| dbo:abstract
|
- Primer Concili de Constantinoble (381, 2n general o ecumènic) fou convocat per l'emperador Teodosi I el Gran. El Primer Concili de Constantinoble celebrat l'any 381 va confirmar el credo aprovat al Concili de Nicea I i es va centrar en l'anàlisi de la natura de l'Esperit Sant, per justificar la doctrina de la Santíssima Trinitat. Aquest concili va augmentar el poder de la seu, Constantinoble, enfront Roma i la va proclamar de facto capital del cristianisme oriental. Es van declarar heretgies les idees del priscil·lianisme i dels corrents sorgits de l'arrianisme, com les defensades per Macedoni de Tràcia o Apol·linar de Laodicea. Fou convocat en virtut de lletres del Papa i presidit primer per Meleci d'Antioquia, i a la mort d'aquest per Gregori de Nazianz i per Nectari successivament. Concorregueren al concili 150 bisbes catòlics i 36 d'herètics. Les seves actes varen desaparèixer quasi completament, i per això el procés de les seves tasques s'ha de treure de Sòcrates, i Teodoret. Abans de tot, es confirmà l'elecció de Gregori de Nazianz com a bisbe de Constantinoble; després es procedí a complir altres finalitats per les quals s'havia convocat, que eren: confirmar el credo de Nicea, reconciliar els semiarrians amb l'Església catòlica i posar fi a l'heretgia macedoniana. Hi ha raons per a creure que en aquest concili es va redactar un tractat formal sobre la doctrina catòlica de la Santíssima Trinitat i contra l'apol·linarisme; però aquest important document no ha arribat fins avui. Només ha arribat el primer cànon del concili i la fórmula del famós credo nicenoconstantinopolità, que és com una amplificació del de Nicena i sembla que la data més remota, havent estat probablement composta, de 369 a 373, per Ciril de Jerusalem. Els cànons d'aquest concili són, segons els grecs, set, i segons els més antics texts llatins, quatre. El primer és un anatema contra els matisos de l'arrianisme (eunomians, eudoxians, fotinians, apol·linaristes, i macedonians); el segon dictà lleis vers el govern de les diòcesis pels bisbes; el tercer declarà que sent Constantinoble la nova Roma, el bisbe d'ella havia de gaudir d'una certa preeminència després del bisbe de Roma. Aquest Canon fou molt debatut: els llegats pontificis del concili de Calcedònia el refusaren, i sant (Ep. CVI in P. L. LIV, 1003, 1005) diu que el tal cànon no fou mai sotmès a l'aprovació de la seu apostòlica; a més, els correctors romans de (1582) digueren d'ell: canon hic ex iis est, quos apostolica Romana sedes a principio et longo post tempore non recipit (Dist. XXII, t. 3). El cànon quart dona per invàlida la consagració de Màxim, bisbe de Constantinoble. El caràcter ecumènic d'aquest concili de Calcedònia (451); Gregori el Magne, seguint l'exemple dels papes Virgili i Pelagi II, el reconegué per un dels quatre concilis generals, però només en les seves declaracions dogmàtiques. (ca)
- První konstantinopolský koncil (květen – 9. červenec 381), který většina církví uznává jako druhý ekumenický koncil, svolal císař Theodosius I., aby podpořil Nicejské vyznání a vypořádal se po půlstoletí rozporů s ariánskou kontroverzí. Koncil krom toho Nicejské vyznání doplnil o další věroučné výroky týkající se božství Ducha svatého. Roku 380 se císařové Gratianus a Theodosius I. rozhodli svolat koncil, který by se postavil stále silnému ariánství a který by také rozhodl v případu konstantinopolského biskupa . Koncil se sešel v květnu následujícího roku a zúčastnilo se ho 150 biskupů, všichni z východní části říše. Koncilu postupně předsedali , Melétios z Antiochie, Grégorios z Nazianzu a . Koncil zvolil Grégoria (Řehoře) Naziánského konstantinopolským patriarchou, ten však několik měsíců nato rezignoval a uvolnil toto místo Nektariovi. Maximos byl odsouzen a Melétios z Antiochie ustanovil za biskupa Konstantinopole . Po Melétiově náhlém úmrtí předsedal Grégorios koncilu až do příjezdu , který měl předložit požadavky papeže. Ten požadoval, aby byl Maximos poslán do exilu a aby koncil zakázal přesunu biskupů z jednoho místa na druhé. Když však dorazil na koncil , označil ustanovení Grégoria konstantinopolským biskupem za neplatné. Grégorios rezignoval na svůj úřad a za konstantinopolského biskupa byl zvolen , dosud katechumen. Koncil schválil čtyři disciplinární kánony. První z nich je namířen proti ariánství a různým ariánským sektám. Druhý omezuje moc biskupů na území jejich diecéze. Třetí kánon ustanovuje konstantinopolský biskupský stolec na druhé místo co do cti a důstojnosti. Poslední z těchto kánonů odsuzuje Maxima a jeho následovníky. Tři z těchto kánonů měly oslabit pozici Alexandrie. Pátý a šestý kánon přijala synoda, která se sešla v Konstantinopoli roku 382. Sedmý kánon je vytržen z listu, který konstantinopolská církev poslala . (cs)
- المجمع المسكوني الثاني هو أحد المجامع المسكونية السبعة وفق للكنيستين الرومانيّة والبيزنطيّة وأحد المجامع المسكونية الأربعة وفق الكنائس الشرقيّة القبطيّة والأرمنيّة والسريانيّة. (ar)
- Das Erste Konzil von Konstantinopel (das zweite ökumenische Konzil) wurde von Kaiser Theodosius im Jahre 381 einberufen. Unter anderem sollten die jahrzehntelangen Auseinandersetzungen zwischen Anhängern des Bekenntnis von Nicäa und den ‚Anti-Nicäern‘ bzw. tatsächlichen oder vermeintlichen Arianern endlich gelöst werden, nachdem ab etwa 362 in der Frage der Trinitätslehre verstärkt Beweglichkeit und Kompromissfähigkeit in die Diskussionen eingezogen waren. (de)
- Η Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως Β΄ Οικουμενική, ήταν η εκκλησιαστική σύνοδος που διενεργήθηκε το 381 μ.Χ. και συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄, μετά από προτροπή του Μελετίου Αντιοχείας. Στόχος της ήταν η εκκλησιαστική ειρήνευση, αλλά και η «ἐπίλυσις τῶν ἀναφυέντων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ κρισίμων θεολογικῶν καὶ διοικητικῶν προβλημάτων». Κύρια εστία εντάσεων μετά την Α΄ Οικουμενική σύνοδο, αποδείχτηκε ο προσδιορισμός της υπόστασης του Αγίου Πνεύματος, αλλά και η συνεχιζόμενη αμφισβήτηση της υποστάσεως του Υιού με τον Πατέρα. Η σύνοδος αυτή αποτέλεσε κατ´ουσίαν το κύκνειο άσμα της αρειανικής διαμάχης στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αφού μετά τη σύνοδο του 383 στη Κωνσταντινούπολη, καμία άλλη σύνοδος δεν ασχολήθηκε ξανά με το ζήτημα αυτό, ενώ έδρασε καταλυτικά και στη δυτική επαρχία της αυτοκρατορίας, όχι όμως και στην υπόλοιπη Δύση, που λόγω της ισχυρής Γοτθικής παρουσίας συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια ακόμη. (el)
- La Unua koncilio de Konstantinopolo (antikve-greke Πρώτη σῠ́νοδος τῆς Κωνστᾰντῑνουπόλεως, Prṓtē súnodos tēs Kōnstantīnoupóleōs, latine Concilium Cōnstantīnopolītānum prīmum) okazis inter majo kaj julio de 381, konsiderata kiel la 2-a Ekumena Koncilio por la kredantoj de la Katolika Eklezio, Ortodoksa Eklezio, Orientaj ortodoksaj eklezioj (Kopta Eklezio, Armena Apostola Eklezio kaj aliaj) Anglikanismo kaj Luteranismo. (eo)
- The First Council of Constantinople (Latin: Concilium Constantinopolitanum; Greek: Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως) was a council of Christian bishops convened in Constantinople (now Istanbul, Turkey) in AD 381 by the Roman Emperor Theodosius I. This second ecumenical council, an effort to attain consensus in the church through an assembly representing all of Christendom, except for the Western Church, confirmed the Nicene Creed, expanding the doctrine thereof to produce the Niceno-Constantinopolitan Creed, and dealt with sundry other matters. It met from May to July 381 in the Church of Hagia Irene and was affirmed as ecumenical in 451 at the Council of Chalcedon. (en)
- Konstantinoplako I. kontzilioa (Bigarren kontzilio ekumenikoa) 381ean egin zen Konstantinoplan (gaur egungo Istanbul, Turkia), Teodosio I.a Handiak deituta. Kontzilio hau Eliza Katolikoak, Eliza Ortodoxoak, Eliza Luteranoak eta Eliza Anglikanoak onartzen dute. (eu)
- El Primer Concilio de Constantinopla se celebró entre mayo y julio de 381, está considerado el II de los siete primeros concilios ecuménicos por la Iglesia católica, la Iglesia ortodoxa, las Iglesias ortodoxas orientales y la Iglesia asiria del Oriente. El carácter ecuménico del concilio, en el que no participó ningún exponente de la Iglesia occidental, fue confirmado por el Concilio de Calcedonia en 451, pero solo con el papa Gregorio Magno (590-604) fue definitivamente incluido entre los concilios ecuménicos católicos (aunque solo los primeros 4 cánones). (es)
- Le premier concile de Constantinople, convoqué de mai à juillet 381, par l'empereur Théodose Ier, responsable de l'Orient, est le deuxième concile œcuménique de l'histoire du christianisme, après celui de Nicée. Théodose n'ayant pas invité les évêques d'Occident dont les juridictions dépendaient de son collègue Gratien, le concile réunit cent cinquante évêques, tous orientaux. Il est présidé par Mélèce Ier d'Antioche, puis, à sa mort, par Grégoire de Nazianze. Ce concile poursuit la réflexion dogmatique du premier concile de Nicée en proclamant la divinité du Saint-Esprit. Il établit un symbole de foi désigné sous le nom de symbole de Nicée-Constantinople qui complète le symbole de foi proclamé à Nicée. Il affirme aussi que « l'évêque de Constantinople tient le premier rang après l'évêque de Rome parce que Constantinople est la nouvelle Rome ». (fr)
- Konsili Konstantinopel I (bahasa Yunani: Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, Proti sinodos tis Konstantinopoleos; bahasa Latin: Concilium Constantinopolitanum Primum) adalah konsili para uskup yang diselenggarakan Kaisar Teodosius I di Konstantinopel pada tahun 381. Konsili ekumene yang kedua ini merupakan usaha untuk mencapai mufakat di dalam tubuh Gereja melalui suatu majelis permusyawaratan yang mewakili segenap Dunia Kristen, kecuali Gereja Barat. Selain mengukuhkan Syahadat Nikea dengan memperluas doktrin sehingga melahirkan Syahadat Nikea-Konstantinopel, Konsili Konstantinopel I juga menggumuli bermacam-macam soal lain. Konsili Konstantinopel I bersidang dari bulan Mei sampai bulan Juli 381 di Gereja Haya Irene, dan dikukuhkan sebagai konsili ekumene oleh Konsili Kalsedon tahun 451. (in)
- Il primo concilio di Costantinopoli, secondo concilio ecumenico della Chiesa cristiana, fu convocato dall'imperatore Teodosio I e tenuto tra maggio e luglio del 381. Insieme ai concili di Nicea I, Efeso e Calcedonia, fu determinante nello stabilire la questione trinitaria e cristologica. Il carattere ecumenico del concilio, a cui non prese parte alcun esponente della Chiesa occidentale, fu confermato dal concilio di Calcedonia nel 451, ma solamente con papa Gregorio I fu definitivamente annoverato tra i concili ecumenici. (it)
- 제1차 콘스탄티노폴리스 공의회는 381년 콘스탄티노폴리스(현재 터키의 이스탄불)에서 열린 기독교의 두 번째 공의회이다. (ko)
- 第1コンスタンティノポリス公会議（だい1コンスタンティノポリスこうかいぎ）は、381年にコンスタンティノポリス（現トルコ、イスタンブール）で行われた二回目のキリスト教の公会議。正教会の一員たる日本ハリストス正教会では第二全地公会ともいう。 (ja)
- Het Eerste Concilie van Constantinopel wordt erkend als het Tweede Oecumenische Concilie door de oriëntaals-orthodoxe kerken, de Kerk van het Oosten, de Rooms-Katholieke Kerk, de Oudkatholieke Kerk, de Anglicaanse Kerk en een aantal andere westers christelijke groeperingen. Het was het eerste oecumenische concilie dat in Constantinopel werd gehouden en werd bijeengeroepen door Theodosius I in 381. Het concilie bevestigde de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel en handelde over andere onderwerpen zoals het arianisme. Paus Damasus I was ofwel niet uitgenodigd ofwel weigerde te komen, zodat dit concilie soms ook wel het "onoecumenische" concilie wordt genoemd. Echter, dit concilie werd als oecumenisch bevestigd bij het Concilie van Chalcedon in 451. (nl)
- Sobór w Konstantynopolu I – sobór powszechny zwołany przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego w 381 roku w Konstantynopolu. Sobór ten rozwiązać miał przede wszystkim problem teologiczny herezji pneumatomachów, polegającej na uznawaniu Ducha Świętego za istotę stworzoną. W wyniku dyskusji dotyczącej Jego natury do artykułu Credo Nicejskiego: Wierzymy w Ducha Świętego, ojcowie soborowi dodali słowa: Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi (później dodano także słowa "... i syna...", odróżniające pogląd kościołów zachodnich na Ducha Św. od kościołów prawosławnych), który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków. W ten sposób powstał ogłoszony na soborze Symbol (Credo), które nosi nazwę nicejsko-konstantynopolitańskiego i od VI wieku jest recytowane przez wiernych podczas nabożeństwa. Kanony soboru dotyczyły także kwestii jurysdykcyjnych: ustalono m.in., że biskup (patriarcha) Konstantynopola, a nie Aleksandrii ma posiadać prymat honorowy następujący po prymacie biskupa Rzymu. W obradach wzięło udział około 190 biskupów. Nie było wśród nich biskupa Rzymu ani jego legatów. Najpierw przewodniczył obradom Melecjusz z Antiochii, później, po jego śmierci, Grzegorz z Nazjanzu, a następnie, aż do 9 lipca, czyli dnia zamknięcia soboru – Nektariusz. Po trzech pierwszych sesjach z obrad wycofało się 30 biskupów wyznających herezję macedonianizmu. W dekrecie z 30 lipca 381 roku cesarz Teodozjusz I nakazał wypełnić postanowienia soborowe w całym Cesarstwie. (pl)
- Första konciliet i Konstantinopel var det andra ekumeniska kyrkomötet, och ägde rum 381. Kejsar Theodosius I sammankallade i syfte att kyrkorna skulle antaga nicenska trosbekännelsen och för att ta itu med frågeställningar som uppstått med anledning av arianismen. Vid mötet närvarade 150 biskopar, dock ingen från den västliga kristendomen. (sv)
- O Primeiro Concílio de Constantinopla se realizou em 381, foi debatida a natureza de Cristo e o arianismo. Sendo este o primeiro Concílio Ecumênico realizado em Constantinopla, foi convocado de forma cesaropapista por Teodósio I em 381. O concílio aprovou o Credo niceno-constantinopolitano, e tratou de outros assuntos teológicos. O concílio reuniu-se na Igreja de Santa Irene de maio a julho de 381. É reconhecido como o segundo concílio ecumênico pela Igreja Católica, Nestoriana, Ortodoxa e uma série de outros grupos cristãos. (pt)
- Пе́рвый Константинопо́льский собо́р — поместный собор восточных иерархов, впоследствии получивший название — Второй Вселенский собор Христианской церкви. Созван в 381 году императором Феодосием I (379—395) в Константинополе. Признаётся Вселенским всеми Церквами. Утвердил догмат об исхождении Святого Духа от Отца, о равенстве и единосущии Бога Духа Святого с прочими лицами Святой Троицы — Богом Отцом и Богом Сыном; дополнил и утвердил Никейский Символ веры, получивший позднее название Никео-Цареградский (Никео-Константинопольский). Кроме того, установил статус епископа Константинопольского как епископа Нового Рима, вторым по чести после Римского епископа, обойдя епископа Александрийского, до того считавшегося первым на Востоке и носившего титул «папа». В результате на IV Вселенском соборе образовалась так называемая пентархия — пятёрка главных епископских кафедр (Поместных церквей) христианского мира: 1.
* Рим, 2.
* Константинополь, 3.
* Александрия, 4.
* Антиохия, 5.
* Иерусалим. Собор открылся в мае 381 года в константинопольской церкви Святой Ирины и закончил работу в июле того же года. Император Феодосий I присутствовал на его открытии, но в соборных заседаниях ни его представители, ни он сам участия не принимали. Память Отцов II Вселенского собора празднуется Церковью 22 мая (4 июня). (ru)
- 第一次君士坦丁堡公會議（希臘語：Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης；拉丁語：Concilium Constantinopolitanum Primum）是於381年五月至六月在君士坦丁堡由罗马帝国皇帝狄奥多西一世舉行的第二次天主教大公會議。召开场所为君士坦丁堡神圣和平教堂。作为第二次大公会议，可以将其看作是通过大会方式取得除西方教会以外教内共识的一次尝试。此會議繼續討論聖父（即天父）及聖子（即耶穌）本質的教義。結果，此大公會議修訂了《尼西亞信經》的內容，並獲得一致通過。進一步奠下三位一體的神学教義。会议的结果则由451年的迦克墩公会议重申并确认。 (zh)
- Пе́рший Константино́польський собо́р — вселенський собор християнської церкви, скликаний у 381 році імператором Феодосієм І. Собор був представлений 150 єпископами східних церков і проходив у Константинополі. Собор видав Послання, яке згодом розділено на сім канонів: 1.
* Про єресі. Собор засудив низку єресей: 2.
* Евноміан, що вчили, що «Святий Дух не є Богом. Він створений з волі Батька через Сина». 3.
* Аномеїв, що заперечували єдиносутність осіб Святої Трійці, стверджуючи, що друга й третя особа ні в чому не подібні до першої особи. 4.
* Аріан (повторно), які вчили, що Син Божий не породжений від Отця, а створений і тільки подібний до Отця. 5.
* Полуаріан або духоборців (пневматомахів) — послідовників Македонія, єпископа Константинопольського (355—359 р.), що вчив, що Дух Святий нижчий від Отця й Сина, що він створений і подібний до ангелів. 6.
* Савеліан — що вчили, що немає іпостасної різниці між Отцем і Сином і Святим Духом, що вони становлять одну Особу. 7.
* Маркеліан — послідовників єпископа Анкірського Маркела (половина IV століття), що заперечував вічну іпостась Сина й учив, що з настанням кінця миру буде й кінець царства Христова й навіть самого його буття. 8.
* Фотініан — послідовників Фотіна, єпископа Сремського, учня Маркелла, що вважали Ісус Христа простою людиною, в якій з особливою повнотою жило Божество, але він не вічний. 9.
* Аполлінаріан — послідовників Аполлінарія, єпископа Лаодикійського, що приписував Ісусові Христу людське тіло й людську душу, але не людський дух, замість якого він визнавав у ньому «Логос». Він зливав у ньому божественне й людське, проте заперечував людську волю і, таким чином, по суті, заперечував у Христі Боголюдину. 10.
* Про автокефальне керування помісними Церквами. Собор увів заборону єпископам одних помісних церков втручатися в справи інших церков. 11.
* Про статус єпископа Константинопольського. Собор проголосив Константинопольського патріарха другим за честю після Римського. Цей канон був визнаний Римом лише у XIII столітті. 12.
* Про Максима Кинікійського. Було визнано недійсним посвячення на Константинопольського єпископа Максима. Натомість єпископом обрано Григорія Богослова 13.
* Про Нікео-Константинопольський Символ віри. Було доповнено Нікейський символ віри. 14.
* Про скарги приватного й церковного характеру. Обмежував можливість для звинувачень єпископів у неправомірних справах. 15.
* Про форму церковного суду й прийняття єретиків у церковне спілкування. Собор ухвалив форму церковного суду й прийняття єретиків у церковне спілкування після каяття, одних через хрещення, інших через миропомазання, залежно від ваги омани (uk)
|
| rdfs:comment
|
- المجمع المسكوني الثاني هو أحد المجامع المسكونية السبعة وفق للكنيستين الرومانيّة والبيزنطيّة وأحد المجامع المسكونية الأربعة وفق الكنائس الشرقيّة القبطيّة والأرمنيّة والسريانيّة. (ar)
- Das Erste Konzil von Konstantinopel (das zweite ökumenische Konzil) wurde von Kaiser Theodosius im Jahre 381 einberufen. Unter anderem sollten die jahrzehntelangen Auseinandersetzungen zwischen Anhängern des Bekenntnis von Nicäa und den ‚Anti-Nicäern‘ bzw. tatsächlichen oder vermeintlichen Arianern endlich gelöst werden, nachdem ab etwa 362 in der Frage der Trinitätslehre verstärkt Beweglichkeit und Kompromissfähigkeit in die Diskussionen eingezogen waren. (de)
- La Unua koncilio de Konstantinopolo (antikve-greke Πρώτη σῠ́νοδος τῆς Κωνστᾰντῑνουπόλεως, Prṓtē súnodos tēs Kōnstantīnoupóleōs, latine Concilium Cōnstantīnopolītānum prīmum) okazis inter majo kaj julio de 381, konsiderata kiel la 2-a Ekumena Koncilio por la kredantoj de la Katolika Eklezio, Ortodoksa Eklezio, Orientaj ortodoksaj eklezioj (Kopta Eklezio, Armena Apostola Eklezio kaj aliaj) Anglikanismo kaj Luteranismo. (eo)
- The First Council of Constantinople (Latin: Concilium Constantinopolitanum; Greek: Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως) was a council of Christian bishops convened in Constantinople (now Istanbul, Turkey) in AD 381 by the Roman Emperor Theodosius I. This second ecumenical council, an effort to attain consensus in the church through an assembly representing all of Christendom, except for the Western Church, confirmed the Nicene Creed, expanding the doctrine thereof to produce the Niceno-Constantinopolitan Creed, and dealt with sundry other matters. It met from May to July 381 in the Church of Hagia Irene and was affirmed as ecumenical in 451 at the Council of Chalcedon. (en)
- Konstantinoplako I. kontzilioa (Bigarren kontzilio ekumenikoa) 381ean egin zen Konstantinoplan (gaur egungo Istanbul, Turkia), Teodosio I.a Handiak deituta. Kontzilio hau Eliza Katolikoak, Eliza Ortodoxoak, Eliza Luteranoak eta Eliza Anglikanoak onartzen dute. (eu)
- El Primer Concilio de Constantinopla se celebró entre mayo y julio de 381, está considerado el II de los siete primeros concilios ecuménicos por la Iglesia católica, la Iglesia ortodoxa, las Iglesias ortodoxas orientales y la Iglesia asiria del Oriente. El carácter ecuménico del concilio, en el que no participó ningún exponente de la Iglesia occidental, fue confirmado por el Concilio de Calcedonia en 451, pero solo con el papa Gregorio Magno (590-604) fue definitivamente incluido entre los concilios ecuménicos católicos (aunque solo los primeros 4 cánones). (es)
- Il primo concilio di Costantinopoli, secondo concilio ecumenico della Chiesa cristiana, fu convocato dall'imperatore Teodosio I e tenuto tra maggio e luglio del 381. Insieme ai concili di Nicea I, Efeso e Calcedonia, fu determinante nello stabilire la questione trinitaria e cristologica. Il carattere ecumenico del concilio, a cui non prese parte alcun esponente della Chiesa occidentale, fu confermato dal concilio di Calcedonia nel 451, ma solamente con papa Gregorio I fu definitivamente annoverato tra i concili ecumenici. (it)
- 제1차 콘스탄티노폴리스 공의회는 381년 콘스탄티노폴리스(현재 터키의 이스탄불)에서 열린 기독교의 두 번째 공의회이다. (ko)
- 第1コンスタンティノポリス公会議（だい1コンスタンティノポリスこうかいぎ）は、381年にコンスタンティノポリス（現トルコ、イスタンブール）で行われた二回目のキリスト教の公会議。正教会の一員たる日本ハリストス正教会では第二全地公会ともいう。 (ja)
- Första konciliet i Konstantinopel var det andra ekumeniska kyrkomötet, och ägde rum 381. Kejsar Theodosius I sammankallade i syfte att kyrkorna skulle antaga nicenska trosbekännelsen och för att ta itu med frågeställningar som uppstått med anledning av arianismen. Vid mötet närvarade 150 biskopar, dock ingen från den västliga kristendomen. (sv)
- O Primeiro Concílio de Constantinopla se realizou em 381, foi debatida a natureza de Cristo e o arianismo. Sendo este o primeiro Concílio Ecumênico realizado em Constantinopla, foi convocado de forma cesaropapista por Teodósio I em 381. O concílio aprovou o Credo niceno-constantinopolitano, e tratou de outros assuntos teológicos. O concílio reuniu-se na Igreja de Santa Irene de maio a julho de 381. É reconhecido como o segundo concílio ecumênico pela Igreja Católica, Nestoriana, Ortodoxa e uma série de outros grupos cristãos. (pt)
- 第一次君士坦丁堡公會議（希臘語：Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης；拉丁語：Concilium Constantinopolitanum Primum）是於381年五月至六月在君士坦丁堡由罗马帝国皇帝狄奥多西一世舉行的第二次天主教大公會議。召开场所为君士坦丁堡神圣和平教堂。作为第二次大公会议，可以将其看作是通过大会方式取得除西方教会以外教内共识的一次尝试。此會議繼續討論聖父（即天父）及聖子（即耶穌）本質的教義。結果，此大公會議修訂了《尼西亞信經》的內容，並獲得一致通過。進一步奠下三位一體的神学教義。会议的结果则由451年的迦克墩公会议重申并确认。 (zh)
- Primer Concili de Constantinoble (381, 2n general o ecumènic) fou convocat per l'emperador Teodosi I el Gran. El Primer Concili de Constantinoble celebrat l'any 381 va confirmar el credo aprovat al Concili de Nicea I i es va centrar en l'anàlisi de la natura de l'Esperit Sant, per justificar la doctrina de la Santíssima Trinitat. Aquest concili va augmentar el poder de la seu, Constantinoble, enfront Roma i la va proclamar de facto capital del cristianisme oriental. Es van declarar heretgies les idees del priscil·lianisme i dels corrents sorgits de l'arrianisme, com les defensades per Macedoni de Tràcia o Apol·linar de Laodicea. (ca)
- První konstantinopolský koncil (květen – 9. červenec 381), který většina církví uznává jako druhý ekumenický koncil, svolal císař Theodosius I., aby podpořil Nicejské vyznání a vypořádal se po půlstoletí rozporů s ariánskou kontroverzí. Koncil krom toho Nicejské vyznání doplnil o další věroučné výroky týkající se božství Ducha svatého. Koncilu postupně předsedali , Melétios z Antiochie, Grégorios z Nazianzu a . Koncil zvolil Grégoria (Řehoře) Naziánského konstantinopolským patriarchou, ten však několik měsíců nato rezignoval a uvolnil toto místo Nektariovi. (cs)
- Η Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως Β΄ Οικουμενική, ήταν η εκκλησιαστική σύνοδος που διενεργήθηκε το 381 μ.Χ. και συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄, μετά από προτροπή του Μελετίου Αντιοχείας. Στόχος της ήταν η εκκλησιαστική ειρήνευση, αλλά και η «ἐπίλυσις τῶν ἀναφυέντων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ κρισίμων θεολογικῶν καὶ διοικητικῶν προβλημάτων». (el)
- Konsili Konstantinopel I (bahasa Yunani: Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, Proti sinodos tis Konstantinopoleos; bahasa Latin: Concilium Constantinopolitanum Primum) adalah konsili para uskup yang diselenggarakan Kaisar Teodosius I di Konstantinopel pada tahun 381. Konsili ekumene yang kedua ini merupakan usaha untuk mencapai mufakat di dalam tubuh Gereja melalui suatu majelis permusyawaratan yang mewakili segenap Dunia Kristen, kecuali Gereja Barat. Selain mengukuhkan Syahadat Nikea dengan memperluas doktrin sehingga melahirkan Syahadat Nikea-Konstantinopel, Konsili Konstantinopel I juga menggumuli bermacam-macam soal lain. Konsili Konstantinopel I bersidang dari bulan Mei sampai bulan Juli 381 di Gereja Haya Irene, dan dikukuhkan sebagai konsili ekumene oleh Konsili Kalsedon tahun 451 (in)
- Le premier concile de Constantinople, convoqué de mai à juillet 381, par l'empereur Théodose Ier, responsable de l'Orient, est le deuxième concile œcuménique de l'histoire du christianisme, après celui de Nicée. Théodose n'ayant pas invité les évêques d'Occident dont les juridictions dépendaient de son collègue Gratien, le concile réunit cent cinquante évêques, tous orientaux. Il affirme aussi que « l'évêque de Constantinople tient le premier rang après l'évêque de Rome parce que Constantinople est la nouvelle Rome ». (fr)
- Sobór w Konstantynopolu I – sobór powszechny zwołany przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego w 381 roku w Konstantynopolu. Sobór ten rozwiązać miał przede wszystkim problem teologiczny herezji pneumatomachów, polegającej na uznawaniu Ducha Świętego za istotę stworzoną. W wyniku dyskusji dotyczącej Jego natury do artykułu Credo Nicejskiego: Wierzymy w Ducha Świętego, ojcowie soborowi dodali słowa: Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi (później dodano także słowa "... i syna...", odróżniające pogląd kościołów zachodnich na Ducha Św. od kościołów prawosławnych), który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków. W ten sposób powstał ogłoszony na soborze Symbol (Credo), które nosi nazwę nicejsko-konstantynopolitańskiego i od VI wieku jest recytowane prze (pl)
- Het Eerste Concilie van Constantinopel wordt erkend als het Tweede Oecumenische Concilie door de oriëntaals-orthodoxe kerken, de Kerk van het Oosten, de Rooms-Katholieke Kerk, de Oudkatholieke Kerk, de Anglicaanse Kerk en een aantal andere westers christelijke groeperingen. Het was het eerste oecumenische concilie dat in Constantinopel werd gehouden en werd bijeengeroepen door Theodosius I in 381. Het concilie bevestigde de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel en handelde over andere onderwerpen zoals het arianisme. (nl)
- Пе́рвый Константинопо́льский собо́р — поместный собор восточных иерархов, впоследствии получивший название — Второй Вселенский собор Христианской церкви. Созван в 381 году императором Феодосием I (379—395) в Константинополе. Признаётся Вселенским всеми Церквами. Утвердил догмат об исхождении Святого Духа от Отца, о равенстве и единосущии Бога Духа Святого с прочими лицами Святой Троицы — Богом Отцом и Богом Сыном; дополнил и утвердил Никейский Символ веры, получивший позднее название Никео-Цареградский (Никео-Константинопольский). (ru)
- Пе́рший Константино́польський собо́р — вселенський собор християнської церкви, скликаний у 381 році імператором Феодосієм І. Собор був представлений 150 єпископами східних церков і проходив у Константинополі. Собор видав Послання, яке згодом розділено на сім канонів: (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
