| dbo:abstract
|
- Un oratori és un edifici religiós destinat a la pregària i a la celebració de la missa, que no reuneix els requisits d'una església parroquial. El seu origen es troba en les capelles erigides en les tombes dels màrtirs i en els llocs de culte rural dependents de les primeres seus episcopals. Generalment són de petites dimensions. En català, tot sovint són denominades ermites, encara que tècnicament aquest terme s'hauria de reservar als oratoris servits per ermitans. (ca)
- Oratoř (latinsky orare, „modlit se“ a oratorium, modlitebna) znamená v češtině vyvýšené a oddělené místo k modlitbě v kostele, obvykle se zvláštním vchodem. (cs)
- Oratorio, laŭ la kanona juro, estas loko dediĉita al la religia kulto, ne starigita, dekomence, por la uzeblo de ĉiuj kredantoj publike, tio estas temas pri iel privata preĝejo. En oratorio striktasence, tio estas, konstituita laŭregule, oni povas okazigi mesojn kaj la ceterajn ekleziajn ceremoniojn. Laŭ PIV oratorio estas en kirko, palaco aŭ kastelo, apartigita spaco, ofte vitralita, rezervita al eminentaj personoj kiel preĝejo. Kaj oni indikas sinonimon kapelo. Laŭ Francisko Azorín oratorio estas Endoma kapelo; privata kapelo aŭ altareto. Li indikas etimologion el la latina oratorium, el orare (preĝi), el os, oris (buŝo). La radiko "oratori-" estas neoficiala. (eo)
- Oratorio, según el derecho canónico, es un lugar destinado al culto divino, no erigido, en principio, para la utilidad de todos los fieles. En un oratorio en sentido estricto, es decir, legítimamente constituido, pueden celebrarse misas; y ha de estar dedicado a la celebración de la misa y otras funciones sagradas. Existen diversos tipos de oratorios:
* Oratorio público: han de ser erigidos por el obispo de la diócesis en beneficio de una comunidad o grupo de fieles que acudan allí, al cual también pueden tener acceso otros fieles, con el consentimiento del Superior competente.
* Oratorio semi-público: aquellos que han sido erigidos para la utilidad de alguna comunidad o reunión de fieles y no es libre a cualquiera acceder a ellos.
* Oratorio privado: dentro de este grupo están las capillas privadas. Son establecidos en casas particulares para su uso por parte de alguna familia o persona particular. Una capilla no es más que un lugar destinado a la oración y piedad doméstica. Los oratorios de obispos y cardenales tienen los privilegios de los oratorios semi-públicos. (es)
- Oratorium (deutsch „Haus der Beter“, engl. „oratory“, franz. „oratoire“) war ursprünglich ein Versammlungsraum der frühen Christen in Privathäusern, später ein kapellenartiges Gebäude oder ein privater oder halböffentlicher Gebetsraum, der gegen den Hauptraum abgeschlossen ist. Der musikalische Gattungsbegriff Oratorium (deutsch gleichlautend, engl. und franz. „oratorio“) entstand um 1640 in Rom im Zusammenhang mit den geistlichen Übungen der Oratorianer, einer von Philipp Neri gegründeten geistlichen Gemeinschaft von Priestern und Laien. (de)
- Otoiztegia otoitzerako eraikuntza edo gela txikia da, otoitz eta erlijio kulturako ere erabiltzen den kapera baino txikiago eta apalagoa izaten dena. Erromatar Eliza Katolikoko zuzenbide kanonikoaren arabera, kulturako espreski ezarri eta baimendutako lekua da, fededun-talde batentzat eratutakoa, nora beste fededunak ere bertaratu ahal diren, dagokion agintariaren baimena izanda. (eu)
- In the canon law of the Catholic Church, an oratory is a place which is set aside by permission of an ordinary for divine worship, for the convenience of some community or group of the faithful who assemble there, but to which other members of the faithful may have access with the consent of the competent superior. The word oratory comes from the Latin verb orare, to pray. (en)
- Dalam , oratorium adalah sebuah tempat yang dirancang atas ijin seorang ordinaris untuk ibadat ilahi, melayani beberapa komunitas atau kelompok umat yang berkumpul disana, selain penganut kepercayaan lain juga dapat memiliki akses. Kata "oratorium" berasal dari kata orare yang artinya berdoa. (in)
- Un oratoire est un lieu consacré à la prière ou petit édifice appelant à la prière, pour invoquer la protection divine. Plus précisément, ce terme désigne (dans un large bâtiment) une pièce particulière consacrée à la prière personnelle ou, comme édifice indépendant, un petit monument voué au culte d'un saint ou d'une sainte représenté par une statuette ou parfois tout simplement par une simple plaque à son image ou une croix. (fr)
- 礼拝堂（れいはいどう）は、主にキリスト教建築の用語であり
* 礼拝のために恒久的に確保された専用空間のうち、以下に示す何らかの理由により「聖堂」と呼ばれないもの。
* 教会（＝宗教施設）の構内において、主祭壇を囲む主たる礼拝空間「聖堂」とは別個に存在する、副次的な礼拝空間。建屋としての聖堂の内部か外部かを問わない。（この場合、カトリック教会では「小聖堂」と呼ばれることが多い。）
* 教会（＝信仰共同体）の所有ではない礼拝空間（→チャペル）。マルティリウムも本来はこれに属する。
* 信仰的理由により用語「聖堂」を用いない教派（＝プロテスタント）の礼拝空間。
* 上記礼拝空間を確保することを主たる目的とする建築物。 カトリックや正教会など聖人の概念をもつ教派では、礼拝堂は聖堂の捧げられた聖人等とは別に、聖人や何かの出来事を記憶し、その名で呼ばれるのが基本である。これに対し、プロテスタントでは大小や数で呼び分けることが多い。ただしカトリック等でも、慣習として、設置者の名前やその礼拝堂が付属している建物の名前で呼ばれることは珍しくない。たとえばシスティーナ礼拝堂は、発願者の教皇シクストゥス4世にちなんだ名で呼ばれている。 ユダヤ教における会堂（シナゴーグ）、イスラム教におけるモスク、仏教における仏堂のことである。仏教では「らいはいどう」と読む。 (ja)
- L'oratorio (dal latino oratorium, luogo di preghiera) è un luogo della cristianità solitamente di piccole dimensioni destinato alla preghiera e al culto privato di famiglie o comunità. Generalmente annesso e collegato, almeno in origine, ad altri edifici (es. di un castello), l'oratorio poteva anche sorgere come edificio indipendente. Presente fin dalla nascita del cristianesimo, ebbe però grande diffusione nel XVII secolo in seguito alla Controriforma cattolica, tanto che gli esempi più pregevoli di oratorio appartengono proprio al Barocco. Gli oratori divennero importanti soprattutto a partire da quell'epoca, con la regola di san Filippo Neri, che pose una distinzione precisa tra oratorio e chiesa: l'oratorio per essere tale (anche quando fisicamente collegato ad un altro edificio) doveva possedere un accesso indipendente e facciata propria. San Filippo Neri formò un'organizzazione di preghiera presso un oratorio di Roma; l'idea venne sviluppata da san Giovanni Bosco in centro di aggregazione giovanile, diffuso specialmente al Nord Italia, da cui deriva il significato moderno di oratorio. (it)
- Een oratorium is in de Rooms-Katholieke Kerk een bidkapel, een gebouw voor gebed en meestal ook misbediening zonder dat het een parochiekerk is. Oratorium betekent gebedsruimte, naar het Latijnse orare, bidden. Oratoria lijken hun oorsprong te hebben in kapellen die werden gebouwd bij graftombes van martelaren zodat de gelovigen konden bidden op de plek waar de martelaren waren vermoord. In de zesde eeuw gebruikte de heilige Benedictus van Nursia in zijn Regel van Benedictus het woord oratorium voor de bidplaats van het klooster. Behalve bij kloosters werden (semi-)privé oratoria ook gebouwd bij of in bisschopspaleizen, privéscholen, kastelen, enz. Ook in en aan kerken werden voor voorname en adellijke personen privé bidkapellen gebouwd. Deze oratoria hadden vaak een opening aan de zijde van de kerk zodat ze tevens functioneerden als loge tijdens de mis. De Codex Iuris Canonici, het wetboek van de Rooms-Katholieke Kerk, definieert oratorium sinds 1983 als volgt: "Onder kapel (Lat. oratorium) wordt verstaan een plaats die, ten behoeve van een of andere gemeenschap of groep van gelovigen die er samenkomt, met verlof van de Ordinaris tot de goddelijke eredienst bestemd is, en waar ook andere gelovigen met toestemming van de bevoegde Overste toegang hebben" (canon 1223). Het oudste bewaard gebleven oratorium is de rond het jaar 500 gebouwde Aartsbisschoppelijke kapel in Ravenna, Italië. De muziekstukken die oratoria worden genoemd, verwijzen met hun naam naar de bidkapel (Italiaans: oratorio) waar de congregatie van de Oratorianen voor hun bijeenkomsten van gebed en ontmoeting deze nieuwe muziekvorm ontwikkelden. (nl)
- Oratorium (od łac. orare – modlić się) – w ujęciu ogólnym miejsce modlitwy, ale formalnie rzecz biorąc oznacza strukturę inną niż kościół parafialny, ustanowioną oddzielnie przez władzę kościelną jako miejsce modlitwy i celebracji mszy. Oratoria wywodzą się przypuszczalnie od kaplic wzniesionych nad grobami wczesnych męczenników, do których wierni udawali się, aby się modlić, a także z uwagi na konieczność posiadania miejsca kultu w pewnych rejonach kraju w czasach, kiedy kościoły zasadniczo były ograniczone do miast katedralnych. Pierwsze wzmianki o oratoriach dotyczą oratoriów prywatnych służących do celebracji mszy przez biskupów, późniejsze dotyczą oratoriów dołączonych do klasztorów i rezydencji szlacheckich. W kościele wschodnim, gdzie organizacja parafialna nie jest ani tak pełna, ani tak rygorystyczna, jak na Zachodzie, oratoria prywatne są tak liczne, że stanowią nadużycie. W Kościele łacińskim oratoria kościelne dzielą się na: publiczne, półpubliczne oraz prywatne. (pl)
- Oratorium (av latin orare ’bedja’, ’anropa’) var ursprungligen en benämning på tidigkristna bönekapell, vanligen för privat bruk. Ordet har sedan använts om olika slags kapell, privata hus, palats eller gravbyggnader. Oratorium syftar även på ett centrum grundat i Rom av Filippo Neri 1575 för den av honom stiftade kongregationen av oratorianer. I hans kyrka började man framföra musikverk med en blandning av soloröster och kör, och denna musikform övertog i sin tur namnet oratorium. Filippo Neris oratorium, (ritat av Francesco Borromini och uppfört 1637–1650), är beläget vid Piazza della Chiesa Nuova, några kvarter väster om Piazza Navona. (sv)
- Орато́рий (лат. oratorium — «молитвенный дом, место для молитвы») — освящённое здание или помещение, которое предназначено для молитв и совместного поклонения Богу. (ru)
- Um oratório cristão é um nicho com imagens de santos, destinado à devoção particular. Originou-se na Idade Média e até os dias de hoje ainda é utilizado nas casas como local de oração. (pt)
- Ораторіум, Ораторія (від лат. orare — молитися) — будинок, приміщення для молитви. Особливо у романських країнах позначають каплиці чи подібні до них будівлі як Ораторіум. Наприклад, у німецькомовних країнах ораторіум означає особливе приміщення при дорозі до монастирів. Він може також бути на емпорі хорів, як частина цілого приміщення, але з вікнами у головну будівлю. Ораторій, як правило, не доступний загалу, а лише, наприклад, членам ордену, духовенству, братствам. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Un oratori és un edifici religiós destinat a la pregària i a la celebració de la missa, que no reuneix els requisits d'una església parroquial. El seu origen es troba en les capelles erigides en les tombes dels màrtirs i en els llocs de culte rural dependents de les primeres seus episcopals. Generalment són de petites dimensions. En català, tot sovint són denominades ermites, encara que tècnicament aquest terme s'hauria de reservar als oratoris servits per ermitans. (ca)
- Oratoř (latinsky orare, „modlit se“ a oratorium, modlitebna) znamená v češtině vyvýšené a oddělené místo k modlitbě v kostele, obvykle se zvláštním vchodem. (cs)
- Oratorium (deutsch „Haus der Beter“, engl. „oratory“, franz. „oratoire“) war ursprünglich ein Versammlungsraum der frühen Christen in Privathäusern, später ein kapellenartiges Gebäude oder ein privater oder halböffentlicher Gebetsraum, der gegen den Hauptraum abgeschlossen ist. Der musikalische Gattungsbegriff Oratorium (deutsch gleichlautend, engl. und franz. „oratorio“) entstand um 1640 in Rom im Zusammenhang mit den geistlichen Übungen der Oratorianer, einer von Philipp Neri gegründeten geistlichen Gemeinschaft von Priestern und Laien. (de)
- Otoiztegia otoitzerako eraikuntza edo gela txikia da, otoitz eta erlijio kulturako ere erabiltzen den kapera baino txikiago eta apalagoa izaten dena. Erromatar Eliza Katolikoko zuzenbide kanonikoaren arabera, kulturako espreski ezarri eta baimendutako lekua da, fededun-talde batentzat eratutakoa, nora beste fededunak ere bertaratu ahal diren, dagokion agintariaren baimena izanda. (eu)
- In the canon law of the Catholic Church, an oratory is a place which is set aside by permission of an ordinary for divine worship, for the convenience of some community or group of the faithful who assemble there, but to which other members of the faithful may have access with the consent of the competent superior. The word oratory comes from the Latin verb orare, to pray. (en)
- Dalam , oratorium adalah sebuah tempat yang dirancang atas ijin seorang ordinaris untuk ibadat ilahi, melayani beberapa komunitas atau kelompok umat yang berkumpul disana, selain penganut kepercayaan lain juga dapat memiliki akses. Kata "oratorium" berasal dari kata orare yang artinya berdoa. (in)
- Un oratoire est un lieu consacré à la prière ou petit édifice appelant à la prière, pour invoquer la protection divine. Plus précisément, ce terme désigne (dans un large bâtiment) une pièce particulière consacrée à la prière personnelle ou, comme édifice indépendant, un petit monument voué au culte d'un saint ou d'une sainte représenté par une statuette ou parfois tout simplement par une simple plaque à son image ou une croix. (fr)
- 礼拝堂（れいはいどう）は、主にキリスト教建築の用語であり
* 礼拝のために恒久的に確保された専用空間のうち、以下に示す何らかの理由により「聖堂」と呼ばれないもの。
* 教会（＝宗教施設）の構内において、主祭壇を囲む主たる礼拝空間「聖堂」とは別個に存在する、副次的な礼拝空間。建屋としての聖堂の内部か外部かを問わない。（この場合、カトリック教会では「小聖堂」と呼ばれることが多い。）
* 教会（＝信仰共同体）の所有ではない礼拝空間（→チャペル）。マルティリウムも本来はこれに属する。
* 信仰的理由により用語「聖堂」を用いない教派（＝プロテスタント）の礼拝空間。
* 上記礼拝空間を確保することを主たる目的とする建築物。 カトリックや正教会など聖人の概念をもつ教派では、礼拝堂は聖堂の捧げられた聖人等とは別に、聖人や何かの出来事を記憶し、その名で呼ばれるのが基本である。これに対し、プロテスタントでは大小や数で呼び分けることが多い。ただしカトリック等でも、慣習として、設置者の名前やその礼拝堂が付属している建物の名前で呼ばれることは珍しくない。たとえばシスティーナ礼拝堂は、発願者の教皇シクストゥス4世にちなんだ名で呼ばれている。 ユダヤ教における会堂（シナゴーグ）、イスラム教におけるモスク、仏教における仏堂のことである。仏教では「らいはいどう」と読む。 (ja)
- Орато́рий (лат. oratorium — «молитвенный дом, место для молитвы») — освящённое здание или помещение, которое предназначено для молитв и совместного поклонения Богу. (ru)
- Um oratório cristão é um nicho com imagens de santos, destinado à devoção particular. Originou-se na Idade Média e até os dias de hoje ainda é utilizado nas casas como local de oração. (pt)
- Ораторіум, Ораторія (від лат. orare — молитися) — будинок, приміщення для молитви. Особливо у романських країнах позначають каплиці чи подібні до них будівлі як Ораторіум. Наприклад, у німецькомовних країнах ораторіум означає особливе приміщення при дорозі до монастирів. Він може також бути на емпорі хорів, як частина цілого приміщення, але з вікнами у головну будівлю. Ораторій, як правило, не доступний загалу, а лише, наприклад, членам ордену, духовенству, братствам. (uk)
- Oratorio, laŭ la kanona juro, estas loko dediĉita al la religia kulto, ne starigita, dekomence, por la uzeblo de ĉiuj kredantoj publike, tio estas temas pri iel privata preĝejo. En oratorio striktasence, tio estas, konstituita laŭregule, oni povas okazigi mesojn kaj la ceterajn ekleziajn ceremoniojn. Laŭ PIV oratorio estas en kirko, palaco aŭ kastelo, apartigita spaco, ofte vitralita, rezervita al eminentaj personoj kiel preĝejo. Kaj oni indikas sinonimon kapelo. La radiko "oratori-" estas neoficiala. (eo)
- Oratorio, según el derecho canónico, es un lugar destinado al culto divino, no erigido, en principio, para la utilidad de todos los fieles. En un oratorio en sentido estricto, es decir, legítimamente constituido, pueden celebrarse misas; y ha de estar dedicado a la celebración de la misa y otras funciones sagradas. Existen diversos tipos de oratorios: (es)
- L'oratorio (dal latino oratorium, luogo di preghiera) è un luogo della cristianità solitamente di piccole dimensioni destinato alla preghiera e al culto privato di famiglie o comunità. Generalmente annesso e collegato, almeno in origine, ad altri edifici (es. di un castello), l'oratorio poteva anche sorgere come edificio indipendente. San Filippo Neri formò un'organizzazione di preghiera presso un oratorio di Roma; l'idea venne sviluppata da san Giovanni Bosco in centro di aggregazione giovanile, diffuso specialmente al Nord Italia, da cui deriva il significato moderno di oratorio. (it)
- Een oratorium is in de Rooms-Katholieke Kerk een bidkapel, een gebouw voor gebed en meestal ook misbediening zonder dat het een parochiekerk is. Oratorium betekent gebedsruimte, naar het Latijnse orare, bidden. Het oudste bewaard gebleven oratorium is de rond het jaar 500 gebouwde Aartsbisschoppelijke kapel in Ravenna, Italië. De muziekstukken die oratoria worden genoemd, verwijzen met hun naam naar de bidkapel (Italiaans: oratorio) waar de congregatie van de Oratorianen voor hun bijeenkomsten van gebed en ontmoeting deze nieuwe muziekvorm ontwikkelden. (nl)
- Oratorium (od łac. orare – modlić się) – w ujęciu ogólnym miejsce modlitwy, ale formalnie rzecz biorąc oznacza strukturę inną niż kościół parafialny, ustanowioną oddzielnie przez władzę kościelną jako miejsce modlitwy i celebracji mszy. Oratoria wywodzą się przypuszczalnie od kaplic wzniesionych nad grobami wczesnych męczenników, do których wierni udawali się, aby się modlić, a także z uwagi na konieczność posiadania miejsca kultu w pewnych rejonach kraju w czasach, kiedy kościoły zasadniczo były ograniczone do miast katedralnych. Pierwsze wzmianki o oratoriach dotyczą oratoriów prywatnych służących do celebracji mszy przez biskupów, późniejsze dotyczą oratoriów dołączonych do klasztorów i rezydencji szlacheckich. W kościele wschodnim, gdzie organizacja parafialna nie jest ani tak pełna, a (pl)
- Oratorium (av latin orare ’bedja’, ’anropa’) var ursprungligen en benämning på tidigkristna bönekapell, vanligen för privat bruk. Ordet har sedan använts om olika slags kapell, privata hus, palats eller gravbyggnader. (sv)
|
