| dbo:abstract
|
- تشريع وستمنستر لعام 1931 هو قانون صادر عن برلمان المملكة المتحدة، إذ تُعتبر إصدارته المعدّلة قانونًا محليًا في أستراليا وكندا في يومنا هذا. أُلغي هذا التشريع في نيوزيلندا وضمنيًّا في دول الدومينيون السابقة التي لم تعد جزءًا من عالم كومنولث. صدر هذا التشريع في 11 ديسمبر من عام 1931، إذ كان فعّالًا كقانون فوري أو إقراره، إذ أسس الاستقلال التشريعي لدول الدومينيون المتمتّعة بالحكم الذاتي بعيدًا عن المملكة المتحدة، وألزم جميع هذه الدول بالحصول على موافقة بعضهم البعض فيما يخصّ التغييرات في الصكوك الملكية والمعايير الموحّدة للخلافة الملكية. أصبح هذا التشريع تجسيدًا قانونيًا لمبادئ المساواة والولاء المشترك للتاج البريطاني المنصوص عليها في إعلان بلفور لعام 1926. ألغى هذا التشريع سلطة البرلمان التشريعية بأكملها تقريبًا على دول الدومينيون، الأمر الذي أدّى إلى جعل دول الدومينيون دولًا ذات سيادة إلى حد كبير بحكم حقها الشخصي. اعتُبر هذا التشريع بمثابة خطوة حاسمة في عملية تكوين دول الدومينيون بصفتها دولًا منفصلة. (ar)
- L'Estatut de Westminster de 1931 és una Acta del Parlament del Regne Unit (de l'11 de desembre de 1931) que va establir un estatus d'igualtat legislativa entre els dominis autogovernats de l'Imperi Britànic i el Regne Unit. L'Estatut es va convertir en llei interna o domèstica dins de cada un dels altres Regnes de la Commonwealth després de les transferències de poders legislatius efectuades en la constitució particular de cada Regne, amb l'abast que no quedés caduca en aquest procés. L'Estatut és de vegades al·ludit, especialment en els antics dominis, com el Tractat de Westminster, encara que no té la forma d'un tractat. L'Estatut té importància històrica perquè va marcar la independència d'aquests països, immediatament o sobre la seva ratificació. Els seus poders constitucionals residuals van ser reemplaçats per la legislació posterior. La seva importància actual és que fixa la base per la relació contínua entre Regnes de la Commonwealth i l'estructura de la corona. Paral·lelament, en el context de la Gran Depressió al Regne Unit es va servir de la Commonwealth per mantenir la seva economia dins d'un circuit tancat, pal·liant-ne així els efectes, ja que, tot i adoptar una política econòmica proteccionista tot i la seva tradició lliurecanvista, el Regne Unit va poder comerciar amb aquests territoris en una situació clarament avantatjosa. (ca)
- Das Statut von Westminster von 1931 wurde am 11. Dezember 1931 durch das britische Parlament erlassen und verlieh den Dominions des British Commonwealth of Nations formal die gesetzgeberische Unabhängigkeit. Es ist in der Geschichte des Vereinigten Königreiches ein Meilenstein im Prozess des Übergangs vom Empire zum Commonwealth mit gleichberechtigten Mitgliedstaaten. Das Statut von Westminster von 1931 gewährte dem Dominion Kanada, dem Australischen Bund, Neuseeland, dem Irischen Freistaat, der Südafrikanischen Union und Neufundland die völlige gesetzgeberische Unabhängigkeit und bestätigte damit formell den Balfour-Bericht von 1926; ausgenommen waren lediglich Verfassungsänderungen in Kanada, Australien und Neuseeland, bei denen das britische Parlament weiterhin Kompetenzen hatte – in Bezug auf Kanada erloschen diese 1982 (siehe Verfassung von Kanada), in Bezug auf Australien mit dem Australia Act von 1986. Für Australien, Neuseeland und Neufundland sollte das Statut erst nach Zustimmung der dortigen Parlamente in Kraft treten. In Australien fand dies 1942, in Neuseeland erst 1947 statt. In Neufundland kam es nie zur Anwendung des Statuts – das Land wurde seit den dreißiger Jahren wieder durch Großbritannien direkt regiert und trat 1949 Kanada bei. (de)
- La Statuto de Westminster, 1931 estas Leĝo de la Parlamento de la Unuiĝinta Reĝlando kaj separataj versioj el ĝi estas nune internaj leĝoj en Aŭstralio kaj Kanado; ĝi estis nuligita en Novzelando kaj ŝanĝita per postaj leĝoj en iamaj teritorioj de la Komunumo de Nacioj. Aprobita la 11an de Decembro 1931, tiu leĝo, ĉu tuj aŭ post ratifo, efektive kaj establis la laŭleĝa sendependo de mem-regantaj Dominionj de la Brita Imperio el la Unuiĝinta Reĝlando kaj ligis ilin ĉiujn por serĉi komunan aprobon por ŝanĝoj en la monarkiaj titoloj kaj en la komuna linio de sukcedo. Tio estus statuta enkorpigo de la principoj de egaleco kaj komuna fideleco al la Krono kiel proklamita en la Deklaro Balfour de 1926. Nuntempe ofte la Statuto de Westminster estas konsiderata dokumento kiu garantis la tutan sendependecon de iamaj Dominioj. Tio ne estas tute vera, ĉar garantii la suverenecon kaj egalecan statuson kun la Unuiĝinta Reĝlando ne signifis posta eliro de la Dominoj el la Imperio, aŭ eĉ la rompo de la Imperio. La Dominioj kaj la UR restas komuna civitaneco kaj kohera eksterlandaj, militaj kaj (malpli etende) ekonomiaj kaj fiskaj politikoj. Tamen, tiu Statuto, almenaŭ laŭleĝe, serioze malfortigis la unuecon de la Imperio kaj ludis gravan rolon kiel leĝa kadro por de facto sendependiĝo en la fakta rompo de la Imperio post la Dua Mondmilito. La gravo de la Statuto de Westminster nuntempe estas ke ĝi fiksis la bazon por la kontinua rilaro inter la komunumaj dominioj kaj la Krono. (eo)
- El Estatuto de Westminster de 1931 es un acta del Parlamento del Reino Unido (del 11 de diciembre de 1931) que estableció un estatus de igualdad legislativa entre los dominios autogobernados del Imperio Británico y el Reino Unido. El Estatuto se convirtió en ley interna dentro de cada uno de los otros territorios de la Commonwealth después de las transferencias de poderes legislativos efectuadas en la constitución particular de cada uno, con el alcance de que no quedara caduca en ese proceso. El Estatuto es aludido algunas veces, especialmente en los antiguos dominios, como el Tratado de Westminster, pese a que no tiene la forma de un tratado. Este tiene una gran importancia histórica porque marcó la independencia de dichos países, inmediata o posteriormente a su ratificación. Sus poderes constitucionales residuales fueron reemplazados por la legislación posterior. Su importancia actual es que fija la base para la relación continua entre reinos de la Commonwealth y la estructura de la Corona. Paralelamente, en el contexto de la Gran Depresión el Reino Unido se sirvió de la Commonwealth para mantener su economía dentro de un circuito cerrado, paliando así sus efectos ya que, pese a adoptar una política económica proteccionista tras su tradición librecambista, el Reino Unido pudo comerciar con estos territorios en una situación claramente ventajosa. (es)
- Le Statut de Westminster de 1931 (officiellement la Loi visant à donner effet à certaines résolutions adoptées lors des conférences impériales tenues en 1926 et 1930), adopté le 11 décembre 1931, est une loi du Parlement du Royaume-Uni reconnaissant la souveraineté externe de toutes les nations de l'Empire britannique possédant le statut de dominion : l'Australie (ratifié le 9 octobre 1942, rétroactivement au 3 septembre 1939), le Canada (entrée en vigueur le 11 décembre 1931), l'Irlande, la Nouvelle-Zélande (ratifié le 25 novembre 1947), Terre-Neuve (jamais ratifié, son statut de dominion fut révoqué à sa demande le 30 janvier 1934) et l'Afrique du Sud (entrée en vigueur le 11 décembre 1931 et symboliquement adoptée le 22 août 1934). Le Statut de Westminster reconnait la déclaration Balfour de 1926 et la conférence impériale de 1930, qui elles-mêmes reconnaissaient la souveraineté externe des dominions, acquise de facto par la signature du traité de Versailles en 1919 et leur statut de membres fondateurs de la Société des Nations en 1920. (fr)
- Undang-Undang Westminster (bahasa Inggris: Statute of Westminster) tahun 1931 adalah undang-undang parlemen yang dikeluarkan oleh Britania Raya (22 & 23 Geo. V c. 4, 11 Desember 1931). UU Westminster memberikan kesetaraan legislatif di antara dominion otonom Kekaisaran Britania dan Britania Raya. dengan beberapa pengecualian. UU Westminster penting secara historis karena menandai kebebasan legislatif yang efektif atas negeri-negeri itu, segera maupun saat ratifikasi. Kekuasaan konstitusi sisa yang dipertahankan oleh UU Westminster sekarang telah digantikan oleh legislasi berikutnya.
* l
*
* s (in)
- The Statute of Westminster 1931 is an act of the Parliament of the United Kingdom that sets the basis for the relationship between the Commonwealth realms and the Crown. Passed on 11 December 1931, the statute increased the sovereignty of the self-governing Dominions of the British Empire from the United Kingdom. It also bound them all to seek each other's approval for changes to monarchical titles and the common line of succession. The statute was effective either immediately or upon ratification. It thus became a statutory embodiment of the principles of equality and common allegiance to the Crown set out in the Balfour Declaration of 1926. As the statute removed nearly all of the British parliament's authority to legislate for the Dominions, it had the effect of making the Dominions largely sovereign nations in their own right. It was a crucial step in the development of the Dominions as separate states. Its modified versions are now domestic law within Australia and Canada; it has been repealed in New Zealand and implicitly in former Dominions that are no longer Commonwealth realms. (en)
- Lo Statuto di Westminster del 1931 (in lingua inglese: Statute of Westminster 1931) è un atto del Parlamento del Regno Unito che riconosceva l'indipendenza in ambito legislativo dei dominion britannici, quali il Canada, l'Irlanda, Terranova, l'Unione Sudafricana, la Nuova Zelanda e l'Australia. (it)
- ウェストミンスター憲章（ウェストミンスターけんしょう、英語: Statute of Westminster 1931）は、1931年12月11日にイギリスの議会が発表した憲章である。イギリス議会が制定した法律としての形式を有する。 (ja)
- Het Statuut van Westminster is een in 1931 door het Britse parlement aangenomen wet die de onderlinge verhoudingen tussen de Britse dominions en Verenigd Koninkrijk regelt. Via dit statuut verkregen de dominions, te weten Australië, Canada, de Ierse Vrijstaat, Nieuw-Zeeland, Newfoundland en de Unie van Zuid-Afrika, de facto onafhankelijkheid in alle aangelegenheden tenzij de dominions er op eigen verzoek van af zagen. De wet is thans van kracht in Groot-Brittannië, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland daar Zuid-Afrika en Ierland inmiddels republieken zijn. Het Statuut van Westminster was het logische vervolg op de Imperial Conferences die in 1926 en 1930 in Londen werden gehouden en waar de dominions verregaande autonomie verkregen. Sommige dominions verzochten echter om uitzonderingen. Zo kon men het in Canada niet eens worden over de te volgen procedures om de eigen grondwet te wijzigen waardoor hiervoor een uitzondering in het Statuut werd gemaakt. Het zou nog tot 1982 duren voordat de Canada Act van kracht zou worden en het laatste restje Britse invloed op Canada en de Canadese Grondwet zou verdwijnen. Ook konden tot 1949 nog beslissingen van het Canadees Hooggerechtshof bij de Privy Council in Londen worden aangevochten. Met betrekking tot Australië bleef Londen nog enig gezag hebben over provisies met betrekking tot de individuele Australische staten. In de praktijk werd er echter nooit gebruikgemaakt van deze provisies door het Britse parlement. Met de van 1986 behoorde ook dit tot het verleden. Hoewel het Statuut van Westminster met onmiddellijke ingang van kracht werd in Canada, Ierland en Zuid-Afrika moest het in Australië, Nieuw-Zeeland en Newfoundland worden geratificeerd door de lokale parlementen. In Australië en Nieuw-Zeeland gebeurde dit in 1942 respectievelijk 1947 terwijl het in Newfoundland nooit van kracht werd. Een bestuurscrisis aldaar in 1934 zorgde ervoor dat Londen het directe gezag in Newfoundland overnam totdat het in 1949 een provincie van Canada werd. (nl)
- 1931년 웨스트민스터 헌장(영어: Statute of Westminster 1931)은 1931년 12월 11일 영국 의회가 발표한 헌장이다. 영국 의회가 제정한 법률로 형식이 있다. 이 법률을 통해 많은 영연방 국가들이 주권을 가지게 되었다. (ko)
- Вестминстерский статут 1931 — акт парламента Великобритании от 11 декабря 1931 года, установивший правовое положение доминионов (государств в составе Британской империи) и их взаимоотношения с Великобританией. Таким образом, была создана правовая база Британского содружества наций (в настоящее время — Содружество наций). Этот парламентский акт ввёл в силу решения конференций Британской империи 1926 («Декларация Бальфура») и 1930 годов о полной самостоятельности доминионов во внутренних и внешних делах и об их равенстве с Великобританией. При этом Великобритания ещё сохраняла за собой фактический контроль над внешней политикой доминионов. Подтверждая суверенитет доминионов, Вестминстерский статут указывал, что законы Великобритании не могут распространяться на доминионы без их согласия. Отменялось также положение, при котором закон доминиона считался недействительным, если он противоречил законам Великобритании. На 1931 год статут был применён к существовавшим на тот момент доминионам: Австралийское Содружество, Канадская Конфедерация, Ирландское свободное государство, Доминион Ньюфаундленд, Южно-Африканский Союз и Новая Зеландия. Весь Статут применялся к Доминиону Канада, Ирландскому свободному государству и Южно-Африканскому Союзу без необходимости каких-либо ратификационных грамот; правительства этих стран дали свое согласие на применение закона в своих соответствующих юрисдикциях. Ситуация для Австралии, Ньюфаунленда и Новой Зеландии существенно отличалась: для принятия ими Статута требовались соответствующие постановления их парламентов. Австралия ратифицировала статут только 9 октября 1942 года, при этом, чтобы оправдать участие в войне, действие закона было распространено на период с 3 сентября 1939 года. Новая Зеландия ратифицировала статут 25 ноября 1947 года. Ньюфаундленд статут не ратифицировал; по запросу местного правительства метрополия в 1934 году ввела прямое правление, сохранявшееся вплоть до преобразования Ньюфаундленда в провинцию Канады в 1949 году. В дальнейшем, на протяжении 1970—1980 гг., были приняты отдельные акты о каждом из бывших доминионов, признающие их суверенитет и полную независимость от британской короны. Таким образом, хотя король Великобритании Карл III одновременно является королем Австралии, Белиза и т. д., де факто в большинстве этих стран правовые обязательства главы государства исполняются генерал-губернаторами без вмешательства монарха. С формированием Британского содружества наций бывшие доминионы стали называться королевствами Содружества (Commonwealth realms), что отражает их полную самостоятельность при сохранении за британским монархом поста главы соответствующего государства. Из 54 членов Содружества только пятнадцать стран являются королевствами. (ru)
- Statut Westminsterski, ang. Statute of Westminster – akt prawny uznający za podmioty wzajemnie równe (z pewnymi ograniczeniami) Wielką Brytanię i jej ówczesne dominia: Kanadę, Australię, Nową Zelandię, Związek Południowej Afryki, Dominium Nowej Fundlandii i Wolne Państwo Irlandzkie. Oprócz symbolicznego uznania równości dawnej metropolii i jej dominiów, statut znosił bardzo ważną dotąd zasadę, iż wszystkie akty prawne stanowione przez władze dominiów muszą być zgodne z prawem brytyjskim, pod rygorem nieważności w razie wystąpienia sprzeczności. Parlament brytyjski utrzymał jednak wyłączność na wprowadzanie zmian w konstytucjach Kanady i Australii. Przyjęcie statutu jest często spotykaną w historiografii cezurą, którą uznaje się za moment uzyskania przez dominia niepodległości. Należy jednak pamiętać, że jest to data w znacznej mierze symboliczna, gdyż proces emancypacji dominiów i poszerzania zakresu ich suwerenności był bardzo stopniowy, zaś poszczególne dominia włączyły statut do własnego porządku prawnego w różnym czasie. Podobnie należy traktować próby uznania statutu za dokument powołujący Wspólnotę Narodów - jest to jedna z możliwych do przyjęcia dat, choć np. sama Wspólnota za moment swojego powstania uznaje raczej rok 1949. Treść statutu była w największym stopniu owocem prac komisji ekspertów, kierowanej przez Arthura Balfoura, której rekomendacje zostały przedstawione przywódcom Wielkiej Brytanii i dominiów oraz zaakceptowane przez nich na konferencji imperialnej w 1926 roku (co określa się mianem tzw. deklaracji Balfoura). Przyszłe przepisy statutu były jeszcze przedmiotem negocjacji na kolejnej konferencji, w 1930 roku. Statut stanowi dość nietypowy dokument z punktu widzenia teorii prawa, łącząc w sobie cechy aktu prawa wewnętrznego i umowy międzynarodowej. Choć został przyjęty w zwykłej procedurze legislacyjnej w parlamencie brytyjskim (jak typowa ustawa), zakończonej jego uchwaleniem w dniu 11 grudnia 1931, a następnie udzieleniem sankcji królewskiej, na mocy własnych przepisów rozciągał swoją moc obowiązującą na poszczególne dominia dopiero w chwili ratyfikacji przez ich parlamenty (to jest procedurą stosowaną zwykle wobec aktów prawa międzynarodowego). Dotyczyło to jednak tylko Australii, Nowej Zelandii i Nowej Fundlandii - pozostałe dominia zrezygnowały z prawa do ratyfikacji i w ich przypadku statut wszedł w życie niezwłocznie. Australia ratyfikowała statut dopiero w 1942 (choć miał obowiązywać retroaktywnie już od września 1939), Nowa Zelandia w 1947, zaś Nowa Fundlandia w ogóle nie zdążyła go przyjąć nim przyłączyła się do federacji kanadyjskiej. (pl)
- Westminsterstatuten (engelska: Statute of Westminster 1931) är en lag stiftad av Storbritanniens parlament som införde lagstiftningsmässig likvärdighet mellan det brittiska imperiets självstyrande dominier och Storbritannien, med några undantag. När den lagstiftande makten över samväldesrikenas författningar senare överfördes till respektive stats parlament införlivades Westminsterstatuten med lagstiftningen i dessa stater. Statuten gjorde dominierna självständiga ur lagstiftningsperspektiv, antingen omedelbart eller efter ratifikation. Storbritanniens parlament behöll den lagstiftande makten över grundlagar men har senare överlämnat den till samväldesländerna. Westminsterstatuten utgör fortfarande utgångspunkten för relationen mellan samväldesrikena och den brittiska kronan. (sv)
- O Estatuto de Westminster, assinado em 11 de dezembro de 1931, foi uma emenda do Parlamento do Reino Unido que estabeleceu o status de iguais entre os diferentes Domínios independentes do Império Britânico. Este estatuto deu aos países, ex-colônias inglesas total independência política. Anteriormente ao tratado, o papel do Ministério do Exterior era desempenhado pelo Reino Unido, motivo pela qual e Canadá, Austrália, Nova Zelândia, Terra Nova, África do Sul e o Estado Livre Irlandês entraram automaticamente na Primeira Guerra Mundial. O estatuto entrou em vigor imediatamente ou após a ratificação. Assim, tornou-se uma personificação legal dos princípios de igualdade e lealdade comum à Coroa estabelecidos na Declaração Balfour de 1926. Como o estatuto removeu quase toda a autoridade do parlamento britânico para legislar para os Domínios, teve o efeito de tornar os Domínios em grande parte nações soberanas por direito próprio. Foi um passo crucial no desenvolvimento dos antigos Domínios como estados separados. Suas versões modificadas agora são leis domésticas na Austrália e no Canadá; foi revogado na Nova Zelândia. O Estado Livre Irlandês nunca adotou formalmente o Estatuto de Westminster, seu Conselho Executivo (gabinete) considerando que o Tratado Anglo-Irlandês de 1921 já havia encerrado o direito de Westminster de legislar para o Estado Livre Irlandês. Embora a União da África do Sul não estivesse entre os Domínios que precisavam adotar o Estatuto de Westminster para que entrasse em vigor, duas leis - a Lei do Status da União de 1934 e a Lei de Funções Executivas Reais e Selos de 1934 - foram aprovadas para confirmar o status da África do Sul como um estado soberano. O Domínio de Terra Nova nunca adotou o Estatuto de Westminster, especialmente por causa de problemas financeiros e corrupção lá. A pedido do governo do Domínio, o Reino Unido estabeleceu a Comissão de Governo em 1934, retomando o domínio direto da Terra Nova. Esse arranjo permaneceu até Terra Nova se tornar uma província do Canadá em 1949 após referendos sobre o assunto em 1948. (pt)
- Вестмінстерський статут 1931 року — нормативно-правовий акт парламенту Великої Британії від 11 грудня 1931 року, що встановив правове становище Домініонів та їх взаємин із Великою Британією. Таким чином, була створена правова база Британської співдружності націй (на даний час — Співдружність націй). (uk)
- 《1931年西敏法規》（英語：Statute of Westminster 1931）是英國國會於1931年通過的法令，賦予大英帝國各自治領更大自治權。 該法令訂明：
* 以下属地為自治領：
* 加拿大自治領
* 紐芬蘭自治領（後於1949年加入加拿大聯邦）
* 澳洲聯邦
* 紐西蘭自治領
* 南非聯邦
* 愛爾蘭自由邦
* 英國國會及英國政府從此不能再干涉自治領內部事務。
* 英國皇室仍然保留其他自治領的國家元首地位，但改以“自治領國王／女王”自稱。 一旦接受《1931年西敏法規》，自治领实际上相当于独立國家，能夠自行行使外交、國防權利。但當時的英國法例也訂明，自治領的主權仍屬於英國君主，故各自治領法理上仍屬英國。故該法令是英國各自治領邁向獨立的重要里程碑，但距正式獨立尚差一步，各自治領仍被視作大英帝國一部分。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Lo Statuto di Westminster del 1931 (in lingua inglese: Statute of Westminster 1931) è un atto del Parlamento del Regno Unito che riconosceva l'indipendenza in ambito legislativo dei dominion britannici, quali il Canada, l'Irlanda, Terranova, l'Unione Sudafricana, la Nuova Zelanda e l'Australia. (it)
- ウェストミンスター憲章（ウェストミンスターけんしょう、英語: Statute of Westminster 1931）は、1931年12月11日にイギリスの議会が発表した憲章である。イギリス議会が制定した法律としての形式を有する。 (ja)
- 1931년 웨스트민스터 헌장(영어: Statute of Westminster 1931)은 1931년 12월 11일 영국 의회가 발표한 헌장이다. 영국 의회가 제정한 법률로 형식이 있다. 이 법률을 통해 많은 영연방 국가들이 주권을 가지게 되었다. (ko)
- Вестмінстерський статут 1931 року — нормативно-правовий акт парламенту Великої Британії від 11 грудня 1931 року, що встановив правове становище Домініонів та їх взаємин із Великою Британією. Таким чином, була створена правова база Британської співдружності націй (на даний час — Співдружність націй). (uk)
- 《1931年西敏法規》（英語：Statute of Westminster 1931）是英國國會於1931年通過的法令，賦予大英帝國各自治領更大自治權。 該法令訂明：
* 以下属地為自治領：
* 加拿大自治領
* 紐芬蘭自治領（後於1949年加入加拿大聯邦）
* 澳洲聯邦
* 紐西蘭自治領
* 南非聯邦
* 愛爾蘭自由邦
* 英國國會及英國政府從此不能再干涉自治領內部事務。
* 英國皇室仍然保留其他自治領的國家元首地位，但改以“自治領國王／女王”自稱。 一旦接受《1931年西敏法規》，自治领实际上相当于独立國家，能夠自行行使外交、國防權利。但當時的英國法例也訂明，自治領的主權仍屬於英國君主，故各自治領法理上仍屬英國。故該法令是英國各自治領邁向獨立的重要里程碑，但距正式獨立尚差一步，各自治領仍被視作大英帝國一部分。 (zh)
- تشريع وستمنستر لعام 1931 هو قانون صادر عن برلمان المملكة المتحدة، إذ تُعتبر إصدارته المعدّلة قانونًا محليًا في أستراليا وكندا في يومنا هذا. أُلغي هذا التشريع في نيوزيلندا وضمنيًّا في دول الدومينيون السابقة التي لم تعد جزءًا من عالم كومنولث. صدر هذا التشريع في 11 ديسمبر من عام 1931، إذ كان فعّالًا كقانون فوري أو إقراره، إذ أسس الاستقلال التشريعي لدول الدومينيون المتمتّعة بالحكم الذاتي بعيدًا عن المملكة المتحدة، وألزم جميع هذه الدول بالحصول على موافقة بعضهم البعض فيما يخصّ التغييرات في الصكوك الملكية والمعايير الموحّدة للخلافة الملكية. أصبح هذا التشريع تجسيدًا قانونيًا لمبادئ المساواة والولاء المشترك للتاج البريطاني المنصوص عليها في إعلان بلفور لعام 1926. ألغى هذا التشريع سلطة البرلمان التشريعية بأكملها تقريبًا على دول الدومينيون، الأمر الذي أدّى إلى جعل دول الدومينيون دولًا ذات سيادة إلى حد (ar)
- L'Estatut de Westminster de 1931 és una Acta del Parlament del Regne Unit (de l'11 de desembre de 1931) que va establir un estatus d'igualtat legislativa entre els dominis autogovernats de l'Imperi Britànic i el Regne Unit. L'Estatut es va convertir en llei interna o domèstica dins de cada un dels altres Regnes de la Commonwealth després de les transferències de poders legislatius efectuades en la constitució particular de cada Regne, amb l'abast que no quedés caduca en aquest procés. L'Estatut és de vegades al·ludit, especialment en els antics dominis, com el Tractat de Westminster, encara que no té la forma d'un tractat. (ca)
- Das Statut von Westminster von 1931 wurde am 11. Dezember 1931 durch das britische Parlament erlassen und verlieh den Dominions des British Commonwealth of Nations formal die gesetzgeberische Unabhängigkeit. Es ist in der Geschichte des Vereinigten Königreiches ein Meilenstein im Prozess des Übergangs vom Empire zum Commonwealth mit gleichberechtigten Mitgliedstaaten. (de)
- La Statuto de Westminster, 1931 estas Leĝo de la Parlamento de la Unuiĝinta Reĝlando kaj separataj versioj el ĝi estas nune internaj leĝoj en Aŭstralio kaj Kanado; ĝi estis nuligita en Novzelando kaj ŝanĝita per postaj leĝoj en iamaj teritorioj de la Komunumo de Nacioj. Aprobita la 11an de Decembro 1931, tiu leĝo, ĉu tuj aŭ post ratifo, efektive kaj establis la laŭleĝa sendependo de mem-regantaj Dominionj de la Brita Imperio el la Unuiĝinta Reĝlando kaj ligis ilin ĉiujn por serĉi komunan aprobon por ŝanĝoj en la monarkiaj titoloj kaj en la komuna linio de sukcedo. Tio estus statuta enkorpigo de la principoj de egaleco kaj komuna fideleco al la Krono kiel proklamita en la Deklaro Balfour de 1926. (eo)
- El Estatuto de Westminster de 1931 es un acta del Parlamento del Reino Unido (del 11 de diciembre de 1931) que estableció un estatus de igualdad legislativa entre los dominios autogobernados del Imperio Británico y el Reino Unido. El Estatuto se convirtió en ley interna dentro de cada uno de los otros territorios de la Commonwealth después de las transferencias de poderes legislativos efectuadas en la constitución particular de cada uno, con el alcance de que no quedara caduca en ese proceso. El Estatuto es aludido algunas veces, especialmente en los antiguos dominios, como el Tratado de Westminster, pese a que no tiene la forma de un tratado. (es)
- Le Statut de Westminster de 1931 (officiellement la Loi visant à donner effet à certaines résolutions adoptées lors des conférences impériales tenues en 1926 et 1930), adopté le 11 décembre 1931, est une loi du Parlement du Royaume-Uni reconnaissant la souveraineté externe de toutes les nations de l'Empire britannique possédant le statut de dominion : l'Australie (ratifié le 9 octobre 1942, rétroactivement au 3 septembre 1939), le Canada (entrée en vigueur le 11 décembre 1931), l'Irlande, la Nouvelle-Zélande (ratifié le 25 novembre 1947), Terre-Neuve (jamais ratifié, son statut de dominion fut révoqué à sa demande le 30 janvier 1934) et l'Afrique du Sud (entrée en vigueur le 11 décembre 1931 et symboliquement adoptée le 22 août 1934). Le Statut de Westminster reconnait la déclaration Balfo (fr)
- The Statute of Westminster 1931 is an act of the Parliament of the United Kingdom that sets the basis for the relationship between the Commonwealth realms and the Crown. Passed on 11 December 1931, the statute increased the sovereignty of the self-governing Dominions of the British Empire from the United Kingdom. It also bound them all to seek each other's approval for changes to monarchical titles and the common line of succession. The statute was effective either immediately or upon ratification. It thus became a statutory embodiment of the principles of equality and common allegiance to the Crown set out in the Balfour Declaration of 1926. As the statute removed nearly all of the British parliament's authority to legislate for the Dominions, it had the effect of making the Dominions lar (en)
- Undang-Undang Westminster (bahasa Inggris: Statute of Westminster) tahun 1931 adalah undang-undang parlemen yang dikeluarkan oleh Britania Raya (22 & 23 Geo. V c. 4, 11 Desember 1931). UU Westminster memberikan kesetaraan legislatif di antara dominion otonom Kekaisaran Britania dan Britania Raya. dengan beberapa pengecualian. UU Westminster penting secara historis karena menandai kebebasan legislatif yang efektif atas negeri-negeri itu, segera maupun saat ratifikasi. Kekuasaan konstitusi sisa yang dipertahankan oleh UU Westminster sekarang telah digantikan oleh legislasi berikutnya. (in)
- Statut Westminsterski, ang. Statute of Westminster – akt prawny uznający za podmioty wzajemnie równe (z pewnymi ograniczeniami) Wielką Brytanię i jej ówczesne dominia: Kanadę, Australię, Nową Zelandię, Związek Południowej Afryki, Dominium Nowej Fundlandii i Wolne Państwo Irlandzkie. Oprócz symbolicznego uznania równości dawnej metropolii i jej dominiów, statut znosił bardzo ważną dotąd zasadę, iż wszystkie akty prawne stanowione przez władze dominiów muszą być zgodne z prawem brytyjskim, pod rygorem nieważności w razie wystąpienia sprzeczności. Parlament brytyjski utrzymał jednak wyłączność na wprowadzanie zmian w konstytucjach Kanady i Australii. (pl)
- Het Statuut van Westminster is een in 1931 door het Britse parlement aangenomen wet die de onderlinge verhoudingen tussen de Britse dominions en Verenigd Koninkrijk regelt. Via dit statuut verkregen de dominions, te weten Australië, Canada, de Ierse Vrijstaat, Nieuw-Zeeland, Newfoundland en de Unie van Zuid-Afrika, de facto onafhankelijkheid in alle aangelegenheden tenzij de dominions er op eigen verzoek van af zagen. De wet is thans van kracht in Groot-Brittannië, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland daar Zuid-Afrika en Ierland inmiddels republieken zijn. (nl)
- Вестминстерский статут 1931 — акт парламента Великобритании от 11 декабря 1931 года, установивший правовое положение доминионов (государств в составе Британской империи) и их взаимоотношения с Великобританией. Таким образом, была создана правовая база Британского содружества наций (в настоящее время — Содружество наций). Таким образом, хотя король Великобритании Карл III одновременно является королем Австралии, Белиза и т. д., де факто в большинстве этих стран правовые обязательства главы государства исполняются генерал-губернаторами без вмешательства монарха. (ru)
- Westminsterstatuten (engelska: Statute of Westminster 1931) är en lag stiftad av Storbritanniens parlament som införde lagstiftningsmässig likvärdighet mellan det brittiska imperiets självstyrande dominier och Storbritannien, med några undantag. När den lagstiftande makten över samväldesrikenas författningar senare överfördes till respektive stats parlament införlivades Westminsterstatuten med lagstiftningen i dessa stater. (sv)
- O Estatuto de Westminster, assinado em 11 de dezembro de 1931, foi uma emenda do Parlamento do Reino Unido que estabeleceu o status de iguais entre os diferentes Domínios independentes do Império Britânico. Este estatuto deu aos países, ex-colônias inglesas total independência política. Anteriormente ao tratado, o papel do Ministério do Exterior era desempenhado pelo Reino Unido, motivo pela qual e Canadá, Austrália, Nova Zelândia, Terra Nova, África do Sul e o Estado Livre Irlandês entraram automaticamente na Primeira Guerra Mundial. (pt)
|
