| dbo:abstract
|
- الرواية النفسية رواية تكون فيها الأحداث مسجَّلةً، على نحو ذاتيّ، في ذهن واحد أو أكثر من شخصياتها، وتلعب فيها عمليات الوعي دوراً مشوِّقاً يَعْدل دور الأحداث الخارجية أو يفوقُهُ أهميةً، وفي الرواية النفسيّة تقدَّم الأحداث، لا وفقاً لتسلسلها الزمنيّ، ولكنْ كما تتداعى في ذهن البطل أو غيره من شخصيات الرواية، نشأت في الفترة التي طلع خلالها «فرويد» Freud بنظرياته النفسية، ولكنها لم تكن بالضرورة نتيجةً لذلك، ثم بلغت أشُدَّها في القرن العشرين، من أبرز ممثليها مارسيل بروست Proust وجيمس جويس Joyce وفرانز كافكا Kafka. (ar)
- La novel·la psicològica és un tipus de novel·la que va sorgir a principis del segle xx amb figures com Marcel Proust o James Joyce. Tenia com a característiques la subjectivització, la introspecció en la psicologia i el món interior del protagonista —prenent com a base els estudis realitzats per Sigmund Freud— i la utilització del discurs directe lliure i el monòleg interior. A part, solia tractar sobre la psicologia de la dona, perquè creien que era més complexa i, per tant, més interessant, cosa que es palesa als títols d'algunes novel·les (Laura, Aloma, Colometa, etc.). Aquestes dones, per norma general, provenien d'un estrat burgès i tenien un cert nivell cultural assolit. Els dos autors més importants en català d'aquest tipus de literatura són Llorenç Villalonga (Mort de dama) i Mercè Rodoreda (Aloma, La plaça del Diamant). En un segon terme hi ha figures com Miquel Llor (Laura a la ciutat dels sants) o Carles Soldevila (cicle de novel·les format per Fanny, i Valentina) (ca)
- Psychologický román je typ románové tvorby, ve které je hlavním tématem niterný (psychologický) stav ústředních postav. Ty jsou obvykle velmi složité, ale čtenář se z příběhu postupně dozvídá příčiny jejich myšlenek i chování a na konci je obvykle odhalení nebo osvobození od nějaké duševní trýzně. V Česku tento typ románů patří k těm nejkvalitnějším. Jako příklad české tvorby můžeme uvést například Egona Hostovského a jeho Všeobecné spiknutí, Jarmilu Glazarovou s její Vlčí jámou či román Neviditelný od Jaroslava Havlíčka. Ze současné zahraniční tvorby je hodnotný například román Sophiina volba amerického spisovatele Williama Styrona. Zakladatelem psychologického románu je světové proslulý realistický spisovatel Fjodor Michajlovič Dostojevskij. Jeho život byl výrazně ovlivněn vyhoštěním na Sibiř (bojoval proti carismu a byl zrazen). Po návratu ze Sibiře začal publikovat do novin. Jeho vrcholným dílem je román Zločin a trest - psychologický román o lidském svědomí. Hrdinové o sobě přemýšlí, řeší složité situace, problémy společnosti. (cs)
- La Psikologia romano aŭ romano de psikologia analizo, konata ankaŭ kiel psikologia realismo, estas tipo de romano, nome fikcia verko en prozo kiu emfazas la internan roluligon de la roluloj, ties motivojn, cirkonstancojn kaj internajn agojn kiuj naskiĝas kaj disvolviĝas el la eksteraj agoj. La psikologia romano "flankenlasas la rakonton antaŭ la priskribo de la animstatoj, pasioj kaj psikologiaj konfliktoj" de la roluloj. (eo)
- La novela psicológica o novela de análisis psicológico, también conocida como realismo psicológico, es una obra de ficción en prosa que enfatiza la caracterización interior de sus personajes, sus motivos, circunstancias y acciones internas que nacen y se desarrollan a partir de las acciones externas. La novela psicológica "pospone la narración a la descripción de los estados de ánimo, pasiones y conflictos psicológicos" de los personajes. (es)
- In literature, psychological fiction (also psychological realism) is a narrative genre that emphasizes interior characterization and motivation to explore the spiritual, emotional, and mental lives of the characters. The mode of narration examines the reasons for the behaviors of the character, which propel the plot and explain the story. Psychological realism is achieved with deep explorations and explanations of the mental states of the character's inner person, usually through narrative modes such as stream of consciousness and flashbacks. (en)
- Le roman psychologique (ou roman d'analyse psychologique, également connu comme « réalisme psychologique »), est une œuvre de fiction en prose qui met l'accent sur la intérieure de ses personnages, ses motivations, circonstances et actions internes qui naissent ou se développent à partir des actions externes. Le roman psychologique « met en second plan la narration pour favoriser la description des états d'âme, les passions et les conflits psychologiques » des personnages. (fr)
- 심리소설(心理小說)은 작중 인물의 심리 경과를 정세(精細)하게 분석 묘사한 소설이다. 오래된 작품에도 부분적으로는 볼 수 있으나 그것을 의도한 것은 스탕달이 시초이며, 헨리 제임스, 조지 엘리엇을 거쳐서 병적 심리묘사로 진전되었다. 또한 근대에 일어난 사소설(私小說)·은 자기의 심리를 해부한 작품이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Il romanzo psicologico è un tipo di romanzo nato tra l'Otto e il Novecento, nel clima di crisi e di tensione che caratterizzò la letteratura di quegli anni: da una parte, una chiusura nella propria interiorità, dall'altra una forte esigenza di realismo.Davanti ai drammi della guerra, si intende la letteratura come mezzo di autoanalisi e riflessione profonda su di sé. In questo tipo di narrazione la fabula è debole, quasi inesistente e focalizza tutta l'attenzione sui meccanismi mentali dei personaggi. A dominare in questo genere vi è il mondo interiore dei personaggi, i loro processi psichici, le emozioni che derivano dal profondo, gli stati d'animo e le riflessioni consce o inconsce.Comparvero così romanzi come La coscienza di Zeno di Italo Svevo (1923) e Uno, nessuno e centomila di Luigi Pirandello (1926). I due autori, influenzati anche dalle nuove scoperte della psicoanalisi di Freud, crearono personaggi i quali, più che vivere esperienze nel mondo esterno, compiono un “viaggio” nel proprio mondo interiore. Essi però non trovano facilmente una via d'uscita e spesso le loro riflessioni diventano pensieri fissi, manie, che rendono la loro vita angosciosa e piena di paure.L'attenzione degli scrittori si sposta dalla descrizione oggettiva a quella soggettiva; prevale la focalizzazione interna, sia in prima che in terza persona e si utilizzano il discorso diretto, il discorso indiretto libero, il flusso di coscienza, dove viene scritta qualunque cosa passa per la mente del protagonista senza punteggiatura e il monologo interiore, una particolare tecnica narrativa che permette allo scrittore di esporre, in modo spontaneo, i pensieri, i ricordi e le emozioni dei protagonisti. Tra le modalità di scorrimento del tempo narrativo prevale la pausa, in cui il corso degli eventi subisce un arresto e non succede nulla. Lo spazio e il paesaggio hanno un ruolo secondario, infatti diventano lo specchio degli stati d'animo del protagonista. Principali autori del racconto psicologico (oltre ai succitati Svevo e Pirandello) sono James Joyce, Gustave Flaubert, Fëdor Michajlovič Dostoevskij e Oscar Wilde, che avendo perso fiducia nella possibilità di conoscere razionalmente il mondo si rivolgono all'analisi della coscienza esaltando l'importanza della vita posteriore ai primi anni del Novecento. (it)
- 心理小説（しんりしょうせつ、Psychological fiction）は、文学のジャンルの1つである。 (ja)
- Een psychologische roman, ook wel psychologisch realistische roman genoemd, is een literair genre waarin de nadruk wordt gelegd op het innerlijk van de karakters, hun motieven, de omstandigheden en de innerlijke handelingen en gedachten, kortom de psychologie achter het verhaal. De roman geeft niet alleen de verhaallijnen weer, maar gaat dieper in op de vraag waarom en waarvoor de gebeurtenissen tot stand komen. In de manier van schrijven zijn de personages, hun karaktervorming en hun gedachtegangen van de personages belangrijker dan bij andere romans. Een psychologische roman kan ook een "roman van het innerlijk" worden genoemd. Het literaire genre onderscheidt zich van het realisme door een andersoortig taalgebruik, waarbij het innerlijk, de psyche, zo realistisch mogelijk wordt gepresenteerd. De karakterschetsen en de drijfveren van de personages vormen het onderwerp, de actie die daaruit volgt is van ondergeschikt belang. Aan de basis van de stroming stond de Russische toneelschrijver Anton Tsjechov. De eerste realisten in de Nederlandse letterkunde verschenen midden 19e eeuw, onder wie Nicolaas Beets en Conrad Busken Huet. Het hoogtepunt van de stroming lag rond 1900. Vrij snel ontwikkelde het Nederlandse realisme zich echter tot het naturalisme. Belangrijke latere vertegenwoordigers waren Ina Boudier-Bakker en Louis Couperus, wiens Eline Vere en vooral Psyche vaak als typische voorbeelden worden genoemd. In de tweede helft van de 20e eeuw werd de stroming nieuw leven ingeblazen. (nl)
- O romance psicológico é um gênero literário que se volta menos aos condicionantes exteriores do meio ambiente social e cultural e, mais, aos motivos íntimos das escolhas e ações humanas, no fluxo de afetos e memórias do inconsciente para o consciente, determinando comportamentos. O tema é antigo e foi inaugurado em 1678 por Madame de Lafayette, autora de A princesa de Cleves. Seguiram-se a ela "Ligações Perigosas", de Choderlos de Laclos (1782), "O Vermelho e o Negro", de Stendhal (1830), "Crime e Castigo", de Dostoievski (1866), "Dom Casmurro", de Machado de Assis (1899), "", de Eça de Queirós, "São Bernardo", de Graciliano Ramos (1934), e "Perto do Coração Selvagem", de Clarice Lispector (1944), entre outros. Outro romance psicológico que pode ser citado é o clássico da literatura inglesa "Wuthering Heights" (BR: O morro dos ventos uivantes) de Emily Brontë, que tem um vasto campo para a interpretação das instâncias psíquicas (ego, id, e superego) Nas décadas de 1960 e 1970, de intensa inquietação intelectual humanista, foram comuns os romances brasileiros com temas psicológicos, com base no trabalho de psiquiatras e psicoterapeutas. Entre os mais conhecidos está "Cleo e Daniel", de Roberto Freire (1966), que deu base a um filme homônimo e escandalizou a sociedade da época por sua linguagem contemporânea, realista. (pt)
- Powieść psychologiczna – odmiana powieści, której głównym tematem są przeżycia wewnętrzne bohatera, jego doznania, punkt widzenia, emocje, relacje z innymi ludźmi i sposób odbierania świata. Psychologia bohatera jest w tego typu utworach podstawowym elementem kształtującym fabułę, a narracja (najczęściej trzecioosobowa lub tworzona w mowie pozornie zależnej) poświęcona jest przede wszystkim relacjonowaniu życia wewnętrznego bohatera. Powieści psychologiczne mają często formę pamiętników, dzienników, wspomnień itp., często wykorzystywany jest także monolog wewnętrzny. Do gatunków i utworów, które odegrały istotną rolę w kształtowaniu się powieści psychologicznej należały m.in. Wyznania Augustyna z Hippony (jeden z pierwszych utworów tak znacznie zdominowany przez analizę przeżyć psychicznych jednostki), XVIII-wieczna powieść sentymentalna oraz powieści okresu romantyzmu, skupione na jednostce i jej sposobie istnienia w świecie. Już ukształtowana powieść psychologiczna często inspirowana była konkretnymi nurtami psychologicznymi, np. psychoanalizą. Autorzy powieści psychologicznych to m.in. Fiodor Dostojewski, Marcel Proust (cykl W poszukiwaniu straconego czasu), James Joyce (Ulisses), Virginia Woolf, Albert Camus, John Steinbeck, August Strindberg, Zofia Nałkowska, Jerzy Andrzejewski oraz Jarosław Iwaszkiewicz. (pl)
- Психологический роман — разновидность романа, в котором автор имеет целью изображение и исследование «внутреннего мира человека» и «тончайших движений его души». В своей классической форме выступил в XIX веке преимущественно в русской и французской литературе. В XX веке его влияние распространилось на всю мировую литературу. Канонизация психологического романа достигла такой степени, что часто он считается синонимом романа как такового, а все прочие формы романа игнорируются или третируются как ущербные (особенно у Бахтина). С этой точки зрения психологический роман является важнейшей категорией современной . (ru)
- Психологічний роман — різновид роману, у якому автор ставить за мету зображення й дослідження «внутрішнього стану людини» й «найтонших порухів її душі». У своїй класичній формі сформувався у французькій і російській літературах у XIX ст. В XX ст. його вплив розповсюдився на світову літературу. Канонізація психологічного роману досягла такого ступеня, що часто він вважається синонімом роману як такого, а всі інші форми роману ігноруються і нехтуються як неопвноцінні (особливо у Бахтіна). З цієї точки зору психологічний роман є найважливішою категорією сучасної . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الرواية النفسية رواية تكون فيها الأحداث مسجَّلةً، على نحو ذاتيّ، في ذهن واحد أو أكثر من شخصياتها، وتلعب فيها عمليات الوعي دوراً مشوِّقاً يَعْدل دور الأحداث الخارجية أو يفوقُهُ أهميةً، وفي الرواية النفسيّة تقدَّم الأحداث، لا وفقاً لتسلسلها الزمنيّ، ولكنْ كما تتداعى في ذهن البطل أو غيره من شخصيات الرواية، نشأت في الفترة التي طلع خلالها «فرويد» Freud بنظرياته النفسية، ولكنها لم تكن بالضرورة نتيجةً لذلك، ثم بلغت أشُدَّها في القرن العشرين، من أبرز ممثليها مارسيل بروست Proust وجيمس جويس Joyce وفرانز كافكا Kafka. (ar)
- La Psikologia romano aŭ romano de psikologia analizo, konata ankaŭ kiel psikologia realismo, estas tipo de romano, nome fikcia verko en prozo kiu emfazas la internan roluligon de la roluloj, ties motivojn, cirkonstancojn kaj internajn agojn kiuj naskiĝas kaj disvolviĝas el la eksteraj agoj. La psikologia romano "flankenlasas la rakonton antaŭ la priskribo de la animstatoj, pasioj kaj psikologiaj konfliktoj" de la roluloj. (eo)
- La novela psicológica o novela de análisis psicológico, también conocida como realismo psicológico, es una obra de ficción en prosa que enfatiza la caracterización interior de sus personajes, sus motivos, circunstancias y acciones internas que nacen y se desarrollan a partir de las acciones externas. La novela psicológica "pospone la narración a la descripción de los estados de ánimo, pasiones y conflictos psicológicos" de los personajes. (es)
- In literature, psychological fiction (also psychological realism) is a narrative genre that emphasizes interior characterization and motivation to explore the spiritual, emotional, and mental lives of the characters. The mode of narration examines the reasons for the behaviors of the character, which propel the plot and explain the story. Psychological realism is achieved with deep explorations and explanations of the mental states of the character's inner person, usually through narrative modes such as stream of consciousness and flashbacks. (en)
- Le roman psychologique (ou roman d'analyse psychologique, également connu comme « réalisme psychologique »), est une œuvre de fiction en prose qui met l'accent sur la intérieure de ses personnages, ses motivations, circonstances et actions internes qui naissent ou se développent à partir des actions externes. Le roman psychologique « met en second plan la narration pour favoriser la description des états d'âme, les passions et les conflits psychologiques » des personnages. (fr)
- 심리소설(心理小說)은 작중 인물의 심리 경과를 정세(精細)하게 분석 묘사한 소설이다. 오래된 작품에도 부분적으로는 볼 수 있으나 그것을 의도한 것은 스탕달이 시초이며, 헨리 제임스, 조지 엘리엇을 거쳐서 병적 심리묘사로 진전되었다. 또한 근대에 일어난 사소설(私小說)·은 자기의 심리를 해부한 작품이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- 心理小説（しんりしょうせつ、Psychological fiction）は、文学のジャンルの1つである。 (ja)
- Психологічний роман — різновид роману, у якому автор ставить за мету зображення й дослідження «внутрішнього стану людини» й «найтонших порухів її душі». У своїй класичній формі сформувався у французькій і російській літературах у XIX ст. В XX ст. його вплив розповсюдився на світову літературу. Канонізація психологічного роману досягла такого ступеня, що часто він вважається синонімом роману як такого, а всі інші форми роману ігноруються і нехтуються як неопвноцінні (особливо у Бахтіна). З цієї точки зору психологічний роман є найважливішою категорією сучасної . (uk)
- La novel·la psicològica és un tipus de novel·la que va sorgir a principis del segle xx amb figures com Marcel Proust o James Joyce. Tenia com a característiques la subjectivització, la introspecció en la psicologia i el món interior del protagonista —prenent com a base els estudis realitzats per Sigmund Freud— i la utilització del discurs directe lliure i el monòleg interior. A part, solia tractar sobre la psicologia de la dona, perquè creien que era més complexa i, per tant, més interessant, cosa que es palesa als títols d'algunes novel·les (Laura, Aloma, Colometa, etc.). Aquestes dones, per norma general, provenien d'un estrat burgès i tenien un cert nivell cultural assolit. (ca)
- Psychologický román je typ románové tvorby, ve které je hlavním tématem niterný (psychologický) stav ústředních postav. Ty jsou obvykle velmi složité, ale čtenář se z příběhu postupně dozvídá příčiny jejich myšlenek i chování a na konci je obvykle odhalení nebo osvobození od nějaké duševní trýzně. V Česku tento typ románů patří k těm nejkvalitnějším. Jako příklad české tvorby můžeme uvést například Egona Hostovského a jeho Všeobecné spiknutí, Jarmilu Glazarovou s její Vlčí jámou či román Neviditelný od Jaroslava Havlíčka. Ze současné zahraniční tvorby je hodnotný například román Sophiina volba amerického spisovatele Williama Styrona. (cs)
- Il romanzo psicologico è un tipo di romanzo nato tra l'Otto e il Novecento, nel clima di crisi e di tensione che caratterizzò la letteratura di quegli anni: da una parte, una chiusura nella propria interiorità, dall'altra una forte esigenza di realismo.Davanti ai drammi della guerra, si intende la letteratura come mezzo di autoanalisi e riflessione profonda su di sé. In questo tipo di narrazione la fabula è debole, quasi inesistente e focalizza tutta l'attenzione sui meccanismi mentali dei personaggi. (it)
- Een psychologische roman, ook wel psychologisch realistische roman genoemd, is een literair genre waarin de nadruk wordt gelegd op het innerlijk van de karakters, hun motieven, de omstandigheden en de innerlijke handelingen en gedachten, kortom de psychologie achter het verhaal. Het literaire genre onderscheidt zich van het realisme door een andersoortig taalgebruik, waarbij het innerlijk, de psyche, zo realistisch mogelijk wordt gepresenteerd. De karakterschetsen en de drijfveren van de personages vormen het onderwerp, de actie die daaruit volgt is van ondergeschikt belang. (nl)
- Powieść psychologiczna – odmiana powieści, której głównym tematem są przeżycia wewnętrzne bohatera, jego doznania, punkt widzenia, emocje, relacje z innymi ludźmi i sposób odbierania świata. Psychologia bohatera jest w tego typu utworach podstawowym elementem kształtującym fabułę, a narracja (najczęściej trzecioosobowa lub tworzona w mowie pozornie zależnej) poświęcona jest przede wszystkim relacjonowaniu życia wewnętrznego bohatera. Powieści psychologiczne mają często formę pamiętników, dzienników, wspomnień itp., często wykorzystywany jest także monolog wewnętrzny. (pl)
- O romance psicológico é um gênero literário que se volta menos aos condicionantes exteriores do meio ambiente social e cultural e, mais, aos motivos íntimos das escolhas e ações humanas, no fluxo de afetos e memórias do inconsciente para o consciente, determinando comportamentos. (pt)
- Психологический роман — разновидность романа, в котором автор имеет целью изображение и исследование «внутреннего мира человека» и «тончайших движений его души». В своей классической форме выступил в XIX веке преимущественно в русской и французской литературе. В XX веке его влияние распространилось на всю мировую литературу. (ru)
|
