| dbo:abstract
|
- القانون الكنسي هو النظام الأساسي القانوني لمجموعة القوانين والأنظمة الصادرة أو التي تعتمدها السلطة الكنسيّة والمنظمات المسيحية وأعضائها. هذا هو القانون الداخلي الذي ينظم العمل الكنسي للكنيسة الكاثوليكية (الكنيسة الرومانية الكاثوليكية وطقوس الكنائس الكاثوليكية الشرقية على حد سواء)، والكنائس الأرثوذكسية الشرقية والمشرقية، والكنيسة الأنجليكانية. هذه القوانين هي قواعد ملزمة والتي تحكم علاقات الأفراد ومعاملاتهم، والتي تخضع للمصادر الكنسية المسيحية ولا تنصرف فقط إلى مسائل الأحوال الشخصية (من زواج وتفريق وغيره من مسائل الأحوال الشخصية) لكن أيضًا إلى تطبيق المصادر المسيحية الكنسية المعترف بها والمعتمدة والنابعة من سلطة الباباوات في جل معاملات المخاطبين بالقانون الكنسي في حالات عامة أو خاصة.مصادر القانون الكنسي: الكتاب المقدس، قوانين الرسل (الدسقولية والديداخي) وكتابات آباء الكنيسة (موسوعة آباء ما قبل نقية وموسوعة آباء نقية وما بعدها) والمجامع. وقد تم استخدام القانون الكنسي في مختلف البلدان الأوروبية، وخصوصًا وسط وغرب أوروبا (باستثناء المملكة المتحدة). وتستند هذه القوانين على القواعد الدينيّة الكاثوليكيّة. تأثير القانون الكنسي كبير حتى اليوم فالقوانين الحديثة للدول الأوروبية مثل فرنسا وإيطاليا وألمانيا وغيرها استقت من القانون الكنسي. (ar)
- Kanonické právo je náboženské právo katolických, pravoslavných a anglikánských církví, které jsou jeho tvůrkyněmi. Zásadním předpokladem tohoto práva je, že nesmí nijak narušovat , které je častěji a přesněji označováno latinsky jako ius divinum. Srozumitelněji lze říci, že se jedná o soubor pravidel (kánonů) platných v určité křesťanské (katolické, pravoslavné či anglikánské) církvi. Toto právo má za sebou velmi dlouhou historii, za jejíž počátek lze označit vznik křesťanství. Během této historie došlo k několika církevním rozkolům, změnám principů v nahlížení na toto právo. Změnami procházelo nejen toto právo, ale i celá společnost, a tak se měnil i vztah jednotlivých „státních“ práv k tomuto celku. Neinformovanou veřejností bývá toto právo spojováno s něčím nemoderním a s něčím, co je již překonané, často bývá dáváno do souvislostí s mučením, resp. torturou atp. Tato kritika však bývá založena na neznalosti a často nezohledňuje skutečný vývoj nejen tohoto práva, ale i ostatních právních systémů. Právě z tohoto práva totiž pochází řada myšlenek, které později pronikly do jiných právních systémů (např. vydávání zločinců). Na některých vývojových stupních, respektive na některých pasážích tohoto práva je silně patrné ovlivnění římským právem. Po celou svoji historii se toto právo pohybuje mezi právními a teologickými potřebami. Odborníkovi zabývajícímu se kanonickým právem se říká kanonista. V době komunistické totality nebylo v Československu možné kanonické právo jakožto obor studovat. V Česku to není možné dosud (dílčí předměty však lze studovat na Právnické fakultě Univerzity Karlovy v Praze), na Slovensku je tento obor nově (2013) otevřen na Katolické univerzitě v Ružomberku. Univerzita získala akreditaci pro programy bakalář, magistr i Ph.D. (cs)
- El dret canònic (del grec kanon/κανον : regla, norma o mesura) és una ciència jurídica que conforma una branca dintre del Dret la finalitat de la qual és estudiar i desenvolupar la regulació jurídica de l'Església. Amb aquesta definició s'engloben tres conceptes que han generat controvèrsia sobre la seva consideració al llarg de la Història fins avui en dia: la seva finalitat, el seu caràcter jurídic i la seva autonomia científica. (ca)
- Κανονικό Δίκαιο είναι η θεολογική επιστήμη, η οποία ερευνά επιστημονικά και εκθέτει συστηματικά το διαμορφωμένο μέσα στην Εκκλησία δίκαιο. Μέσω αυτού του δικαίου ρυθμίζεται η εξωτερική ζωή της Εκκλησίας, ως ορατού οργανισμού στον κόσμο, με βάση τα διαταχθέντα από τον Ιησού Χριστό και τους Αποστόλους, καθώς και βάσει των Ιερών Κανόνων, των εκκλησιαστικών διατάξεων, των ηθών, των εθίμων και των νόμων. Το Κανονικό Δίκαιο είναι θεολογική επιστήμη, διότι οι Ιεροί Κανόνες και οι εκκλησιαστικές διατάξεις που καθορίζουν το πολίτευμα και τη διοίκηση της Εκκλησίας διατυπώνονται σε μορφή νόμου αλλά απαραίτητα έχουν θεολογική βάση και θεολογικές προϋποθέσεις. Το Κανονικό Δίκαιο αποτελεί μέρος του Εκκλησιαστικού Δικαίου. Οι Ιεροί Κανόνες που συναποτελούν το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας είναι οι Κανόνες των Αγίων Αποστόλων και των Συνόδων, οικουμενικών και τοπικών οι οποίοι ρυθμίζουν το βίο της Εκκλησίας Συστηματική καταγραφή των Κανόνων της Εκκλησίας τους έχει γίνει σε 6 τόμους από τους Γ. Α. Ράλλη - Μ Ποτλή (1852-1859) (el)
- La kanona juro estas konstituata de amplekso de la juraj normoj formulitaj de Katolika Eklezio, kiuj reguligas la aktivecon de la fideluloj kaj de la ekleziaj strukturoj en la mondo krom la rilatojn inter-ekleziajn kaj tiujn kun la eksteraj socioj; ĝi plue aplikiĝas kiel ŝtata juro ĝuste ene de Vatikana Ŝtato. Ĝi, tamen, ne konfuzendas kun la eklezia juro, kiu ĝenerale estas la juro pere de kiu la ŝtatoj reguligas siajn rilatojn kun la dikredantoj kaj la diversaj religiaj konfesioj. Tiujn ekleziajn normojn oni kutime nomas "kanonoj" (el la greka lingvo kanon, "rekta mezura vergo, liniilo"). Notu ke kanoniko, en la origina senco, estas sacerdoto kies vivo estas regata per certa regulo aŭ normo. Moderne kelkfoje kanonika estas sacerdoto kun nur honora titolo. La Kodo de Kanona Juro estas la plej grava kompilaĵo de kanona juro. (eo)
- Canon law (from Ancient Greek: κανών, kanon, a 'straight measuring rod, ruler') is a set of ordinances and regulations made by ecclesiastical authority (church leadership) for the government of a Christian organization or church and its members. It is the internal ecclesiastical law, or operational policy, governing the Catholic Church (both the Latin Church and the Eastern Catholic Churches), the Eastern Orthodox and Oriental Orthodox churches, and the individual national churches within the Anglican Communion. The way that such church law is legislated, interpreted and at times adjudicated varies widely among these four bodies of churches. In all three traditions, a canon was originally a rule adopted by a church council; these canons formed the foundation of canon law. (en)
- Der Begriff kanonisches Recht oder Canonisches Recht kann mehrere Bedeutungen haben: Meist ist er gleichbedeutend mit dem Kirchenrecht der römisch-katholischen Kirche, im weiteren Sinn kann er das Kirchenrecht auch anderer Kirchen bezeichnen, soweit sie Canones der Synoden und Konzilien oder von Rechtssammlungen aus vorreformatorischer Zeit berücksichtigen. Die Wissenschaft vom kanonischen Recht heißt Kanonistik. (de)
- El derecho canónico (del griego κανον kanon, para regla, norma o medida) es una ciencia jurídica que conforma una rama dentro del derecho cuya finalidad es estudiar y desarrollar la regulación jurídica de la Iglesia católica. Bajo esta definición se engloban tres conceptos que han conformado controversia acerca de su consideración a lo largo de la historia hasta nuestros días: su finalidad, su carácter jurídico y su autonomía científica. (es)
- Zuzenbide kanonikoa (grezierazko kanon/κανον edo araua hitzetik eratorria) Eliza katolikoak bere barne-antolakuntzarako eta eliz agintarien eta fededunen arteko harremanak erregulatzeko emandako arau-multzoa da. Eliza katoliak bere sorterritik bere burua antolatzeko berezko arauak ezarri zituen, kanonak edo kontzilioen xedapenak izenekoak. oso hau martxan jartzeko Elizak bere arauak ez ezik bere epaitegiak ere eratu zituen. Kontzilioen kanonak eta Aita Santuen dekretuak uztartuz, lehendabiziko bildumak edo kodeak argitaratu zituzten, ezagunena 1140 eta 1142 artean idatzitako Concordia discordantium canonum izanik. Gero agertu zen, 1917an (Codex Iuris Canonici) ezarri arte. Egungo kodea 1983an Joan Paulo II.ak ezarri zuen. Eliza ortodoxoak, ekialdeko elizek eta anglikanoek ere bere kodeak dituzte. (eu)
- Le droit canonique ou droit canon (du grec ancien : κανών, kanon, « un mètre mesureur droit, une règle ») est un ensemble d'ordonnances et de règlements pris par l'autorité ecclésiastique (l'autorité dirigeante de l'Église) concernant le gouvernement d'une organisation ou d'une église chrétienne et de ses membres. Il s'agit de la loi ecclésiastique interne, ou politique opérationnelle, régissant l'Église catholique (à la fois l'Église latine et les Églises catholiques orientales), les Églises orthodoxes et orthodoxes orientales, et les Églises nationales individuelles au sein de la Communion anglicane. La manière dont une telle loi ecclésiale est légiférée, interprétée et parfois jugée varie considérablement entre ces quatre communions d'Églises. Dans ces trois traditions, un (en) était à l'origine une règle adoptée par un concile d'église ; ces canons ont formé le fondement du droit canonique. Le terme vient du grec κανών / kanôn, la règle, le modèle. Le terme a rapidement pris une connotation ecclésiastique en désignant au IVe siècle les ordonnances des conciles, par opposition au mot νόμος / nómos (la coutume, la loi) utilisé surtout pour les lois des autorités civiles. Du fait de cet usage, le terme canoniste renvoie ordinairement à un expert de ce droit interne de l'Église, tandis qu'un juriste peut être expert de droit religieux ou ecclésiastique s'il connaît le droit de son pays touchant aux diverses religions. Dans l'Église catholique, le droit canonique (Jus canonicum en latin) est l'ensemble des lois et des règlements adoptés ou acceptés par les autorités catholiques pour le gouvernement de l'Église et de ses fidèles. (fr)
- Hukum kanonik (bahasa Belanda: Canoniek recht, bahasa Inggris: canon law) adalah seperangkat tata cara dan aturan yang ditentukan oleh suatu otoritas gerejawi atau pengurus gereja dalam mengatur suatu organisasi atau gereja beserta umatnya dalam Kekristenan. Lebih lanjut, istilah ini secara khusus digunakan oleh Gereja Katolik Roma (baik Gereja Latin maupun Gereja-Gereja Timur), Gereja Ortodoks Timur dan Oriental, serta masing-masing gereja partikular dalam Persekutuan Anglikan untuk hukum gerejawi atau kebijakan-kebijakan operasional yang mengatur Gereja-Gereja tersebut. Meskipun istilahnya sama, cara bagi Gereja-Gereja tersebut untuk membuat, menafsirkan, dan mengadili berdasarkan hukum masing-masing sangatlah bervariasi. Menurut tradisi gerejawi, kanon awalnya merupakan suatu aturan yang diputuskan oleh dewan gereja, dan kanon-kanon ini menjadi dasar bagi hukum-hukum kanonik. (in)
- 教会法（きょうかいほう、ラテン語: ius ecclesiasticum、英: Ecclesiastical law、独: Kirchenrecht）は、広義においては、国家のような世俗的権力が定めた教会に関する法と教会が定めた法を包括した概念であるが、狭義においては、キリスト教会が定めた法のことをいい、世俗法（ius civile）と対比される概念である。最狭義においては、カトリック教会が定めた法のことをいい、カノン法（羅: ius canonicum、英: Canon law、独: Kanonisches Recht）ともいう。以下では主に最狭義のカノン法について解説する。 (ja)
- Met canoniek recht (oud Grieks: κανών, kanon, maatlat) wordt in België en Nederland veelal gedoeld op het recht dat door de Katholieke Kerk, de Anglicaanse Kerk en de orthodoxe kerken is vastgesteld en wordt toegepast door de rechtbanken van deze kerken. Het is gebaseerd op de Bijbel, de apostolische traditie, de geschriften van kerkvaders en de bevindingen van kerkleraren (de zogeheten doctores ecclesiae). In andere landen en culturen kan er ook in het algemeen kerkelijk recht mee zijn bedoeld. De kerkorde is het kerkrecht in het protestantisme. In gevallen waar er geen scheiding van kerk en staat of geen godsdienstvrijheid is, kan men zich niet aan het kerkrecht onttrekken. (nl)
- 교회법(敎會法, 이탈리아어: Diritto Canonico 디리토 카노니코[*], 영어: Canon law) 은 신앙 공동체에 의하여 자체적으로 정립된 기독교 내부의 법 체계를 말한다. 기독교인의 신앙과 행위의 기준(카노네스)에서 유래하였으며, 후에는 교황령 그 밖의 교회입법·관행을 포함하는 교회의 법규를 의미하였다. 교회법은 교회법원에서 적용되고, 후세에서는 국가법에 속하는 세속적 사항에도 관할권이 미쳐, 모든 종교의 공동체가 교회법의 관할 아래 놓이게 되었다. 교회법은 그라티아누스에 의하여 집록(集錄)되어 16세기에 《교회법대전》(敎會法大全 : Corpus Iuris Canonici)으로서 법전화되었다(현행의 《교회법전》(Codex Iuris Canonici)은 1983년에 제정). 종교의 자유와 정교 분리의 원칙에 따라 교회 내부의 사안은 교회 자체에서 해결되어야 한다는 사고는 현대의 여러 민주적 국가에서 관철되었다. 교회법에서는 성직자에 대한 서품(성공회를 제외한 개신교의 경우는 목사안수), 비위를 저지른 성직자(목회자) 및 평신자에 대한 처벌, 각 성직별 의무, 평신자의 의무 등 전반적인 교회 행정을 규정하고 있다. (ko)
- Il diritto canonico (in latino ius canonicum) è l’insieme di norme giuridiche di diritto positivo o naturale, regolamenti e documenti dottrinali formulati da una legittima autorità ecclesiastica al fine di regolare l'attività di una Chiesa cristiana e dei suoi fedeli nonché le sue relazioni con la società esterna. Quindi, con diritto canonico ci si riferisce a tutto il corpo normativo proprio della Chiesa cattolica (sia di quella latina che di quelle sui iuris orientali), della Chiesa ortodossa, delle Chiese ortodosse orientali e delle singole Chiese nazionali all'interno della Comunione anglicana. Non va confuso con il diritto ecclesiastico, che è il diritto con cui gli stati regolano i loro rapporti coi credenti e con le varie confessioni religiose. Sebbene da un punto di vista storico il diritto canonico appaia continuo dalle origini del cristianesimo ad oggi, i diversi scismi avvenuti lungo la storia della Chiesa hanno portato allo sviluppo di diversi procedimenti legislativi, interpretativi e giudiziali tra le diverse confessioni. Il diritto canonico, inoltre, nella sua bimillenaria vita è stato profondamente influenzato da tutti i cambiamenti sociali, politici, economici, culturali ed ecclesiastici avvenuti nel corso del tempo. La prima fonte del diritto canonico è la legge di Dio contenuta nelle Sacre scritture, Antico e Nuovo Testamento, che ne costituisce il substrato e i principi fondamentali su cui nei secoli si costruì una "Tradizione" grazie all'incessante magistero della Chiesa, ai lavori dei Padri e alle decisioni dei concili. Dopo i primi tre concili ecumenici (Nicea del 325, Costantinopoli del 381 e Efeso del 431) fu a seguito delle decisioni del quarto, il concilio di Calcedonia del 451, che si verificarono le prime divisioni con le Chiese ortodosse orientali che rifiutarono i canoni calcedonesi. Tra la Chiesa latina e quella bizantina di Costantinopoli la comunione rimase pressoché stabile, anche se con diverse difficoltà, fino al 1054 quando il grande scisma le divise definitivamente anche sul piano giuridico. Dopo il 1054 nella Chiesa occidentale il diritto canonico conobbe uno sviluppo imponente certamente aiutato dalla riscoperta, in ambito laico, del diritto romano attraverso i testi giustinianei grazie alla scuola bolognese dei glossatori e alla nascita delle prime università medievali di diritto. Imponenti lavori di raccolta ragionata, si ricorda in particolare l’opera del giurista Graziano, furono pietre angolari di un sistema giuridico sempre più complesso a cui gli stessi pontefici non mancarono di dare il loro contributo con la promulgazione di decretali e con la promozione di ulteriori lavori di sistemazione e raccolta. Tale sviluppo continuò ininterrotto fino alla riforma protestante del XVI secolo, ovvero quando le nuove Chiese che ne originarono lo rifiutarono. La Chiesa di Inghilterra, anch’essa riformata a seguito di uno scisma, ne mantenne comunque la nozione da cui, tuttavia, ne sviluppò uno proprio accettato da tutta la Comunione anglicana. (it)
- Designa-se direito canónico (português europeu) ou direito canônico (português brasileiro) o conjunto de leis e regulamentos feitos ou adotados pelos líderes da Igreja, para o governo da organização cristã e seus membros. É a lei eclesiástica interna que rege a Igreja Católica (tanto na Igreja latina quanto nas Igrejas Católicas Orientais), as Igrejas Ortodoxas, Orientais e Ocidental, e a Comunhão Anglicana de igrejas. A maneira pela qual tal lei está legislada, interpretada e, por vezes, adjudicada, varia muito entre estes três corpos de igrejas. Em todas as três tradições, um cânon era originalmente uma regra adotada por um conselho; estes cânones formaram a base do direito canónico. (pt)
- Kanonisk rätt, jus canonicum (grekiska: kanon / κανών, regel, standard) åsyftar specifik kristen rättsordning och interna, ecklesiastiska lagar om det världsliga livet, en kanonisk lag, med traditioner från 300-talets kyrkomöten. Medan kyrkorätt handlar om stadganden från statens sida med avseende på religion och kyrkliga samfund som finns i staten, är den kanoniska rätten en angelägenhet inom samfundet och stadgas av kyrkans beslutande organ. Det är i första hand Katolska kyrkan, östortodoxa kyrkan, orientalisk-ortodoxa kyrkan och Anglikanska kyrkan som tillämpar kanonisk rätt. Exempel på områden som den kanoniska rätten berör, är vilka krav kyrkan ställer på sina präster, hur olika poster inom kyrkan skall tillsättas, regler för kristet liv för kyrkans skilda medlemmar, och regler för sakramenten. (sv)
- Prawo kanoniczne (łac. Ius canonicum) a. prawo kościelne – w Kościołach chrześcijańskich różnych tradycji system norm prawnych określających funkcjonowanie poszczególnych Kościołów, prawa i obowiązki poszczególnych członków (duchownych i świeckich), sposób zarządzania Kościołem, jego strukturę, przestępstwa i kary za nie oraz elementarne przepisy liturgiczne. Nazwa pochodzi od podstawowej jednostki redakcyjnej kościelnych aktów prawnych – kanonu. Pierwotnie to właśnie zbiory kanonów (canones) tworzyły prawo kanoniczne – choć były i są stosowane również inne formy redakcji przepisów. Dla odróżnienia dwóch porządków prawnych – świeckiego i kościelnego – przepisy świeckie nazywano nomoi (gr. νομοι). Kanon (łac. canon) to wyraz pochodzenia greckiego (κανονες) oznaczający dosłownie sznur ciesielski, a w przenośni prawidło, wzorzec – normę. Prawo kanoniczne oznacza też dyscyplinę, której przedmiotem są normy należące do systemu prawa kanonicznego, określaną również jako kanonistyka. (pl)
- Каноническое право (лат. jus canonicum; англ. canon law; нем. kanonisches Recht) — совокупность правовых норм, составляющих основу церковного законодательства в поместных православных церквях, Римско-католической церкви, древних восточных (дохалкидонских) церквях. Нормы канонического права обязательны для соблюдения всеми членами церкви. Кодекс канонического права, главный документ, содержащий в себе нормы канонического права, регулярно переиздаётся. Кроме общего для всей церкви канонического права, существует также партикулярное каноническое право, относящееся к праву отдельных церквей. Каноническое право не имеет юридической силы, а свобода граждан от принуждения к исповеданию положений той или иной религии закреплена 18 статьёй Международного пакта о гражданских и политических правах, являющегося обязательным для 172 государств-участников. (ru)
- 教会法（canon law; ecclesiastical law）泛指整个基督教会（包括罗马天主教、东正教、东方基督教的独立教会以及新教的圣公会和加尔文教等）在不同历史时期所制定和编纂的各种规则和章程，是关于教会本身的组织制度和教徒个人的品德、生活守则的一些宗教规则、章程和法规的总和。 (zh)
- Каноні́чне пра́во (від грец. κανών — правило, норма) — релігійно-правова система, що регулює суспільні відносини всередині громади, яка сповідує християнство. Назва цієї правової системи походить від грецького терміна «канон», який спочатку означав усяке знаряддя для проведення прямих ліній або для рівняння площин, але згодом його зміст змінився і ним почали називати правила християнської віри і життя. У вузькому — юридичному значенні — цей термін почали вживати для позначення правил поведінки (норм), прийнятих церквою для впорядкування суспільних відносин усередині християнської громади. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- El dret canònic (del grec kanon/κανον : regla, norma o mesura) és una ciència jurídica que conforma una branca dintre del Dret la finalitat de la qual és estudiar i desenvolupar la regulació jurídica de l'Església. Amb aquesta definició s'engloben tres conceptes que han generat controvèrsia sobre la seva consideració al llarg de la Història fins avui en dia: la seva finalitat, el seu caràcter jurídic i la seva autonomia científica. (ca)
- Canon law (from Ancient Greek: κανών, kanon, a 'straight measuring rod, ruler') is a set of ordinances and regulations made by ecclesiastical authority (church leadership) for the government of a Christian organization or church and its members. It is the internal ecclesiastical law, or operational policy, governing the Catholic Church (both the Latin Church and the Eastern Catholic Churches), the Eastern Orthodox and Oriental Orthodox churches, and the individual national churches within the Anglican Communion. The way that such church law is legislated, interpreted and at times adjudicated varies widely among these four bodies of churches. In all three traditions, a canon was originally a rule adopted by a church council; these canons formed the foundation of canon law. (en)
- Der Begriff kanonisches Recht oder Canonisches Recht kann mehrere Bedeutungen haben: Meist ist er gleichbedeutend mit dem Kirchenrecht der römisch-katholischen Kirche, im weiteren Sinn kann er das Kirchenrecht auch anderer Kirchen bezeichnen, soweit sie Canones der Synoden und Konzilien oder von Rechtssammlungen aus vorreformatorischer Zeit berücksichtigen. Die Wissenschaft vom kanonischen Recht heißt Kanonistik. (de)
- El derecho canónico (del griego κανον kanon, para regla, norma o medida) es una ciencia jurídica que conforma una rama dentro del derecho cuya finalidad es estudiar y desarrollar la regulación jurídica de la Iglesia católica. Bajo esta definición se engloban tres conceptos que han conformado controversia acerca de su consideración a lo largo de la historia hasta nuestros días: su finalidad, su carácter jurídico y su autonomía científica. (es)
- 教会法（きょうかいほう、ラテン語: ius ecclesiasticum、英: Ecclesiastical law、独: Kirchenrecht）は、広義においては、国家のような世俗的権力が定めた教会に関する法と教会が定めた法を包括した概念であるが、狭義においては、キリスト教会が定めた法のことをいい、世俗法（ius civile）と対比される概念である。最狭義においては、カトリック教会が定めた法のことをいい、カノン法（羅: ius canonicum、英: Canon law、独: Kanonisches Recht）ともいう。以下では主に最狭義のカノン法について解説する。 (ja)
- 교회법(敎會法, 이탈리아어: Diritto Canonico 디리토 카노니코[*], 영어: Canon law) 은 신앙 공동체에 의하여 자체적으로 정립된 기독교 내부의 법 체계를 말한다. 기독교인의 신앙과 행위의 기준(카노네스)에서 유래하였으며, 후에는 교황령 그 밖의 교회입법·관행을 포함하는 교회의 법규를 의미하였다. 교회법은 교회법원에서 적용되고, 후세에서는 국가법에 속하는 세속적 사항에도 관할권이 미쳐, 모든 종교의 공동체가 교회법의 관할 아래 놓이게 되었다. 교회법은 그라티아누스에 의하여 집록(集錄)되어 16세기에 《교회법대전》(敎會法大全 : Corpus Iuris Canonici)으로서 법전화되었다(현행의 《교회법전》(Codex Iuris Canonici)은 1983년에 제정). 종교의 자유와 정교 분리의 원칙에 따라 교회 내부의 사안은 교회 자체에서 해결되어야 한다는 사고는 현대의 여러 민주적 국가에서 관철되었다. 교회법에서는 성직자에 대한 서품(성공회를 제외한 개신교의 경우는 목사안수), 비위를 저지른 성직자(목회자) 및 평신자에 대한 처벌, 각 성직별 의무, 평신자의 의무 등 전반적인 교회 행정을 규정하고 있다. (ko)
- Designa-se direito canónico (português europeu) ou direito canônico (português brasileiro) o conjunto de leis e regulamentos feitos ou adotados pelos líderes da Igreja, para o governo da organização cristã e seus membros. É a lei eclesiástica interna que rege a Igreja Católica (tanto na Igreja latina quanto nas Igrejas Católicas Orientais), as Igrejas Ortodoxas, Orientais e Ocidental, e a Comunhão Anglicana de igrejas. A maneira pela qual tal lei está legislada, interpretada e, por vezes, adjudicada, varia muito entre estes três corpos de igrejas. Em todas as três tradições, um cânon era originalmente uma regra adotada por um conselho; estes cânones formaram a base do direito canónico. (pt)
- 教会法（canon law; ecclesiastical law）泛指整个基督教会（包括罗马天主教、东正教、东方基督教的独立教会以及新教的圣公会和加尔文教等）在不同历史时期所制定和编纂的各种规则和章程，是关于教会本身的组织制度和教徒个人的品德、生活守则的一些宗教规则、章程和法规的总和。 (zh)
- Каноні́чне пра́во (від грец. κανών — правило, норма) — релігійно-правова система, що регулює суспільні відносини всередині громади, яка сповідує християнство. Назва цієї правової системи походить від грецького терміна «канон», який спочатку означав усяке знаряддя для проведення прямих ліній або для рівняння площин, але згодом його зміст змінився і ним почали називати правила християнської віри і життя. У вузькому — юридичному значенні — цей термін почали вживати для позначення правил поведінки (норм), прийнятих церквою для впорядкування суспільних відносин усередині християнської громади. (uk)
- القانون الكنسي هو النظام الأساسي القانوني لمجموعة القوانين والأنظمة الصادرة أو التي تعتمدها السلطة الكنسيّة والمنظمات المسيحية وأعضائها. هذا هو القانون الداخلي الذي ينظم العمل الكنسي للكنيسة الكاثوليكية (الكنيسة الرومانية الكاثوليكية وطقوس الكنائس الكاثوليكية الشرقية على حد سواء)، والكنائس الأرثوذكسية الشرقية والمشرقية، والكنيسة الأنجليكانية. هذه القوانين هي قواعد ملزمة والتي تحكم علاقات الأفراد ومعاملاتهم، والتي تخضع للمصادر الكنسية المسيحية ولا تنصرف فقط إلى مسائل الأحوال الشخصية (من زواج وتفريق وغيره من مسائل الأحوال الشخصية) لكن أيضًا إلى تطبيق المصادر المسيحية الكنسية المعترف بها والمعتمدة والنابعة من سلطة الباباوات في جل معاملات المخاطبين بالقانون الكنسي في حالات عامة أو خاصة.مصادر القانون الكنسي: الكتاب المقدس، قوانين الرسل (الدسقولية والديداخي) وكتابات آباء الكنيسة (موسوعة آباء ما (ar)
- Kanonické právo je náboženské právo katolických, pravoslavných a anglikánských církví, které jsou jeho tvůrkyněmi. Zásadním předpokladem tohoto práva je, že nesmí nijak narušovat , které je častěji a přesněji označováno latinsky jako ius divinum. Srozumitelněji lze říci, že se jedná o soubor pravidel (kánonů) platných v určité křesťanské (katolické, pravoslavné či anglikánské) církvi. (cs)
- Κανονικό Δίκαιο είναι η θεολογική επιστήμη, η οποία ερευνά επιστημονικά και εκθέτει συστηματικά το διαμορφωμένο μέσα στην Εκκλησία δίκαιο. Μέσω αυτού του δικαίου ρυθμίζεται η εξωτερική ζωή της Εκκλησίας, ως ορατού οργανισμού στον κόσμο, με βάση τα διαταχθέντα από τον Ιησού Χριστό και τους Αποστόλους, καθώς και βάσει των Ιερών Κανόνων, των εκκλησιαστικών διατάξεων, των ηθών, των εθίμων και των νόμων. Το Κανονικό Δίκαιο αποτελεί μέρος του Εκκλησιαστικού Δικαίου. (el)
- La kanona juro estas konstituata de amplekso de la juraj normoj formulitaj de Katolika Eklezio, kiuj reguligas la aktivecon de la fideluloj kaj de la ekleziaj strukturoj en la mondo krom la rilatojn inter-ekleziajn kaj tiujn kun la eksteraj socioj; ĝi plue aplikiĝas kiel ŝtata juro ĝuste ene de Vatikana Ŝtato. Ĝi, tamen, ne konfuzendas kun la eklezia juro, kiu ĝenerale estas la juro pere de kiu la ŝtatoj reguligas siajn rilatojn kun la dikredantoj kaj la diversaj religiaj konfesioj. Tiujn ekleziajn normojn oni kutime nomas "kanonoj" (el la greka lingvo kanon, "rekta mezura vergo, liniilo"). (eo)
- Zuzenbide kanonikoa (grezierazko kanon/κανον edo araua hitzetik eratorria) Eliza katolikoak bere barne-antolakuntzarako eta eliz agintarien eta fededunen arteko harremanak erregulatzeko emandako arau-multzoa da. Eliza katoliak bere sorterritik bere burua antolatzeko berezko arauak ezarri zituen, kanonak edo kontzilioen xedapenak izenekoak. oso hau martxan jartzeko Elizak bere arauak ez ezik bere epaitegiak ere eratu zituen. Eliza ortodoxoak, ekialdeko elizek eta anglikanoek ere bere kodeak dituzte. (eu)
- Hukum kanonik (bahasa Belanda: Canoniek recht, bahasa Inggris: canon law) adalah seperangkat tata cara dan aturan yang ditentukan oleh suatu otoritas gerejawi atau pengurus gereja dalam mengatur suatu organisasi atau gereja beserta umatnya dalam Kekristenan. Lebih lanjut, istilah ini secara khusus digunakan oleh Gereja Katolik Roma (baik Gereja Latin maupun Gereja-Gereja Timur), Gereja Ortodoks Timur dan Oriental, serta masing-masing gereja partikular dalam Persekutuan Anglikan untuk hukum gerejawi atau kebijakan-kebijakan operasional yang mengatur Gereja-Gereja tersebut. Meskipun istilahnya sama, cara bagi Gereja-Gereja tersebut untuk membuat, menafsirkan, dan mengadili berdasarkan hukum masing-masing sangatlah bervariasi. Menurut tradisi gerejawi, kanon awalnya merupakan suatu aturan yan (in)
- Le droit canonique ou droit canon (du grec ancien : κανών, kanon, « un mètre mesureur droit, une règle ») est un ensemble d'ordonnances et de règlements pris par l'autorité ecclésiastique (l'autorité dirigeante de l'Église) concernant le gouvernement d'une organisation ou d'une église chrétienne et de ses membres. Il s'agit de la loi ecclésiastique interne, ou politique opérationnelle, régissant l'Église catholique (à la fois l'Église latine et les Églises catholiques orientales), les Églises orthodoxes et orthodoxes orientales, et les Églises nationales individuelles au sein de la Communion anglicane. La manière dont une telle loi ecclésiale est légiférée, interprétée et parfois jugée varie considérablement entre ces quatre communions d'Églises. Dans ces trois traditions, un (en) était à (fr)
- Il diritto canonico (in latino ius canonicum) è l’insieme di norme giuridiche di diritto positivo o naturale, regolamenti e documenti dottrinali formulati da una legittima autorità ecclesiastica al fine di regolare l'attività di una Chiesa cristiana e dei suoi fedeli nonché le sue relazioni con la società esterna. Quindi, con diritto canonico ci si riferisce a tutto il corpo normativo proprio della Chiesa cattolica (sia di quella latina che di quelle sui iuris orientali), della Chiesa ortodossa, delle Chiese ortodosse orientali e delle singole Chiese nazionali all'interno della Comunione anglicana. Non va confuso con il diritto ecclesiastico, che è il diritto con cui gli stati regolano i loro rapporti coi credenti e con le varie confessioni religiose. (it)
- Met canoniek recht (oud Grieks: κανών, kanon, maatlat) wordt in België en Nederland veelal gedoeld op het recht dat door de Katholieke Kerk, de Anglicaanse Kerk en de orthodoxe kerken is vastgesteld en wordt toegepast door de rechtbanken van deze kerken. Het is gebaseerd op de Bijbel, de apostolische traditie, de geschriften van kerkvaders en de bevindingen van kerkleraren (de zogeheten doctores ecclesiae). In andere landen en culturen kan er ook in het algemeen kerkelijk recht mee zijn bedoeld. De kerkorde is het kerkrecht in het protestantisme. (nl)
- Prawo kanoniczne (łac. Ius canonicum) a. prawo kościelne – w Kościołach chrześcijańskich różnych tradycji system norm prawnych określających funkcjonowanie poszczególnych Kościołów, prawa i obowiązki poszczególnych członków (duchownych i świeckich), sposób zarządzania Kościołem, jego strukturę, przestępstwa i kary za nie oraz elementarne przepisy liturgiczne. Prawo kanoniczne oznacza też dyscyplinę, której przedmiotem są normy należące do systemu prawa kanonicznego, określaną również jako kanonistyka. (pl)
- Kanonisk rätt, jus canonicum (grekiska: kanon / κανών, regel, standard) åsyftar specifik kristen rättsordning och interna, ecklesiastiska lagar om det världsliga livet, en kanonisk lag, med traditioner från 300-talets kyrkomöten. (sv)
- Каноническое право (лат. jus canonicum; англ. canon law; нем. kanonisches Recht) — совокупность правовых норм, составляющих основу церковного законодательства в поместных православных церквях, Римско-католической церкви, древних восточных (дохалкидонских) церквях. Нормы канонического права обязательны для соблюдения всеми членами церкви. Кодекс канонического права, главный документ, содержащий в себе нормы канонического права, регулярно переиздаётся. Кроме общего для всей церкви канонического права, существует также партикулярное каноническое право, относящееся к праву отдельных церквей. (ru)
|
