| dbo:abstract
|
- Els alemanys del bàltic eren principalment alemanys ètnics que habitaven a l'est del mar Bàltic, que avui dia serien les terres on són Estònia, Letònia. La població dels alemanys bàltics mai no van superar el 10% del total. Durant diversos segles, van formar l'elit social, comercial, cultural d'aquestes regions. Alguns d'ells van arribar a tenir alts càrrecs militars a la Rússia Imperial, particularment a Sant Petersburg. El 1881, hi havia aproximadament 46.700 alemanys a Estònia (5,3% de la població). D'acord amb els cens de l'imperi rus de 1897, hi havia 120.191 alemanys a Letònia, és a dir, el 6,2% de la població. Als segles xii i xiii, els danesos van començar a arribar als territoris bàltics just abans de les croades del Nord, tot seguit van començar a arribar els colons alemanys (vegeu Ostsiedlung) i els croats. Després de les Croades de Livònia, els alemanys, tot i seguir sent un grup ètnic minoritari, van controlar ràpidament totes les administracions de govern, la política, l'economia, l'educació i la cultura d'aquestes àrees durant més de set cents anys, fins al 1918. Encara que la gran majoria de les terres urbanes van ser colonitzades pels comerciants, les finques rurals aviat van ser controlades pels croats i els seus descendents. Exemples d'aquests últims són el castell de Kokenhusen a Livònia, i castell de Doblen (derruït al segle xix quan es va construir una nova casa de camp, la «Villa Todleben»), i la mansió de Postenden a Curlàndia. Amb el declivi del llatí, l'alemany ràpidament va esdevenir la llengua de documents oficials, del comerç i dels assumptes de govern durant segles, fins al 1919. Tot i estar subordinats políticament als reis de l'Imperi de Suècia fins al 1710 i als tsars de l'imperi de rus fins al 1917, tots els successius governs van permetre als alemanys bàltics mantenir els privilegis de classe i el poder especial a l'administració tot i estar dins de les províncies dels respectius països. A diferència dels alemanys bàltics, a la majoria dels estonians i dels letons se'ls havia restringit els drets i els privilegis, residien principalment a zones rurals en condició de serfs, comerciants o com a servents a les cases urbanes. Aquest sistema social va estar establert a la Rússia Imperial fins ben entrat el segle xix, quan la servitud va ser abolida i varen poder guanyar drets i llibertats polítiques. Els alemanys del bàltic van perdre els privilegis de classe quan l'Imperi rus va arribar a la seva fi (a causa de la Revolució bolxevic de 1917), la independència d'Estònia i Letònia entre 1918 i 1919. Després d'aquest procés, molts alemanys bàltics es van sentir obligats a emigrar cap a Alemanya, però, que per a ells era un país estrany com qualsevol altre, si exceptuem la llengua que parlaven. Alguns es van quedar com a ciutadans dels nous països independents. La seva història i la seva presència als països bàltics va arribar al seu final després de la signatura del Pacte Molotov-Ribbentrop l'agost de 1939 i les posteriors transferències de població que van produir que pràcticament tots els alemanys bàltics fossin restablerts pel Govern Nazi a les terres de Polònia que Alemanya havia ocupat i annexionat, sobretot a l'oest del país. (ca)
- Baltští Němci (německy Deutsch-Balten nebo Baltendeutsche, rusky балтийские немцы nebo прибалтийские немцы či остзейские немцы – odvozeno od Ostsee – německého jména Baltského moře) je označení užívané pro německé obyvatelstvo obývající od středověku do 40. let 20. století Livonsko, tj. východní pobřeží Baltského moře dnes patřící k Lotyšsku a Estonsku. Baltští Němci obývali hlavně větší města (jako Tallinn, Riga či Tartu), na venkově pak byli většinou statkáři. Byli potomky rytířských kolonistů a městského obyvatelstva stěhujícího se ve 12.–15. století do státu řádu mečových bratří (spojeného potom se státem řádů německých rytířů). Po jeho sekularizaci (1561) Němci založili Kuronsko-zemgalské vévodství, v němž patřili k privilegovaným vrstvám. Po úpadku latiny se jazykem kultury, vzdělání, správy a vnějším znakem společenského vzestupu stala němčina. Po roce 1721, kdy se Livonsko a Estonsko staly součástmi Ruského impéria, se z baltských Němců rekrutovala podstatná část ruského správního personálu a důstojnického sboru. Pobaltská šlechta měla od ruských carů zaručeno zachování svých privilegií a přitom otevřenou možnost kariéry v rámci velké říše. Ačkoliv si v Pobaltí udrželi Němci výsadní právní postavení, z populačního hlediska svoje pozice během 19. století ztráceli – k roku 1897 představovali pouze 6,2 % obyvatelstva , a estonské gubernie, a to koncentrovaného převážně ve městech. Po vzniku samostatných pobaltských států (1917/18) Němci svoje společenské postavení ztratili, ale zůstali i po následující dvě dekády významnou kulturní a ekonomickou složkou v rámci těchto nových entit. Uzavření německo-sovětské smlouvy o neútočení (pakt Ribbentrop–Molotov) v předvečer druhé světové války znamenalo, že Pobaltí a Finsko se dle tajného dodatku této smlouvy dostaly do sovětské zóny vlivu a SSSR s těmito oblastmi počítal jako s budoucím ruským územím. Během umisťování sovětských vojenských posádek do pobaltských států dostali 6. října 1939 baltští Němci od führera nečekaný příkaz k opuštění vlasti a usídlení se na území nacistického Německa, v provinciích Wartheland (Velkopolsko) a Západní Prusko (odkud předtím byli odsunuti Poláci). Během podzimu 1939 až jara následného roku se z Estonska vystěhovalo cca 14 000 Němců, z Lotyšska cca 53 000; zbytek baltských Němců v obou zemích (cca 15 000 lidí) byl odsunut v první čtvrtině roku 1941, kdy už Pobaltí bylo plně anektováno Sovětským svazem – po více než sedmi staletích tak nastal během krátké doby v podstatě konec německého společenství v Pobaltí. Na konci války většina těch nemnoha Němců, kteří ještě zůstali, utekla na západ před Rudou armádou. A ještě krátce po skončení války sovětská vláda vysídlila několik set baltských Němců z Estonska. V současnosti v pobaltských zemích žije velmi málo Němců – sčítání lidu v roce 2009 prokázalo v Estonsku 1 905 osob (0,1 %) s německou národností, v Lotyšsku se pak k ní roku 2011 hlásilo 4 567 osob (0,2 %). Občas se k baltským Němcům započítává i německojazyčné obyvatelstvo Litvy (kdysi koncentrované zejména na Malé Litvě) a Východního Pruska. (cs)
- Οι Γερμανοί της Βαλτικής (γερμανικά: Deutsch-Balten, ή Baltendeutsche) ήταν κυρίως γερμανικής εθνικής καταγωγής κάτοικοι των ανατολικών ακτών της Βαλτικής Θάλασσας, σε μία γεωγραφική περιοχή η οποία σήμερα αποτελεί τις χώρες της Εσθονίας και της Λετονίας. (Η Λιθουανία, η οποία σήμερα λογίζεται ως Βαλτικό Κράτος, ακολούθησε εντελώς διαφορετική ιστορική πορεία και ορισμένες από τις πόλεις της φιλοξένησαν μια μικρή τάξη Γερμανών εμπόρων, ωστόσο ουδέποτε αυτό συνέβη με τάξη ευγενών ή τοπικών αρχόντων.) Ο Βαλτικός Γερμανικός πληθυσμός ποτέ δεν ξεπέρασε το 10% επί του συνόλου. Αποτελούσαν την κοινωνική, εμπορική, πολιτική και πολιτισμική ελίτ σε αυτή την περιοχή για διάστημα αρκετών αιώνων. Ορισμένοι εξ'αυτών πέτυχαν να φτάσουν σε υψηλές θέσεις στη στρατιωτική και πολιτική ιεραρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ειδικότερα στην Αγία Πετρούπολη. (el)
- الألمان البلطيقيون (بالألمانية: Deutsch-Balten أو Baltendeutsche) مجموعة من الألمان الذين يعيشون في لاتفيا وإستونيا. وهم لا يشكلون أكثر من 10% من سكان تلك الدول. (ar)
- Die Deutsch-Balten (oder Deutschbalten, auch Balten oder Baltendeutsche) waren eine im Bereich des heutigen Estland und Lettland ansässige deutschsprachige Minderheit, die ab dem späten 12. Jahrhundert als eingewanderte Oberschicht großen Einfluss auf Religion, Kultur und Sprache der Letten und Esten hatte. Außerdem spielte der deutsch-baltische Adel eine bedeutende Rolle in der Geschichte Russlands. Aus seinen Reihen kamen zahlreiche russische Minister, Politiker, Militärführer und Wissenschaftler. Die deutschsprachige Universität in Dorpat hatte besonders im 19. Jahrhundert einen festen Platz im deutschen Kulturleben. Die Deutsch-Balten stellten den Adel und den Großteil des Bürgertums und bis weit ins 19. Jahrhundert die Mehrzahl der Stadtbewohner in den russischen Ostseegouvernements Estland, Livland, Kurland. Obwohl die Staaten Estland, Lettland und Litauen heutzutage zum Baltikum gerechnet werden, gehörte die deutsche Minderheit in Litauen (Litauendeutsche) nicht zu den Deutsch-Balten. Beide Minderheiten beendeten ihre Existenz im ersten Jahr des Zweiten Weltkriegs infolge des Hitler-Stalin-Paktes, der das Baltikum dem sowjetischen Einflussgebiet zuschlug, durch Übersiedlung nach Deutschland. Heute sind nur noch sehr wenige Deutschsprachige in den baltischen Ländern ansässig. (de)
- Baltic Germans (German: Deutsch-Balten or Deutschbalten, later Baltendeutsche) were ethnic German inhabitants of the eastern shores of the Baltic Sea, in what today are Estonia and Latvia. Since their coerced resettlement in 1939, Baltic Germans have markedly declined as a geographically determined ethnic group. However, it is estimated that several thousand people with some form of (Baltic) German identity still reside in Latvia and Estonia. Since the Middle Ages, native German-speakers formed the majority of merchants and clergy, and the large majority of the local landowning nobility who effectively constituted a ruling class over indigenous Latvian and Estonian non-nobles. By the time a distinct Baltic German ethnic identity began emerging in the 19th century, the majority of self-identifying Baltic Germans were non-nobles belonging mostly to the urban and professional middle class. In the 12th and 13th centuries, Catholic German traders and crusaders (see Ostsiedlung) began settling in the eastern Baltic territories. With the decline of Latin, German became the dominant language of official documents, commerce, education and government. The majority of medieval Catholic settlers and their German-speaking descendants lived in the local towns of medieval Livonia. However, a small wealthy elite formed the Baltic nobility, acquiring large rural estates. When Sweden had ceded its Livonian territories to the Russian Empire after the Great Northern War (1700–1721), many of these German-speaking aristocrats began taking high positions in the military, political and civilian life of the Russian Empire, particularly in its capital city Saint Petersburg. Most Baltic Germans were citizens of the Russian Empire until Estonia and Latvia achieved independence in 1918. Thereafter, most Baltic Germans held Estonian or Latvian citizenship until their coerced resettlement to Nazi Germany in 1939, prior to the Soviet invasion and occupation of Estonia and Latvia in 1940. The Baltic German population never surpassed more than 10% of the total population. In 1881 there were 180,000 Baltic Germans in Russia's Baltic provinces, but by 1914 this number had declined to 162,000. In 1881 there were approximately 46,700 Germans in Estonia (5.3% of the population). According to the Russian Empire Census of 1897, there were 120,191 Germans in Latvia, or 6.2% of the population. Baltic German presence in the Baltics came effectively close to an end in late 1939, following the signing of the Molotov–Ribbentrop Pact and the subsequent Nazi–Soviet population transfers. Nazi Germany resettled almost all the Baltic Germans under the Heim ins Reich program into the newly formed Reichsgaue of Wartheland and Danzig-West Prussia (on the territory of the occupied Second Polish Republic). In 1945, most ethnic Germans were expelled from these lands by the Soviet army. Resettlement was planned for the territory remaining to Germany under terms of the border changes promulgated at the Potsdam Conference, i.e. west of the Oder–Neisse line, or elsewhere in the world. Ethnic Germans from East Prussia and Lithuania are sometimes incorrectly considered Baltic Germans for reasons of cultural, linguistic, and historical affinities. Germans of East Prussia held Prussian, and after 1871, German citizenship, because the territory they lived in was part of the Kingdom of Prussia. (en)
- La germanaj baltoj (germane Deutsch-Balten, foje ankaŭ Baltendeutsche; do baltaj germanoj) - estas germanlingva malplimulto en la teritorio de la nuntempaj ŝtatoj Estonio kaj Latvio, kies unuaj anoj enmigris ekde la fino de la 12-a jarcento, parte kadre de armea invado, kaj kiu en la postaj 8 jarcentoj havis grandan influon al la kulturo kaj lingvaĵo de la lokaj parolantoj de la nunaj latva kaj estona lingvoj. Krome la germanbalta nobelaro havis signifan rolon en la historio de la Rusia Imperio. El siaj vicoj venis multaj rusiaj ministroj, politikistoj, generaloj kaj admiraloj. En la 19-a jarcento la tiam germanlingva balta universitato Dorpat, nuntempe universitato Tartu havis influan rolon en la germanlingva kultura vivo. La germanaj baltoj konsistigis la nobelaron kaj grandan parton de la burĝaro en la originaj baltaj provincoj Kurlando aŭ Kuronio, Livlando aŭ Livonio, Estlando respektive Estonio kaj insulo germane nomata Ösel (nuntempe Saaremaa), sed apenaŭ en Litovio: la solaj germanaj baltoj tie estas el mallarĝa marborda strio inter la urboj Palanga (germane Polangen) kaj Klaipėda (germane Memel), kaj el la kurona duoninsulo, areo kiu dum granda parto de sia historio ekde la ekstermo de la baltaj praprusoj fare de la Germana Ordeno estis la plej norda parto de Orienta Prusio, sed ĉiam estis loĝata kaj de germanoj kaj de litovoj. Post la Dua Mondmilito preskaŭ ĉiuj germanbaltoj forpeliĝis el la baltiaj ŝtatoj fare de la sovetuniaj konkerantoj, sed post la resendependiĝo de la respublikoj Estonio, Latvio kaj Litovio iuj individue revenis. (eo)
- Los alemanes del Báltico (en alemán: Deutsch-Balten o Baltendeutsche) eran alemanes étnicos de la costa oriental del mar Báltico, territorios que hoy conforman los países de Estonia y Letonia. Formaron la élite comercial, política y cultural de esa región por varios siglos, e incluso varios de ellos tuvieron altos cargos en la vida militar y civil del Imperio ruso, especialmente en San Petersburgo. (es)
- Les Germano-Baltes ou Allemands des pays baltes (Deutschbalten ou Baltendeutsche en allemand) sont des populations de culture et de langue allemande, minorité dominante installée dans les pays baltiques et notamment en Estonie et en Lettonie (plus particulièrement en Courlande), pays qui ont appartenu à l'ordre Teutonique dont les chevaliers sont devenus, en adoptant la Réforme, des barons baltes. La plupart d'entre eux ont dû quitter cette région en 1940 à la suite du pacte Hitler-Staline de 1939, qu'ils aient été déplacés en Allemagne nazie et en Pologne occupée (les Allemands purs), ou bien déportés vers la Sibérie ou le Kazakhstan (les mischung Volksdeutsche, familles mixtes dont le Reich ne voulait pas). Ce fut alors la fin de sept cents ans de présence germano-balte dans ces pays. Bien que la Lituanie n'ait pas connu la domination des barons baltes, les deux mille Allemands lituaniens peuvent être considérés comme des Germano-Baltes. Depuis l'indépendance des trois pays (1991), certains descendants des anciens propriétaires ont racheté leurs anciens patrimoines (notamment les châteaux) et s'y sont installés. Dans la décennie 2000 on dénombrait encore 3 300 Germano-Baltes en Lettonie (0,16 % de la population) et 1 900 en Estonie (0,14 %). (fr)
- Jerman Baltik (bahasa Jerman: Deutsch-Balten atau Deutschbalten, belakangan disebut Baltendeutsche) adalah orang Jerman yang pernah tersebar di wilayah pesisir timur Laut Baltik, tepatnya di wilayah Estonia dan Latvia modern. Semenjak mereka diusir dari Estonia dan Latvia setelah berakhirnya Perang Dunia Kedua, status Jerman Baltik sebagai kelompok etnis yang ditentukan secara geografis telah mengalami kemunduran. Sebagian besar orang Jerman Baltik kini dapat ditemui di Jerman dan Kanada. Diperkirakan masih terdapat beberapa ribu orang Jerman di Latvia dan Estonia. Selama berabad-abad, bangsawan Jerman Baltik merupakan kelas penguasa para Undeutsche (orang-orang non-Jerman). Sementara itu, kelas menengah Baltik Jerman kebanyakan tinggal di kota dan memiliki profesi tertentu. Pada abad ke-12 dan ke-13, orang Jerman Katolik (baik itu pedagang maupun tentara salib, lihat Ostsiedlung) mulai menetap di wilayah Baltik timur. Setelah meletusnya Perang Salib Livonia, mereka menguasai pemerintahan, politik, ekonomi, pendidikan, dan budaya wilayah Baltik selama lebih dari 700 tahun hingga tahun 1918. Setelah kemunduran bahasa Latin, bahasa Jerman menjadi bahasa resmi di pemerintahan dan pendidikan. Pada awalnya para pemukim Jerman tinggal di kota-kota kecil dan kastil-kastil militer. Kelompok elit Baltik Jerman kemudian memperoleh tanah yang luas, dan setelah tahun 1710 banyak yang memperoleh posisi penting di bidang militer, politik, dan sipil di Kekaisaran Rusia, terutama di Saint Petersburg. Warga Jerman Baltik memiliki kewarganegaraan Kekaisaran Rusia hingga meletusnya Revolusi Rusia. Mereka juga memiliki kewarganegaraan Estonia atau Latvia hingga wilayah-wilayah tersebut diserbu oleh Jerman Nazi pada tahun 1939–40. Populasi Jerman Baltik tidak pernah melebihi 10% total populasi Latvia dan Estonia. Pada tahun 1881, terdapat sekitar 180.000 orang Jerman Baltik di provinsi-provinsi Baltik Rusia, dan pada tahun 1914 jumlahnya telah berkurang menjadi 162.000. Pada tahun 1881, diperkirakan terdapat 46.700 orang Jerman di Estonia (5,3% populasi). Menurut pada tahun 1897, terdapat 120.191 orang Jerman di Latvia atau 6,2% populasi. Keberadaan Jerman Baltik mulai berakhir pada akhir tahun 1939 setelah disepakatinya Pakta Molotov–Ribbentrop dan . Hampir semua orang Jerman Baltik dipindah oleh program Heim ins Reich yang dilancarkan oleh Jerman Nazi. Mereka dipindah ke dan Danzig-Prusia Barat yang baru saja dibentuk (di wilayah pendudukan Jerman di Republik Polandia Kedua). Pada tahun 1945, sebagian besar orang Jerman dari wilayah-wilayah ini oleh Tentara Merah. Mereka lalu dipindah ke wilayah di sebelah barat garis Oder-Neisse. (in)
- バルト・ドイツ人（バルト・ドイツじん、独：Deutsch-Balten）は、主にバルト海東岸、現在のエストニアとラトビアに居住していた民族。数世紀の間、彼らはその地域で社会、商業、政治、文化のエリートを組織した。エストニアやラトビアとともにバルト三国の一国とされるリトアニアは、他の2国とは歴史が異なるが、幾つかの都市に少数のバルト・ドイツ人商人の居住地があった。ロシア帝国、特にサンクトペテルブルクでは何名か軍隊や市民生活で高い地位にも就いた。 (ja)
- I Tedeschi del Baltico (detti anche Baltico-tedeschi o Baroni baltici; in tedesco Deutschbalten o Baltendeutsche) furono una popolazione di etnia tedesca che visse nei Paesi baltici dal Medioevo agli anni trenta del XX secolo, quando Hitler li richiamò in patria. Non si fusero mai con la popolazione locale ma mantennero cultura, lingua, tradizioni e religioni germaniche tipiche della loro terra d'origine, trasmettendo la loro impostazione e cultura anche alle popolazioni locali. I tedeschi si insediarono in Estonia e in Livonia in seguito a due movimenti migratori, contemporanei anche se in gran parte indipendenti: lo stabilirsi di reti commerciali tra le varie città mercantili che si affacciavano sul Baltico, legate nella Lega Anseatica, e le Crociate del Nord condotte dagli ordini monastico-militari. I mercanti si insediarono soprattutto nelle città, mentre i monaci-soldati costruirono fortezze nelle campagne. Dopo la Crociata livoniana, ottennero rapidamente il controllo di tutte le amministrazioni del governo, della politica, dell'economia, dell'istruzione e della cultura di queste zone per oltre 700 anni, fino al 1918, pur non arrivando mai a costituire più del 10% della popolazione totale. Il ceto tedesco costituì infatti la classe dirigente - politicamente, economicamente, culturalmente e militarmente - di Estonia e Livonia fino alla fine del XIX secolo, quando sorse il nazionalismo estone e lettone. Contribuirono a lasciare nei due stati ospitanti una forte impronta germanica, percepita tutt'oggi. Alcuni di loro assunsero anche posizioni di rilievo nella vita militare e civile dell'Impero russo, in particolare a San Pietroburgo. Nel 1881 circa 46.700 tedeschi vivevano in Estonia, pari al 5,3% della popolazione. Secondo il censimento dell'Impero russo del 1897, in Lettonia vivevano 120.191 tedeschi, pari al 6,2% della popolazione. (it)
- De Baltische Duitsers (Duits: Deutsch-Balten, vroeger: Balten) waren meestal etnisch Duitse inwoners die in het gebied van het huidige Estland en Letland woonden. De Baltisch-Duitse bevolking vormde hier nooit meer dan 10% van het totaal. Zij vormden echter voor meerdere eeuwen de sociale, commerciële, politieke en culturele elite. Sommigen van hen namen hoge posities in het militaire en civiele leven van het Keizerrijk Rusland in. (nl)
- 발트 독일인들은 발트해 연안에 거주하는 독일인들을 말한다. (ko)
- Балти́йские нéмцы (нем. Deutschbalten, Baltendeutsche; эст. baltisakslased, латыш. vācbaltieši, baltvācieši), также остзе́йские нéмцы (от немецкого Ostsee — Балтийское море) — этническое немецкое меньшинство, с XII века проживавшее на восточном побережье Балтийского моря, на территории современных Эстонии, Латвии. Балтийские немцы составляли верхний слой общества — аристократию (дворянство и духовенство) и большую часть среднего сословия — свободных городских граждан (бюргеров) в тогдашних провинциях Курляндия, Лифляндия, Эстляндия и оказали значительное влияние на культуру и язык местных жителей (современных эстонцев и латышей). В современной Германии, имеющей богатую историю репатриации этнических немцев из исторических эксклавов, термин «балтийские немцы» имеет такое же хождение и легитимное этнографо-историческое употребление, как и, например, «судетские немцы» (Sudetendeutsche), «силезские немцы» (Schlesien-Deutsche), «карпатские немцы» (Karpatendeutsche). (ru)
- Os germano-bálticos (em língua alemã Deutsch-Balten, Deutschbalten, por vezes Baltendeutsche) são uma etnia germânica que habita a costa oriental do Mar Báltico, na zona que hoje forma a Estónia e a Letónia. (pt)
- Niemcy bałtyccy (niem. Deutsch-Balten lub Baltendeutsche) – mniejszość narodowa zamieszkała w Inflantach, głównie w Estonii i na Łotwie, niemal w całości wysiedlona do Niemiec w połowie XX wieku. Niemcy bałtyccy zamieszkiwali głównie w ośrodkach miejskich (np. Tallinn, Ryga), na wsi byli najczęściej właścicielami ziemskimi. Niemcy bałtyccy byli potomkami osadników rycerskich, oraz ludności miejskiej napływającej do państwa Zakonu Inflanckiego w średniowieczu. Po sekularyzacji państwa zakonnego w Inflantach, Niemcy bałtyccy powołali Księstwo Kurlandii i Semigalii, w którym rządzili i byli członkami warstw uprzywilejowanych. W okresie przynależności Inflant do Imperium Rosyjskiego z Niemców bałtyckich - wciąż utrzymujących żywe kontakty z rdzennymi Niemcami - rekrutowała się znacząca część rosyjskiego aparatu administracyjnego i korpusu oficerskiego armii rosyjskiej. (pl)
- Balttyskar (tyska: Deutsch-Balten eller Deutschbalten, senare Baltendeutsche, ryska: остзейцы) var en historisk tysk minoritet i Baltikum. Adeln i de baltiska provinserna Kurland, Livland, Estland och Ösel utgjordes av balttyskar, och balttyskar dominerade även städernas borgerskap, så som affärsmän, vidare uppbar de många administrativa ämbeten, vilka var ämnade den balttyska adeln. I dag återfinns ett litet antal balttyskar i Baltikum sedan tiotusentals fördrivits från de dåvarande ryska guvernementen i Baltikum till Tyskland under andra världskriget, vilket var ett resultat av Molotov–Ribbentrop-pakten. (sv)
- Балті́йські ні́мці (нім. Deutsch-Balten, Baltendeutsche) — німецька національна меншина, яка з XII століття проживала на східному узбережжі Балтійського моря, в Лівонії, на території сучасних Естонії та Латвії. До початку XX століття становили еліту й середній клас лівонського суспільства — лицарство, вище духовенство і міщанство. Здійснили християнізацію краю. Були творцями Лівонського ордену і Курлянського герцогства. Заснували Ригу, Таллінн та більшість лівонських міст. Справили вагомий культурний вплив на автохтонні балтійські народи, зокрема на сучасних естонців і латишів. Після приєднання лівонських земель до Російської імперії наприкінці XVIII століття стали відігравати провідну роль в російському державно-військовому керівництві. Чисельно скоротилися внаслідок еміграції до Німеччини після Першої світової війни і здобуття незалежності Латвією й Естонією в 1918 році. Практично знищені як балтійська спільнота в результаті німецької поразки у Другій світовій війні в 1945 році. Інша назва — остзе́йські або східноморські німці, від німецької назви Балтійського моря — нім. Ostsee, «Східне море». В сучасній Німеччині, що має багату історію репатріації етнічних німців з історичних ексклавів, термін «балтійські німці» має такий же вжиток, як і наприклад, «судетські німці» (нім. Sudetendeutsche), «сілезькі німці» (нім. Schlesien-Deutsche), «карпатські німці» (нім. Karpatendeutsche) тощо. (uk)
- 波罗的海德意志人（德語：Deutsch-Balten）指波罗的海东岸爱沙尼亚和拉脱维亚的德意志人居民。尽管波罗的海的德意志人占人口少数 ，但从12世纪到20世纪初，波罗的海的德意志人组成了波罗的骑士团并控制着这两地的政治、经济、教育和文化。自从12世纪初拉丁语在波罗的海东岸地区衰落，德语迅速取而代之，成为一切正式文件的官方语言，爱沙尼亚和拉脱维亚的所有城镇村庄，一律采用德文名字，为时达数百年之久直到19世纪90年代。 数百年来波罗的海的德意志人是爱沙尼亚和拉脱维亚的地主，他们是这地区的实际统治阶层。政治上他们在1710年之前只听命于瑞典帝国， 在1917年之前听命于俄罗斯帝国。爱沙尼亚和拉脱维亚的本土原居民，大多数是居住在乡村的农奴，不享有同等的权利。这种情况延续到1917年帝俄覆灭，1918年爱沙尼亚和拉脱维亚脱离俄国独立为止。爱沙尼亚和拉脱维亚独立后推行土地改革，剥夺波罗的海德意志人地主的土地。此后多数波罗的海的德国人成为爱沙尼亚国或拉脱维亚国的公民。 波罗的海德国人的历史在1939年骤然告终，莫洛托夫—里賓特洛甫條約的秘密附加協議書劃分出德蘇勢力範圍——愛沙尼亞與拉脫維亞被納入蘇聯勢力範圍，希特勒将大批波罗的海德国人迁移到纳粹德国在二战中占领的波兰西部（时称瓦尔特兰帝国大区）。1944年苏联占领爱沙尼亚和拉脱维亚国，波罗的海德国人再也没有返回爱沙尼亚和拉脱维亚的家园。 时至今日，波罗的海德国人的后裔，分布世界各地方，以德国和加拿大人数最多。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الألمان البلطيقيون (بالألمانية: Deutsch-Balten أو Baltendeutsche) مجموعة من الألمان الذين يعيشون في لاتفيا وإستونيا. وهم لا يشكلون أكثر من 10% من سكان تلك الدول. (ar)
- Los alemanes del Báltico (en alemán: Deutsch-Balten o Baltendeutsche) eran alemanes étnicos de la costa oriental del mar Báltico, territorios que hoy conforman los países de Estonia y Letonia. Formaron la élite comercial, política y cultural de esa región por varios siglos, e incluso varios de ellos tuvieron altos cargos en la vida militar y civil del Imperio ruso, especialmente en San Petersburgo. (es)
- バルト・ドイツ人（バルト・ドイツじん、独：Deutsch-Balten）は、主にバルト海東岸、現在のエストニアとラトビアに居住していた民族。数世紀の間、彼らはその地域で社会、商業、政治、文化のエリートを組織した。エストニアやラトビアとともにバルト三国の一国とされるリトアニアは、他の2国とは歴史が異なるが、幾つかの都市に少数のバルト・ドイツ人商人の居住地があった。ロシア帝国、特にサンクトペテルブルクでは何名か軍隊や市民生活で高い地位にも就いた。 (ja)
- De Baltische Duitsers (Duits: Deutsch-Balten, vroeger: Balten) waren meestal etnisch Duitse inwoners die in het gebied van het huidige Estland en Letland woonden. De Baltisch-Duitse bevolking vormde hier nooit meer dan 10% van het totaal. Zij vormden echter voor meerdere eeuwen de sociale, commerciële, politieke en culturele elite. Sommigen van hen namen hoge posities in het militaire en civiele leven van het Keizerrijk Rusland in. (nl)
- 발트 독일인들은 발트해 연안에 거주하는 독일인들을 말한다. (ko)
- Os germano-bálticos (em língua alemã Deutsch-Balten, Deutschbalten, por vezes Baltendeutsche) são uma etnia germânica que habita a costa oriental do Mar Báltico, na zona que hoje forma a Estónia e a Letónia. (pt)
- Balttyskar (tyska: Deutsch-Balten eller Deutschbalten, senare Baltendeutsche, ryska: остзейцы) var en historisk tysk minoritet i Baltikum. Adeln i de baltiska provinserna Kurland, Livland, Estland och Ösel utgjordes av balttyskar, och balttyskar dominerade även städernas borgerskap, så som affärsmän, vidare uppbar de många administrativa ämbeten, vilka var ämnade den balttyska adeln. I dag återfinns ett litet antal balttyskar i Baltikum sedan tiotusentals fördrivits från de dåvarande ryska guvernementen i Baltikum till Tyskland under andra världskriget, vilket var ett resultat av Molotov–Ribbentrop-pakten. (sv)
- Els alemanys del bàltic eren principalment alemanys ètnics que habitaven a l'est del mar Bàltic, que avui dia serien les terres on són Estònia, Letònia. La població dels alemanys bàltics mai no van superar el 10% del total. Durant diversos segles, van formar l'elit social, comercial, cultural d'aquestes regions. Alguns d'ells van arribar a tenir alts càrrecs militars a la Rússia Imperial, particularment a Sant Petersburg. (ca)
- Baltští Němci (německy Deutsch-Balten nebo Baltendeutsche, rusky балтийские немцы nebo прибалтийские немцы či остзейские немцы – odvozeno od Ostsee – německého jména Baltského moře) je označení užívané pro německé obyvatelstvo obývající od středověku do 40. let 20. století Livonsko, tj. východní pobřeží Baltského moře dnes patřící k Lotyšsku a Estonsku. (cs)
- Οι Γερμανοί της Βαλτικής (γερμανικά: Deutsch-Balten, ή Baltendeutsche) ήταν κυρίως γερμανικής εθνικής καταγωγής κάτοικοι των ανατολικών ακτών της Βαλτικής Θάλασσας, σε μία γεωγραφική περιοχή η οποία σήμερα αποτελεί τις χώρες της Εσθονίας και της Λετονίας. (Η Λιθουανία, η οποία σήμερα λογίζεται ως Βαλτικό Κράτος, ακολούθησε εντελώς διαφορετική ιστορική πορεία και ορισμένες από τις πόλεις της φιλοξένησαν μια μικρή τάξη Γερμανών εμπόρων, ωστόσο ουδέποτε αυτό συνέβη με τάξη ευγενών ή τοπικών αρχόντων.) Ο Βαλτικός Γερμανικός πληθυσμός ποτέ δεν ξεπέρασε το 10% επί του συνόλου. Αποτελούσαν την κοινωνική, εμπορική, πολιτική και πολιτισμική ελίτ σε αυτή την περιοχή για διάστημα αρκετών αιώνων. Ορισμένοι εξ'αυτών πέτυχαν να φτάσουν σε υψηλές θέσεις στη στρατιωτική και πολιτική ιεραρχία της Ρωσικής (el)
- Baltic Germans (German: Deutsch-Balten or Deutschbalten, later Baltendeutsche) were ethnic German inhabitants of the eastern shores of the Baltic Sea, in what today are Estonia and Latvia. Since their coerced resettlement in 1939, Baltic Germans have markedly declined as a geographically determined ethnic group. However, it is estimated that several thousand people with some form of (Baltic) German identity still reside in Latvia and Estonia. (en)
- La germanaj baltoj (germane Deutsch-Balten, foje ankaŭ Baltendeutsche; do baltaj germanoj) - estas germanlingva malplimulto en la teritorio de la nuntempaj ŝtatoj Estonio kaj Latvio, kies unuaj anoj enmigris ekde la fino de la 12-a jarcento, parte kadre de armea invado, kaj kiu en la postaj 8 jarcentoj havis grandan influon al la kulturo kaj lingvaĵo de la lokaj parolantoj de la nunaj latva kaj estona lingvoj. Krome la germanbalta nobelaro havis signifan rolon en la historio de la Rusia Imperio. El siaj vicoj venis multaj rusiaj ministroj, politikistoj, generaloj kaj admiraloj. En la 19-a jarcento la tiam germanlingva balta universitato Dorpat, nuntempe universitato Tartu havis influan rolon en la germanlingva kultura vivo. (eo)
- Die Deutsch-Balten (oder Deutschbalten, auch Balten oder Baltendeutsche) waren eine im Bereich des heutigen Estland und Lettland ansässige deutschsprachige Minderheit, die ab dem späten 12. Jahrhundert als eingewanderte Oberschicht großen Einfluss auf Religion, Kultur und Sprache der Letten und Esten hatte. Außerdem spielte der deutsch-baltische Adel eine bedeutende Rolle in der Geschichte Russlands. Aus seinen Reihen kamen zahlreiche russische Minister, Politiker, Militärführer und Wissenschaftler. Die deutschsprachige Universität in Dorpat hatte besonders im 19. Jahrhundert einen festen Platz im deutschen Kulturleben. (de)
- Les Germano-Baltes ou Allemands des pays baltes (Deutschbalten ou Baltendeutsche en allemand) sont des populations de culture et de langue allemande, minorité dominante installée dans les pays baltiques et notamment en Estonie et en Lettonie (plus particulièrement en Courlande), pays qui ont appartenu à l'ordre Teutonique dont les chevaliers sont devenus, en adoptant la Réforme, des barons baltes. La plupart d'entre eux ont dû quitter cette région en 1940 à la suite du pacte Hitler-Staline de 1939, qu'ils aient été déplacés en Allemagne nazie et en Pologne occupée (les Allemands purs), ou bien déportés vers la Sibérie ou le Kazakhstan (les mischung Volksdeutsche, familles mixtes dont le Reich ne voulait pas). Ce fut alors la fin de sept cents ans de présence germano-balte dans ces pays. (fr)
- Jerman Baltik (bahasa Jerman: Deutsch-Balten atau Deutschbalten, belakangan disebut Baltendeutsche) adalah orang Jerman yang pernah tersebar di wilayah pesisir timur Laut Baltik, tepatnya di wilayah Estonia dan Latvia modern. Semenjak mereka diusir dari Estonia dan Latvia setelah berakhirnya Perang Dunia Kedua, status Jerman Baltik sebagai kelompok etnis yang ditentukan secara geografis telah mengalami kemunduran. Sebagian besar orang Jerman Baltik kini dapat ditemui di Jerman dan Kanada. Diperkirakan masih terdapat beberapa ribu orang Jerman di Latvia dan Estonia. (in)
- I Tedeschi del Baltico (detti anche Baltico-tedeschi o Baroni baltici; in tedesco Deutschbalten o Baltendeutsche) furono una popolazione di etnia tedesca che visse nei Paesi baltici dal Medioevo agli anni trenta del XX secolo, quando Hitler li richiamò in patria. Non si fusero mai con la popolazione locale ma mantennero cultura, lingua, tradizioni e religioni germaniche tipiche della loro terra d'origine, trasmettendo la loro impostazione e cultura anche alle popolazioni locali. (it)
- Niemcy bałtyccy (niem. Deutsch-Balten lub Baltendeutsche) – mniejszość narodowa zamieszkała w Inflantach, głównie w Estonii i na Łotwie, niemal w całości wysiedlona do Niemiec w połowie XX wieku. Niemcy bałtyccy zamieszkiwali głównie w ośrodkach miejskich (np. Tallinn, Ryga), na wsi byli najczęściej właścicielami ziemskimi. Niemcy bałtyccy byli potomkami osadników rycerskich, oraz ludności miejskiej napływającej do państwa Zakonu Inflanckiego w średniowieczu. Po sekularyzacji państwa zakonnego w Inflantach, Niemcy bałtyccy powołali Księstwo Kurlandii i Semigalii, w którym rządzili i byli członkami warstw uprzywilejowanych. W okresie przynależności Inflant do Imperium Rosyjskiego z Niemców bałtyckich - wciąż utrzymujących żywe kontakty z rdzennymi Niemcami - rekrutowała się znacząca część r (pl)
- Балти́йские нéмцы (нем. Deutschbalten, Baltendeutsche; эст. baltisakslased, латыш. vācbaltieši, baltvācieši), также остзе́йские нéмцы (от немецкого Ostsee — Балтийское море) — этническое немецкое меньшинство, с XII века проживавшее на восточном побережье Балтийского моря, на территории современных Эстонии, Латвии. (ru)
- Балті́йські ні́мці (нім. Deutsch-Balten, Baltendeutsche) — німецька національна меншина, яка з XII століття проживала на східному узбережжі Балтійського моря, в Лівонії, на території сучасних Естонії та Латвії. До початку XX століття становили еліту й середній клас лівонського суспільства — лицарство, вище духовенство і міщанство. Здійснили християнізацію краю. Були творцями Лівонського ордену і Курлянського герцогства. Заснували Ригу, Таллінн та більшість лівонських міст. Справили вагомий культурний вплив на автохтонні балтійські народи, зокрема на сучасних естонців і латишів. (uk)
- 波罗的海德意志人（德語：Deutsch-Balten）指波罗的海东岸爱沙尼亚和拉脱维亚的德意志人居民。尽管波罗的海的德意志人占人口少数 ，但从12世纪到20世纪初，波罗的海的德意志人组成了波罗的骑士团并控制着这两地的政治、经济、教育和文化。自从12世纪初拉丁语在波罗的海东岸地区衰落，德语迅速取而代之，成为一切正式文件的官方语言，爱沙尼亚和拉脱维亚的所有城镇村庄，一律采用德文名字，为时达数百年之久直到19世纪90年代。 数百年来波罗的海的德意志人是爱沙尼亚和拉脱维亚的地主，他们是这地区的实际统治阶层。政治上他们在1710年之前只听命于瑞典帝国， 在1917年之前听命于俄罗斯帝国。爱沙尼亚和拉脱维亚的本土原居民，大多数是居住在乡村的农奴，不享有同等的权利。这种情况延续到1917年帝俄覆灭，1918年爱沙尼亚和拉脱维亚脱离俄国独立为止。爱沙尼亚和拉脱维亚独立后推行土地改革，剥夺波罗的海德意志人地主的土地。此后多数波罗的海的德国人成为爱沙尼亚国或拉脱维亚国的公民。 波罗的海德国人的历史在1939年骤然告终，莫洛托夫—里賓特洛甫條約的秘密附加協議書劃分出德蘇勢力範圍——愛沙尼亞與拉脫維亞被納入蘇聯勢力範圍，希特勒将大批波罗的海德国人迁移到纳粹德国在二战中占领的波兰西部（时称瓦尔特兰帝国大区）。1944年苏联占领爱沙尼亚和拉脱维亚国，波罗的海德国人再也没有返回爱沙尼亚和拉脱维亚的家园。 (zh)
|
.jpg){kind=link}
.JPG){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
