About: Cloisonnism

An Entity of Type: SocialGroup107950920, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Cloisonnism is a style of post-Impressionist painting with bold and flat forms separated by dark contours. The term was coined by critic Édouard Dujardin on the occasion of the Salon des Indépendants, in March 1888. Artists Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier, and others started painting in this style in the late 19th century. The name evokes the technique of cloisonné, where wires (cloisons or "compartments") are soldered to the body of the piece, filled with powdered glass, and then fired. Many of the same painters also described their works as Synthetism, a closely related movement.

Property Value
dbo:abstract
  • El cloisonnisme és una tècnica desenvolupada en la segona meitat del segle xix per Émile Bernard, un dels primers integrants de l'Escola de Pont-Aven i per Gauguin. La seva influència procedia principalment del japonisme i de Louis Anquetin. És un estil de pintura postimpressionista on s'utilitzen colors plans, en contorns foscos siluetats perfectament delimitats. Es caracteritza pel seu efecte decoratiu, la seva qualitat formal i perquè les seves pintures no tenen profunditat ni ombres. Necessita algun efecte decoratiu. El seu nom ve donat per la seva similitud amb l'esmalt cloisonné, on els filferros o làmines estan soldats al cos de la peça formant alvèols o compartiments (cloissons), dipositant allí la massa vitrificable (pols de vidre) i posteriorment escalfant-ho. El terme va ser encunyat pel crític Édouard Dujardin en ocasió del , al març de 1888. Els artistes Émile Bernard, , Paul Gauguin, Paul Sérusier i uns altres, van començar a pintar en aquest estil a finals de la dècada de 1880. Molts dels pintors també descriuen les seves obres com a sintètiques (de sintetisme), un moviment molt relacionat. Uns altres artistes com Maurice Denis, Vincent van Gogh o Henri de Toulouse-Lautrec es van aproximar al cloisonnisme, cadascun a la seva manera. A El Crist groc (1889), citada sovint com l'obra cloisonnista per excel·lència, Gauguin va reduir la imatge a zones d'un sol color, separades per grans contorns negres. En l'obra, presta poca atenció a la perspectiva clàssica i elimina subtils gradacions de color (dos de les principals característiques de la pintura postrenaixentista. La separació cloisonnista dels colors reflecteix una apreciació de la discontinuïtat que caracteritza al modernisme. Actualment, la tècnica del cloisonnisme està associada inseparablement als còmics i dibuixos animats. Artistes contemporanis com Valerio Adami i Pierre Alechinsky utilitzen aquesta tècnica de pintura. (ca)
  • Cloisonismus byl umělecký směr konce 19. století v rámci postimpresionismu, vyznačující se používáním barevných ploch, většinou jasných a zářivých odstínů, které byly odděleny výraznými tmavými obrysy. Mezi hlavní představitele cloisonismu patří Émile Bernard a Paul Gauguin, jehož Žlutý Kristus (Le Christ jaune) z roku 1889 je považován za vrcholnou ukázku cloisonistické malby. (cs)
  • Der Cloisonismus (auch: Cloisonnismus, Cloisonné – von französisch cloison: Scheidewand, Verschlag; französisch cloisonner: unterteilen, durch eine Scheidewand trennen) bezeichnet eine Kunstform, bei der reine Farbtöne in großen Flächen von einer schwarzen oder farbigen Linie umrandet sind. Der Cloisonismus wurde beeinflusst durch die Technik des Drahtemails (Steg-Emaille, Zellenschmelz, Email zwischen Metalldrahtstegen), durch die mittelalterlichen Glasmalereien mit ihren Bleiruten und durch japanische Farbholzschnitte (siehe Japonismus). Anwendung findet der Cloisonismus zunächst im Symbolismus (Schule von Pont-Aven, Nabis), dann im Jugendstil, Expressionismus und in Comics. (de)
  • Ο όρος κλουασονισμός (γαλλ. cloisonnisme) αναφέρεται σε καλλιτεχνικό ρεύμα της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής, το οποίο άνθισε περί τα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Ως είδος συγγενεύει με τον μεταϊμπρεσιονισμό, με κύριο χαρακτηριστικό τη χρήση έντονων χρωμάτων και μορφών, οι οποίες διαχωρίζονται από αδρά, σκουρόχρωμα περιγράμματα. Η χρήση του νεολογισμού πιστώνεται στο Γάλλο κριτικό τέχνης και συγγραφέα , επί τη ευκαιρία των εγκαινίων της Λέσχης Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών (Salon des Indépendants), τον Μάρτιο του 1888. Ως τεχνοτροπία ανευρίσκεται σε πολλά έργα των Εμίλ Μπερνάρ, Λουί Ανκετέν, Πωλ Γκωγκέν, Πωλ Σερυζιέ και άλλων Γάλλων καλλιτεχνών των τελών του 19ου αιώνα. Η δε ετυμολογία του όρου ανάγεται στην τεχνοτροπία κλουαζονέ (cloisonné), κατά την οποία τα επιμέρους στοιχεία (φιγούρες, αντικείμενα) ενός έργου αποτελούν αυτόνομα τμήματα (cloisons), τα οποία διαχωρίζονται μεταξύ τους με σύρμα· τα κενά που δημιουργούνται , με το τελικό αποτέλεσμα να θυμίζει την τεχνοτροπία του βιτρώ. Πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν τον όρο , ο οποίος πλέον θεωρείται εφάμιλλο (αλλά ξεχωριστό) καλλιτεχνικό ρεύμα. Ο κίτρινος Χριστός του Γκωγκέν (1889) θεωρείται χαρακτηριστικό δείγμα κλουασονισμού, μια αφαιρετική κατά βάση τεχνοτροπία: οι λεπτομέρειες εξαφανίζονται κάτω από το «βάρος» μονόχρωμων περιοχών, οι οποίες οριοθετούνται με αδρά περιγράμματα. Η έννοια της προοπτικής και της φωτοσκίασης χάνονται, ενώ η ιδέα της χρωματικής ασυνέχειας αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της εν λόγω τεχνοτροπίας με το ευρύτερο ρεύμα του μοντερνισμού. (el)
  • Klozoneismo estas pentrarta teĥniko inventita en 1886 de juna pentristo, Louis Anquetin. Tiu teĥniko inspiriĝas el teĥniko de vitralo, de japana Ukijo-e (japanismo), de Epinal-bildo kaj de primitiva arto. Klozoneismo karakteriziĝas per areoj de koloro cirkaŭitaj de pli malhela streko. La ĉirkaŭaĵo ebligas limigi unukoloraĵojn unuj de aliaj. Ĝi ankaŭ ebligas reliefigi pentritajn elementojn. Antaŭulaj artistoj influitaj de Louis Anquetin kaj ankaŭ de japanismo estis Paul Gauguin kaj Émile Bernard. Ambaŭ fondis la Skolon de Pont-Aven en la malfruaj jardekoj de la 19-a jarcento, kiu utilis kiel katalizilo kaj disvastiganto de tiu teĥniko. Tamen, la depostulo pri patreco de klozoneismo estis la startpunkto de konflikto inter ambaŭ artistoj, kio definitive ĉesigis ilian kunlaboradon. Aliaj artistoj, kiaj Maurice Denis, Vincent van Gogh aŭ Henri de Toulouse-Lautrec alproksimiĝis al klozoneismo, ĉiu siamaniere. Hodiaŭ, klozoneismo estas teĥniko nedisigebla de bildliteraturo kaj animeo. Nuntempaj artistoj kiaj kaj Pierre Alechinsky alproprigis al si tiun pentristan teĥnikon. (eo)
  • Cloisonnism is a style of post-Impressionist painting with bold and flat forms separated by dark contours. The term was coined by critic Édouard Dujardin on the occasion of the Salon des Indépendants, in March 1888. Artists Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier, and others started painting in this style in the late 19th century. The name evokes the technique of cloisonné, where wires (cloisons or "compartments") are soldered to the body of the piece, filled with powdered glass, and then fired. Many of the same painters also described their works as Synthetism, a closely related movement. In The Yellow Christ (1889), often cited as a quintessential cloisonnist work, Gauguin reduced the image to areas of single colors separated by heavy black outlines. In such works he paid little attention to classical perspective and eliminated subtle gradations of color—two of the most characteristic principles of post-Renaissance painting. The cloisonnist separation of colors reflects an appreciation for discontinuity that is characteristic of Modernism. (en)
  • El cloisonismo (del francés cloissoné) es una técnica desarrollada en la segunda mitad del siglo XIX por Émile Bernard, uno de los primeros integrantes de la Escuela de Pont Aven y por Gauguin. Su influencia procedía principalmente del japonismo y de Louis Anquetin. Es un estilo de pintura postimpresionista donde se utilizan colores planos, en contornos oscuros silueteados perfectamente delimitados. Se caracteriza por su efecto decorativo, su calidad formal y sus pinturas no tienen profundidad ni sombras. Necesita algún efecto decorativo. Su nombre viene dado por su similitud con el esmalte cloisonné, donde los alambres o láminas están soldados al cuerpo de la pieza formando alvéolos o compartimentos (cloisons), depositando allí la masa vitrificable (polvo de vidrio) y posteriormente calentándolo. El término fue acuñado por el crítico Edouard Dujardin con ocasión del Salón de los Independientes, en marzo de 1888.​ Los artistas Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier y otros, comenzaron a pintar en este estilo a finales de la década de 1880. Muchos de los pintores también describen sus obras como sintéticas (de sintetismo), un movimiento muy relacionado. Otros artistas como Maurice Denis, Vincent Van Gogh o Henri de Toulouse-Lautrec se aproximaron al cloisonismo, cada uno a su manera. En El Cristo amarillo (1889), citada a menudo como la obra cloisonista por excelencia, Gauguin redujo la imagen a zonas de un solo color, separadas por grandes contornos negros. En la obra, presta poca atención a la perspectiva clásica y elimina sutiles gradaciones de color (dos de las principales características de la pintura postrenacentista. La separación cloisonista de los colores refleja una apreciación de la discontinuidad que caracteriza al modernismo.​ Al día de hoy, la técnica del cloisonismo está asociada inseparablemente a los cómics y dibujos animados. Artistas contemporáneos como Valerio Adami y Pierre Alechinsky utilizan esta técnica de pintura. (es)
  • Le cloisonnisme est un mouvement artistique de la fin du XIXe siècle. (fr)
  • クロワゾニスム(またはクロワゾニズム、クロワソニスム、クロワソニズム、Cloisonnism)とは、暗い輪郭線によって分けられたくっきりしたフォルムで描かれた、ポスト印象派の様式のこと。評論家のエドゥアール・デュジャルダン(Édouard Dujardin)の造語である。この様式は19世紀後期に、エミール・ベルナール、ルイ・アンクタン、ポール・ゴーギャンなどによって始められた。この名称は素地に金属線(cloisons=仕切り)を貼り付け、粉末ガラスを満たしてから焼く「クロワゾネ(cloisonné)」を思い起こさせる。 クロワゾニスムの代表としてあげられるのが『黄色いキリスト』(1889年)で、ゴーギャンは絵を黒い輪郭線で区切った単色の部分に切り詰めた。こうした作品で、ゴーギャンはポスト=ルネサンス絵画で最も重要な2つの要素、つまり「古典的な遠近法」をほとんど気にとめず、また「微妙な色のグラデーション」は大胆に省いた。 (ja)
  • Cloisonizm (kluazonizm) – sposób malowania opracowany przez Louisa Anquetina, Émile'a Bernarda i Paula Gauguina, kontynuowany przez malarzy skupionych wokół szkoły z Pont-Aven. Polegał na stosowaniu plam o jednolitej barwie otoczonych konturem. Nazwa wywodzi się od techniki zdobniczej cloisonné, polegającej na oddzielaniu elementów zdobniczych (np. szkła, kamieni szlachetnych itp.) za pomocą cienkich blaszek lub drutów, a utworzył ją Édouard Dujardin w 1888. (pl)
  • Il cloisonnisme è una tecnica pittorica che consiste nello stendere i colori sul dipinto in vaste campiture omogenee racchiudendoli entro i limiti di contorni netti. Il termine, utilizzato la prima volta dal critico d'arte Édouard Dujardin, evoca la tecnica, risalente al medioevo, di costruzione delle vetrate dove i contorni delle figure formano dei compartimenti (cloisons) i quali contornano i singoli pezzi di vetro colorato; un effetto simile lo si ottiene con la tecnica dello smalto su metallo, dove a ogni colore è riservato uno spazio che viene riempito con polvere di vetro, il manufatto è poi sottoposto ad alte temperature che fondono il vetro, andando a formare colori compatti e privi di effetti chiaroscurali. Scrisse Dujardin che Il cloisonnisme fu elaborato dai pittori Émile Bernard e Louis Anquetin nel 1887 come reazione al naturalismo luministico dell'impressionismo, la tendenza a prendere l'ispirazione creativa non più sulla sensazione ma sulla ideazione e su una visione incentrata su zone piatte di colore intenso e fu ripreso da Paul Gauguin nella sua celebre Visione dopo il sermone e dalla scuola di Pont-Aven. Una decisa polemica insorse fra Gauguin e Bernard, perché quest'ultimo riteneva di essere stato scavalcato e messo in ombra pur essendo stato l'ideatore della tecnica. (it)
  • Het cloisonnisme of synthetisme is een door het symbolisme beïnvloede postimpressionistische schilderstijl. De benaming is afgeleid van email cloisonné, een decoratietechniek voor bijvoorbeeld vazen. De term cloisonnisme werd op 9 mei 1888 voor het eerst gebruikt door kunstcriticus Édouard Dujardin in een artikel in de Revue Indépendante. Kenmerkend voor het cloisonnisme zijn vooral de grote heldere kleurvlakken die worden gescheiden door donkere contourlijnen. Er is verder weinig aandacht voor een kloppend perspectief. De werken hebben een platte, tweedimensionale uitstraling. De gele Christus van Paul Gauguin geldt als het schoolvoorbeeld. Ook Louis Anquetin, Émile Bernard, Paul Sérusier, Vincent van Gogh en Meijer de Haan hebben in deze stijl geschilderd. De term synthetisme hangt samen met het cloisonnisme, maar verwijst nadrukkelijker naar het streven om ideeën of gevoelens weer te geven, met veel aandacht voor esthetische vormgeving en minder voor natuurlijke vormen. (nl)
  • O cloisonnisme é um estilo da pintura pós-impressionista caracterizado por cores lisas delimitadas por contornos escuros. O termo foi utilizado pelo crítico Édouard Dujardin por ocasião do Salão dos Independentes em Março de 1888. Os artistas Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier, e outros, começaram a pintar com este estilo no final do século XIX. O nome remete para a técnica de cloisonné, onde arames (cloisons ou "compartimentos") são soldados ao corpo da peça, enchidos com pó de vidro e, em seguida, colocados no meio de chamas a altas temperaturas, numa técnica semelhante ao do vitral. Muitos daqueles pintores descrevem os seus trabalhos como sintetismo, um movimento com algumas semelhanças. No (1889), muito citado como o melhor exemplo de cloisonnisme, Gauguin reduz a imagem a áreas de uma única cor separadas por linhas escuras muito carregadas. Nestes trabalhos, ele deixa de lado a perspectiva clássica, e elimina as transições de cores (as gradações cromáticas como o degradê ou as técnicas de sensação de volume como o sfumato) — duas das principais características da pintura pós-renascentista. Uma forte influência na técnica de representação usada (não nos temas representados mas na forma de pintar) foram as estampas japonesas Ukiyo-e que cativaram a sociedade francesa daquela altura pela sua novidade, no chamado japonismo. Escreveu Paul Gauguin: "Olhe para os excelentes artistas japoneses, e verá a vida retratada no ar livre e ao sol sem sombras, a cor a ser usada apenas como combinação de tons, diversas harmonias, dando a impressão de calor etc." A separação das cores no cloisonnisme, reflecte um desejo de descontinuidade que é uma característica do modernismo. (pt)
  • Клуазонизм (от фр. cloison — перегородка) — термин, перенесённый в живопись из прикладного искусства. Обозначает особую манеру письма, разработанную Эмилем Бернаром и Луи Анкетеном в 1887 году, воспринятую Полем Гогеном и ставшую основой живописного «синтетического» символизма. (ru)
  • Cloisonism (av franska cloison, "skiljevägg") är en måleriteknik som kännetecknas av platta färgytor avgränsade av tjocka konturer. Stilen utvecklades av de franska symbolisterna under 1880-talet, framförallt av Émile Bernard och Paul Gauguin. (sv)
  • 分隔主義(英文:Cloisonnism),是十九世紀末後印象派的繪畫風格之一,使用輪廓明顯、扁平的構圖方式,且以黑色線條描邊。該名詞被評論家()使用來指稱於1888年3月在法國展出的()中的畫作風格。著名藝術家有()、()、高更(Paul Gauguin)、保羅·塞律西埃()。在藝術史的發展上,分隔主義和綜合主義()有關連。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 1371321 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 3010 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1084127473 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Cloisonismus byl umělecký směr konce 19. století v rámci postimpresionismu, vyznačující se používáním barevných ploch, většinou jasných a zářivých odstínů, které byly odděleny výraznými tmavými obrysy. Mezi hlavní představitele cloisonismu patří Émile Bernard a Paul Gauguin, jehož Žlutý Kristus (Le Christ jaune) z roku 1889 je považován za vrcholnou ukázku cloisonistické malby. (cs)
  • Der Cloisonismus (auch: Cloisonnismus, Cloisonné – von französisch cloison: Scheidewand, Verschlag; französisch cloisonner: unterteilen, durch eine Scheidewand trennen) bezeichnet eine Kunstform, bei der reine Farbtöne in großen Flächen von einer schwarzen oder farbigen Linie umrandet sind. Der Cloisonismus wurde beeinflusst durch die Technik des Drahtemails (Steg-Emaille, Zellenschmelz, Email zwischen Metalldrahtstegen), durch die mittelalterlichen Glasmalereien mit ihren Bleiruten und durch japanische Farbholzschnitte (siehe Japonismus). Anwendung findet der Cloisonismus zunächst im Symbolismus (Schule von Pont-Aven, Nabis), dann im Jugendstil, Expressionismus und in Comics. (de)
  • Le cloisonnisme est un mouvement artistique de la fin du XIXe siècle. (fr)
  • クロワゾニスム(またはクロワゾニズム、クロワソニスム、クロワソニズム、Cloisonnism)とは、暗い輪郭線によって分けられたくっきりしたフォルムで描かれた、ポスト印象派の様式のこと。評論家のエドゥアール・デュジャルダン(Édouard Dujardin)の造語である。この様式は19世紀後期に、エミール・ベルナール、ルイ・アンクタン、ポール・ゴーギャンなどによって始められた。この名称は素地に金属線(cloisons=仕切り)を貼り付け、粉末ガラスを満たしてから焼く「クロワゾネ(cloisonné)」を思い起こさせる。 クロワゾニスムの代表としてあげられるのが『黄色いキリスト』(1889年)で、ゴーギャンは絵を黒い輪郭線で区切った単色の部分に切り詰めた。こうした作品で、ゴーギャンはポスト=ルネサンス絵画で最も重要な2つの要素、つまり「古典的な遠近法」をほとんど気にとめず、また「微妙な色のグラデーション」は大胆に省いた。 (ja)
  • Cloisonizm (kluazonizm) – sposób malowania opracowany przez Louisa Anquetina, Émile'a Bernarda i Paula Gauguina, kontynuowany przez malarzy skupionych wokół szkoły z Pont-Aven. Polegał na stosowaniu plam o jednolitej barwie otoczonych konturem. Nazwa wywodzi się od techniki zdobniczej cloisonné, polegającej na oddzielaniu elementów zdobniczych (np. szkła, kamieni szlachetnych itp.) za pomocą cienkich blaszek lub drutów, a utworzył ją Édouard Dujardin w 1888. (pl)
  • Клуазонизм (от фр. cloison — перегородка) — термин, перенесённый в живопись из прикладного искусства. Обозначает особую манеру письма, разработанную Эмилем Бернаром и Луи Анкетеном в 1887 году, воспринятую Полем Гогеном и ставшую основой живописного «синтетического» символизма. (ru)
  • Cloisonism (av franska cloison, "skiljevägg") är en måleriteknik som kännetecknas av platta färgytor avgränsade av tjocka konturer. Stilen utvecklades av de franska symbolisterna under 1880-talet, framförallt av Émile Bernard och Paul Gauguin. (sv)
  • 分隔主義(英文:Cloisonnism),是十九世紀末後印象派的繪畫風格之一,使用輪廓明顯、扁平的構圖方式,且以黑色線條描邊。該名詞被評論家()使用來指稱於1888年3月在法國展出的()中的畫作風格。著名藝術家有()、()、高更(Paul Gauguin)、保羅·塞律西埃()。在藝術史的發展上,分隔主義和綜合主義()有關連。 (zh)
  • El cloisonnisme és una tècnica desenvolupada en la segona meitat del segle xix per Émile Bernard, un dels primers integrants de l'Escola de Pont-Aven i per Gauguin. La seva influència procedia principalment del japonisme i de Louis Anquetin. És un estil de pintura postimpressionista on s'utilitzen colors plans, en contorns foscos siluetats perfectament delimitats. Es caracteritza pel seu efecte decoratiu, la seva qualitat formal i perquè les seves pintures no tenen profunditat ni ombres. Necessita algun efecte decoratiu. (ca)
  • Ο όρος κλουασονισμός (γαλλ. cloisonnisme) αναφέρεται σε καλλιτεχνικό ρεύμα της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής, το οποίο άνθισε περί τα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Ως είδος συγγενεύει με τον μεταϊμπρεσιονισμό, με κύριο χαρακτηριστικό τη χρήση έντονων χρωμάτων και μορφών, οι οποίες διαχωρίζονται από αδρά, σκουρόχρωμα περιγράμματα. Η χρήση του νεολογισμού πιστώνεται στο Γάλλο κριτικό τέχνης και συγγραφέα , επί τη ευκαιρία των εγκαινίων της Λέσχης Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών (Salon des Indépendants), τον Μάρτιο του 1888. Ως τεχνοτροπία ανευρίσκεται σε πολλά έργα των Εμίλ Μπερνάρ, Λουί Ανκετέν, Πωλ Γκωγκέν, Πωλ Σερυζιέ και άλλων Γάλλων καλλιτεχνών των τελών του 19ου αιώνα. Η δε ετυμολογία του όρου ανάγεται στην τεχνοτροπία κλουαζονέ (cloisonné), κατά την οποία τα επιμέρους στοιχεία (φιγούρες, αντι (el)
  • Cloisonnism is a style of post-Impressionist painting with bold and flat forms separated by dark contours. The term was coined by critic Édouard Dujardin on the occasion of the Salon des Indépendants, in March 1888. Artists Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier, and others started painting in this style in the late 19th century. The name evokes the technique of cloisonné, where wires (cloisons or "compartments") are soldered to the body of the piece, filled with powdered glass, and then fired. Many of the same painters also described their works as Synthetism, a closely related movement. (en)
  • Klozoneismo estas pentrarta teĥniko inventita en 1886 de juna pentristo, Louis Anquetin. Tiu teĥniko inspiriĝas el teĥniko de vitralo, de japana Ukijo-e (japanismo), de Epinal-bildo kaj de primitiva arto. Klozoneismo karakteriziĝas per areoj de koloro cirkaŭitaj de pli malhela streko. La ĉirkaŭaĵo ebligas limigi unukoloraĵojn unuj de aliaj. Ĝi ankaŭ ebligas reliefigi pentritajn elementojn. Hodiaŭ, klozoneismo estas teĥniko nedisigebla de bildliteraturo kaj animeo. Nuntempaj artistoj kiaj kaj Pierre Alechinsky alproprigis al si tiun pentristan teĥnikon. (eo)
  • El cloisonismo (del francés cloissoné) es una técnica desarrollada en la segunda mitad del siglo XIX por Émile Bernard, uno de los primeros integrantes de la Escuela de Pont Aven y por Gauguin. Su influencia procedía principalmente del japonismo y de Louis Anquetin. Es un estilo de pintura postimpresionista donde se utilizan colores planos, en contornos oscuros silueteados perfectamente delimitados. Se caracteriza por su efecto decorativo, su calidad formal y sus pinturas no tienen profundidad ni sombras. Necesita algún efecto decorativo. (es)
  • Il cloisonnisme è una tecnica pittorica che consiste nello stendere i colori sul dipinto in vaste campiture omogenee racchiudendoli entro i limiti di contorni netti. Il termine, utilizzato la prima volta dal critico d'arte Édouard Dujardin, evoca la tecnica, risalente al medioevo, di costruzione delle vetrate dove i contorni delle figure formano dei compartimenti (cloisons) i quali contornano i singoli pezzi di vetro colorato; un effetto simile lo si ottiene con la tecnica dello smalto su metallo, dove a ogni colore è riservato uno spazio che viene riempito con polvere di vetro, il manufatto è poi sottoposto ad alte temperature che fondono il vetro, andando a formare colori compatti e privi di effetti chiaroscurali. Scrisse Dujardin che (it)
  • Het cloisonnisme of synthetisme is een door het symbolisme beïnvloede postimpressionistische schilderstijl. De benaming is afgeleid van email cloisonné, een decoratietechniek voor bijvoorbeeld vazen. De term cloisonnisme werd op 9 mei 1888 voor het eerst gebruikt door kunstcriticus Édouard Dujardin in een artikel in de Revue Indépendante. Kenmerkend voor het cloisonnisme zijn vooral de grote heldere kleurvlakken die worden gescheiden door donkere contourlijnen. Er is verder weinig aandacht voor een kloppend perspectief. De werken hebben een platte, tweedimensionale uitstraling. De gele Christus van Paul Gauguin geldt als het schoolvoorbeeld. Ook Louis Anquetin, Émile Bernard, Paul Sérusier, Vincent van Gogh en Meijer de Haan hebben in deze stijl geschilderd. (nl)
  • O cloisonnisme é um estilo da pintura pós-impressionista caracterizado por cores lisas delimitadas por contornos escuros. O termo foi utilizado pelo crítico Édouard Dujardin por ocasião do Salão dos Independentes em Março de 1888. Os artistas Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier, e outros, começaram a pintar com este estilo no final do século XIX. O nome remete para a técnica de cloisonné, onde arames (cloisons ou "compartimentos") são soldados ao corpo da peça, enchidos com pó de vidro e, em seguida, colocados no meio de chamas a altas temperaturas, numa técnica semelhante ao do vitral. Muitos daqueles pintores descrevem os seus trabalhos como sintetismo, um movimento com algumas semelhanças. (pt)
rdfs:label
  • Cloisonnisme (ca)
  • Cloisonismus (cs)
  • Cloisonismus (de)
  • Κλουασονισμός (el)
  • Klozoneismo (eo)
  • Cloisonismo (es)
  • Cloisonnism (en)
  • Cloisonnisme (fr)
  • Cloisonnisme (it)
  • クロワゾニスム (ja)
  • Cloisonizm (pl)
  • Cloisonnisme (nl)
  • Cloisonnisme (pt)
  • Клуазонизм (ru)
  • Cloisonism (sv)
  • 分隔主義 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:movement of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:movement of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License