| dbo:abstract
|
- Les Zweihänder (pronunciació alemanya: [t͡svaɪhɛndɐ]: (alemany "dues mans") foren desenvolupades a partir de les de finals de l'edat mitjana i va esdevenir l'arma característica dels Lansquenets dels temps de Maximilià I i durant les Guerres d'Itàlia de 1494 a 1559. El (1510) mostra un model intermedi entre una espasa llarga i una Zweihänder. Aquestes espases representen l'etapa final de la tendència de l'augment de la grandària que va començar al segle xiv. En la seva forma desenvolupada, les Zweihänder van adquirir les característiques pròpies d'una arma d'hasta en lloc d'una espasa a causa de la seva grandària i pes i, per tant, un major abast i potència d'atac. En conseqüència, no es portava en una beina sinó a l'espatlla com una alabarda. Cap a la segona meitat del segle XVI, aquestes espases ja no tenien cap aplicació pràctica, però van seguir utilitzant-se de manera cerimonial o representativa fins al segle xvii. Algunes zweihänder cerimonials, anomenades "espases de desfilada" (Paradeschwert), eren molt més grans i pesaven aproximadament 10 lliures (4,5 quilograms). (ca)
- Obouruční meč (popřípadě dvouruční meč) je mohutná sečná a bodná zbraň, používaná v období pozdního středověku a raného novověku. Tyto meče se používaly většinou jako výzbroj strážců význačných osob. (cs)
- Als Renaissance-Bidenhänder, auch Bidenhänder, Bidhänder, Zweihänder, Zweihandschwert, Flamberge oder Gassenhauer, bezeichnet man Schwerter des ausgehenden Spätmittelalters und der Renaissance mit langem Gehilz von ca. 40–50 cm und mehr, die für den zweihändigen Gebrauch gedacht waren. Exemplare des frühen 16. Jahrhunderts wogen meist weniger als drei Kilogramm. (de)
- Dumanglavo aŭ glavo por du manoj (en germana Zweihänder, germana prononco: [t͡svaɪhɛndɐ] (signife 'du-manilo aŭ dumanilisto'), ankaŭ Doppelhänder ('duobl-manilo'), Beidhänder ('ambaŭ-manilo'), Bihänder aŭ Bidenhänder, estas granda du-mana glavo uzita ĉefe dum la 16a jarcento. La glavoj Zweihänder disvolviĝis el la longoglavoj de la fino de la Mezepoko kaj iĝis la mejloŝtona armilo de la germanaj Landsknechte el la epoko de Maksimiliano la 1-a Imperio) (m. 1519) kaj dum la Italaj Militoj de 1494–1559. La Goliath Fechtbuch (1510) montras intermezan formon inter longoglavo kaj Zweihänder. Tiuj glavoj reprezentas la finan stadion de la tendenco al pliigo de la grando de glavoj kiu startis en la 14a jarcento. En sia disvolvigita formo, la Zweihänder akiris la karakterojn de fostarmilo pli ol de pura glavo pro sia egaj grando kaj pezo kaj tiele pliigis sian rangon kaj frapopovon. Sekve, ĝi jam ne estis portita en glavingo sed tra la ŝultro kiel halebardo. Ĉirkaŭ la dua duono de la 16a jarcento, tiuj glavoj jam malhavis praktikan aplikadon, sed ili plue havis ceremonian aŭ reprezentan uzadon en la 17a jarcento. Kelkaj ceremoniaj dumanglavoj, nome "porto-glavoj" aŭ "parad-glavoj" (Paradeschwert), estis multe pli grandaj kaj pezis ĉirkaŭ 4.5 kilogramojn. (eo)
- L’espadon (de l'italien spadone, « grande épée » ; zweihänder en allemand, mot repris en anglais) est une épée maniée à deux mains, développée en Europe centrale et de l'Ouest. Très appréciée des lansquenets et des gardes suisses, elle est demeurée en usage du XVe siècle au XVIIe siècle. Elle possède généralement un ricasso et des quillons. Ce nom désignait par ailleurs une autre arme à la fin du XVIIIe siècle et début du XIXe siècle, à savoir le sabre. (fr)
- El montante es una espada ancha de gavilanes muy largos, que manejan los maestros de armas con ambas manos para separar las batallas en la esgrima. Tomóse su forma y nombre de las espadas antiguas, que se blandían a dos manos. Conforme al Viaje del Parnaso de Miguel de Cervantes, los montantes eran espadas largas que se usaban con las dos manos. (es)
- Zweihänder (pengucapan Jerman: [t͡svaɪhɛndɐ]) (Dalam Bahasa Jerman artinya "dua tangan") atau dikenal juga dengan nama Doppelhänder ("tangan dobel") atau Beidhänder ("kedua tangan") adalah pedang besar yang dipegang dua tangan, biasanya digunakan pada peperangan awal abad 16. Pedang Zweihänder dikembangkan dari Longswords dari akhir Abad Pertengahandan menjadi senjata kebanggaandari German Landsknechte pada era Maximilian I (sekitar 1519) dan selama Perang Italia 1494–1559. Goliath Fechtbuch (1510) merupakan peralihan antara longsword dengan Zweihänder. Pedang ini mewakili tahap akhir dari tren bertambahnya ukuran pedang yang sudah dimulai sejak abad 14. Dalam bentuk lanjutan, Zweihänder mendapatkan karakteristik mirip polearm dibanding pedang, karena ukuran dan beratnya sudah begitu besar, sehingga jangkauan dan kekuatan pukulnya bertambah. Akibatnya pedang ini terpaksa tidak bisa lagi ditenteng namun harus dipanggul di pundak, layaknya halberd. Pada pertengahan kedua abad ke-16, pedang ini sudah tidak punya kegunaan praktis lagi, namun masih dipakai untuk kepentingan perayaan dan penanda kelas pada hingga abad 17. Beberapa zweihänder seremonial, disebut pedang hiasan atau pedang parade (paradeschwert) bahkan lebih besar lagi, hingga 4,5 kg. (in)
- 츠바이헨더(독일어: Zweihänder)또는 투 핸드 소드(영어: two hand sword)는 르네상스 시기의 이다. 츠바이헨더는 영어로 번역하면 두손잡이 라는 뜻이고 길이 180 cm 이상, 무게 2 kg 이상의 거대한 칼이었다. (ko)
- The Zweihänder (German pronunciation: [t͡svaɪhɛndɐ]) (German 'two-hander'), also Doppelhänder ('double-hander'), Beidhänder ('both-hander'), Bihänder or Bidenhänder, is a large two-handed sword primarily in use during the 16th century. Zweihänder swords developed from the longswords of the Late Middle Ages and became the hallmark weapon of the German Landsknechte from the time of Maximilian I (d. 1519) and during the Italian Wars of 1494–1559. The Goliath Fechtbuch (1510) shows an intermediate form between longsword and Zweihänder. These swords represent the final stage in the trend of increasing size that started in the 14th century. In its developed form, the Zweihänder acquired the characteristics of a polearm rather than a sword due to their large size and weight and therefore increased range and striking power. Consequently, it was not carried in a sheath but across the shoulder like a halberd. By the second half of the 16th century, these swords had largely ceased to have a practical application, but they continued to see ceremonial or representative use well into the 17th century. Some ceremonial zweihänder, called "bearing-swords" or "parade-swords" (Paradeschwert), were much larger and weighed about 10 pounds (4.5 kilograms). (en)
- La zweihänder (pronuncia tedesca [ˈʦwaɪhɛndɐ] ; ‘doppia impugnatura’, chiamato anche bidenhänder o bihänder), meglio noto come spadone, è un tipo di spada a due mani sviluppatasi nel corso del Rinascimento in Italia e nelle terre gravitanti intorno al Sacro Romano Impero Germanico (fondamentalmente Germania e Svizzera). (it)
- ツーハンデッドソード（英: Two-handed sword）は、一般的には両手を使わなければ扱えない大きさの剣のこと。 ヨーロッパのルネサンス期に生まれた武器についても、他にふさわしい言葉がないことから、同じ呼称が使われる。ドイツ語ではツヴァイヘンダーと呼ばれ、傭兵部隊ランツクネヒトが使用していたことでも知られる。 (ja)
- Miecz dwuręczny (niem. Zweihänder, fr. espadon, ang. Great sword) – typ miecza charakteryzujący się dwuręcznym chwytem rękojeści. W Europie rozwinął się w pełni na przełomie średniowiecza i renesansu. Był bronią piechoty. Prekursorami którzy posługiwali się tą bronią byli Szwajcarzy, od których następnie przejęli je m.in. Landsknechci. Od i mieczy długich, oprócz sposobu trzymania, różni się większymi rozmiarami i masą (do 4,5 kg). Często, zwłaszcza w późniejszych modelach, rozbudowywany był jelec, a na głowni tworzono tzw. ricasso, czyli podkrzyże, tj. dodatkowe miejsce chwytu, tuż pod jelcem. Dawało ono możliwość walki na mniejszym dystansie, ale dłoń zostawała automatycznie o wiele bardziej narażona na obrażenia. Ażeby to wyeliminować w odległości kilkunastu centymetrów od jelca dodawano tzw. haki, pazury. W dodatku, przy chwycie za podkrzyże, miecz zyskiwał równocześnie w dużym stopniu na szybkości, lecz tracił na sile ciosu. Miecze dwuręczne były wykorzystywane jako reprezentacyjna broń gwardii pałacowych. Wykonywano dla nich specjalne, bogato zdobione egzemplarze, które nierzadko charakteryzowała duża masa. Być może to one stały się osnową dla powstania istniejącego do niedawna w historii przekonania o niesamowitym ciężarze mieczy bojowych. (pl)
- Цвайхендер (по-русски — двуру́чный меч) (нем. (инф.) или нем. Bidenhänder или нем. Bihänder; фр. espadon от исп. espada — «меч») — меч ландскнехтов на двойном жаловании (доппельсолднеров), имевший специфическую двойную гарду, в которой малая гарда, называвшаяся «кабаньими клыками», отделяла незаточенную часть клинка (рикассо) от заточенной. Незаточенная часть клинка, называвшаяся «сильной», обычно была самой толстой и прочной частью клинка, которую использовали для постановки блоков без боязни повредить клинок (не опасаясь зазубрин на лезвии), за эту же часть клинка нередко брались второй рукой для усиления удара, в связи с чем и существовала малая гарда, при этом часть клинка между гардами порой для удобства дополнительно обматывали кожей. (ru)
- A Zweihänder (alemão para "duas mãos", também chamada Bidenhänder ou Bihänder), é uma espada de duas mãos usada majoritariamente durante o período do Renascimento. Apesar de ter sido implementada na Alemanha no século XIV, ganhou notoriedade apenas no século XVI como a arma-símbolo dos lansquenês alemães da época de Maximiliano I, Sacro Imperador Romano-Germânico. Elas eram supostamente utilizadas pelas linhas de frente dos lansquenês, onde seriam usadas para cortar os piquetes e lanceiros adversários, cujas lanças representavam uma barreira difícil de ultrapassar para as armas normais e a cavalaria. Talvez o mais conhecido portador da Zweihänder tenha sido Pier Gerlofs Donia, que a teria manejado com tamanha força, eficiência e habilidade que conseguiria decepar múltiplos oponentes com um único golpe. A Zweihänder que ele teria possuído está em exposição no Fries museum de Leeuwarden. Essa espada de Pier Gerlofs Donia tem 2,13 metros de comprimento e pesa cerca de 6,6 quilos. (pt)
- Цвайге́ндер (нім. Zweihänder — «дворучник») — великий дворучний меч, що був поширений в Європі за часів епохи Відродження, з XIII по XVI століття. Цей меч з'явився на території сучасної Німеччини і придбав колосальну популярність в руках німецьких найманих піхотинців — ландскнехтів, за часів імператора Священної римської імперії Максиміліана I, близько 1500 року. Такі воїни отримували подвійну оплату за свою роботу, за що отримали назву Doppelsoldner. Ландскнехтами ставали досвідчені ветерани, що мали добрі обладунки, на відміну від інших піхотинців. Також ці найманці використовувалися для охорони артилерійських батарей і знатних осіб. Цвайгендер був важкою і ефективною зброєю авангарду, воїни озброєні ним прорубували вільний шлях для кавалерії і звичайних мечників. Параметри цього важкого меча дозволяли за один удар зрубати голови кільком ворогам, тому воювали цвайгендером тільки дуже сильні і досвідчені воїни. У пізній період поширення цвайгендера, озброєні ним лицарі вже часто охороняли артилерійські батареї. Меч цвайгендер має довжину близько 2 метрів (часто і більше), з півтораметровим клинком і дуже часто з унікальною подвійною гардою. Основна гарда могла мати вигнуту або пряму форму, прикрашалася декоративними елементами — бічними кільцями, мала ширину до 35 см. Мала гарда (мала назву «кабанячі ікла») відділяла п'яту (не заточену частину клинка) від бойової частини леза.Для володіння цією зброєю були потрібні не тільки неабияка сила і відвага, але і значна майстерність фехтувальника, так що подвійна платня яку отримували воїни з цією зброєю була цілком справедливою. Техніка бою з такими мечами мало схожа на звичне клинкове фехтування: такий меч куди простіше порівняти з сокирами. Піхов у цвайгендера не було — його носили на плечі як весло або спис. (uk)
- 雙手劍（德語Zweihänder; 英語 two-handed sword）是一種歐洲16世紀早期使用的大型劍器。由中世紀晚期的長劍發展而來，在義大利戰爭期間成為德國國土傭僕的標誌性武器。到16世紀後半雙手劍已不再具有實際用途。在17世紀變成儀式用具。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Obouruční meč (popřípadě dvouruční meč) je mohutná sečná a bodná zbraň, používaná v období pozdního středověku a raného novověku. Tyto meče se používaly většinou jako výzbroj strážců význačných osob. (cs)
- Als Renaissance-Bidenhänder, auch Bidenhänder, Bidhänder, Zweihänder, Zweihandschwert, Flamberge oder Gassenhauer, bezeichnet man Schwerter des ausgehenden Spätmittelalters und der Renaissance mit langem Gehilz von ca. 40–50 cm und mehr, die für den zweihändigen Gebrauch gedacht waren. Exemplare des frühen 16. Jahrhunderts wogen meist weniger als drei Kilogramm. (de)
- L’espadon (de l'italien spadone, « grande épée » ; zweihänder en allemand, mot repris en anglais) est une épée maniée à deux mains, développée en Europe centrale et de l'Ouest. Très appréciée des lansquenets et des gardes suisses, elle est demeurée en usage du XVe siècle au XVIIe siècle. Elle possède généralement un ricasso et des quillons. Ce nom désignait par ailleurs une autre arme à la fin du XVIIIe siècle et début du XIXe siècle, à savoir le sabre. (fr)
- El montante es una espada ancha de gavilanes muy largos, que manejan los maestros de armas con ambas manos para separar las batallas en la esgrima. Tomóse su forma y nombre de las espadas antiguas, que se blandían a dos manos. Conforme al Viaje del Parnaso de Miguel de Cervantes, los montantes eran espadas largas que se usaban con las dos manos. (es)
- 츠바이헨더(독일어: Zweihänder)또는 투 핸드 소드(영어: two hand sword)는 르네상스 시기의 이다. 츠바이헨더는 영어로 번역하면 두손잡이 라는 뜻이고 길이 180 cm 이상, 무게 2 kg 이상의 거대한 칼이었다. (ko)
- La zweihänder (pronuncia tedesca [ˈʦwaɪhɛndɐ] ; ‘doppia impugnatura’, chiamato anche bidenhänder o bihänder), meglio noto come spadone, è un tipo di spada a due mani sviluppatasi nel corso del Rinascimento in Italia e nelle terre gravitanti intorno al Sacro Romano Impero Germanico (fondamentalmente Germania e Svizzera). (it)
- ツーハンデッドソード（英: Two-handed sword）は、一般的には両手を使わなければ扱えない大きさの剣のこと。 ヨーロッパのルネサンス期に生まれた武器についても、他にふさわしい言葉がないことから、同じ呼称が使われる。ドイツ語ではツヴァイヘンダーと呼ばれ、傭兵部隊ランツクネヒトが使用していたことでも知られる。 (ja)
- 雙手劍（德語Zweihänder; 英語 two-handed sword）是一種歐洲16世紀早期使用的大型劍器。由中世紀晚期的長劍發展而來，在義大利戰爭期間成為德國國土傭僕的標誌性武器。到16世紀後半雙手劍已不再具有實際用途。在17世紀變成儀式用具。 (zh)
- Les Zweihänder (pronunciació alemanya: [t͡svaɪhɛndɐ]: (alemany "dues mans") foren desenvolupades a partir de les de finals de l'edat mitjana i va esdevenir l'arma característica dels Lansquenets dels temps de Maximilià I i durant les Guerres d'Itàlia de 1494 a 1559. El (1510) mostra un model intermedi entre una espasa llarga i una Zweihänder. (ca)
- Dumanglavo aŭ glavo por du manoj (en germana Zweihänder, germana prononco: [t͡svaɪhɛndɐ] (signife 'du-manilo aŭ dumanilisto'), ankaŭ Doppelhänder ('duobl-manilo'), Beidhänder ('ambaŭ-manilo'), Bihänder aŭ Bidenhänder, estas granda du-mana glavo uzita ĉefe dum la 16a jarcento. La glavoj Zweihänder disvolviĝis el la longoglavoj de la fino de la Mezepoko kaj iĝis la mejloŝtona armilo de la germanaj Landsknechte el la epoko de Maksimiliano la 1-a Imperio) (m. 1519) kaj dum la Italaj Militoj de 1494–1559. La Goliath Fechtbuch (1510) montras intermezan formon inter longoglavo kaj Zweihänder. (eo)
- Zweihänder (pengucapan Jerman: [t͡svaɪhɛndɐ]) (Dalam Bahasa Jerman artinya "dua tangan") atau dikenal juga dengan nama Doppelhänder ("tangan dobel") atau Beidhänder ("kedua tangan") adalah pedang besar yang dipegang dua tangan, biasanya digunakan pada peperangan awal abad 16. Pedang Zweihänder dikembangkan dari Longswords dari akhir Abad Pertengahandan menjadi senjata kebanggaandari German Landsknechte pada era Maximilian I (sekitar 1519) dan selama Perang Italia 1494–1559. Goliath Fechtbuch (1510) merupakan peralihan antara longsword dengan Zweihänder. (in)
- The Zweihänder (German pronunciation: [t͡svaɪhɛndɐ]) (German 'two-hander'), also Doppelhänder ('double-hander'), Beidhänder ('both-hander'), Bihänder or Bidenhänder, is a large two-handed sword primarily in use during the 16th century. Zweihänder swords developed from the longswords of the Late Middle Ages and became the hallmark weapon of the German Landsknechte from the time of Maximilian I (d. 1519) and during the Italian Wars of 1494–1559. The Goliath Fechtbuch (1510) shows an intermediate form between longsword and Zweihänder. (en)
- A Zweihänder (alemão para "duas mãos", também chamada Bidenhänder ou Bihänder), é uma espada de duas mãos usada majoritariamente durante o período do Renascimento. Apesar de ter sido implementada na Alemanha no século XIV, ganhou notoriedade apenas no século XVI como a arma-símbolo dos lansquenês alemães da época de Maximiliano I, Sacro Imperador Romano-Germânico. Elas eram supostamente utilizadas pelas linhas de frente dos lansquenês, onde seriam usadas para cortar os piquetes e lanceiros adversários, cujas lanças representavam uma barreira difícil de ultrapassar para as armas normais e a cavalaria. (pt)
- Miecz dwuręczny (niem. Zweihänder, fr. espadon, ang. Great sword) – typ miecza charakteryzujący się dwuręcznym chwytem rękojeści. W Europie rozwinął się w pełni na przełomie średniowiecza i renesansu. Był bronią piechoty. Prekursorami którzy posługiwali się tą bronią byli Szwajcarzy, od których następnie przejęli je m.in. Landsknechci. (pl)
- Цвайге́ндер (нім. Zweihänder — «дворучник») — великий дворучний меч, що був поширений в Європі за часів епохи Відродження, з XIII по XVI століття. Цей меч з'явився на території сучасної Німеччини і придбав колосальну популярність в руках німецьких найманих піхотинців — ландскнехтів, за часів імператора Священної римської імперії Максиміліана I, близько 1500 року. Такі воїни отримували подвійну оплату за свою роботу, за що отримали назву Doppelsoldner. Ландскнехтами ставали досвідчені ветерани, що мали добрі обладунки, на відміну від інших піхотинців. Також ці найманці використовувалися для охорони артилерійських батарей і знатних осіб. (uk)
- Цвайхендер (по-русски — двуру́чный меч) (нем. (инф.) или нем. Bidenhänder или нем. Bihänder; фр. espadon от исп. espada — «меч») — меч ландскнехтов на двойном жаловании (доппельсолднеров), имевший специфическую двойную гарду, в которой малая гарда, называвшаяся «кабаньими клыками», отделяла незаточенную часть клинка (рикассо) от заточенной. (ru)
|
