An Entity of Type: agent, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The Treaty or Peace of Venice, 1177, was a peace treaty between the papacy and its allies, the north Italian city-states of the Lombard League, and Frederick I, Holy Roman Emperor. The Norman Kingdom of Sicily also took part in negotiations and the treaty thereby determined the political course of all Italy for the next several years.

Property Value
dbo:abstract
  • La Treva o Pau de Venècia de 1177, va ser un important tractat de pau entre el Papat i els seus aliats: les ciutats estats del nord d'Itàlia de la Lliga Llombarda i Frederic I del Sacre Imperi Romanogermànic. El normand Regne de Sicília també va participar en les negociacions i així el tractat determinà el marc polític de tot Itàlia durant els següents anys. El tractat va celebrar-se després de la Batalla de Legnano del 29 de maig de 1176, on la Lliga Llombarda va derrotar a Frederic I. Frederic va intentar la conciliació entre el Papa Alexandre III i l'antipapa Calixt III, recolzat per l'emperador. Així es va arribar a un acord preliminar, per arribar a una treva el juliol de 1177 a Venècia. Amb el tractat de Venècia s'acordà que l'emperador Frederic I reconegués a Alexandre III com a papa legítim, tornant al Papat els territoris ocupats, reconeixent també els drets temporals del Papa sobre Roma. La treva s'acordà per a sis anys (1177-1183) amb les ciutats estat de la Lliga Llombarda, amb la que s'arribaria a la definitiva Pau de Constança el 1183. També es signà una treva de quinze anys entre Frederic I i Guillem II de Sicília. (ca)
  • Benátský mír byla smlouva, kterou císař Fridrich I. Barbarossa a papež Alexandr III. uzavřeli mír. Smlouvu podepsali v Benátkách 24. července 1177. Fridrich, jak už bylo ve středověku zvykem, musel s každým protivníkem uzavřít mírovou dohodu zvlášť. Nejsilnějším protivníkem byla severoitalská města, která za uznání císaře svým pánem dostala na oplátku odpuštění "daní" za dobu trvání války. Větší byly potíže s Normany na jihu Itálie. (cs)
  • La Paz de Venecia fue el tratado firmado en la ciudad de Venecia entre el papado y sus aliados: las ciudades italianas de Trento, Venecia y el emperador Federico I Barbarroja del Sacro Imperio Romano Germánico en el año 1177. El Reino de Sicilia también tomó parte en las negociaciones, de modo que el tratado determinó el curso político de la península italiana en los años siguientes. En el marco de los intentos imperiales por obtener el control efectivo de Italia, la completa derrota de las tropas imperiales en la batalla de Legnano (29 de mayo de 1176) forzó a Federico a iniciar negociaciones diplomáticas. Federico rápidamente envió emisarios al papa Alejandro III, que se encontraba en Anagni, solicitándole poner fin al cisma entre él y el antipapa Calixto III, apoyado por el emperador. Tras llegar a un acuerdo, se planeó una conferencia para julio de 1177. Federico pasó parte del tiempo restante interfiriendo en las rivalidades venecianas, con la esperanza de asegurar un grupo pro-imperial en el poder para el tiempo de la confrontación. El domingo 24 de julio de 1177, el papa envió desde la basílica de San Marcos una delegación de cardenales al emperador, que estaba en la isla de Lido. Allí Federico reconoció formalmente a Alejandro III como papa legítimo y abandonó a su propio antipapa, Calixto III; en consecuencia, los cardenales levantaron formalmente la excomunión que pesaba sobre el emperador desde 1160. Entonces, el emperador fue escoltado a Venecia propiamente dicha por el dogo de Venecia, , y el patriarca de Aquilea, . Los delegados del rey Guillermo II de Sicilia eran , , un cronista de su tiempo que como testigo ocular nos dejó un gran relato de todo el evento, y el conde . Por el tratado acordado el emperador reconoció a Alejandro III como papa legítimo, devolvió a la Santa Sede los territorios ocupados y reconoció los derechos temporales del papado sobre la ciudad de Roma, lo que permitió al pontífice regresar a dicha ciudad el 12 de marzo de 1178, luego de unos doce años de exilio, aunque la nobleza romana lo obligó a dejar la ciudad nuevamente en 1179. Se acordó también una tregua de seis años (1177-1183) con las ciudades de la Liga Lombarda, que llevaría a la definitiva Paz de Constanza (1183), en la cual Federico reconoció de hecho las libertades y privilegios de las comunas italianas. Asimismo se acordó una paz por quince años entre Federico y Guillermo II de Sicilia, pavimentando el camino para los años dorados de paz y prosperidad en el reino meridional. (es)
  • Le traité ou paix de Venise, 1177, a été un traité de paix entre la papauté et de ses alliés, les villes du nord de l'Italie regroupées dans la Ligue lombarde, et Frédéric Barberousse, empereur romain germanique. Le royaume normand de Sicile fut également partie prenante à ces négociations. Le traité a conditionné l'évolution politique de toute l'Italie pendant quelques décennies. (fr)
  • The Treaty or Peace of Venice, 1177, was a peace treaty between the papacy and its allies, the north Italian city-states of the Lombard League, and Frederick I, Holy Roman Emperor. The Norman Kingdom of Sicily also took part in negotiations and the treaty thereby determined the political course of all Italy for the next several years. The treaty followed on the heels of the Battle of Legnano of 29 May 1176, a defeat for Frederick Barbarossa. Frederick quickly thereafter sent envoys to Pope Alexander III at Anagni, asking for an end to the schism between him and Frederick's antipope, Callixtus III. After a preliminary agreement was reached, a conference was scheduled for July 1177. Frederick spent some time in the interim interfering in Venetian rivalries in hopes of securing a pro-Imperial group in power at the time of the confrontation. On 24 July, the pope from the Basilica di San Marco sent a delegation of cardinals to the emperor in the Lido, at the mouth of the Venetian Lagoon. The emperor formally acknowledged Alexander as pope and abandoned his own antipope; the cardinals formally lifted the excommunication that had hitherto been placed upon him. Sebastian Ziani, the doge of Venice, and Ulrich II von Treven, the patriarch of Aquileia, then escorted the emperor into Venice itself. The delegates of the king of Sicily were Romuald, Archbishop of Salerno, a chronicler who left an eyewitness account of the scene, and Count Roger of Andria. After the treaty, Beatrice I, Countess of Burgundy wife of Frederick was no longer referred to as Imperatrix ('empress') in the chancery productions, as her coronation as such had been made by an anti-pope and was thus declared nullified. The treaty also claimed that if Frederick died and was succeeded by a young emperor, then Beatrice, as the queen dowager regent, should still observe it. (Such event never occurred, as Beatrice predeceased Frederick.) In the treaty that was concluded, the rights of the emperor and the pope in the city of Rome were left vague. A clause in the preliminary agreement of Anagni referring to the pope's regalia in Rome was dropped in the final treaty and papal rights were recognized "saving all the rights of the empire". The city did not surrender to the pope and forced him to leave in 1179. A fifteen-year peace was concluded between Frederick and William II of Sicily, paving the way for Sicily's golden years of peace and prosperity. Likewise, a six-year truce was concluded with the Lombard League, but negotiations were to continue, and the emperor finally recognised the independence of the Lombard cities in the Peace of Constance of 1183. (en)
  • ヴェネツィア条約(ヴェネツィアじょうやく、英: The Treaty or Peace of Venice)は、1177年に、ローマ教皇と同盟国、北イタリアの都市同盟であるロンバルディア同盟、神聖ローマ皇帝フリードリヒ1世(赤髭王)との間で結ばれた平和条約である。ノルマン人のシチリア王国も交渉に参加して、それにより、条約において、その後の数年間のイタリアでの全ての政治進路が決められた。 この条約は、1176年5月29日に起きてフリードリヒ赤髭王が敗北したレニャーノの戦いの結果を踏まえたものだった。戦いの後、すぐにフリードリヒはアナーニにいたローマ教皇アレクサンデル3世に使節を送り、アレクサンドル3世と自らが擁立した対立教皇カリストゥス3世との分裂(シスマ)を解消するように要請した。予備協定が合意に達した後に、1177年7月の会合が計画された。フリードリヒは、対立した際に権力ある親帝国集団を確保することを期待して、ヴェネチアの対抗勢力に暫定的に干渉した。 7月24日、教皇は、サン・マルコ寺院から、ヴェネツィアの潟の入り口にあるリードにいた皇帝に対し枢機卿の代表団を派遣した。会合でフリードリヒは正式にアレクサンドル3世を教皇として認め、自らが擁立した対立教皇を廃し、枢機卿の代表団は正式にフリードリヒにかけられていた破門を解いた。の、のがヴェネチアで皇帝に付き添った。シチリア王国代表は、この場面の目撃証言を残したの、アンドリアのだった。 条約では、皇帝がローマにおける教皇の世俗的権利を認めたが、ローマは教皇に屈服せず、教皇は1179年に退去を余儀なくされた。また、フリードリヒとシチリア王グリエルモ2世との間で15年の平和が締結され、シチリアにおける平和と繁栄の黄金時代への道が開かれた。同様に、ロンバルディア同盟との間に6年の休戦が締結され、一方で、交渉は続き、最終的にフリードリヒは1183年のでロンバルディアの独立を認めた。 (ja)
  • De Vrede of het Verdrag van Venetië uit 1177 was een vredesverdrag tussen het pausdom en zijn bondgenoten, de Noord-Italiaanse steden verenigd in de Lombardische Liga, en keizer Frederik I Barbarossa van het Heilige Roomse Rijk. Het Normandische koninkrijk Sicilië nam eveneens deel aan de onderhandelingen. Het verdrag zou de politieke evolutie van heel Italië gedurende enkele decennia beïnvloeden. (nl)
  • La pace di Venezia, anche detta tregua di Venezia, fu un trattato di pace siglato nel 1177. Il 29 maggio 1176 a Legnano le truppe imperiali comandate da Federico I Barbarossa si scontrarono con le truppe della Lega Lombarda, capitanate da Guido da Landriano (secondo la leggenda, da Alberto da Giussano). Le truppe imperiali subirono una sconfitta decisiva e l'imperatore fu costretto a trattare la pace. Grazie alla sua accortezza politica, Venezia non si intromise nelle lotte tra Papato ed Impero, per cui venne scelta come sede ideale per le trattative. Il fatto di essersi alleata con gli imperiali nel 1174 in occasione dell'assedio di Ancona, evidentemente non fu ritenuto dal papa segno di schieramento definitivo con l'Impero, ma solo dovuto a motivi contingenti, ossia la rivalità commerciale con la città marinara. Pace di Venezia (1177): Alessandro III, il Barbarossa e il doge si incontrano in Ancona : visibile il colle del duomo e l'arco di Traiano (G. Gamberato, Palazzo Ducale di Venezia), sala del Maggior Consiglio). Sotto il patrocinio del doge Sebastiano Ziani, nel maggio 1177, s'incontrarono Federico I Barbarossa, il papa Alessandro III, accompagnato dal cardinale Boso Breakspear, Romualdo Guarna, in rappresentanza del re di Sicilia Guglielmo II e i rappresentanti dei comuni confederati nella Lega Lombarda. Il 24 marzo 1177, scortato dalle galere del re di Sicilia, accompagnato da cardinali e prelati, Alessandro III era sbarcato a S. Nicolò di Lido. Nel palazzo del patriarca a S. Silvestro ebbero luogo i negoziati preliminari con i plenipotenziari imperiali. L'imperatore si era fermato a Chioggia e, a accordo raggiunto, gli venne impartita l'assoluzione da tre cardinali, dopo l'abiura dello scisma. Dopo essersi trasferito anch'egli presso il centro monastico di S. Nicolò, Federico fu accompagnato il 24 luglio dal doge e dal clero cittadino a piazza San Marco su una galea riccamente addobbata. Nel tragitto verso la basilica, Federico era circondato dal doge, che portava in mano una rosa d'oro, dal patriarca e dal clero veneziano recante candele accese, croci e corone. Nell'atrio sedeva il papa vestito dei paramenti pontificali. Federico si inginocchiò a baciargli il piede, il papa lo rialzò, lo abbracciò e scambiò con lui il bacio di pace. Il giorno dopo, a coronamento di tutta una serie di cerimonie, l'imperatore tenne la briglia e la staffa al papa che saliva a cavallo. L'imperatore revocò quanto aveva fatto contro la Chiesa, tolse l'appoggio all'antipapa e in cambio - oltre alla riammissione di Federico nella comunione con il papa - suo figlio Enrico veniva riconosciuto Re dei Romani e futuro imperatore. A seguito di queste decisioni papa Alessandro III lo assolse dalla scomunica, Ancona vide sancita la sua indipendenza de facto dal papa, e anche se la disputa con i Comuni non fu risolta, si arrivò comunque a una tregua di sei anni. La tregua da un lato garantì all'Imperatore la possibilità di concentrarsi contro i ribelli in Germania, dall'altro collocò la Repubblica di Venezia accanto alle altre due superpotenze di allora, il Sacro Romano Impero e il Papato. Essa ottenne la riconferma dei patti tradizionali e una larga garanzia imperiale per l'incolumità dei suoi cittadini e dei loro beni in tutti i territori dell'impero. Inoltre, non meno importante, grazie a questo avvenimento il Regno di Sicilia fu riconosciuto per la prima volta dal 1130 dall'imperatore come regno legittimo e potenza euro-mediterranea. Venne anche stipulata una tregua di quindici anni con il regno normanno. La pace di Venezia è rappresentata nella città lagunare in una tela posta nella celebre sala del Maggior Consiglio del Palazzo Ducale, di cui è autore Girolamo Gambarato. Venezia evidentemente, ponendo tale episodio nel proprio cuore politico, intendeva esaltare il proprio ruolo internazionale di mediatrice tra papato e impero. Curiosamente, in tale opera d'arte il papa, l'imperatore e il doge sono rappresentati ad Ancona. (it)
  • O Tratado de Veneza ou Paz de Veneza foi um tratado assinado na cidade de Veneza entre o papado e os seus aliados, as cidades italianas da Liga Lombarda, e o imperador Frederico I Barba Ruiva em 1177. O Reino da Sicília também fez parte das negociações, de modo que o tratado determinou o curso político de toda a Itália nos anos seguintes. No decurso das tentativas imperiais de ter controlo efetivo da Itália, a completa derrota das tropas imperiais na batalha de Legnano (29 de maio de 1176) forçou a Frederico a iniciar negociações diplomáticas. Frederico rapidamente enviou emissários ao papa Alexandre III, que se encontrava en Anagni, pedindo-lhe para colocar fim ao cisma entre ele e o antipapa Calisto III, apoiado pelo imperador. Depois de chegar a acordo, agendou-se uma conferência para julho de 1177. Frederico passou parte do tempo restante a interferir nas rivalidades venezianas, com a esperança de assegurar um grupo pró-imperial no poder para o tempo do confronto. No domingo 24 de julho de 1177, o papa enviou da basílica de São Marcos uma delegação de cardeais ao imperador, que estava na ilha de Lido. Aí Frederico reconheceu formalmente Alexandre III como papa legítimo e abandonou o seu próprio antipapa, Calisto III; em consequência, os cardeais levantaram formalmente a excomunhão que pesava sobre o imperador desde 1160. O imperador foi então escoltado até Veneza propriamente dita pelo doge de Veneza, Sebastiano Ziani, e o patriarca de Aquileia, . Os delegados do rei Guilherme II da Sicília eram , arcebispo de Salerno, um cronista do seu tempo que como testemunha ocular nos deixou um grande relato de todo o evento, e o conde . Pelo tratado acordado, o imperador reconheceu Alexandre III como papa legítimo, devolveu aos Estados Papais os territórios ocupados e reconheceu os direitos temporais do papado sobre a cidade de Roma, o que permitiu ao pontífice regressar a Roma em 12 de março de 1178, após 12 anos de exílio, embora a nobreza romana o tenha obrigado a deixar de novo a cidade em 1179. Ficou também acordada uma trégua de seis anos (1177-1183) com as cidades da Liga Lombarda, que levaria à definitiva (1183), na qual Frederico reconheceu de facto as liberdades e privilégios das comunas italianas. Foi estabelecida uma paz por 15 anos entre Frederico e Guilherme II da Sicília, pavimentando o caminho para os anos dourados de paz e prosperidade no reino meridional. (pt)
  • Pokój w Wenecji –zawarty 1 sierpnia 1177 r. po ostatniej, szóstej wyprawie Fryderyka I Barbarossy na Włochy. Został podpisany w następstwie klęski Fryderyka I pod Legano 29 maja 1176 r., gdzie został rozgromiony przez piechotę mediolańską, oraz oddziały sprzymierzone. Na mocy tego pokoju Fryderyk I uznał Aleksandra III za legalnego papieża, uznał jego suwerenność, zrezygnował z popierania antypapieża Kaliksta III oraz prawa do interwencji cesarza przy wyborze papieża, uznał integralność państwa kościelnego, obiecał wycofać swych funkcjonariuszy z państwa kościelnego oraz uznać za własność papiestwa odkupione przez Aleksandra III od Welfa VI księcia Spoletto, dobra po Matyldzie toskańskiej. Zawarł również 6-letni pokój z miastami lombardzkimi. (pl)
  • 威尼斯和约是1177年教宗亚历山大三世及其意大利北部盟友伦巴第同盟与神圣罗马帝国腓特烈一世所缔结的和约,腓特烈一世承认教宗对教皇国的统治权,作为交换,亚历山大承认皇帝对帝国教会的控制权。和约签订于莱尼亚诺战役神圣罗马帝国战败之后。 腓特烈一世承认亚历山大为合法教宗,也就否认了先前自己拥立的对立教宗帕斯卡尔三世,也就不能承认帕斯卡尔三世主持的皇后加冕礼合法,这导致他的妻子贝亚特丽丝皇后失去皇后称号。和约还规定,如果腓特烈一世驾崩,神圣罗马帝国由幼主继位,则作为摄政太后实际掌权的贝亚特丽丝仍然要遵守和约(事实上贝亚特丽丝比腓特烈一世先去世)。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 5019383 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 4286 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1064558529 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Benátský mír byla smlouva, kterou císař Fridrich I. Barbarossa a papež Alexandr III. uzavřeli mír. Smlouvu podepsali v Benátkách 24. července 1177. Fridrich, jak už bylo ve středověku zvykem, musel s každým protivníkem uzavřít mírovou dohodu zvlášť. Nejsilnějším protivníkem byla severoitalská města, která za uznání císaře svým pánem dostala na oplátku odpuštění "daní" za dobu trvání války. Větší byly potíže s Normany na jihu Itálie. (cs)
  • Le traité ou paix de Venise, 1177, a été un traité de paix entre la papauté et de ses alliés, les villes du nord de l'Italie regroupées dans la Ligue lombarde, et Frédéric Barberousse, empereur romain germanique. Le royaume normand de Sicile fut également partie prenante à ces négociations. Le traité a conditionné l'évolution politique de toute l'Italie pendant quelques décennies. (fr)
  • De Vrede of het Verdrag van Venetië uit 1177 was een vredesverdrag tussen het pausdom en zijn bondgenoten, de Noord-Italiaanse steden verenigd in de Lombardische Liga, en keizer Frederik I Barbarossa van het Heilige Roomse Rijk. Het Normandische koninkrijk Sicilië nam eveneens deel aan de onderhandelingen. Het verdrag zou de politieke evolutie van heel Italië gedurende enkele decennia beïnvloeden. (nl)
  • Pokój w Wenecji –zawarty 1 sierpnia 1177 r. po ostatniej, szóstej wyprawie Fryderyka I Barbarossy na Włochy. Został podpisany w następstwie klęski Fryderyka I pod Legano 29 maja 1176 r., gdzie został rozgromiony przez piechotę mediolańską, oraz oddziały sprzymierzone. Na mocy tego pokoju Fryderyk I uznał Aleksandra III za legalnego papieża, uznał jego suwerenność, zrezygnował z popierania antypapieża Kaliksta III oraz prawa do interwencji cesarza przy wyborze papieża, uznał integralność państwa kościelnego, obiecał wycofać swych funkcjonariuszy z państwa kościelnego oraz uznać za własność papiestwa odkupione przez Aleksandra III od Welfa VI księcia Spoletto, dobra po Matyldzie toskańskiej. Zawarł również 6-letni pokój z miastami lombardzkimi. (pl)
  • 威尼斯和约是1177年教宗亚历山大三世及其意大利北部盟友伦巴第同盟与神圣罗马帝国腓特烈一世所缔结的和约,腓特烈一世承认教宗对教皇国的统治权,作为交换,亚历山大承认皇帝对帝国教会的控制权。和约签订于莱尼亚诺战役神圣罗马帝国战败之后。 腓特烈一世承认亚历山大为合法教宗,也就否认了先前自己拥立的对立教宗帕斯卡尔三世,也就不能承认帕斯卡尔三世主持的皇后加冕礼合法,这导致他的妻子贝亚特丽丝皇后失去皇后称号。和约还规定,如果腓特烈一世驾崩,神圣罗马帝国由幼主继位,则作为摄政太后实际掌权的贝亚特丽丝仍然要遵守和约(事实上贝亚特丽丝比腓特烈一世先去世)。 (zh)
  • La Treva o Pau de Venècia de 1177, va ser un important tractat de pau entre el Papat i els seus aliats: les ciutats estats del nord d'Itàlia de la Lliga Llombarda i Frederic I del Sacre Imperi Romanogermànic. El normand Regne de Sicília també va participar en les negociacions i així el tractat determinà el marc polític de tot Itàlia durant els següents anys. Amb el tractat de Venècia s'acordà que l'emperador Frederic I reconegués a Alexandre III com a papa legítim, tornant al Papat els territoris ocupats, reconeixent també els drets temporals del Papa sobre Roma. (ca)
  • La Paz de Venecia fue el tratado firmado en la ciudad de Venecia entre el papado y sus aliados: las ciudades italianas de Trento, Venecia y el emperador Federico I Barbarroja del Sacro Imperio Romano Germánico en el año 1177. El Reino de Sicilia también tomó parte en las negociaciones, de modo que el tratado determinó el curso político de la península italiana en los años siguientes. Entonces, el emperador fue escoltado a Venecia propiamente dicha por el dogo de Venecia, , y el patriarca de Aquilea, . (es)
  • The Treaty or Peace of Venice, 1177, was a peace treaty between the papacy and its allies, the north Italian city-states of the Lombard League, and Frederick I, Holy Roman Emperor. The Norman Kingdom of Sicily also took part in negotiations and the treaty thereby determined the political course of all Italy for the next several years. (en)
  • La pace di Venezia, anche detta tregua di Venezia, fu un trattato di pace siglato nel 1177. Il 29 maggio 1176 a Legnano le truppe imperiali comandate da Federico I Barbarossa si scontrarono con le truppe della Lega Lombarda, capitanate da Guido da Landriano (secondo la leggenda, da Alberto da Giussano). Le truppe imperiali subirono una sconfitta decisiva e l'imperatore fu costretto a trattare la pace. Grazie alla sua accortezza politica, Venezia non si intromise nelle lotte tra Papato ed Impero, per cui venne scelta come sede ideale per le trattative. Il fatto di essersi alleata con gli imperiali nel 1174 in occasione dell'assedio di Ancona, evidentemente non fu ritenuto dal papa segno di schieramento definitivo con l'Impero, ma solo dovuto a motivi contingenti, ossia la rivalità commercia (it)
  • ヴェネツィア条約(ヴェネツィアじょうやく、英: The Treaty or Peace of Venice)は、1177年に、ローマ教皇と同盟国、北イタリアの都市同盟であるロンバルディア同盟、神聖ローマ皇帝フリードリヒ1世(赤髭王)との間で結ばれた平和条約である。ノルマン人のシチリア王国も交渉に参加して、それにより、条約において、その後の数年間のイタリアでの全ての政治進路が決められた。 この条約は、1176年5月29日に起きてフリードリヒ赤髭王が敗北したレニャーノの戦いの結果を踏まえたものだった。戦いの後、すぐにフリードリヒはアナーニにいたローマ教皇アレクサンデル3世に使節を送り、アレクサンドル3世と自らが擁立した対立教皇カリストゥス3世との分裂(シスマ)を解消するように要請した。予備協定が合意に達した後に、1177年7月の会合が計画された。フリードリヒは、対立した際に権力ある親帝国集団を確保することを期待して、ヴェネチアの対抗勢力に暫定的に干渉した。 (ja)
  • O Tratado de Veneza ou Paz de Veneza foi um tratado assinado na cidade de Veneza entre o papado e os seus aliados, as cidades italianas da Liga Lombarda, e o imperador Frederico I Barba Ruiva em 1177. O Reino da Sicília também fez parte das negociações, de modo que o tratado determinou o curso político de toda a Itália nos anos seguintes. No decurso das tentativas imperiais de ter controlo efetivo da Itália, a completa derrota das tropas imperiais na batalha de Legnano (29 de maio de 1176) forçou a Frederico a iniciar negociações diplomáticas. (pt)
rdfs:label
  • Treva de Venècia (ca)
  • Benátský mír (cs)
  • Paz de Venecia (es)
  • Paix de Venise (fr)
  • Pace di Venezia (it)
  • ヴェネツィア条約 (ja)
  • Vrede van Venetië (nl)
  • Pokój w Wenecji (pl)
  • Tratado de Veneza (pt)
  • Treaty of Venice (en)
  • 威尼斯和约 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:event of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License