| dbo:abstract
|
- أبو قاسم الفردوسي (بالفارسية: ابوالقاسم فردوسی طوسی) شاعر فارسي (935–1020 ميلادية). ولد في قرية فاز بالقرب من بلدة تباران في إقليم طوس بخراسان (في إيران حاليا). عاش في حكم السامانيين في حكم الغزنويين في زمن الخلافة العباسية. اشتهر بتأليف الرواية الملحمية «الشاهنامة». (ar)
- Abú-l-Kásim Mansúr ibn Hasan Firdausí (persky ابو القاسم فردوسى ; 940/941 , okres , Írán – 1020 Tús) byl perský básník, známý především jako autor monumentálního eposu Kniha králů (Šáhnáme), dokončeného kolem roku 1010. Kniha králů obsahuje přes 50 000 dvojverší a popisuje dějiny Persie od počátků až po arabskou invazi v 7. století n. l. Jako hlavní předloha Firdausímu sloužila Kniha králů , text ovšem zpracoval zcela po svém. (cs)
- Ferdosi, en persa, o Firdawsí, en àrab, és el pseudònim literari d'Abu-l-Qàssim Firdawsí (en persa ابوالقاسم فردوسی) (Baji (Iran), ~940 - ~1025), un dels principals poetes perses, anomenat «el recreador de la llengua persa». És l'autor de la major epopeia escrita en aquesta llengua: el poema èpic nacional iranià (i de les comunitats perses d'arreu) anomenat Xahnamé (en persa شاهنامه, El llibre dels reis). No hi ha acord sobre el seu nom més enllà que la seva kunya fou Abu-l-Qàssim i que usà com a pseudònim literari Firdawsí o Ferdosi, adjectiu que prové del persa pardis, ‘paradís', que en àrab s'adaptà com a plural faradis amb el singular firdaws, que ha retornat al persa sota la forma ferdows. També se li atribueix, pel seu lloc de naixement, la regió de Tus, la nisba Tussi (en persa توسی, literalment ‘el de Tus'). (ca)
- Abu l-Qasem-e Firdausi, auch Firdosi, Firdusi, Ferdosi, Ferdowsi oder Ferdousi (persisch ابوالقاسم فردوسی, DMG Abū ʾl-Qāsim-i Firdausī; geboren 940 in Bāž (genannt auch Tabaran-e Tus), einem Dorf im Bezirk Tūs, Iran (bei Maschhad); gestorben um 1020 in Tūs), war ein persischer Dichter und einer der größten Epiker. Er ist der Autor des monumentalen, etwa 60.000 Verse umfassenden Schāhnāme (deutsch „Buch der Könige“), des Nationalepos der persischsprachigen Welt, das zu einem kleinen Teil vom Dichter Daqīqī begonnen wurde. Mit dem Schāhnāme hat Firdausi das weltgrößte Epos eines Einzeldichters geschaffen. Eigen- und Vatersname Firdausis wurden unterschiedlich überliefert, so etwa Abu l-Kasim Mansur. Der arabische Historiker al-Bundari, der das Schāhnāme ins Arabische übersetzte, nennt als Namen Mansur b. Hasan. Rückerts Herausgeber Edmund A. Bayer erwähnt zudem den Namen Hasan ben Ishak ben Scherefschah. Sein Pseudonym bzw. Beiname „Firdausī“, den der Dichter von Mahmud von Ghazni erhalten haben soll, bedeutet wörtlich „der Paradiesische“. (de)
- Ο Φερντόσι (935 - 1020, Hakīm Abu'l-Qāsim Firdowsī Tūsī, περσ. حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی) ήταν Πέρσης ποιητής, γνωστός για το ιρανικό έπος Σαχναμέ (Βιβλίο των Βασιλέων), στο οποίο αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Το Σαχναμέ ολοκληρώθηκε περίπου το 1010 και αποτελείται από περίπου 60.000 δίστιχα με αναφορές στην περσική μυθολογία και την αρχαία ιστορία της Περσίας μέχρι την κατάκτησή της από τους Άραβες. Πέθανε περίπου το 1020 ΚΕ «φτωχός και πικραμένος από την παραμέληση του βασιλιά» πεπεισμένος ωστόσο πως το έργο του θα διαρκούσε στο πέρασμα των χρόνων. Το ύφος του Σαχναμέ χαρακτηρίζεται για την απλότητα και την ευγλωττία του, στον τρόπο με τον οποίο εκφράζει συναισθήματα και ιδέες, ενώ ο Φερντοσί ξεχωρίζει και για την αριστοτεχνική επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιεί, μεταβάλλοντας τις εκφράσεις του ανάλογα με τον χαρακτήρα για τον οποίο γράφει. (el)
- Hakim (Majstro) Abol-Gasem Ferdoŭsio (persa: بوالقاسم فردوسی | Abū ʾl-Qāsim-i Firdausī, ankaŭ Ferdowsi), estas konsiderata kiel "la rekreinto de la persa lingvo" kaj la plej granda persa poeto, aŭtoro de la Ŝahnameo, la persa nacia epopeo. Li verkis la plej grandan epopeon en la persa lingvo, nomata Ŝahnameo (Ŝah-libro aŭ libro de reĝoj), naskiĝis en irana provinco Ĥorasano en la vilaĝo apud la urbo Tuso, ĉirkaŭ jaro 940 p.K. Li plejeble forpasis ĉirkaŭ 1020 p.K. La vivokazaĵoj de la majstro Abol-Gasem Ferdoŭsio, ĝuste kiel la ravaj rakontoj de lia ĉefverko Ŝahnameo, estas allogaj historie kaj miksitaj kun legendoj. Ferdoŭsio per Ŝahnameo, re-temigis la persan, ekflorigis ĝin per reaplikado de pure persaj vortoj, kaj faris el ĝi akson por naciaj konscienco kaj identeco inter ĉiuj irananoj. Li estas tiele nomita nacia poeto. Lia versduo ankoraŭ aperas sur ĉiuj lernejaj libroj en Irano: "Estas kapabla, kiu scias.De la scio oldkor’ juniĝas." (eo)
- Abul-Qâsem Ferdowsi Tusi (Persian: ابوالقاسم فردوسی توسی; 940 – 1019/1025 CE), also Firdawsi or Ferdowsi (فردوسی), was a Persian poet and the author of Shahnameh ("Book of Kings"), which is one of the world's longest epic poems created by a single poet, and the greatest epic of Persian speaking countries. Ferdowsi is celebrated as one of the most influential figures of Persian literature and one of the greatest in the history of literature. (en)
- Hakim Abul-Qasim Firdawsi Tusi (persieraz: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), izenaz ezagunagoa (935-1020) persiar olerkaririk ospetsuena da. Haren lanik ezagunena Xahname (Erregeen Liburua) da, egungo Iran Handiko epopeia nazionala. Ferdowsi persiar literaturan eragin handienetakoa duen idazlea da, eta, literatura orokorrean, historiako handienetakoen artean hartzen da. (eu)
- Hakim Abol-Qasem Ferdousí-e Tusí (en persa, حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), normalmente abreviado como Ferdowsi, Ferdousí o Firdawsi (Tus, 935-Mazandarán, 1020), es probablemente el poeta persa más reconocido. Es universalmente conocido por ser el autor del inmortal Shāhnāmé o Libro de los Reyes, epopeya nacional de Persia, hoy Irán, y la mayor epopeya jamás escrita por un solo autor. Es considerado el escritor más importante de la lengua persa y uno de los más célebres de la literatura universal. Se le ha dado el sobrenombre de «El Señor de la Palabra». (es)
- Abū-l-Qāsim Manṣūr ibn Ḥasan al-Ṭūṣī, (en persan : أبو القاسم منصور بن حسن طوسی) surnommé Ferdowsi (en persan : فردوسی) (transcrit aussi Ferdowsî, Firdawsi, Ferdawsi, Firdousi, Ferdousi ou Ferdauci) est un poète persan du Xe siècle. Surnommé « le recréateur de la langue persane », il écrivit la plus grande épopée en langue persane intitulée le Livre des Rois. Il est né dans le village de Badji à côté de la ville de Tous (Khorassan, Iran), vers 940. Il est mort probablement vers 1020. (fr)
- Hakīm Abol-Qāsem Ferdowsī Tūsī (bahasa Persia: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), ditransliterasikan sebagai Ferdowsi, (935–1020) adalah penyair Persia. Ia adalah pengarang Shāhnāmeh, epik dunia berbahasa Persia, dan juga seluruh kerajaan Iran. (in)
- 피르다우시(935년~1020년, 페르시아어: فردوسی)는 중세 페르시아의 서정시인이다. 투스 지주의 가문에서 태어났으며 페르시아 문학사상 최대의 서정시의 거장(巨匠)으로서 호메로스와 대비되기도 한다. 이란 민족 고유의 신화·전통·역사를 기초로 980년 경 웅대한 민족적 서사시 《샤나메(شاهنامه)》의 저작에 (Masnavi) 시형(詩形)으로 집필하여 30여년의 세월에 걸쳐서 1010년에 약 6만 구절에 이르는 대작을 완성하였다. 작품은 술탄 마흐무드에 헌상하였으나 오히려 노여움을 사서 유랑의 길을 계속하다가 고향에서 쓸쓸히 타계하였다. 《샤나메》는 4왕조 역대 50명 왕자의 치세를 기술한 것이며, 역사 서적이기보다도 문학적 관점에서 평가되어야 한다. 많은 무용전기(武勇傳記)와 사랑의 이야기가 실려 있고 작품 전반에 걸쳐 운명론이 저류(低流)를 이루며 진리와 격언도 많다. 특히 <루스탐과 소흐라브의 이야기>는 가장 유명하여 구미 여러 나라에서 번역되었다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- フェルドウスィー（ペルシャ語: فردوسی, Ferdowsī/Firdawsī、 حکیم ابوالقاسم منصور ابن حسن فردوسى طوسى Hakīm Abū al-Qāsim Manṣūr ibn Ḥasan Firdawsī Ṭūsī 、934年 - 1025年）は、サーマーン朝およびガズナ朝時代に活躍したペルシャ詩人である。 (ja)
- Abu-al-Qasem (of Aboe'l-Kasim) Firdausi (Perzisch: ابوالقاسم فردوسی) (ook wel getranslitereerd als Ferdauci, Ferdowsi, Firdousi, Ferdoucy, Ferdosi of Ferdusi) (nabij Toes (Perzië), 935 – aldaar, 1020) was een Perzische dichter en schrijver uit Iran die de Sjahnama schreef, het nationale epos van Iran. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste dichters in het Perzisch.
* Ferdowsi leest uit zijn werk Sjahnama voor aan de heerser Mahmud van Ghazni(1913), Vardges Sureniants, Nationale Galerij van Armenië (nl)
- Hakīm Abū l-Qāsim Ferdowsī Tūsī (dal persiano: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی; Ṭūs, 940 – Ṭūs, 1020), più noto nella traslitterazione Firdūsī, Ferdowsi, o Firdowsi, è il maggior poeta epico della letteratura persiana medievale, forse il più celebrato poeta persiano. Fu autore dello Shāh-Nāmeh ("Libro dei re"), l'epopea nazionale dei re di Persia. L'opera epica tuttavia viene nominata ancora nel V secolo da Movses Khorenatsi, uno storico armeno. (it)
- Ferdousi (albo Firdausi, właściwie: Abol Ghasem Ferdousi, pers. ابوالقاسم فردوسی), (ur. 940 w pobliżu Tusu, zm. tamże 1020 albo 1025) – perski poeta epicki, autor Szahname, narodowego eposu Persów i Tadżyków. Poza jego "kunją" Abol Ghasem i literackim pseudonimem ("tachallos") Ferdousi nie wiemy nic pewnego o jego imieniu i tożsamości jego rodziny. W różnych źródłach jego imię jest podawane jako Mansur, Hasan, lub Ali. Spośród rozmaitych stwierdzeń tego rodzaju za najbardziej wiarygodne należy uznać to poczynione przez , który przełożył Szahname na arabski w latach 1223 – 1226. Według niego Ferdousi nazywał się "al-Amir al-Hakim Abol Ghasem Mansur-e al-Hasan al-Ferdousi at-Tusi". Nie wiemy, czemu poeta przyjął pseudonim Ferdousi ("[człowiek] z Raju"). Według jednej z późniejszych legend miał mu go nadać Mahmud z Ghazny (998 – 1030), zachwycony jego poezją. Według (XI–XII w.) Ferdousi miał się urodzić w wiosce Baż, w dystrykcie Tabaran w pobliżu Tusu. Wszystkie źródła zgadzają się co do jego pochodzenia z Tusu (dzis. Meszhed). Wzmianki w Szahname pozwalają stwierdzić, że Ferdousi urodził się w roku 940. Pochodził z zamożnej rodziny miejscowych i był szyitą, chociaż nie jest jasne, do którego z odłamów szyizmu należał. W roku 970 Ferdousiemu urodził się syn, więc musiał się ożenić jakiś czas wcześniej. Żadne informacje o jego żonie do nas nie dotarły. Według własnych słów Ferdousiego rozpoczął on pracę nad Szahname po śmierci Daghighiego, zamierzając kontynuować pozostawione przez niego dzieło. Musiało to być zatem w roku 976/977. Z pewnością Ferdousi pisał poezję już wcześniej i zachowało się wiele przypisywanych mu wierszy lirycznych, ale ich autentyczność jest wątpliwa. Przy swojej pracy poeta wykorzystywał kopię napisanej prozą Szahname sporządzonej pod nadzorem (zm. 961), samanidzkiego namiestnika Tusu. Syn Mohammada, Mansur, wspierał Ferdousiego finansowo w jego przedsięwzięciu, dopóki w roku 987 nie został aresztowany i skazany na śmierć. Mimo starań Ferdousi nie znalazł żadnego kolejnego patrona i stopniowo popadał w coraz większą biedę. W roku 994 udało mu się ukończyć pierwszą wersję Szahname, niemniej kontynuował swoją pracę nad ostateczną wersją eposu. W roku 1004 stworzył zawarty w Szahname panegiryk na cześć Mahmuda z Ghazny, w którym prosił wezyra (zm. 1014) o wstawienie się za nim przed sułtanem. W roku 1006 zmarł syn Ferdousiego, któremu ten poświęcił zawartą w Szahname elegię. W napisanym w tym samym roku fragmencie Ferdousi skarży się, że wskutek kalumnii rywali Mahmud nie zwrócił uwagi na Szahname i prosi młodszego brata Mahmuda, Nasra, o wstawienie się za nim. W tym okresie dzieło Ferdousiego zaczyna być kopiowane na użytek warstw wyższych i recytowane przez zawodowych recytatorów, ale on sam nie czerpie z tego żadnych korzyści finansowych. Ostatecznie Szahname została ukończona 8 marca 1010 roku. Nasze informacje o życiu poety po roku 1010 ograniczają się w zasadzie do tego, co przekazał Nezami Aruzi. Według niego po skończeniu Szahname Ferdousi udał się do Ghazny (dzis. Ghazni), gdzie dzięki pomocy wezyra (zm. 1032) udało mu się przedstawić swoje dzieło Mahmudowi. Nie zostało ono jednak pozytywnie przyjęte przez sułtana z powodu religijnej orientacji Ferdousiego oraz kalumnii innych poetów. W rezultacie zamiast pierwotnie obiecanego jednego dinara za każdy wers Ferdousi otrzymał jedynie jeden dirham. Znieważony różnicą pomiędzy tym wynagrodzeniem a łaskami, jakie spotykały dworskich panegirystów, Ferdousi udał się do łaźni, by następnie wypić piwo i podzielić całą sumę otrzymaną od Mahmuda pomiędzy łaziebnego i sprzedawcę piwa. Bojąc się zemsty sułtana, Ferdousi opuścił Ghaznę jeszcze w nocy i ukrywał się przez pół roku w Heracie, by następnie znaleźć schronienie w przy Espahbadzie Szahrijarze z miejscowej dynastii . Późniejsze tradycje na temat podróży poety do Bagdadu i Isfahanu należy uznać za całkowicie legendarne. W Tabarestanie Ferdousi miał ułożyć mającą 100 linijek satyrę na Mahmuda, którą jednak władca Tabarestanu kupił od niego za sto tysięcy dirhamów i zniszczył, tak że przetrwało tylko sześć przekazanych ustnie linijek, które zapisał Nezami Aruzi. Mahmud miał żałować swojego zachowania wobec poety i za rekomendacją Mejmandiego wysłać dla Ferdousiego wielbłądy z ładunkiem indygo wartości dwudziestu tysięcy dinarów, ale kiedy dotarły one do Tusu przez bramę Rudbar, ciało Ferdousiego było wyprowadzane z miasta przez bramę Razan. Odmówiono mu pochówku na muzułmańskim cmentarzu jako szyicie i ostatecznie musiał być pochowany w swoim sadzie. Pozostała po Ferdousim córka odmówiła przyjęcia przeznaczonej dla jej ojca zapłaty i Mahmud zdecydował by zbudować za te pieniądze karawanseraj. Według (zm. 1494) Ferdousi zmarł w roku 1020, zaś według (XIV w.) i Fasiha Chafiego (zm. 1442) stało się to w roku 1025. Wiele szczegółów opowieści Nezamiego Aruziego jest niezgodnych z faktami lub po prostu ma charakter legendarny. Dla przykładu przetrwało więcej niż sześć linii satyry na Mahmuda, chociaż ich autentyczność jest kwestionowana. Najprawdopodobniej popierającym Ferdousiego wezyrem nie był Mejmandi, będący fanatycznym sunnitą i nigdy nie wymieniony w Szahname, ale Esfarajeni, który wprowadził język perski do kancelarii Ghaznawidów i został pozbawiony stanowiska w roku 1011. Z kolei wezyrem, który doprowadził do tego, że Mahmud pożałował swojego wcześniejszego zachowania, mógł być (zm. 1032), następca Mejmandiego od roku 1025. Jeśli zawierzyć opowieści Nezamiego Aruziego, to rok 1025 wydaje się zatem bardziej prawdopodobną datą śmierci Ferdousiego. Niektóre szczegóły wersji Aruziego potwierdzają inne źródła. I tak autor także pisze o podróży Ferdousiego do Ghazny i jego spotkaniu z Mahmudem. Z kolei Nezami Gandżawi (zm. 1209) i (zm. 1221) często odnoszą się do różnic pomiędzy poetą a Mahmudem oraz niewdzięczności sułtana w stosunku do niego, a nawet do incydentu z piciem piwa i rozdaniem zapłaty. Attar ponadto odnosi się również do odmowy wypowiedzenia modlitwy nad ciałem Ferdousiego przez chatiba. Według późniejszej legendy, która ma swoje źródło we wstępie do edycji Szahname napisanym przez timurydzkiego księcia Bajsonghora (zm. 1433), Ferdousi, obsypany honorami, miał przez dłuższy czas pozostawać na dworze Mahmuda, zanim ten zmienił swój stosunek do niego. Wiodącym motywem Szahname jest walka pomiędzy Iranem a Turanem, krajem koczowników, który w czasach Ferdousiego był utożsamiany z "krajem Turków", czyli Turkiestanem. Wbrew późniejszej tradycji Mahmud nie odrzucił jednak poematu ze względu na swoje tureckie pochodzenie. Należy zauważyć, że napisane przez szyitę i gloryfikujące przedmuzułmańską przeszłość Iranu Szahname zawierało treści sprzeczne z ortodoksyjnie sunnicką ideologią dworu Mahmuda. Ponadto ten ostatni doceniał jedynie wiersze liryczne, w szczególności zaś panegiryki poświęcone jego osobie. Z punktu widzenia ghaznawidzkiej poezji dworskiej twórczość Ferdousiego "była – zarówno od strony treści, jak i formy – twórczością prymitywną, mało elegancką, a jej oryginalność nie zachwycała. Obecnie na te kwestie inaczej patrzymy. Szah name jest dziś ogromnie popularnym poematem, właściwie spisaną wierszem mityczną historią Iranu, mającym wpływ w wielu sprawach na światopogląd Irańczyków. W Ferdousim literaturoznawcy widzą założyciela podwalin współczesnej perszczyzny". (pl)
- Хаки́м Абулькаси́м Фирдоуси́ Туси́ (перс. حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی; 940, Тус — 1020, Тус) — персидский поэт, классик персидской литературы, автор эпической поэмы «Шахнаме» («Книга царей»). Пользуется популярностью и считается национальным поэтом в Иране, Таджикистане и Афганистане. (ru)
- Abol-Qasem Ferdousi (även Ferdowsi) (persiska: فردوسی; "den paradisiske"), Irans mest berömde episke skald. Ferdousi betraktas allmänt som Irans nationalskald och hans Shahname (Konungaboken) är landets nationalepos. Han föddes antagligen 935 eller 936. Dödsåret är ej säkert känt, men är enligt somliga 1020 eller 1021, enligt andra 1025 eller 1026. Säkert är dock att han föddes i en by nära i Khorasan, där han levde under anspråkslösa förhållanden såsom innehavare av en mindre lantegendom. Det verk, som gjort hans namn så berömt i världslitteraturens historia, är det stora eposet Shahname, som i ungefär 60 000 dubbelverser innehåller en skildring av de persiska kungarnas bragder ifrån äldsta tider och fram till den sassanidiska dynastins undergång (642 e.Kr.) Shahname är världens längsta episka dikt, skriven av en och samma författare. Det är Irans nationalepos och en källa till de iranska folkens identitet. Shahname brukar traditionellt illustreras med vackra miniatyrer. Vid sidan om klassiska turkiska och arabiska tolkningar finns Shahname översatt till de stora världsspråken. Baron Eric Hermelin översatte de inledande delarna av Shahname till svenska 1931. (sv)
- Abol-Ghasem Hassan ibn Ali Tusi (em persa: ابوالقاسم حسن بن علی طوسی), apelidado Ferdusi ou Ferdowsi, em persa, فردوسی , ca. 940 - ca. 1020), foi um poeta considerado o recriador da língua persa. Escreveu a maior epopeia existente nessa língua - a Épica dos Reis ou Shahnameh - um poema com cerca de 60 000 dísticos (estrofe de dois versos). O apelido "Ferdusi" vem do persa pardis (paraíso, palavra que os árabes entendiam como um plural de faradis cujo singular é firdaws, que voltou ao persa sob a forma ferdows). Segundo Nezami-ye'Aruzi, um poeta do século XII que visitou a região de Tus menos de cem anos após a morte de Ferdusi, este pertencia a uma família de degã (proprietários de terras) e seria de confissão xiita. Todavia, outros pesquisadores acreditam que ele pode também ter seguido os ritos zoroastrianos pois sua família se dedicava a compilar as epopeias persas antigas e zoroastrianas do período Sassânida, escritas em pálavi. Para escrever a Épica dos Reis, Ferdusi baseou-se principalmente no Khvatay-namak, uma narrativa escrita em pálavi, sobre a história dos reis do Irã desde os tempos míticos até o reinado de Cosroes II (r. 590–628). Ferdusi versificou e atualizou a história até a derrubada da dinastia Sassânida pelos árabes, em meados do século VII. A Épica dos Reis foi completado em 1010, 35 anos após ter sido iniciado. Os iranianos consideram Ferdusi como o seu maior poeta. Apesar de escrito há cerca de 1 000 anos a Épica dos Reis ainda é inteligível no Irã moderno. Além de sua importância literária, o Épica dos Reis, por ter sido escrito em sua quase totalidade em persa puro, foi a chave para reviver a língua persa, então influenciada pelo árabe, e assim contribuir para a manutenção da identidade cultural iraniana. (pt)
- Абул-касим Фірдоусі (Хаким Абулкасим Мансур Хасан Фірдоусі Тусі, народився 940, помер між 1020 і 1030) — перський поет, автор епічної поеми «Шах-наме» («Книга царів»), йому приписується також написання поеми «Юсуф і Зулейха» (біблейсько-коранічний сюжет про Йосифа). (uk)
- 哈基姆·阿波爾-卡西姆·菲爾多西·杜西（波斯文：حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی，拉丁化：Hakīm Abol-Qāsem Ferdowsī Tūsī，940年—1019/1025年）是廣受尊重的波斯詩人。他最重要的作品是民族史詩《列王紀》。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- أبو قاسم الفردوسي (بالفارسية: ابوالقاسم فردوسی طوسی) شاعر فارسي (935–1020 ميلادية). ولد في قرية فاز بالقرب من بلدة تباران في إقليم طوس بخراسان (في إيران حاليا). عاش في حكم السامانيين في حكم الغزنويين في زمن الخلافة العباسية. اشتهر بتأليف الرواية الملحمية «الشاهنامة». (ar)
- Abú-l-Kásim Mansúr ibn Hasan Firdausí (persky ابو القاسم فردوسى ; 940/941 , okres , Írán – 1020 Tús) byl perský básník, známý především jako autor monumentálního eposu Kniha králů (Šáhnáme), dokončeného kolem roku 1010. Kniha králů obsahuje přes 50 000 dvojverší a popisuje dějiny Persie od počátků až po arabskou invazi v 7. století n. l. Jako hlavní předloha Firdausímu sloužila Kniha králů , text ovšem zpracoval zcela po svém. (cs)
- Abul-Qâsem Ferdowsi Tusi (Persian: ابوالقاسم فردوسی توسی; 940 – 1019/1025 CE), also Firdawsi or Ferdowsi (فردوسی), was a Persian poet and the author of Shahnameh ("Book of Kings"), which is one of the world's longest epic poems created by a single poet, and the greatest epic of Persian speaking countries. Ferdowsi is celebrated as one of the most influential figures of Persian literature and one of the greatest in the history of literature. (en)
- Hakim Abul-Qasim Firdawsi Tusi (persieraz: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), izenaz ezagunagoa (935-1020) persiar olerkaririk ospetsuena da. Haren lanik ezagunena Xahname (Erregeen Liburua) da, egungo Iran Handiko epopeia nazionala. Ferdowsi persiar literaturan eragin handienetakoa duen idazlea da, eta, literatura orokorrean, historiako handienetakoen artean hartzen da. (eu)
- Hakim Abol-Qasem Ferdousí-e Tusí (en persa, حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), normalmente abreviado como Ferdowsi, Ferdousí o Firdawsi (Tus, 935-Mazandarán, 1020), es probablemente el poeta persa más reconocido. Es universalmente conocido por ser el autor del inmortal Shāhnāmé o Libro de los Reyes, epopeya nacional de Persia, hoy Irán, y la mayor epopeya jamás escrita por un solo autor. Es considerado el escritor más importante de la lengua persa y uno de los más célebres de la literatura universal. Se le ha dado el sobrenombre de «El Señor de la Palabra». (es)
- Abū-l-Qāsim Manṣūr ibn Ḥasan al-Ṭūṣī, (en persan : أبو القاسم منصور بن حسن طوسی) surnommé Ferdowsi (en persan : فردوسی) (transcrit aussi Ferdowsî, Firdawsi, Ferdawsi, Firdousi, Ferdousi ou Ferdauci) est un poète persan du Xe siècle. Surnommé « le recréateur de la langue persane », il écrivit la plus grande épopée en langue persane intitulée le Livre des Rois. Il est né dans le village de Badji à côté de la ville de Tous (Khorassan, Iran), vers 940. Il est mort probablement vers 1020. (fr)
- Hakīm Abol-Qāsem Ferdowsī Tūsī (bahasa Persia: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی), ditransliterasikan sebagai Ferdowsi, (935–1020) adalah penyair Persia. Ia adalah pengarang Shāhnāmeh, epik dunia berbahasa Persia, dan juga seluruh kerajaan Iran. (in)
- 피르다우시(935년~1020년, 페르시아어: فردوسی)는 중세 페르시아의 서정시인이다. 투스 지주의 가문에서 태어났으며 페르시아 문학사상 최대의 서정시의 거장(巨匠)으로서 호메로스와 대비되기도 한다. 이란 민족 고유의 신화·전통·역사를 기초로 980년 경 웅대한 민족적 서사시 《샤나메(شاهنامه)》의 저작에 (Masnavi) 시형(詩形)으로 집필하여 30여년의 세월에 걸쳐서 1010년에 약 6만 구절에 이르는 대작을 완성하였다. 작품은 술탄 마흐무드에 헌상하였으나 오히려 노여움을 사서 유랑의 길을 계속하다가 고향에서 쓸쓸히 타계하였다. 《샤나메》는 4왕조 역대 50명 왕자의 치세를 기술한 것이며, 역사 서적이기보다도 문학적 관점에서 평가되어야 한다. 많은 무용전기(武勇傳記)와 사랑의 이야기가 실려 있고 작품 전반에 걸쳐 운명론이 저류(低流)를 이루며 진리와 격언도 많다. 특히 <루스탐과 소흐라브의 이야기>는 가장 유명하여 구미 여러 나라에서 번역되었다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- フェルドウスィー（ペルシャ語: فردوسی, Ferdowsī/Firdawsī、 حکیم ابوالقاسم منصور ابن حسن فردوسى طوسى Hakīm Abū al-Qāsim Manṣūr ibn Ḥasan Firdawsī Ṭūsī 、934年 - 1025年）は、サーマーン朝およびガズナ朝時代に活躍したペルシャ詩人である。 (ja)
- Abu-al-Qasem (of Aboe'l-Kasim) Firdausi (Perzisch: ابوالقاسم فردوسی) (ook wel getranslitereerd als Ferdauci, Ferdowsi, Firdousi, Ferdoucy, Ferdosi of Ferdusi) (nabij Toes (Perzië), 935 – aldaar, 1020) was een Perzische dichter en schrijver uit Iran die de Sjahnama schreef, het nationale epos van Iran. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste dichters in het Perzisch.
* Ferdowsi leest uit zijn werk Sjahnama voor aan de heerser Mahmud van Ghazni(1913), Vardges Sureniants, Nationale Galerij van Armenië (nl)
- Hakīm Abū l-Qāsim Ferdowsī Tūsī (dal persiano: حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی; Ṭūs, 940 – Ṭūs, 1020), più noto nella traslitterazione Firdūsī, Ferdowsi, o Firdowsi, è il maggior poeta epico della letteratura persiana medievale, forse il più celebrato poeta persiano. Fu autore dello Shāh-Nāmeh ("Libro dei re"), l'epopea nazionale dei re di Persia. L'opera epica tuttavia viene nominata ancora nel V secolo da Movses Khorenatsi, uno storico armeno. (it)
- Хаки́м Абулькаси́м Фирдоуси́ Туси́ (перс. حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی; 940, Тус — 1020, Тус) — персидский поэт, классик персидской литературы, автор эпической поэмы «Шахнаме» («Книга царей»). Пользуется популярностью и считается национальным поэтом в Иране, Таджикистане и Афганистане. (ru)
- Абул-касим Фірдоусі (Хаким Абулкасим Мансур Хасан Фірдоусі Тусі, народився 940, помер між 1020 і 1030) — перський поет, автор епічної поеми «Шах-наме» («Книга царів»), йому приписується також написання поеми «Юсуф і Зулейха» (біблейсько-коранічний сюжет про Йосифа). (uk)
- 哈基姆·阿波爾-卡西姆·菲爾多西·杜西（波斯文：حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی，拉丁化：Hakīm Abol-Qāsem Ferdowsī Tūsī，940年—1019/1025年）是廣受尊重的波斯詩人。他最重要的作品是民族史詩《列王紀》。 (zh)
- Ferdosi, en persa, o Firdawsí, en àrab, és el pseudònim literari d'Abu-l-Qàssim Firdawsí (en persa ابوالقاسم فردوسی) (Baji (Iran), ~940 - ~1025), un dels principals poetes perses, anomenat «el recreador de la llengua persa». És l'autor de la major epopeia escrita en aquesta llengua: el poema èpic nacional iranià (i de les comunitats perses d'arreu) anomenat Xahnamé (en persa شاهنامه, El llibre dels reis). (ca)
- Ο Φερντόσι (935 - 1020, Hakīm Abu'l-Qāsim Firdowsī Tūsī, περσ. حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی) ήταν Πέρσης ποιητής, γνωστός για το ιρανικό έπος Σαχναμέ (Βιβλίο των Βασιλέων), στο οποίο αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Το Σαχναμέ ολοκληρώθηκε περίπου το 1010 και αποτελείται από περίπου 60.000 δίστιχα με αναφορές στην περσική μυθολογία και την αρχαία ιστορία της Περσίας μέχρι την κατάκτησή της από τους Άραβες. Πέθανε περίπου το 1020 ΚΕ «φτωχός και πικραμένος από την παραμέληση του βασιλιά» πεπεισμένος ωστόσο πως το έργο του θα διαρκούσε στο πέρασμα των χρόνων. (el)
- Hakim (Majstro) Abol-Gasem Ferdoŭsio (persa: بوالقاسم فردوسی | Abū ʾl-Qāsim-i Firdausī, ankaŭ Ferdowsi), estas konsiderata kiel "la rekreinto de la persa lingvo" kaj la plej granda persa poeto, aŭtoro de la Ŝahnameo, la persa nacia epopeo. Li verkis la plej grandan epopeon en la persa lingvo, nomata Ŝahnameo (Ŝah-libro aŭ libro de reĝoj), naskiĝis en irana provinco Ĥorasano en la vilaĝo apud la urbo Tuso, ĉirkaŭ jaro 940 p.K. Li plejeble forpasis ĉirkaŭ 1020 p.K. Lia versduo ankoraŭ aperas sur ĉiuj lernejaj libroj en Irano: "Estas kapabla, kiu scias.De la scio oldkor’ juniĝas." (eo)
- Abu l-Qasem-e Firdausi, auch Firdosi, Firdusi, Ferdosi, Ferdowsi oder Ferdousi (persisch ابوالقاسم فردوسی, DMG Abū ʾl-Qāsim-i Firdausī; geboren 940 in Bāž (genannt auch Tabaran-e Tus), einem Dorf im Bezirk Tūs, Iran (bei Maschhad); gestorben um 1020 in Tūs), war ein persischer Dichter und einer der größten Epiker. Er ist der Autor des monumentalen, etwa 60.000 Verse umfassenden Schāhnāme (deutsch „Buch der Könige“), des Nationalepos der persischsprachigen Welt, das zu einem kleinen Teil vom Dichter Daqīqī begonnen wurde. Mit dem Schāhnāme hat Firdausi das weltgrößte Epos eines Einzeldichters geschaffen. (de)
- Ferdousi (albo Firdausi, właściwie: Abol Ghasem Ferdousi, pers. ابوالقاسم فردوسی), (ur. 940 w pobliżu Tusu, zm. tamże 1020 albo 1025) – perski poeta epicki, autor Szahname, narodowego eposu Persów i Tadżyków. (pl)
- Abol-Ghasem Hassan ibn Ali Tusi (em persa: ابوالقاسم حسن بن علی طوسی), apelidado Ferdusi ou Ferdowsi, em persa, فردوسی , ca. 940 - ca. 1020), foi um poeta considerado o recriador da língua persa. Escreveu a maior epopeia existente nessa língua - a Épica dos Reis ou Shahnameh - um poema com cerca de 60 000 dísticos (estrofe de dois versos). (pt)
- Abol-Qasem Ferdousi (även Ferdowsi) (persiska: فردوسی; "den paradisiske"), Irans mest berömde episke skald. Ferdousi betraktas allmänt som Irans nationalskald och hans Shahname (Konungaboken) är landets nationalepos. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_of_Firdawsi,_late_15th-early_16th_century.jpg){kind=link}
