| dbo:abstract
|
- Sir Thomas Albert Blamey GBE, KCB, CMG, DSO, , (* 24. Januar 1884, Wagga Wagga, New South Wales; † 27. Mai 1951, Heidelberg, Victoria) war ein australischer Offizier des Ersten und Zweiten Weltkrieges und der bisher einzige Australier, der den Rang eines Feldmarschalls erlangte. Im Ersten Weltkrieg diente Blamey als Berufsoffizier bei Gallipoli und an der Westfront. Auf dem Höhepunkt seiner Karriere stand er während des Zweiten Weltkrieges als Commander-in-Chief, Australian Military Forces (Oberbefehlshaber der Landstreitkräfte Australiens), wobei er gleichzeitig die Bodentruppen der Alliierten im Südwestpazifik unter General Douglas MacArthur führte. Am 2. September 1945 war Blamey gemeinsam mit MacArthur an Bord der USS Missouri und unterschrieb die japanische Kapitulationserklärung für Australien. Daraufhin flog er nach Morotai und akzeptierte persönlich die Kapitulation der verbliebenen Japaner im Südwestpazifik. (de)
- Thomas Albert Blamey (Wagga Wagga, Nueva Gales del Sur, 24 de enero de 1884 - Heidelberg, Victoria, Australia, 27 de mayo de 1951) fue un general australiano que sirvió durante la Primera y la Segunda Guerra Mundial, y el único australiano que alcanzó el rango de mariscal de campo. Blamey se unió al ejército australiano como soldado regular en 1906, y asistió a Escuela de Estado Mayor en Quetta. Durante la Primera Guerra Mundial participó en el el 25 de abril de 1915, y sirvió como oficial de Estado Mayor en la Campaña de Gallipoli, donde fue mencionado en los despachos por una atrevida incursión tras las líneas enemigas. Más tarde sirvió en el Frente Occidental, donde se distinguió en la planificación de la batalla de Pozières. Fue ascendido a la categoría de General de Brigada, y sirvió como jefe del Estado Mayor del Cuerpo de Australia con el Teniente general Sir John Monash, que acredita que fue un factor en el éxito de los cuerpos en la , la Batalla de Amiens y en la Batalla de la Línea Hindenburg. Después de la guerra Blamey fue y estuvo involucrado en la creación de la Real Fuerza Aérea Australiana. Renunció al ejército regular en 1925 para convertirse en Comisario Jefe de la , pero se mantuvo en la , llegando a comandar la 3.ª División en 1931. Como Comisionado en Jefe, Blamey se dedicó a tratar con las quejas que habían conducido a la huelga de la policía victoriana, y las innovaciones implementadas, tales como perros en la policía y los vehículos con equipamiento de radio. Su mandato como Comisario en Jefe se vio empañado por un escándalo en el que se encontró su placa de policía en un burdel, y un posterior intento de encubrir el asesinato de un oficial de policía condujo a su dimisión forzada en 1936. Más tarde hizo transmisiones semanales en los asuntos internacionales en la estación de radio de Melbourne . Nombrado presidente del Comité de Recursos Humanos del Gobierno Federal y el Contralor General de la Contratación en 1938, encabezó una exitosa campaña de reclutamiento que se duplicó el tamaño de la milicia de voluntarios a tiempo parcial. Durante la Segunda Guerra Mundial mandó a la Segunda Fuerza Imperial Australiana y en el Medio Oriente. En este último mandó a las tropas australianas y de la Commonwealth en la desastrosa batalla de Grecia. En su antiguo papel, trató de proteger los intereses de Australia contra los comandantes británicos que trataban de dispersar sus fuerzas en todo tipo de misiones. Fue nombrado comandante en jefe en el Medio Oriente, y fue ascendido a General en 1941. En 1942, regresó a Australia como Comandante en Jefe de la Fuerzas Militares de Australia y Comandante de las Fuerzas Terrestres Aliadas en la Zona Sur del Pacífico Occidental, bajo el mando del General Douglas MacArthur y el El primer ministro John Curtin. Durante la campaña de Salamaua-Lae Blamey quien la había planeado y ejecutado salió victorioso. Sin embargo, durante las campañas finales de la guerra se enfrentó las críticas vociferantes de la actuación del Ejército. Él firmó el tratado de la rendición en nombre de Australia en la rendición de Japón en la ceremonia de la bahía de Tokio, el 2 de septiembre de 1945, y más tarde personalmente aceptó la rendición japonesa en Morotai. Fue ascendido a mariscal de campo en junio de 1950. (es)
- Thomas Albert Blamey est un militaire australien, général d'armée, né le 24 janvier 1884 à , près de Wagga Wagga en Nouvelle-Galles du Sud, et décédé le 27 mai 1951 à Heidelberg, Victoria. (fr)
- Sir Thomas Albert Blamey, , , CMG, , (24 Januari 1884 – 27 Mei 1951) adalah seorang jenderal Australia pada Perang Dunia Pertama dan Kedua, dan satu-satunya orang Australia yang meraih pangkat . Blamey bergabung dengan Angkatan Darat Australia sebagai prajurit reguler pada 1906, dan masuk Staff College di Quetta. Pada Perang Dunia Pertama, ia ikut dalam pada 25 April 1915, dan menjabat sebagai perwira staf dalam Kampanye Gallipoli. Ia kemudian bertugas pada Front Barat. Ia naik pangkat menjadi brigadir jenderal, dan menjabat sebagai ketua staf dibawah pimpinan Sir , yang ia sebut sebagai faktor dalam keberhasilan Korps tersebut dalam Pertempuran Hamel, Pertempuran Amiens dan Pertempuran Garis Hindenburg. Setelah perang tersebut, Blamey menjadi , dan terlibat dalam pembentukan Angkatan Udara Kerajaan Australia. Ia mengundurkan diri dari Angkatan Darat reguler pada 1925 untuk menjadi (in)
- Field Marshal Sir Thomas Albert Blamey, GBE, KCB, CMG, DSO, ED (24 January 1884 – 27 May 1951) was an Australian general of the First and Second World Wars, and the only Australian to attain the rank of field marshal. Blamey joined the Australian Army as a regular soldier in 1906, and attended the Staff College at Quetta. During the First World War he participated in the landing at Anzac Cove on 25 April 1915, and served as a staff officer in the Gallipoli Campaign, where he was mentioned in despatches for a daring raid behind enemy lines. He later served on the Western Front, where he distinguished himself in the planning for the Battle of Pozières. He rose to the rank of brigadier general, and served as chief of staff of the Australian Corps under Lieutenant General Sir John Monash, who credited him as a factor in the Corps' success in the Battle of Hamel, the Battle of Amiens and the Battle of the Hindenburg Line. After the war Blamey was Deputy Chief of the General Staff, and was involved in the creation of the Royal Australian Air Force. He resigned from the regular Army in 1925 to become Chief Commissioner of the Victoria Police, but remained in the Militia, rising to command the 3rd Division in 1931. Around this time, he was leader of the clandestine far-right group, the League of National Security, also known as the White Army. As chief commissioner, Blamey set about dealing with the grievances that had led to the 1923 Victorian Police strike, and implemented innovations such as police dogs and equipping vehicles with radios. His tenure as chief commissioner was marred by a scandal in which his police badge was found in a brothel, and a later attempt to cover up the shooting of a police officer led to his forced resignation in 1936. He later made weekly broadcasts on international affairs on Melbourne radio station 3UZ. Appointed chairman of the Commonwealth Government's Manpower Committee and controller general of recruiting in 1938, he headed a successful recruiting campaign which doubled the size of the part-time volunteer Militia. During the Second World War Blamey commanded the Second Australian Imperial Force and the I Corps in the Middle East. In the latter role he commanded Australian and Commonwealth troops in the disastrous Battle of Greece. In the former role, he attempted to protect Australian interests against British commanders who sought to disperse his forces on all manner of missions. He was appointed deputy commander-in-chief of Middle East Command, and was promoted to general in 1941. In 1942, he returned to Australia as commander-in-chief of the Australian Military Forces and commander of Allied Land Forces in the South West Pacific Area under the command of General Douglas MacArthur. On the orders of MacArthur and Prime Minister John Curtin, he assumed personal command of New Guinea Force during the Kokoda Track campaign, and relieved Lieutenant General Sydney Rowell and Major General Arthur Allen under controversial circumstances. Blamey also planned and carried out the significant and victorious Salamaua–Lae Campaign. Nonetheless, during the final campaigns of the war he faced vociferous criticism of the Army's performance. He signed the Japanese Instrument of Surrender on behalf of Australia at Japan's ceremonial surrender in Tokyo Bay on 2 September 1945, and later personally accepted the Japanese surrender at Morotai on 9 September. He was promoted to field marshal in June 1950. (en)
- Thomas Albert Blamey, född 24 januari 1884 i Wagga Wagga, Australien, död 27 maj 1951 i , Australien, var en australisk general under första- och andra världskriget och den enda australiern någonsin att uppnå den militära graden fältmarskalk. (sv)
- Thomas Albert Blamey GBE, KCB, CMG, DSO (ur. 24 stycznia 1884 w Wagga Wagga, zm. 27 maja 1951 w Melbourne) – australijski wojskowy, marszałek polny. Uczestnik obydwu wojen światowych. 2 września 1945 roku reprezentował Australię podczas aktu kapitulacji Japonii na pokładzie pancernika USS „Missouri”. Thomas Blamey urodził się w Lake Albert, podmiejskiej dzielnicy Wagga Wagga w Nowej Południowej Walii, w rodzinie emigranta z Kornwalii Richarda Henwooda Blameya i jego urodzonej w Australii żony Margaret Luisy Murray. Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę jako nauczyciel, aktywnie działając w szkolnych organizacjach kadetów. W 1906 roku przystąpił do egzaminu na członków kadry tworzonego ogólnokrajowej organizacji kadetów: Commonwealth Cadet Forces. W skali całej Australii uzyskał trzeci wynik i w listopadzie 1906 roku został porucznikiem w sztabie w Melbourne. W 1910 roku został przeniesiony do armii regularnej i promowany do stopnia kapitana. W latach 1912−1913 przeszedł w Kweta w Indiach szkolenie dla oficerów sztabowych. W maju 1914 roku został oddelegowany do Wielkiej Brytanii. Po wybuchu I wojny światowej służył w brytyjskim War Office, następnie został przydzielony do sztabu 1. Dywizji Australijskich Sił Imperialnych (Australian Imperial Force − AIF), stacjonującej w Egipcie. 25 kwietnia 1915 roku wylądował pod Gallipoli. W lipcu został tymczasowo awansowany do stopnia podpułkownika i odesłany do Egiptu, gdzie pracował przy organizacji 2. Dywizji australijskiej. We wrześniu powrócił na Gallipoli jako jej kwatermistrz i adiutant. W pierwszych miesiącach 1916 roku zastąpił pułkownika na stanowisku szefa sztabu 1. Dywizji i wraz z nią wziął udział w bitwie nad Sommą. W czerwcu 1918 roku został jako brygadier szefem sztabu Korpusu Australijskiego, dowodzonego przez generała Johna Monasha. Wraz z nim przygotował plan operacyjny zwycięskiej 4 lipca 1918 roku, wziął udział w bitwach pod Amiens, i przełamywaniu Linii Hindenburga. Za swój wkład w zwycięstwo został odznaczony Distinguished Service Order, Orderem św. Michała i św. Jerzego, Orderem Łaźni, francuskim Krzyżem Wojennym i siedmiokrotnie wymieniony w sprawozdaniu. W październiku 1919 roku powrócił do Australii, podejmując służbę w sztabie sił zbrojnych. W latach 1920−1922 pełnił funkcję zastępcy szefa Sztabu Generalnego. Następnie został wysłany do Londynu, gdzie reprezentował armię australijską w biurze wysokiego komisarza. W marcu 1925 roku powrócił do Australii jako drugi szef Sztabu Generalnego. Jego szybko następujące awanse wzbudzały zawiść wśród starszych oficerów. W związku z tym 1 września 1925 roku przyjął ofertę objęcia stanowiska komisarza policji stanu Wiktoria. Jednocześnie otrzymał przeniesienie z armii zawodowej do terytorialnej. Wkrótce po objęciu stanowiska stał się bohaterem skandalu, gdy podczas kontroli jednego z domów publicznych w Melbourne policja zatrzymała niezidentyfikowanego klienta, który uniknął kontroli dokumentów posługując się okazaną odznaką policyjną. Jak się później okazało, należała ona do Thomasa Balmeya. Według oficjalnej wersji, została ona komisarzowi skradziona, prywatnie sam Blamey przyznał, że udostępnił ją znajomemu, którego nazwiska nie ujawnił. Blamey pozostał na stanowisku szefa policji do 9 lipca 1936 roku, gdy został zmuszony do ustąpienia na skutek kolejnego skandalu związanego z próbą ukrycia szczegółów sprawy, w którą zamieszany był jeden z wyższych oficerów policji. Wcześniej, w 1935 roku, otrzymał tytuł szlachecki. W 1937 roku został mianowany dowódcą 3. Dywizji armii terytorialnej, w stopniu generała majora. Od października 1939 roku dowodził 6. Dywizją australijską, wchodzącą w skład drugiego AIF, już jako generał porucznik. Wraz z rozpoczęciem formowania 7. Dywizji na początku 1940 roku został dowódcą obejmującego obie jednostki I. Korpusu, a w grudniu tegoż roku dowódcą sił australijskich na Bliskim Wschodzie. Od kwietnia 1941 roku pod jego dowództwem znalazła się również 2. Dywizja nowozelandzka, a korpus przyjął historyczną nazwę Anzac Corps. Po ataku Niemiec na Bałkany znaczna jego część została wysłana do Grecji. W wyniku szybkich postępów sił niemieckich, wojska generała Blameya zostały zmuszone do odwrotu i ewakuacji. Dzięki dobremu dowodzeniu odbyła się ona sprawnie i bez większych strat. 23 kwietnia 1941 roku, jeszcze przed zakończeniem walk w Grecji, Thomas Blamey został mianowany zastępcą dowódcy sił alianckich na Bliskim Wschodzie. W czerwcu i lipcu wziął udział w operacji Exporter, zajęciu przez wojska alianckie Libanu i Syrii, podległych Francji Vichy. 24 września został awansowany do stopnia generała. Jego działania, zmierzające do sformowania podległych mu wojsk australijskich w jedną całość, spotkały się z oporem jego brytyjskich przełożonych, szczególnie po wycofaniu z frontu skrwawionej w bitwie o Tobruk 9. Dywizji we wrześniu i październiku 1941 roku. W marcu 1942 roku generał Blamey powrócił do Australii, gdzie objął dowództwo wojsk australijskich, stojących w obliczu spodziewanej inwazji japońskiej. Poza obroną kraju do zadań armii należał udział w planowanych operacjach alianckich na obszarze Pacyfiku, pod dowództwem amerykańskiego generała Douglasa MacArthura. Po lądowaniu Japończyków na Nowej Gwinei i ich szybkich postępach, MacArthur zażądał osobistej obecności Blameya na zagrożonym obszarze. Objął on dowodzenie podczas walk na szlaku Kokoda i doprowadził do odrzucenia Japończyków z powrotem na północne wybrzeże Nowej Gwinei. W 1943 roku siły alianckie przystąpiły do kontrofensywy na obszarze południowego Pacyfiku. Blamey dowodził podczas walk siłami alianckimi, chociaż bez wojsk amerykańskich, wyłączonych spod jego komendy decyzją generała MacArthura. W kwietniu 1944 roku Thomas Blamey towarzyszył premierowi Johnowi Curtinowi w podróży do Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Podczas rozmów dążyli do zwiększenia znaczenia wojsk australijskich w kolejnych ofensywach. Spotkało się to z oporem MacArthura, który przeznaczył najważniejsze kierunki operacyjne dla wojsk amerykańskich. Australijczykom przypadły pod koniec wojny walki na Borneo i wyspach południowego Pacyfiku. Z tego powodu pod koniec wojny działania Blameya były ostro krytykowane w jego kraju, co przyczyniło się do decyzji o jego dymisji po zakończeniu wojny. Generał Blamey reprezentował Australię w ceremonii podpisania aktu kapitulacji Japonii 2 września 1945 roku. W tym samym miesiącu złożył rezygnację, która została oficjalnie przyjęta 1 grudnia 1945 roku. Za udział w II wojnie światowej Thomas Blamey został Rycerzem Krzyża Wielkiego Orderem Imperium Brytyjskiego, komandorem Orderu Łaźni oraz odznaczony greckim Krzyżem Wojennym za kampanię 1941 roku, holenderskim Orderem Oranje-Nassau i amerykańskim Distinguished Service Cross. Po odejściu ze służby Thomas Blamey osiadł w Melbourne, zajmując się biznesem i udzielając w organizacjach prawicowych. 8 czerwca 1950 roku otrzymał awans do stopnia marszałka polnego. Kilka dni później poważnie zachorował i insygnia odebrał, będąc w szpitalu. Zmarł 27 maja 1951 roku w szpitalu w Heidelbergu na przedmieściach Melbourne. Thomas Blamey był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się w 1909 roku z Minnie Caroline Millard, z którą miał dwóch synów: Charlesa (żołnierz RAAF, zginął w wypadku lotniczym w 1932 roku) i Thomasa. Po śmierci żony w 1935 roku pobrał się w cztery lata później z artystką Olgą Orą Farnsworth. (pl)
- Сэр Томас Альберт Блэми (англ. Sir Thomas Albert Blamey; 24 января 1884 — 27 мая 1951) — австралийский военачальник, фельдмаршал (1950). (ru)
- 托马斯·阿尔伯特·布莱梅 GBE KCB CMG DSO （英語：Thomas Albert Blamey；1884年1月24日－1951年5月27日），是第一次世界大战、第二次世界大战的澳大利亚将军，也是唯一一位获得陆军元帅军衔的澳大利亚人。曾出席在密苏里号战列舰上举行的日本投降仪式，并代表澳大利亚签署降伏文書。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Thomas Albert Blamey est un militaire australien, général d'armée, né le 24 janvier 1884 à , près de Wagga Wagga en Nouvelle-Galles du Sud, et décédé le 27 mai 1951 à Heidelberg, Victoria. (fr)
- Thomas Albert Blamey, född 24 januari 1884 i Wagga Wagga, Australien, död 27 maj 1951 i , Australien, var en australisk general under första- och andra världskriget och den enda australiern någonsin att uppnå den militära graden fältmarskalk. (sv)
- Сэр Томас Альберт Блэми (англ. Sir Thomas Albert Blamey; 24 января 1884 — 27 мая 1951) — австралийский военачальник, фельдмаршал (1950). (ru)
- 托马斯·阿尔伯特·布莱梅 GBE KCB CMG DSO （英語：Thomas Albert Blamey；1884年1月24日－1951年5月27日），是第一次世界大战、第二次世界大战的澳大利亚将军，也是唯一一位获得陆军元帅军衔的澳大利亚人。曾出席在密苏里号战列舰上举行的日本投降仪式，并代表澳大利亚签署降伏文書。 (zh)
- Thomas Albert Blamey (Wagga Wagga, Nueva Gales del Sur, 24 de enero de 1884 - Heidelberg, Victoria, Australia, 27 de mayo de 1951) fue un general australiano que sirvió durante la Primera y la Segunda Guerra Mundial, y el único australiano que alcanzó el rango de mariscal de campo. (es)
- Sir Thomas Albert Blamey GBE, KCB, CMG, DSO, , (* 24. Januar 1884, Wagga Wagga, New South Wales; † 27. Mai 1951, Heidelberg, Victoria) war ein australischer Offizier des Ersten und Zweiten Weltkrieges und der bisher einzige Australier, der den Rang eines Feldmarschalls erlangte. (de)
- Sir Thomas Albert Blamey, , , CMG, , (24 Januari 1884 – 27 Mei 1951) adalah seorang jenderal Australia pada Perang Dunia Pertama dan Kedua, dan satu-satunya orang Australia yang meraih pangkat . Blamey bergabung dengan Angkatan Darat Australia sebagai prajurit reguler pada 1906, dan masuk Staff College di Quetta. Pada Perang Dunia Pertama, ia ikut dalam pada 25 April 1915, dan menjabat sebagai perwira staf dalam Kampanye Gallipoli. Ia kemudian bertugas pada Front Barat. Ia naik pangkat menjadi brigadir jenderal, dan menjabat sebagai ketua staf dibawah pimpinan Sir , yang ia sebut sebagai faktor dalam keberhasilan Korps tersebut dalam Pertempuran Hamel, Pertempuran Amiens dan Pertempuran Garis Hindenburg. (in)
- Field Marshal Sir Thomas Albert Blamey, GBE, KCB, CMG, DSO, ED (24 January 1884 – 27 May 1951) was an Australian general of the First and Second World Wars, and the only Australian to attain the rank of field marshal. (en)
- Thomas Albert Blamey GBE, KCB, CMG, DSO (ur. 24 stycznia 1884 w Wagga Wagga, zm. 27 maja 1951 w Melbourne) – australijski wojskowy, marszałek polny. Uczestnik obydwu wojen światowych. 2 września 1945 roku reprezentował Australię podczas aktu kapitulacji Japonii na pokładzie pancernika USS „Missouri”. Za udział w II wojnie światowej Thomas Blamey został Rycerzem Krzyża Wielkiego Orderem Imperium Brytyjskiego, komandorem Orderu Łaźni oraz odznaczony greckim Krzyżem Wojennym za kampanię 1941 roku, holenderskim Orderem Oranje-Nassau i amerykańskim Distinguished Service Cross. (pl)
|
.svg){kind=link}
_ribbon_-vector.svg){kind=link}
_Ribbon.png){kind=link}
.jpg){kind=link}
_ribbon.jpg){kind=link}
_ribbon.png){kind=link}
