| dbo:abstract
|
- En el marc de la teologia cristiana, l'absolució (del llatí absolvere, "alliberar de", "exculpar") és un pronunciament del perdó dels pecats que es dona a una persona que s'ha penedit, atorgada durant el sagrament de la penitència. El terme s'empra en el marc del catolicisme, en les esglésies ortodoxes, l'anglicanisme i el luteranisme. (ca)
- Absolution is a traditional theological term for the forgiveness imparted by ordained Christian priests and experienced by Christian penitents. It is a universal feature of the historic churches of Christendom, although the theology and the practice of absolution vary between denominations. Some traditions see absolution as a sacrament — the Sacrament of Penance. This concept is found in the Catholic Church, Eastern Orthodox Church, Oriental Orthodox Churches, Assyrian Church of the East and the Lutheran Church. In other traditions, including the Anglican Communion and Methodism, absolution is seen as part of the sacramental life of the church, although both traditions are theologically predicated upon the Book of Common Prayer, which counts absolution amongst the five rites described as "Commonly called Sacraments, but not to be counted for Sacraments of the Gospel". Confession and Absolution is practiced in the Irvingian Churches, though it is not a sacrament. The concept of private absolution within the life of the Church is largely rejected by the Reformed Protestant tradition, because Calvinist theology holds that the elect have no need for absolution, and the reprobate cannot benefit from it. (en)
- Das Wort Absolution (lat. absolvere „loslösen“, „freisprechen“) steht für Lossprechung und bedeutet die Vergebung einer Sünde nach der Beichte. (de)
- Absolvo havas, inter la multaj signifoj, ankaŭ unu religia-teologian, precipe se referenciata al kristanismo. Tiukaze ĝi enirigas en la agon per kiu la sacerdoto, en la sakramento de la konfeso, liberigas la konfesan pentinton el la pekoj. Tiu koncepto de absolvo realiĝas nur se: 1) la pentinto sincere konfesas siajn pekojn kaj vere pentas kaj sincere intencas eviti fali en pekojn en la estonteco; 2) la administranto estis valide sacerdotigita kaj kanone ŝarĝita por absolvi la personojn jure dependantajn de la religia aŭtoritato koncedinta. La kristanaj eklezioj praktikantaj la absolvan sakramenton konscias ke ĝi mem havas la povon liberigi el la pekoj plenumitaj post la bapto pro tio ke Kristo starigis la sakramenton de la pardono de pekoj kiam li, resurektinte, elspiris sur la apostolojn dirante: « Ricevu la Sanktan Spiriton: Kies pekojn vi pardonos, al tiuj ili estas pardonitaj; kies vi retenos, ili estas retenitaj » (Joh 20,22-23) Ĉe tiu eksplicita konfido troviĝas en la Nova Testamento diversaj aludoj kaj invitoj de Jesuo ke la apostoloj faru kion li faras. Kaj oni aldonu la konstantan eklezian pratikadon pri tiu sakramento (vidu Ignacon, Tertulianon, Ireneon, Kiprianon ktp). Tiu lasta, ekzemple, opiniis ke tiu povo por pardoni la pekojn povas etendiĝi, kelkkaze, ankaŭ al la diakonoj, sed la diversaj komunumoj ne akceptis tion. (eo)
- En la teología católica, la absolución (del latín absolvere: liberar de, exculpar) es un pronunciamiento del perdón de los pecados hecho a una persona que se ha arrepentido, otorgada durante el sacramento de la penitencia. La tradición católica (tanto latina como oriental) señala que este rito está basado en el indulto que Jesús de Nazaret otorgó a los pecadores durante su ministerio y en la autoridad otorgada tanto a Simón Pedro para "atar y desatar" como a los doce "para perdonar y retener pecados" (Mateo 16, 19; 18, 18 y Juan 20, 21-23). En los primeros tiempos de la iglesia, el sacerdote absolvía a los pecadores arrepentidos después de haber confesado y realizado su penitencia públicamente. Canónicamente es el acto por el cual un sacerdote, teniendo la necesaria jurisdicción, restituye la gracia perdida por el pecado. Es parte esencial del Sacramento de Reconciliación por el cual Dios perdona los pecados. La absolución requiere que el penitente haga una buena confesión. La fórmula de absolución en uso en la Iglesia latina expresa el elemento esencial de este sacramento: el Padre de la misericordia es la fuente de todo perdón. Realiza la reconciliación de los pecadores por la Pascua de su Hijo y el don de su Espíritu, a través de la oración y el ministerio de la Iglesia: «Dios, Padre misericordioso, que reconcilió consigo al mundo por la muerte y la resurrección de su Hijo y derramó el Espíritu Santo para la remisión de los pecados, te conceda, por el ministerio de la Iglesia, el perdón y la paz. Y yo te absuelvo de tus pecados en el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo». Catecismo de la Iglesia Católica. 1449 A lo cual el penitente contesta, "Amén." Conforme al Código de Derecho Canónico, la absolución no puede darse si no media la confesión individual de los pecados, salvo en los casos en los que el peligro de muerte haga imposible oír dicha confesión y ante una "necesidad grave". (es)
- Dans le christianisme, l’absolution est le pardon que Dieu accorde à celui qui se repent de ses péchés. Si tous les chrétiens croient en un Dieu, père miséricordieux qui pardonne à ceux qui se repentent, les traditions catholique et orthodoxe ont développé une forme sacramentelle de l’absolution, c’est-à-dire un rite religieux, par lequel le pénitent est assuré — dans une certitude de foi — qu’il est effectivement pardonné par Dieu. C’est le sacrement de réconciliation. (fr)
- Absolusi adalah sebuah pernyataan pengampunan atas dosa-dosa pribadi kepada orang yang bertobat. Kata ini berasal dari bahasa Latin "absolvo" yang berarti membebaskan. Pada zaman Gereja Lama, absolusi diberikan kepada seseorang (disebut juga peniten) yang mengakukan dosanya di depan imam. Berdasarkan pengakuan dosanya, uskup mengucapkan doa absolusi sambil menumpangkan tangannya ke atas orang yang sedang mengaku dosa. Di mana pada abad ke-8 seorang uskup mengucapkan pernyataan pengampunan dosa dalam bahasa Latin yakni: Ego te absolvo a peccatis tuis in nomine Patris et Filli et Spiritus Sancti, yang artinya adalah: "Aku membebaskanmu dari dosa-dosamu dalam nama Bapa, Putera, dan Roh Kudus." Namun saat ini pengakuan dosa cukup dilakukan secara pribadi di hadapan seorang imam. Absolusi dapat berupa sebuah pernyataan atau bentuk permohonan, merujuk pada pengampunan yang diberikan oleh Kristus. Absolusi merupakan bagian pokok dari Sakramen Pengakuan Dosa di Gereja Katolik dan Gereja Ortodoks Timur; namun juga digunakan dalam "pengakuan" di Komuni Anglikan dan sebagian Gereja Lutheran, walaupun tidak dipandang sebagai sakramen. Beberapa reformator gereja Protestan menolak rumusan absolusi, karena menurut mereka dosa seseorang dapat secara langsung diucapkan kepada Tuhan. (in)
- L'assoluzione, dal latino Ab (da) solvere (rendere libero), è la remissione dei peccati, o della punizione ricevuta a causa di un peccato, accordata da alcune Chiese cristiane. (it)
- Absolutie is het vergeven van één of meerdere zonden. De term komt uit de Rooms-Katholieke Kerk. Het begrip absolutie stamt uit de tijd van paus Calixtus I. Binnen de Kerk waren er rond de tijd van dit pauselijk decreet meerdere stromingen, die verschillend over zondig gedrag dachten, zoals de gnostici, de donatici en de gewone hoofdstroom van de Kerk van Rome. Met het Concilie van Nicaea, en de daar gepredikte verzoeningsleer, vond de absolutie als uitdrukking zijn definitieve ingang in de officiële doctrines van de Kerk. De absolutie staat ook wel synoniem voor het sacrament van de biecht. Van de biecht is de absolutie, als sacramentele ritus waarin de zonden door de priester vergeven worden uit naam van Christus, het voornaamste deel. (nl)
- Rozgrzeszenie (absolucja) – ostatni element sakramentu pokuty przed zadośćuczynieniem, odmówienie przez spowiednika formuły, która oczyszcza penitenta z grzechów. Jest ono skuteczne tylko wówczas, gdy penitent jest do niego dysponowany, czyli spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów, żal, postanowienie poprawy). Jeśli brak dyspozycji penitenta ujawnia się w spowiedzi, spowiednik winien odmówić rozgrzeszenia, natomiast jeśli ten brak pozostaje ukryty, wypowiedziane rozgrzeszenie i tak nie odnosi skutku. Teologiczne podstawy rozgrzeszenia znajdują się w Piśmie Świętym. Jezus Chrystus zleca Apostołom to zadanie w słowach: "Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (J 20,23). Na mocy tych słów Apostołowie oraz ich następcy otrzymali władzę odpuszczania i zatrzymywania grzechów. W świetle nauki chrześcijańskiej wszystkie grzechy mogą zostać odpuszczone. Potwierdzają to m.in. następujące fragmenty Pisma Świętego: Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego. Mówili bowiem: "Ma ducha nieczystego.". (Mk 3,28-30) Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym. (Mt 12,31-32). Grzech przeciwko Duchowi Świętemu nie jest pojedynczym grzechem. Grzech ten polega na zdecydowanej, całkowitej odmowie przyjęcia Miłosierdzia Bożego przez całe życie. Jego nieprzebaczalność wynika zatem z natury tego grzechu, a nie z tego, że Miłosierdzie Boże jest w jakikolwiek sposób ograniczone. Pełna formuła rozgrzeszenia w Kościele katolickim ma brzmienie: Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna, i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W naglących sytuacjach (np. niebezpieczeństwo śmierci) spowiednik może wypowiedzieć tylko ostatnie zdanie. (pl)
- Absolvição, num contexto litúrgico, é a declaração do perdão divino dos pecados confessados. Entre os protestantes, a absolvição é sempre declarada no momento do culto. Na tradição reformada, a absolvição pode ser também chamada declaração de perdão ou promessa da graça. (pt)
- Avlösning, absolution, är den handling genom vilken prästen tillsäger någon syndernas förlåtelse, vanligen i gudstjänst eller vid bikt. I den romersk-katolska och den ortodoxa kyrkan ingår avlösningen i botens sakrament. Även inom lutherdomen kan bikten eller avlösningen räknas som ett sakrament. (sv)
- Абсолю́ция (лат. absolutio — освобождение) — термин, использующийся в христианском богослужении и богословии, а также в юриспруденции: 1.
* богослужение, отпущение грехов в силу исповеди (у католиков), в силу раскаяния (у протестантов); 2.
* объявление невиновности, оправдание; освобождение судебным приговором от наказания или обвинения. (ru)
- Абсолю́ція (лат. absolutio, «звільнення», «виправдання») 1.
* у юриспруденції постанова суду, за якою підсудний звільняється від покарання. Абсолюція як юридичний термін може позначати вирок судді, за яким відповідач у цивільних справах звільняється від пред'явлених до нього вимог, а обвинувачений по кримінальних — від звинувачення через брак доказів. У загальному праві абсолюція синонім виправдання «excuse», іноді також синонім амністії. 2.
* у християнстві — надане Церквою відпущення гріхів, або відпущення покарання за гріхи. У вузькому значенні — акт звільнення особи від гріха священиком під час таїнства покаяння. Передбачає розкаяння, сповідь і намір не грішити. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- En el marc de la teologia cristiana, l'absolució (del llatí absolvere, "alliberar de", "exculpar") és un pronunciament del perdó dels pecats que es dona a una persona que s'ha penedit, atorgada durant el sagrament de la penitència. El terme s'empra en el marc del catolicisme, en les esglésies ortodoxes, l'anglicanisme i el luteranisme. (ca)
- Das Wort Absolution (lat. absolvere „loslösen“, „freisprechen“) steht für Lossprechung und bedeutet die Vergebung einer Sünde nach der Beichte. (de)
- Dans le christianisme, l’absolution est le pardon que Dieu accorde à celui qui se repent de ses péchés. Si tous les chrétiens croient en un Dieu, père miséricordieux qui pardonne à ceux qui se repentent, les traditions catholique et orthodoxe ont développé une forme sacramentelle de l’absolution, c’est-à-dire un rite religieux, par lequel le pénitent est assuré — dans une certitude de foi — qu’il est effectivement pardonné par Dieu. C’est le sacrement de réconciliation. (fr)
- L'assoluzione, dal latino Ab (da) solvere (rendere libero), è la remissione dei peccati, o della punizione ricevuta a causa di un peccato, accordata da alcune Chiese cristiane. (it)
- Absolvição, num contexto litúrgico, é a declaração do perdão divino dos pecados confessados. Entre os protestantes, a absolvição é sempre declarada no momento do culto. Na tradição reformada, a absolvição pode ser também chamada declaração de perdão ou promessa da graça. (pt)
- Avlösning, absolution, är den handling genom vilken prästen tillsäger någon syndernas förlåtelse, vanligen i gudstjänst eller vid bikt. I den romersk-katolska och den ortodoxa kyrkan ingår avlösningen i botens sakrament. Även inom lutherdomen kan bikten eller avlösningen räknas som ett sakrament. (sv)
- Абсолю́ция (лат. absolutio — освобождение) — термин, использующийся в христианском богослужении и богословии, а также в юриспруденции: 1.
* богослужение, отпущение грехов в силу исповеди (у католиков), в силу раскаяния (у протестантов); 2.
* объявление невиновности, оправдание; освобождение судебным приговором от наказания или обвинения. (ru)
- Абсолю́ція (лат. absolutio, «звільнення», «виправдання») 1.
* у юриспруденції постанова суду, за якою підсудний звільняється від покарання. Абсолюція як юридичний термін може позначати вирок судді, за яким відповідач у цивільних справах звільняється від пред'явлених до нього вимог, а обвинувачений по кримінальних — від звинувачення через брак доказів. У загальному праві абсолюція синонім виправдання «excuse», іноді також синонім амністії. 2.
* у християнстві — надане Церквою відпущення гріхів, або відпущення покарання за гріхи. У вузькому значенні — акт звільнення особи від гріха священиком під час таїнства покаяння. Передбачає розкаяння, сповідь і намір не грішити. (uk)
- Absolution is a traditional theological term for the forgiveness imparted by ordained Christian priests and experienced by Christian penitents. It is a universal feature of the historic churches of Christendom, although the theology and the practice of absolution vary between denominations. The concept of private absolution within the life of the Church is largely rejected by the Reformed Protestant tradition, because Calvinist theology holds that the elect have no need for absolution, and the reprobate cannot benefit from it. (en)
- Absolvo havas, inter la multaj signifoj, ankaŭ unu religia-teologian, precipe se referenciata al kristanismo. Tiukaze ĝi enirigas en la agon per kiu la sacerdoto, en la sakramento de la konfeso, liberigas la konfesan pentinton el la pekoj. Tiu koncepto de absolvo realiĝas nur se: 1) la pentinto sincere konfesas siajn pekojn kaj vere pentas kaj sincere intencas eviti fali en pekojn en la estonteco; 2) la administranto estis valide sacerdotigita kaj kanone ŝarĝita por absolvi la personojn jure dependantajn de la religia aŭtoritato koncedinta. (eo)
- En la teología católica, la absolución (del latín absolvere: liberar de, exculpar) es un pronunciamiento del perdón de los pecados hecho a una persona que se ha arrepentido, otorgada durante el sacramento de la penitencia. Canónicamente es el acto por el cual un sacerdote, teniendo la necesaria jurisdicción, restituye la gracia perdida por el pecado. Es parte esencial del Sacramento de Reconciliación por el cual Dios perdona los pecados. La absolución requiere que el penitente haga una buena confesión. A lo cual el penitente contesta, "Amén." (es)
- Absolusi adalah sebuah pernyataan pengampunan atas dosa-dosa pribadi kepada orang yang bertobat. Kata ini berasal dari bahasa Latin "absolvo" yang berarti membebaskan. Pada zaman Gereja Lama, absolusi diberikan kepada seseorang (disebut juga peniten) yang mengakukan dosanya di depan imam. Berdasarkan pengakuan dosanya, uskup mengucapkan doa absolusi sambil menumpangkan tangannya ke atas orang yang sedang mengaku dosa. Di mana pada abad ke-8 seorang uskup mengucapkan pernyataan pengampunan dosa dalam bahasa Latin yakni: Ego te absolvo a peccatis tuis in nomine Patris et Filli et Spiritus Sancti, yang artinya adalah: "Aku membebaskanmu dari dosa-dosamu dalam nama Bapa, Putera, dan Roh Kudus." Namun saat ini pengakuan dosa cukup dilakukan secara pribadi di hadapan seorang imam. (in)
- Absolutie is het vergeven van één of meerdere zonden. De term komt uit de Rooms-Katholieke Kerk. Het begrip absolutie stamt uit de tijd van paus Calixtus I. Binnen de Kerk waren er rond de tijd van dit pauselijk decreet meerdere stromingen, die verschillend over zondig gedrag dachten, zoals de gnostici, de donatici en de gewone hoofdstroom van de Kerk van Rome. Met het Concilie van Nicaea, en de daar gepredikte verzoeningsleer, vond de absolutie als uitdrukking zijn definitieve ingang in de officiële doctrines van de Kerk. (nl)
- Rozgrzeszenie (absolucja) – ostatni element sakramentu pokuty przed zadośćuczynieniem, odmówienie przez spowiednika formuły, która oczyszcza penitenta z grzechów. Jest ono skuteczne tylko wówczas, gdy penitent jest do niego dysponowany, czyli spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów, żal, postanowienie poprawy). Jeśli brak dyspozycji penitenta ujawnia się w spowiedzi, spowiednik winien odmówić rozgrzeszenia, natomiast jeśli ten brak pozostaje ukryty, wypowiedziane rozgrzeszenie i tak nie odnosi skutku. (pl)
|
