| dbo:abstract
|
- واجه الشعر الياباني تحدر من الشعر الصيني في أوج حضارة حكم سلالة تانغ الصينية. وقد أمضى الشعراء اليابانيون عدة قرون لاستيعاب التأثير الصيني ودمجه ضمن ثقافتهم ولغتهم، ليبدؤوا تطوير تشكيلات وأنماط مختلفة من شعرهم الوطني. وعلى سبيل المثال في قصيدة (قصة جني) غالبا ما يقرن الشعر باللغتين، كون أكثر الشعر الياباني كان يكتب بالصينية. ولذلك يبدو أن تعبير «شعر باللغة اليابانية» أكثر دقة. ومن أنواع الشعر الياباني:
* هايكو (باليابانية: 俳句)
* . أهم ثلاث مجموعات شعرية في التاريخ الياباني هي مانيوشو، شين كوكين واكاشو، وكوكين واكاشو. (ar)
- Formy tradiční japonské poezie jsou (漢詩; básně v čínštině), waka (和歌), (長歌; dlouhá waka), renga (連歌; ), (俳諧の連歌; komická řazená báseň), haiku (俳句; také hokku), (今様; písně) a (川柳; komické haiku). Japonci rozdělují básně na kanši, waka a haiku, přičemž pro ně ale neužívají společný termín poezie. Japonská poezie čerpá z bohaté tradice a rozsáhlého referenčního aparátu, který je mnohem intenzivnější, než v evropské poezii. Například „horský chrám“, „podzimní stmívání“ a „večerní vyzvánění zvonů“ tradičně symbolizují bezútěšnost. Tyto konotace vycházejí ze starších básní a sbírek. Příkladem takové základní sbírky je první císařská básnická antologie Kokinšú, kterou musely znát všechny dvorní dámy zpaměti. Přímé a nepřímé odkazy na starší díla umožnily japonským básníkům psát básně, které jsou i přes svou krátkou délku významově bohaté. Teprve v prostředí základních emocí, poetické dikce nebo témat básníci ve svých dílech zprostředkovávají své osobní pocity a postřehy. (cs)
- Η ιαπωνική ποίηση είναι τυπική ποίηση της Ιαπωνίας, σε γραπτή, προφορική ή τραγουδιστή μορφή, γραμμένη στις διάφορες ιστορικές μορφές της ιαπωνικής γλώσσας (Παλαιά Ιαπωνικά, Πρώιμα Μεσαία Ιαπωνικά, Ύστερα Μεσαία Ιαπωνικά και σύγχρονα ιαπωνικά), στα κινεζική γλώσσα ή στη ριούκα (μια μορφή ποίησης από τα νησιά της Οκινάουα). Μπορούμε να κάνουμε μια ακριβέστερη διάκριση μεταξύ της ιαπωνικής ποίησης γραμμένης στην Ιαπωνία ή από Ιάπωνες σε άλλες γλώσσες και της ποίησης που γράφτηκε στα ιαπωνικά χρησιμοποιώντας τον όρο ιαπωνόγλωσση ποίηση. Ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής καταγραφής της ιαπωνικής ποίησης ξεκινά όταν Ιάπωνες ποιητές ήρθαν σε επαφή με την κινεζική ποίηση στην εποχή της δυναστείας των Τανγκ (αν και η κινεζική κλασική ανθολογία της ποίησης, η Σιτσίνγκ, ήταν γνωστή στην Ιαπωνική γραμματεία από τον 6ο αιώνα). Υπό την επιρροή των Κινέζων ποιητών αυτής της εποχής οι Ιάπωνες άρχισαν να γράφουν ποίηση σε κινεζικά κάνσι. Ως μέρος αυτής της παράδοσης, στην Ιαπωνία η ποίηση έτεινε να συνδέεται στενά με την ζωγραφική με εικόνες, εν μέρει λόγω της επιρροής των κινεζικών τεχνών, αλλά και λόγω της χρήσης μελανιού και πινέλου τόσο για την γραφή χαρακτήρων αλλά και για το σχέδιο. Για την αφομοίωση της ξένης επιρροής και την συγχώνευση της ιαπωνικής ποίησης με την ποίηση κάνσι (κάνοντάς το αναπόσπαστο μέρος του ιαπωνικού πολιτισμού) σε μια ιαπωνική γλωσσική λογοτεχνική παράδοση χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια. Η ανάπτυξη της ποικιλομορφίας των μοναδικών μορφών της ιαπωνικής ποίησης αναπτύχθηκε μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τέτοιες μοναδικές μορφές της ιαπωνικής ποίησης είναι το ουάκα, το χαϊκάι και άλλα. Για παράδειγμα, στην ιστορία του Γκέντζι χρησιμοποιούνται τόσο κάνσι όσο και ουάκα. Η ιστορία της ιαπωνικής ποίησης ξεκινά από μια πρώιμη ημιιστορική-μυθολογική φάση, μέσω των πρώτων παλαιών ιαπωνικών λογοτεχνικών έργων (λίγο πριν από την περίοδο Νάρα), συνεχίζει στην ίδια τη περίοδο Νάρα (710 έως 794), έπειτα στις περιόδους Χεϊάν (794 έως 1185) και Καμακούρα (1185 έως 1333), κ.ο.κ., ενώ μετά ακολουθεί η σημαντική για την ιαπωνική ποιητική ιστορία περίοδος Έντο (1603 έως 1867, επίσης γνωστή ως "Τοκουγκάουα") και η σύγχρονη εποχή. Ωστόσο, η ιστορία της ποίησης συχνά διαφέρει από την κοινωνικοπολιτική ιστορία της Ιαπωνίας. (el)
- Die außerhalb Japans bekanntesten Formen japanischer Poesie sind Haiku und Senryū. Die klassische Form in Japan ist aber eher Waka. Viele Werke in Japan wurden auch in chinesischer Sprache verfasst, so dass man genauer von „japanischsprachiger Poesie“ sprechen sollte. Zum Beispiel werden in dem Epos Genji Monogatari beide Arten der Poesie häufig erwähnt. Als japanische Dichter erstmals mit chinesischer Poesie in Kontakt kamen, war gerade die Blütezeit der Tang-Dynastie und die japanischen Dichter waren von der chinesischen Kultur fasziniert. Es dauerte mehrere Hundert Jahre, um den chinesischen Einfluss zu verdauen, ihn in die japanische Kultur zu integrieren und sie mit der eigenen literarischen Kultur in japanischer Sprache zu vereinigen. Damit begann die Entwicklung einer Vielzahl eigenständiger japanischer Formen. Waka und Kanshi, chinesische Poesie, die japanische Werke in manchmal verstümmeltem Chinesisch enthielt, waren zwei Pfeiler der japanischen Poesie. Aus diesen entwickelten sich andere Formen wie Renga, Haiku oder Senryū. Ein neuer Trend kam Mitte des 19. Jahrhunderts auf. Seitdem sind die wichtigen Formen Tanka (ein neuer Name für Waka), Haiku und Shi. Heute können die Hauptformen der japanischen Poesie in experimentelle Poesie und Poesie, die die traditionellen Wege wiederzubeleben sucht, unterschieden werden. Dichter, die in den Formen Tanka, Haiku oder Shi schreiben, bewegen sich auf verschiedenen Ebene und schreiben selten Gedichte außerhalb der von ihnen gewählten Form. Dies trifft nicht auf einige wenige aktive Dichter zu, die nach Zusammenarbeit mit Vertretern anderer Genres streben. Wichtige historische japanische Gedichtsammlungen sind Man'yōshu, Kokin-wakashū und Shinkokin-wakashū. (de)
- Japanese poetry is poetry typical of Japan, or written, spoken, or chanted in the Japanese language, which includes Old Japanese, Early Middle Japanese, Late Middle Japanese, and Modern Japanese, as well as poetry in Japan which was written in the Chinese language or ryūka from the Okinawa Islands: it is possible to make a more accurate distinction between Japanese poetry written in Japan or by Japanese people in other languages versus that written in the Japanese language by speaking of Japanese-language poetry. Much of the literary record of Japanese poetry begins when Japanese poets encountered Chinese poetry during the Tang dynasty (although the Chinese classic anthology of poetry, Shijing, was well known by the literati of Japan by the 6th century). Under the influence of the Chinese poets of this era Japanese began to compose poetry in Chinese kanshi); and, as part of this tradition, poetry in Japan tended to be intimately associated with pictorial painting, partly because of the influence of Chinese arts, and the tradition of the use of ink and brush for both writing and drawing. It took several hundred years to digest the foreign impact and make it an integral part of Japanese culture and to merge this kanshi poetry into a Japanese language literary tradition, and then later to develop the diversity of unique poetic forms of native poetry, such as waka, haikai, and other more Japanese poetic specialties. For example, in the Tale of Genji both kanshi and waka are frequently mentioned. The history of Japanese poetry goes from an early semi-historical/mythological phase, through the early Old Japanese literature inclusions, just before the Nara period, the Nara period itself (710 to 794), the Heian period (794 to 1185), the Kamakura period (1185 to 1333), and so on, up through the poetically important Edo period (1603 and 1867, also known as "Tokugawa") and modern times; however, the history of poetry often is different from socio-political history. (en)
- Bien que la création poétique soit très ancienne au Japon, les premiers témoignages de poésie japonaise datent du début du VIIIe siècle. Ces poèmes se trouvent inclus dans les textes en prose qui composent le Kojiki et le Nihon shoki. Le terme waka (和歌, poésie japonaise) est généralement utilisé pour définir l'ensemble de la production poétique de la langue, en opposition à la poésie en langue chinoise. La poésie japonaise comprend la poésie écrite, orale ou chantée en japonais ancien, en japonais du milieu de la période d'Heian, le japonais de la fin de la période d'Heian et le japonais moderne, mais aussi la poésie écrite au Japon en la langue chinoise ou le ryūka de l'île d'Okinawa. Il est possible de faire une distinction précise entre la poésie japonaise écrite au Japon, ou celle écrite par les Japonais dans d'autres langues, de celle écrite dans la langue japonaise. Une grande partie des documents littéraires de la poésie japonaise débute quand les poètes japonais ont découvert la poésie chinoise durant la Dynastie Tang (bien que l'anthologie classique de la poésie chinoise, Shijing, était bien connue des lettrés du Japon au 6e siècle). Sous l'influence des poètes chinois durant cette époque, les Japonais ont commencé à écrire de la poésie en chinois kanshi. Dans le cadre de cette tradition, la poésie au Japon avait tendance à être intimement associée à la peinture picturale, partiellement à cause de l'influence des arts chinois et de la tradition de l'utilisation de l'encre et du pinceau pour l'écriture et le dessin. Cela a pris plusieurs centaines d'années pour incorporer cet apport étranger et en faire une partie intégrante de la culture japonaise, pour fusionner cette poésie kanshi dans la tradition littéraire de la langue japonaise puis, pour plus tard la développer dans une forme poétique unique de la poésie indigène,telle que le waka, le haïku et d'autres spécialités poétiques japonaises. Par exemple, dans le Dit du Genji, le waka et le kanshi sont souvent mentionnés. L'histoire de la poésie japonaise part du début d'une première phase semi- historique/mythologique, à travers les premières inclusions de la littérature japonaise ancienne, juste avant l'Époque Nara (710-794), l'Époque Heian (794-1185), l'Époque Kamakura (1185-1333) et ainsi de suite jusqu’à l'époque poétique d'Edo (1603-1867, qui est aussi connue sous le nom de «Tokugawa») et de ses temps modernes. Cependant, l'histoire de la poésie est souvent différente de l'histoire sociopolitique. (fr)
- La poesia giapponese è la poesia tipica del Giappone, scritta, orale o cantata in giapponese, sia antico che moderno, e che può forse includere le poesie scritte in Giappone, ma in cinese. Molte delle opere letterarie della poesia giapponese nacquero quando i poeti giapponesi incontrarono i poeti cinesi durante la Dinastia Tang (sebbene lo Shijing fosse già ben conosciuto dai letterati giapponesi del VI secolo a.C.). Nell'era in cui il Giappone era sotto l'influenza dei poeti cinesi, cominciarono ad essere composte poesie in cinese. Ci vollero diversi secoli per assorbire l'influenza straniera, renderla parte integrante della cultura giapponese, fonderla con la tradizione letteraria in lingua giapponese e poi più tardi sviluppare la diversità di forme poetiche peculiari della poesia nativa. Per esempio, nella Storia di Genji, entrambe le categorie di poesia erano frequentemente menzionate. Una nuova tendenza arrivò alla metà del XIX secolo a.C.. Da allora in poi, la maggiore forma di poesia giapponese sono stati Tanka (il nome moderno per waka), haiku e , appartenenti allo stile poetico orientale. Al giorno d'oggi la principale forma di poesia giapponese si può dividere in poesia sperimentale ed in poesia alla ricerca della tradizione. I poeti, scrivendo tanka, haiku e shi si muovono in livelli separati e raramente lavorano in altre forme che non siano le proprie, anche se alcuni poeti adorano collaborare con compositori di altri generi. Importanti raccolte sono Man'yōshū, e Shin Kokin Wakashū. (it)
- De Japanse dichtkunst is een vorm van dichtkunst uit Japan, die zich duidelijk anders ontwikkeld heeft dan die uit het Westen. Het kenmerk van veel van de dichtvormen van de Japanse dichtkunst, is de opbouw uit korte verzen, die elk uit een aantal regels met een vast aantal tijdseenheden (moren) opgebouwd zijn. Het kenmerk van de klassieke Europese dichtkunst, het gebruik van een rijmvorm, komt in de Japanse dichtkunst niet voor. Over het algemeen wordt eindrijm zelfs als een schoonheidsfout gezien die bij voorkeur vermeden moet worden. (nl)
- Quando poetas japoneses se depararam com a pela primeira vez, esta estava no seu pico durante a dinastia Tang. Levou vários séculos para eles digerirem o impacto estrangeiro, torna-lo parte de sua cultura e fundi-lo com a tradição literária na sua língua mãe, e começar a desenvolver a diversidade de sua poesia nativa. Por exemplo, no Conto de Genji ambos os tipos de poesia são frequentemente mencionados. (Já que muita poesia no Japão era escrita em chinês, talvez seja mais acurado referir-se a poesia em língua japonesa.) Uma nova tendência começou na metade do século XIX. A partir de então as principais formas de poesia japonesa tem sido o tanka (novo nome para o waka), o haiku e o shi. Atualmente as principais formas de poesia japonesa podem ser divididas em poesia experimental e poesia que busca revitalizar as formas tradicionais. Poetas escrevendo em tanka, haiku e shi movem-se em planos separados e raramente escrevem poesias numa forma diferente da forma específica que utilizam, embora alguns poetas ativos gostam de colaborar com poetas em outros gêneros. Coleções importantes são o Man'yōshū, Kokin Wakashū e o . (pt)
- Поезія Японії — сукупність всіх поетичних текстів, написаних китайською і японською мовами в Японії. Найстаріші вірші датовані 8 століттям і представлені у історичних хроніках «Кодзікі», «Ніхон-сьокі», «Манйосю». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- واجه الشعر الياباني تحدر من الشعر الصيني في أوج حضارة حكم سلالة تانغ الصينية. وقد أمضى الشعراء اليابانيون عدة قرون لاستيعاب التأثير الصيني ودمجه ضمن ثقافتهم ولغتهم، ليبدؤوا تطوير تشكيلات وأنماط مختلفة من شعرهم الوطني. وعلى سبيل المثال في قصيدة (قصة جني) غالبا ما يقرن الشعر باللغتين، كون أكثر الشعر الياباني كان يكتب بالصينية. ولذلك يبدو أن تعبير «شعر باللغة اليابانية» أكثر دقة. ومن أنواع الشعر الياباني:
* هايكو (باليابانية: 俳句)
* . أهم ثلاث مجموعات شعرية في التاريخ الياباني هي مانيوشو، شين كوكين واكاشو، وكوكين واكاشو. (ar)
- De Japanse dichtkunst is een vorm van dichtkunst uit Japan, die zich duidelijk anders ontwikkeld heeft dan die uit het Westen. Het kenmerk van veel van de dichtvormen van de Japanse dichtkunst, is de opbouw uit korte verzen, die elk uit een aantal regels met een vast aantal tijdseenheden (moren) opgebouwd zijn. Het kenmerk van de klassieke Europese dichtkunst, het gebruik van een rijmvorm, komt in de Japanse dichtkunst niet voor. Over het algemeen wordt eindrijm zelfs als een schoonheidsfout gezien die bij voorkeur vermeden moet worden. (nl)
- Поезія Японії — сукупність всіх поетичних текстів, написаних китайською і японською мовами в Японії. Найстаріші вірші датовані 8 століттям і представлені у історичних хроніках «Кодзікі», «Ніхон-сьокі», «Манйосю». (uk)
- Formy tradiční japonské poezie jsou (漢詩; básně v čínštině), waka (和歌), (長歌; dlouhá waka), renga (連歌; ), (俳諧の連歌; komická řazená báseň), haiku (俳句; také hokku), (今様; písně) a (川柳; komické haiku). Japonci rozdělují básně na kanši, waka a haiku, přičemž pro ně ale neužívají společný termín poezie. (cs)
- Die außerhalb Japans bekanntesten Formen japanischer Poesie sind Haiku und Senryū. Die klassische Form in Japan ist aber eher Waka. Viele Werke in Japan wurden auch in chinesischer Sprache verfasst, so dass man genauer von „japanischsprachiger Poesie“ sprechen sollte. Zum Beispiel werden in dem Epos Genji Monogatari beide Arten der Poesie häufig erwähnt. Als japanische Dichter erstmals mit chinesischer Poesie in Kontakt kamen, war gerade die Blütezeit der Tang-Dynastie und die japanischen Dichter waren von der chinesischen Kultur fasziniert. Es dauerte mehrere Hundert Jahre, um den chinesischen Einfluss zu verdauen, ihn in die japanische Kultur zu integrieren und sie mit der eigenen literarischen Kultur in japanischer Sprache zu vereinigen. Damit begann die Entwicklung einer Vielzahl eigen (de)
- Η ιαπωνική ποίηση είναι τυπική ποίηση της Ιαπωνίας, σε γραπτή, προφορική ή τραγουδιστή μορφή, γραμμένη στις διάφορες ιστορικές μορφές της ιαπωνικής γλώσσας (Παλαιά Ιαπωνικά, Πρώιμα Μεσαία Ιαπωνικά, Ύστερα Μεσαία Ιαπωνικά και σύγχρονα ιαπωνικά), στα κινεζική γλώσσα ή στη ριούκα (μια μορφή ποίησης από τα νησιά της Οκινάουα). Μπορούμε να κάνουμε μια ακριβέστερη διάκριση μεταξύ της ιαπωνικής ποίησης γραμμένης στην Ιαπωνία ή από Ιάπωνες σε άλλες γλώσσες και της ποίησης που γράφτηκε στα ιαπωνικά χρησιμοποιώντας τον όρο ιαπωνόγλωσση ποίηση. Ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής καταγραφής της ιαπωνικής ποίησης ξεκινά όταν Ιάπωνες ποιητές ήρθαν σε επαφή με την κινεζική ποίηση στην εποχή της δυναστείας των Τανγκ (αν και η κινεζική κλασική ανθολογία της ποίησης, η Σιτσίνγκ, ήταν γνωστή στην Ιαπωνική γρα (el)
- Japanese poetry is poetry typical of Japan, or written, spoken, or chanted in the Japanese language, which includes Old Japanese, Early Middle Japanese, Late Middle Japanese, and Modern Japanese, as well as poetry in Japan which was written in the Chinese language or ryūka from the Okinawa Islands: it is possible to make a more accurate distinction between Japanese poetry written in Japan or by Japanese people in other languages versus that written in the Japanese language by speaking of Japanese-language poetry. Much of the literary record of Japanese poetry begins when Japanese poets encountered Chinese poetry during the Tang dynasty (although the Chinese classic anthology of poetry, Shijing, was well known by the literati of Japan by the 6th century). Under the influence of the Chinese (en)
- Bien que la création poétique soit très ancienne au Japon, les premiers témoignages de poésie japonaise datent du début du VIIIe siècle. Ces poèmes se trouvent inclus dans les textes en prose qui composent le Kojiki et le Nihon shoki. Le terme waka (和歌, poésie japonaise) est généralement utilisé pour définir l'ensemble de la production poétique de la langue, en opposition à la poésie en langue chinoise. (fr)
- La poesia giapponese è la poesia tipica del Giappone, scritta, orale o cantata in giapponese, sia antico che moderno, e che può forse includere le poesie scritte in Giappone, ma in cinese. Molte delle opere letterarie della poesia giapponese nacquero quando i poeti giapponesi incontrarono i poeti cinesi durante la Dinastia Tang (sebbene lo Shijing fosse già ben conosciuto dai letterati giapponesi del VI secolo a.C.). Nell'era in cui il Giappone era sotto l'influenza dei poeti cinesi, cominciarono ad essere composte poesie in cinese. Ci vollero diversi secoli per assorbire l'influenza straniera, renderla parte integrante della cultura giapponese, fonderla con la tradizione letteraria in lingua giapponese e poi più tardi sviluppare la diversità di forme poetiche peculiari della poesia nat (it)
- Quando poetas japoneses se depararam com a pela primeira vez, esta estava no seu pico durante a dinastia Tang. Levou vários séculos para eles digerirem o impacto estrangeiro, torna-lo parte de sua cultura e fundi-lo com a tradição literária na sua língua mãe, e começar a desenvolver a diversidade de sua poesia nativa. Por exemplo, no Conto de Genji ambos os tipos de poesia são frequentemente mencionados. (Já que muita poesia no Japão era escrita em chinês, talvez seja mais acurado referir-se a poesia em língua japonesa.) Coleções importantes são o Man'yōshū, Kokin Wakashū e o . (pt)
|
