| dbo:abstract
|
- الحرب الروسية الفارسية لسنة 1826 كانت آخر صراع مسلح بين الإمبراطورية الروسية والدولة القاجارية انتهت بانتصار كبير لروسيا وتوقيع شاه فارس على معاهدة تركمانجاي التي تضمنت بنوداً نصت على دفع تعويضات لروسيا والتنازل عن مناطق حدودية في القوقاز لصالح الروس. بعد معاهدة كلستان التي أنهت الحرب الروسية الفارسية السابقة عام 1813، ساد السلام في القوقاز لثلاثة عشر عامًا. ولكن، اتبع فتح علي شاه، الذي كان في حاجة مستمرة إلى الإعانات الأجنبية، نصيحة العملاء البريطانيين، الذين ألحوا عليه لاستعادة الأراضي التي خسرها أمام روسيا وتعهدوا بتقديم دعمهم للأعمال العسكرية. تم البت في الأمر في ربيع عام 1826، عندما ساد حزب عباس ميرزا المولع بالقتال في طهران ووضع الوزير الروسي ألكسندر سيرجيفيتش مينشيكوف تحت الإقامة الجبرية. انتهت الحرب عام 1828 بعد احتلال تبريز. كان للحرب نتائج كارثية على بلاد فارس أكثر من حرب 1804-1813، إذ جردت معاهدة تركمانجاي التي تلتها بلاد فارس من آخر أقاليمها المتبقية في القوقاز، والتي ضمت كلًا من أرمينيا الحديثة، وما تبقى لها من جنوب أذربيجان المعاصرة، واغدير المعاصرة في تركيا. فقدت بلاد فارس جميع أراضيها في القوقاز أمام روسيا بموجب معاهدتي كلستان وتركمانجاي. امتدت هذه الأراضي في الماضي على جميع أنحاء منطقة جنوب القوقاز وجزء من شمال القوقاز. مثلت الحرب نهاية حقبة الحروب الروسية الفارسية، إذ أصبحت روسيا بعدها القوة المهيمنة في القوقاز. اضطرت بلاد فارس (إيران) للتنازل عن مساحات من الأراضي لم تستردها أبدًا. بقيت الأراضي المحتلة أكثر من 160 عامًا تحت السيطرة الروسية قبل تحقيق استقلالها، باستثناء داغستان التي ما تزال ملكية روسية. في عام 1991، بعد تفكك اتحاد الجمهوريات الاشتراكية السوفيتية، أُنشئت دول جورجيا وأذربيجان وأرمينيا المعاصرة من معظم مناطق جنوب القوقاز التي كانت تحت سيطرة روسيا في عام 1828. كنتيجة مباشرة لمعاهدتي كلستان وتركمانجاي الناتجتين عن الحربين الروسية الفارسية في القرن التاسع عشر، انقسم شعبا الأذر والطاليون بين دولتين (أذربيجان وإيران). (ar)
- Rusko-perská válka v letech 1826–1828 byla posledním velkým vojenským konfliktem mezi carským Ruskem a Perskou říší. Po uzavření Gulistánské dohody, která ukončila předchozí válku v roce 1813, zavládl na Kavkaze na třináct let mír. Avšak Fát Alí Šáh, který se stále potýkal s potřebou zahraničních subvencí, se spoléhal na rady britských agentů, kteří ho tlačili k opětovnému získání území ztraceného ve prospěch Ruska a slíbili podporu pro vojenskou akci. Britský postoj nabral po konečné porážce Napoleona opět antiruské tendence. O této otázce bylo rozhodnuto na jaře roku 1826, kdy v Teheránu zvítězila vojenská strana Abbase Mirzi a ruský vyslanec byl dán do domácího vězení. Ruský velitel, generál Jermolov si svým postupem odcizil obyvatelstvo v nově získaných oblastech a přeháněl plnění podmínek gulistánské smlouvy, čímž ještě více provokoval Peršany. Peršané získali počáteční převahu a pochodovali podél Kaspického moře směrem na Tbilisi, cestou se k nim přidávali lokální vládci a generál Jermolov se raději stáhl z Gandži. Rusové posílili své vojsko muži a aktivnějšími veliteli a Britové odmítli Peršanům pomoc, odvolávali se přitom na smlouvu z roku 1809, která vylučovala britskou pomoc v případě, že by byla Persie agresorem. Během necelého roku perská armáda Abbase Mirzi i jeho bratra Mohammada Mirzi prohrála v několika bitvách. Ganžu získali zpět Rusové a počátkem října 1828 také zabrali Jerevan. Válka skončila po okupaci města Tabríz koncem října 1828. Tato válka měla pro Persii ještě horší důsledky než válka v letech 1804–1813, neboť následná ji zbavila posledních zbývajících území na Kavkaze, včetně celé dnešní Arménie, jižního zbytku dnešního Ázerbájdžánu a území dnešního Igdiru v Turecku. Prostřednictvím dohod z Gulistánu a Turkmenčaje Persie tedy ztratila všechna území na Kavkaze ve prospěch Ruska, přišla o Jerevan a hranice se posunuly až k řece Araks. Peršané museli zaplatit válečné reparace ve výši 20 miliónu rublů a vrátit všechny zajatce, včetně těch, kteří pobývali v zajetí dvacet a více let. Válka naznačila konec éry rusko-perských válek, přičemž Rusko bylo nyní bezpochybnou dominantní silou na Kavkaze. Persie (Írán) byla nucena postoupit území, která nikdy nezískala zpět. Dobytá území zůstala pod ruskou nadvládou 160 let až do získání nezávislosti, s výjimkou Dagestánu, který je stále součástí Ruska. V roce 1991 s rozpadem SSSR vznikly na velké části Zakavkazska nové státy jako Gruzie, Ázerbájdžán a Arménie, které se kdysi v roce 1828 dostaly pod nadvládu Ruska. Jako přímý důsledek dohod z Gulistánu a Turkmenčaj, které vyplynuly z obou rusko-perských válek 19. století, jsou národy jako Azerové a Talyšové rozděleni mezi dva státy – Ázerbájdžán a Írán. (cs)
- Der Russisch-Persische Krieg von 1826 bis 1828 war der letzte in einer Reihe von Kriegen zwischen dem Russischen Kaiserreich und Persien, den Russisch-Persischen Kriegen. (de)
- Ο ρωσοπερσικός πόλεμος του 1826-1828 ήταν η τελευταία μεγάλη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της αυτοκρατορικής Ρωσίας και της περσικής αυτοκρατορίας. Ο πόλεμος τελείωσε το 1828 μετά την κατάληψη της Ταμπρίζ από τους Ρώσους. Ο πόλεμος είχε ακόμα πιο καταστροφικά αποτελέσματα για την Περσία από τον πόλεμο του 1804-1813, και η συνακόλουθη συνθήκη του Τουρκμεντσάι την απογύμνωσε από τα τελευταία εναπομείναντα εδάφη στην περιοχή του Καυκάσου, η οποία περιελάμβανε τα εδάφη της σύγχρονης Αρμενίας, του νότιου υπόλοιπου του σύγχρονου Αζερμπαϊτζάν και την επαρχία Ιγντίρ στην Τουρκία. Με τις συνθήκες του Γκουλιστάν και του Τουρκμεντσάι η Δυναστεία των Κατζάρων της Περσικής Αυτοκρατορίας έχασε αμετάκλητα όλα τα εδάφη της στην περιοχή του Καυκάσου από τη Ρωσία, τα οποία εκτείνονταν άλλοτε στο μεγαλύτερο τμήμα της Υπερκαυκασίας και σε τμήμα του Βόρειου Καυκάσου. (el)
- La Rusa-persa milito de 1826–1828 estis la lasta grava milita konflikto inter la Rusa Imperio kaj Irano. Post la Traktato de Gulistano kiu finis la antaŭan rusan-persan militon en 1813, paco regis en Kaŭkazio dum dek tri jaroj. Tamen, Fath 'Ali Ŝaĥo, konstante bezonata de eksterlandaj subvencioj, dependis de la konsiloj de britaj agentoj, kiuj premis lin rekonkeri la teritoriojn perditajn favore al Rusio kaj promesis la subtenon por milita agado. La afero estis decidita en printempo 1826, kiam militema partio de Abas Mirza regis en Teherano kaj la rusa ministro, Aleksandr Sergejeviĉ Menŝikov, estis metita sub hejmareston. La milito finiĝis en 1828 post la okupo de Tabrizo. La milito havis eĉ pli katastrofajn rezultojn por Persio ol la milito de 1804-1813, ĉar la sekva Traktato de Turkmenĉajo senigis Persion de la lastaj ceteraj teritorioj en Kaŭkazio, kiu konsistis el la tuta moderna Armenio, el la suda resto de moderna Azerbajĝano kaj el moderna Igdir en Turkio. Per la traktatoj Gulistano kaj Turkmenĉajo Persio perdis ĉiujn siajn teritoriojn en Kaŭkazio favore al Rusio. Ĉi tiuj teritorioj iam etendiĝis tra la plej granda parto de Transkaŭkazio kaj parto de la Norda Kaŭkazio. La milito markis la finon de la epoko de la Rusaj-Persaj Militoj, kun Rusio nun la nediskutebla reganta potenco en Kaŭkazio. Persio (Irano) estis devigita cedi areojn de teritorioj, kiujn ĝi neniam reakiris. La konkeritaj teritorioj pasigis pli ol 160 jarojn sub rusa regado antaŭ ol establi sian sendependecon, krom Dagestano, kiu ankoraŭ estas rusa posedaĵo. En 1991, per la dissolvo de Sovetunio, la modernaj ŝtatoj Kartvelio, Azerbajĝano kaj Armenio estis establitaj de la plejparto de la sudkaŭkazaj teritorioj, kiuj estis sub la regado de Rusio antaŭ 1828. Kiel rekta rezulto de la Gulistana kaj Turkmenĉaja traktatoj estiĝantaj de la du rusaj-persaj militoj de la 19-a jarcento, la azeroj kaj taliŝoj dividiĝas inter du ŝtatoj (Azerbajĝano kaj Irano). (eo)
- La guerra ruso-persa de 1826-1828 fue el último conflicto militar importante entre el Imperio ruso y el Imperio persa. Tras el Tratado de Gulistán que puso fin a la guerra ruso-persa en 1813, la paz reinó entre ambos países en el Cáucaso durante trece años. Sin embargo, Fath-Alí Shah Kayar, constantemente necesitado de ayudas extranjeras, confió en el consejo de los asesores del Reino Unido, que le presionaban para reconquistar los territorios perdidos ante Rusia, prometiendo su apoyo en la acción militar. El asunto se decidió cuando el partido belicoso de Abbas Mirza prevaleció en Teherán y el embajador ruso Aleksandr Ménshikov fue puesto bajo arresto domiciliario. (es)
- The Russo-Persian War of 1826–1828 was the last major military conflict between the Russian Empire and Persia. After the Treaty of Gulistan that concluded the previous Russo-Persian War in 1813, peace reigned in the Caucasus for thirteen years. However, Fath 'Ali Shah, constantly in need of foreign subsidies, relied on the advice of British agents, who advised him to reconquer the territories lost to the Russian Empire and pledged their support for military action. The matter was decided upon in spring 1826, when a bellicose party of Abbas Mirza prevailed in Tehran and the Russian minister, Aleksandr Sergeyevich Menshikov, was placed under house arrest. The war ended in 1828 following the occupation of Tabriz. The war had even more disastrous results for Persia than the 1804-1813 war, as the ensuing Treaty of Turkmenchay stripped Persia of its last remaining territories in the Caucasus, which comprised all of modern Armenia, the southern remainder of modern Azerbaijan, and modern Iğdır in Turkey. Through the Gulistan and Turkmenchay treaties Persia lost all of its territories in the Caucasus to Russia. These territories had once extended throughout most of Transcaucasia and part of the North Caucasus. The war marked the end of the era of the Russo-Persian Wars, with Russia now the unquestioned dominant power in the Caucasus. Persia (Iran) was forced to cede swaths of territories that it never regained. The conquered territories spent more than 160 years under Russian domination before establishing their independence, except Dagestan, which is still a Russian possession. In 1991, through the dissolution of the USSR, the modern states of Georgia, Azerbaijan, and Armenia were established from the bulk of the South Caucasus territories that had come under the dominion of Russia by 1828. As a direct result of the Gulistan and Turkmenchay treaties arising from the two Russo-Persian Wars of the 19th century, the Azerbaijanis and Talysh people are divided between two nations (Azerbaijan and Iran). (en)
- La guerre russo-persane de 1826-1828 est le dernier conflit militaire majeur entre l'Empire russe et la Perse. Elle se comprend dans le contexte de ce qu'on nommera plus tard le « Grand Jeu », c'est-à-dire l'affrontement, tout au long du XIXe siècle jusqu'en 1907, de l'Angleterre et de la Russie impériale en Asie, par pays interposés. Après le traité de Golestan concluant la précédente guerre russo-persane en 1813, la paix règne dans le Caucase pendant treize ans. Cependant, Fath Ali Shah Qajar, constamment en quête d'une aide étrangère, s'appuie sur les avis d'agents britanniques, qui le pressent de reconquérir les territoires perdus au profit de la Russie et lui promettent leur soutien logistique pour une action militaire. La chose est décidée au printemps 1826, alors que le parti belliqueux d'Abbas Mirza prévaut à Téhéran, lorsque le ministre plénipotentiaire russe, le prince Menchikov, est placé en résidence surveillée. (fr)
- ロシア・ペルシャ戦争（ロシア・ペルシャせんそう）は、帝政ロシアとペルシア（ガージャール朝）の間に起きた一連の戦争のうち、主要なものとしては最後の戦争である。 前回の第一次ロシア・ペルシャ戦争がゴレスターン条約で終了した後、コーカサスに13年間の平和が訪れた。しかし、イギリスはファトフ・アリー・シャーに補助金と助言を与えることで帝政ロシアに奪われた領土を再征服するよう圧力をかけ、更に軍事行動への支援を誓った。 1828年、この戦争でニコライ1世統治下のロシアに敗れたカージャール朝は、トルコマーンチャーイ条約でアルメニアの大部分を失い巨額の賠償金を課せられた他、ロシア人の治外法権なども認められた。 (ja)
- De Russisch-Perzische Oorlog van 1826 tot 1828 liep uit op een nederlaag voor de Perzen. In de Russisch-Perzische Oorlog van 1804-1813 hadden de Perzen onder de Kadjaren veel gebieden in de Kaukasus moeten afstaan aan de Russen. Hoewel er in 1813 een verdrag was gesloten tussen de partijen, het Verdrag van Gulistan, was dit voor de Perzen onbevredigend. Toen Rusland in 1827 deze gebieden effectief bezette, dwong de woede van het volk Fath Ali Sjah om de Russen aan te vallen.Na initieel succes verloren de Perzen, mede omdat de sjah zijn leger in de winter niet betaalde en de Russen veel gebruikmaakten van hun superieure artillerie. De opmars van het Russische Rijk naar het zuiden werd wel tot stilstand gebracht. De oorlog werd bezegeld met het van 1828, waarbij Perzië alle claims op verloren gebieden opgaf, en ook het territorium, wat heden Armenië, Nachitsjevan, Nagorno-Karabach, en Iğdır omvat, moest afstaan aan Keizerrijk Rusland. Rusland dwong daarnaast gunstige handelsvoorwaarden voor zijn onderdanen af. Ook mocht het, indien het zou willen, oproep geven aan de Armeense en andere Christelijke onderdanen van Perzië zich te settlen in nieuw veroverde gebieden van Rusland over Perzië in de Kaukasus. Na deze oorlog, waarin Perzië dan na ongeveer 30 jaar aan het Keizerrijk Rusland bijna al haar Kaukasische territoria moest afstaan (nu Georgië, Armenië, Dagestan, en Azerbaijan), werd ook de grens tussen Rusland en Perzië (Iran) vastgesteld met als grens de Aras rivier. Na opheffing van de Sovjet-Unie bestaat deze grens nog steeds, alleen is de rivier nu de grens tussen Iran en Azerbeidzjan. (nl)
- La guerra russo-persiana del 1826-1828 fu l'ultimo principale conflitto tra l'Impero russo e quello persiano. Dopo che il Trattato di Golestan, nel 1813, aveva concluso la precedente guerra, il Caucaso restò in pace per tredici anni.Fath Ali Shah, costantemente bisognoso di aiuti stranieri, si affidò ai consigli degli agenti britannici, che lo spinsero a riconquistare i territori persi e gli promisero supporto per l'azione militare; la questione venne decisa nella primavera 1826, quando una fazione bellicosa di Abbas Mirza prevalse ed il ministro russo Aleksandr Sergejevič Menšikov venne messo agli arresti nella sua casa. (it)
- Wojna rosyjsko-perska – ostatnia z cyklu wojen rosyjsko-perskich, stoczona w latach 1826–1828 (poprzednie cztery wojny miały miejsce w latach: 1651–1653, 1722–1723, 1796 i 1806–1813). Po podpisaniu układu pokojowego w Gulistanie, kończącego wojnę rosyjsko–perską z lat 1804–1813, szach perski zwrócił się przeciwko Brytyjczykom, którzy wykorzystując konflikt, zajęli niektóre rejony Persji. Po objęciu tronu przez Mikołaja I w roku 1825, do Persji wysłany został Aleksander Menszykow, którego zadaniem było zaproponowanie władcy perskiemu sojuszu skierowanego przeciwko Turcji. Plan ten spalił jednakże na panewce, a wśród przyczyn wymienia się m.in. szorstkie obycie Menszykowa, jak również aroganckie zachowanie Fatha Ali Szaha. Wiosną 1826 r. na wysłannika rosyjskiego nałożono areszt domowy. Dnia 16 lipca armia perska licząca 35 tys. ludzi dowodzona przez Abbasa Mirzę, bez wypowiedzenia wojny przekroczyła granicę rosyjską, wkraczając na tereny chanatów Tałysz oraz Karabach. Krótko po wkroczeniu armii perskiej, na stronę Ali Szaha przeszła ludność zamieszkująca chanaty Baku, Quba i Tałysz. Na wieść o tym rosyjski gubernator Kaukazu Aleksiej Jermołow nakazał ewakuację ludności z Jelizawietpola (obecnie Gandża). Następnie na czele nielicznego wojska wycofał się do Şuşy, gdzie oblegany przez siły perskie przebywał do 5 września, do chwili nadciągnięcia posiłków generała Waleriana Madatowa. Tego samego dnia Madatow zajął Jelizawietpol. W tej sytuacji Abbas Mirza przerwał oblężenie Şuşy i skierował się ku siłom Madatowa. W międzyczasie oddziały Madatowa wzmocnione zostały posiłkami dowodzonymi przez Iwana Paskiewicza. Łącznie stan sił rosyjskich w Jelizawietpolu wynosił 8 tys. ludzi. Po nadejściu Persów, w pobliżu miasta Rosjanie uderzyli na przeciwnika rozbijając go i wypierając jego niedobitki poza rzekę Araks. W maju 1827 roku Paskiewicz pomaszerował do Erywania, zajmując po drodze Eczmiadzyn, Nachiczewan oraz Abbasabad. Następnie walki przeniosły się do Armenii. Stolica chanatu erywańskiego została zajęta przez Rosjan po trwającym 6 dni oblężeniu w dniu 1 października. Dwa tygodnie później generał Eristow wtargnął do Tebrizu, zmuszając Ali Szaha do odwrotu. W styczniu 1828 roku Rosjanie doszli aż do Jeziora Urmia, co skłoniło ostatecznie Abbasa Mirzę do podpisania traktatu pokojowego. Układ zawarto dnia 22 lutego 1828 roku w miejscowości Turkmanczaj. W jego wyniku Persowie utracili wpływy w chanatach erywańskim oraz nachiczewańskim, które przeszły pod kontrolę rosyjską. Dodatkowo Fath Ali Szah musiał zapłacić zwycięzcom 20 milionów srebrnych rubli. Rosjanie odzyskali również panowanie na Morzu Kaspijskim. (pl)
- Російсько-перська війна 1826—1828 років — війна між Росією та Персією, в результаті якої Росія закріпилась в Закавказзі та приєднала Східну Вірменію. (uk)
- A guerra Russo-Persa de 1826-1828 foi o último grande conflito militar entre o Império Russo e o Império Cajar. Após o Tratado de Gulistão da Guerra russo-persa anterior, em 1813, reinou a paz no Cáucaso por treze anos. No entanto, Fate Ali Xá, constantemente a precisar de subsídios estrangeiros, invocou o conselho britânico de agentes, que pressionou ele para recuperar os territórios perdidos para a Rússia e prometeu seu apoio a uma ação militar. A questão foi decidida na Primavera de 1826, quando um partido belicista de Abas Mirza prevaleceu em Teerão e o ministro da Rússia, Alexandr Sergeievitch Menshikov, foi colocado sob prisão domiciliar. (pt)
- 俄罗斯-波斯战争是俄罗斯帝国和伊朗卡扎尔王朝之间于1826年至1828年间发生的一场战争。1813年《古利斯坦条约》结束了上一次俄罗斯-波斯战争。但是在英国人的鼓动下，法特赫-阿里沙·卡扎尔试图收复丧失的领土，1826年波斯在主战派阿巴斯·米尔札的推动下决定开战，俄罗斯外交官亚历山大·谢尔盖耶维奇·缅什科夫被软禁，最后波斯战败，双方签署《土库曼恰伊条约》，波斯丧失大片领土。 (zh)
- Русско-персидская война 1826—1828 — военный конфликт между Россией и Персией за господство в Закавказье и Прикаспии, в результате которого, Россия окончательно закрепилась в этом регионе и присоединила к своей территории Восточную Армению (Эриванское и Нахичеванское ханства). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Der Russisch-Persische Krieg von 1826 bis 1828 war der letzte in einer Reihe von Kriegen zwischen dem Russischen Kaiserreich und Persien, den Russisch-Persischen Kriegen. (de)
- La guerra ruso-persa de 1826-1828 fue el último conflicto militar importante entre el Imperio ruso y el Imperio persa. Tras el Tratado de Gulistán que puso fin a la guerra ruso-persa en 1813, la paz reinó entre ambos países en el Cáucaso durante trece años. Sin embargo, Fath-Alí Shah Kayar, constantemente necesitado de ayudas extranjeras, confió en el consejo de los asesores del Reino Unido, que le presionaban para reconquistar los territorios perdidos ante Rusia, prometiendo su apoyo en la acción militar. El asunto se decidió cuando el partido belicoso de Abbas Mirza prevaleció en Teherán y el embajador ruso Aleksandr Ménshikov fue puesto bajo arresto domiciliario. (es)
- ロシア・ペルシャ戦争（ロシア・ペルシャせんそう）は、帝政ロシアとペルシア（ガージャール朝）の間に起きた一連の戦争のうち、主要なものとしては最後の戦争である。 前回の第一次ロシア・ペルシャ戦争がゴレスターン条約で終了した後、コーカサスに13年間の平和が訪れた。しかし、イギリスはファトフ・アリー・シャーに補助金と助言を与えることで帝政ロシアに奪われた領土を再征服するよう圧力をかけ、更に軍事行動への支援を誓った。 1828年、この戦争でニコライ1世統治下のロシアに敗れたカージャール朝は、トルコマーンチャーイ条約でアルメニアの大部分を失い巨額の賠償金を課せられた他、ロシア人の治外法権なども認められた。 (ja)
- La guerra russo-persiana del 1826-1828 fu l'ultimo principale conflitto tra l'Impero russo e quello persiano. Dopo che il Trattato di Golestan, nel 1813, aveva concluso la precedente guerra, il Caucaso restò in pace per tredici anni.Fath Ali Shah, costantemente bisognoso di aiuti stranieri, si affidò ai consigli degli agenti britannici, che lo spinsero a riconquistare i territori persi e gli promisero supporto per l'azione militare; la questione venne decisa nella primavera 1826, quando una fazione bellicosa di Abbas Mirza prevalse ed il ministro russo Aleksandr Sergejevič Menšikov venne messo agli arresti nella sua casa. (it)
- Російсько-перська війна 1826—1828 років — війна між Росією та Персією, в результаті якої Росія закріпилась в Закавказзі та приєднала Східну Вірменію. (uk)
- A guerra Russo-Persa de 1826-1828 foi o último grande conflito militar entre o Império Russo e o Império Cajar. Após o Tratado de Gulistão da Guerra russo-persa anterior, em 1813, reinou a paz no Cáucaso por treze anos. No entanto, Fate Ali Xá, constantemente a precisar de subsídios estrangeiros, invocou o conselho britânico de agentes, que pressionou ele para recuperar os territórios perdidos para a Rússia e prometeu seu apoio a uma ação militar. A questão foi decidida na Primavera de 1826, quando um partido belicista de Abas Mirza prevaleceu em Teerão e o ministro da Rússia, Alexandr Sergeievitch Menshikov, foi colocado sob prisão domiciliar. (pt)
- 俄罗斯-波斯战争是俄罗斯帝国和伊朗卡扎尔王朝之间于1826年至1828年间发生的一场战争。1813年《古利斯坦条约》结束了上一次俄罗斯-波斯战争。但是在英国人的鼓动下，法特赫-阿里沙·卡扎尔试图收复丧失的领土，1826年波斯在主战派阿巴斯·米尔札的推动下决定开战，俄罗斯外交官亚历山大·谢尔盖耶维奇·缅什科夫被软禁，最后波斯战败，双方签署《土库曼恰伊条约》，波斯丧失大片领土。 (zh)
- Русско-персидская война 1826—1828 — военный конфликт между Россией и Персией за господство в Закавказье и Прикаспии, в результате которого, Россия окончательно закрепилась в этом регионе и присоединила к своей территории Восточную Армению (Эриванское и Нахичеванское ханства). (ru)
- الحرب الروسية الفارسية لسنة 1826 كانت آخر صراع مسلح بين الإمبراطورية الروسية والدولة القاجارية انتهت بانتصار كبير لروسيا وتوقيع شاه فارس على معاهدة تركمانجاي التي تضمنت بنوداً نصت على دفع تعويضات لروسيا والتنازل عن مناطق حدودية في القوقاز لصالح الروس. كنتيجة مباشرة لمعاهدتي كلستان وتركمانجاي الناتجتين عن الحربين الروسية الفارسية في القرن التاسع عشر، انقسم شعبا الأذر والطاليون بين دولتين (أذربيجان وإيران). (ar)
- Rusko-perská válka v letech 1826–1828 byla posledním velkým vojenským konfliktem mezi carským Ruskem a Perskou říší. Po uzavření Gulistánské dohody, která ukončila předchozí válku v roce 1813, zavládl na Kavkaze na třináct let mír. Avšak Fát Alí Šáh, který se stále potýkal s potřebou zahraničních subvencí, se spoléhal na rady britských agentů, kteří ho tlačili k opětovnému získání území ztraceného ve prospěch Ruska a slíbili podporu pro vojenskou akci. Britský postoj nabral po konečné porážce Napoleona opět antiruské tendence. (cs)
- Ο ρωσοπερσικός πόλεμος του 1826-1828 ήταν η τελευταία μεγάλη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της αυτοκρατορικής Ρωσίας και της περσικής αυτοκρατορίας. Ο πόλεμος τελείωσε το 1828 μετά την κατάληψη της Ταμπρίζ από τους Ρώσους. Ο πόλεμος είχε ακόμα πιο καταστροφικά αποτελέσματα για την Περσία από τον πόλεμο του 1804-1813, και η συνακόλουθη συνθήκη του Τουρκμεντσάι την απογύμνωσε από τα τελευταία εναπομείναντα εδάφη στην περιοχή του Καυκάσου, η οποία περιελάμβανε τα εδάφη της σύγχρονης Αρμενίας, του νότιου υπόλοιπου του σύγχρονου Αζερμπαϊτζάν και την επαρχία Ιγντίρ στην Τουρκία. Με τις συνθήκες του Γκουλιστάν και του Τουρκμεντσάι η Δυναστεία των Κατζάρων της Περσικής Αυτοκρατορίας έχασε αμετάκλητα όλα τα εδάφη της στην περιοχή του Καυκάσου από τη Ρωσία, τα οποία εκτείνονταν άλλοτε στο μεγαλύτερο (el)
- La Rusa-persa milito de 1826–1828 estis la lasta grava milita konflikto inter la Rusa Imperio kaj Irano. Post la Traktato de Gulistano kiu finis la antaŭan rusan-persan militon en 1813, paco regis en Kaŭkazio dum dek tri jaroj. Tamen, Fath 'Ali Ŝaĥo, konstante bezonata de eksterlandaj subvencioj, dependis de la konsiloj de britaj agentoj, kiuj premis lin rekonkeri la teritoriojn perditajn favore al Rusio kaj promesis la subtenon por milita agado. La afero estis decidita en printempo 1826, kiam militema partio de Abas Mirza regis en Teherano kaj la rusa ministro, Aleksandr Sergejeviĉ Menŝikov, estis metita sub hejmareston. (eo)
- The Russo-Persian War of 1826–1828 was the last major military conflict between the Russian Empire and Persia. After the Treaty of Gulistan that concluded the previous Russo-Persian War in 1813, peace reigned in the Caucasus for thirteen years. However, Fath 'Ali Shah, constantly in need of foreign subsidies, relied on the advice of British agents, who advised him to reconquer the territories lost to the Russian Empire and pledged their support for military action. The matter was decided upon in spring 1826, when a bellicose party of Abbas Mirza prevailed in Tehran and the Russian minister, Aleksandr Sergeyevich Menshikov, was placed under house arrest. (en)
- La guerre russo-persane de 1826-1828 est le dernier conflit militaire majeur entre l'Empire russe et la Perse. Elle se comprend dans le contexte de ce qu'on nommera plus tard le « Grand Jeu », c'est-à-dire l'affrontement, tout au long du XIXe siècle jusqu'en 1907, de l'Angleterre et de la Russie impériale en Asie, par pays interposés. (fr)
- De Russisch-Perzische Oorlog van 1826 tot 1828 liep uit op een nederlaag voor de Perzen. In de Russisch-Perzische Oorlog van 1804-1813 hadden de Perzen onder de Kadjaren veel gebieden in de Kaukasus moeten afstaan aan de Russen. Hoewel er in 1813 een verdrag was gesloten tussen de partijen, het Verdrag van Gulistan, was dit voor de Perzen onbevredigend. Toen Rusland in 1827 deze gebieden effectief bezette, dwong de woede van het volk Fath Ali Sjah om de Russen aan te vallen.Na initieel succes verloren de Perzen, mede omdat de sjah zijn leger in de winter niet betaalde en de Russen veel gebruikmaakten van hun superieure artillerie. De opmars van het Russische Rijk naar het zuiden werd wel tot stilstand gebracht. (nl)
- Wojna rosyjsko-perska – ostatnia z cyklu wojen rosyjsko-perskich, stoczona w latach 1826–1828 (poprzednie cztery wojny miały miejsce w latach: 1651–1653, 1722–1723, 1796 i 1806–1813). Po podpisaniu układu pokojowego w Gulistanie, kończącego wojnę rosyjsko–perską z lat 1804–1813, szach perski zwrócił się przeciwko Brytyjczykom, którzy wykorzystując konflikt, zajęli niektóre rejony Persji. (pl)
|
