| dbo:abstract
|
- Mestre Xams-al-Din Mohammad, dit Hafez, de Xiraz o Khwaja Xams-al-Din Mohammad Hafez-e Xirazí en persa o Khwaja Xams-ad-Din Muhàmmad Hàfidh Xirazí en àrab — escrit en persa i àrab خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی — (Xiraz, actual Iran, cap al 1315 - Xiraz, cap al 1390) fou un poeta persa més conegut pel làqab Hafez, pronunciat [hɑ:'fez] (que en àrab és Hàfidh), «(el) Preservador», que és com s'anomena qui se sap de memòria l'Alcorà). Era xiïta i místic sufí i, ocasionalment, poeta de la cort. La seva vida es veu envoltada d'un aire de misteri i llegenda, potser perquè se'n coneixen molt pocs detalls. Destacà per les seves composicions de tema bàquic i místic, que li ocasionaren freqüents problemes amb l'ortodòxia del poder regnant. La seva vida i poemes han estat l'objecte de moltes anàlisis, comentaris i interpretacions, i ha estat l'autor més influent en la poesia persa posterior al segle xiv. rep pelegrins de diferents orígens. L'asteroide , descobert el 1960, fou batejat així en honor seu. (ca)
- Chvádže Šamsuddín Muhammad Háfiz (asi 1320–1390 Šíráz, Persie), znám především jako Háfiz, byl perský lyrický básník. V Íránu je dnes nejpopulárnějším básníkem a soubor jeho díla (běžně označován jako díván) má své místo v domovech většiny Íránců. Jeho básně se dodnes často učí zpaměti, používají se také jako přísloví a pořekadla, jsou zhudebňovány nebo slouží jako zdroj inspirace pro vizuální umění a kaligrafii. Háfizovo mauzoleum je vrcholným dílem íránské architektury. V Íránu se 12. říjen slaví jako Den Háfize. (cs)
- شمس الدين محمد حافظ الشيرازي (نحو 725 - 792 هـ) الملقب ب«خواجه حافظ الشيرازي» والشهير ب«لسان الغيب» من أشهر الشعراء . يعتبر أشهر شعراء الغنائيين في إيران . مولده ووفاته بشيراز. لقب بـ «حافظ» لحفظه القرآن الكريم بقراءاته الأربع عشرة. وقد ذكره معظم المؤرخين والعلماء بأنه سني أشعري ذو ميول صوفية و بعض يشك في انه من الشيعة الإثني عشرية. له أشعار بالفارسية والعربية وتُرجمت أشعاره إلى كثير من اللغات العالمية. (ar)
- Ο Khwāja Šamsu d-Dīn Muḥammad Hāfez-e Šīrāzī (Περσικά: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), γνωστός με το ψευδώνυμο Χαφέζ (726/1325-6 – 792/1390 ή 791/1389) ήταν Πέρσης λυρικός ποιητής, ένας από τους σπουδαιότερους στην τέχνη της ποιητικής φόρμας που ονομάζεται «γκαζάλ» (περσ. غزل, ghazal). (el)
- Ĥŭaĝeh Ŝams al-Din Muhammad Hafez-e Ŝirazi (perse خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی, konata laŭ sia plumnomo Hafez (perse حافظ, Ḥāfeẓ) aŭ Hafizo nask. en Ŝirazo inter 1310 kaj 1337 kaj plej verŝajne vivanta en 1325/26–1389/90), estis mistika persa poeto, kiu "laŭd[is] la ĝuojn de amo kaj vino [sed] celis ankaŭ religian hipokriton". Liaj kolektitaj verkoj estas konsiderataj kiel pinto de Perslingva literaturo kaj estas troveblaj en la hejmoj de plej personoj en Irano, kiuj lernas liajn poemojn parkere kaj uzas ilin kiel proverboj kaj diraĵoj ĝisnune. Lia vivo kaj poemoj estis temo de multaj analizoj, komentarioj kaj interpretado, influante la persan verkaron post la 14a jarcento pli ol ajna alia aŭtoro. Temoj de liaj gazaloj estas la amato, la fido, kaj la evidenta hipokriteco. Lia influo sur la vivoj de perslingvaj parolantoj povas troviĝi en "Hafez legaĵoj" (fāl-e hāfez, perse فال حافظ) kaj en la ofta uzado de liaj poemoj en persa tradicia muziko, bildarto, kaj persa kaligrafio. Lia tombo estas vizitata ofte. Adaptaĵoj, imitaĵoj kaj tradukoj de la poemoj de Hafizo ekzistas en ĉiuj ĉefaj lingvoj. (eo)
- Hafis oder (persisch ausgesprochen) Hāfez (bzw. Ḥāfiẓ), auch Mohammed Schemseddin (persisch خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازى, DMG Ḫwāǧe Šams ad-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Šīrāzī, geboren um 1315 oder 1325 in Schiras, Iran; gestorben um 1390 ebenda) ist einer der bekanntesten persischen Dichter und Mystiker. Sein voller Name umfasst auch den Namen seines Herkunftsortes Schiras. Da Hafis schon im Kindesalter den gesamten Koran auswendig gelernt hatte, erhielt er den Ehrennamen „Hafis“ („jener, der den Koran auswendig kann“). Auch er selbst verwendete in seinen Gedichten fast ausschließlich den Namen Hafis. Sein bekanntestes Werk stellt der Dīwān dar. (de)
- Khwāje Shams-od-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī (Persian: خواجه شمسالدین محمّد حافظ شیرازی), known by his pen name Hafez (حافظ, Ḥāfeẓ, 'the memorizer; the (safe) keeper'; 1325–1390) and as "Hafiz", was a Persian lyric poet, whose collected works are regarded by many Iranians as a pinnacle of Persian literature. His works are often found in the homes of people in the Persian-speaking world, who learn his poems by heart and use them as everyday proverbs and sayings. His life and poems have become the subjects of much analysis, commentary and interpretation, influencing post-14th century Persian writing more than any other Persian author. Hafez is best known for his Divan of Hafez, a collection of his surviving poems probably compiled after his death. His works can be described as "antinomian" and with the medieval use of the term "theosophical"; the term "theosophy" in the 13th and 14th centuries was used to indicate mystical work by "authors only inspired by the holy books" (as distinguished from theology). Hafez primarily wrote in the literary genre of lyric poetry or ghazals, that is the ideal style for expressing the ecstasy of divine inspiration in the mystical form of love poems. He was a Sufi. Themes of his ghazals include the beloved, faith and exposing hypocrisy. In his ghazals he deals with love, wine and taverns, all presenting ecstasy and freedom from restraint, whether in actual worldly release or in the voice of the lover speaking of divine love. His influence on Persian speakers appears in divination by his poems (Persian: فال حافظ, fāl-e hāfez, somewhat similar to the Roman tradition of sortes vergilianae) and in the frequent use of his poems in Persian traditional music, visual art and Persian calligraphy. His tomb is located in his birthplace of Shiraz. Adaptations, imitations and translations of his poems exist in all major languages. (en)
- Khwaja Shams-ud-Din Muhammad Hafez-e Shirazi (persieraz: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی; Xiraz, 1325/26 – Xiraz, 1389/90), Hafez (persieraz: حافظ, Ḥāfeẓ, «Korana buruz dakiena») ezizenaz ezaguna, persiar olerkari lirikoa izan zen. (eu)
- Hafez, de son nom littéraire Chams ad-Din Mohammad Hafez-e Chirazi(en persan : خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), est un poète, philosophe et un mystique persan né vers 1325 à Chiraz (Iran) et mort à l'âge de 64 ans, probablement en 1389 ou 1390. Il serait le fils d'un certain Baha-ud-Din. Hafez est un mot arabe, signifiant littéralement « gardien », qui sert à désigner les personnes ayant « gardé », c'est-à-dire appris par cœur, l'intégralité du Coran. Il est surtout connu pour ses poèmes lyriques, les ghazals, qui évoquent des thèmes mystiques du soufisme en mettant en scène les plaisirs de la vie. Le Dîvan est une œuvre lyrique qui contient tous les poèmes de Hafez ; une œuvre mystique qui se trouve chez la majorité des Iraniens. Son mausolée est au milieu d'un jardin persan à Chiraz et attire encore aujourd'hui de nombreuses personnes, pèlerins ou simples amoureux de poésie, venues lui rendre hommage. (fr)
- Hafis-e Shirazí, o simplemente Hafis, (en persa: حافظ شیرازی), (Shiraz, actual Irán, 1325 - Shiraz, actual Irán, 1389) Poeta persa. Nacido como Mohammed Shams od-Din, su sobrenombre literario de Hafez («preservador» en árabe) responde a que conocía de memoria el Corán. Fue místico sufí y, ocasionalmente, poeta de la corte. Siempre ha existido un aire de misterio y leyendas alrededor de la vida de Hafiz, tal vez porque se han conocido muy pocos detalles de la misma. Destacó por sus composiciones de tema báquico y místico, que le ocasionaron frecuentes problemas con la ortodoxia del poder reinante. Su vida y poemas han sido el objeto de muchos análisis, comentarios e interpretaciones, y ha sido el autor más influyente en la poesía persa posterior al XIV. Su tumba recibe peregrinos de diferentes orígenes. El asteroide , descubierto el 1960, fue bautizado en honor suyo. (es)
- File Iaránach ba ea Khwāja Shamsu d-Dīn Muhammad Hāfez-e Shīrāzī (Peirsis: خواجه شمس دین محمد حافظ شیرازی), nó Hāfez mar is fearr aithne air,. Níl mórán eolais againn ar a shaol, ach bhí tionchar ollmhór ag a shaothar ar litríocht, ar cheol, ar ealaíon agus ar challagrafaíocht lucht labhartha na Peirsise. Tá clú agus cáil air ar fud an domhain, go mór mhór i gcríocha na Peirsise san Iaráin, san Afganastáin agus sa Táidsíceastáin. Is iomaí finscéal a insítear faoi. Is iad téamaí an ghrá, an chreidimh agus an fhimíneachais is mó a fheictear i ndánta Hafiz. (ga)
- Khawaja Syamsuddin Muhammad Hafizh Asy-Syirazi (خواجه شمسالدین محمد حافظ الشيرازي), di Dunia Barat dikenal dengan sebutan Hafez atau Hafez Shirazi, adalah seorang ahli sufi dan penyair Persia. Ia dilahirkan antara 1310 hingga 1337 di Shiraz, Iran, saat itu merupakan wilayah dari Kerajaan Parsi. Ia terkenal dengan keindahan syair-syair sufi dan ciptaannya. Syair-syairnya mempunyai ciri-ciri surealisme modern. (in)
- Hāfez, per esteso Khāje Shams o-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī (in persiano خواجه شمس‌الدّین محمّد حافظ شیرازی;; Shiraz, 1315 – Shiraz, 1390), è stato un mistico e poeta persiano.Il canzoniere (Divān) di Hafez - il cui nome significa "Colui che sa recitare a memoria il Corano" - è un celebre classico della letteratura persiana. Nei suoi ghazal, che la gente più semplice adopera come oracolo (aprendo il libro a caso per leggerne due versi alla volta), si combinano toni diversi, di solito ma non sempre esattamente definiti erotici e mistici, e temi che spaziano da un supposto edonismo al panegirismo. I temi principali delle sue 500 ghazal sono l'amore; la celebrazione del vino e dell'ubriachezza; la messa a nudo dell'ipocrisia di coloro che si autodefiniscono guardiani, giudici ed esempi di rettitudine morale. Adattamenti, imitazioni e traduzioni delle poesie di Hāfez sono state pubblicate in tutte le lingue più diffuse. La vita e le opere di Hāfez sono state oggetto di analisi, commentari ed interpretazioni, e hanno influenzato in modo determinante la poetica persiana successiva al XIV secolo. La sua influenza nella vita degli iraniani è testimoniata dal frequente uso dei suoi poemi nella musica tradizionale persiana, nelle arti visuali e nella calligrafia persiana, e dal fāl-e hāfez (in persiano: فال حافظ ; in italiano: «lettura di Hāfez»), una forma di divinazione che consiste nell'apertura a caso delle pagine del canzoniere per trarre dai versi poetici la risposta alla proprie domande. Il mausoleo che contiene la sua tomba si trova a Shiraz: realizzato su progetto dell'architetto francese André Godard, risale al 1935 ed è un luogo di rilevante interesse turistico. (it)
- 하피즈(페르시아어: حافظ)는 중세 페르시아의 서정시인이다. 이란 남부의 시라즈에서 태어나서 변함 없이 고향을 사랑하며 평생을 거기서 지냈다. 아호(雅號)는 '꾸란의 암기자'를 의미하며 페르시아 문학 4대 시인(피르다우시, 사디, 루미)의 한 사람으로 꼽히며 서정시에서는 최고에 자리한다. 서구 문학에도 영향을 주어 특히 괴테가 이 시인의 독일어 번역판의 시를 읽고 깊은 감명을 받아 〈서동시집〉(西東詩集)을 읊은 일로 유명하다. 신비주의자였던 그는 술·미녀·연인에 대하여 도취적(陶醉的)인 시를 지었다고 하나 표면상의 의미 이외에 내면에도 신비주의의 의미를 포함하고 있다. "시라즈의 미녀가 내 마음을 받아들인다면 그의 뺨에 있는 점을 바꾸어 주리니 사마르칸트도 부하라도"로 시작하는 시는 특히 사람의 입에 회자(膾炙)되며, 티무르와의 조우(遭遇)를 둘러싼 일화도 잘 알려져 있다. 〈하피즈 시집〉은 유럽 여러 나라 말로 번역되었다. (ko)
- ハージャ・シャムスッディーン・ムハンマド・イブン・バハーウッディーン・ハーフィズィ・シーラーズィー（ペルシア語: خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی、Khwāja Shams al-Dīn Muḥammad Ḥāfiẓ-i Shīrāzī、1325/1326年 - 1389/1390年）、通称ハーフェズ（またはハーフィズ）は、イランの詩人。「ハーフィズ」(Hafiz/Ḥāfiẓ)は古典的な読み方、「ハーフェズ」(Hafez)は現代ペルシア語的な読み方であり、世界的にはどちらも広く用いられている。日本では、黒柳恒男訳『ハーフェズ詩集』（東洋文庫）以降、「ハーフェズ」で定着した感がある。 後に編纂された『ハーフェズ詩集』は、東西の文化に影響を与え、ゲーテは晩年、ハーフェズの詩に感銘を受け、『西東詩集』を綴った。ハーフェズの詩についてゲーテは「ハーフェズの詩を理解するには 魂まで一汗かく必要がある」と語ったという。恋と酒と自然の美などを主題とした作品が多く、民衆に広く愛され、現代でも「コーランなくとも各家庭にはハーフェズ詩集あり」とまで言われている。また、詩集を用いた「ハーフェズ占い」なるものも存在し、街中でおみくじのように売られていたり、各家庭では冬至の夜にこの占いをする。西暦10月12日（イラン暦メフル月20日）は「ハーフェズ記念日」とされている。 (ja)
- Hafez of Hafiz (Perzisch: حافظ) (Shiraz, ca. 1320 – aldaar, ca. 1390) was een Perzische dichter en mysticus in de soefitraditie. Hij werd geboren als de derde zoon van een zekere Baha-ud-Din in Shiraz. Zijn volledige naam luidde Khwajeh Shams Al-din Muhammad Hafez-e Shiraz. Hafiz is een Arabisch woord voor iemand die iets uit zijn hoofd kent, en werd door hem gebruikt als pseudoniem. Het zelfstandig naamwoord is "hafz", zo kun je bijvoorbeeld de begrippen uit je hoofd leren, "tehfazi". Zijn lyrische gedichten, de Ghazals, staan bekend om hun schoonheid van klank en vorm. De thematiek van liefde en wanhoop, het noodlot, mystiek en vroege soefistische thema's waar de al tijdenlang van doordrongen was geweest, kwamen tot volle bloei in zijn vernuftig geconstrueerde en emotioneel aansprekende gedichten. (nl)
- Hafez, Hafiz, Szamsuddin Mohammad Hafez Szirazi (hafiz – dosł. znający Koran na pamięć) – klasyk poezji perskiej i tadżyckiej. Urodził się w 1319 w Szirazie. Wyznawca sufizmu, przez wiele lat był nadwornym poetą władców tego miasta. Zmarł w 1389 w rodzinnym mieście, gdzie w XX wieku wystawiono mu skromne mauzoleum. Hafez po stracie ojca został oddany przez matkę na wychowanie obcej rodzinie (sama nie mogła zapewnić mu wykształcenia). Porzucił jednak swoją drugą rodzinę i zaczął naukę u rzemieślnika. Przez pewien czas uczył się również w medresie. Następnie utrzymywał się z czytania Koranu (stąd przydomek hafiz) i jednocześnie uzupełniał braki w wykształceniu. Wkrótce zyskał rozgłos jako poeta. Uznaje się go za jednego z największych twórców perskiej poezji lirycznej. Słynął jako mistrz gazelu – wiersza monorytmicznego złożonego z bajtów, czyli dwóch półwierszy połączonych ze sobą bardziej poprzez jedność tematu i symbolizm niż przez następstwo myśli. Niezwykłą popularność jego gazele zawdzięczają językowi cechującemu się bogatą obrazowością i aforystyczną refleksyjnością. Jest autorem zbioru (dywan) zawierającego ponad 500 gazeli. Nadano mu także przydomek Lisan el-Ghajb, czyli Mowa Tajemna, ze względu na mistyczny przekaz jego wierszy. Tworzył także aforyzmy, kasydy, masnawi, erotyki, poematy bachiczne i mistyczne oraz panegiryki na cześć władców. Chwalił piękno i uroki życia. W swych utworach Hafiz opiewał miłość, pogardę dla hipokryzji oraz mistycyzm suficki będący niekończącym się poszukiwaniem jedności z Bogiem. Już za życia Hafeza jego twórczość cieszyła się popularnością wśród ludu. Także dzisiaj jest popularny i czytany w oryginale w Tadżykistanie, Iranie i Afganistanie. (pl)
- Khwāja Šamsu d-Dīn Muḥammad Hāfez-e Šīrāzī (em farsi: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), conhecido por seu pseudônimo Hāfez ou Hafiz, foi um poeta lírico e místico persa, nascido entre 1310 e 1337 na cidade de Xiraz na Pérsia (Irão), filho de Baha-ud-Din. Suas obras selecionadas (Divã) podem ser encontradas nas casas da maioria dos iranianos, que aprendem seus poemas de cor e os usam como provérbios e ditados até hoje. Sua vida e seus poemas têm sido objeto de muita análise, comentário e interpretação e têm influenciado a literatura persa pós-século XIV mais do que qualquer outra coisa. Os principais temas de seus gazeis são o amor, a celebração do vinho e da embriaguez e a exposição da hipocrisia daqueles que se colocaram como guardiões, juízes e exemplos de retidão moral. Seus poemas líricos são notáveis por sua beleza, por fruir do amor, pelo misticismo e por temas sufi que haviam permeado a poesia persa. Sua presença na vida dos iranianos pode ser sentida através da leitura de Hafez (fāl-e hāfez, em farsi: فال حافظ), uso frequente de seus poemas na , artes visuais e . Seu túmulo em Shiraz é uma obra da e frequentemente visitada. Adaptações, imitações e traduções de poemas de Hafez existem em todos os principais idiomas. (pt)
- Shams al-din Mohammad Hafez, (eg. Shams al-Din Mohammad Hafiz Shirazi , persiska: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), född cirka 1325, död 1389 eller 1390 i Shiraz i södra Iran, var en persisk mystiker och skald. Goethe betraktade Hafez dikter som verkliga pärlor i världslitteraturen. (sv)
- Гафі́з (Хафіз, Гафез, Гафіз Ш(и/і)разький; літературний псевдонім Мохаммеда Шамседдіна або Шамс ад-діна Мухаммада; перс. خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی; близько 1325, Шираз — 1389 чи 1390, там само) — перський і таджицький поет, народний співець. Улюбленими темами його газелей є віра, і викриття лицемірства. Його вплив на життя іранців можна знайти в читаннях Гафіза, часте покладання його віршів на перську традиційну музику, образотворче мистецтво і перську каліграфію. Його могила у Ширазі є шедевром іранської архітектури і популярна серед туристів. Адаптація, наслідування і переклади віршів Гафіза існують багатьма мовами світу. (uk)
- Шамсудди́н Муха́ммад Хафи́з (Хафе́з) Ширази́ (перс. خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی, также иногда упоминается в источниках как Шамсиддин Мухаммад Хафиз Ширази, в старых русских источниках встречается написание Гафиз; около 1325, Шираз, Музаффариды — не ранее 1389 и не позднее 1390, Шираз, Государство Тимуридов) — персидский поэт и суфийский шейх. На родине его произведения считают вершиной персидской литературы. Его жизнь и стихи стали предметом большого количества анализов, комментариев и интерпретаций, оказав большое влияние на персидскую письменность после XIV века. Сведения его жизни содержат мало достоверных фактов и дат, больше легенд. В единственном сохранившемся автографе он назвал себя «Мухаммад ибн Мухаммад ибн Мухаммад по прозванию Шамс аль-Хафиз аш-Ширази», однако источники единодушны в том, что его личным именем было Шамсуддин Мухаммад. Его стихи являются классикой персидской поэзии. В мактабах (школах) Бухарского ханства в XVI — начале XX века стихи Хафиза Ширази входили в обязательный учебный курс. (ru)
- 哈菲兹（本名沙姆斯丁·穆罕默德，波斯語：اجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی，约1315年－约1390年），为最有名的波斯抒情诗人，常被誉为“诗人的诗人”。据统计他的诗集在伊朗的发行量仅次于《古兰经》 。哈菲兹为其笔名，意为“能背诵《古兰经》者”。他还有许多其他称号如“神舌”、“天意表达者”、“设拉子夜莺”等。在伊朗，10月12日为哈菲兹日。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Chvádže Šamsuddín Muhammad Háfiz (asi 1320–1390 Šíráz, Persie), znám především jako Háfiz, byl perský lyrický básník. V Íránu je dnes nejpopulárnějším básníkem a soubor jeho díla (běžně označován jako díván) má své místo v domovech většiny Íránců. Jeho básně se dodnes často učí zpaměti, používají se také jako přísloví a pořekadla, jsou zhudebňovány nebo slouží jako zdroj inspirace pro vizuální umění a kaligrafii. Háfizovo mauzoleum je vrcholným dílem íránské architektury. V Íránu se 12. říjen slaví jako Den Háfize. (cs)
- شمس الدين محمد حافظ الشيرازي (نحو 725 - 792 هـ) الملقب ب«خواجه حافظ الشيرازي» والشهير ب«لسان الغيب» من أشهر الشعراء . يعتبر أشهر شعراء الغنائيين في إيران . مولده ووفاته بشيراز. لقب بـ «حافظ» لحفظه القرآن الكريم بقراءاته الأربع عشرة. وقد ذكره معظم المؤرخين والعلماء بأنه سني أشعري ذو ميول صوفية و بعض يشك في انه من الشيعة الإثني عشرية. له أشعار بالفارسية والعربية وتُرجمت أشعاره إلى كثير من اللغات العالمية. (ar)
- Ο Khwāja Šamsu d-Dīn Muḥammad Hāfez-e Šīrāzī (Περσικά: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), γνωστός με το ψευδώνυμο Χαφέζ (726/1325-6 – 792/1390 ή 791/1389) ήταν Πέρσης λυρικός ποιητής, ένας από τους σπουδαιότερους στην τέχνη της ποιητικής φόρμας που ονομάζεται «γκαζάλ» (περσ. غزل, ghazal). (el)
- Hafis oder (persisch ausgesprochen) Hāfez (bzw. Ḥāfiẓ), auch Mohammed Schemseddin (persisch خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازى, DMG Ḫwāǧe Šams ad-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Šīrāzī, geboren um 1315 oder 1325 in Schiras, Iran; gestorben um 1390 ebenda) ist einer der bekanntesten persischen Dichter und Mystiker. Sein voller Name umfasst auch den Namen seines Herkunftsortes Schiras. Da Hafis schon im Kindesalter den gesamten Koran auswendig gelernt hatte, erhielt er den Ehrennamen „Hafis“ („jener, der den Koran auswendig kann“). Auch er selbst verwendete in seinen Gedichten fast ausschließlich den Namen Hafis. Sein bekanntestes Werk stellt der Dīwān dar. (de)
- Khwaja Shams-ud-Din Muhammad Hafez-e Shirazi (persieraz: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی; Xiraz, 1325/26 – Xiraz, 1389/90), Hafez (persieraz: حافظ, Ḥāfeẓ, «Korana buruz dakiena») ezizenaz ezaguna, persiar olerkari lirikoa izan zen. (eu)
- File Iaránach ba ea Khwāja Shamsu d-Dīn Muhammad Hāfez-e Shīrāzī (Peirsis: خواجه شمس دین محمد حافظ شیرازی), nó Hāfez mar is fearr aithne air,. Níl mórán eolais againn ar a shaol, ach bhí tionchar ollmhór ag a shaothar ar litríocht, ar cheol, ar ealaíon agus ar challagrafaíocht lucht labhartha na Peirsise. Tá clú agus cáil air ar fud an domhain, go mór mhór i gcríocha na Peirsise san Iaráin, san Afganastáin agus sa Táidsíceastáin. Is iomaí finscéal a insítear faoi. Is iad téamaí an ghrá, an chreidimh agus an fhimíneachais is mó a fheictear i ndánta Hafiz. (ga)
- Khawaja Syamsuddin Muhammad Hafizh Asy-Syirazi (خواجه شمسالدین محمد حافظ الشيرازي), di Dunia Barat dikenal dengan sebutan Hafez atau Hafez Shirazi, adalah seorang ahli sufi dan penyair Persia. Ia dilahirkan antara 1310 hingga 1337 di Shiraz, Iran, saat itu merupakan wilayah dari Kerajaan Parsi. Ia terkenal dengan keindahan syair-syair sufi dan ciptaannya. Syair-syairnya mempunyai ciri-ciri surealisme modern. (in)
- 하피즈(페르시아어: حافظ)는 중세 페르시아의 서정시인이다. 이란 남부의 시라즈에서 태어나서 변함 없이 고향을 사랑하며 평생을 거기서 지냈다. 아호(雅號)는 '꾸란의 암기자'를 의미하며 페르시아 문학 4대 시인(피르다우시, 사디, 루미)의 한 사람으로 꼽히며 서정시에서는 최고에 자리한다. 서구 문학에도 영향을 주어 특히 괴테가 이 시인의 독일어 번역판의 시를 읽고 깊은 감명을 받아 〈서동시집〉(西東詩集)을 읊은 일로 유명하다. 신비주의자였던 그는 술·미녀·연인에 대하여 도취적(陶醉的)인 시를 지었다고 하나 표면상의 의미 이외에 내면에도 신비주의의 의미를 포함하고 있다. "시라즈의 미녀가 내 마음을 받아들인다면 그의 뺨에 있는 점을 바꾸어 주리니 사마르칸트도 부하라도"로 시작하는 시는 특히 사람의 입에 회자(膾炙)되며, 티무르와의 조우(遭遇)를 둘러싼 일화도 잘 알려져 있다. 〈하피즈 시집〉은 유럽 여러 나라 말로 번역되었다. (ko)
- Shams al-din Mohammad Hafez, (eg. Shams al-Din Mohammad Hafiz Shirazi , persiska: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), född cirka 1325, död 1389 eller 1390 i Shiraz i södra Iran, var en persisk mystiker och skald. Goethe betraktade Hafez dikter som verkliga pärlor i världslitteraturen. (sv)
- 哈菲兹（本名沙姆斯丁·穆罕默德，波斯語：اجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی，约1315年－约1390年），为最有名的波斯抒情诗人，常被誉为“诗人的诗人”。据统计他的诗集在伊朗的发行量仅次于《古兰经》 。哈菲兹为其笔名，意为“能背诵《古兰经》者”。他还有许多其他称号如“神舌”、“天意表达者”、“设拉子夜莺”等。在伊朗，10月12日为哈菲兹日。 (zh)
- Mestre Xams-al-Din Mohammad, dit Hafez, de Xiraz o Khwaja Xams-al-Din Mohammad Hafez-e Xirazí en persa o Khwaja Xams-ad-Din Muhàmmad Hàfidh Xirazí en àrab — escrit en persa i àrab خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی — (Xiraz, actual Iran, cap al 1315 - Xiraz, cap al 1390) fou un poeta persa més conegut pel làqab Hafez, pronunciat [hɑ:'fez] (que en àrab és Hàfidh), «(el) Preservador», que és com s'anomena qui se sap de memòria l'Alcorà). (ca)
- Ĥŭaĝeh Ŝams al-Din Muhammad Hafez-e Ŝirazi (perse خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی, konata laŭ sia plumnomo Hafez (perse حافظ, Ḥāfeẓ) aŭ Hafizo nask. en Ŝirazo inter 1310 kaj 1337 kaj plej verŝajne vivanta en 1325/26–1389/90), estis mistika persa poeto, kiu "laŭd[is] la ĝuojn de amo kaj vino [sed] celis ankaŭ religian hipokriton". Liaj kolektitaj verkoj estas konsiderataj kiel pinto de Perslingva literaturo kaj estas troveblaj en la hejmoj de plej personoj en Irano, kiuj lernas liajn poemojn parkere kaj uzas ilin kiel proverboj kaj diraĵoj ĝisnune. Lia vivo kaj poemoj estis temo de multaj analizoj, komentarioj kaj interpretado, influante la persan verkaron post la 14a jarcento pli ol ajna alia aŭtoro. (eo)
- Hafis-e Shirazí, o simplemente Hafis, (en persa: حافظ شیرازی), (Shiraz, actual Irán, 1325 - Shiraz, actual Irán, 1389) Poeta persa. Nacido como Mohammed Shams od-Din, su sobrenombre literario de Hafez («preservador» en árabe) responde a que conocía de memoria el Corán. (es)
- Khwāje Shams-od-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī (Persian: خواجه شمسالدین محمّد حافظ شیرازی), known by his pen name Hafez (حافظ, Ḥāfeẓ, 'the memorizer; the (safe) keeper'; 1325–1390) and as "Hafiz", was a Persian lyric poet, whose collected works are regarded by many Iranians as a pinnacle of Persian literature. His works are often found in the homes of people in the Persian-speaking world, who learn his poems by heart and use them as everyday proverbs and sayings. His life and poems have become the subjects of much analysis, commentary and interpretation, influencing post-14th century Persian writing more than any other Persian author. (en)
- Hafez, de son nom littéraire Chams ad-Din Mohammad Hafez-e Chirazi(en persan : خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), est un poète, philosophe et un mystique persan né vers 1325 à Chiraz (Iran) et mort à l'âge de 64 ans, probablement en 1389 ou 1390. Il serait le fils d'un certain Baha-ud-Din. Hafez est un mot arabe, signifiant littéralement « gardien », qui sert à désigner les personnes ayant « gardé », c'est-à-dire appris par cœur, l'intégralité du Coran. Le Dîvan est une œuvre lyrique qui contient tous les poèmes de Hafez ; une œuvre mystique qui se trouve chez la majorité des Iraniens. (fr)
- Hāfez, per esteso Khāje Shams o-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī (in persiano خواجه شمس‌الدّین محمّد حافظ شیرازی;; Shiraz, 1315 – Shiraz, 1390), è stato un mistico e poeta persiano.Il canzoniere (Divān) di Hafez - il cui nome significa "Colui che sa recitare a memoria il Corano" - è un celebre classico della letteratura persiana. Nei suoi ghazal, che la gente più semplice adopera come oracolo (aprendo il libro a caso per leggerne due versi alla volta), si combinano toni diversi, di solito ma non sempre esattamente definiti erotici e mistici, e temi che spaziano da un supposto edonismo al panegirismo. I temi principali delle sue 500 ghazal sono l'amore; la celebrazione del vino e dell'ubriachezza; la messa a nudo dell'ipocrisia di coloro che si autodefiniscono guardiani, giudici ed esempi di r (it)
- ハージャ・シャムスッディーン・ムハンマド・イブン・バハーウッディーン・ハーフィズィ・シーラーズィー（ペルシア語: خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی、Khwāja Shams al-Dīn Muḥammad Ḥāfiẓ-i Shīrāzī、1325/1326年 - 1389/1390年）、通称ハーフェズ（またはハーフィズ）は、イランの詩人。「ハーフィズ」(Hafiz/Ḥāfiẓ)は古典的な読み方、「ハーフェズ」(Hafez)は現代ペルシア語的な読み方であり、世界的にはどちらも広く用いられている。日本では、黒柳恒男訳『ハーフェズ詩集』（東洋文庫）以降、「ハーフェズ」で定着した感がある。 (ja)
- Hafez, Hafiz, Szamsuddin Mohammad Hafez Szirazi (hafiz – dosł. znający Koran na pamięć) – klasyk poezji perskiej i tadżyckiej. Urodził się w 1319 w Szirazie. Wyznawca sufizmu, przez wiele lat był nadwornym poetą władców tego miasta. Zmarł w 1389 w rodzinnym mieście, gdzie w XX wieku wystawiono mu skromne mauzoleum. Już za życia Hafeza jego twórczość cieszyła się popularnością wśród ludu. Także dzisiaj jest popularny i czytany w oryginale w Tadżykistanie, Iranie i Afganistanie. (pl)
- Hafez of Hafiz (Perzisch: حافظ) (Shiraz, ca. 1320 – aldaar, ca. 1390) was een Perzische dichter en mysticus in de soefitraditie. Hij werd geboren als de derde zoon van een zekere Baha-ud-Din in Shiraz. Zijn volledige naam luidde Khwajeh Shams Al-din Muhammad Hafez-e Shiraz. Hafiz is een Arabisch woord voor iemand die iets uit zijn hoofd kent, en werd door hem gebruikt als pseudoniem. Het zelfstandig naamwoord is "hafz", zo kun je bijvoorbeeld de begrippen uit je hoofd leren, "tehfazi". (nl)
- Шамсудди́н Муха́ммад Хафи́з (Хафе́з) Ширази́ (перс. خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی, также иногда упоминается в источниках как Шамсиддин Мухаммад Хафиз Ширази, в старых русских источниках встречается написание Гафиз; около 1325, Шираз, Музаффариды — не ранее 1389 и не позднее 1390, Шираз, Государство Тимуридов) — персидский поэт и суфийский шейх. На родине его произведения считают вершиной персидской литературы. Его жизнь и стихи стали предметом большого количества анализов, комментариев и интерпретаций, оказав большое влияние на персидскую письменность после XIV века. (ru)
- Khwāja Šamsu d-Dīn Muḥammad Hāfez-e Šīrāzī (em farsi: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی), conhecido por seu pseudônimo Hāfez ou Hafiz, foi um poeta lírico e místico persa, nascido entre 1310 e 1337 na cidade de Xiraz na Pérsia (Irão), filho de Baha-ud-Din. Suas obras selecionadas (Divã) podem ser encontradas nas casas da maioria dos iranianos, que aprendem seus poemas de cor e os usam como provérbios e ditados até hoje. Sua vida e seus poemas têm sido objeto de muita análise, comentário e interpretação e têm influenciado a literatura persa pós-século XIV mais do que qualquer outra coisa. (pt)
- Гафі́з (Хафіз, Гафез, Гафіз Ш(и/і)разький; літературний псевдонім Мохаммеда Шамседдіна або Шамс ад-діна Мухаммада; перс. خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی; близько 1325, Шираз — 1389 чи 1390, там само) — перський і таджицький поет, народний співець. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
