| dbo:abstract
|
- البالاد في الشعر هي قصيدة ذات ثلاثة مقاطع. تسمى أيضا القصيدة القصصية وهي قصة أقصر من الملحمة وهي تحفظ وتنشد (وربما كان الأغلب عليها في الأيام الأولى أن تغنى) في جلسة واحدة. وهي تتناول مغامرة أو واقعة واحدة لقصة شعبية. وكذلك يوحي أصل كلمة بالاد بالرقص، ومنها رقص الباليه المعروف. ومعنى هذا أن البالاد كانت قصة تنشد أو تغنى في أثناء الرقص وعلى ايقاعه. ولكنها في نماذجها الحديثة قد استقلت عن الرقص وعن الغناء على السواء، وهي أقرب إلى أن تقوم بمهمة القصة القصيرة حين تتوجه إلى موضوع شعبي. وإذا كنا لا نجد للملحمة نماذج مباشرة في الأدب العربي فإن الأمر يختلف بالنسبة لشعر البالاد. وبعض الدراسين يجد في الشعر العربي محاولات قريبة الشبه من هذا النوع الشعري، تتمثل له في شعر الصعاليك في العصر الجاهلي، وشعر هذيل، وفي شعر عمر بن أبي ربيعة، وغيرهم. على أننا نجد محاولات معاصرة في الأدب العربي لكتابة القصة الشعرية، كمحاولات الشاعر ، إلا أن هذا اللون غير رائج، لأن القصة القصيرة النثرية تملأ الميدان. (ar)
- Villonská balada (nebo také francouzská balada) je lyrický básnický útvar vzniklý v románských literaturách 13. století ze středověké francouzské písně, někdy nazývaný podle svého nejznámějšího autora Françoise Villona, který tuto formu užíval a proslavil v 15. století. Takové balady psali rovněž Christine de Pisan a Karel Orleánský. Tato forma balady užívá pouze tři rýmové koncovky, rýmy střídavé či obkročné, ve čtyřech strofách. První až třetí strofa má 7–12 veršů, obvykle poloviční počet veršů (4–6) má čtvrtá strofa, zvaná dozpěv neboli poslání. Beze změny se opakuje refrén balady jako poslední verš každé strofy. V anglické a americké literatuře francouzskou baladu užívali mezi jinými Geoffrey Chaucer, Algernon Charles Swinburne, , , Wystan Hugh Auden a . V české literatuře villonskou baladu užívali např. Jaroslav Vrchlický, Jiří Mahen, Vítězslav Nezval (52 hořkých balad věčného studenta Roberta Davida) či Jarmila Loukotková, inspirovali se jí Voskovec a Werich (Balada z hadrů), v současnosti villonskou baladu píše např. Vladimír T. Gottwald a zejména Michal Horáček (Český kalendář). Buď veleben tvůj hustý, dlouhý vlas,jenž zlata lavinou se k skráním řítí,ve slunce záři plane nad topas,a v stínu když tvé ouško musí krýti,jak lísky kůra leskne se a svítí!Víc vůní v něm než v jižní noci jest,víc jisker v něm než na obloze hvězd,jak lilje kmitá jím tvůj bílý vaz.Ó, nech mne u tvých nohou věčně sníti –tvůj hladit vlas jest líp než víno píti! Pod tíží svou on jak Demetry klasse kloní, jak proutí vrby v sítí,a každou chvíli tryskne z něho jas,jak z větví myrty, které fénix vznítí,když v sobě tuchu nesmrtnosti cítí.Ten fénix, láska tvá, ta hoří v něm,nad čelem krásy tká ti diadém,a kmitá hvězdou v stínu dlouhých řas.Ó, nech mne u tvých nohou věčně sníti –tvůj hladit vlas jest líp než víno píti! Ó, spusť jej dolů! Přes zbořenou hrázjak vodopádu letí vlnobití,ať touhy moje spějí za ním v ráza jeho bleskných paprsků se chytí,se houpajíce na nich! Nechám hřmítiv ně motýlů roj, svojich polibků,ať spletou z nich si vonnou kolíbku,kam Kupido se skryje v lásky čas,až budu šťasten u tvých nohou sníti –tvůj hladit vlas jest líp než víno píti! PosláníJak rozříznutý zlatý ananas,v němž šťavnatých zrn démanty se třpytí,své srdce, plné písní na tvůj vlas,ti podávám. Chtěj milostivá býti! –Tvůj hladit vlas jest líp, než víno píti!(Jaroslav Vrchlický, Balada o vlasech mojí paní) (cs)
- Ο όρος μπαλάντα αναφέρεται σε δύο διαφορετικές ποιητικές μορφές: στην παραδοσιακή μπαλάντα (στα αγγλικά ballad), που είναι αφηγηματικό ποίημα λαϊκής προέλευσης και στη σταθερή μορφή ενός ποιητικού είδους (ballade) που προέρχεται από την παλαιογαλλική ποίηση. (el)
- The ballade (/bəˈlɑːd/; French: [balad]; not to be confused with the ballad) is a form of medieval and Renaissance French poetry as well as the corresponding musical chanson form. It was one of the three formes fixes (the other two were the rondeau and the virelai) and one of the verse forms in France most commonly set to music between the late 13th and the 15th centuries. The formes fixes were standard forms in French-texted song of the fourteenth and fifteenth centuries. The ballade is usually in three stanzas, each ending with a refrain (a repeated segment of text and music). The ballade as a verse form typically consists of three eight-line stanzas, each with a consistent metre and a particular rhyme scheme. The last line in the stanza is a refrain. The stanzas are often followed by a four-line concluding stanza (an envoi) usually addressed to a prince. The rhyme scheme is therefore usually ababbcbC ababbcbC ababbcbC bcbC, where the capital "C" is a refrain. The many different rhyming words that are needed (the 'b' rhyme needs at least fourteen words) makes the form more difficult for English than for French poets. Geoffrey Chaucer wrote in the form. It was revived in the 19th century by English-language poets including Dante Gabriel Rossetti and Algernon Charles Swinburne. Other notable English-language ballade writers are Andrew Lang, Hilaire Belloc and G. K. Chesterton (at Wikisource). A humorous example is Wendy Cope's 'Proverbial Ballade'. (en)
- 발라드(프랑스어: Ballade)는 중세 프랑스에서 유행한 시의 한 형식이다. 일반적으로 8행으로 이루어진 3개의 절로 이루어져 있으며, 각 절의 마지막 행은 후렴구이며, 3개의 절 이후에는 4 행으로 이루어진 절이 시를 끝맺게 된다. 발라드 형식은 14세기, 15세기 프랑스에서 유행했으며, 작가로는 프랑수아 비용등이 유명하다. (ko)
- Baladas (do francês ballade) são poemas que, modernamente, têm origem na Alemanha, feitos para serem cantados e recitados de forma lenta e melodiosa. Sua origem data por volta do ano de 1792, tendo seu predecessor homônimo na França medieval. (pt)
- Een ballade is een lied of gedicht waarin een verhaal wordt verteld. In de loop der eeuwen en afhankelijk van de regio heeft ballade meerdere betekenissen gehad.De naam is afgeleid van het Franse of middeleeuws-Latijnse ballade of ballada en betekent danslied. (nl)
- Ballade (st. fr. balade, ballete, balette: st. prow. balada ’pieśń taneczna’) – francuski gatunek poetycki uprawiany głównie w późnym średniowieczu i renesansie. Gatunek ukształtował się w XIV wieku, z wykorzystaniem form jak ballette, chanson, pastourelle i nazwy oznaczającej wcześniej pieśń taneczną. Do XVI wieku gatunek był jedną z najpopularniejszych form poezji francuskiej. Ponownie uprawiany był w XVII wieku. W XIX wieku ballade została przywrócona w poezji parnasistów. Inny gatunek o podobnej nazwie, ballada, popularny zwłaszcza w literaturze romantycznej, nie wywodzi się bezpośrednio z francuskiej ballade – nawiązuje raczej do angielskiej i szkockiej ballad, której związek z francuską ballade nie jest jasny. Ballade zasadniczo składała się z trzech zwrotek mających te same rymy oraz z envoi (’posłanie’, ’dedykacja’), odpowiadającego zwykle połowie jednej zwrotki (wczesne przykłady przykłady gatunku mogły jednak występować bez envoi). Pisana była najczęściej ośmiozgłoskowcem lub dziesięciozgłoskowcem, chociaż wykorzystywane były także inne długości wersów. Poszczególni twórcy stosowali jednak odstępstwa od reguł. Tematyka ballade mogła być różnorodna: epizody współczesnego życia, opowiadania historyczne, motywy miłosne, tematy zaczerpnięte z bajek. Pierwsze utwory z gatunku ballade pisali Guillaume de Machaut oraz Jean Froissart. Gatunek został rozwinięty przez , autora ponad tysiąca utworów tego rodzaju, który ustalił zasady gatunku oraz wprowadził envoi. Do innych autorów ballade należeli François Villon, Christine de Pisan, Jean Molinet, Alain Chartier, Clément Marot, Jean de La Fontaine. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Ο όρος μπαλάντα αναφέρεται σε δύο διαφορετικές ποιητικές μορφές: στην παραδοσιακή μπαλάντα (στα αγγλικά ballad), που είναι αφηγηματικό ποίημα λαϊκής προέλευσης και στη σταθερή μορφή ενός ποιητικού είδους (ballade) που προέρχεται από την παλαιογαλλική ποίηση. (el)
- 발라드(프랑스어: Ballade)는 중세 프랑스에서 유행한 시의 한 형식이다. 일반적으로 8행으로 이루어진 3개의 절로 이루어져 있으며, 각 절의 마지막 행은 후렴구이며, 3개의 절 이후에는 4 행으로 이루어진 절이 시를 끝맺게 된다. 발라드 형식은 14세기, 15세기 프랑스에서 유행했으며, 작가로는 프랑수아 비용등이 유명하다. (ko)
- Baladas (do francês ballade) são poemas que, modernamente, têm origem na Alemanha, feitos para serem cantados e recitados de forma lenta e melodiosa. Sua origem data por volta do ano de 1792, tendo seu predecessor homônimo na França medieval. (pt)
- Een ballade is een lied of gedicht waarin een verhaal wordt verteld. In de loop der eeuwen en afhankelijk van de regio heeft ballade meerdere betekenissen gehad.De naam is afgeleid van het Franse of middeleeuws-Latijnse ballade of ballada en betekent danslied. (nl)
- البالاد في الشعر هي قصيدة ذات ثلاثة مقاطع. تسمى أيضا القصيدة القصصية وهي قصة أقصر من الملحمة وهي تحفظ وتنشد (وربما كان الأغلب عليها في الأيام الأولى أن تغنى) في جلسة واحدة. وهي تتناول مغامرة أو واقعة واحدة لقصة شعبية. وكذلك يوحي أصل كلمة بالاد بالرقص، ومنها رقص الباليه المعروف. ومعنى هذا أن البالاد كانت قصة تنشد أو تغنى في أثناء الرقص وعلى ايقاعه. ولكنها في نماذجها الحديثة قد استقلت عن الرقص وعن الغناء على السواء، وهي أقرب إلى أن تقوم بمهمة القصة القصيرة حين تتوجه إلى موضوع شعبي. (ar)
- Villonská balada (nebo také francouzská balada) je lyrický básnický útvar vzniklý v románských literaturách 13. století ze středověké francouzské písně, někdy nazývaný podle svého nejznámějšího autora Françoise Villona, který tuto formu užíval a proslavil v 15. století. Takové balady psali rovněž Christine de Pisan a Karel Orleánský. V anglické a americké literatuře francouzskou baladu užívali mezi jinými Geoffrey Chaucer, Algernon Charles Swinburne, , , Wystan Hugh Auden a . (cs)
- The ballade (/bəˈlɑːd/; French: [balad]; not to be confused with the ballad) is a form of medieval and Renaissance French poetry as well as the corresponding musical chanson form. It was one of the three formes fixes (the other two were the rondeau and the virelai) and one of the verse forms in France most commonly set to music between the late 13th and the 15th centuries. The formes fixes were standard forms in French-texted song of the fourteenth and fifteenth centuries. The ballade is usually in three stanzas, each ending with a refrain (a repeated segment of text and music). (en)
- Ballade (st. fr. balade, ballete, balette: st. prow. balada ’pieśń taneczna’) – francuski gatunek poetycki uprawiany głównie w późnym średniowieczu i renesansie. Gatunek ukształtował się w XIV wieku, z wykorzystaniem form jak ballette, chanson, pastourelle i nazwy oznaczającej wcześniej pieśń taneczną. Do XVI wieku gatunek był jedną z najpopularniejszych form poezji francuskiej. Ponownie uprawiany był w XVII wieku. W XIX wieku ballade została przywrócona w poezji parnasistów. Inny gatunek o podobnej nazwie, ballada, popularny zwłaszcza w literaturze romantycznej, nie wywodzi się bezpośrednio z francuskiej ballade – nawiązuje raczej do angielskiej i szkockiej ballad, której związek z francuską ballade nie jest jasny. (pl)
|
