| dbo:abstract
|
- Cloisonné (francouzsky vysl. [kluazone], odvozeno z cloison, „příčka, přepážka“), česky též přihrádkový email, je smaltová technika výzdoby kovových uměleckořemeslných předmětů – šperků, váz, mís, lustrů ap. Název cloisonné bývá užíván i pro předměty takto zdobené. Tato zdobná technika má tradici zejména v Číně a Japonsku (kde se používá dodnes), existovala však již ve starém Egyptě, velmi rozšířena byla též v Byzanci a jí inspirované Evropě za doby stěhování národů („barbarské umění“) a následně v románském i gotickém umění, kdy plynule přešla v méně náročnou techniku tzv. jamkového emailu – champlevé. (cs)
- El cloisonné és una tècnica d'esmaltat d'origen oriental. El procediment consisteix a crear uns dipòsits de metall, cloisons, que segueixen un dibuix gravat en el metall. Aquest rebaixat es cobreix de l'esmalt vitrificat. Posteriorment, les diferents cassoletes amb l'esmalt de color, un cop han passat pel forn, es poleixen deixant una superfície plana. Normalment forma part d'un treball d'orfebreria més complex. A Europa aquesta tècnica va expandir-se a l'època romana d'Orient utilitzant l'or com a metall. Però, a l'època romànica, la regió de Limoges, França, va utilitzar un suport metàl·lic més accessible com és coure fent plaques de metall gruixut i rebaixat. On hi ha gravat el dibuix es ressegueix per tires del mateix metall soldades perpendicularment creant camps, champs, on va els colors , aixecats. La pasta vitríficada era molt espessa i quedava mig fosa en el forn, així evitava que s'escampi per sobre del dibuix. Aquesta variant d'esmalt cloisonné s'anomena . Un cop ja es té la forma i el dibuix marcat sobre la placa es comença resseguir amb tires del mateix metall, o bé, si és un motiu constantment utilitzat en el disseny es pot tenir prèviament preparat la tira amb aquesta forma per només incrustar-la en el lloc pertinent. (ca)
- Ĉelemajlo aŭ dratemajlo aŭ (laŭ PIV ankaŭ klozoneo) estas artometia teĥniko je emajlolaboroj. Por la produktado oni surlutas dekoracie sur la laborpecon, konsistantan plej ofte el kupro (ornamaĵo aŭ malgranda plastikaĵo) maldikajn dratojn aŭ metalstrietojn, por poste en pluraj laborpaŝoj enlasi inter ilin diverskolorajn vitro-fluaĵojn. La laborpeco estas post tio bakata je 750–800 °C. (eo)
- Cloisonné (French pronunciation: [klwazɔne]) is an ancient technique for decorating metalwork objects with colored material held in place or separated by metal strips or wire, normally of gold. In recent centuries, vitreous enamel has been used, but inlays of cut gemstones, glass and other materials were also used during older periods; indeed cloisonné enamel very probably began as an easier imitation of cloisonné work using gems. The resulting objects can also be called cloisonné. The decoration is formed by first adding compartments (cloisons in French) to the metal object by soldering or affixing silver or gold as wires or thin strips placed on their edges. These remain visible in the finished piece, separating the different compartments of the enamel or inlays, which are often of several colors. Cloisonné enamel objects are worked on with enamel powder made into a paste, which then needs to be fired in a kiln. If gemstones or colored glass are used, the pieces need to be cut or ground into the shape of each cloison. In antiquity, the cloisonné technique was mostly used for jewellery and small fittings for clothes, weapons or similar small objects decorated with geometric or schematic designs, with thick cloison walls. In the Byzantine Empire techniques using thinner wires were developed to allow more pictorial images to be produced, mostly used for religious images and jewellery, and by then always using enamel. This was used in Europe, especially in Carolingian and Ottonian art. By the 14th century this enamel technique had been replaced in Europe by champlevé, but had then spread to China, where it was soon used for much larger vessels such as bowls and vases; the technique remains common in China to the present day, and cloisonné enamel objects using Chinese-derived styles were produced in the West from the 18th century. In Middle Byzantine architecture "cloisonné masonry" refers to walls built with a regular mix of stone and brick, often with more of the latter. The 11th or 12th-century Pammakaristos Church in Istanbul is an example. (en)
- Cloisonné (Kurzform von französisch émail cloisonné; zu cloison „Scheidewand“), auch Zellenschmelz oder Zellenemail genannt, ist eine kunsthandwerkliche Technik bei Emailarbeiten. Zur Fertigung werden auf eine meist aus Kupfer bestehende Trägerplatte (ein Schmuckstück oder eine kleine Plastik) dünne Drähte oder Metallstreifen aufgelötet und zwischen ihnen verschiedenfarbige Glasflüsse eingelassen. Die Metallstege trennen die einzelnen Farbfelder und verhindern ein Ineinanderlaufen der Farben. Der Rohling wird danach bei ca. 750–800 °C gebrannt, sodass auf der Trägerplatte ein Muster aus farbigem Glas entsteht. Durchsichtiger Glasfluss wird transluzid genannt, undurchsichtiger hingegen opak. (de)
- Jingtai lan (txineraz 景泰藍) Txinan, Ming dinastiaren garaian, 1450 inguruan sortu zen esmaltezko eskulan mota da. Kobrezko harien arteko uneetan esmalte urdina paratzen zuten, eta hortik izenaren bukaera (txineraz lan = urdina). Izenaren hasiera dagokio, bere erregaldian ospetsu bihurtu baitzen. Gaur egun batik bat beste kolore bizi batzuk erabiltzen dituzte. Ontziak egiten dituzte eskuarki. Esmalteak finkatzeko behin eta berriz margotu eta erregosten dira eskulanak, tradizioaren arabera 7 aldiz. Kloisone bezala ere ezaguna da. (eu)
- El esmalte alveolado o cloisonné es una antigua técnica para decoración de objetos metálicos, en siglos recientes mediante el uso de esmalte vidriado, y en periodos antiguos mediante el uso también de incrustaciones de piedras preciosas, vidrio y otros materiales. Los objetos tratados con esta técnica a veces son denominados cloisonné. Para realizar la decoración primero se agregan alvéolos o compartimentos (cloisons en francés) al objeto metálico soldando o adhiriendo alambres de plata, oro o delgadas cintas colocadas sobre sus cantos. Estos agregados son visibles en la pieza terminada, sirviendo de separación entre los numerosos compartimentos de esmalte o incrustaciones, los cuales a menudo son de diversos colores. Los objetos con esmaltado cloisonné son trabajados con una pasta preparada a base de polvo de esmalte que luego es preciso cocer en un horno. En España, se utilizó esta técnica en la época de los visigodos, son importantes los hallazgos de hebillas de cinturón encontradas en la necrópolis visigoda de Castiltierra (Segovia), siglos V-VII, son de bronce y hierro fundidos, con decoración en pasta vítrea siguiendo la técnica del mosaico de esmalte alveolado o cloisonné. También son de destacar las fíbulas aquiliformes, que se han descubierto en necrópolis como Duratón, o Madrona (localidades de Segovia). En tiempos antiguos, esta técnica se usaba principalmente para decorar joyas y pequeños adornos para la ropa, armas u objetos similares pequeños decorados con diseños geométricos o esquemáticos, con gruesos tabiques entre los alvéolos. En el imperio bizantino se desarrollaron técnicas que utilizaban alambres más delgados para producir imágenes pictóricas, principalmente imágenes religiosas y joyería, usando siempre esmalte en vez de incrustaciones. Hacia el siglo XIV esta técnica del esmaltado había llegado a China, donde pronto fue utilizada para decorar grandes contenedores y vasos. Esta técnica se encuentra muy difundida y es muy utilizada en China aun en la actualidad, y durante el siglo XVIII se produjeron en Occidente numerosos objetos decorados con esmaltado alveolado utilizando estilos chinos. (es)
- Modh cruanta ar mhiotal, agus uaireanta ar cheirmeacht, ina ranntar na réimsí difriúla datha le sreanga miotalacha sádráilte don dromchla atá le maisiú. Ba theicníocht de chuid an chianoirthir go príomha é, ach úsáideadh go minic in ealaín na Biosáinte is na Meánaoise é. (ga)
- Cloisonné (pengucapan bahasa Prancis: [klwazɔne]) adalah teknik kuno untuk mendekorasi objek logam. Dalam beberapa abad terakhir, enamre vitreous juga telah digunakan selain tatahan potongan batu permata, kaca dan bahan lainnya yang sudah digunakan selama periode yang lebih tua. Objek yang dihasilkan juga sama disebut cloisonné. Hiasan dibentuk dengan terlebih dahulu menambahkan partisi atau disebut cloisons ke objek logam dengan menggunakan solder untuk memasukkan atau menempelkan kabel perak, emas atau setrip tipis pada bagian ujungnya. Bekasnya tetap terlihat dalam potongan yang sudah jadi, memisahkan partisi yang berbeda dari email atau tatahan yang sering terdiri dari beberapa warna. Objek enamel cloisonné dikerjakan dengan menggunakan bubuk enamel yang dibuat menjadi pasta setelah itu dibakar dalam tanur. Pada zaman dahulu, teknik cloisonné sebagian besar digunakan untuk membuat perhiasan dan perlengkapan kecil untuk pakaian, senjata atau benda-benda kecil serupa yang dihiasi dengan desain geometris atau skematik dengan dinding cloison yang tebal. Teknik dalam Kekaisaran Bizantium menggunakan kabel yang lebih tipis sehingga memungkinkan lebih banyak gambar atau motif yang diproduksi, sebagian besar digunakan untuk gambar bertemakan agama atau perhiasan dan pada saat itu selalu menggunakan email. Pada abad ke-14 teknik email ini telah menyebar ke Tiongkok yang disebut Jingtailan (Hanzi sederhana: 景泰蓝; Hanzi tradisional: 景泰藍; Pinyin: Jǐngtàilán), digunakan untuk membuat wadah yang jauh lebih besar seperti mangkuk dan jambangan. Teknik ini masih umum digunakan di Tiongkok hingga saat ini dan objek email cloisonné bergaya Tiongkok telah diproduksi di Barat sejak ke-18. (in)
- Le cloisonné est une technique d'orfèvrerie qui s'est d'abord appliquée aux bijoux en métal supportant des pierres semi-précieuses (grenat), du verre ou de l'émail. Ensuite et de façon indépendante, le cloisonné s'est appliqué aux vases en métal et à certaines céramiques et autres objets de décoration en émail. Les objets produits par cette technique sont également appelés cloisonné. Les prémices de la technique de l’émail cloisonné apparaissent dans la Grèce mycénienne, sont reprises en Russie, gagnent toute l’Europe et se propagent ensuite vers la Chine par la route de la soie au début de la dynastie Ming (1368-1644). (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 칠보 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 칠보(七寶)는 금속으로 된 물체를 장식하는 고대의 기법이며, 그 결과물 또한 칠보라고 한다. 불랑감(佛郞嵌), 대금요(大金窯), 귀국요(鬼國窯), 대식요(大食窯), 양자(洋瓷)라고도 한다. 이전에는 보석, 유리 등의 재료를 잘게 잘라 만든 상감 세공 재료를, 최근에는 법랑을 사용한다. 장식은 금속 물체에 납땜을 하거나, 유약으로 금줄이나 은줄을 붙이거나 (유선칠보), 표면을 새겨파거나 (상감칠보), 표면에 돋음새김을 하거나 (투명칠보), 그림을 그리는 (칠보그림) 방법 등을 이용하여 형성된다. 몇몇 색으로 나뉜 유약이나 상감 세공 재료를 서로 조화시켜 최종적으로 완성된 무늬가 남게 된다. 유약으로 만든 칠보 제품은 유약 분말을 풀로 접착시킨 뒤, 가마에 넣고 구워 만든다. 칠보는 고대에는 주로 장신구나 의장품, 무기 등의 물체에 몇몇 기하학적인 (또는 도식적인) 무늬를 넣어서 만들었다. 비잔티움 제국에서는 얇은 줄을 사용하여 그림을 이용하는 것을 용이하게 하였으며, 주로 종교적인 그림이나 장신구 등에 사용하였다. 14세기에 유약 기법은 중국에 전래되었고, 그릇이나 항아리 등에 사용되었다. 칠보는 한재 중국에서 흔히 이루어지며, 유약으로 만든 칠보 제품은 18세기에 서양에 중국의 양식으로 알려졌다. 우리나라에서 이루어지는 칠보는 대한제국의 마지막 황태자 의민태자 이은(李垠)의 비 이방자(李方子, 1901년 11월 4일 ~ 1989년 4월 30일) 또는이본궁 방자(梨本宮 方子)가 창덕궁 낙선재에서 칠보를 전승시켜 현재 제자 중 이수경 칠보 명인이 남정칠보에서 대를 이어오고 있다. (ko)
- Cloisonné is een techniek van emailleren, waarbij men geplette draad in bepaalde motieven of figuren op een metalen ondergrond bevestigt. Dat kan met lijm gebeuren maar ook doordat men eerst een laag email aanbrengt, vervolgens de draad daarop aanbrengt en het voorwerp in de oven verhit waarbij de draad gedeeltelijk in de laag email zakt. De tussenruimten tussen de stukken draad worden met verschillende kleuren emailpoeder bedekt. De geplette draad voorkomt dat tijdens het verhitten van het email de kleuren in elkaar overvloeien. Elke kleur is dus opgesloten in zijn eigen cel. Men kan de kleurvakken ook van elkaar scheiden door kleidammetjes. In China en Japan polijst men vervolgens het object net zo lang totdat er geen draad meer uitsteekt boven het email. In Nederland laten kunstenaars meestal de draad nog zichtbaar boven de emaillagen uitsteken. Deze vorm van kunst werd reeds toegepast in de 5e eeuw v.Chr. en werd veel toegepast in de Byzantijnse architectuur. Tegenwoordig is China het belangrijkste productieland. In Nederland passen enkele emailleurs de techniek toe in hun kunstwerken. (nl)
- Il cloisonné, chiamato anche lustro di Bisanzio, è una tecnica di decorazione artistica a smalto, nella quale dei sottili fili (filigrane) o listelli o piccoli tramezzi metallici (di solito rame), celle o alveoli (detti in francese cloisons), vengono saldati o incollati ad una lastra di supporto dell'opera da costruire; successivamente quindi, nelle zone rilevate dal metallo, viene colato dello smalto, ottenendo quindi una sorta di mosaico le cui tessere sono circoscritte esattamente dai listelli metallici.Questa tecnica è di tipo "additivo" di materia smalto su metallo, e non è quindi da confondere con la decorazione a smalto chiamata champlevé, che, come dice letteralmente lo stesso nome francese (campo levato) è invece sottrattiva; in quest'ultima tecnica infatti, il procedimento iniziale è simile, ma gli alveoli dove alloggia lo smalto non vengono aggiunti, bensì levigati a mano e quindi rifiniti. (it)
- Cloisonné (emaliowanie komórkowe) – polegająca na wypełnianiu różnokolorową emalią „komórek” powstałych na powierzchni zdobionego przedmiotu za pomocą przylutowanych cienkich blaszek lub drucików. Jedne z najstarszych przykładów przedmiotów ozdobionych tą techniką pochodzą z Cypru z końca II tysiąclecia p.n.e. Emalia komórkowa występuje też w sztuce chińskiej i japońskiej. Najstarsze zabytki pochodzą z epoki brązu. W Gruzji powstało w technice cloisonné wiele dzieł sztuki sakralnej, m.in. tryptyk Matki Boskiej z Chachuli. (pl)
- 七宝（しっぽう）とは、主に金属の素地にガラス質の釉を焼きつけて装飾する技法、および、その製品。古今東西世界各地で類例が見られる。日本における名称の由来は、仏教用語の「七宝（しちほう）」あるいは「七宝瑠璃」まで遡り、時代や地域によって「七宝流し」、「びいどろざ」、「七宝象嵌」など変遷してきた。 英語圏では "enamel（エナメル）" と呼称され、有線七宝については「区切りをつける」という意味のフランス語由来の "cloisonné（クロワゾネ）" が用いられている。中国語では七宝の意味で琺瑯（拼音: fàláng; 日本語音写例：ファーラァン）というが、日本国内では同様の漢字を用いて主に鉄に釉薬を施したもののことを琺瑯（ホウロウ、ホーロー）と呼ぶ。英語圏では、樹脂由来のエナメルと区別するため、"hot enamel" と区別されて呼ばれていることがある。補足として、樹脂由来のエナメルは "cold enamel" と呼ばれている。これら以外にも世界各地に様々な類例があり、それぞれの地域における名称（内名）で呼ばれている。 紀元前の古代エジプトが起源とされ、中近東で技法が確立し、シルクロードを通って中国に伝わり、さらに日本にも伝わったというのが通説であるが、その道は一本道ではなく多様な経路で広まったと考えられている。 （素材や世界各地の技法の違いについては、「七宝 (技法)」を参照） (ja)
- Cloisonné (do francês cloison, divisão), técnica de trabalho em esmalte na qual tiras finas de metal são coladas sobre uma superfície, formando um desenho composto por vários pequenos compartimentos preenchidos com pasta de esmalte vitrificado. A técnica do cloisonné é de origem bizantina e foi introduzida na China no século XIV. Sobre um objeto fabricado em metal, geralmente em cobre, aplicava-se um conjunto de finos fios dourados formando os contornos dos motivos desejados. Os favos, ou "cloisons", eram depois preenchidos com esmaltes coloridos, fortemente comprimidos e polidos até atingirem o acabamento desejado. (pt)
- 景泰藍，學名銅胎掐絲琺瑯，又稱燒青，是工藝在中國衍生出來的一個獨立品種。世傳此物大行於景泰年間，晚清古董行沿用此說，命名為「景泰琺瑯」或「景泰瑯」。後來又因其所用搪瓷釉料多為月藍色，且「瑯」「藍」音近，訛變為「景泰藍」。 製作景泰藍時，要先將掐製成所需形狀的扁銅絲銲接在銅胎上，在據此劃分而成的空格內填入各種顏色的琺琅漿，後經焙燒成型。 景泰藍長期祇在宮廷監管下製作，19世紀其技藝流入民間，成為“燕京八絕”之一，並且逐漸擴散至各地，一度成為重要的手工業。但是由於工藝繁瑣、成本很高，各地景泰藍又紛紛消失，現主要產地是中國北京、深圳。其中北京景泰藍被列入中國國家級非物質文化遺產。 叶圣陶曾作《景泰蓝的制作》一文，被收录至高中语文教科书。 (zh)
- Клуазоннé (фр. cloisonné — разделённый перегородками, от cloison — перегородка, перемычка) — общее название различных технических приёмов в разных видах искусства. В частности, это позднейшее французское название применяли к «полихромному стилю» характерной кладки византийской архитектуры, в которой красные кирпичи обрамляли блоки светлого камня, что создавало на поверхности стены эффект «перегородчатого» узора. В отдельных случаях, например в греческих храмах XII—XIV веков на территории Италии и по берегам Адриатики применяли сочетания кирпича и глазурованных керамических плиток и даже круглых, блестящих на солнце тарелок («полихромный стиль»). В искусстве цветной эмали по металлу термином «клуазонне» называют перегородчатую технику, сменившую более трудоёмкую выемчатую эмаль, которую практиковали средневековые мастера, в частности французского города Лиможа в XII—XIII веках. По одной из версий, такой переход произошёл под влиянием искусства резцовой гравюры и техники паечных перегородчатых витражей, которые также одно время называли «клуазонне». Лиможские мастера стали напаивать на металлические изделия — сосуды, церковные реликварии, плакетки, украшения — металлические перегородки «на торец» по контуру будущего рисунка, а промежутки заполняли порошком из окислов металлов и плави (стеклообразующей массы). После обжига расплавленная эмаль заполняла промежутки. Похожую технику в ювелирном искусстве именуют сканью. Таким же термином во Франции стали обозначать изделия Китая с перегородчатой эмалью по фарфору, меди или латуни (китайское название хуафалань — цветная, красочная эмаль). Однако китайские мастера в средневековье практиковали, как и европейские, в основном выемчатую эмаль, поэтому китайские перегородчатые эмали, привозимые в Европу торговцами голландской и английской Ост-Индской компаний, сами возникли под влиянием французских изделий (как и краски для росписи фарфора), которые привозили в страны Востока те же торговцы. Отсюда закономерность французского названия техники. Но именно китайские, а затем японские и корейские мастера, достигли в этом искусстве высочайшего уровня благодаря тонкости цветовых сочетаний и изысканности рисунка. Самые изящные образцы относятся ко времени правления династии Мин (1368—1644). В конце XIX века французские живописцы Понт-Авенской школы, последователи Поля Гогена — Луи Анкетен, Эмиль Бернар, Поль Серюзье, Ян Веркаде и другие — разработали живописный метод, названный впоследствии самим Гогеном синтетическим, а также, по причине внешнего сходства с искусством средневековых перегородчатых витражей, клуазоннистским. Картины понт-авенцев отличаются локальными пятнами ярких цветов, упрощённым рисунком и чёткими контурами. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Cloisonné (francouzsky vysl. [kluazone], odvozeno z cloison, „příčka, přepážka“), česky též přihrádkový email, je smaltová technika výzdoby kovových uměleckořemeslných předmětů – šperků, váz, mís, lustrů ap. Název cloisonné bývá užíván i pro předměty takto zdobené. Tato zdobná technika má tradici zejména v Číně a Japonsku (kde se používá dodnes), existovala však již ve starém Egyptě, velmi rozšířena byla též v Byzanci a jí inspirované Evropě za doby stěhování národů („barbarské umění“) a následně v románském i gotickém umění, kdy plynule přešla v méně náročnou techniku tzv. jamkového emailu – champlevé. (cs)
- Ĉelemajlo aŭ dratemajlo aŭ (laŭ PIV ankaŭ klozoneo) estas artometia teĥniko je emajlolaboroj. Por la produktado oni surlutas dekoracie sur la laborpecon, konsistantan plej ofte el kupro (ornamaĵo aŭ malgranda plastikaĵo) maldikajn dratojn aŭ metalstrietojn, por poste en pluraj laborpaŝoj enlasi inter ilin diverskolorajn vitro-fluaĵojn. La laborpeco estas post tio bakata je 750–800 °C. (eo)
- Cloisonné (Kurzform von französisch émail cloisonné; zu cloison „Scheidewand“), auch Zellenschmelz oder Zellenemail genannt, ist eine kunsthandwerkliche Technik bei Emailarbeiten. Zur Fertigung werden auf eine meist aus Kupfer bestehende Trägerplatte (ein Schmuckstück oder eine kleine Plastik) dünne Drähte oder Metallstreifen aufgelötet und zwischen ihnen verschiedenfarbige Glasflüsse eingelassen. Die Metallstege trennen die einzelnen Farbfelder und verhindern ein Ineinanderlaufen der Farben. Der Rohling wird danach bei ca. 750–800 °C gebrannt, sodass auf der Trägerplatte ein Muster aus farbigem Glas entsteht. Durchsichtiger Glasfluss wird transluzid genannt, undurchsichtiger hingegen opak. (de)
- Jingtai lan (txineraz 景泰藍) Txinan, Ming dinastiaren garaian, 1450 inguruan sortu zen esmaltezko eskulan mota da. Kobrezko harien arteko uneetan esmalte urdina paratzen zuten, eta hortik izenaren bukaera (txineraz lan = urdina). Izenaren hasiera dagokio, bere erregaldian ospetsu bihurtu baitzen. Gaur egun batik bat beste kolore bizi batzuk erabiltzen dituzte. Ontziak egiten dituzte eskuarki. Esmalteak finkatzeko behin eta berriz margotu eta erregosten dira eskulanak, tradizioaren arabera 7 aldiz. Kloisone bezala ere ezaguna da. (eu)
- Modh cruanta ar mhiotal, agus uaireanta ar cheirmeacht, ina ranntar na réimsí difriúla datha le sreanga miotalacha sádráilte don dromchla atá le maisiú. Ba theicníocht de chuid an chianoirthir go príomha é, ach úsáideadh go minic in ealaín na Biosáinte is na Meánaoise é. (ga)
- Cloisonné (emaliowanie komórkowe) – polegająca na wypełnianiu różnokolorową emalią „komórek” powstałych na powierzchni zdobionego przedmiotu za pomocą przylutowanych cienkich blaszek lub drucików. Jedne z najstarszych przykładów przedmiotów ozdobionych tą techniką pochodzą z Cypru z końca II tysiąclecia p.n.e. Emalia komórkowa występuje też w sztuce chińskiej i japońskiej. Najstarsze zabytki pochodzą z epoki brązu. W Gruzji powstało w technice cloisonné wiele dzieł sztuki sakralnej, m.in. tryptyk Matki Boskiej z Chachuli. (pl)
- 七宝（しっぽう）とは、主に金属の素地にガラス質の釉を焼きつけて装飾する技法、および、その製品。古今東西世界各地で類例が見られる。日本における名称の由来は、仏教用語の「七宝（しちほう）」あるいは「七宝瑠璃」まで遡り、時代や地域によって「七宝流し」、「びいどろざ」、「七宝象嵌」など変遷してきた。 英語圏では "enamel（エナメル）" と呼称され、有線七宝については「区切りをつける」という意味のフランス語由来の "cloisonné（クロワゾネ）" が用いられている。中国語では七宝の意味で琺瑯（拼音: fàláng; 日本語音写例：ファーラァン）というが、日本国内では同様の漢字を用いて主に鉄に釉薬を施したもののことを琺瑯（ホウロウ、ホーロー）と呼ぶ。英語圏では、樹脂由来のエナメルと区別するため、"hot enamel" と区別されて呼ばれていることがある。補足として、樹脂由来のエナメルは "cold enamel" と呼ばれている。これら以外にも世界各地に様々な類例があり、それぞれの地域における名称（内名）で呼ばれている。 紀元前の古代エジプトが起源とされ、中近東で技法が確立し、シルクロードを通って中国に伝わり、さらに日本にも伝わったというのが通説であるが、その道は一本道ではなく多様な経路で広まったと考えられている。 （素材や世界各地の技法の違いについては、「七宝 (技法)」を参照） (ja)
- 景泰藍，學名銅胎掐絲琺瑯，又稱燒青，是工藝在中國衍生出來的一個獨立品種。世傳此物大行於景泰年間，晚清古董行沿用此說，命名為「景泰琺瑯」或「景泰瑯」。後來又因其所用搪瓷釉料多為月藍色，且「瑯」「藍」音近，訛變為「景泰藍」。 製作景泰藍時，要先將掐製成所需形狀的扁銅絲銲接在銅胎上，在據此劃分而成的空格內填入各種顏色的琺琅漿，後經焙燒成型。 景泰藍長期祇在宮廷監管下製作，19世紀其技藝流入民間，成為“燕京八絕”之一，並且逐漸擴散至各地，一度成為重要的手工業。但是由於工藝繁瑣、成本很高，各地景泰藍又紛紛消失，現主要產地是中國北京、深圳。其中北京景泰藍被列入中國國家級非物質文化遺產。 叶圣陶曾作《景泰蓝的制作》一文，被收录至高中语文教科书。 (zh)
- El cloisonné és una tècnica d'esmaltat d'origen oriental. El procediment consisteix a crear uns dipòsits de metall, cloisons, que segueixen un dibuix gravat en el metall. Aquest rebaixat es cobreix de l'esmalt vitrificat. Posteriorment, les diferents cassoletes amb l'esmalt de color, un cop han passat pel forn, es poleixen deixant una superfície plana. Normalment forma part d'un treball d'orfebreria més complex. (ca)
- Cloisonné (French pronunciation: [klwazɔne]) is an ancient technique for decorating metalwork objects with colored material held in place or separated by metal strips or wire, normally of gold. In recent centuries, vitreous enamel has been used, but inlays of cut gemstones, glass and other materials were also used during older periods; indeed cloisonné enamel very probably began as an easier imitation of cloisonné work using gems. The resulting objects can also be called cloisonné. The decoration is formed by first adding compartments (cloisons in French) to the metal object by soldering or affixing silver or gold as wires or thin strips placed on their edges. These remain visible in the finished piece, separating the different compartments of the enamel or inlays, which are often of seve (en)
- El esmalte alveolado o cloisonné es una antigua técnica para decoración de objetos metálicos, en siglos recientes mediante el uso de esmalte vidriado, y en periodos antiguos mediante el uso también de incrustaciones de piedras preciosas, vidrio y otros materiales. Los objetos tratados con esta técnica a veces son denominados cloisonné. Para realizar la decoración primero se agregan alvéolos o compartimentos (cloisons en francés) al objeto metálico soldando o adhiriendo alambres de plata, oro o delgadas cintas colocadas sobre sus cantos. Estos agregados son visibles en la pieza terminada, sirviendo de separación entre los numerosos compartimentos de esmalte o incrustaciones, los cuales a menudo son de diversos colores. Los objetos con esmaltado cloisonné son trabajados con una pasta prepar (es)
- Cloisonné (pengucapan bahasa Prancis: [klwazɔne]) adalah teknik kuno untuk mendekorasi objek logam. Dalam beberapa abad terakhir, enamre vitreous juga telah digunakan selain tatahan potongan batu permata, kaca dan bahan lainnya yang sudah digunakan selama periode yang lebih tua. Objek yang dihasilkan juga sama disebut cloisonné. Hiasan dibentuk dengan terlebih dahulu menambahkan partisi atau disebut cloisons ke objek logam dengan menggunakan solder untuk memasukkan atau menempelkan kabel perak, emas atau setrip tipis pada bagian ujungnya. Bekasnya tetap terlihat dalam potongan yang sudah jadi, memisahkan partisi yang berbeda dari email atau tatahan yang sering terdiri dari beberapa warna. Objek enamel cloisonné dikerjakan dengan menggunakan bubuk enamel yang dibuat menjadi pasta setelah it (in)
- Le cloisonné est une technique d'orfèvrerie qui s'est d'abord appliquée aux bijoux en métal supportant des pierres semi-précieuses (grenat), du verre ou de l'émail. Ensuite et de façon indépendante, le cloisonné s'est appliqué aux vases en métal et à certaines céramiques et autres objets de décoration en émail. Les objets produits par cette technique sont également appelés cloisonné. (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 칠보 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 칠보(七寶)는 금속으로 된 물체를 장식하는 고대의 기법이며, 그 결과물 또한 칠보라고 한다. 불랑감(佛郞嵌), 대금요(大金窯), 귀국요(鬼國窯), 대식요(大食窯), 양자(洋瓷)라고도 한다. 이전에는 보석, 유리 등의 재료를 잘게 잘라 만든 상감 세공 재료를, 최근에는 법랑을 사용한다. 장식은 금속 물체에 납땜을 하거나, 유약으로 금줄이나 은줄을 붙이거나 (유선칠보), 표면을 새겨파거나 (상감칠보), 표면에 돋음새김을 하거나 (투명칠보), 그림을 그리는 (칠보그림) 방법 등을 이용하여 형성된다. 몇몇 색으로 나뉜 유약이나 상감 세공 재료를 서로 조화시켜 최종적으로 완성된 무늬가 남게 된다. 유약으로 만든 칠보 제품은 유약 분말을 풀로 접착시킨 뒤, 가마에 넣고 구워 만든다. 우리나라에서 이루어지는 칠보는 대한제국의 마지막 황태자 의민태자 이은(李垠)의 비 이방자(李方子, 1901년 11월 4일 ~ 1989년 4월 30일) 또는이본궁 방자(梨本宮 方子)가 창덕궁 낙선재에서 칠보를 전승시켜 현재 제자 중 이수경 칠보 명인이 남정칠보에서 대를 이어오고 있다. (ko)
- Il cloisonné, chiamato anche lustro di Bisanzio, è una tecnica di decorazione artistica a smalto, nella quale dei sottili fili (filigrane) o listelli o piccoli tramezzi metallici (di solito rame), celle o alveoli (detti in francese cloisons), vengono saldati o incollati ad una lastra di supporto dell'opera da costruire; successivamente quindi, nelle zone rilevate dal metallo, viene colato dello smalto, ottenendo quindi una sorta di mosaico le cui tessere sono circoscritte esattamente dai listelli metallici.Questa tecnica è di tipo "additivo" di materia smalto su metallo, e non è quindi da confondere con la decorazione a smalto chiamata champlevé, che, come dice letteralmente lo stesso nome francese (campo levato) è invece sottrattiva; in quest'ultima tecnica infatti, il procedimento inizia (it)
- Cloisonné is een techniek van emailleren, waarbij men geplette draad in bepaalde motieven of figuren op een metalen ondergrond bevestigt. Dat kan met lijm gebeuren maar ook doordat men eerst een laag email aanbrengt, vervolgens de draad daarop aanbrengt en het voorwerp in de oven verhit waarbij de draad gedeeltelijk in de laag email zakt. De tussenruimten tussen de stukken draad worden met verschillende kleuren emailpoeder bedekt. De geplette draad voorkomt dat tijdens het verhitten van het email de kleuren in elkaar overvloeien. Elke kleur is dus opgesloten in zijn eigen cel. Men kan de kleurvakken ook van elkaar scheiden door kleidammetjes. (nl)
- Cloisonné (do francês cloison, divisão), técnica de trabalho em esmalte na qual tiras finas de metal são coladas sobre uma superfície, formando um desenho composto por vários pequenos compartimentos preenchidos com pasta de esmalte vitrificado. (pt)
- Клуазоннé (фр. cloisonné — разделённый перегородками, от cloison — перегородка, перемычка) — общее название различных технических приёмов в разных видах искусства. В частности, это позднейшее французское название применяли к «полихромному стилю» характерной кладки византийской архитектуры, в которой красные кирпичи обрамляли блоки светлого камня, что создавало на поверхности стены эффект «перегородчатого» узора. В отдельных случаях, например в греческих храмах XII—XIV веков на территории Италии и по берегам Адриатики применяли сочетания кирпича и глазурованных керамических плиток и даже круглых, блестящих на солнце тарелок («полихромный стиль»). (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}