for about half of global consumption of metals. China is a net importer of services products. It is the largest trading nation in the world and plays a prominent role in international trade. China is the largest recipient of foreign direct investment in the world as of 2020, receiving inflows of $163 billion. It has the second largest outward foreign direct investment, at US$136.91 billion for 2019 alone, following Japan at US$226.65 billion for the same period. As of 2018, China was first in the world in total number of billionaires and second in millionaires – there were 658 Chinese billionaires and 3.5 million millionaires. According to the 2019 Global Wealth Report by Credit Suisse Group, China surpassed the US in the wealth of the top ten percent of the world's population. China has the world's largest foreign-exchange reserves worth $3.1 trillion, but if the foreign assets of China's state-owned commercial banks are included, the value of China's reserves rises to nearly $4 trillion. With 778 million workers, the Chinese labor force was the world's largest as of 2020. It ranks 28th on the Global Competitiveness Report. Per the Global Innovation Index in 2022, China was ranked 11th, 3rd in Asia & Oceania region and 2nd for countries with a population of over 100 million. It is the only middle-income economy and the only newly industrialized economy in the top 30. China ranks No.1 globally in patents, utility models, trademarks, industrial designs, and creative goods exports. It also has two (Shenzhen-Hong Kong-Guangzhou and Beijing in the 2nd and 3rd spots respectively) of the global top 5 science and technology clusters, which is more than any other country. As of March 2022, China has over 500 million 5G users and 1.45 million base stations installed. China has four of the world's top ten most competitive financial centers and three of the world's ten largest stock exchanges (both by market capitalization and by trade volume). China's economy is both a contributor to rising global greenhouse gas (GHG) emissions causing climate change and severely affected by its adverse impacts. Although China is not the main source of historical cumulative emissions, it today accounts for 27 percent of annual global carbon dioxide and a third of the world’s greenhouse gases emissions. Reducing greenhouse gas emissions in its relatively carbon-intensive industrial economy will create economic transition risks but also open new opportunities for development. At the same time, large parts of China’s population and economic infrastructure are heavily exposed to climate risks. (en)
- Die Wirtschaft der Volksrepublik China ist seit 2010 nach den USA die zweitgrößte, beziehungsweise gemessen an der Kaufkraftparität seit 2016 die größte Volkswirtschaft der Welt. Ökonomisch weist die Volksrepublik China eine hohe Dynamik auf und entwickelte sich infolge einer ab 1978 beginnenden Reform- und Öffnungspolitik zu einer wirtschaftlichen und technologischen Supermacht. Das Land verfügt über viele Bodenschätze, vor allem an Kohle, Erdöl, Erdgas und metallischen Erzen. Die Volksrepublik China ist der weltgrößte Kohle- und viertgrößter Erdölproduzent. Die Kohlereserven sind die drittgrößten der Welt, die Erdölreserven werden auf rund 24 Milliarden Barrel geschätzt. China besitzt 70 Prozent der globalen Vorräte an Seltenen Erden und stellt mehr als 95 Prozent der Weltproduktion dieser Rohstoffe her. Diese Metalle sind unersetzlich für viele in Industrieländern hergestellte Produkte der Spitzentechnologie wie Mobiltelefone, Festplattenlaufwerke, Laser, Waffensysteme oder Batterien von Elektroautos. Die Ökonomie der Volksrepublik China hat sich durch die Wirtschaftsreformen von einem planwirtschaftlich organisiertem zu einem primär nach marktwirtschaftlichen Mechanismen funktionierenden Wirtschaftssystem gewandelt. Diese nach kapitalistischen Grundsätzen gelenkte Volkswirtschaft wird von der chinesischen Staatsführung als „Sozialismus chinesischer Prägung“ bezeichnet. Die dominante Rolle des Staatskapitals ist seit Ende der 1990er Jahre stark rückläufig. Chinas Stärke als Produktionsstandort rührte in der Vergangenheit vor allem aus den vergleichsweise niedrigen Löhnen etwa in der Produktion von Textilien, Spielzeug oder Haushaltsgeräten. Dieser Vorteil hat sich aufgrund der in den letzten Jahren stark angestiegenen Löhne mittlerweile verringert. China ist kein Niedriglohnland mehr. Neben den natürlichen Ressourcen stellen zunehmend die Human Resources das wichtigste Kapital der Volksrepublik China dar. Von rund 800 Millionen Arbeitskräften sind 28,3 Prozent in der Landwirtschaft, 29,3 Prozent in der Industrie und 42,4 Prozent im Dienstleistungssektor beschäftigt (Stand 2016). Jedes Jahr drängen zwischen sechs bis sieben Millionen Hochschulabsolventen auf den Arbeitsmarkt, die über hochqualifizierte Abschlüsse in technischen und naturwissenschaftlichen Bereichen verfügen. Kein anderer Staat investiert derzeit in Summe mehr Geld in Forschung und Entwicklung als China. Damit liegen die Stärken der chinesischen Wirtschaft im fortschrittlichen Produktions-Know-how sowie im Supply-Chain-Management, wodurch sich das Land zunehmend zu einem wirtschaftlichen Innovationsführer und zu einem Hauptakteur des globalen Kapitalismus entfaltet. Grundprobleme der chinesischen Wirtschaft sind (Stand 2020) eine hohe Verschuldung vieler Provinzen und Staatsunternehmen, Überkapazitäten in der Schwerindustrie und ein schwacher Binnenmarkt. (de)
- Txinako ekonomiak aldaketa izugarriak jasan ditu azkeneko mendean. Txinako Gerra Zibila bukatuta Herri Errepublikako gobernuak izaera sozialistako hainbat aldaketa egiten hasi ziren, enpresa pribatuen nazionalizazioa eta nekazaritzaren kolektibizazioa kasu. 1953 eta 1957 artean Sobietar Batasunaren laguntzaz Bost Urteko Lehen Plana garatu zuten. Honen ostean Mao Zedongek beste bide bati ekin zion, industrializazioa handitzeko. Aurrerapausu Handia moduan ezagutzen den politika egin zuen, baina ez zuen ezer lortu eta 1958an bertan atzera egin zuten. Aldentze honek, gainera, SESBekin zituen harremanak tenkatzea ekarri zuen eta Iraultza Kulturala abiatu zen, alderdiaren barruan zeuden disidentziarekin amaituz. Maoren heriotzarekin bere jarraitzaileak gartzelaratu zituzten eta Deng Xiaopingek hartu zuen boterea, maoismoaren oinarriak alde batera utziz. Estatuak planifikatzen jarraitzen bazuen ere enpresa pribatuen sorrera baimendu zen, eta atzerriko dirua onartzen hasi ziren. Hazkuntza ekonomikoa handia izan zen 1980ko hamarkadan. 1992an hegoaldean zegoen hazkuntza ekonomikoaren alde egin zuen Alderdiak eta urte horretan %14,2 hasi zen ekonomia. Hurrengo urteetan %10a inguru hazten jarraitu zuen. Txinako munduko eta oihalgintza sortzaile handiena da, batez ere langileen soldata baxuak direla eta. Gaur egun munduan sortzen diren ondasunen %25a Txinan egin dira. 2004tik aurrera Europar Batasuna da Txinaren aliatu komertzial handiena. Hala ere hazkuntza honek barnealdeko eskualdeen eta kostaldeko eskualdeen arteko desoreka sortu du. 2006an Txinak Italia gainditu zuen Barne Produktu Gordinaren estatistikan estatistikak birkalkulatzean eta 2005eko hazkuntza kontutan hartzean Erresuma Batua eta Frantzia ere gainditu zituen munduko laugarren potentzian bilakatuz. Gaur egun 2.228.862.000.000 dolar da bere BPGa. 2014ko abenduan, Txinako bi tren konpainia handienek bat egiteko prozesua hasi zuten nazioartekotze prozesu ikusgarrian indartsuenak bihurtzeko helburuarekin. Europako Alstom eta Siemens gaindituko zituzkeen CSR eta CNR enpresen fusioak, 38.400 milioi euroren aktiboak. (eu)
- La economía de la República Popular China, más conocida simplemente como China, es la segunda economía más grande del mundo en términos de producto interior bruto nominal. y la mayor economía del mundo en paridad de poder adquisitivo, según el Fondo Monetario Internacional. Su PIB nominal, estimado en 18.4 billones de dólares (2021) representa alrededor del 18% de PIB mundial. El PIB en paridad por poder adquisitivo representa casi el 19% del PIB PPA global. Es el país de más rápido crecimiento económico en el mundo desde la década de 1980, con un promedio de crecimiento anual de casi el 10% en los últimos 38 años. Según datos oficiales del Buró Nacional de Estadísticas, la economía del país creció un 9,2% en 2021 debido al efecto rebote en la economía causado por la pandemia de COVID-19. China es el centro mundial para la fabricación de todo tipo de productos y la indiscutible mayor potencia industrial y exportadora de bienes a nivel mundial. China es el país más poblado del mundo y con una mayor tasa de crecimiento en consumo, además de segundo mayor importador de mercancías. China tiene una economía ligada a los mercados internacionales tanto industriales como financieros, según la Federación de Industria y Comercio de China el PIB está producido en más del 60% por empresas del sector privado, las estimaciones de otros académicos tanto chinos como extranjeros calculan que la aportación del sector privado al PIB chino está entre el 70% y el 80%. Además los recursos son asignados y los precios determinados en su mayoría por mecanismos de mercado. Las empresas privadas, además, representan el 90% del total de empresas del país. El estado chino a su vez controla y monopoliza sus sectores estratégicos y mantiene una notable regulación económica, siendo las empresas más grandes de China mayoritariamente estatales; a esta forma de economía el gobierno chino la denomina «economía de mercado socialista» o «socialismo con características chinas». China es el país con mayor volumen de comercio y juega un papel determinante en el comercio internacional. En las últimas décadas ha ido ingresando en organizaciones y tratados comerciales. Por ejemplo, el país entró en la Organización Mundial del Comercio en el año 2001 y en la Asociación de Naciones del Sudeste Asiático en el 2010. China también tiene acuerdos de libre comercio bilaterales con varios países, como Suiza o Pakistán. China ocupa el puesto 60º en nominal y el 71º en PIB PPA, según datos de 2021 del FMI. Las provincias costeras tienden a estar más desarrolladas e industrializadas, mientras que las regiones del interior del país son más rurales y poseen un menor desarrollo. El Presidente de China, Xi Jinping, proclamó en el año 2013 el Sueño Chino y fijó como meta a corto plazo lograr que en el año 2021, la sociedad china viva al menos modestamente acomodada, y como meta a largo plazo que China se convierta en un país completamente desarrollado para el año 2049. Ambas fechas tienen una importante carga simbólica, pues en 2021 será el 100º aniversario de la fundación del Partido Comunista de China y en 2049 el centenario de la fundación de la República Popular China. En 2018, Oficina de Reducción de la Pobreza y Desarrollo del Consejo de Estado a través del Ministerio de Comercio anunció que habían sacado de la pobreza a 68 millones de personas en los últimos cinco años, o lo que es lo mismo, una reducción anual de al menos 13 millones. El gobierno se ha marcado como objetivo eliminar la pobreza absoluta para finales de 2020. Desde 1980, China ha ido estableciendo zonas económicas especiales, donde establece economías basadas en experiencias exitosas en distintas áreas. El gran desarrollo en infraestructuras del país quedó documentado en un informe de KPMG de 2009.Por otro lado, China ha sido criticada por los medios de comunicación de Occidente por practicar comercio desleal, incluida la devaluación artificial del yuan, y robo de propiedad intelectual, proteccionismo y favoritismos locales. (es)
- Ekonomi Republik Rakyat Tiongkok adalah ekonomi berorientasi pasar yang sedang berkembang, yang menggabungkan perencanaan ekonomi melalui kebijakan industri dan rencana strategis lima tahun. Perekonomian Tiongkok terdiri dari perusahaan milik negara (BUMN) dan perusahaan kepemilikan campuran, serta sektor swasta domestik yang besar dan keterbukaan terhadap bisnis asing dalam sistem yang secara resmi digambarkan sebagai ekonomi pasar sosialis. Perusahaan milik negara menyumbang lebih dari 60% kapitalisasi pasar Tiongkok pada 2019 dan menghasilkan 40% dari PDB Tiongkok sebesar US$15,98 triliun (101,36 triliun yuan) pada tahun 2020, dengan bisnis swasta domestik dan asing serta investasi menyumbang 60% sisanya. Hingga akhir 2019, total aset seluruh BUMN Tiongkok, termasuk yang bergerak di sektor keuangan, mencapai US$58,97 triliun pada 2015. Sembilan puluh satu (91) BUMN ini masuk dalam daftar perusahaan Fortune Global 500 tahun 2020. Tiongkok memiliki ekonomi terbesar kedua di dunia jika diukur dengan PDB nominal, dan yang terbesar di dunia sejak 2014 jika diukur dengan Keseimbangan Kemampuan Berbelanja (KKB). Tiongkok telah menjadi negara dengan ekonomi terbesar kedua berdasarkan PDB nominal sejak 2010, dengan data mengandalkan nilai tukar pasar yang berfluktuasi. Tiongkok juga baru-baru ini telah melampaui ekonomi Uni Eropa pada tahun 2021. Sebuah perkiraan menyatakan bahwa Tiongkok akan menjadi ekonomi terbesar di dunia dalam PDB nominal pada tahun 2028. Secara historis, Tiongkok adalah salah satu kekuatan ekonomi terkemuka di dunia selama hampir dua milenium, dari abad ke-1 hingga ke-19. (in)
- La Chine est le deuxième pays du monde par son produit intérieur brut (PIB) nominal, derrière les États-Unis. En 2014, elle est devenue, selon les dernières estimations de la Banque mondiale, le premier pays au monde pour le PIB à parité de pouvoir d'achat (PPA), passant devant les États-Unis. En 2017, le produit intérieur brut (PIB) en PPA chinois s'est élevé à environ 23 120 milliards de US$ contre 19 360 milliards de US$ approximativement pour les États-Unis, ce qui confirme bien le dépassement chinois à long terme. En 2015, la prévision de la croissance économique chinoise, jusqu'ici très rapide, est abaissée en dessous de 7 % par an, ce qui reste élevé mais représente tout de même le taux le plus bas depuis 25 ans. Dans les années à venir, la Chine pourrait prendre de plus en plus d'avance sur les États-Unis. Ainsi, le Center for Economics and Business Research prévoit que la Chine dépassera le PIB des États-Unis en 2030 pour devenir la première économie mondiale. Le rythme de cette expansion économique exponentielle reste toutefois incertain dans les années à venir, et demandera des choix stratégiques à faire à la direction du Parti communiste chinois, notamment au profit des investissements pour la recherche et le développement. Dirigée par le parti communiste depuis 1949 et l'arrivée au pouvoir de Mao Zedong, l'économie de la Chine était marquée par un très fort interventionnisme d'État jusqu'aux années 1970. Inspiré du modèle soviétique, ce modèle économique dirigiste comprenait des planifications dans de nombreux secteurs agricoles et industriels, ainsi qu'un relatif isolement sur la scène du commerce international. Depuis 1978, année de l'accession au pouvoir de Deng Xiaoping, la Chine a développé un modèle fréquemment nommé « économie socialiste de marché », qui fait se côtoyer un secteur public toujours omniprésent et un certain libéralisme économique, ainsi qu'une ouverture progressive de son marché intérieur. Depuis les années 1980, le pays a connu une croissance économique particulièrement soutenue, dépassant les 10 % certaines années et ne se montrant que peu sensible aux chocs conjoncturels - notamment la crise des subprimes et la crise de la dette dans la zone euro. De 2000 à 2010, la Chine a fourni 33 % de la croissance mondiale en valeur absolue. Cependant, la population reste relativement pauvre : en parité de pouvoir d'achat, on évalue le PIB par habitant en 2013 à 9 800 dollars par habitant, ce qui place la Chine au 121e rang mondial. Pourtant, les calculs de PPA sont notoirement difficiles; ainsi, les estimations de la Banque mondiale de 2014 ont fortement révisé les données chinoises (et indiennes) en hausse, avec un PIB par habitant à 13 217 dollars qui a placé la Chine au 81e rang mondial. Ces chiffres recouvrent toutefois d'importantes inégalités régionales : la côte est, où se trouve le cœur économique du pays avec notamment Shanghai, Hong Kong et Macao, concentre la production de richesse aux dépens des provinces de l'ouest, restées très rurales et présentant un important retard de développement. La population active du pays compte 800 millions de personnes. L'agriculture occupe 33,6 % de la main d'œuvre en 2012, mais ne représente que 10 % du PIB. L'industrie a en revanche une place prépondérante : elle emploie environ 30,3 % de la population active et est le secteur le plus productif, avec près de 47 % du PIB. Le fort excédent commercial provoqué par les exportations industrielles a permis au pays de se constituer de grandes réserves de change qui ont atteint 3 820 milliards de dollars au 1er janvier 2014, soit les plus importantes jamais enregistrées. Ces réserves donnent au pays une puissance financière considérable sur la scène internationale. La finance chinoise connaît cependant des difficultés liées à l'explosion du « shadow banking », finance non conventionnelle et non régulée, que le pouvoir politique ne parvient pas à endiguer et que l'agence de notation Moody's estime à 4 800 milliards de dollars début 2014. Le secteur public continue à tenir une importante place dans la vie économique mais les entreprises privées y jouent un rôle croissant et le pays s'est fortement intégré dans le système économique mondial. Symbole de cette ouverture récente, la Chine est devenue membre de l'Organisation mondiale du commerce en 2001. Selon le Bureau national des statistiques, l'économie chinoise a augmenté de 4,8 % au premier trimestre 2021 malgré le Coronavirus. (fr)
- 다음은 중화인민공화국의 경제에 대한 설명이다. 중화인민공화국은 청나라 시절부터 아시아의 병자라고 불릴 정도로 낮은 GDP와 실속이 부족한 경제로 최빈국에 속해있었으며 대한민국에 경제원조(ODA)를 받던 국가였다. 늦은 산업화에 의해 선진기술이 부족하였고 경제는 지속적으로 악화되었다. 덩샤오피은 경제개혁을 하려고 하였고 소련이 붕괴된 이후 급진적인 경제개방이 나타났으나 늦은 산업화로 인해 중국기업들은 낮은 기술력으로 해외기업들과 경쟁하는 것이 불가능하였다. 하지만 낮은 노동임금을 이용하여 해외기업들로 하여금 많은 공장을 중국에 이전하게 하여 중국 국내총생산을 늘려 자본을 늘리고 선진기술과 설비를 가진 해외기업들에게 합자법인을 필수로 하여 중국기업들이 해외기업들의 운영을 배울 수 있게 하였으나 해외기업 공장들로 인해 막대한 환경파괴와 대기오염 그리고 기술유출 등 많은 문제도 일어났다. 낮은 노동 임금을 이용하여 해외 기업들이 그동안 자국에 있던 공장들을 중국에 이전할 수 있게하여 2010년부터 중국은 세계 명목 GDP(국내총생산) 순위 2위가 되었다. 하지만 해외 기업들의 공장 생산에 의한 국내총생산이기 때문에 타 국가들보다 해외 기업들로 반출되는 GDP 또한 막대하다. 2018년에는 경제 규모가 13조 5천억이다. 또한 1979년 7월 1일의 제5기 전국인민대표대회 제2회 회의에 중외합자경영기업법이 발표되어 해외 기업이 중국에 사업을 하는 경우 중국과 반드시 합자 법인을 만들어야 하며 외자측에는 출자비율이 25%로 제한되고 해외 기업에서 선진 기술과 설비를 제공해야 하기 때문에 기술 유출 등으로 인해 선진 기술이 없던 중국에서 기술 근대화가 가능하게 되었다. 2004년에는 도소매 부분에서는 완전 개방이 되어 도소매는 합자법인이 아닌 독자기업이 가능하게 되었으나 IT 기술 등 선진기술이 필요한 사업에서는 자국 기업을 지키기 위해 합자법인이 필수로 되었다. 1978년에 덩샤오핑의 주도 하에 개혁적인 경제 정책을 실시한 이래 최소 6%를 상회하는 경제 성장률을 보여주고 있다. 2010년과 2019년 사이, 중국의 세계GDP 차지비율은 25%에서 39%로 급격히 상승하였다. 중화인민공화국은 값싼 노동력을 이용하여 많은 해외 기업에서부터 공장을 운영할 수 있게 하였기 때문에 ‘세계의 공장’이라고도 불리고 있다. 하지만 늦은 근대화로 인해 선진기술과 설비가 부복하였다. 해외 기업들의 공장들이 중국에서 가동되자 심각한 대기오염 등 여러 문제가 일어나고 있다. 1인당 GDP는 180개국들 중 70위를 차지하며 대조적으로 상당히 낮은 성적을 보였고, 전체적인 기준으로 보았을 때에는 중산국 정도의 위치를 차지하고 있다. 또한 중국은 발전이 상당히 차별적으로 이루어져 도심과 농촌의 격차가 매우 큰데, 해안가와 도심이 훨씬 번영한데 반면 농촌은 매우 낙후된 경우가 많다. 최근에는 중진국의 함정에 빠질 가능성도 높아지고 있다. 중진국에서 벋어나려면 첨단 제조업의 수출이 증가해야 하기 때문에 중국제조 2025 등 정책을 실행하고 있지만 전체적으로 첨단 제조업의 해외 수출은 늘지 않고 있으며 앞으로 첨단 제품의 해외 수출도 불투명하다. 외국기업에 의한 투자는 적어지고 있으며 투자가 적어지는 만큼 첨단기술의 탈취는 어려워지고 있다. 또한 그동안 중국 경제를 지탱하던 값싼 노동력도 중소득국이 되면서 점차 사라지고 있기 때문에 내부에선 제조업 쇠퇴가 일어나고 있다. 중국의 2021년 3월 말 외화보유고는 약 3480조원이며 대외순자산은 약 2320조원으로 채무는 1160조원으로 계산되어 막대한 채무증가에 처해 있다. 합자법인을 통한 의도적인 기술유출 등 문제가 일어났지만 중국은 2010년 이후로 미국에 이어 국내총생산이 2위가 되었다. 이후 이러한 합자법인에 의한 기술유출로 인해 미국과의 경제대립이 심해지고 있다. 덩샤오핑에 의한 시장사회주의 경제제도 도입 등의 개혁 개방 이후, 중화인민공화국 경제는 급속히 발전하여 ‘세계의 공장’이라고도 불리고 있다. 국내 총생산(PPP)은 2010년 기준으로 $7,518(세계에서 93위, 국제통화기금 자료)로 집계되었다. 중국의 해안 지역도 더 많은 산업화가 진행되는 경향을 보이고 있는 반면 후배지들은 덜 발전되어 있다. 2017년 GDP 12조3600억달러이다. (2017년 GDP 예상순위 참조) (ko)
- 中華人民共和国の経済（ちゅうかじんみんきょうわこくのけいざい）では、中華人民共和国（中国）の経済について解説する。中国経済は名目国内総生産（GDP）換算で世界で2番目に大きく、2020年の名目GDPは14.86兆USドル、2020年の購買力平価（PPP）のGDP換算は23兆97億800万ドル では世界最大の経済規模である。一人当たり名目GDPに換算すると約10,525USドル、中華人民共和国の経済は急速に経済成長を続けている。2005年、中国のGDPの70%は民間部門が占めており、公有部門は公益事業、重化学工業、資源・エネルギーといった約200の大規模な国有企業によって支配されている。 1978年12月の中国共産党第11期三中全会で鄧小平が主導する改革開放路線を採用して以降、中国政府は計画経済から市場指向型の経済への改革を続けてきている。この経済体制は「中国の特色を持った社会主義市場経済（en/zh）」と呼ばれており、中華人民共和国の経済体制は市場経済と計画経済の混合経済である。 1978年来の経済改革の結果、数億の中国人民が貧困線から脱出することに成功した。1981年には人口の53%が貧困線以下だったが、2019年には0.6%にまでに減少した。依然全体の生活水準は低いものの、中産階級の数は世界最大となっている。 中国政府は農業をかつての人民公社から生産責任制に変更し、産業における地方政府の権限を増やし、サービス業や軽工業における様々な小規模企業（郷鎮企業）を許可し、外国との貿易や投資を増やす為に経済を開放した。政府は個人の収入及び消費の増加や、生産性向上を助ける為の新しい管理制度の導入を強調した。中国政府の統計の正確さに対して議論する点は残っているが、中華人民共和国の経済は1978年の10倍にまで成長した。 (ja)
- Gospodarka Chin – od 2010r. druga pod względem wielkości (po USA) i najszybciej rozwijająca się gospodarka narodowa świata, osiągająca średnie tempo wzrostu 10% rocznie przez ostatnie kilkadziesiąt lat. Jest również największym eksporterem na świecie i drugim pod względem wielkości importerem. (pl)
- De Volksrepubliek China is sinds 2010 de een na grootste economie ter wereld. De Verenigde Staten staat op de eerste plek. Gedurende de afgelopen dertig jaar was China de snelstgroeiende grote economie ter wereld met jaarlijkse groeipercentages van rond de 10 %. China is de grootste exporteur en de een na grootste importeur ter wereld. (nl)
- L'economia della Repubblica Popolare Cinese è oggi un'economia socialista di mercato, come risultato di anni di trasformazioni a partire già dal 1992 con lo storico documento approvato dal XIV Congresso del Partito che introdusse ufficialmente tale termine (社會主義市場經濟T, 社会主义市场经济S, Shèhuìzhǔyì Shìchǎng JīngjìP). Dopo la rivoluzione culturale, Deng Xiaoping(邓小平) ei suoi alleati hanno lanciato la "riforma e apertura (改革开放)" della Cina dal 1978. Le riforme furono ulteriormente enfatizzate nel 1992 durante il famoso "Tour del Sud" di Deng. Oggi persistono ancora alcune forme tipicamente socialiste, come il piano quinquennale e la proprietà della terra che rimane dello stato, ma sussistono in alcuni settori forme economiche simili a quelle dei paesi capitalisti. Fino al 2013 il PIL del paese è cresciuto con una media del 10% per circa 30 anni, trasformando la Cina da una arretrata economia agricola ad una potenza economica mondiale. Bloomberg Economics stima per il 2021 una crescita del PIL della Cina che va dal 8,2% al 9,3%. In quanto a PIL pro capite nominale, la Cina si classifica 59ª al mondo nel 2020 a 10.582 $, e 73ª per PIL PPA a 17.205 $ secondo il Fondo Monetario Internazionale. La Cina è l'esportatore più grande al mondo, mentre è il secondo importatore più grande dopo gli Stati Uniti. Le province costiere della Cina quali Zhejiang, Jiangsu, Fujian e Guangdong sono generalmente più industrializzate e sviluppate delle provincie interne alla Cina. L'economia cinese sta tuttora vivendo un momento di transizione e di grandissima crescita e cambiamento. Lo sradicamento completo della povertà, la diminuzione della diseguaglianza sociale, la soluzione dei problemi ambientali sono grandi sfide, definite dal presidente della Repubblica Popolare Cinese Xi Jinping parte del sogno cinese (中國夢T, 中国梦S, Zhōngguó MèngP), nuovo slogan entrato a far parte del gergo socialista cinese. (it)
- Kinas ekonomi är en av de snabbast växande och är idag världens näst största ekonomi efter USA. (sv)
- A economia da República Popular da China é a segunda maior do mundo (PIB Nominal), superada somente pelos Estados Unidos. Seu produto interno bruto é estimado em US$ 14,941.148 (dados de 2018), enquanto seu poder de compra PIB (PPP) foi calculado em 2018 em pouco mais de US$200,641.847 trilhões, maior qualquer outro país no mundo, superando a União Europeia e os Estados Unidos. A China é a nação com o maior crescimento econômico dos últimos 25 anos no mundo, com a média do crescimento do PIB em torno de 6% por ano. A renda per capita da China tem crescido cerca de 6% ao ano em média nos últimos 30 anos e mais 15 em média aos 25 anos de exportação, que reduziu drasticamente a pobreza no país, mas este rápido crescimento trouxe grandes desigualdades na distribuição de renda. A renda per capita do país está classificada como mediana a baixa, se comparada com os padrões mundiais, e está em cerca de 3.100 dólares por pessoa (nominal, 104º numa lista de 178 países/economias), Fundo Monetário Internacional (FMI). Apesar de ser o terceiro país com maior extensão territorial do mundo, a China é altamente pobre em recursos naturais, e, apesar de ter cerca de 20% da população mundial (1.400,658,314 habitantes)vivendo dentro de suas fronteiras, o seu papel dentro da economia mundial foi relativamente pequeno por mais de um século. Porém, desde o final de 1978, o governo chinês reformou a economia do país, que passou de uma economia planificada centralizada com base soviética, que era bastante fechada ao comércio internacional, para uma economia de mercado que tem um setor privado em rápido crescimento e um forte setor estatal, fazendo sua economia desempenhar um papel fundamental na economia global. Desde que foram introduzidas, estas reformas ajudaram milhões de pessoas a saírem da pobreza, cujo índice encolheu de 10% em 1981, para apenas 13,4% em 2011. O governo chinês chama o seu sistema econômico de "socialismo com características chinesas", mas o que isso realmente significa é disputado. Alguns o consideram como uma economia mista, outros o consideram como capitalismo. Embora apenas um terço da economia seja controlado pelo estado, os setores que são estatalmente controlados são as maiores e mais importantes indústrias do país. As estimativas variam sobre a porcentagem da composição do setor privado no PIB. Segundo a OECD, o setor privado chinês domina 44,9% do PIB. A revista The Economist cita que entre os anos de 1995 a 2001, o número de empresas pertencentes ou controladas pelo Estado diminui de 1.2 milhões para 310 mil e o número de empregos no setor estatal domina 49 milhões, de $28% para 30% do total de empregos urbanos. O é dominado por 159 empresas estatais sob o controle do governo central, em setores importantes, tais como o setor de utilidade pública, indústrias pesadas e recursos energéticos. Estas empresas estatais possuem e controlam dezenas de milhares de empresas subordinadas. Governos de cidades, de comunidades e de pequenas povoações também controlam empresas estatais ou coletivas ao seu nível local. Desde o final dos anos 2000 e do começo da década de 2010, as reformas econômicas começaram inicialmente com a mudança do trabalho na agricultura para um , com o objetivo de sair do sistema de . A reforma expandiu-se mais tarde para incluir a liberação gradual dos preços, a descentralização fiscal, o aumento da autonomia das empresas estatais, que aumentaram o controle das autoridades governamentais locais, e a implantação de gestores na indústria para que houvesse um meio de se permitir uma grande variedade de empresas privadas nos ramos de serviços e de manufatura leve. Além disso, a reforma econômica incluiu a fundação de um sistema bancário diversificado, mas com o domínio avassalador dos bancos estatais, o desenvolvimento de uma , o rápido desenvolvimento do setor privado e a abertura da economia para o comércio exterior e para o . A China implantou as reformas a um ritmo gradual, embora haja grande evidência de que o controle do estado aumentou durante a década de 1990. A reforma econômica também implantou as condições de nos maiores da China para investidores estrangeiros no mercado internacional de divisas e no durante a década de 2000. O comércio exterior da China vem aumentando mais rapidamente do que o seu PIB nos últimos 25 anos. O crescimento da China vem de um imenso investimento estatal na infraestrutura e na indústria pesada, e da expansão do setor privado em indústrias leves ao invés de simples exportações, cujo papel na economia parece ter sido grandemente sobre-estimado. O setor público menor, porém altamente concentrado, dominado pelas grandes 159 empresas estatais, tem provido investimentos importantes em utilidades, na indústria pesada e nos recursos energéticos, que facilitaram o crescimento do setor privado e dirigiu os investimentos, a fundação do crescimento econômico nacional. A decisão do governo de permitir que a China seja usada por empresas multinacionais e empresas não registradas pelo alvará como uma plataforma de exportação faz do país um grande competidor entre outras economias de exportação asiáticas, como a Coreia do Sul, a Singapura e a Malásia. A China tem enfatizado o aumento da renda pessoal e do consumo, e está introduzindo novos sistemas de gerenciamento para ajudar no aumento da produtividade. O governo também tem focado o comércio exterior como um grande veículo para o crescimento econômico. A reestruturação da economia e os ganhos efetivos contribuíram no aumento de mais de dez vezes do PIB desde 1978. Alguns economistas acreditam que o crescimento da economia chinesa foi subestimado durante boa parte da década de 1990 e o começo da década de 2000, falhando em prover suporte para o crescimento dirigido pelo setor privado, além do exagero na dependência da economia chinesa nas exportações. Todavia, importantes gargalos continuam a restringir o crescimento. A disponível é insuficiente para toda a capacidade industrial instalada. O está inadequado para deslocar quantidades suficientes de itens críticos, tais como Carvão mineral, e o não se enquadra de modo ideal dentro das necessidades de uma economia do tamanho e da complexidade da China. Os dois mais importantes setores da economia têm sido tradicionalmente a agricultura e a indústria, que juntos detêm quase 2/5 da força de trabalho e produzem mais de 60% do PIB chinês. Os dois setores se diferem em muitos aspetos. A tecnologia, a e a renda avançaram muito mais rapidamente na indústria do que na agricultura. A produção agrícola é vulnerável aos efeitos do tempo, enquanto que a indústria é mais diretamente influenciada pelo governo. As disparidades entre os dois setores se combinaram para formar um vão cultural sócio-econômico entre as áreas rurais e urbanas, que é uma das maiores divisões da . A china é a maior produtora de arroz e está entre os principais produtores de trigo, milho, tabaco, soja, amendoim e algodão. O país é um dos maiores produtores de vários produtos industriais e minerais, incluindo lã, tungstênio e antimônio, e é um importante produtor de carvão mineral e de petróleo, e vários outros produtos. Seus recursos minerais estão provavelmente entre os mais abundantes do mundo, mas são apenas parcialmente desenvolvidos. Apesar da China ter adquirido algumas fábricas de produção dentre as mais sofisticadas do comércio internacional e de ter construído fábricas de engenharia avançada, capazes de fabricar equipamentos cada vez mais sofisticados, incluindo armas nucleares e satélites, a maior parte de sua produção industrial ainda vem de fábricas ultrapassadas e pouco equipadas. O nível de tecnologia e os padrões de qualidade de sua indústria como um todo ainda são razoavelmente baixos. Outros grandes problemas concentram-se na força de trabalho e no sistema de preços. O subemprego está presente nas áreas rurais e urbanas, e o receio de um grande e explícito aumento do desemprego é forte. Os preços de certas mercadorias importantes, especialmente as matérias-primas para as indústrias, e importantes , são determinados pelo estado. Na maior parte dos casos, taxas básicas e fixas de preços foram implementadas durante a década de 1950 e são frequentemente incoerentes se comparadas com as demandas e capacidades atuais de produção. O aumento da integração da China com a economia internacional e seus esforços pelo aumento do crescimento, usando forças de mercado para gerir as alocações domésticas das mercadorias, têm agravado este problema. Durante os últimos anos, grandes subsídios foram implementados dentro da estrutura da formação dos preços, e estes subsídios cresceram substancialmente durante o final da década de 1970 e durante toda a década de 1980. No começo da década de 1990, estes subsídios começaram a ser eliminados, principalmente devido à admissão da China na Organização Mundial do Comércio (OMC) em 2001, que levou o país a se adequar aos requerimentos de maior liberação econômica e de menor regulação do mercado. A transformação econômica chinesa em andamento tem tido um impacto extremamente profundo não somente na China, mas no mundo inteiro, e as reformas de mercado da China, que foram implementadas durante as últimas três décadas, têm desencadeado iniciativas individuais e o empreendedorismo, apesar do domínio contínuo do estado chinês 2021 a economia e prevista pra recuar 7,2 Bovespa queda de 3,0 %. O país é o 36º no ranking de competitividade do Fórum Econômico Mundial. (pt)
- Економіка Китайської Народної Республіки — друга після США економіка світу. Країна є найбільшою за чисельністю населення державою світу (понад 1,38 млрд осіб). За прогнозом компанії PricewaterhouseCoopers, зробленим у 2017 році до 2050 року КНР стане найбільшою економікою світу. У 2021 році з'явилися прогнози, що КНР вже в 2028 році обжене США за розміром ВВП, цей процес прискорила пандемія Ковід-19 — економіка США відновлювалася набагато повільніше, ніж китайська. Ріст китайської економіки склав в 2020 році близько 6%, це єдина велика світова економіка, що відновилася після пандемії. (uk)
- Экономика Китайской Народной Республики (КНР) — вторая (после США) экономика мира по номинальному ВВП, первая — по ВВП по паритету покупательной способности (с 2014 года). По итогам 2021 года ВВП Китая достиг 114,92 трлн юаней (16,52 трлн долл. США), увеличившись на 8,4 % по сравнению с предыдущим годом. Для экономики Китая характерна общемировая тенденция снижения доли сельскохозяйственной продукции в ВВП страны, причём в 1990—1999 гг. это падение было скачкообразным, а затем стало плавным. По данным Всемирного банка, с 2008 года по 2018 год доля промышленности в ВВП Китая сократилась с 46,9 до 40,7 %, сельского хозяйства — с 10,2 до 7,1 %, а доля сферы услуг выросла с 42,9 до 52,2 %. По данным на 2016 год, 43,5 % работающего населения Китая было занято в сфере услуг, 28,8 % — в промышленности, 27,7 % — в сельском хозяйстве. (ru)
- 中华人民共和国经济可分为三个发展阶段。在建国初期，中华人民共和国采用计划经济模式，1978年改革开放后，转变为社会主义市场经济。改革开放初期的1980年代到90年代，经济还较落后，从计划经济到市场经济转型中也出现了一些问题，自1992年邓小平南巡后，中国经济开始高速发展，2000年時中国GDP为1.2万亿美元，人均僅為959美元，自2001年中国加入世界贸易组织WTO后，中国融入世界贸易體系，大力發展制造业及出口加工貿易，2000年-2010年间，经济年均增速超过10%，2010年中国GDP总量为6万亿美元，超过日本成为全球第二大经济体，2021年中国GDP為114萬億人民幣，折合17.7萬億美元，人均GDP達到12551美元，接近高收入經濟體門檻。中國是经济增长速度最快的主要经济体之一，拥有巨大的人口和经济体量，較好的基礎設施，穩定的社會環境，為經濟最強的發展中國家，2021年超过美国成为全球最大的消费市场。 中国目前已成为世界第一大出口国，第二大进口国。2013年，中國超越美国成为全球货物贸易第一大国。尽管受到新冠疫情影响，中国在2020年和2021年仍保持了经济正增长。不过自2021年下半年起，中国政府持续推行的清零政策使中国经济处于半衰退状态，中国面临经济下行和动态清零这两个矛盾且近乎无解的难题。因此，原先預計在2030年之前，中國GDP將超過美國的这一时间点可能会延迟。 (zh)
|
,_2018.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
