| dbo:abstract
|
- Ion Agârbiceanu, nascut el 12 de setembre de 1882 à Szászcsanád, llavors Imperi Austrohongarès (actualment , județ d'Alba, Romania) i mort el 28 de maig de 1963 à Cluj, llavors República Popular de Romania, fou un sacerdot grecocatòlic, escriptor, periodista, polític i teòleg romanès, defensor de l'adhesió de la Transsilvània austrohongaresa a Romania. Fou el pare del físic . (ca)
- إيون أغربيتشانو (12 سبتمبر عام 1882 - 28 مايو عام 1963) هو كاتب وصحفي وسياسي وقسيس رومي كاثوليكي ولاهوتي روماني من مواليد الإمبراطورية النمساوية المجرية. ولد لعائلة تنتمي لطبقة الفلاحين الرومانية في ترانسيلفانيا، وكان بالأصل أرثوذكسيًا ولكنه اختار اعتناق الكاثوليكية الشرقية في ما بعد. تخرج أغربيتشانو من جامعة بودابست بمساعدة رعايا الكنيسة الكاثوليكية في مدينة بلاج ورُسم بعدها قسيسًا. عهد إليه رئاسة إحدى الأبرشيات الواقعة في جبال أبوسيني في بادئ الأمر. شكلت هذه الجبال الخلفية التي دارت فيها أحداث العديد من رواياته. حقق أغربيتشانو شهرة أدبية في كل من ترانسيلفانيا ومملكة رومانيا قبل عام 1910، وانتسب إلى جمعية أسترا الثقافية في عام 1912. كان عمله محل خلاف بين مدرسة ساماناتورل والمدرسة الشعبوية المنافسة لها. أصبح أغربيتشانو من الكتاب غزيري الإنتاج الذي ألفوا العديد من الروايات والروايات القصيرة وغيرها من الضروب النثرية وجاء ذلك في أعقاب استهلاله لمسيرته الشعرية، وكان يعتبر «تشيخوفيًا» أو «تولستويًا» نظرًا لما تمتع به من مهارات في وصف المعاناة التي اكتنفت عامة الناس. غدا أغربيتشانو منخرط سياسيًا في الحزب الوطني الروماني ووقف إلى جانب الفصيل الأكثر راديكالية المنبثق عنه والذي تزعمه أوكتافيان غوغا. دفعه التزامه بالنشاط الاجتماعي والثقافي في ترانسيلفانيا إلى قضاء العقد الأول من القرن العشرين في أداء واجباته بالقرب من مدينة سيبيو، وأخذ بعدها استراحة خلال الحرب العالمية الأولى متخذًا من روسيا وجمهورية أوكرانيا الشعبية والجمهورية المولدوفية الديمقراطية ملاذًا له. خدم أغربيتشانو كقسيس عسكري في فيلق المتطوعين الروماني ونال تكريمًا عن خدمته. انتقل أغربيتشانو إلى مدينة كلوج في عام 1919، وهناك عاش الجزء الأكبر المتبقي من حياته فيها. انخرط في الحياة السياسية والثقافية في رومانيا الكبرى بعد انتهاء الحرب. وانتقل بين حزب الفلاحين الوطني وحزب الشعب والحزب الزراعي الوطني، وذلك في الوقت الذي ظل فيه مواظبًا على المشاركة في تنظيم مجموعات المصالح الرومية الكاثوليكية بصورةٍ خاصة. أعرب أغربيتشانو عن خيبة أمله إزاء الانحدار الثقافي الذي شعر أن الطبقة السياسية الناشئة عملت على تعزيزه خلال عشرينيات القرن العشرين واعتنق بدلًا من ذلك مواقف يمينية متطرفة وأخرى مرتبطة بتحسين النسل، في حين طالب أيضًا باتباع التنظيم الإداري اللامركزي وتشجيع طبقة الفلاحين على تحسين وضعها الاقتصادي. انتُخب عضوًا في الأكاديمية الرومانية وخدم عدة ولايات في جمعية النواب الوطنية وشغل منصب نائب رئيس مجلس الشيوخ خلال فترة ديكتاتورية حزب جبهة المقاومة الوطنية. استنكر أغربيتشانو في كتاباته كمحرر وكاتب عمود في صحيفة تريبيونا سياسة التحريفية المجرية ودعم صراحةً سياسات الملك كارول الثاني كوسيلة لترسيخ الاتحاد. غير أنه أقصي من شمال ترانسيلفانيا في نهاية المطاف خلال الحرب العالمية الثانية. وقضى العقد والنصف الأخيرين من حياته تحت وطأة حكم النظام الشيوعي الذي حظر كنيسته وهو أحد الإجراءات التي رفض الإذعان إليها. كذلك حظر الرقباء الشيوعيون الجزء الأكبر من أعماله نظرًا لما تضمنته من مواعظ مسيحية صريحة والتي ثبت عدم توافقها مع الأيديولوجيا الجديدة، ومع ذلك منحه النظام العديد من التكريمات بعدما وجده مفيدًا في تلميع صورة النظام ولا سيما بعد عام 1953. لم يُسمح له بنشر أعماله الكاملة بتاتًا وواصل صراعه مع الرقابة خلال السنوات الأخيرة من حياته. أصبحت إسهامات أغربيتشانو الكاملة متاحة للقراء وأعيد تقييمها بدءًا من تسعينيات القرن العشرين، ولكنه ما يزال يعد من المؤلفين المنسيين إلى حدٍ كبير، ولعل الاستثناء الوحيد المحتمل لذلك هو روايته القصيرة بعنوان «القبح» والتي تقع أحداثها في جبال أبوسيني. (ar)
- Ο Ιών (Ιωάννης) Αγκαρμπιτσεάνου (Ion Agârbiceanu ή και Agîrbiceanu, 12 Σεπτεμβρίου 1882 – 28 Μαΐου 1963) ήταν Ρουμάνος λογοτέχνης, δημοσιογράφος, θεολόγος και Ελληνοκαθολικός («Ουνίτης») ιερέας. Ο Αγκαρμπιτσεάνου γεννήθηκε στην κοινότητα της Τρανσυλβανίας, σε έδαφος που ανήκε τότε στο «Ουγγρικό Στέμμα του Αγίου Στεφάνου (Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία), σε οικογένεια Ρουμάνων αγροτών: ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Νικολάε και της Άνα. Απεφοίτησε ως θεολόγος από το και κατόπιν χειροτονήθηκε ιερέας. Ο Αγκαρμπιτσεάνου διορίσθηκε αρχικώς σε μια ενορία στα (ή «Δυτικά Ρουμανικά Όρη») και έτσι η ορεινή αγροτική κοινωνία της υπαίθρου απετέλεσε το υπόβαθρο για μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής του παραγωγής. Πριν από τα τριάντα του χρόνια, ο Αγκαρμπιτσεάνου είχε ήδη αποκτήσει λογοτεχνική φήμη, τόσο στην Τρανσυλβανία, όσο και στο τότε Βασίλειο της Ρουμανίας, ιδίως με το έργο του «Εις την εξοχήν» (1906). Το 1912 συνδέθηκε με την «Τρανσυλβανική Ένωση για τη ρουμανική λογοτεχνία και τον πολιτισμό του ρουμανικού λαού» (Asociația Transilvană pentru Literatura Română și Cultura Poporului Român, γνωστή ως ASTRA από τα λίγα πρώτα γράμματα των δύο μόνο πρώτων λέξεων). Το έργο του ταλαντωνόταν ανάμεσα στις αντίπαλες «σχολές» του περιοδικού (= «Σπορεύς») και του , δηλαδή της ρουμανικής εκδοχής του εθνικολαϊκισμού. Μετά από μια αρχική ενασχόληση με την ποίηση, ο Αγκαρμπιτσεάνου έγινε πολυγραφότατος πεζογράφος, συγγράφοντας διηγήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες και άλλα, χαρακτηριζόμενος ως «τσεχωφικός» ή «τολστοϊκός» για τα ταλέντο του στο να περιγράφει τα σιωπηλά βάσανα του απλού λαού. Με το μυθιστόρημά του Αρχάγγελοι (1914) δίνει μια επιτυχημένη περιγραφή των χρυσοθήρων στα δυτικά βουνά και περιγράφει επίσης την αναστάτωση που δημιούργησε ο ερχομός της βιομηχανικής οικονομίας. Ο Αγκαρμπιτσεάνου αναμίχθηκε και στην πολιτική με το Ρουμανικό Εθνικό Κόμμα, τασσόμενος με την πιο ριζοσπαστική πτέρυγά του, εκείνη του . Ενεργός στον κοινωνικό και πολιτιστικό ακτιβισμό στην Τρανσυλβανία, ο συγγραφέας πέρασε τη δεκαετία 1910-1920 κοντά στο Σιμπίου, εκτός μιας περιόδου κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε κατέφυγε στη Ρωσική Αυτοκρατορία, κατόπιν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας και τελικώς στη Μολδαβία. Υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας στο Ρουμανικό Σώμα Εθελοντών στη Ρωσία και παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του σε αυτό. Το 1919 μετεγκαταστάθηκε στο Κλουζ, όπου έζησε όλη σχεδόν την υπόλοιπη ζωή του. Στον Μεσοπόλεμο αναμίχθηκε τόσο στην πολιτική, όσο και στην πνευματική ζωή της νέας Ρουμανίας. Μετακινήθηκε ανάμεσα στο , το Λαϊκόν Κόμμα και το βραχύβιο δεξιό «Εθνικόν Αγροτικόν Κόμμα», ενώ ταυτοχρόνως απασχολείτο με τη διοργάνωση ομάδων ενδιαφερόντων Ελληνοκαθολικών. Από τη δεκαετία του 1920, ο Αγκαρμπιτσεάνου εξέφραζε την απογοήτευσή του για την πνευματική παρακμή που πίστευε ότι ενθαρρυνόταν από μία νεοφυή πολιτική τάξη. Ο ίδιος άρχισε έτσι να υιοθετεί θέσεις της ριζοσπαστικής δεξιάς, ενώ την ίδια στιγμή ζητούσε τη διοικητική αποκέντρωση και ενθάρρυνε την αγροτιά να βελτιώσει την οικονομική της κατάσταση. Εκλέχθηκε μέλος της , υπηρέτησε περισσότερες από μία βουλευτικές θητείες στη ρουμανική Κάτω Βουλή και έφθασε ακόμα και στο αξίωμα του αντιπροέδρου της υπό το δικτατορικό καθεστώς του Εθνικού Μετώπου Αναγεννήσεως, δηλαδή του Βασιλέως Καρόλου Β΄. Ως συντάκτης και συγγραφέας μόνιμης στήλης στην εφημερίδα Tribuna, ο Αγκαρμπιτσεάνου κατήγγελε τον και υπεστήριζε ανοικτά τις πολιτικές του Καρόλου Β΄ ως μέσο παγιώσεως της εθνικής ενότητας. Τελικώς υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη «Βόρεια Τρανσυλβανία» (τμήμα που είχε προσαρτηθεί από την Ουγγαρία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). Ο Αγκαρμπιτσεάνου είχε την ατυχία να περάσει την τελευταία δεκαπενταετία της ζωής του υπό ένα καθεστώς, το το κομμουνιστικό, που ήταν αντίθετο με την ιδεολογία του και που κήρυξε παράνομη την Ελληνοκαθολική Εκκλησία, μια πράξη στην οποία αρνήθηκε να συνεργασθεί. Μεγάλο μέρος του έργου του, με την ευδιάκριτη χριστιανική διδασκαλία του, αποδείχθηκε ασύμβατο με τη νέα ιδεολογία και απαγορεύθηκε από τη λογοκρισία. Ωστόσο, μετά το 1953, το καθεστώς τον βρήκε χρήσιμο για την εικόνα του και του απέδωσε κάποιες τιμητικές διακρίσεις. Δεν του επιτράπηκε πάντως ποτέ να εκδώσει τα άπαντά του και συνέχισε να αντιπαλεύει με τους λογοκριτές μέχρι τον θάνατό του. Η πλήρης λογοτεχνική συνεισφορά του Αγκαρμπιτσεάνου έγινε διαθέσιμη και επανεκτιμήθηκε μετά το 1990. Μερικά έργα του είναι τα παρακάτω:
* «Εις την εξοχήν» (1906)
* Αρχάγγελοι (Arhanghelii), μυθιστόρημα (1914)
* Ο Πατέρας Μαν (Popa Man), μυθιστόρημα (1920), περιγραφή της ζωής, του χαρακτήρα και των έργων ενός εφημέριου της επαρχίας
* Ο νόμος της σάρκας, μυθιστόρημα (Legea trupului, 1912, σε τελική μορφή το 1926)
* Ο νόμος του πνεύματος (Legea minții, 1927)
* Fefeleaga, νουβέλα για τη ζωή στην ορεινή επαρχία (el)
- Ion Agârbiceanu (* 12. September 1882 in Scholten, Österreich-Ungarn; † 28. Mai 1963 in Klausenburg) war ein rumänischer Schriftsteller. (de)
- Ion Agârbiceanu (first name also Ioan, last name also Agărbiceanu and Agîrbiceanu; September 12, 1882 – May 28, 1963) was an Austro-Hungarian-born Romanian writer, journalist, politician, theologian and Greek-Catholic priest. Born among the Romanian peasant class of Transylvania, he was originally an Orthodox, but chose to embrace Eastern Catholicism. Assisted by the Catholic congregation of Blaj, he graduated from Budapest University, after which he was ordained. Agârbiceanu was initially assigned to a parish in the Apuseni Mountains, which form the backdrop to much of his fiction. Before 1910, Agârbiceanu had achieved literary fame in both Transylvania and the Kingdom of Romania, affiliating with Astra cultural society in 1912; his work was disputed between the rival schools of Sămănătorul and Poporanism. After a debut in poetry, he became a highly prolific author of novels, novellas, and other forms of prose, being rated as "Chekhovian" or "Tolstoyan" for his talents in describing the discreet suffering of common folk. Agârbiceanu became involved politically with the Romanian National Party, siding with its more radical offshoot, under Octavian Goga. Committed to social and cultural activism in Transylvania, Agârbiceanu spent the 1910s officiating near Sibiu, with a break during World War I that saw him taking refuge in the Russia, the Ukrainian People's Republic, and eventually the Moldavian Democratic Republic. He served as a chaplain for the Romanian Volunteer corps, and was decorated for his service. In 1919, Agârbiceanu moved to Cluj, where he lived for most of the remainder of his life. After the war, he involved himself in both the political and cultural life of Greater Romania. He moved between the National Peasants' Party, the People's Party, and the National Agrarian Party, all while remaining engaged with organizing specifically Greek-Catholic interest groups. Already in the 1920s, Agârbiceanu expressed disappointment with the cultural decline he felt was encouraged by an emerging political class, embracing instead radical-right positions and eugenics, while also demanding administrative decentralization and encouraging the peasantry to improve its economic standing. Voted into the Romanian Academy, he served terms in the Assembly of Deputies, and assumed the office of Senate vice president under the National Renaissance Front dictatorship. As editor and columnist at , Agârbiceanu decried Hungarian revisionism and openly supported the politics of King Carol II as a means to solidify union. He was eventually forced out of Northern Transylvania during World War II. He spent his last decade and a half under a communist regime that outlawed his church, an act in which he refused to cooperate. Much of his work, with its transparent Christian moralizing, proved incompatible with the new ideology, and was banned by communist censors; however, especially after 1953, the regime found him useful for its image, and bestowed honors upon him. He was never allowed to publish his complete works, and continued to struggle with his censors during his final years. Agârbiceanu's full contribution has been made available and reappraised since the 1990s, but he endures as a largely forgotten author, with the possible exception of his Apuseni-based novella, Fefeleaga. (en)
- Ion Agârbiceanu, né le 12 septembre 1882 à Szászcsanád en Autriche-Hongrie (aujourd'hui Cenade, județ d'Alba, Roumanie) et mort le 28 mai 1963 à Cluj, est un prêtre grec-catholique, écrivain, journaliste, homme politique et théologien roumain, militant pour le rattachement de la Transylvanie austro-hongroise à la Roumanie. (fr)
- Ion Agârbiceanu (Cenade, 12 settembre 1882 – Cluj-Napoca, 28 maggio 1963) è stato uno scrittore e sacerdote di rito greco-cattolico rumeno. (it)
- Ио́н Агырбича́ну (Агэрбичану, рум. Ion Agârbiceanu, 1882—1963) — румынский писатель, журналист, парламентарий и священнослужитель Румынской католической церкви. (ru)
- Ion Agârbiceanu (ur. 12 września 1882 we wsi Cenade k. Blaj, zm. 28 maja 1963 w Kluż (obecnie Kluż-Napoka) – rumuński pisarz, dziennikarz, duchowny greckokatolicki. (pl)
- Йон Агирбічану (рум. Ion Agârbiceanu; 12 вересня 1882, Ченаде — 28 травня 1963, Клуж-Напока) — румунський письменник, журналіст, парламентарій і священнослужитель Румунської греко-католицької церкви. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ion Agârbiceanu, nascut el 12 de setembre de 1882 à Szászcsanád, llavors Imperi Austrohongarès (actualment , județ d'Alba, Romania) i mort el 28 de maig de 1963 à Cluj, llavors República Popular de Romania, fou un sacerdot grecocatòlic, escriptor, periodista, polític i teòleg romanès, defensor de l'adhesió de la Transsilvània austrohongaresa a Romania. Fou el pare del físic . (ca)
- Ion Agârbiceanu (* 12. September 1882 in Scholten, Österreich-Ungarn; † 28. Mai 1963 in Klausenburg) war ein rumänischer Schriftsteller. (de)
- Ion Agârbiceanu, né le 12 septembre 1882 à Szászcsanád en Autriche-Hongrie (aujourd'hui Cenade, județ d'Alba, Roumanie) et mort le 28 mai 1963 à Cluj, est un prêtre grec-catholique, écrivain, journaliste, homme politique et théologien roumain, militant pour le rattachement de la Transylvanie austro-hongroise à la Roumanie. (fr)
- Ion Agârbiceanu (Cenade, 12 settembre 1882 – Cluj-Napoca, 28 maggio 1963) è stato uno scrittore e sacerdote di rito greco-cattolico rumeno. (it)
- Ио́н Агырбича́ну (Агэрбичану, рум. Ion Agârbiceanu, 1882—1963) — румынский писатель, журналист, парламентарий и священнослужитель Румынской католической церкви. (ru)
- Ion Agârbiceanu (ur. 12 września 1882 we wsi Cenade k. Blaj, zm. 28 maja 1963 w Kluż (obecnie Kluż-Napoka) – rumuński pisarz, dziennikarz, duchowny greckokatolicki. (pl)
- Йон Агирбічану (рум. Ion Agârbiceanu; 12 вересня 1882, Ченаде — 28 травня 1963, Клуж-Напока) — румунський письменник, журналіст, парламентарій і священнослужитель Румунської греко-католицької церкви. (uk)
- إيون أغربيتشانو (12 سبتمبر عام 1882 - 28 مايو عام 1963) هو كاتب وصحفي وسياسي وقسيس رومي كاثوليكي ولاهوتي روماني من مواليد الإمبراطورية النمساوية المجرية. ولد لعائلة تنتمي لطبقة الفلاحين الرومانية في ترانسيلفانيا، وكان بالأصل أرثوذكسيًا ولكنه اختار اعتناق الكاثوليكية الشرقية في ما بعد. تخرج أغربيتشانو من جامعة بودابست بمساعدة رعايا الكنيسة الكاثوليكية في مدينة بلاج ورُسم بعدها قسيسًا. عهد إليه رئاسة إحدى الأبرشيات الواقعة في جبال أبوسيني في بادئ الأمر. شكلت هذه الجبال الخلفية التي دارت فيها أحداث العديد من رواياته. حقق أغربيتشانو شهرة أدبية في كل من ترانسيلفانيا ومملكة رومانيا قبل عام 1910، وانتسب إلى جمعية أسترا الثقافية في عام 1912. كان عمله محل خلاف بين مدرسة ساماناتورل والمدرسة الشعبوية المنافسة لها. أصبح أغربيتشانو من الكتاب غزيري الإنتاج الذي ألفوا العديد من الروايات والروايات القصيرة (ar)
- Ο Ιών (Ιωάννης) Αγκαρμπιτσεάνου (Ion Agârbiceanu ή και Agîrbiceanu, 12 Σεπτεμβρίου 1882 – 28 Μαΐου 1963) ήταν Ρουμάνος λογοτέχνης, δημοσιογράφος, θεολόγος και Ελληνοκαθολικός («Ουνίτης») ιερέας. Ο Αγκαρμπιτσεάνου γεννήθηκε στην κοινότητα της Τρανσυλβανίας, σε έδαφος που ανήκε τότε στο «Ουγγρικό Στέμμα του Αγίου Στεφάνου (Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία), σε οικογένεια Ρουμάνων αγροτών: ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Νικολάε και της Άνα. Απεφοίτησε ως θεολόγος από το και κατόπιν χειροτονήθηκε ιερέας. Ο Αγκαρμπιτσεάνου διορίσθηκε αρχικώς σε μια ενορία στα (ή «Δυτικά Ρουμανικά Όρη») και έτσι η ορεινή αγροτική κοινωνία της υπαίθρου απετέλεσε το υπόβαθρο για μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής του παραγωγής. Πριν από τα τριάντα του χρόνια, ο Αγκαρμπιτσεάνου είχε ήδη αποκτήσει λογοτεχνική φήμη, (el)
- Ion Agârbiceanu (first name also Ioan, last name also Agărbiceanu and Agîrbiceanu; September 12, 1882 – May 28, 1963) was an Austro-Hungarian-born Romanian writer, journalist, politician, theologian and Greek-Catholic priest. Born among the Romanian peasant class of Transylvania, he was originally an Orthodox, but chose to embrace Eastern Catholicism. Assisted by the Catholic congregation of Blaj, he graduated from Budapest University, after which he was ordained. Agârbiceanu was initially assigned to a parish in the Apuseni Mountains, which form the backdrop to much of his fiction. Before 1910, Agârbiceanu had achieved literary fame in both Transylvania and the Kingdom of Romania, affiliating with Astra cultural society in 1912; his work was disputed between the rival schools of Sămănător (en)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
