| dbo:abstract
|
- الكنية أحد أنواع الاسم العَلَم، مثل المركب الإضافي، إلا أنها ليست اسماً، ويشترط فيها أن تبدأ بأحد الألفاظ الآتية:أب، وأم، وابن، وبنت، وأخ، وأخت، وعم، وعمه، وخال، وخالة. نحو: أبو خالد، وأم يوسف، وابن الوليد، وبنت الصديق. (ar)
- Kunio (arabe كنية) estas honora, vaste uzata nomo en loko de tra la araba mondo kaj la mezepoka muslima mondo. Tio estas parto de arabaj nomoj, tipo de epiteto referanta pri la portanto, aŭ filo aŭ filino, ĉu tiu estis unuenaskita. (eo)
- Die Kunya (arabisch كنية) ist neben dem Ism (eigentlicher Name), dem Nasab und der Nisba einer der vier wesentlichen Bestandteile des arabischen Personennamens. Sie weist den Namensträger als „Vater des Soundso“ (Abū ...) bzw. die Namensträgerin als „Mutter des Soundso“ (Umm ...) aus und ist somit ein typisches . In der Anordnung der Namensbestandteile erscheint die Kunya üblicherweise an erster Stelle, deswegen hat Gottfried Kosegarten den Begriff als „Vorname“ übersetzt. Ursprünglich richtete sich die Kunya nach dem Namen des ältesten Sohns, so hatte der Kalif Umar ibn al-Chattab nach seinem Sohn ʿAbdallāh die Kunya Abū ʿAbdallāh, und der Prophet Mohammed wurde nach seinem ersten Sohn al-Qāsim Abū al-Qāsim genannt. Aus den ersten Generationen sind allerdings auch einige Männer bekannt, deren Kunya sich auf einen weiblichen Namen bezieht. An die Stelle des Sohnesnamens konnte auch ein Nomen treten, das ein besonderes Attribut des Namensträgers hervorhob (z. B. Abū Schāma „der mit dem Muttermal“ oder Abū Huraira, „der mit dem Kätzchen“). Später wurde die Kunya häufig dazu verwendet, um Wünsche für den Namensträger auszusprechen oder Segen über ihn zu bringen. Ein Beispiel hierfür ist die Kunya Abū l-Faradsch („Vater der Freude“), die zum Beispiel der bekannte arabische Historiograph Abū l-Faradsch al-Isfahānī trug. Bei einigen Personen war die Kunya-Bezeichnung so bedeutend, dass sie den Ism-Namen in den Hintergrund drängte und in Vergessenheit geraten ließ. Bekannte Beispiele hierfür waren Abū Tālib ibn ʿAbd al-Muttalib, Abū Lahab sowie die Prophetengefährtin Umm Sulaim, bei der man nicht wusste, ob ihr eigentlicher Name Rumaisāʾ, Ghumaisāʾ, Rumaitha, Rumaila, Sahla oder Anīfa war. Der Hintergrund für die Entstehung der Kunya-Bezeichnung ist nicht ganz klar. Vermutet wird, dass das bei primitiven Völkern verbreitete Namenstabu hierbei eine Rolle gespielt hat. Die Kunya wäre demzufolge ein Mittel, um die Verwendung des eigentlichen Namens (ism) bei einer Person zu vermeiden. Hierauf deutet auch das arabische Wort kunya selbst hin, das von der gleichen Wurzel abgeleitet ist wie kināya („Anspielung, indirekter Ausdruck“). Die Anrede einer Person mit der Kunya galt immer als eine Ehrenbezeigung, so wie es umgekehrt für unfein gehalten wurde, die Kunya zu verwenden, wenn man von der eigenen Person sprach. Als Ehrenbezeichnung war die Kunya anfangs „reinen“ Arabern vorbehalten, erst ab der Abbasidenzeit durften auch Nichtmuslime, die zu Mawālī arabischer Stämme geworden waren, sie tragen. Manche Personen hatten zwei Kunyas, eine für den Krieg und eine für den Frieden. Später wurden Kunya-Bezeichnungen in eigenen Wörterbüchern zusammengestellt. Ein Beispiel ist das Kitāb al-Kunā („Buch der Kunya-Bezeichnungen“) von Muslim ibn al-Haddschādsch. Manche Kunyas waren so populär, dass sie sich zu einem Ism-Namen entwickelten. Das bekannteste Beispiel ist der Ism Abū Bakr, der sich von der Kunya des ersten Kalifen Abu Bakr ableitet, dessen eigentlicher Ism ʿAbdallāh war. Andere Kunya-Bezeichnungen haben theologische Diskussionen hervorgerufen wie Abū ʿĪsā („Vater von Jesus“), da wie nach christlicher Lehre auch nach islamischer Auffassung Jesus keinen menschlichen Vater hat. Einigen Trägern dieser Kunya wurde nachträglich die Kunya in Abū ʿAbdallāh abgeändert. Noch größere Probleme rief Mohammeds Kunya Abū l-Qāsim hervor, da es ein Prophetenwort gab, das besagt: „Verwendet meinen Ism-Namen, nicht, aber meine Kunya“ (sammū bi-smī wa-lā tukannū bi-kunyatī). Da Abū l-Qāsim eine sehr beliebte Kunya war, hat man den Hadith meist in der Weise an die Realität angepasst, dass man daraus nur das Verbot der Kombination der Kunya Abū l-Qāsim und des Ism Muhammad bei einer Person ableitete. Zudem werden viele Tiere, Pflanzen, Orte und Lebensmittel mit einer Kunya bezeichnet. Ein Beispiel für ein Kunya-Toponym ist die Bezeichnung Abū Qubais für den Hausberg von Mekka. Im modernen arabischen Sprachgebrauch hat der Begriff kunya insofern einen Bedeutungswandel erfahren, als er zur allgemeinen Bezeichnung für einen Familiennamen geworden ist. (de)
- La kunya es un tecnónimo de la onomástica árabe que originalmente consiste en nombrar a alguien no por su nombre de pila ni por su apellido familiar, sino a través de las palabras Abu («padre») o Umm («madre») seguido del nombre del hijo o hija mayor. Era una práctica muy extendida en todo el mundo islámico medieval y en la actualidad se usa sobre todo en los países árabes de Oriente Medio. El nombre resultante tiene un carácter más respetuoso que el nombre de pila y a menudo acaba desplazando a este: Abu Warda («padre de Warda»); Umm Kulthum («madre de Kulthum»), etc. Es también un modo de crear motes o seudónimos, estableciendo una relación entre la persona y un objeto o una idea a través de las palabras umm y abu, que en este caso no tienen estrictamente el sentido de "madre" y "padre" sino que se traducirían como "la de..." o "el de...". Por ejemplo, el nombre del primer califa del islam, Abu Bakr, significa literalmente "el padre de la camella", en el sentido de "el de la camella", por el cariño que profesaba a uno de estos animales de su propiedad. Otros ejemplos:
* Abu Nuwas: "el del pasador de pelo"
* Abu Nidal: "el del combate" Coloquialmente, abu se ha apocopado en muchos lugares en bu. Es el caso del occidente árabe: en árabe marroquí la partícula bu sirve para crear adjetivos como bu karsh ("el [padre] de la barriga" > barrigón), bu kurra ("el [padre] de la joroba" > jorobado), etc. Cuando se trata de onomástica, también se usa el apócope: por ejemplo, en el Magreb el nombre Abu Bakr suele pronunciarse Bubakr o Bubker, y en el Reino de Granada la kunya del último rey, Abu Abd Allah ("el padre de Abd Allah") se pronunciaba coloquialmente Buabdillah, que dio lugar a la castellanización Boabdil. Como se ha dicho, en el Magreb las palabras abu (o bu) y umm no son ya apenas productivas para la creación de apelativos personales, al contrario de lo que ocurre en el Máshreq, pero sobreviven fosilizadas en multitud de nombres y apellidos como Bushaib, Butaher, Burguiba, Bumedián, Buteflika, etc. La palabra árabe kunya, con adición del artículo determinado (al-kunya), ha dado lugar al castellano alcurnia. (es)
- A kunya (Arabic: كُنية) is a teknonym in Arabic names, the name of an adult usually derived from their oldest child. A kunya is a component of an Arabic name, a type of epithet, in theory referring to the bearer's first-born son or daughter. By extension, it may also have hypothetical or metaphorical references, e.g. in a nom de guerre or a nickname, without literally referring to a son or a daughter. Use of a kunya implies a familiar but respectful setting. A kunya is expressed by the use of abū (father) or umm (mother) in a genitive construction, i.e. "father of" or "mother of" as an honorific in place of or alongside given names in the Arab world and the Islamic world more generally. (en)
- Kunya (bahasa Arab: كنية; kuniyah) atau kunyah, adalah sebuah nama panggilan yang biasa digunakan oleh masyarakat Arab untuk panggilan kehormatan atau gelar kepada seseorang, sebagai pengganti atas nama asli orang tersebut. Bentuk nama kunya adalah seperti "abu" ("Abi") dan "ibnu" untuk laki-laki, dan "ummu" dan "bintu" untuk perempuan, dan kemudian ditambahkan nama anak laki-laki pertamanya, atau bisa juga ditambahkan mengenai kebiasaannya. Sebagai contoh, Presiden Otoritas Palestina Mahmoud Abbas memiliki nama kunya Abu Mazen (ayah dari Mazen); sedangkan sahabat nabi yang terkenal bernama kunya Abu Hurairah (bapak Kucing), sesungguhnya ia bernama Abdur Rahman bin Shakhr. (in)
- Une kunya (en arabe : كنية, kunyah) est un teknonyme, c'est-à-dire un nom porté par un parent et qui fait référence à l'enfant. Ce type de nom est utilisé dans la culture arabe. Il s'agit du nom d'une personne adulte composé à partir du prénom de son fils ou de sa fille aîné. Une kunya se construit par l'utilisation d'abou (père) ou d'oumm (mère) dans une construction génitive ( (en)), c'est-à-dire « père de » ou « mère de ». Elle s'utilise à la place, ou accompagnée, du prénom dans le monde arabe et dans le monde islamique plus généralement. L'utilisation de la kunya est le signe d'une interaction proche mais qui reste respectueuse avec la personne ainsi désignée. La kunya est l'un des éléments du nom arabe, un type d'épithète, désignant en théorie le fils ou la fille aîné de celui ou celle qui le porte. Mais par extension, il peut aussi tirer son origine de références hypothétiques ou métaphoriques, tel un nom de guerre ou un surnom, sans qu'il y ait de véritable référence à un fils ou une fille. (fr)
- Nell'onomastica araba, la kunya (in arabo: كنية) è un titolo onorifico derivante dal nome di un figlio (in genere il primogenito), reso dai termini abū ('padre di') o umm ('madre di'); preposto al nome di persona, e talora seguito o sostituito dal laqab, denota grande rispetto per l'altro. (it)
- Kunja (arab. كنية) – rodzaj przydomku, z którym można się spotkać w kulturze arabskiej. Powstaje on poprzez odniesienie do imienia najstarszego syna lub najstarszej córki mężczyzny (abu – arab. ojciec) lub kobiety (umm – arab. matka) określanej tym przydomkiem. Przykładem takiego zastosowania jest przydomek Usamy ibn Ladina, który znany był również jako Abu Abdullah (dosł. ojciec Abdullaha). (pl)
- Ку́нья (араб. کنیة) — часть арабского имени, которая начинается со слов Абу (для мужчин) и Умм (для женщин) и заканчивается именем сына или дочери. В некоторых случаях кунья может содержать похвальное качество (например, Абуль-Хайр, Абуль-Баракат). Называть друг друга не по имени, а по кунье считается у арабов проявлением уважения и почтения. Русский арабист Н. В. Юшманов в своей «Грамматике литературного арабского языка» по аналогии со словом «отчество» предложил для этого понятия русское слово «сыновство» (см. также более распространённый термин текноним). (ru)
- Кунья (араб. كنية, kunyah) — компонент арабського імені. У класичному значені — це епітет, який відноситься до первістка або доньки особи. Кунья починається зі слів Абу (для чоловіків) і (для жінок) і закінчується ім'ям сина або дочки. У деяких випадках кунья може містити, не ім'я дитини, а бути прізвиськом, яке виражає прихильність людини до певної речі: наприклад Абу-Бакр — «батько верблюжати», дана через любов цієї людини до верблюдів; або — «батько кішок», дана за те, що він піклувався про бродячих кішок і усиновляв їх. Кунья також може бути прізвиськом, що виражає характеристику особи, як-от — «мати з пухким обличчям». Звертаючись до особи, використовуючи кунью, висловлюють шану та повагу до неї. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الكنية أحد أنواع الاسم العَلَم، مثل المركب الإضافي، إلا أنها ليست اسماً، ويشترط فيها أن تبدأ بأحد الألفاظ الآتية:أب، وأم، وابن، وبنت، وأخ، وأخت، وعم، وعمه، وخال، وخالة. نحو: أبو خالد، وأم يوسف، وابن الوليد، وبنت الصديق. (ar)
- Kunio (arabe كنية) estas honora, vaste uzata nomo en loko de tra la araba mondo kaj la mezepoka muslima mondo. Tio estas parto de arabaj nomoj, tipo de epiteto referanta pri la portanto, aŭ filo aŭ filino, ĉu tiu estis unuenaskita. (eo)
- A kunya (Arabic: كُنية) is a teknonym in Arabic names, the name of an adult usually derived from their oldest child. A kunya is a component of an Arabic name, a type of epithet, in theory referring to the bearer's first-born son or daughter. By extension, it may also have hypothetical or metaphorical references, e.g. in a nom de guerre or a nickname, without literally referring to a son or a daughter. Use of a kunya implies a familiar but respectful setting. A kunya is expressed by the use of abū (father) or umm (mother) in a genitive construction, i.e. "father of" or "mother of" as an honorific in place of or alongside given names in the Arab world and the Islamic world more generally. (en)
- Kunya (bahasa Arab: كنية; kuniyah) atau kunyah, adalah sebuah nama panggilan yang biasa digunakan oleh masyarakat Arab untuk panggilan kehormatan atau gelar kepada seseorang, sebagai pengganti atas nama asli orang tersebut. Bentuk nama kunya adalah seperti "abu" ("Abi") dan "ibnu" untuk laki-laki, dan "ummu" dan "bintu" untuk perempuan, dan kemudian ditambahkan nama anak laki-laki pertamanya, atau bisa juga ditambahkan mengenai kebiasaannya. Sebagai contoh, Presiden Otoritas Palestina Mahmoud Abbas memiliki nama kunya Abu Mazen (ayah dari Mazen); sedangkan sahabat nabi yang terkenal bernama kunya Abu Hurairah (bapak Kucing), sesungguhnya ia bernama Abdur Rahman bin Shakhr. (in)
- Nell'onomastica araba, la kunya (in arabo: كنية) è un titolo onorifico derivante dal nome di un figlio (in genere il primogenito), reso dai termini abū ('padre di') o umm ('madre di'); preposto al nome di persona, e talora seguito o sostituito dal laqab, denota grande rispetto per l'altro. (it)
- Kunja (arab. كنية) – rodzaj przydomku, z którym można się spotkać w kulturze arabskiej. Powstaje on poprzez odniesienie do imienia najstarszego syna lub najstarszej córki mężczyzny (abu – arab. ojciec) lub kobiety (umm – arab. matka) określanej tym przydomkiem. Przykładem takiego zastosowania jest przydomek Usamy ibn Ladina, który znany był również jako Abu Abdullah (dosł. ojciec Abdullaha). (pl)
- Ку́нья (араб. کنیة) — часть арабского имени, которая начинается со слов Абу (для мужчин) и Умм (для женщин) и заканчивается именем сына или дочери. В некоторых случаях кунья может содержать похвальное качество (например, Абуль-Хайр, Абуль-Баракат). Называть друг друга не по имени, а по кунье считается у арабов проявлением уважения и почтения. Русский арабист Н. В. Юшманов в своей «Грамматике литературного арабского языка» по аналогии со словом «отчество» предложил для этого понятия русское слово «сыновство» (см. также более распространённый термин текноним). (ru)
- Кунья (араб. كنية, kunyah) — компонент арабського імені. У класичному значені — це епітет, який відноситься до первістка або доньки особи. Кунья починається зі слів Абу (для чоловіків) і (для жінок) і закінчується ім'ям сина або дочки. У деяких випадках кунья може містити, не ім'я дитини, а бути прізвиськом, яке виражає прихильність людини до певної речі: наприклад Абу-Бакр — «батько верблюжати», дана через любов цієї людини до верблюдів; або — «батько кішок», дана за те, що він піклувався про бродячих кішок і усиновляв їх. Кунья також може бути прізвиськом, що виражає характеристику особи, як-от — «мати з пухким обличчям». Звертаючись до особи, використовуючи кунью, висловлюють шану та повагу до неї. (uk)
- Die Kunya (arabisch كنية) ist neben dem Ism (eigentlicher Name), dem Nasab und der Nisba einer der vier wesentlichen Bestandteile des arabischen Personennamens. Sie weist den Namensträger als „Vater des Soundso“ (Abū ...) bzw. die Namensträgerin als „Mutter des Soundso“ (Umm ...) aus und ist somit ein typisches . In der Anordnung der Namensbestandteile erscheint die Kunya üblicherweise an erster Stelle, deswegen hat Gottfried Kosegarten den Begriff als „Vorname“ übersetzt. (de)
- La kunya es un tecnónimo de la onomástica árabe que originalmente consiste en nombrar a alguien no por su nombre de pila ni por su apellido familiar, sino a través de las palabras Abu («padre») o Umm («madre») seguido del nombre del hijo o hija mayor. Era una práctica muy extendida en todo el mundo islámico medieval y en la actualidad se usa sobre todo en los países árabes de Oriente Medio. El nombre resultante tiene un carácter más respetuoso que el nombre de pila y a menudo acaba desplazando a este: Abu Warda («padre de Warda»); Umm Kulthum («madre de Kulthum»), etc. (es)
- Une kunya (en arabe : كنية, kunyah) est un teknonyme, c'est-à-dire un nom porté par un parent et qui fait référence à l'enfant. Ce type de nom est utilisé dans la culture arabe. Il s'agit du nom d'une personne adulte composé à partir du prénom de son fils ou de sa fille aîné. (fr)
|
