| dbo:abstract
|
- En la mitologia grega, Selene (en grec antic: Σελήνη) era una antiga deessa lunar, filla dels titans Hiperió i Teia. La seva equivalent en la mitologia romana era la deessa Luna, qui tenia un temple al mont Aventí construït el segle vi aC, que fou destruït en el gran incendi de Roma en temps de Neró. El paper de la deessa lunar és principal. Si el nom és grec, està connectat amb selas (llum). Selene acabà essent reemplaçada per Àrtemis, així que els escriptors posteriors la descrivien com una filla de Zeus o de Pal·las. En l'himne homèric a Hermes, amb la seva patrilinealitat característicament insistent, és la «brillant Selene, filla de Pal·las, fill de Megamedes». En la genealogia divina tradicional, Hèlios és el seu germà: després que ell acabés el seu viatge pel cel, Selene comença el seu quan la nit cau sobre la terra. Llur germana, Eos, és la deessa de l'alba, qui també va tenir un amant humà: Cèfal. (ca)
- Seléné, Seléna nebo Selene, řecky Seléné (Σελήνη, měsíc) (ještě se jí také říká Fébé nebo Méné podle fáze Měsíce)[zdroj?!] je řecká bohyně a zosobnění Měsíce. V Římě to byla bohyně Luna (latinsky měsíc); tento název se vžil i v češtině jako básnický výraz pro Měsíc. (cs)
- سيلين (بالإغريقية: تعني قمر Σελήνη) بحسب الأساطير الإغريقية، هي إلهة القمر الجبارية (التي تنتمي إلى عرق الجبابرة). هي ابنة كل من ثيا وهيبريون، وهي أخت هيليوس إله الشمس، وإيوس إلهة الفجر، وقد تعتبر في بعض الأحيان تجسيداً للقمر عوضاً عن إلهته. كانت الإلهة المقابلة لها في الأساطير الرومانية تعرف باسم لونا. (ar)
- Η Σελάνα ή Σελήνη ήταν ελληνική θεά, κυρία της σεληνιακής ψυχής. (el)
- Selene (altgriechisch Σελήνη Selḗnē, deutsch ‚Mond‘) ist eine Mondgöttin der griechischen Mythologie. (de)
- Laŭ la helena mitologio, Seleno (el la greka Σελήνη, «brileco»; dorie σελάνα, eolie σελάννα) estis arkaika luna diaĵo, filino de la titanoj Hiperiono kaj Tejo.Ŝi ricevis la epitetojn Meno («monato»), («malproksima brilado»), (ĉar laŭ onidiro ŝi naskiĝis sur tiu monto), Eglo («radianta»), Pazifao («plen-brila»), Ilitio («helpo») kaj Febo, kiel fratino de la suna dio Febo. Ŝia ekvivalento en la romia mitologio estas la diino . (eo)
- Selene (antzinako grezieraz: Σελήνη, selɛ̌ːnɛː ahoskatua, 'ilargi') Greziako mitologiako pertsonaia da, Ilargia irudikatzen zuena, Hiperionen alaba eta Heliosen arreba. Pan eta Endimionen maitalea zen. Zilarrezko gurdi bat zeruan gidatzen irudikatu ohi da. Garai klasikoetan, Artemisarekin nahasten zuten, Helios bere neba Apolorekin egiten zuten moduan. (eu)
- Dans la mythologie grecque, Séléné (en grec ancien Σελήνη / Selếnê, « lune ») est la déesse de la Lune. Elle est la fille des Titans Hypérion et Théia, et a pour adelphes Hélios (le Soleil) et Éos (l'Aurore). Elle est souvent assimilée à Artémis, même si elle personnifie plutôt l'astre lunaire lui-même, de la même manière que son frère, Hélios, est assimilé à Apollon. Elle forme avec Artémis et Hécate une triade — Séléné représente la pleine lune, Artémis le croissant de lune, et Hécate la nouvelle lune. Son équivalent romain par syncrétisme est Luna. (fr)
- En la mitología griega, Selene (en griego antiguo, Σελήνη Selếnê) era la titán que personificaba la luna, hija de los titanes Hiperión y Tea. Su equivalente en la mitología romana era la diosa Luna. Su principal papel es la de deidad lunar pero en esta función terminó siendo identificada con Artemisa, de forma que los escritores posteriores la describían como una hija de Zeus o de Palas. En el himno homérico a Helios, su hermano y dios griego del sol, la hace hija de Hiperión y Eurifaesa. En otras historias Helios era el mismo Apolo, hermano gemelo de Artemisa lo cual hace gemelos a Selene (Artemisa) y Helios (Apolo). En la genealogía divina tradicional, Helios, el sol, es su hermano: después de que este termine su viaje a través del cielo, Selene comienza el suyo cuando la noche cae sobre la tierra. Su hermana Eos es la diosa de la aurora, quien también tuvo un amante humano, Céfalo. Según Károly Kerényi, su nombre está relacionado con selas, «luz». (es)
- Selene adalah dewi bulan dalam mitologi Yunani. Selene merupakan saudara dari Helios dewa Matahari, dan Eos dewi fajar, yang merupakan anak dari Hiperion dan Theia. Padanan Selene dalam mitologi Romawi adalah . Ia digambarkan sebagai seorang wanita yang mengenakan gaun keperakan, mengenakan mahkota bulan sabit dengan membawa obor dan mengendarai keretanya melintasi langit malam. Wajah Selene selalu terlihat pucat karena ia senantiasa berduka mengenang kekasihnya, . Dalam mitologi diceritakan Endymion adalah seorang pemuda yang sangat tampan, yang membuat Selene meminta Zeus untuk mengabulkan keinginan Endymion untuk bisa tidur abadi sehingga tetap awet muda dan tak pernah meninggalkan Selene. Dalam versi lain, Endymion hidup abadi dalam tidurnya. Selene bersama Endymion mempunyai 50 anak perempuan, yang disebut sebagai . dalam syair Homeric, Selene juga diceritakan mempunyai anak dengan Zeus bernama , yang berarti "terang bulan purnama". Selene banyak menjadi inspirasi para penyair pada masa itu. (in)
- In ancient Greek mythology and religion, Selene (/sɪˈliːniː/; Greek: Σελήνη pronounced [selɛ̌ːnɛː], meaning "Moon") is the goddess and the personification of the Moon. Also known as Mene, she is traditionally the daughter of the Titans Hyperion and Theia, and sister of the sun god Helios and the dawn goddess Eos. She drives her moon chariot across the heavens. Several lovers are attributed to her in various myths, including Zeus, Pan, and the mortal Endymion. In post-classical times, Selene was often identified with Artemis, much as her brother, Helios, was identified with Apollo. Selene and Artemis were also associated with Hecate and all three were regarded as moon and lunar goddesses, but only Selene was regarded as the personification of the Moon itself. Her Roman equivalent is Luna. (en)
- ( 다른 뜻에 대해서는 셀레네 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 셀레네(그리스어: Σελήνη, 영어: Selene)는 그리스 신화에 있는 달의 여신이다. 티탄신족인 히페리온과 테이아의 딸이며, 사계의 여신의 어머니로, 로마 신화에서 루나(Luna)에 해당한다. 미소년 엔디미온을 사랑하여 제우스에게 영원한 생명과 영원한 잠에 빠지게 해 달라고 간청하여 제우스가 그의 소원을 들어주자, 그와의 사이에서 50명의 자녀를 낳았다. (ko)
- Selene (Oudgrieks: Σελήνη) is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de maangodin en een zuster van Eos en Helios. Ze wordt vaak vereenzelvigd met Artemis, de eeuwige maagd, omdat de maan volgens de Grieken een vrouwelijk en maagdelijk symbool was. Er zijn weinig mythen waar ze in voorkomt, net als de godin van de regenboog, Iris. Ze staat vooral bekend om haar liefde voor de herder Endymion, die uiteindelijk ook een god werd. Voor zover bekend hebben Selene en Endymion geen kinderen. Volgens andere bronnen daalde Selene elke nieuwe maan af naar de aarde naar Endymion. Uiteindelijk schonk ze hem 50 dochters. (nl)
- Nelle religioni dell'antica Grecia, Selene (in greco Σελήνη, "Luna"; etimo: "la Risplendente") è la titanide della Luna, figlia di Iperione e Teia, sorella di Elio (il Sole) ed Eos (l'Aurora). Sebastiano Ricci, Selene e Endimione, Londra, Chiswick House Selene è la personificazione della Luna piena così come Artemide è personificazione della Luna crescente, Ecate è la personificazione della Luna calante ed infine Perseide rappresenta la luna nuova. Analogamente, nella religione romana viene associata al satellite la divinità Luna; a Roma, sull'Aventino, si trovava il tempio della Luna. La titanide viene generalmente descritta come una bella donna con il viso pallido, che indossa lunghe vesti fluide bianche o argentate e che reca sulla testa una luna crescente e in mano una torcia. Molte rappresentazioni la raffigurano su un carro trainato da buoi o su una biga tirata da cavalli, che insegue quella solare. (it)
- セレーネー（古代ギリシア語: Σελήνη〈ギリシア語ラテン翻字: Selēnē〉）は、ギリシア神話の月の女神である。長母音を省略してセレネ、セレーネとも表記される。聖獣は馬、驢馬、白い牡牛。ローマ神話のルーナと同一視される。 (ja)
- Selene (także Księżyc; stgr. Σελήνη Selḗnē ‘Księżyc’, łac. Luna ‘Księżyc’) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie Księżyca; jedna z tytanid; utożsamiana z rzymską Luną. Należała do drugiego pokolenia tytanów. Była bóstwem związanym z kultem Księżyca. Według wierzeń starożytnych Greków przemierzała nocne niebo na srebrnym rydwanie, zaprzężonym w parę białych koni (lub mułów albo krów), który najbardziej jaśniał w czasie księżycowej pełni. Swą wędrówkę rozpoczynała (wynurzała się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończyła (zanurzała się w falach Okeanosa) po drugiej stronie widnokręgu, na Zachodzie. Przypisywano jej wpływ na praktyki magiczne i stan zdrowia. Selene ma skrzydła przestronne, a blask, który rozsiewa po niebie, rodzi się z jej głowy nieśmiertelnej i ogarnia całą ziemię. Poświatą swoją ozdabia wszystkie rzeczy, a jej złota korona rozświetla ciemne powietrze. W połowie miesiąca boska Selene kąpie się w Oceanie i ubrana w szaty świetliste, zaprzęga jasne rumaki do wozu, z którego lecą dalekie promienie. Wtedy moc jej największa, a jej światło staje się wróżbą dla ludzi. Uchodziła za córkę tytana Hyperiona i tytanidy Tei oraz za siostrę Heliosa i Eos, przypuszczalnie także . Z Zeusem, swoim kochankiem, miała dwie córki (Pandeję) i (Rosę). O jej względy zabiegał również bóg Pan. Jedna z wersji mitu podaje, iż jego starania były daremne, zaś według drugiej wersji została jego kochanką i otrzymała od niego w darze stado białych wołów. Powszechnie uważano Artemidę (w późniejszym czasie także Hekate) za boginię Księżyca (lub księżycowej poświaty), stąd kult Selene należał do rzadkości. Boską cześć oddawano Selene głównie na Peloponezie. Selene jest postacią, która w mitach pojawia się sporadycznie. Najbardziej znany mit opowiada o miłości bogini do Endymiona (pięknego i młodego pasterza, królewicza elijskiego), którego odwiedzała w grocie na wzgórzu Latmos. W sztuce przedstawiana jest zwykle jako urodziwa „białolica” kobieta z wielkimi skrzydłami u ramion, w świetlistym peplosie i himationie, z pochodnią w ręce, z półksiężycem, w diademie. Wyobrażenie o bogini przejawia się w greckim malarstwie wazowym i rzeźbie (wschodni przyczółek Partenonu, reliefy na rzymskich sarkofagach), w malarstwie olejnym, w poezji i prozie. Imieniem bogini została nazwana jedna z planetoid – (580) Selene. Od Selene pochodzą nazwy pojęć związanych z Księżycem, takie jak: , , selenografia, selenologia, , Selenita oraz selenit (gr. selēnítēs ‘księżycowy’) – minerał, którego połysk przypomina księżycową poświatę, a także pierwiastek selen. (pl)
- Селе́на (др.-греч. Σελήνη; от др.-греч. σελήνη — «луна», далее от σέλας — «свет, сияние») — одна из богинь в древнегреческой мифологии, известная также под именем Ме́не (др.-греч. Μήνη, от др.-греч. μήνη — «луна»). Богиня Луны, в поздней античности отождествлявшаяся с Артемидой и Гекатой. «Титанида», дочь Гипериона и Тейи. Согласно аркадянам, они родились раньше Луны. (ru)
- Selene är en mångudinna inom den grekiska mytologin. Mest känd från myten om Endymion. Selene avbildades ofta åkande i en vagn dragen av två hästar eller vita oxar. Hon är mycket omtyckt bland poeter. (sv)
- Selene, ou Selena (em grego: Σελήνη, Selíní, "lua"), no mito grego, era a personificação da lua. Ela é filha do titã Hiperião com a titânida Téa, e irmã de Hélio, personificação do sol, e de Éos, personificação do alvorecer. O equivalente de Selena no mito romano era Luna. (pt)
- 塞勒涅（英語：Selene；古希臘語：Σελήνη，意為「月亮」）是希腊神话中的月亮女神。在罗马神话中，她的对应者是卢娜。 (zh)
- Селе́на, Ме́на (грец. Σελήνη — сяйво, блиск; Mene) — у давньогрецькій міфології — богиня Місяця, дочка Гіперіона й Тейї, сестра Геліоса та Еос. Відома також під ім'ям Мена. Поети називали Селену блискучим оком ночі (Піндар, Есхіл), зображували привабливою жінкою, яка тримає смолоскип у руках і веде за собою зірки (Сапфо). Селену вшановували жертвами у дні повного місяця; їй було присвячене весняне рівнодення, коли богиня після тривалої мандрівки, умившись в Океані, надягала осяйні шати й запрягала до своєї колісниці блискучих коней (Гомер, Гімн, 32). На небі коханим Селени був сам Зевс, від якого вона народила , шановану в Афінах під час весняного рівнодення. В Аркадії богиня приятелювала з Паном. Найвідоміший міф про нещасливе кохання Селени до прекрасного пастуха (варіант: мисливця) Ендіміона, який забажав вічної юності та безсмертя, хай навіть у непробудному сні. Селена щоночі наближається до печери карійської гори Латм, де спочиває юнак, і милується його вродою. В Еліді вважали це кохання Селени щасливим, і вона нібито мала від Ендіміона 50 дітей (50 місяців олімпійського циклу). В Афінах Селену шанували як матір поета і провісника . У пізніші часи її ототожнювано з Артемідою (варіанти: з Гекатою, Персефоною). У римській міфології із Селеною ототожнювалась богиня Луна. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Seléné, Seléna nebo Selene, řecky Seléné (Σελήνη, měsíc) (ještě se jí také říká Fébé nebo Méné podle fáze Měsíce)[zdroj?!] je řecká bohyně a zosobnění Měsíce. V Římě to byla bohyně Luna (latinsky měsíc); tento název se vžil i v češtině jako básnický výraz pro Měsíc. (cs)
- سيلين (بالإغريقية: تعني قمر Σελήνη) بحسب الأساطير الإغريقية، هي إلهة القمر الجبارية (التي تنتمي إلى عرق الجبابرة). هي ابنة كل من ثيا وهيبريون، وهي أخت هيليوس إله الشمس، وإيوس إلهة الفجر، وقد تعتبر في بعض الأحيان تجسيداً للقمر عوضاً عن إلهته. كانت الإلهة المقابلة لها في الأساطير الرومانية تعرف باسم لونا. (ar)
- Η Σελάνα ή Σελήνη ήταν ελληνική θεά, κυρία της σεληνιακής ψυχής. (el)
- Selene (altgriechisch Σελήνη Selḗnē, deutsch ‚Mond‘) ist eine Mondgöttin der griechischen Mythologie. (de)
- Laŭ la helena mitologio, Seleno (el la greka Σελήνη, «brileco»; dorie σελάνα, eolie σελάννα) estis arkaika luna diaĵo, filino de la titanoj Hiperiono kaj Tejo.Ŝi ricevis la epitetojn Meno («monato»), («malproksima brilado»), (ĉar laŭ onidiro ŝi naskiĝis sur tiu monto), Eglo («radianta»), Pazifao («plen-brila»), Ilitio («helpo») kaj Febo, kiel fratino de la suna dio Febo. Ŝia ekvivalento en la romia mitologio estas la diino . (eo)
- Selene (antzinako grezieraz: Σελήνη, selɛ̌ːnɛː ahoskatua, 'ilargi') Greziako mitologiako pertsonaia da, Ilargia irudikatzen zuena, Hiperionen alaba eta Heliosen arreba. Pan eta Endimionen maitalea zen. Zilarrezko gurdi bat zeruan gidatzen irudikatu ohi da. Garai klasikoetan, Artemisarekin nahasten zuten, Helios bere neba Apolorekin egiten zuten moduan. (eu)
- Dans la mythologie grecque, Séléné (en grec ancien Σελήνη / Selếnê, « lune ») est la déesse de la Lune. Elle est la fille des Titans Hypérion et Théia, et a pour adelphes Hélios (le Soleil) et Éos (l'Aurore). Elle est souvent assimilée à Artémis, même si elle personnifie plutôt l'astre lunaire lui-même, de la même manière que son frère, Hélios, est assimilé à Apollon. Elle forme avec Artémis et Hécate une triade — Séléné représente la pleine lune, Artémis le croissant de lune, et Hécate la nouvelle lune. Son équivalent romain par syncrétisme est Luna. (fr)
- In ancient Greek mythology and religion, Selene (/sɪˈliːniː/; Greek: Σελήνη pronounced [selɛ̌ːnɛː], meaning "Moon") is the goddess and the personification of the Moon. Also known as Mene, she is traditionally the daughter of the Titans Hyperion and Theia, and sister of the sun god Helios and the dawn goddess Eos. She drives her moon chariot across the heavens. Several lovers are attributed to her in various myths, including Zeus, Pan, and the mortal Endymion. In post-classical times, Selene was often identified with Artemis, much as her brother, Helios, was identified with Apollo. Selene and Artemis were also associated with Hecate and all three were regarded as moon and lunar goddesses, but only Selene was regarded as the personification of the Moon itself. Her Roman equivalent is Luna. (en)
- ( 다른 뜻에 대해서는 셀레네 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 셀레네(그리스어: Σελήνη, 영어: Selene)는 그리스 신화에 있는 달의 여신이다. 티탄신족인 히페리온과 테이아의 딸이며, 사계의 여신의 어머니로, 로마 신화에서 루나(Luna)에 해당한다. 미소년 엔디미온을 사랑하여 제우스에게 영원한 생명과 영원한 잠에 빠지게 해 달라고 간청하여 제우스가 그의 소원을 들어주자, 그와의 사이에서 50명의 자녀를 낳았다. (ko)
- Selene (Oudgrieks: Σελήνη) is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de maangodin en een zuster van Eos en Helios. Ze wordt vaak vereenzelvigd met Artemis, de eeuwige maagd, omdat de maan volgens de Grieken een vrouwelijk en maagdelijk symbool was. Er zijn weinig mythen waar ze in voorkomt, net als de godin van de regenboog, Iris. Ze staat vooral bekend om haar liefde voor de herder Endymion, die uiteindelijk ook een god werd. Voor zover bekend hebben Selene en Endymion geen kinderen. Volgens andere bronnen daalde Selene elke nieuwe maan af naar de aarde naar Endymion. Uiteindelijk schonk ze hem 50 dochters. (nl)
- セレーネー（古代ギリシア語: Σελήνη〈ギリシア語ラテン翻字: Selēnē〉）は、ギリシア神話の月の女神である。長母音を省略してセレネ、セレーネとも表記される。聖獣は馬、驢馬、白い牡牛。ローマ神話のルーナと同一視される。 (ja)
- Селе́на (др.-греч. Σελήνη; от др.-греч. σελήνη — «луна», далее от σέλας — «свет, сияние») — одна из богинь в древнегреческой мифологии, известная также под именем Ме́не (др.-греч. Μήνη, от др.-греч. μήνη — «луна»). Богиня Луны, в поздней античности отождествлявшаяся с Артемидой и Гекатой. «Титанида», дочь Гипериона и Тейи. Согласно аркадянам, они родились раньше Луны. (ru)
- Selene är en mångudinna inom den grekiska mytologin. Mest känd från myten om Endymion. Selene avbildades ofta åkande i en vagn dragen av två hästar eller vita oxar. Hon är mycket omtyckt bland poeter. (sv)
- Selene, ou Selena (em grego: Σελήνη, Selíní, "lua"), no mito grego, era a personificação da lua. Ela é filha do titã Hiperião com a titânida Téa, e irmã de Hélio, personificação do sol, e de Éos, personificação do alvorecer. O equivalente de Selena no mito romano era Luna. (pt)
- 塞勒涅（英語：Selene；古希臘語：Σελήνη，意為「月亮」）是希腊神话中的月亮女神。在罗马神话中，她的对应者是卢娜。 (zh)
- En la mitologia grega, Selene (en grec antic: Σελήνη) era una antiga deessa lunar, filla dels titans Hiperió i Teia. La seva equivalent en la mitologia romana era la deessa Luna, qui tenia un temple al mont Aventí construït el segle vi aC, que fou destruït en el gran incendi de Roma en temps de Neró. En la genealogia divina tradicional, Hèlios és el seu germà: després que ell acabés el seu viatge pel cel, Selene comença el seu quan la nit cau sobre la terra. Llur germana, Eos, és la deessa de l'alba, qui també va tenir un amant humà: Cèfal. (ca)
- En la mitología griega, Selene (en griego antiguo, Σελήνη Selếnê) era la titán que personificaba la luna, hija de los titanes Hiperión y Tea. Su equivalente en la mitología romana era la diosa Luna. Su principal papel es la de deidad lunar pero en esta función terminó siendo identificada con Artemisa, de forma que los escritores posteriores la describían como una hija de Zeus o de Palas. En el himno homérico a Helios, su hermano y dios griego del sol, la hace hija de Hiperión y Eurifaesa. En otras historias Helios era el mismo Apolo, hermano gemelo de Artemisa lo cual hace gemelos a Selene (Artemisa) y Helios (Apolo). (es)
- Selene adalah dewi bulan dalam mitologi Yunani. Selene merupakan saudara dari Helios dewa Matahari, dan Eos dewi fajar, yang merupakan anak dari Hiperion dan Theia. Padanan Selene dalam mitologi Romawi adalah . Ia digambarkan sebagai seorang wanita yang mengenakan gaun keperakan, mengenakan mahkota bulan sabit dengan membawa obor dan mengendarai keretanya melintasi langit malam. Wajah Selene selalu terlihat pucat karena ia senantiasa berduka mengenang kekasihnya, . Dalam mitologi diceritakan Endymion adalah seorang pemuda yang sangat tampan, yang membuat Selene meminta Zeus untuk mengabulkan keinginan Endymion untuk bisa tidur abadi sehingga tetap awet muda dan tak pernah meninggalkan Selene. Dalam versi lain, Endymion hidup abadi dalam tidurnya. (in)
- Nelle religioni dell'antica Grecia, Selene (in greco Σελήνη, "Luna"; etimo: "la Risplendente") è la titanide della Luna, figlia di Iperione e Teia, sorella di Elio (il Sole) ed Eos (l'Aurora). Sebastiano Ricci, Selene e Endimione, Londra, Chiswick House Selene è la personificazione della Luna piena così come Artemide è personificazione della Luna crescente, Ecate è la personificazione della Luna calante ed infine Perseide rappresenta la luna nuova. Analogamente, nella religione romana viene associata al satellite la divinità Luna; a Roma, sull'Aventino, si trovava il tempio della Luna. (it)
- Selene (także Księżyc; stgr. Σελήνη Selḗnē ‘Księżyc’, łac. Luna ‘Księżyc’) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie Księżyca; jedna z tytanid; utożsamiana z rzymską Luną. Należała do drugiego pokolenia tytanów. Była bóstwem związanym z kultem Księżyca. Według wierzeń starożytnych Greków przemierzała nocne niebo na srebrnym rydwanie, zaprzężonym w parę białych koni (lub mułów albo krów), który najbardziej jaśniał w czasie księżycowej pełni. Swą wędrówkę rozpoczynała (wynurzała się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończyła (zanurzała się w falach Okeanosa) po drugiej stronie widnokręgu, na Zachodzie. Przypisywano jej wpływ na praktyki magiczne i stan zdrowia. (pl)
- Селе́на, Ме́на (грец. Σελήνη — сяйво, блиск; Mene) — у давньогрецькій міфології — богиня Місяця, дочка Гіперіона й Тейї, сестра Геліоса та Еос. Відома також під ім'ям Мена. Поети називали Селену блискучим оком ночі (Піндар, Есхіл), зображували привабливою жінкою, яка тримає смолоскип у руках і веде за собою зірки (Сапфо). Селену вшановували жертвами у дні повного місяця; їй було присвячене весняне рівнодення, коли богиня після тривалої мандрівки, умившись в Океані, надягала осяйні шати й запрягала до своєї колісниці блискучих коней (Гомер, Гімн, 32). На небі коханим Селени був сам Зевс, від якого вона народила , шановану в Афінах під час весняного рівнодення. В Аркадії богиня приятелювала з Паном. Найвідоміший міф про нещасливе кохання Селени до прекрасного пастуха (варіант: мисливця) Енді (uk)
|
_-_Napoli_MAN_9240.jpg){kind=link}
_and_Selene.jpg){kind=link}
_-_Napoli_MAN_9240.jpg){kind=link}