About: Canto

An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The canto (Italian pronunciation: [ˈkanto]) is a principal form of division in medieval and modern long poetry.

Property Value
dbo:abstract
  • Canto (Plural: canti, von italienisch canto „Gesang“, ursprünglich vom lateinisch canto „ich singe“) bezeichnet in der Literatur eine Einheit langer Gedichte, insbesondere von Epen. Die Bezeichnung geht auf die Einteilung der Homerischen Epen Ilias und Odyssee in jeweils 24 Bücher zurück, die seit Johann Heinrich Voss' Übersetzung im Deutschen als "Gesänge" bezeichnet werden. Eine vergleichbare Struktur findet sich auch in anderen antiken Epen, insbesondere der Aeneis von Vergil, die wiederum Vorlage für Dantes Göttliche Komödie (100 Canti) war. Auch das indische Nationalepos, Valmikis Ramayana, ist in Gesänge gegliedert. Explizit als Canto bezeichneten in der Neuzeit die Dichter Lord Byron (1788–1824) und Ezra Pound (1885–1972) die kleinste Einheit ihrer berühmten Gedichtsammlungen Childe Harold’s Pilgrimage (Lord Byron) und The Cantos (Ezra Pound). Insbesondere Ezra Pounds Hauptwerk hat die Gattung und den Begriff der Cantos im 20. Jahrhundert lebendig gehalten. Auch das lyrische Werk von Giacomo Leopardi (1798–1837) wird unter Canti/Gesänge zusammengefasst – es handelt sich dabei aber um kein Versepos. Ein Einzelstück bezeichnet der Begriff Canto auch in Pablo Nerudas Canto General, der von Mikis Theodorakis vertont wurde. Die Gattungsbezeichnung ist bei Leopardi und Neruda weniger spezifisch als bei den erwähnten englischsprachigen Dichtern – in den romanischen Sprachen ist der Ausdruck 'canto' auch alltagssprachlich gebräuchlich. (de)
  • The canto (Italian pronunciation: [ˈkanto]) is a principal form of division in medieval and modern long poetry. (en)
  • El canto (pronunciación en italiano: /ˈkanto/) es una forma de división en la poesía larga medieval y moderna.​ La palabra «canto» se deriva de la palabra italiana para «cantar», que proviene del latín cantus, «canto», del verbo infinitivo canere, «cantar».​​ El uso del canto fue descrito en la edición de 1911 de la Encyclopædia Britannica como «una división conveniente cuando la poesía la cantaba con más frecuencia el juglar con su propio acompañamiento que la leída.»​ No existe un formato, construcción o estilo específico para un canto y no se limita a ningún tipo de poesía. Algunos poemas famosos que emplean la división del canto son la Divina Comedia de Dante (con 100 cantos),​ Los lusiadas de Camões (10 cantos), Jerusalén liberada de Torquato Tasso (20 cantos), Don Juan de Lord Byron (17 cantos, el último de los cuales está inacabado) y de Ezra Pound (116 cantos). La duración típica de un canto varía mucho de un poema a otro. El canto promedio en la Divina Comedia es de 142 versos, mientras que el canto promedio en Los lusiadas es de 882 versos. (es)
  • Canto (pengucapan bahasa Italia: [ˈkanto]) adalah sebuah bentuk utama dari pembagian pada abad pertengahan dan modern. Kata canto berasal dari kata Italia untuk "lagu" atau "nyanyi", yang berasal dari kata Latin cantus, "lafu", dari kata baku canere, "menyanyi". (in)
  • Avec le terme « chant » (provenant de l'italien canto), on peut désigner une composition poétique isolée bien que généralement on désigne par « chant » chacune des parties qui divisent un poème ou les cantiques qui le composent. Le chant constitue la principale forme de division d'un long poème, spécialement épique. (fr)
  • In poesia e in metrica il termine canto designa genericamente un componimento in versi e, più specificamente, un componimento lirico; oppure, in testi lunghi, indica ciascuna delle parti in cui si divide un poema o una sua cantica. È il titolo di componimenti brevi destinati a essere cantati, come Il Canto degli Italiani di Goffredo Mameli musicato da Michele Novaro, ed è il titolo di raccolte di versi e di rime, come i Canti di Giacomo Leopardi e i Canti di Aleardo Aleardi.Nell'altra accezione, è il nome di ciascuno dei cento canti che formano le tre cantiche della Divina Commedia e dei venti canti della Gerusalemme liberata. In particolare, il canto carnascialesco è un componimento poetico isolato, che ha struttura metrica simile a quella di una ballata, ha carattere libero, è vivace e spesso scherzevole. Esso s'intonava nelle mascherate di carnevale, specialmente a Firenze nel secolo XV e XVI. Composero canti carnascialeschi Lorenzo il Magnifico, Poliziano e altri. (it)
  • Um canto, em métrica poética, é a divisão principal de um poema longo, em especial da poesia épica. A palavra provém da língua italiana, onde "canto" tem o mesmo significado que em português: canção. Exemplos de famosos poemas divididos em cantos são: * Os Lusíadas, de Luís de Camões (10 cantos) * Don Juan, de Lord Byron * Ramayana, de Valmiki (500 cantos) * A Divina Comédia, de Dante Alighieri (100 cantos) * Cantos, de Leopardi * Os Cantos, de Ezra Pound (120 cantos) (pt)
  • Canto är en form av indelning i en lång dikt, speciellt en episk. Ordet kommer från italienska med ursprung från latinets cantus och betyder "sång", och har ett korollarium (men inget kognat) i sanskrit kāṇḍa, eller "kapitel." Berömda exempel på episk poesi som använder cantoindelning är Valmikis Ramayana (500 cantos) och ODZ, Dantes Divina Commedia (100 cantos) och Ezra Pounds The Cantos (120 cantos). Canto inom poesi kallas på svenska "sång". (sv)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 893850 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 3014 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1096391683 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdfs:comment
  • The canto (Italian pronunciation: [ˈkanto]) is a principal form of division in medieval and modern long poetry. (en)
  • Canto (pengucapan bahasa Italia: [ˈkanto]) adalah sebuah bentuk utama dari pembagian pada abad pertengahan dan modern. Kata canto berasal dari kata Italia untuk "lagu" atau "nyanyi", yang berasal dari kata Latin cantus, "lafu", dari kata baku canere, "menyanyi". (in)
  • Avec le terme « chant » (provenant de l'italien canto), on peut désigner une composition poétique isolée bien que généralement on désigne par « chant » chacune des parties qui divisent un poème ou les cantiques qui le composent. Le chant constitue la principale forme de division d'un long poème, spécialement épique. (fr)
  • Um canto, em métrica poética, é a divisão principal de um poema longo, em especial da poesia épica. A palavra provém da língua italiana, onde "canto" tem o mesmo significado que em português: canção. Exemplos de famosos poemas divididos em cantos são: * Os Lusíadas, de Luís de Camões (10 cantos) * Don Juan, de Lord Byron * Ramayana, de Valmiki (500 cantos) * A Divina Comédia, de Dante Alighieri (100 cantos) * Cantos, de Leopardi * Os Cantos, de Ezra Pound (120 cantos) (pt)
  • Canto är en form av indelning i en lång dikt, speciellt en episk. Ordet kommer från italienska med ursprung från latinets cantus och betyder "sång", och har ett korollarium (men inget kognat) i sanskrit kāṇḍa, eller "kapitel." Berömda exempel på episk poesi som använder cantoindelning är Valmikis Ramayana (500 cantos) och ODZ, Dantes Divina Commedia (100 cantos) och Ezra Pounds The Cantos (120 cantos). Canto inom poesi kallas på svenska "sång". (sv)
  • Canto (Plural: canti, von italienisch canto „Gesang“, ursprünglich vom lateinisch canto „ich singe“) bezeichnet in der Literatur eine Einheit langer Gedichte, insbesondere von Epen. Die Bezeichnung geht auf die Einteilung der Homerischen Epen Ilias und Odyssee in jeweils 24 Bücher zurück, die seit Johann Heinrich Voss' Übersetzung im Deutschen als "Gesänge" bezeichnet werden. Eine vergleichbare Struktur findet sich auch in anderen antiken Epen, insbesondere der Aeneis von Vergil, die wiederum Vorlage für Dantes Göttliche Komödie (100 Canti) war. Auch das indische Nationalepos, Valmikis Ramayana, ist in Gesänge gegliedert. (de)
  • El canto (pronunciación en italiano: /ˈkanto/) es una forma de división en la poesía larga medieval y moderna.​ La palabra «canto» se deriva de la palabra italiana para «cantar», que proviene del latín cantus, «canto», del verbo infinitivo canere, «cantar».​​ El uso del canto fue descrito en la edición de 1911 de la Encyclopædia Britannica como «una división conveniente cuando la poesía la cantaba con más frecuencia el juglar con su propio acompañamiento que la leída.»​ No existe un formato, construcción o estilo específico para un canto y no se limita a ningún tipo de poesía. (es)
  • In poesia e in metrica il termine canto designa genericamente un componimento in versi e, più specificamente, un componimento lirico; oppure, in testi lunghi, indica ciascuna delle parti in cui si divide un poema o una sua cantica. In particolare, il canto carnascialesco è un componimento poetico isolato, che ha struttura metrica simile a quella di una ballata, ha carattere libero, è vivace e spesso scherzevole. Esso s'intonava nelle mascherate di carnevale, specialmente a Firenze nel secolo XV e XVI. Composero canti carnascialeschi Lorenzo il Magnifico, Poliziano e altri. (it)
rdfs:label
  • Canto (en)
  • Canto (Literatur) (de)
  • Canto (métrica) (es)
  • Canto (in)
  • Chant (métrique) (fr)
  • Canto (metrica) (it)
  • Canto (métrica) (pt)
  • Canto (sv)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:genre of
is dbo:literaryGenre of
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is gold:hypernym of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License