| dbo:abstract
|
- Jazíd II. (687 – 26. ledna 724) celým jménem Jazíd ibn Abdulmalik. Arabský chalífa z rodu Umajjovců v letech 720 – 724, další ze synů chalífy Abdulmalika. (cs)
- Yazid ibn Abd-al-Màlik (àrab: يزيد بن عبد الملك, Yazīd ibn ʿAbd-al-Malik) o Yazid II (Damasc 687-724) va ser un califa omeia marwànida que va governar entre 720 i la seva mort, de tuberculosi, el 724. Era fill d'Atiqa bint Yazid bint Muawiya (filla de Yazid I del que va agafar el nom). No va rebre especial formació política o militar per regnar ni va viatjar mai fora de Síria excepte a les ciutats santes. Fou designar segon successor el 717 per Abd al-Màlik i fou el príncep hereu sota Umar II a la mort del qual va esdevenir califa (9 de febrer del 720). El seu breu regnat va estar ple de conflictes, amb nombroses guerres civils tant a l'est com a Àfrica i la península Ibèrica. A l'Iraq es va revoltar Yazid ibn al-Muhallab al-Azdi, revolta perillosa que no obstant fou de curta durada; reflectia el malestar del iemenites contra el govern omeia, i la reacció d'aquests fou contrària als iemenites: va enviar tropes sirianes a l'Iraq i va confiar en el suport de les tribus mudarites; com a governador de l'Orient va designar al seu germà Maslama ibn Abd al-Malik (720-721) instal·lat a la Jazira, amb el seu protegit el mudarita Umar ibn Hubayra al-Fazari (721-725). No obstant va compensar nomenant dos iemenites com a governadors a Armènia i l'Azerbaidjan; fins i tot un general iemenita sirià va ser nomenat governador del Khurasan abans que aquest districte fos annexionat al govern d'Orient (Iraq). Els mawla (conversos) van ser perjudicats per l'anul·lació de les reformes d'Umar II que els afavorien. La imposició de la jizya (poc abans suprimida per als mawles) a l'Andalus, Sind, Khurasan i el Magreb, va caure molt malament. Al Khurasan es va obrir una nova política sota Saïd ibn Amr al-Haraixí (721-722) que va provocar revoltes i lluites permanents els següents 20 anys la qual cosa va ajudar els abbàssides a crear-se una base social des de la qual acabarien per fer fora els omeies el 750. El governador de Yazid II al Magreb, Yazid ibn Abi-Múslim fou assassinat ràpidament quan va tractar d'introduir aquesta política el que va fer perdre autoritat i prestigi al govern omeies i va preparar la gran revolta amaziga del 740. A les fronteres va continuar l'expansió després d'una breu aturada sota Umar II; es van fer campanyes contra els francs, a Sardenya, i contra els romans d'Orient a Sicília i a Anatòlia; al Caucas va combatre contra els khàzars i a Àsia central contra els turcs a Transoxiana. Va practicar una política iconoclasta vers els cristians ordenant en [[[724]] la destrucció de totes les representacions humanes o d'animals abans que l'emperador Lleó III Isàuric adoptés la mateixa mesura en 726. No va sortir mai de Damasc excepte per anar a al-Urdunn on tenia terres i on va morir el 26 de gener de 724. Es diu que va estar apassionadament lligat a les cantants Hababa i Sal·lama però probablement la influència d'aquestes (i principalment de Hababa) no fou tan important. Fou un poeta notable segons reconeixen diversos membres de la família omeia. Va ser succeït pel seu germà Hixam ibn Abd-al-Màlik. (ca)
- أبو خالد يزيد الثاني بن عبد الملك بن مروان بن الحكم بن أبي العاص الأموي القرشي (71 هـ - 105 هـ / 690م - 724م) تاسع خلفاء الدولة الأموية ولي الخلافة بدمشق بعد وفاة الخليفة عمر بن عبد العزيز سنة 101 هـ وهو ابن تسع وعشرين سنة في قول هشام بن محمد بعهد من أخيه سليمان بن عبد الملك، ويعرف بيزيد الثاني (ar)
- Ο Γιαζίντ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ ή Γιαζίντ Β΄ (687 - 26 Ιανουαρίου 724) ήταν χαλίφης των Ομεϋαδών που βασίλευσε για 4 χρόνια (720-724). Πέθανε το έτος 724. Τον διαδέχτηκε ο αδερφός του Ισάμ που βασίλεψε έως το 743. (el)
- Yazid II., arabisch يزيد بن عبد الملك, DMG Yazīd ibn ʿAbd al-Malik, (* 687; † 26. Januar 724) war der neunte Kalif der Umayyaden (720–724). Der erfolgreiche Kalif Abd al-Malik (685–705) hatte insgesamt 16 Söhne, wobei vier ihm als Kalifen nachfolgten. Yazid war einer von ihnen und trat 720 gemäß der testamentarischen Vereinbarung seines Bruders dem Kalifen Sulaimān (715–717) die Nachfolge seines Cousins dem Kalifen Umar Ibn Abd al-Aziz (717–720) an. Er wird von vielen Historikern als sehr schwacher Herrscher beschrieben, der die Regierung des Kalifats weitgehend den Statthaltern in den Provinzen überließ. Aufgrund der Vernichtung der arabischen Flotte durch den byzantinischen Kaiser Leo III. im Rahmen der Belagerung von Konstantinopel (717–718) war die arabische Expansion im Mittelmeer zum Erliegen gekommen. Dennoch stand das byzantinische Kleinasien auch nach der Abwehr der Araber 718 weiterhin stark unter Druck. Wiederholt kam es unter Yazid II. zu Raubzügen arabischer Truppen Richtung Kleinasien, die weite Landstriche plünderten, sich aber jeweils zum Winter hin wieder zurückzogen. Unter Yazid II. kam es auch im Kaukasus 722 erneut zu Kämpfen mit dem jüdischen Chasaren Reich. Auch wenn arabische Truppen bis in die Steppengebiete nördlich des Kaukasus vorstießen, kam es zwischen den beiden Parteien zu keiner Entscheidung. Dieser Krieg sollte noch bis 737 die Truppen der Umayyaden an der Kaukasusgrenze binden. Yazid II. starb im Alter von 33 bis 40 Jahren am 26. Januar 724. Zu seinen Nachfolgern hatte er zunächst seinen Bruder Hischam (724–743) und danach seinen Sohn Al-Walid II. (743–744) bestimmt. (de)
- Yazid bin Abd al-Malik (arabieraz: يزيد بن عبد الملك; 687- 724ko urtarrilaren 26a) omeiatar kalifa izan zen. Bere erregealdiak barne eta kanpo gatazka asko jasan zituen. Inperioaren hainbat tokitan gerra zibil asko lehertzen hasi ziren, hala nola Al-Andalusen, Ifrikijan eta Ekialdean. Bere armada Basorako gobernuaren menpe zeuden khawarij matxinatuen aurkako gerran sartu zen, Umar bere lehengusu eta aurrekoa negoziatzen aritu zen arren. Hasierako matxinaden ondoren, Yaziden tropek matxinada baretzea lortu zuten, eta Shawdhab buruzagi khawarija hila izan zen.
* Datuak: Q314791
* Multimedia: Yazid II (eu)
- Yazid bin Abd al-Malik o Yazid II (Damasco, 687 - Irbid, 26 de enero de 724) (en árabe: يزيد بن عبد الملك) fue el noveno califa omeya que gobernó a partir del 720 hasta su muerte en 724. (es)
- Yazid bin 'Abdul-Malik (bahasa Arab: يزيد بن عبد الملك (687 - 724), juga dikenal dengan Yazid II, adalah khalifah yang berkuasa antara 720 sampai kematiannya pada 724. Yazid merupakan satu-satunya khalifah yang berasal dari Bani Umayyah dari pihak ayah dan ibu. Dari garis ayah, dia termasuk anggota cabang Marwani. Dalam pengambilan kebijakan, Yazid cenderung mengambil jalan berbeda dengan yang diambil sepupu sekaligus pendahulunya, 'Umar bin 'Abdul 'Aziz, seperti kembali mengedepankan pendekatan militer untuk menekan perlawanan di dalam negeri dan perluasan wilayah kekhalifahan, mengembalikan hak istimewa Bani Umayyah, dan mengganti gubernur-gubernur lama. Dalam beberapa hal, kebijakan yang diambil Yazid membuahkan hasil, seperti kemenangan pihak Umayyah dalam beberapa pertempuran, baik dengan pihak luar maupun pemberontak. Namun capaian tersebut tidak berbanding lurus dengan penerimaan masyarakat atas pemerintahahan Umayyah, dan justru menyemai bibit-bibit perlawanan yang tumbuh di masa selanjutnya. (in)
- Yazīd II ou ʾAbū Ḫālid Yazīd ibn ʿAbd Al-Malik (en arabe : أبو خالد يزيد بن عبد الملك), né en 687 et mort en 724, est le neuvième calife omeyyade. Il succède à son cousin ʿUmar II en 720. Il est le troisième fils de ʿAbd Al-Malik à devenir calife. (fr)
- ヤズィード2世（687年 - 724年1月26日）は、ウマイヤ朝の第9代カリフ（在位：720年2月10日 - 724年1月26日）。本名はヤズィード・ビン・アブゥルマリク（يزيد بن عبد الملك)。 (ja)
- Yazid ibn Abd al-Malik (Arabic: يزيد بن عبد الملك, romanized: Yazīd ibn ʿAbd al-Malik; c. 690/91 — 28 January 724), also referred to as Yazid II, was the ninth Umayyad caliph, ruling from 9 February 720 until his death in 724. (en)
- Yazīd b. ʿAbd al-Malik b. Marwān, o Yazīd II (Damasco, 690 – Irbid, 724), è stato il nono califfo omayyade e salì al potere nel 720, dopo la morte di ʿUmar II (b. ʿAbd al-ʿAzīz) e governò fino al 724. Nonostante la brevità, il suo regno fu caratterizzato da avvenimenti importanti. Infatti, fin dalla sua ascesa al potere, il califfo dovette fronteggiare rivolte e campagne militari nei territori circostanti e, per rafforzare la posizione omayyade, egli introdusse le truppe originarie della Siria, designando suo fratello Maslama b. ʿAbd al-Malik, governatore d'Oriente. Nel 720 sedò la contestazione organizzata dai kharigiti, col cui capo, Shawdhab, ʿUmar II stava negoziando. Shawdhab, inconsapevole della morte del califfo e, quindi, dell'ascesa al potere di Yazid II, avanzò trovando la morte a Kūfa. Nel 721 fu risolta la questione sollevata in Iraq da Yazīd b. al-Muhallab, che era stato governatore dell'Iraq durante il califfato di Sulaymān ibn ʿAbd al-Malik, e che era stato destituito dal suo incarico e imprigionato da ʿUmar. Quando quest'ultimo morì, al-Muhallab riuscì a scappare e si rifiutò di giurare fedeltà al nuovo califfo, radunando anzi un piccolo esercito. Soltanto dopo aver conseguito vittorie importanti, come il controllo della città di Bassora, fu circondato e fermato dalle truppe di Maslama, che lo colpì a morte. Questo conflitto, però, fu continuato da Muʿāwiya b. Yazīd b. al-Muhallab, figlio di Yazīd al-Muhallab. Questi avanzò con i suoi seguaci (definiti Muhallabiti) verso Bassora, dove si stanziò, ma anche questo suo tentativo fallì. Difatti Maslama riuscì a sconfiggerlo e a prendere il controllo di Kūfa, Bassora e del Khorāsān. Qui Maslama nominò governatore Saʿīd Khudhayna, considerato un uomo debole dai Turchi. Quando Saʿīd si accorse della loro attiva insubordinazione, che aveva spinto i Sogdiani a rifiutare l'Islam, eseguì una spedizione militare contro di essi. I musulmani furono più volte attaccati, ma riuscirono a prevalere e ad estendere il dominio omayyade anche in quelle terre. Nel 722/23, a causa di un contrasto ideologico sorto in quelle regioni cristiane che veneravano determinate icone sacre, Yazīd emanò un decreto iconoclasta che prende il nome di “Editto di Yazīd”, con il quale egli richiedeva la distruzione di tutte le rappresentazioni umane ed animali, croci cristiane e immagini varie in tutto il califfato. La fine del regno di Yazīd fu segnata dalla sua morte per tubercolosi nel 724 a Irbid, nella Balqāʾ. Nonostante le vittorie raggiunte, oggi viene presentato come uno “schiavo frivolo delle sue passioni” a causa dell'influenza negativa esercitata su di lui dalla nota cantante Ḥabāba e del raffinato gusto artistico e poetico di cui era dotato. Gli succedette suo fratello Hishām. (it)
- Yazid II (687 – 26 januari 724) was een Omajjaads kalief van 720 tot 724. Hij was een neef van de vorige kalief Omar II en een zoon van Abd al-Malik. Tijdens zijn regering braken in het gigantische Arabische Rijk her en der onlusten uit. In 724 stierf hij aan tuberculose; hij werd opgevolgd door zijn broer Hisham. (nl)
- Jazid ibn Abd al-Malik, arab. يزيد بن عبد الملك, (ur. ok. 690/691 w Damaszku, zm. 26 stycznia 724 w Irbid) – dziewiąty kalif z dynastii Umajjadów, panujący od roku 720 aż do śmierci. Był synem kalifa Abd al-Malika (685 - 705) i Atiki Bint Jazid Ibn Mu'awija. Imię Jazid otrzymał po swoim dziadku, Jazidzie Ibn Mu'awiji (680 - 683). Ze względu na osoby swoich rodziców Jazid łączył w sobie sufjanidzką i marwanidzką gałąź rodu Umajjadów. Jak w przypadku większości innych umajjadzkich książąt, wydaje się że nie podróżował nigdzie poza Syrią i Hidżazem. Wydaje się także że nie sprawował żadnego administracyjnego lub wojskowego stanowiska przed objęciem kalifatu, pomimo że już w roku 717 Sulajman Ibn Abd al-Malik (715 - 717) ustanowił go drugą osobą w porządku sukcesji. Za Umara Ibn Abd al-Aziza (717 - 720) Jazid został oficjalnie następcą tronu i objął urząd kalifa kiedy Umar zmarł 9 lutego 720 roku. Na początku swojego panowania Jazid stanął w obliczu poważnej rewolty w Iraku, spowodowanej niezadowoleniem plemion południowoarabskich z rządów Umajjadów. Na czele buntu stanął , któremu udało się wydostać z kalifackiego więzienia niedługo przed śmiercią Umara. Do stłumienia powstania Jazid wysłał swojego brata, , wsławionego we wcześniejszych walkach z Bizantyńczykami. Maslama, mianowany namiestnikiem Iraku i muzułmańskiego wschodu, szybko pokonał rebeliantów. Jazid Ibn al-Muhallab został zabity wraz z wieloma innymi męskimi członkami swojego rodu, zaś ich kobiety i dzieci zostały sprzedane w niewolę, wbrew muzułmańskiemu zakazowi obracania w niewolę współwyznawców. Skutkiem rewolty było ponowne zainstalowanie w Iraku wojsk syryjskich i poleganie przez kalifa raczej na elemencie plemiennym północnoarabskim, co uwidoczniło się w mianowaniu następcą Maslamy jego protegowanego, należącego do północnych Arabów . Jazid dążył do anulowania reform zrównujących prawa niearabskich muzułmanów z Arabami, które wprowadził jego poprzednik, były one bowiem rujnujące dla skarbu państwa. Stąd w Al-Andalus, Sindhie, Chorasanie i Afryce Północnej próbowano na powrót wprowadzić dżizję w stosunku do niearabskich muzułmanów, co jednak często kończyło się fiaskiem. W Chorasanie nowa polityka zaprowadzona przez Sa'ida Ibn Amra al-Harasziego doprowadziła do wybuchu walk, które trwały przez następne dwadzieścia lat, przyczyniając się walnie do upadku Umajjadów. W Północnej Afryce namiestnik został zamordowany niemal natychmiast po pierwszych próbach wprowadzenia nowych rozwiązań, co było wstępem do wielkiej rewolty, która ogarnęła ten region za następcy Jazida, Hiszama (724 - 743). Jazid powrócił do tradycyjnej umajjadzkiej polityki ekspansji, zarzuconej przez Umara. Za jego rządów wszczęto kampanie przeciwko Frankom w Galii i na Sardynii, Bizantyńczykom na Sycylii i w Anatolii oraz Chazarom na Zakaukaziu i Turkom w Mawarannahrze. Jazid kontynuował wrogą w stosunku do chrześcijan politykę swojego poprzednika - zabrał im kilka kościołów, ale przede wszystkim wydał ikonoklastyczny dekret nakazujący zniszczenie wszystkich przedstawień ludzi i zwierząt w całym kalifacie, "krok, który poprzedzał i antycypował ikonoklazm bizantyńskiego cesarza Leona III". Jak jednak pisze Danuta Madeyska "można jednak chyba założyć, że rozkaz ten został prawdopodobnie wykonany jedynie w Damaszku i na terenach najbliższych władzy centralnej". W arabskiej historiografii przechował się portret kalifa jako oddającego się frywolnym pasjom, w szczególności zaś namiętności do swoich śpiewaczek, Hababy i Sallamy. Jazid miał także posiadać wyrafinowany artystyczny gust i podobnie jak inni Umajjadzi patronować poezji. (pl)
- Iázide ibne Abdal Malique (em árabe: يزيد بن عبد الملك; romaniz.: Yazid ibn Abd al-Malik; 687-724), melhor conhecido como Iázide II, foi um califa omíada que reinou de 720 até a sua morte em 724. (pt)
- Yazid bin Abd al-Malik eller Yazid II (arabiska: يزيد بن عبد الملك), född 687, död 724, var en umayyadisk kalif som regerade år 720-724. Enligt den medeltida persiske historikern Muhammad ibn Jarir al-Tabari, kom han till makten i samband med Umar II:s bortgång den 10 februari år 720. Han är känd för sin förbindelse med Hababah. Yazid II dog i tuberkulos och efterträddes av sin bror Hisham. (sv)
- Язід II ібн Абд аль-Малік (бл. 685/687 — 27 січня 724) — омейядський халіф. (uk)
- Язид ибн Абд аль-Малик или Язид II (ок. 685/687 — 27 января 724, ) — омейядский халиф, правивший в 720—724 годы. Язид II пришёл к власти после смерти Умара II 10 февраля 720 года. Его армия в это время противостояла хариджитам, с которыми Умар II пытался вести переговоры. В июле 721 Язид издал эдикт, предписывающий уничтожение всех художественных изображений на территории халифата. За исполнение этого распоряжения отвечал его брат Маслама ибн Абдул-Малик. Ислам запрещает изображения людей и животных, особенно те, что, подобно иконам, или изваяниям идолов, служат предметом поклонения, и их уничтожение велось в рамках Шариата. Археологические данные подтверждают, что в этот период пострадали многие христианские церкви, однако эдикт был направлен против всех, в том числе и не христианских изображений богов. Приказ был отменен сыном Язида II Валидом II. Некоторые историки считают, что эдикт Язида II оказал влияние на иконоборческую политику византийского императора Льва III Исавра. Язид II умер от туберкулёза. (ru)
- 耶齊德二世（阿拉伯语：عمر بن عبد العزيز；687年－724年1月26日），伊斯蘭教第十三代哈里發，阿拉伯帝国伍麦叶王朝第九代哈里发。687年出生，父亲是倭马亚王朝第五代哈里发阿卜杜勒-馬利克·本·馬爾萬·本·哈卡姆，720年2月4日继承欧麦尔二世，成为哈里发。724年1月26日去世，弟弟希沙姆一世即位。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Jazíd II. (687 – 26. ledna 724) celým jménem Jazíd ibn Abdulmalik. Arabský chalífa z rodu Umajjovců v letech 720 – 724, další ze synů chalífy Abdulmalika. (cs)
- أبو خالد يزيد الثاني بن عبد الملك بن مروان بن الحكم بن أبي العاص الأموي القرشي (71 هـ - 105 هـ / 690م - 724م) تاسع خلفاء الدولة الأموية ولي الخلافة بدمشق بعد وفاة الخليفة عمر بن عبد العزيز سنة 101 هـ وهو ابن تسع وعشرين سنة في قول هشام بن محمد بعهد من أخيه سليمان بن عبد الملك، ويعرف بيزيد الثاني (ar)
- Ο Γιαζίντ ιμπν Αμπντ αλ-Μαλίκ ή Γιαζίντ Β΄ (687 - 26 Ιανουαρίου 724) ήταν χαλίφης των Ομεϋαδών που βασίλευσε για 4 χρόνια (720-724). Πέθανε το έτος 724. Τον διαδέχτηκε ο αδερφός του Ισάμ που βασίλεψε έως το 743. (el)
- Yazid bin Abd al-Malik o Yazid II (Damasco, 687 - Irbid, 26 de enero de 724) (en árabe: يزيد بن عبد الملك) fue el noveno califa omeya que gobernó a partir del 720 hasta su muerte en 724. (es)
- Yazīd II ou ʾAbū Ḫālid Yazīd ibn ʿAbd Al-Malik (en arabe : أبو خالد يزيد بن عبد الملك), né en 687 et mort en 724, est le neuvième calife omeyyade. Il succède à son cousin ʿUmar II en 720. Il est le troisième fils de ʿAbd Al-Malik à devenir calife. (fr)
- ヤズィード2世（687年 - 724年1月26日）は、ウマイヤ朝の第9代カリフ（在位：720年2月10日 - 724年1月26日）。本名はヤズィード・ビン・アブゥルマリク（يزيد بن عبد الملك)。 (ja)
- Yazid ibn Abd al-Malik (Arabic: يزيد بن عبد الملك, romanized: Yazīd ibn ʿAbd al-Malik; c. 690/91 — 28 January 724), also referred to as Yazid II, was the ninth Umayyad caliph, ruling from 9 February 720 until his death in 724. (en)
- Yazid II (687 – 26 januari 724) was een Omajjaads kalief van 720 tot 724. Hij was een neef van de vorige kalief Omar II en een zoon van Abd al-Malik. Tijdens zijn regering braken in het gigantische Arabische Rijk her en der onlusten uit. In 724 stierf hij aan tuberculose; hij werd opgevolgd door zijn broer Hisham. (nl)
- Iázide ibne Abdal Malique (em árabe: يزيد بن عبد الملك; romaniz.: Yazid ibn Abd al-Malik; 687-724), melhor conhecido como Iázide II, foi um califa omíada que reinou de 720 até a sua morte em 724. (pt)
- Yazid bin Abd al-Malik eller Yazid II (arabiska: يزيد بن عبد الملك), född 687, död 724, var en umayyadisk kalif som regerade år 720-724. Enligt den medeltida persiske historikern Muhammad ibn Jarir al-Tabari, kom han till makten i samband med Umar II:s bortgång den 10 februari år 720. Han är känd för sin förbindelse med Hababah. Yazid II dog i tuberkulos och efterträddes av sin bror Hisham. (sv)
- Язід II ібн Абд аль-Малік (бл. 685/687 — 27 січня 724) — омейядський халіф. (uk)
- 耶齊德二世（阿拉伯语：عمر بن عبد العزيز；687年－724年1月26日），伊斯蘭教第十三代哈里發，阿拉伯帝国伍麦叶王朝第九代哈里发。687年出生，父亲是倭马亚王朝第五代哈里发阿卜杜勒-馬利克·本·馬爾萬·本·哈卡姆，720年2月4日继承欧麦尔二世，成为哈里发。724年1月26日去世，弟弟希沙姆一世即位。 (zh)
- Yazid ibn Abd-al-Màlik (àrab: يزيد بن عبد الملك, Yazīd ibn ʿAbd-al-Malik) o Yazid II (Damasc 687-724) va ser un califa omeia marwànida que va governar entre 720 i la seva mort, de tuberculosi, el 724. Era fill d'Atiqa bint Yazid bint Muawiya (filla de Yazid I del que va agafar el nom). No va rebre especial formació política o militar per regnar ni va viatjar mai fora de Síria excepte a les ciutats santes. Fou designar segon successor el 717 per Abd al-Màlik i fou el príncep hereu sota Umar II a la mort del qual va esdevenir califa (9 de febrer del 720). (ca)
- Yazid II., arabisch يزيد بن عبد الملك, DMG Yazīd ibn ʿAbd al-Malik, (* 687; † 26. Januar 724) war der neunte Kalif der Umayyaden (720–724). Der erfolgreiche Kalif Abd al-Malik (685–705) hatte insgesamt 16 Söhne, wobei vier ihm als Kalifen nachfolgten. Yazid war einer von ihnen und trat 720 gemäß der testamentarischen Vereinbarung seines Bruders dem Kalifen Sulaimān (715–717) die Nachfolge seines Cousins dem Kalifen Umar Ibn Abd al-Aziz (717–720) an. (de)
- Yazid bin Abd al-Malik (arabieraz: يزيد بن عبد الملك; 687- 724ko urtarrilaren 26a) omeiatar kalifa izan zen. Bere erregealdiak barne eta kanpo gatazka asko jasan zituen. Inperioaren hainbat tokitan gerra zibil asko lehertzen hasi ziren, hala nola Al-Andalusen, Ifrikijan eta Ekialdean. Bere armada Basorako gobernuaren menpe zeuden khawarij matxinatuen aurkako gerran sartu zen, Umar bere lehengusu eta aurrekoa negoziatzen aritu zen arren. Hasierako matxinaden ondoren, Yaziden tropek matxinada baretzea lortu zuten, eta Shawdhab buruzagi khawarija hila izan zen. (eu)
- Yazid bin 'Abdul-Malik (bahasa Arab: يزيد بن عبد الملك (687 - 724), juga dikenal dengan Yazid II, adalah khalifah yang berkuasa antara 720 sampai kematiannya pada 724. Yazid merupakan satu-satunya khalifah yang berasal dari Bani Umayyah dari pihak ayah dan ibu. Dari garis ayah, dia termasuk anggota cabang Marwani. (in)
- Yazīd b. ʿAbd al-Malik b. Marwān, o Yazīd II (Damasco, 690 – Irbid, 724), è stato il nono califfo omayyade e salì al potere nel 720, dopo la morte di ʿUmar II (b. ʿAbd al-ʿAzīz) e governò fino al 724. Nonostante la brevità, il suo regno fu caratterizzato da avvenimenti importanti. Infatti, fin dalla sua ascesa al potere, il califfo dovette fronteggiare rivolte e campagne militari nei territori circostanti e, per rafforzare la posizione omayyade, egli introdusse le truppe originarie della Siria, designando suo fratello Maslama b. ʿAbd al-Malik, governatore d'Oriente. (it)
- Jazid ibn Abd al-Malik, arab. يزيد بن عبد الملك, (ur. ok. 690/691 w Damaszku, zm. 26 stycznia 724 w Irbid) – dziewiąty kalif z dynastii Umajjadów, panujący od roku 720 aż do śmierci. Był synem kalifa Abd al-Malika (685 - 705) i Atiki Bint Jazid Ibn Mu'awija. Imię Jazid otrzymał po swoim dziadku, Jazidzie Ibn Mu'awiji (680 - 683). Ze względu na osoby swoich rodziców Jazid łączył w sobie sufjanidzką i marwanidzką gałąź rodu Umajjadów. Jak w przypadku większości innych umajjadzkich książąt, wydaje się że nie podróżował nigdzie poza Syrią i Hidżazem. Wydaje się także że nie sprawował żadnego administracyjnego lub wojskowego stanowiska przed objęciem kalifatu, pomimo że już w roku 717 Sulajman Ibn Abd al-Malik (715 - 717) ustanowił go drugą osobą w porządku sukcesji. Za Umara Ibn Abd al-Aziza ( (pl)
- Язид ибн Абд аль-Малик или Язид II (ок. 685/687 — 27 января 724, ) — омейядский халиф, правивший в 720—724 годы. Язид II пришёл к власти после смерти Умара II 10 февраля 720 года. Его армия в это время противостояла хариджитам, с которыми Умар II пытался вести переговоры. Язид II умер от туберкулёза. (ru)
|
