| dbo:abstract
|
- L'alabarda és una arma combinada de llança i destral, Fa un parell de metres de llargada aproximadament. Va substituir la llança com evolució del destral de guerra, ja que era més eficaç, fins i tot amb la cavalleria i va ser utilitzada fins al segle xvii. Actualment és utilitzada en uniformes de gala d'alguns exèrcits europeus com a la Guàrdia suïssa del Vaticà. L'alabarda moderna va ser introduïda a Europa entorn el segle xii pels alemanys i els escandinaus. La paraula és d'origen alemany, inicialment helmbarte, avui Hellebarde: un mot compost de les paraules helm, pal i barte, destral. El soldat que s'arma amb una alabarda es diu alabarder. Ja s'han trobat artefactes des del calcolític vers 2200 aC, com l'alabarda de coure descoberta Girona el 1930. En la civilització d'El Argar es van trobar 39 alabardes en tombes de guerrers. En perfeccionar-se amb metalls més durs com l'acer, va ser utilitzada amb èxit com a arma d'infanteria des del final de l'edat mitjana fins al segle xvii. El seu ús en batalles d'infanteria, que es van saldar amb victòries en confrontacions amb tropes amb cavalleria pesant, va reformar la composició dels exèrcits i va tornar a donar una importància vital a la infanteria. Va ser la seva fama que moltes tropes o cossos d'elit de la noblesa la portaven en versions ostentoses. En la campanya del 1713-1714 eren utilitzades pels oficials i suboficials. Tenien un valor més simbòlic que bel·lic. Hi ha alguns cossos militars que la segueixen utilitzant en l'actualitat com a arma cerimonial. Actualment, els Reials Guàrdies Alabarders, un cos d'elit de la Guàrdia Reial per protegir la família reial d'Espanya o la Guàrdia suïssa del Vaticà usen aquesta arma no només cerimonialment, sinó que també són entrenats per a emprar-la com a arma de combat. Hi ha altres armes d'asta que van ser coetànies a l'alabarda i que podrien entrar a la família d'aquesta, com la partisana, que equival a una alabarda amb el ferro molt gran i ample en forma de mitja lluna i tallant per ambdós costats, i la naginata, la qual va ser usada pels samurais del Japó feudal. Similar a l'alabarda, la naginata posseeix una fulla més prima i aerodinàmica que la d'una alabarda. (ca)
- Halapartna je dřevcová zbraň vyvinutá v pozdním středověku pro boj s jezdectvem. Na přibližně 2 metry dlouhé násadě byl výkovek s bodcem (pokračování násady), čepelí podobnou sekyře a hákem (situovány naproti sobě). Hák sloužil ke stažení jezdce z koně, čepel k drcení plátů brnění. Vždy byla používána pěchotou, neboť pro jezdce byla nepraktická. Předchůdci halapartny jsou například kůsy a berdychy, používané přinejmenším už od 13. století. Slovo „halapartna“ pochází zřejmě z německého „hellembart“ (v současné němčině Hellebarde), dochovaného poprvé v básni Konráda z Würzburgu z konce 13. století. Halapartna v podobě dřevcové sečně-bodné zbraně s hákem byla nejvíce rozšířena během 14. a 15. století, proslavila ji zejména . Od 16. století význam halapartny klesá a její použití se omezilo na výzbroj stráže, určené pro krále či vyššího postaveného. Jako čistě ceremoniální zbraň je dodnes používána vatikánskou papežskou gardou. (cs)
- المِطرَد هو سلاح أبيض يتركب من رمح وفأس الحرب وهو سلاح قديم. استخدم في الصين (حيث يسمى غوان داو 关刀) منذ الأزل، ونـقله الألمان إلى أوروبا حوالي القرن الرابع عشر. (ar)
- Die Hellebarde oder auch Helmbarte ist eine Mischform von Hieb- und Stichwaffe, die die Mannstoppwirkung eines Spießes mit der panzerbrechenden Wirkung der Axt kombinierte. Sie gehört zu den Stangenwaffen des Fußvolks und wurde vorwiegend vom 14. bis zum 16. Jahrhundert verwendet. (de)
- Halebardo estas armilo, lanco kombinita kun batalhakilo. Ĝi longis ĝenerale 1,5–1,8 m, estis grava armilo dum la mezepoko, en la 15-a jc. kaj komence de la 16-a jc. La halebardo ebligis por infanteriano batalon kun rajdisto. La lanco helpis distancigo de la malamiko, dum oni povis per la hakilo grave vundi la rajdiston. La formo de la halebardaj hakiloj estis diversa, ofte ornamita. Kun malapero de la kirasvesto kaj apero de la fusiloj, ĝi sengraviĝis, gravis plu nur la pika funkcio. (eo)
- La alabarda es un arma de asta de madera de unos dos metros de longitud y que tiene en su "cabeza de armas" una punta de lanza como peto superior, una cuchilla transversal con forma de hoja de hacha por un lado, y otro peto de punza o de enganchar más pequeño por su opuesto. (es)
- A halberd (also called halbard, halbert or Swiss voulge) is a two-handed pole weapon that came to prominent use during the 13th, 14th, 15th, and 16th centuries. The word halberd is cognate with the German word Hellebarde, deriving from Middle High German halm (handle) and barte (battleaxe) joined to form helmbarte. Troops that used the weapon were called halberdiers. The halberd consists of an axe blade topped with a spike mounted on a long shaft. It always has a hook or thorn on the back side of the axe blade for grappling mounted combatants. It is very similar to certain forms of the voulge in design and usage. The halberd was usually 1.5 to 1.8 metres (5 to 6 feet) long. The word has also been used to describe a weapon of the Early Bronze Age in Western Europe. This consisted of a blade mounted on a pole at a right angle. (en)
- Alabarda arma zuri bat da. Egurrean jarritako metalezko zati bat du egurraren goiko muturrean. Bere garaiera, bi metro ingurukoa da. Metalezko zatiaren goialdean, lantza punta bat du. Metalezko zatian beherago, alde batean, aizkora itxura duen marraza bat, eta, honen kontrako aldean, katigatzeko beste zati txikiago bat. (eu)
- La hallebarde (du moyen haut-allemand Helmbarte, « hache à hampe ») est une arme d'hast polyvalente comportant, au bout d'une hampe en bois, une pointe de lance, un fer de hache et un bec de corbin. Sa hampe est généralement de section octogonale ou carrée, renforcée d'atèles métalliques permettant au combattant d'arrêter un coup de taille. Enfin à l'autre extrémité se trouvait un talon métallique permettant un usage comme arme contondante. Arme de combat rapproché pour le fantassin professionnel et autres hommes d'armes, la hallebarde servait à combattre l'infanterie comme la cavalerie adverse. Elle est conçue afin d'être plus courte et plus maniable que d'autres armes d'hast comme la pique. Elle dérive directement du vouge, dont on a dissocié la pointe de lance du fer de hache. Ce dernier se voit équilibré par l'ajout du bec de corbin du côté opposé. Elle fut largement utilisée dans les armées d'Europe durant le Moyen Âge tardif et la Renaissance avant d'être remplacée, comme la pique, par le fusil à baïonnette à la fin du XVIIIe siècle. Les soldats maniant cette arme sont des hallebardiers. (fr)
- Halberd atau tombak kapak adalah senjata jenis tombak dua tangan dengan ujung paduan kapak dan bagian lainnya runcing. Halberd selalu memiliki bagian belakang kapak yang memiliki kait untuk menarik kavaleri lawan. Desainnya mirip tombak . Panjang halberd biasanya 1,5 hingga 1,8 meter Biaya produksi halberd cukup ringan dan penggunaannya dalam pertempuran sangat fleksibel. Dengan pengembangan yang ada, halberd bisa dengan mudah mengalahkan tombak dan pike. Bahkan bisa memukul mundur pasukan berkuda, karena kaitnya bisa menarik penunggang kuda hingga jatuh. Sebagai buktinya, seorang penduduk Swiss biasa dengan halberd bisa membunuh , Adipati Burgindi, dalam hitungan menit mengakhiri , hanya dalam satu kali serangan. Peneliti memperkirakan bahwa halberd adalah salah satu senjata yang mungkin memecahkan kepala Raja Richard III dari Inggris saat Pertempuran Bosworth. Halberd adalah senjata resmi prajurit Swiss pada abad 14 hingga 15 Setelahnya, Swiss menggunakan pula pike, long sword, dan pisau untuk bisa lebih baik melawan kesatria berkuda dan infantri. Landsknecht Jerman, yang meniru Swiss, juga menggunakan pike, dilengkapi halberd. Namun lebih memilih pedang pendek sebagai cadangan, bernama Katzbalger. (in)
- ハルバードもしくはハルバートは、15世紀から19世紀にかけてヨーロッパで主に使用された武器である。 語源は、ドイツ語で「棒」を表すハルム (halm) と「斧」を意味するベルテ (berte) からなる造語であるとする説がある。 (ja)
- L'alabarda è un'arma inastata a punta, tagliente da entrambi i lati. Si compone di una lama di scure sormontata da una cuspide o da una lama di picca e sviluppante, posteriormente, in un uncino o in una seconda cuspide. Per forma ed utilizzo ricorda molto la voulge, della quale si costituisce come una sorta di evoluzione più raffinata. Diffusa massicciamente in Europa dai successi militari dei mercenari svizzeri a partire dal XIV secolo, restò in uso alle forze di fanteria sino ai primi decenni del XVII secolo. Nel XVIII secolo era ormai divenuta arma di rappresentanza per le guardie di palazzo: a tal fine è ancora in uso alle Guardia Svizzera Pontificia e alla Guardia Real di Spagna, mentre in Italia essa è impiegata dal Corpo Alabardieri del Duomo di Monza. In araldica l'alabarda è simbolo di buona guardia e virtù guerriere. (it)
- 핼버드(영어: halberd[hǽlbərd]) 또는 핼버트(영어: halbert[hǽlbərt])는 15세기~19세기 유럽에서 주로 사용된 창(槍)의 일종이다. 한국어로는 흔히 미늘창 또는 도끼창이라고 번역한다. (ko)
- Halabarda – dwuręczna broń drzewcowa, która zdobyła popularność między wiekiem XIV a wiekiem XV. Typowa halabarda mierzy od 1,5 m do 1,8 m i składa się z drzewca z głownią łączącą w sobie elementy trzech broni: topora z jednej strony, haka z drugiej i włóczni pośrodku (w postaci długiego grotu). Dzięki temu była uniwersalna, mogąc służyć zarówno do cięcia jak i kłucia. Hak był szczególnie użyteczny przeciw kawalerzystom, pozwalając ściągnąć jeźdźca z wierzchowca. Od XVI w. używana przez straż pałacową i miejską. Dzięki swej prostej budowie, wysokiej skuteczności i niskiemu kosztowi produkcji była bardzo popularna i szeroko dostępna. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała dużą przewagę. Halabarda była podstawową bronią wczesnej armii szwajcarskiej od XIII wieku, następnie rozprzestrzeniła się także na inne kraje, w dużym stopniu ze szwajcarskimi wojskami zaciężnymi. Broniami pokrewnymi są: glewia (bez wyraźnego szpikulca) i gizarma (bez wyraźnego topora). Czasem (nieściśle) nazywa się halabardami dwa typy orientalnych broni drzewcowych: japońską naginatę (bardziej zbliżoną do glewii) i chińskie , zbliżone do halabardy, ale bez szpikulca (miała go późniejsza wersja, bliższa europejskiej, zwana ) Jako że broń palna zdominowała pole walki, halabarda nie jest obecnie używana bojowo. Jej rola ogranicza się do funkcji reprezentacyjnej i ceremonialnej jako symbol służby wojskowej (np. Gwardia Szwajcarska) lub na . Ostatni raz halabardy były wykorzystywane bojowo przez Polaków w powstaniu styczniowym. Głównie wtedy w oddziałach kosynierów używano kos bojowych. Opisany jest jednak przypadek, gdy do oddziału zgłosił się ochotnik ze starą halabardą. Czasami też w powstaniu styczniowym brakowało kos, które można by przekuć na sztorc. Wtedy domowymi sposobami zaczęto produkować broń, którą nazwano mianem halabard. Były to zwykłe siekiery osadzone na długich drążkach. Tak postępowano między innymi w obozie w Ojcowie w lutym 1863. Powstańczy halabardnicy brali potem udział w bitwie pod Miechowem. (pl)
- Een hellebaard is een houw- en stootwapen uit de Middeleeuwen dat bestaat uit een lange houten stok met een ijzeren punt, en daaronder, tegenover elkaar geplaatst, een bijl en een haak. Een soldaat die bewapend is met een hellebaard wordt een hellebaardier genoemd. Naast de symbolische waarde in ceremonies en traditionele klederdracht en uniformen heeft de hellebaard recentelijk weer zijn plaats veroverd in het historisch schermen of Historische Europese Krijgskunsten Het woord 'hellebaard' is afkomstig van het woord helm, wat steel betekent, en het Middelnederlandse woord ba(e)rde, wat bijl betekent. Samengevoegd betekent hellebaard dus eigenlijk 'steelbijl'. (nl)
- Hillebard, spjutyxa, är ett medeltida och tidigmodernt hugg- och stötvapen, bestående av ett 1,5–2,5 meter långt skaft på vilket det var fäst en järn- eller stålklinga kallad bila, upptill försedd med en spjutspets och baktill med en hake. Det är egentligen svårt att dra en klar gräns mellan den tidigt utformade hillebarden och den med stötklingor försedda stridsyxan, men hillebarden hade alltid längre skaft. Under den kinesiska epoken De stridande staterna (481 f.Kr.-221 f.Kr.) uppkom vapnet "ji" (戟) som är att jämföra med en hillebard. Man anser att hillebarden i Europa under 1200-talet utvecklats ur skäggyxan. Yxbladet gjordes bredare nedåt och dess övre del utbildades till en stötklinga. De äldsta hillebarderna var huvudsakligen huggvapen även om de också kunde användas till att stöta med. Det var ett "fruktansvärt vapen med vilka schweizarna klöv även de bäst utrustade motståndare som med en rakkniv och högg dem i stycken" enligt en samtida krönikör i början av 1300-talet. Senare under detta sekel när rustningarna nära nog helt kom att bestå av järnplåt och huggen inte längre blev så verksamma förbättrades i stället stötförmågan hos vapnet genom utformningen av stötklingan. Man försåg även vapnet baktill med en horisontellt utstående pik som användes av vapnets bärare, hillebardjären, till att hugga med och till att dra ned ryttaren av hästen. Under 1400- och 1500-talen utvecklades hillebarden i en mängd olika varianter påverkade dels av motståndarens skyddsvapen, dels av de olika tidernas stridssätt. Hillebarden användes i de europeiska härarna i stor utsträckning som skydd mot rytterianfall fram till 1400-talets slut och vid 1500-talets början då äldre typer av spjut och andra stångvapen började trängas undan av piken. Under 1600-talet var hillebarden allmänt ett underofficersvapen och användes som befälstecken för underofficerare till början på 1800-talet. I Sverige kallades de "korsgevär" (från tyska Kurzgewehr - kort värja). Sena exempel på underofficershillebarder är de espatons som Napoleon 1809 förordnade att de franska infanteriregementenas andre och tredje örnbärare skulle beväpnas med. Ännu i början av 1900-talet bars hillebarder som dekorationsvapen bland annat i Spanien av konungens livvakt. Spontonen däremot var ett officersvapen och befälstecken för officerare. Hillebarden har även varit en del av beväpningen vid Schweizergardet (tillsammans med ett kort svärd), sedan gardets grundande för över 500 år sedan. Idag bär den dock mest en symbolisk roll, då gardet även har tillgång till moderna vapen. Vid vakttjänst är dock hillebarden huvudbeväpningen för en schweizergardist. (sv)
- Alabarda é uma arma antiga composta por uma longa haste. A haste é rematada por uma peça pontiaguda, de ferro, que por sua vez é atravessada por uma lâmina em forma de meia-lua (similar à de um machado), com um gancho ou esporão no outro lado. Está incluída na categoria de armas de cabo longo, que se tornaram mais conhecidas no século XVI. Sua difusão provocou a associação de diferentes formas, o que pode confundi-la com outras armas de cabo longo como: Bardiche, Spetum, Ranseur, Partisan, Voulge, Glaive, Naginata, Fouchard, Bisarma, Podão-bisarma, Machado de cabo-longo, Bec do Corbin, e a Lança, todos de cabo longo mas com diferenças importantes no formato e uso. A principal indicação de se tratar de uma alabarda é possuir a lâmina transversal (meia-lua) com o fio voltado (angulado) levemente para trás. O três componentes da parte ativa que a caracterizam como alabarda propriamente dita são:
* ponta longitudinal reta (similar à lança)
* porção transversal em lâmina (visualmente similar ao machado),
* porção em gancho (como um esporão), formando três tipos de dispositivos, com usos específicos. (pt)
- Алеба́рда (нем. Hellebarde, фр. Hallebarde) — древковое холодное оружие с комбинированным наконечником, состоящим из игольчатого (круглого или гранёного) копейного острия и клинка боевого топора с острым обухом. Алебарда практически аналогична бердышу, и от него отличается тем, что трубка вверху заканчивалась копьём (у некоторых бердышей колющие удары выполнялись носком лопасти топора). Позднее, с развитием огнестрельного оружия алебарда становится церемониальным оружием. (ru)
- Алеба́рда (від сер.-в.-нім. helmbarte через італ. alabarda і фр. hallebarde) — різновид держакової холодної зброї поліфункціонального призначення. Складається з держака та прикріпленої до нього бойової частини, яка спочатку була комбінацією двох головних елементів: бойової сокири та списа (на Сході — келепа та списа), а також додаткових: чекана, бойового молота, гаків тощо. Основне призначення алебарди — завдавання січних, колючих, іноді пробивних (або розбивних) ударів. Для бойової частини алебарди також характерні деякі додаткові функції — захват бойових частин зброї, або частин тіла супротивника, стягування вершника з коня тощо. Від XIV до XVIII ст. алебарда була на озброєнні піхоти багатьох європейських країн. (uk)
- 斧槍（halberd、halbard、halbert）是一種雙手持握的長柄武器，在十四及十五世紀時最為風行。這個字有可能是來自德文字Halm（棍）與Barte（斧），現在德語稱此為Hellebarde。斧槍以大釘將斧刃固定在柄頭，通常有鉤或刺在斧刃的背面，這可以用來鉤住騎兵， 斧槍通常長1.5至1.8公尺。 斧槍與中國的戟並不相同，斧槍是斧與槍的結合，而戟則是戈與矛/槍的結合。 斧槍在製造便宜，在戰場上的功能也很多。比槍與長槍更好用（也能用來推回騎兵），斧背上的鉤可以把騎兵拉到地上。 此外，斧槍以金屬強化柄前端，可以有效的抵擋如刀劍等武器。一名瑞士農夫使用這個武器一擊殺死了勃根地公爵大膽的查理。 斧槍是瑞士陸軍在十四世紀到十五世紀早期時的主要武器。之後，瑞士人增加了長槍來擊退騎士的進攻並席捲敵兵的方陣，而使用斧槍、長劍、匕首來進行近身戰鬥。德國人的模仿瑞士人的戰鬥方式使用來長槍輔以斧槍來戰鬥，但隨身武器是選擇短劍。 只要長槍兵相互交鋒時，斧槍就會成為當陷入長槍混戰時的有用武器，但是當需要保護慢裝填的鉤銃兵或火繩鳥銃兵避免受騎兵突襲時，斧槍兵的作用就減低了，大約在十六世紀中期，斧槍已經不在一般士兵的武器之中。 斧槍曾被做為庭院保鑣的武器長達數個世紀，現在也是梵諦岡的瑞士衛隊的儀式武器。 中國的斧鉞武器有些有加上槍頭，與斧槍或長柄斧的外型類似。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- المِطرَد هو سلاح أبيض يتركب من رمح وفأس الحرب وهو سلاح قديم. استخدم في الصين (حيث يسمى غوان داو 关刀) منذ الأزل، ونـقله الألمان إلى أوروبا حوالي القرن الرابع عشر. (ar)
- Die Hellebarde oder auch Helmbarte ist eine Mischform von Hieb- und Stichwaffe, die die Mannstoppwirkung eines Spießes mit der panzerbrechenden Wirkung der Axt kombinierte. Sie gehört zu den Stangenwaffen des Fußvolks und wurde vorwiegend vom 14. bis zum 16. Jahrhundert verwendet. (de)
- Halebardo estas armilo, lanco kombinita kun batalhakilo. Ĝi longis ĝenerale 1,5–1,8 m, estis grava armilo dum la mezepoko, en la 15-a jc. kaj komence de la 16-a jc. La halebardo ebligis por infanteriano batalon kun rajdisto. La lanco helpis distancigo de la malamiko, dum oni povis per la hakilo grave vundi la rajdiston. La formo de la halebardaj hakiloj estis diversa, ofte ornamita. Kun malapero de la kirasvesto kaj apero de la fusiloj, ĝi sengraviĝis, gravis plu nur la pika funkcio. (eo)
- La alabarda es un arma de asta de madera de unos dos metros de longitud y que tiene en su "cabeza de armas" una punta de lanza como peto superior, una cuchilla transversal con forma de hoja de hacha por un lado, y otro peto de punza o de enganchar más pequeño por su opuesto. (es)
- Alabarda arma zuri bat da. Egurrean jarritako metalezko zati bat du egurraren goiko muturrean. Bere garaiera, bi metro ingurukoa da. Metalezko zatiaren goialdean, lantza punta bat du. Metalezko zatian beherago, alde batean, aizkora itxura duen marraza bat, eta, honen kontrako aldean, katigatzeko beste zati txikiago bat. (eu)
- ハルバードもしくはハルバートは、15世紀から19世紀にかけてヨーロッパで主に使用された武器である。 語源は、ドイツ語で「棒」を表すハルム (halm) と「斧」を意味するベルテ (berte) からなる造語であるとする説がある。 (ja)
- 핼버드(영어: halberd[hǽlbərd]) 또는 핼버트(영어: halbert[hǽlbərt])는 15세기~19세기 유럽에서 주로 사용된 창(槍)의 일종이다. 한국어로는 흔히 미늘창 또는 도끼창이라고 번역한다. (ko)
- Алеба́рда (нем. Hellebarde, фр. Hallebarde) — древковое холодное оружие с комбинированным наконечником, состоящим из игольчатого (круглого или гранёного) копейного острия и клинка боевого топора с острым обухом. Алебарда практически аналогична бердышу, и от него отличается тем, что трубка вверху заканчивалась копьём (у некоторых бердышей колющие удары выполнялись носком лопасти топора). Позднее, с развитием огнестрельного оружия алебарда становится церемониальным оружием. (ru)
- Алеба́рда (від сер.-в.-нім. helmbarte через італ. alabarda і фр. hallebarde) — різновид держакової холодної зброї поліфункціонального призначення. Складається з держака та прикріпленої до нього бойової частини, яка спочатку була комбінацією двох головних елементів: бойової сокири та списа (на Сході — келепа та списа), а також додаткових: чекана, бойового молота, гаків тощо. Основне призначення алебарди — завдавання січних, колючих, іноді пробивних (або розбивних) ударів. Для бойової частини алебарди також характерні деякі додаткові функції — захват бойових частин зброї, або частин тіла супротивника, стягування вершника з коня тощо. Від XIV до XVIII ст. алебарда була на озброєнні піхоти багатьох європейських країн. (uk)
- 斧槍（halberd、halbard、halbert）是一種雙手持握的長柄武器，在十四及十五世紀時最為風行。這個字有可能是來自德文字Halm（棍）與Barte（斧），現在德語稱此為Hellebarde。斧槍以大釘將斧刃固定在柄頭，通常有鉤或刺在斧刃的背面，這可以用來鉤住騎兵， 斧槍通常長1.5至1.8公尺。 斧槍與中國的戟並不相同，斧槍是斧與槍的結合，而戟則是戈與矛/槍的結合。 斧槍在製造便宜，在戰場上的功能也很多。比槍與長槍更好用（也能用來推回騎兵），斧背上的鉤可以把騎兵拉到地上。 此外，斧槍以金屬強化柄前端，可以有效的抵擋如刀劍等武器。一名瑞士農夫使用這個武器一擊殺死了勃根地公爵大膽的查理。 斧槍是瑞士陸軍在十四世紀到十五世紀早期時的主要武器。之後，瑞士人增加了長槍來擊退騎士的進攻並席捲敵兵的方陣，而使用斧槍、長劍、匕首來進行近身戰鬥。德國人的模仿瑞士人的戰鬥方式使用來長槍輔以斧槍來戰鬥，但隨身武器是選擇短劍。 只要長槍兵相互交鋒時，斧槍就會成為當陷入長槍混戰時的有用武器，但是當需要保護慢裝填的鉤銃兵或火繩鳥銃兵避免受騎兵突襲時，斧槍兵的作用就減低了，大約在十六世紀中期，斧槍已經不在一般士兵的武器之中。 斧槍曾被做為庭院保鑣的武器長達數個世紀，現在也是梵諦岡的瑞士衛隊的儀式武器。 中國的斧鉞武器有些有加上槍頭，與斧槍或長柄斧的外型類似。 (zh)
- L'alabarda és una arma combinada de llança i destral, Fa un parell de metres de llargada aproximadament. Va substituir la llança com evolució del destral de guerra, ja que era més eficaç, fins i tot amb la cavalleria i va ser utilitzada fins al segle xvii. Actualment és utilitzada en uniformes de gala d'alguns exèrcits europeus com a la Guàrdia suïssa del Vaticà. L'alabarda moderna va ser introduïda a Europa entorn el segle xii pels alemanys i els escandinaus. (ca)
- Halapartna je dřevcová zbraň vyvinutá v pozdním středověku pro boj s jezdectvem. Na přibližně 2 metry dlouhé násadě byl výkovek s bodcem (pokračování násady), čepelí podobnou sekyře a hákem (situovány naproti sobě). Hák sloužil ke stažení jezdce z koně, čepel k drcení plátů brnění. Vždy byla používána pěchotou, neboť pro jezdce byla nepraktická. (cs)
- A halberd (also called halbard, halbert or Swiss voulge) is a two-handed pole weapon that came to prominent use during the 13th, 14th, 15th, and 16th centuries. The word halberd is cognate with the German word Hellebarde, deriving from Middle High German halm (handle) and barte (battleaxe) joined to form helmbarte. Troops that used the weapon were called halberdiers. The word has also been used to describe a weapon of the Early Bronze Age in Western Europe. This consisted of a blade mounted on a pole at a right angle. (en)
- La hallebarde (du moyen haut-allemand Helmbarte, « hache à hampe ») est une arme d'hast polyvalente comportant, au bout d'une hampe en bois, une pointe de lance, un fer de hache et un bec de corbin. Sa hampe est généralement de section octogonale ou carrée, renforcée d'atèles métalliques permettant au combattant d'arrêter un coup de taille. Enfin à l'autre extrémité se trouvait un talon métallique permettant un usage comme arme contondante. Arme de combat rapproché pour le fantassin professionnel et autres hommes d'armes, la hallebarde servait à combattre l'infanterie comme la cavalerie adverse. Elle est conçue afin d'être plus courte et plus maniable que d'autres armes d'hast comme la pique. (fr)
- Halberd atau tombak kapak adalah senjata jenis tombak dua tangan dengan ujung paduan kapak dan bagian lainnya runcing. Halberd selalu memiliki bagian belakang kapak yang memiliki kait untuk menarik kavaleri lawan. Desainnya mirip tombak . Panjang halberd biasanya 1,5 hingga 1,8 meter (in)
- L'alabarda è un'arma inastata a punta, tagliente da entrambi i lati. Si compone di una lama di scure sormontata da una cuspide o da una lama di picca e sviluppante, posteriormente, in un uncino o in una seconda cuspide. Per forma ed utilizzo ricorda molto la voulge, della quale si costituisce come una sorta di evoluzione più raffinata. In araldica l'alabarda è simbolo di buona guardia e virtù guerriere. (it)
- Halabarda – dwuręczna broń drzewcowa, która zdobyła popularność między wiekiem XIV a wiekiem XV. Typowa halabarda mierzy od 1,5 m do 1,8 m i składa się z drzewca z głownią łączącą w sobie elementy trzech broni: topora z jednej strony, haka z drugiej i włóczni pośrodku (w postaci długiego grotu). Dzięki temu była uniwersalna, mogąc służyć zarówno do cięcia jak i kłucia. Hak był szczególnie użyteczny przeciw kawalerzystom, pozwalając ściągnąć jeźdźca z wierzchowca. Od XVI w. używana przez straż pałacową i miejską. Dzięki swej prostej budowie, wysokiej skuteczności i niskiemu kosztowi produkcji była bardzo popularna i szeroko dostępna. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała dużą przewagę. (pl)
- Een hellebaard is een houw- en stootwapen uit de Middeleeuwen dat bestaat uit een lange houten stok met een ijzeren punt, en daaronder, tegenover elkaar geplaatst, een bijl en een haak. Een soldaat die bewapend is met een hellebaard wordt een hellebaardier genoemd. Naast de symbolische waarde in ceremonies en traditionele klederdracht en uniformen heeft de hellebaard recentelijk weer zijn plaats veroverd in het historisch schermen of Historische Europese Krijgskunsten (nl)
- Alabarda é uma arma antiga composta por uma longa haste. A haste é rematada por uma peça pontiaguda, de ferro, que por sua vez é atravessada por uma lâmina em forma de meia-lua (similar à de um machado), com um gancho ou esporão no outro lado. Está incluída na categoria de armas de cabo longo, que se tornaram mais conhecidas no século XVI. A principal indicação de se tratar de uma alabarda é possuir a lâmina transversal (meia-lua) com o fio voltado (angulado) levemente para trás. O três componentes da parte ativa que a caracterizam como alabarda propriamente dita são: (pt)
- Hillebard, spjutyxa, är ett medeltida och tidigmodernt hugg- och stötvapen, bestående av ett 1,5–2,5 meter långt skaft på vilket det var fäst en järn- eller stålklinga kallad bila, upptill försedd med en spjutspets och baktill med en hake. Det är egentligen svårt att dra en klar gräns mellan den tidigt utformade hillebarden och den med stötklingor försedda stridsyxan, men hillebarden hade alltid längre skaft. Under den kinesiska epoken De stridande staterna (481 f.Kr.-221 f.Kr.) uppkom vapnet "ji" (戟) som är att jämföra med en hillebard. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
