| dbo:abstract
|
- Eine Klaviersonate ist eine Solosonate für Klavier. Diese Form der Instrumentalkomposition bietet einen Rahmen für die Verarbeitung musikalischer, häufig gegensätzlicher Gedanken. Sie ist meist in mehrere, auch intern strukturierbare Sätze geteilt. Sie entwickelte sich im Laufe des 17. Jahrhunderts aus anderen musikalischen Formen als Werkgattung für ein Tasteninstrument. Ihre erste verbindliche Form erhielt sie durch Joseph Haydn. Über 150 Jahre hinweg war sie dann in wechselnder innerer und äußerer Form eine der zentralen Formen der Klaviermusik. Einen Höhepunkt stellen die Klaviersonaten Beethovens dar. In der Romantik wandelte sie sich inhaltlich und formal stark und löste sich spätestens mit dem Aufkommen der Atonalität zu Beginn des 20. Jahrhunderts zusehends auf. Das theoretische Konzept der Sonate wurde nachträglich von der Musikwissenschaft aus einigen Werken abstrahiert und entspricht in seiner Vereinfachung häufig nicht der musikalischen Realität. (de)
- Μία σονάτα για πιάνο είναι καταρχήν σονάτα γραμμένη μόνο για πιάνο. Συνήθως, αυτές οι σονάτες χωρίζονται σε τρία ή τέσσερα μέρη. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις, που γράφτηκαν σε ένα μέρος (Λιστ, Σκαρλάτι), σε δύο (Χάυντν), σε πέντε (Μπραμς) ή και σε περισσότερα. Το πρώτο μέρος, γενικά, γράφεται σε φόρμα σονάτας (έκθεση, ανάπτυξη, επανέκθεση). Ο όρος σονάτα υπάρχει ήδη από το μπαρόκ, χωρίς όμως οι συνθέτες να γράφουν σε πληκτροφόρο. Το είδος αυτό ξεκίνησε περισσότερο να έχει απήχηση στην κλασσική εποχή, με μεγαλύτερους εκφραστές του, τους Γιόζεφ Χάυντν, Μούτσιο Κλεμέντι, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Ο Κλεμέντι έγραψε περί τις 110 σονάτες, ενώ πήρε και το προσωνύμιο του Πατέρα του Forte. Ωστόσο, ακρογωνιαίοι λίθοι για το είδος θεωρούνται οι 32 σονάτες του Μπετόβεν, με ορόσημο την Παθητική και τη Σονάτα του Σεληνόφωτος. Κατά την ρομαντική περίοδο συνεχίστηκε η σύνθεση σονατών, αλλά με πιο αργούς ρυθμούς. Μερικές από τις σημαντικότερες της εποχής είναι του Λιστ η Σονάτα για πιάνο σε Σι ελάσσονα και του Σοπέν, η Σονάτα για πιάνο No. 2. Βεβαίως, μέχρι και σήμερα συνεχίζονται και γράφονται. (el)
- Pianosonato estas solosonato por piano. Ĉi tiu formo de instrumenta komponado proponas kadron por la malvolvado de muzikaj, ofte kontrastaj ideoj. Ĝi estas subdividita en plurajn, ankaŭ interne struktureblajn movimentojn. Ĝi evoluis dumpase de la 17-a jarcento el aliaj muzikaj formoj kiel verkĝenro por klavarinstrumento. Sian unuan konkretan formon ĝi ricevis de Joseph Haydn. Trans 150 jaroj ĝi estis je ŝanĝioĝanta ena kaj ekstera formo unu el la centraj formoj de pianomuziko. Supro estas la pianosonatoj de Beethoven. En la romantismo ĝi ŝanĝiĝis treege laŭenhave kaj forme, pli kaj pli dissolviĝante plej malfrue per la ekesto de je la komenco de la 20-a jarcento. La teorian koncepton de la sonato abstraktis la muzikscienco el kelkaj verkoj, sed tiu ĉi koncepto plej ofte ne konformas kun la muzika realeco. (eo)
- Une sonate pour piano est une sonate pour piano seul. Cette forme de musique instrumentale offre un cadre pour l'expression de pensées musicales souvent opposées. Elle est formée de plusieurs mouvements, chacun pouvant à son tour être structuré en phrases. Elle se développe au cours du XVIIe siècle à partir d'autres formes musicales, comme genre d'œuvre pour un instrument à clavier. Elle reçoit sa première forme codifiée de Joseph Haydn. Pendant plus de 150 ans, elle restera une des formes centrales de la musique pour piano, avec des changements de forme internes et externes. Les sonates pour piano de Beethoven représentent un sommet du genre. Dans le romantisme, elles changent fortement dans leur contenu et leur forme, et disparaissent à vue d'œil au plus tard au début du XXe siècle avec l'arrivée de la musique atonale. Le concept théorique de sonate a été ultérieurement élaboré en musicologie par abstraction à partir de quelques œuvres, mais, dans sa simplification, ne correspond largement pas à la réalité musicale. (fr)
- Una sonata para piano es un tipo de composición musical para piano solista, es decir, sin acompañamiento. Normalmente, las sonatas para piano son compuestas en tres o cuatro movimientos, aunque en ocasiones pueden estar formadas por un único movimiento o dos. El primer movimiento suele estar compuesto en forma de sonata. (es)
- A piano sonata is a sonata written for a solo piano. Piano sonatas are usually written in three or four movements, although some piano sonatas have been written with a single movement (Scarlatti, Liszt, Scriabin, Medtner, Berg), others with two movements (Haydn, Beethoven), some contain five (Brahms' Third Piano Sonata) or even more movements. The first movement is generally composed in sonata form. (en)
- Una sonata per pianoforte è una sonata scritta per pianoforte solo. Le sonate per pianoforte di solito sono composte da tre o quattro movimenti, anche se ne esistono in un solo movimento (Scarlatti, Scriabin), in due movimenti (Beethoven, Haydn), cinque (Terza sonata per pianoforte di Brahms) o anche di più. Il primo movimento è di solito composto in forma sonata. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (베토벤) 문서를 참고하십시오.)( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (베르크) 문서를 참고하십시오.)
( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (스트라빈스키) 문서를 참고하십시오.)
피아노 소나타는 피아노 독주에 의한 소나타이다. 원칙적으로 세 개 내지 네 개의 악장으로 이루어지며, 1악장은 소나타 형식이다. 그러나, 이 원칙에서 벗어나는 작품도 많다. 악장 수가 적은 것, 소나타 형식을 1악장에서 갖지 않고 다른 악장에서 갖는 것, 그리고 소나타 형식의 악장을 전혀 갖지 않는 것도 있다. (피아노를 위한) 소나타의 작은 규모의 것은 소나티네라고 부른다. 소나타 형식 대신 간략한 형태로 쓰여지는 소나티네 형식은, 2악장에서 3악장으로 구성된다. 악장 당 연주시간도 짧아 초보 피아노 연습용으로 사용되기도 하지만, 시벨리우스의 소나티네처럼 고도의 연주 기술을 요하는 연주도 있다. (ko)
- ピアノソナタ (英: Piano sonata, 独: Klaviersonate, 仏: Sonate pour piano, 伊: Sonata per pianoforte)とは、ピアノ独奏によるソナタのこと。原則として3ないし4楽章から成り、第1楽章はソナタ形式である。ただし、この原則から外れる作品も多く、楽章数のより少ないもの、ソナタ形式を第1楽章に持たずに他の楽章に持つもの、中にはソナタ形式の楽章を全く持たないものもある。 ソナタの小規模のものを（ピアノのための）ソナチネと呼ぶ。ソナタ形式の代わりにその簡略型であるソナチネ形式が使われることがあり、2楽章から3楽章で構成される。1楽章あたりの演奏時間も短めで、ピアノ初心者の練習用に用いられることもあるが、シベリウスのソナチネのように高度の演奏技術を要するものもある。 (ja)
- Een pianosonate is een sonate die speciaal voor het instrument piano geschreven is. (nl)
- En pianosonat är ett större musikaliskt verk, oftast i flera satser, för solo-piano i sonatform. Motsvarande kortare verk kallas oftast pianosonatin. (sv)
- Uma sonata para piano é uma sonata composta para piano solo. Esta forma de composição instrumental foi desenvolvida ao longo do século XVII e século XVIII a partir de outras formas musicais, e foi muito utilizada pelos compositores do período romântico, sobretudo porque fornece uma estrutura para o enquadramento de pensamentos ou sentimentos contraditórios, próprios desse movimento artístico. Uma sonata tem vários andamentos, habitualmente três ou quatro, embora existam sonatas para piano escritas num só andamento (Scarlatti, Scriabin), dois (Beethoven, Haydn), cinco ( de Brahms) ou mais. O primeiro andamento é geralmente escrito segundo a forma sonata. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Una sonata para piano es un tipo de composición musical para piano solista, es decir, sin acompañamiento. Normalmente, las sonatas para piano son compuestas en tres o cuatro movimientos, aunque en ocasiones pueden estar formadas por un único movimiento o dos. El primer movimiento suele estar compuesto en forma de sonata. (es)
- A piano sonata is a sonata written for a solo piano. Piano sonatas are usually written in three or four movements, although some piano sonatas have been written with a single movement (Scarlatti, Liszt, Scriabin, Medtner, Berg), others with two movements (Haydn, Beethoven), some contain five (Brahms' Third Piano Sonata) or even more movements. The first movement is generally composed in sonata form. (en)
- Una sonata per pianoforte è una sonata scritta per pianoforte solo. Le sonate per pianoforte di solito sono composte da tre o quattro movimenti, anche se ne esistono in un solo movimento (Scarlatti, Scriabin), in due movimenti (Beethoven, Haydn), cinque (Terza sonata per pianoforte di Brahms) o anche di più. Il primo movimento è di solito composto in forma sonata. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (베토벤) 문서를 참고하십시오.)( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (베르크) 문서를 참고하십시오.)
( 다른 뜻에 대해서는 피아노 소나타 (스트라빈스키) 문서를 참고하십시오.)
피아노 소나타는 피아노 독주에 의한 소나타이다. 원칙적으로 세 개 내지 네 개의 악장으로 이루어지며, 1악장은 소나타 형식이다. 그러나, 이 원칙에서 벗어나는 작품도 많다. 악장 수가 적은 것, 소나타 형식을 1악장에서 갖지 않고 다른 악장에서 갖는 것, 그리고 소나타 형식의 악장을 전혀 갖지 않는 것도 있다. (피아노를 위한) 소나타의 작은 규모의 것은 소나티네라고 부른다. 소나타 형식 대신 간략한 형태로 쓰여지는 소나티네 형식은, 2악장에서 3악장으로 구성된다. 악장 당 연주시간도 짧아 초보 피아노 연습용으로 사용되기도 하지만, 시벨리우스의 소나티네처럼 고도의 연주 기술을 요하는 연주도 있다. (ko)
- ピアノソナタ (英: Piano sonata, 独: Klaviersonate, 仏: Sonate pour piano, 伊: Sonata per pianoforte)とは、ピアノ独奏によるソナタのこと。原則として3ないし4楽章から成り、第1楽章はソナタ形式である。ただし、この原則から外れる作品も多く、楽章数のより少ないもの、ソナタ形式を第1楽章に持たずに他の楽章に持つもの、中にはソナタ形式の楽章を全く持たないものもある。 ソナタの小規模のものを（ピアノのための）ソナチネと呼ぶ。ソナタ形式の代わりにその簡略型であるソナチネ形式が使われることがあり、2楽章から3楽章で構成される。1楽章あたりの演奏時間も短めで、ピアノ初心者の練習用に用いられることもあるが、シベリウスのソナチネのように高度の演奏技術を要するものもある。 (ja)
- Een pianosonate is een sonate die speciaal voor het instrument piano geschreven is. (nl)
- En pianosonat är ett större musikaliskt verk, oftast i flera satser, för solo-piano i sonatform. Motsvarande kortare verk kallas oftast pianosonatin. (sv)
- Uma sonata para piano é uma sonata composta para piano solo. Esta forma de composição instrumental foi desenvolvida ao longo do século XVII e século XVIII a partir de outras formas musicais, e foi muito utilizada pelos compositores do período romântico, sobretudo porque fornece uma estrutura para o enquadramento de pensamentos ou sentimentos contraditórios, próprios desse movimento artístico. Uma sonata tem vários andamentos, habitualmente três ou quatro, embora existam sonatas para piano escritas num só andamento (Scarlatti, Scriabin), dois (Beethoven, Haydn), cinco ( de Brahms) ou mais. O primeiro andamento é geralmente escrito segundo a forma sonata. (pt)
- Μία σονάτα για πιάνο είναι καταρχήν σονάτα γραμμένη μόνο για πιάνο. Συνήθως, αυτές οι σονάτες χωρίζονται σε τρία ή τέσσερα μέρη. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις, που γράφτηκαν σε ένα μέρος (Λιστ, Σκαρλάτι), σε δύο (Χάυντν), σε πέντε (Μπραμς) ή και σε περισσότερα. Το πρώτο μέρος, γενικά, γράφεται σε φόρμα σονάτας (έκθεση, ανάπτυξη, επανέκθεση). (el)
- Eine Klaviersonate ist eine Solosonate für Klavier. Diese Form der Instrumentalkomposition bietet einen Rahmen für die Verarbeitung musikalischer, häufig gegensätzlicher Gedanken. Sie ist meist in mehrere, auch intern strukturierbare Sätze geteilt. Sie entwickelte sich im Laufe des 17. Jahrhunderts aus anderen musikalischen Formen als Werkgattung für ein Tasteninstrument. Ihre erste verbindliche Form erhielt sie durch Joseph Haydn. Über 150 Jahre hinweg war sie dann in wechselnder innerer und äußerer Form eine der zentralen Formen der Klaviermusik. Einen Höhepunkt stellen die Klaviersonaten Beethovens dar. In der Romantik wandelte sie sich inhaltlich und formal stark und löste sich spätestens mit dem Aufkommen der Atonalität zu Beginn des 20. Jahrhunderts zusehends auf. Das theoretische Ko (de)
- Pianosonato estas solosonato por piano. Ĉi tiu formo de instrumenta komponado proponas kadron por la malvolvado de muzikaj, ofte kontrastaj ideoj. Ĝi estas subdividita en plurajn, ankaŭ interne struktureblajn movimentojn. Ĝi evoluis dumpase de la 17-a jarcento el aliaj muzikaj formoj kiel verkĝenro por klavarinstrumento. Sian unuan konkretan formon ĝi ricevis de Joseph Haydn. Trans 150 jaroj ĝi estis je ŝanĝioĝanta ena kaj ekstera formo unu el la centraj formoj de pianomuziko. Supro estas la pianosonatoj de Beethoven. En la romantismo ĝi ŝanĝiĝis treege laŭenhave kaj forme, pli kaj pli dissolviĝante plej malfrue per la ekesto de je la komenco de la 20-a jarcento. La teorian koncepton de la sonato abstraktis la muzikscienco el kelkaj verkoj, sed tiu ĉi koncepto plej ofte ne konformas kun l (eo)
- Une sonate pour piano est une sonate pour piano seul. Cette forme de musique instrumentale offre un cadre pour l'expression de pensées musicales souvent opposées. Elle est formée de plusieurs mouvements, chacun pouvant à son tour être structuré en phrases. Elle se développe au cours du XVIIe siècle à partir d'autres formes musicales, comme genre d'œuvre pour un instrument à clavier. Elle reçoit sa première forme codifiée de Joseph Haydn. Pendant plus de 150 ans, elle restera une des formes centrales de la musique pour piano, avec des changements de forme internes et externes. Les sonates pour piano de Beethoven représentent un sommet du genre. Dans le romantisme, elles changent fortement dans leur contenu et leur forme, et disparaissent à vue d'œil au plus tard au début du XXe siècle avec (fr)
|
