| dbo:abstract
|
- La Via Giulia és un carrer del centre històric de Roma, que té una longitud d'aproximadament un quilòmetre. Es troba gairebé íntegrament en el rione Regola. (ca)
- Die Via Giulia ist eine historische Straße in der römischen Altstadt. Die Anlage der Straße wurde 1508 von Papst Julius II., dessen Namen sie trägt, bei Donato Bramante in Auftrag gegeben. Auf der Länge von etwa 1 km verbindet sie die Rioni Regola und Ponte. Anlässlich ihrer 500-jährigen Geschichte fanden 2008 zahlreiche Veranstaltungen statt; einige Kirchen und Paläste wurden restauriert und für Besucher geöffnet. (de)
- Η Βία Τζούλια (ιταλ. Via Giulia, εξελληνισμένα «Ιουλία Οδός») είναι οδός της Ρώμης με ιστορική και αρχιτεκτονική σημασία. Υπήρξε ένα από τα πρώτα σημαντικά σχέδια αστικού σχεδιασμού στην αναγεννησιακή Ρώμη και η διάνοιξή της εξυπηρετούσε τρεις σκοπούς: τη δημιουργία ενός μείζονος δρόμου εντασσόμενου σε ένα νέο σύστημα οδών, που θα υπερτίθετο του λαβυρίνθου των στενών της μεσαιωνικής Ρώμης, την ύπαρξη ενός δρόμου μεγάλου πλάτους, που πλαισιούμενος από μεγαλόπρεπα κτήρια θα επιμαρτυρούσε το ανανεωμένο μεγαλείο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, και τέλος τη δημιουργία ενός νέου διοικητικού και τραπεζικού κέντρου κοντά στο Βατικανό, την παπική έδρα, και μακρύτερα από το παραδοσιακό κέντρο της Ρώμης, τον Καπιτωλίνο λόφο. Παρά τη διακοπή του προγράμματος εξαιτίας της «Pax romana» του 1511 και τον θάνατο του Πάπα δύο χρόνια αργότερα, η νέα οδός κατέστη ταχύτατα ένα από τα βασικά κέντρα της αναγεννησιακής Ρώμης. Πολλά μέγαρα και ναοί ανεγέρθηκαν σε αυτή από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της εποχής, όπως από τον Ραφαήλ και τον . Αρκετοί αρχιτέκτονες επέλεγαν να μετακομίσουν εκεί, όπως και αρκετές οικογένειες ευγενών. Επίσης, πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ιταλικές πόλεις-κράτη επέλεξαν να κτίσουν ναούς για τους παροίκους τους στην οδό ή σε άμεση γειτνίαση με αυτή. Την εποχή του μπαρόκ η οικοδομική δραστηριότητα συνεχίσθηκε αδιάλειπτα, καθοδηγούμενη από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της εποχής, όπως ήταν οι Φραντσέσκο Μπορρομίνι, Κάρλο Μαντέρνο και Τζάκομο ντέλλα Πόρτα. Η Βία Τζούλια ήταν πλέον αγαπημένο μέρος των ευγενών της Ρωμης και έγινε τόπος διεξαγωγής αποκριάτικων παρελάσεων. Από την άλλη, οι Πάπες και ιδιώτες χορηγοί συνέχισαν να φροντίζουν τον δρόμο ιδρύοντας φιλανθρωπικά ιδρύματα και παρέχοντας πόσιμο νερό στην περιοχή. Από τα μέσα του 18ου αιώνα η μετατόπιση του κέντρου της Ρώμης προς το Κάμπο Μάρτσιο σταμάτησε την οικοδομική δραστηριότητα και προκάλεσε την εγκατάλειψη της Βία Τζούλια από τους ευγενείς, που αντικαταστάθηκαν από τεχνίτες με τα εργαστήριά τους Η νέα φυσιογνωμία κράτησε μέχρι τον 20ό αιώνα. Κατά τη φασιστική εποχή κάποια κατασκευαστικά προγράμματα διέσπασαν την ενότητα της οδού στο κεντρικό τμήμα της και η βλάβη αυτή δεν έχει ακόμη επιδιορθωθεί. Παρά το γεγονός αυτό, η Βία Τζούλια παραμένει ένας από τους πλουσιότερους δρόμους της Ρώμης σε τέχνη και ιστορία. Και μετά από μια σχετική παρακμή δύο αιώνων, από τη δεκαετία του 1950 η φήμη του ανανεώθηκε. (el)
- La Via Giulia es una calle del centro histórico de Roma, que tiene una longitud de aproximadamente un kilómetro. Se encuentra casi en su totalidad en el rione Regola. La parte norte pertenece al rione Ponte. (es)
- La via Giulia est une rue d'importance historique et architecturale de Rome, en Italie, qui longe la rive gauche (est) du Tibre depuis la Piazza San Vincenzo Pallotti près du Pont Sisto, jusqu'à la Piazza dell'Oro. Elle mesure environ un kilomètre de long et relie le rione Regola et le rione Ponte. La conception de la route est commandée en 1508 à Donato Bramante par le pape Jules II , membre de la puissante famille della Rovere. C'est l'un des premiers projets d'urbanisme importants de la Rome papale à la Renaissance. La rue, nommé d'après son précurseur, s'appelait aussi via Magistralis (lit. « route principale ») en raison de son importance, et via Recta (« route droite ») en raison de son tracé. Le projet a trois objectifs : la création d'une grande chaussée insérée dans une nouvelle configuration de rues se superposant au dédale de ruelles de la Rome médiévale ; la construction d'une grande avenue entourée de somptueux édifices pour témoigner de la grandeur renouvelée de l'Église catholique ; et enfin, la fondation d'un nouveau centre administratif et bancaire près du Vatican, siège de la papauté, loin du centre-ville traditionnel sur la colline du Capitole, dominé par les familles baronniales romaines opposées aux pontifes. Malgré l'interruption du projet due à la pax romana de 1511 et la mort du pape deux ans plus tard, la nouvelle rue devient immédiatement l'un des principaux centres de la Renaissance à Rome. De nombreux palais et églises sont construits par les architectes les plus importants de l'époque, tels que Raphaël et Antonio da Sangallo le Jeune, qui choisissent souvent de s'installer dans la rue. Plusieurs familles nobles les rejoignent, tandis que les nations européennes et les cités-états italiennes construisent leurs églises dans la rue ou à proximité immédiate. À l'époque baroque, l'activité de construction, dirigée par les architectes les plus importants de l'époque tels que Francesco Borromini, Carlo Maderno et Giacomo della Porta, se poursuit sans relâche, tandis que la rue, lieu de prédilection des nobles romains, devient le lieu de tournois, de fêtes et défilés de carnaval. Pendant cette période, les papes et les mécènes privés continuent à s'occuper de la rue en y installant des institutions caritatives et en fournissant de l'eau potable au quartier. A partir du milieu du XVIIIe siècle, le déplacement du centre-ville vers la plaine du Campo Marzio provoque l'arrêt de l'activité de construction et l'abandon de la rue par la noblesse. Une population artisanale avec ses ateliers les remplacent et la via Giulia prend l'aspect solitaire et solennel qui l'a caractérisée pendant deux siècles. Pendant la période fasciste, certains projets de construction brisent l'unité de la rue dans sa section centrale ; les dommages n'ont pas encore été réparés. Malgré cela, la via Giulia reste l'une des rues les plus riches de Rome en art et en histoire, et après un déclin de deux siècles, à partir des années 1950, sa renommée est ranimée pour devenir l'un des endroits les plus prestigieux de la ville. (fr)
- Via Giulia è una strada di Roma, importante per motivi storici e architettonici. La strada, il cui progetto fu commissionato da Giulio II a Donato Bramante, fu una delle prime importanti realizzazioni urbanistiche della Roma papale. La sua apertura rispondeva a tre scopi: la creazione di un'arteria di scorrimento inserita in un nuovo sistema di strade sovrapposto al dedalo di vicoli della Roma medievale; l'edificazione di un grande viale circondato da sontuosi edifici per testimoniare la rinnovata grandezza della chiesa; e infine, la fondazione di un nuovo centro amministrativo e bancario vicino al Vaticano, sede dei papi, e lontano dal tradizionale centro cittadino del Campidoglio, dominato dalle famiglie baronali romane avversarie della chiesa. Nonostante l'interruzione del progetto dovuto alla Pax Romana del 1511 e alla morte del papa due anni dopo, la nuova strada divenne da subito uno dei centri principali del Rinascimento a Roma. Numerosi palazzi e chiese furono costruiti dai più importanti architetti dell'epoca, come Raffaello Sanzio e Antonio da Sangallo il Giovane, i quali spesso scelsero anche di trasferirsi nella via. A questi si affiancarono diverse famiglie nobili, mentre le nazioni europee e le città stato italiane scelsero di costruire le loro chiese nella via o nelle immediate vicinanze. Nel periodo barocco l'attività edilizia, diretta dai migliori artisti dell'epoca come Francesco Borromini, Carlo Maderno e Pietro da Cortona, proseguì senza sosta, mentre la strada, indirizzo favorito della nobiltà romana, divenne teatro di tornei, feste e sfilate carnevalesche. In questo periodo i papi e i mecenati privati continuarono ad occuparsi della strada fondando istituti di carità e fornendo acqua potabile alla zona. Dalla metà del XVIII secolo, lo spostamento del centro della città verso il Campo Marzio causò la cessazione dell'attività edilizia e l'abbandono della strada da parte della nobiltà. Quest'ultima venne sostituita da una popolazione artigiana che vi si trasferì insieme alle sue botteghe, e Via Giulia assunse quell'aspetto solitario e solenne che l'avrebbe caratterizzata per duecento anni. Dopo un declino di due secoli, a partire dalla metà del Novecento la strada ha vissuto una rinascita, e adesso è di nuovo uno degli indirizzi più prestigiosi della città. (it)
- The Via Giulia is a street of historical and architectural importance in Rome, Italy, which runs along the left (east) bank of the Tiber from Piazza San Vincenzo Pallotti, near Ponte Sisto, to Piazza dell'Oro. It is about 1 kilometre long and connects the Regola and Ponte Rioni. The road's design was commissioned in 1508 to Donato Bramante by Pope Julius II (r. 1503–1513), of the powerful della Rovere family, and was one of the first important urban planning projects in papal Rome during the Renaissance. The road, named after its patron, had been also called Via Magistralis (lit. "master road") because of its importance, and Via Recta (lit. "straight road") because of its layout. The project had three aims: the creation of a major roadway inserted in a new system of streets superimposed on the maze of alleys of medieval Rome; the construction of a large avenue surrounded by sumptuous buildings to testify to the renewed grandeur of the Catholic Church; and finally, the foundation of a new administrative and banking centre near the Vatican, the seat of the popes, and far from the traditional city centre on the Capitoline Hill, dominated by the Roman baronial families opposed to the pontiffs. Despite the interruption of the project due to the pax romana of 1511 and the death of the pope two years later, the new road immediately became one of the main centres of the Renaissance in Rome. Many palaces and churches were built by the most important architects of the time, such as Raffaello Sanzio and Antonio da Sangallo the Younger, who often chose to move into the street. Several noble families joined them, while European nations and Italian city-states chose to build their churches in the street or in the immediate vicinity. In the Baroque period the building activity, directed by the most important architects of the time such as Francesco Borromini, Carlo Maderno and Giacomo della Porta, continued unabated, while the street, favorite location of the Roman nobles, became the theatre of tournaments, parties and carnival parades. During this period the popes and private patrons continued to take care of the road by founding charitable institutions and providing the area with drinking water. From the middle of the 18th century, the shift of the city centre towards the Campo Marzio plain caused the cessation of building activity and the abandonment of the road by the nobles. An artisan population with its workshops replaced these, and Via Giulia took on the solitary and solemn aspect that would have characterized it for two centuries. During the Fascist period some construction projects broke the unity of the road in its central section, and the damage has not yet been repaired. Despite this, Via Giulia remains one of Rome's richest roads in art and history, and after a two-century decline, from the 1950s onwards the road's fame was renewed to be one of the city's most prestigious locations. (en)
- De Via Giulia, gelegen in de wijk Castel Sant’Angelo, is een in Rome gelegen straat, die vernoemd werd naar paus Julius II. De aanleg van de straat was onderdeel van een stedenbouwkundig project, waarbij Julius een ring van wegen wilde laten aanleggen, die de beide oevers van de Tiber met elkaar verbonden via de Ponte Sisto, aangelegd in opdracht van paus Sixtus IV, de en een nieuw te bouwen brug. Voor het project riep Julius de hulp in van Donato Bramante. De 1 kilometer lange Via Giulia is de langste rechte straat die werd aangelegd in Rome sinds de Oudheid en verbond de Ponte Sisto met het Vaticaan. Naast de functie van nieuwe verkeersader moesten langs de straat gebouwen opgetrokken worden die de bestuurlijke apparaten van de stad zouden huisvesten, waaronder het Palazzo dei Tribunali (rechtbank). Hoewel de straat zelf wel verwezenlijkt werd, vond de bouw van onder meer het Palazzo dei Tribunali niet plaats. Op de fundamenten van dit Palazzo bevindt zich nu een modern hotel. In 2008 werd het feit gevierd, dat in 1508 begonnen was met de aanleg van de Via Giulia. De straat behoort tegenwoordig tot een van de exclusieve straten van Rome door de aanwezigheid van kunstgaleries, een theater en antiekwinkels. In de straat bevinden zich de volgende kerken:
* San Giovanni dei Fiorentini: De kerk van de Florentijnse gemeenschap in Rome. De kerk is gewijd aan Johannes de Doper, patroonheilige van de stad Florence.
* San Biagio della Pagnotta: De kerk van de Armeense gemeenschap
* Santa Maria del Suffragio
* San Filippo Neri: (alleen de gevel is hiervan over)
* Santo Spirito dei Napoletani: De kerk van de Napolitaanse gemeenschap
* Santa Caterina da Siena: De kerk van de gemeenschap uit Siena
* : In de crypte bevinden zich ruimtes die gedecoreerd zijn met menselijke botten Ook kan men hier het kantoor van de anti-maffiabrigade in Rome en het Museo Criminologico vinden. De Arco dei Farnesi, een boog die bedoeld was om de Villa Farnese te verbinden met het Palazzo Farnese, vormt nu slechts een decoratief element in het straatbeeld. (nl)
- Via Giulia är en snörrät gata i Rom. Den anlades i början av 1500-talet på uppdrag av påven Julius II och bär hans namn. Via Giulia är 1 km lång och kantas av ett flertal palats och kyrkor. (sv)
- Виа Джулия (итал. Via Giulia) — улица длиной около 1,5 км в историческом центре Рима. Большая часть улицы находится в районе Регола, и лишь северная часть расположена в районе Понте. (ru)
- Via Giulia é uma rua do centro histórico de Roma, Itália, localizada em sua maior parte no rione Regola, com apenas o seu trecho mais setentrional no rione Ponte. É o resultado de um dos primeiros urbanísticos de Roma durante o Renascimento. (pt)
- 朱利亚街（Via Giulia）是意大利罗马历史中心的一条街道，大部分在雷戈拉区，只有北部属于属于庞特区。这是文艺复兴罗马最重要的城市规划项目之一。 朱利亚街由儒略二世设计，但最初的计划只有部分实施。这是自古罗马时期以来欧洲的第一次城市更新的尝试，穿过罗马的核心地带，开辟了一条新的大道。朱利亚街顺着台伯河的急转弯，从西斯都桥直线到达佛罗伦萨的圣若望圣殿。此后，这里成为十六世纪资产阶级和佛罗伦萨社区建造新建筑的最时尚的街道。今天，它仍是罗马的精英购物街之一，以古董店而闻名。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La Via Giulia és un carrer del centre històric de Roma, que té una longitud d'aproximadament un quilòmetre. Es troba gairebé íntegrament en el rione Regola. (ca)
- Die Via Giulia ist eine historische Straße in der römischen Altstadt. Die Anlage der Straße wurde 1508 von Papst Julius II., dessen Namen sie trägt, bei Donato Bramante in Auftrag gegeben. Auf der Länge von etwa 1 km verbindet sie die Rioni Regola und Ponte. Anlässlich ihrer 500-jährigen Geschichte fanden 2008 zahlreiche Veranstaltungen statt; einige Kirchen und Paläste wurden restauriert und für Besucher geöffnet. (de)
- La Via Giulia es una calle del centro histórico de Roma, que tiene una longitud de aproximadamente un kilómetro. Se encuentra casi en su totalidad en el rione Regola. La parte norte pertenece al rione Ponte. (es)
- Via Giulia är en snörrät gata i Rom. Den anlades i början av 1500-talet på uppdrag av påven Julius II och bär hans namn. Via Giulia är 1 km lång och kantas av ett flertal palats och kyrkor. (sv)
- Виа Джулия (итал. Via Giulia) — улица длиной около 1,5 км в историческом центре Рима. Большая часть улицы находится в районе Регола, и лишь северная часть расположена в районе Понте. (ru)
- Via Giulia é uma rua do centro histórico de Roma, Itália, localizada em sua maior parte no rione Regola, com apenas o seu trecho mais setentrional no rione Ponte. É o resultado de um dos primeiros urbanísticos de Roma durante o Renascimento. (pt)
- 朱利亚街（Via Giulia）是意大利罗马历史中心的一条街道，大部分在雷戈拉区，只有北部属于属于庞特区。这是文艺复兴罗马最重要的城市规划项目之一。 朱利亚街由儒略二世设计，但最初的计划只有部分实施。这是自古罗马时期以来欧洲的第一次城市更新的尝试，穿过罗马的核心地带，开辟了一条新的大道。朱利亚街顺着台伯河的急转弯，从西斯都桥直线到达佛罗伦萨的圣若望圣殿。此后，这里成为十六世纪资产阶级和佛罗伦萨社区建造新建筑的最时尚的街道。今天，它仍是罗马的精英购物街之一，以古董店而闻名。 (zh)
- Η Βία Τζούλια (ιταλ. Via Giulia, εξελληνισμένα «Ιουλία Οδός») είναι οδός της Ρώμης με ιστορική και αρχιτεκτονική σημασία. Υπήρξε ένα από τα πρώτα σημαντικά σχέδια αστικού σχεδιασμού στην αναγεννησιακή Ρώμη και η διάνοιξή της εξυπηρετούσε τρεις σκοπούς: τη δημιουργία ενός μείζονος δρόμου εντασσόμενου σε ένα νέο σύστημα οδών, που θα υπερτίθετο του λαβυρίνθου των στενών της μεσαιωνικής Ρώμης, την ύπαρξη ενός δρόμου μεγάλου πλάτους, που πλαισιούμενος από μεγαλόπρεπα κτήρια θα επιμαρτυρούσε το ανανεωμένο μεγαλείο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, και τέλος τη δημιουργία ενός νέου διοικητικού και τραπεζικού κέντρου κοντά στο Βατικανό, την παπική έδρα, και μακρύτερα από το παραδοσιακό κέντρο της Ρώμης, τον Καπιτωλίνο λόφο. (el)
- La via Giulia est une rue d'importance historique et architecturale de Rome, en Italie, qui longe la rive gauche (est) du Tibre depuis la Piazza San Vincenzo Pallotti près du Pont Sisto, jusqu'à la Piazza dell'Oro. Elle mesure environ un kilomètre de long et relie le rione Regola et le rione Ponte. La conception de la route est commandée en 1508 à Donato Bramante par le pape Jules II , membre de la puissante famille della Rovere. C'est l'un des premiers projets d'urbanisme importants de la Rome papale à la Renaissance. (fr)
- The Via Giulia is a street of historical and architectural importance in Rome, Italy, which runs along the left (east) bank of the Tiber from Piazza San Vincenzo Pallotti, near Ponte Sisto, to Piazza dell'Oro. It is about 1 kilometre long and connects the Regola and Ponte Rioni. The road's design was commissioned in 1508 to Donato Bramante by Pope Julius II (r. 1503–1513), of the powerful della Rovere family, and was one of the first important urban planning projects in papal Rome during the Renaissance. (en)
- Via Giulia è una strada di Roma, importante per motivi storici e architettonici. La strada, il cui progetto fu commissionato da Giulio II a Donato Bramante, fu una delle prime importanti realizzazioni urbanistiche della Roma papale. La sua apertura rispondeva a tre scopi: la creazione di un'arteria di scorrimento inserita in un nuovo sistema di strade sovrapposto al dedalo di vicoli della Roma medievale; l'edificazione di un grande viale circondato da sontuosi edifici per testimoniare la rinnovata grandezza della chiesa; e infine, la fondazione di un nuovo centro amministrativo e bancario vicino al Vaticano, sede dei papi, e lontano dal tradizionale centro cittadino del Campidoglio, dominato dalle famiglie baronali romane avversarie della chiesa. (it)
- De Via Giulia, gelegen in de wijk Castel Sant’Angelo, is een in Rome gelegen straat, die vernoemd werd naar paus Julius II. De aanleg van de straat was onderdeel van een stedenbouwkundig project, waarbij Julius een ring van wegen wilde laten aanleggen, die de beide oevers van de Tiber met elkaar verbonden via de Ponte Sisto, aangelegd in opdracht van paus Sixtus IV, de en een nieuw te bouwen brug. Voor het project riep Julius de hulp in van Donato Bramante. In de straat bevinden zich de volgende kerken: (nl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
;Palast_mit_den_Farnese_Wappen.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_1.jpg){kind=link}
